Het was al weer afgelopen woensdag. Schutblad gereed dus tijd om het boekblok eens schoon te snijden. Dat viel niet mee. Het boekblok paste maar net in mijn snijmachine en zo’n dik pak papier vraagt veel kracht. Maar het is gelukt. Als bewijs de stapels snijafval.
Zo komt dan het boekblok er uit te zien.
Het schutblad. De serieuze opsomming van machines en drukvoorbeelden vind ik wel passen bij zo’n serieus boek als ‘Het geïllustreerde boekbindersboek’.
Op naar de volgende stappen.
Handgeschreven boeken, daar gaan de meeste foto’s over
in dit bericht.
Het Allard Pierson heeft in de collectie ook de
Bijzondere collecties van de Universiteitsbibliotheek
van Amsterdam.
Een schitterende verzameling heel uiteenlopende voorwerpen:
van circuspamfletten tot middeleeuwse, handgeschreven boeken.
Ik zag er een paar maar was eigenlijk al te moe om
de tentoonstelling ‘Amsterdam creatieve stad’ de volledige
aandacht te geven.
Wie weet binnenkort.
Allard Pierson, Bijbel, deel 2, manuscript, Amsterdam circa 1425.
Allard Pierson, Bijbel, deel 2, manuscript, Amsterdam circa 1425. Zelfde boek/blad, ander perspectief.
Allard Pierson, Getijdenboek met een miniatuur van de Aankondiging, manuscript, Haarlem – Utrecht, circa 1448.
Penwerk en bladgoud. Getijdenboek, manuscript, Haarlem – Utrecht, circa 1448.
Miniatuur van de engel Gabriël die Maria aankondigt dat ze zwanger zal worden. Getijdenboek, manuscript, Haarlem – Utrecht, circa 1448.
Versierde hoofdletter. Getijdenboek, manuscript, Haarlem – Utrecht, circa 1448.
Allard Pierson, Getijdenboek met kruisiging, manuscript, Haarlem – Leiden, circa 1475 – 1500.
De pelikaan die zijn borst open pikt om zijn jong te voeden als symbool voor Christus. In de marge van Getijdenboek met kruisiging, manuscript, Haarlem – Leiden, circa 1475 – 1500.
Allard Pierson, Koorbijbel, deel 5, manuscript, Amsterdam, circa 1450 – Haarlem circa 1480.
Detail van Koorbijbel, deel 5, circa 1450 – Haarlem circa 1480.
Detail van Koorbijbel, deel 5, circa 1450 – Haarlem circa 1480.
En dan, van veel later in de geschiedenis….
Allard Pierson, Album amicorum van Catharina Wassenbergh: Souvenir de l’amitié.
Irma Boom is een internationaal bekende, Nederlandse,
boekontwerpster.
Ze maakt boeken in opdracht die op zich zelf
kunstwerken zijn.
Het Allard Pierson in Amsterdam beheert haar archief
en heeft een tentoonstelling over de manier waarop
Irma Boom haar boeken ontwerpt.
Dat gaat met veel dummy’s gepaard, dus exemplaren die al heel
erg lijken op het uiteindelijke boek maar waar nog een
heleboel dingen aan kunnen veranderen.
Dit is een voorbeeld van een dummy. De tekst doet er nog niet toe maar de kleuren van de band, de dikte van het boekblok en de plaats van de tekst op de band is al wel bepaald.
De tentoonstelling toont een aantal voor kenners
bekende boeken (hoor ik niet bij).
Een er van is ‘Elements’ een boek gemaakt voor een
tentoonstelling van werk van Rem Koolhaas op de
2014 Venice Architecture Biennale.
Zoals een gebouw is opgebouwd uit allerlei elementen,
zo is dat ook met het boek. In de vorm van hoofdstukken
komen floor, wall, ceiling, roof, door, window, facade,
balcony, corridor, fireplace, toilet, stair, escalator,
elevator en ramp aan bod.
Tussenfase in het ontwikkelen van het boek Elements door Irma Boom.
De tentoonstelling is in een van de gangen van
het museum. Niet een van de meest geschikte ruimtes
zou ik denken.
Het museum heeft in klein formaat, knipoog naar
eerder werk van Irma Boom, het boekmanifest beschikbaar
gemaakt voor bezoekers.
Ik zou graag meer informatie over het werk hebben willen
zien want er valt veel te leven bij Irma Boom.
Nu blijft het vooral gissen.
