Zou dit geen mooie stof zijn voor een boekband?
Tagarchief: boekband
Danger & Destiny gereed
Toen ik gisteravond het boek uit de boekenpers haalde
kon ik meteen zien dat het project geslaagd is.
De met de laser gesneden en gegraveerde kopieën
van de afbeelding van de Gebroeders Grimm zat
mooi op de voor- en achterkant van de boekband.
Het boek met de decoratie van balsahout had een afdruk achtergelaten in het kunststof waartussen ik het boek had gelegd voor het in de boekenpers te steken. Die afdruk die gaat vanzelf weer weg maar maakte het mogelijk dat het boek 24 uur heeft kunnen drogen in de pers. Dit is de afdruk van de achterkant: de twee laagjes van één millimeter, op elkaar gelijmd, zorgden voor de afdruk.
Dit is de afdruk van het gegraveerde portret.
Dit is het resultaat: Danger & Destiny geschreven door David Blamires en gedrukt door Incline Press.
Gebroeders Grimm uit de boekenpers
Naar mijn gevoel is het boekje goed gelukt uit de boekenpers gekomen.
De groene linnen bekleding past goed bij het Danger & Destiny
in de sprookjes van Grimm. Met name als er geschreven wordt
over de rol van het bos in de sprookjes.
Maar nu is het tijd voor de kers op de taart:
de met een laser gesneden en gegraveerde portretten
bevestiging op de omslag.
Om de afbeelding op de voorkant en achterkant op
dezelfde plaats te krijgen maak ik een mal uit
een stuk papier.
De mal gaat er voor zorgen dat de afstand tot de boven- en zijkanten op de voorkant en achterkant van de boekband gelijk zal zijn. Ik begin met een stuk papier op dezelfde grootte te maken als het boek. Dan snij ik daar een raampje uit waar de laserafbeeldingen in gaan passen.
Omdat het straks misschien niet zo eenvoudig zal zijn het boek in de boekenkast te zetten vanwege de kwetsbaarheid van het balsahout werd me het idee aan de hand gedaan straks het boek zo weg te zetten dat je zowel de voor als achterknt, tegelijk, kunt zien.
Dit is de mal op de achterkant van het boek.
Hier is de afbeelding gelijmd en is de mal al weer weg.
Ik leg het boek tussen twee stukken speciale kunststof. Zo zullen de gelaserde afbeeldingen goed aangedrukt worden in de boekenpers zonder platgedrukt te worden. Morgen zien we het resultaat.
Danger & Destiny
Het boek met beschouwingen op het werk, de sprookjes,
van de Gebroeders Grimm, vordert.
Het heeft weer even stil gelegen maar deze week
ben ik er weer verder mee gegaan.
Het boekje kocht/kreeg ik 6 jaar geleden van
de Engelse margedrukker Incline Press.
Voorin staat als colofon een afdruk van een ets met de
portretten van Jacob en Wilhelm Grimm.
Wat ik niet wist is dat die ets eigenlijk over
drie mensen gaat: de schrijversbroers Grimm en
de tekenaar en broer Ludwig Emil Grimm.
De twee platten en de rug, gelijmd op kraftpapier.
Als bekleding gebruik ik een groene boekbinderslinnen. Hier is die al op maat gesneden. Het boekblok past er natuurlijk in en het gegraveerde dubbelportret ligt al klaar. Het is de bedoeling dat dit portret op het boekbindlinnen wordt geplakt. dus niet hier binnenin.
De hoeken er nog af gehaald.
Dit is het beeld waar ik naar streef. Hier ligt het dubbelportret nog los op het linnen.
Zo wordt de achterkant. De vraag is hoe kwetsbaar het is. Het balsahout is erg dun en niet zo sterk. Het is wel gevernist.
Het boekblok is gelijmd in de boekband. Zo gaat het nu eerst in het boekenpers.
Gebroeders Grimm in de lijm
De contouren van de Gebroeders Grimm ga ik lijmen op het grote duoprofiel zodat er een relief ontstaat. Hier probeer ik de lijm op de ondergrond aan te brengen waar het kan (langs de buitenkant) en op de achterkant van het lijnprofiel waarvan de positie zal worden bepaald door waar het uiteinde samenvalt met de rand van de ondergrond.
Hier moet de ‘Gebroeder Grimm’ nog ‘Gebroeders Grimm’ worden.
Gelukt! De lijm droogt onzichtbaar op (hoop ik).