Het Book Manifest van Irma Boom (in twee talen).
De meest recente schenkel die ik kreeg heeft zich bij zijn voorgangers vervoegd. Binnenkort kan de schenkelworkshop weer doorgezet worden.
Nu ik tevreden ben over het schutblad (goede marge,
goede kleur, goede grootte) wordt het tijd de
schutbladen te verwerken.
De twee dubbelgevouwen schutbladen met foto’s van Uitgeverij Boekblok. De foto’s zijn onderdeel van de tekst en illustraties van ‘Het geïllustreerde boekbindersboek’.
De achterkant.
De voorkant van het boekblok. Op het schutblad zijn de markeringen overgenomen die moeten helpen om het boekblok op de juiste maat te snijden. Enige uitdaging na het vouwen van de twee A3 bladen was het een identieke plaats bevestigen van de bladen.
Straks bij het schoonsnijden worden de schutbladen één met de rest van het boekblok. Ik denk dat ik de eerste (en laatste) pagina straks ga verlijmen met de platten. Dan zie je dus de afbeelding niet meer. Maar omdat voor- en achterschutblad identiek zijn, zullen alle afbeeldingen die ik heb opgenomen te zien zijn.
Een paar oude nummers van De Boekenwereld gebruik ik als basis voor een nieuw boek. Ik snij de rug van het blad af en bekijk welke afbeeldingen ik zou willen bewaren. Hoe die in een boek (of meerdere boeken) gaan belanden weet ik nog niet.
Al eerder schreef ik stukjes over deze mooie reeks.
Zoals mijn volgende foto zo laten zien heb ik
– op één na – alle deeltjes.
Leuk aan de serie is dat het voor mij steeds om
onbekende of vaag bekende schrijvers gaat.
Teksten uitgevoerd in een heel mooie druk, met steeds
een losse omslag in een felle kleur met letters geïnspireerd
op het bekende werk van Helmut Salden.
Ook het lettertype van de tekst is steeds goed gekozen.
Al met al wordt er veel aandacht besteed aan de boeken.
Mijn versie van de Salden-reeks.
Van het meest recente boek: ‘Kerkhof van Sinera’,
geschreven door de
Catalaanse schrijver/dichter Salvador Espriu,
volgt gedicht nummer 25.
‘Kerkhof van Sinera’ bestaat uit een gedichtenreeks
van 30 gedichten.
XXV
Dichtbij de zee. Daar had ik
een huis, dat huis was mijn droom,
zo dichtbij de zee.Hoge boeg. Over vrije
waterwegen, het ranke
bootje dat ik bestuurde.Mijn ogen kenden
heel de rust en de orde
van het kleine vaderland.Vertellen moet ik je
van die verschrikkelijke
regen tegen de ruiten!
Deze dag valt er een nacht
van duisternis op mijn huis.De zwarte rotsen
trekken mij naar een schipbreuk.
Verlokt door gezang,
al mijn pogingen zinloos,
wie wijst mij de ochtendstond?Dichtbij de zee. Daar had ik
een huis, een langzame droom.
Alle gedichten zijn tweetalig opgenomen. Het boek wordt afgesloten met een inleiding op de tekst zoals dat bij ieder deel gebruikelijk is.
Wikipedia biedt uitkomst als je nog wat verder
wilt lezen over Salvador Espriu en zijn werk.
Het is even stil geweest rond de boekbindactiviteiten
met betrekking tot ‘Het geïllustreerde boekbindersboek’.
Een ruime week vakantie en een niet erg meewerkende
copyshop zorgden voor vertraging.
Maar vandaag heb ik de boekbindersdraad weer opgepakt.
Ik wil schutbladen maken met behulp van de negen afbeeldingen die Uitgeverij Boekblok bij het boek levert. Moeilijkheid daarbij is dat de afmetingen van de schutbladen niet eenvoudig zijn. Ik moet de afbeeldingen drukken op een papier van A3-formaat om vervolgens het overtollig wit weg te snijden (samen met het overtollig wit van de katernen). Volgens mijn redenering had ik het in Word allemaal goed opgezet: de grootte van het papier, de marges, boven, links en rechts en aan de rugzijde. Hierboven zie je het eerste resultaat (van een andere copyshop die heel behulpzaam was).
Het printen gaat goed. Alleen staan de afbeeldingen zo dat er onnodig veel wit overblijft aan de voorkant (de kant die je gebruikt om het papier om te slaan). De afbeeldingen staan precies tegen de rugkant. De crèmekleur van de A3 zal prima passen. De 160gram van het papier is ook mooi stevig om als schutblad te dienen. Dus ik weet wat ik moet aanpassen.
Na een tweede bezoek aan de copyshop heb ik de schutbladen met de afbeeldingen. Ze passen prima op de katernen.
Morgen de schutbladen bevestigen op het boekblok en dan kan het boekblok gesneden worden. Altijd een mooi moment.
Deze week ontving ik mijn exemplaar van het nieuwste deel in de Salden-reeks: Salvador Espriu, Kerkhof van Sinera.
Een serie van dertig gedichten. Hier in de vertaling
van Maarten Asscher. Ook het Nawoord is van zijn hand.
De gedichten zijn van de Catalaanse schrijver Salvador Espriu.
Het zetwerk is weer van Chang Chi Lan-Ying.
Het lettertype is een type met de naam Pradell (naar een
lettersnijder uit Catalonië: Eudald Pradell).
Het drukwerk is van Jan de Jong.
De uitgever is de Statenhofpers.
Ter gelegenheid van de verjaardag van Godfried Bomans
komt er vandaag een sprookje uit van zijn hand
dat geïllustreerd is door Thé Tjong Khing.
Vanmorgen ontving ik mijn exemplaar.
Godfried Bomans, De gierige koning. Een mooi verhaal, prachtig geïllustreerd. Al bij de eerste zin dacht ik: ja, een echte Bomans. Die eerste zin luidt: ‘In de oude tijd toen heksen en kabouters nog gewoon over straat liepen,…..’.
Mijn exemplaar ontving ik in de post vanochtend mooi verpakt en verzonden door Boekhandel Broekhuis. Natuurlijk meteen verslonden vandaag.
Heel leuk zijn de schutbladen.
Die tonen alle spulletjes die de gierige koning verzamelt.
De foto’s in de blog van vandaag
zijn er niet om te maskeren dat
er niets gebeurd met ‘Het geïllustreerde boekbindersboek’.
Want dat is niet het geval.
Maar denkwerk laat zich moeilijk in een foto vervatten.
Ik wil de grote foto’s die bij het boek geleverd werden
gebruiken om er schutbladen mee te maken.
Maar de afmetingen zijn, laten we zeggen a-typisch.
Dus ik heb een copyshop nodig die wil meedenken en meewerken.
De software die ik heb schiet tekort voor wat ik wil
bereiken. Bovendien is de copyshop op zaterdag en
zondag gesloten.
Het ingebonden boekblok ligt intussen gewoon mooi te zijn.
De katernen had in voorgeprikt maar daarna weer in
de boekenpers gedaan.
Natuurlijk gaan de gaten daarvan niet open staan.
Dus voor ik een katern toevoeg aan het boekblok
om het in te binden, prik ik de gaten nog even open.
Hier zijn een paar gaten weer geprikt en de rest moet nog volgen.
Het vordert best maar je ziet op de foto een foutje. Ik heb even niet op zitten te letten en de draad is blijven hangen achter een van de knoppen. De draad uit de laatste reeks katernen halen is natuurlijk altijd mogelijk maar ik nam een kortere weg. Ik knipte de lus van de draad door en bond de twee uiteindes strak aan elkaar. Ik denk dat dit geen afbreuk doet aan de stevigheid van de binding. Maar een gewoonte moet je hier niet van maken.
Dat is dan het laatste katern.
Deze fase van het inbinden van een boek is gereed. Door het binden ontstaat er een lichte verdikking aan de rugzijde van het boekblok. Dus het ik het boekblok uit het naaibankje gehaald. De bandjes zijn even verdeeld over de rug (zie de foto de ruimte van boekblok naar bovenste vastzetpunt is langer dan de onderkant van het boekblok). Maar de bandjes kun je nog goed verschuiven. Daarna is het boekblok weer terug in de boekenpers gegaan. Nu moet ik iets gaan verzinnen voor de schutbladen.
Je hebt gelijk,
de Poëzieweek is al voorbij.
Maar in Breda is een tentoonstelling in de open lucht
die langer te zien is dan in de Poëzieweek.
De nieuwe tentoonstelling TYYYPOëzie toont de spannende ontmoeting tussen woord en beeld, taal en typografie. Met de beroemde visuele dichtbundel ‘Bezette Stad’ van schrijver Paul van Ostaijen en kunstenaar Oscar Jespers als inspiratiebron, dit jaar 100 jaar oud.
Platform voor grafisch ontwerp Graphic Matters en literair platform Watershed vieren dit jubileum met het bijzondere project TYYYPOëzie.
Vijf woordkunstenaars en vijf ontwerpers vinden elkaar op het snijvlak van taal en typografie en maken in duo’s experimentele beeldgedichten. De kunstwerken vormen een reizende installatie die verschillende locaties aan zal doen in Nederland en Vlaanderen.
Met werk van Lisette Ma Neza & Jasmine Roemendael, Maud Vanhauwaert & Jelle Jespers, Hind Eljadid & Kristyan Sarkis, Joost Oomen & Pieter Boels en Jonathan Griffioen & Team Thursday.
De tentoonstelling in in Breda op het binnenplein van
de Nieuwe Veste.
Op een doek stond de tekst die ik hierboven al heb getoond. TYYYPOëzie.
In Arabië, India en delen van Azië kan men heel mooi de teksten en hun schrift gebruiken om kunstwerken te maken. In een moderne uitvoering van Kristyan Sarkis en Hind ElJadid kan dat dus ook.
Pieter Boels en Joost Oomen doen iets vergelijkbaars in ons schrift. Heel geslaagd.
Jelle Jespers en Maud Vanhauwaert werken voor een deel van hun werk met dit soort vormen.
Ze combineren dat met tekst.
Doe je een stapje terug dan ziet het er zo uit: Verzonken.
Loop eens binnen!
Doordat het zo veel regende vanmorgen kan ik een
prachtig verhaal lezen.
Het leest als een avonturenroman maar dat komt omdat
het de reisdagboeken betreft van Pieter van Oort.
Kunstenaar op Java, De reisdagboeken en natuurtekeningen van Pieter van Oort. Bezorgd en ingeleid door Andreas Weber en Sylvia van Zanen. Werken van de Linschoten-Vereeniging, deel 119.
Pieter van Oort werd uitgezonden naar Nederlands-Indië
als lid van de Natuurkundige Commissie. Een groep mensen
die de natuurlijke verschijnselen in de koloniën
onderzochten en in kaart brachten.
Ze onderzochten mijnen (steenkolen, zilver) maar ook
de flora en fauna.
Pieter van Oort ging mee als tekenaar.
Samen met veel monsters, opgezette dieren, gedroogde
planten enz, zijn de tekeningen en reisdagboeken in
Nederland geland.
De handschriften zijn nu omgewerkt naar voor iedereen
leesbare teksten.
Daar ben ik aan begonnen.
Zijn tekeningen zijn vooral in Nederlandse verzamelingen
als Naturalis te zien en in het boek zijn er ook een
aantal opgenomen.
Het plaatst voor mij Pieter van Oort misschien wel
in de traditie van bijvoorbeeld Maria Sibylla Merian
en de ‘Forgotten Masters’, de tentoonstelling en het boek
over Indiase kunstenaars in Britse dienst (William Dalrymple)..
Een paar voorbeelden uit het boek:
Pieter van Oort, Kop van een oenka (Hylobates Agilis). Java. Potlood op papier.
Pieter van Oort, Harlekijnbaardvogel, Megalaima Mystacophanos, Buitenzorg, Java, mei 1827. Aquarel op papier.
Pieter van Oort, Cilinderslang, Cylindrophis Ruffus, Buitenzorg, Java, 20 oktober 1827. Aquarel op papier.
Mijn foto’s kunnen misschien beter maar ik denk
dat dit wel een idee geeft van wat zoal langs
komt is dit boek.
Het boek dat ik nu lees is deel 1 van twee delen.
Deel 2 komt snel uit.
Het kost wat, maar dan heb je ook wat.
Ik ga snel verder lezen.
Het binden van het boek “Het geïllustreerde boekbindersboek” begint met op mijn naaibankje de bandjes vast te zetten waarom de katernen genaaid gaan worden. Dit is het eerste bandje.
Het worden in totaal drie banden. De banden stellen je in staat de katernen goed gelijk aan elkaar te binden en worden later gebruikt om de verbinding tussen het boekblok en de boekband te maken. Dit geeft veel stevigheid, nu bij het binden maar belangrijker nog straks in het gebruik van het boek.
Dit is daarbij het idee: een deel van de voorgeprikte gaten bevindt zich rond de bandjes.
Zo kan ik dan het eerste katern opzetten op de naaibank en kan het innaaien beginnen.
Een van de knoppen op mijn moderne naaibank gebruik ik om het begin (of vind je dit het eind?) van de draad even vast te zetten. Dat doe ik totdat ik dit eindje in een knop met de draad uit katern nummer twee gebruik.
De draad van katern nummer een gaat om de bandjes heen. Daarmee verbind je met die draad de individuele vellen van het katern met elkaar en het katern met de bandjes die straks op hun beurt met de boekband worden verbonden.
Even later.
Tot hier ben ik gekomen. De volgende keer ga ik verder. De draad die ik gebruik bij dit boek is ge-waxed. De draad is door de was gehaald en blijft bij het binden veel beter zitten dan wanneer je een draad gebruikt waarbij dat niet het geval is. De draad heb ik zo gekocht maar als boekbinder kun je dat ook zelf doen.
Bovenaanzicht.
Dit deel komt de volgende keer aan de beurt. Ik denk dat ik er morgen niet aan toe kom. Men geeft aan dat het weer regenachtig zal zijn, een goed moment om eens een tijdje te lezen……in een boek.
Op 2 februari is Hella S. Haasse geboren en vandaag
kwam er een biografie over haar uit.
Eerlijk gezegd had ik me voorgenomen om naar de
boekwinkel te gaan maar in de middag was ik het weer vergeten.
Tot ik een ander boek zat te lezen waar het ging over de
Preanger regentschappen. Indonesië en dus schoot Hella Haasse
weer door mijn hoofd.
Ik ben direct naar de winkel gegaan.
Aleid Truijens is de schrijfster van de biografie met als beschrijving: Leven in de verbeelding. Als ik het interview wat ik met Aleid Truijens heb gehoord mag geloven, dekt deze omschrijving de inhoud van het boek over Hella S. Haasse goed af.
Ik geniet nu al en heb nog geen woord
van het boek gelezen!
Gisteren ben ik natuurlijk ook weer
verder gegaan aan “Het geïllustreerde boekbindersboek”
Met al dat voorprikken voelde ik me
een beetje een Meester Prikkebeen.
Hij staat in de sneeuw aan de poort van de stad en prikt de
dagen van december op zijn hoed
Hij fluit zijn pluche lapjeskat want hij heeft last van muizennissen die nesten maken in zijn baard
Maar die laat hem altijd mooi fluiten, het dier preekt ernstig
voor de vissen gevallen van een haringkar
Hij lokt de dagen met zijn lied de dagen vliegen hij blijft staan
Waar komt hij vandaan?
Hij koestert de dagen van rood cellofaan, van glitter- en watten- en sterrenpapier
Geen mens kent zijn naam
Meester Prikkebeen, Meester Prikkebeen, de mensen lopen langs hem heen hij blijft alleen Meester Prikkebeen
……..
Bekende uitvoering is van Boudewijn de Groot met Elly Nieman.
De tekst is van Lennaert Nijgh.
De muziek van Boudewijn de Groot.
Maar ik begon met het boek uit de boekenpers te halen. Een groot deel van de katernen zijn al voorgeprikt maar nog niet allemaal. Dus dat moet ik afmaken.
Deze keer gebruik ik twee mallen: de houten prikmal als gasis. Die zorgt ervoor dat katern en papieren mal steeds op dezelfde plaats liggen, en de papieren mal met de gaten op de afstand zoals ik ze wil hebben. Dit is de ‘before’.
Dan is dit natuurlijk het beeld ‘after’.
Zo kan de set in de boekenpers terug en kan binnenkort het naaien beginnen.
Natuurlijk heb ik afgelopen woensdag ook nog gewerkt
aan het ‘Het geïllustreerde boekbindersboek’ van
L. Brade & Dr. E. Winkler.
Het avontuur begon met het maken van een prikmal.
Ik heb een houten prikmal maar ik was er niet van
overtuigd dat die het beste resultaat zou gaan
opleveren als ik het boek wil binden op bandjes.
De hoogte van de katernen en het werken met linten deden me besluiten de houten mal niet te gebruiken voor het bepalen van de plaats waar ik de katernen ga voorprikken. Dat ga ik vaststellen met behulp van een dubbelgevouwen strook papier.
Vervolgens gebruik ik die papieren prikmal om de plaatsen vast te stellen waar ik straks de linten ga spannen. Zie de potloodstreepjes op de prikmal. Daarvoor dienen de knoppen op de juiste plaats te zitten en me straks bij het naaien niet te hinderen.
Vervolgens gebruik ik de houten prikmal wel om de katernen goed op hun plaats te leggen in combinatie met de papieren prikmal. Morgen weer verder.
‘Het geïllustreerde boekbindersboek’ begint met een hoofdstuk over de geschiedenis van het boekbinden. Tussen neus en lippen wordt daar een bijzondere anekdote verteld. Op internet kon geen bevestiging van het verhaal vinden terwijl er wel degelijk een bisschop Herman is geweest.
Mijn hertaling:
Een Engelse monnik, HERMAN genaamd, een bekwaam boekschrijver en binder, werd zelfs tot bisschop van Salisbury verheven.
De monniken bonden hun boeken op de volgende manier in:
ze naaiden de afzonderlijke vellen (perkament?) aan de rug aan elkaar en
maakten er daarna nog een omslag van perkament aan vast.
Het achterste gedeelte van de omslag sloeg meestal over het eerste gedeelte heen,
zodat de hele omslag er toe diende om de bladeren er in te wikkelen zodat ze van alle kanten beschermd waren.
Het boek is hoog, zeker de bruto afmetingen. Gelukkig past het op mijn naaibankje.
Om het naaien eenvoudiger en mooier te laten verlopen begin ik met de gevouwen katernen in de boekenpers te leggen. De pers niet zo vast mogelijk draaien maar wel op een manier dat de vouwen scherper worden.
Dit wordt waarschijnlijk het volgende boek dat ik ga inbinden. Alleen moet ik nog wat meer nadenken over de vorm die ik ga kiezen. Dus vanmiddag nog eens goed door het boek heenbladeren om ideeën op te doen. L. Brade & Dr. E. Winkler, Het geïllustreerde boekbindersboek, 2021, in een uitgave van Uitgeverij Boekblok met een nawoord door Gijs Wortel.
Zoals de titel aangeeft is het een boek met illustraties. Misschien niet zoveel als je in een modern boek zou mogen verwachten maar voor een boek uit 1861 toch heel uitgebreid voorzien van afbeeldingen.
Hier bijvoorbeeld een papiersnijmachine. Deze machines zijn geschikt om veel papier in één keer, recht af te snijden. Probeer dat maar eens met de hand met een mes. Dat zal je niet lukken maar met een dergelijke machine gaat dat prima.
Bij het boek zit een bijlage (Aanhangsel) met recepten. In 1861 was het boekbindersvak nog grotendeels handwerk. Recepten om materialen en hulpmiddelen zelf te maken waren noodzakelijk. Voor mensen die terug willen naar het oude ambacht (of er van willen leren) een schat aan informatie.
Als ik internet mag geloven (ik ken de man alleen van naam) is Gijs Wortel nog een ambachtsman die het vak van jong af aan heeft geleerd en die er ook jaren les in heeft gegeven. Zijn boeken winnen prijzen. Dus ook zijn nawoord ga ik vanmiddag nog eens goed lezen.
Even de feiten op een rijtje. Dit helpt mij altijd als ik wat wil weten over het boek terwijl ik het niet onder handbereik heb. Vooral de afmetingen zijn vaak belangrijk. Zeker om dat dit zowel een dik als een groot boek wordt.
Een van de illustraties uit het boek. Dit is een bordschaar. Zeker als je karton wil snijden, recht wil snijden, dan is zo’n tafelformaat bordschaar ideaal.
Agenda’s zijn in een tijd van mobiele telefoon en andere mobiele apparaten niet meer de meest hippe voorwerpen (het woord hip alleen al) maar dat neemt niet weg dat dit een mooi voorbeeld uit het boek is voor een titelblad voor een agenda.
Het boek is ‘Handboek voor den Boekbinder’, jet
boek van Laurent Peeters dat ik net ingebonden heb en
vandaag uit de boekenpers gehaald heb.
Het boek is ingebonden in een boekband die bekleed
is met leer dat ik van een weggegooide stoel
heb gesneden.
Het boek valt mooi open.
De band is niet gedecoreerd. Ik heb nog een stuk van dit materiaal liggen. Als ik er nog een boek mee ga inbinden zal ik eerst eens kijken of ik iets met blinddruk op de band kan doen. Maar dat is voor mij een heel nieuw terrein. Wie weet kan dit boek mij daar bij helpen.
De titelpagina.
Het resultaat is prima. Ik ben er blij mee. Nu nadenken over het volgende project.
Argusvlinder 