Ook het tweede exemplaar probeer in in elkaar te zetten. Deze keer lijm ik de hele achterkant.
Het zal nog moeilijk worden te bepalen welke op de boekband zal komen.
Gebroeders Grimm in vernis
De tafel heb ik vanavond niet nodig dus ik kan
de verschillende stukken balsahout breed wegleggen
en rustig vernissen.
De losse profielen van de Gebroeders Grimm.
Dit zijn de twee complete profielen en het gegraveerde exemplaar. Ik wil de verschillende delen vernissen voordat ik ze op een boekband ga bevestigen. Er stond nog wat vernis die ik voor andere hobbyprojecten gebruikt heb.
Met vernis gaan de profielen meteen een beetje bol staan.
Dat zie je ook bij de versies die niet gegraveerd zijn.
Waar ik bang voor was gebeurt ook: de lijnprofielen breken. Het balsahout was 1 mm dik en de profielen zijn heel smal. Dus het gaat snel mis. Maar omdat deze smalle profielen op de grote, complete profielen worden bevestigd, zie je er straks misschien niets van.
Links nog zonder vernis, rechts met.
Op aanraden van de medewerker van #MakersbaseBreda heb ik van de niet-gegraveerde versies twee exemplaren laten maken. Ook het smalle profiel van exemplaar twee breekt in twee stukken.
Uiteindelijk is het eerste exemplaar in drie delen gebroken. Maar zien hoe dit gaat lopen.
Boekbinden in augustus (vervolg 4)
De warmte van de afgelopen tijd heeft meegespeeld
in de duur van het werk aan ‘Hoe te binden?’.
Het is de vertaling van een tweetal lezingen van
Hector de Bakker door Boris Rousseeuw,
die ook de uitgave van dit boekje verzorgde
via zijn margedrukkerij Carbolineum Pers.
Vooral afgelopen woensdag zorgde de warmte er voor
dat papier en lijm te snel droogde.
Vandaar dat in dit bericht foto’s van drie werkdagen
bij elkaar gebracht zijn.
Waar waren we ook alweer?
Het boekblok zat al ver in elkaar inclusief leeslint maar mist nog de schutbladen en de kapitaalbandjes. De boekband is ongeveer halverwege: de hoeken van de bekleding moeten nog op maat gesneden worden. Dan kan de omslag met het bekledingsmateriaal gemaakt worden. Dan kunnen we het hoogteverschil tussen de randen en het middenstuk van de platten gaan overbruggen.
Voor het op maat maken van de hoeken heb ik een klein hulpmiddel. Dat zorgt ervoor dat je voldoende ruime overlaat om de hoek mooi om te slaan maar ook niet te veel materiaal over laat.
Als je linnen gebruikt als bekledingsmateriaal dan kun je dat vaak gewoon dubbelslaan bij de rug. Maar heb je dikker bekledingsmateriaal, zoals nu, dan is het goed er voor te zorgen dat er straks niet te veel materiaal in de scharnier komt te zitten. Dus snij ik daar wat materiaal weg.
Voor het opvullen van de binnenkant van de platten (straks komt daar het schutblad nog over) gebruik ik ‘afvalpapier’. Ik heb het dubbelgeslagen zodat de kopkant (boven) en de buitenkant passen en alleen aan de staartkant (onder) en de rugkant nog wat papier weggesneden moet worden.
Als schutblad gebruik ik effen papier dat ik nog had liggen. De kleur is bijna gelijk aan het boekblok maar is anders, qua kleur en structuur.
Vanmorgen ging ik verder, nog een kant op te vullen met wit papier. Dan schutbladen en kapitaalband. Het geheel is dan zo ver dat de boekband en het boekblok in elkaar gezet kan worden.
Helemaal aan het eind (waarschijnlijk pas morgen) ga ik ‘boekhoekjes’ plaatsen. Dat is ook voor mij een eerste keer. Ben benieuwd hoe dat in zijn werk gaat. Ik heb twee ‘kleuren’ gekocht: zilverkleurig en goudkleurig. Vermoedelijk ga ik de goudkleurige aan dit boek zetten.
Beide platten zijn opgevuld. Als ik eerlijk ben kan dit nog een stuk beter. Maar ik wil het boek zondag afhebben en zou meer tijd nodig hebben. Roeien met de riemen die ik heb….
Het boek zit in elkaar. Je ziet dat de vleug in het fluweel voor verkleuringen zorgt die je wel of niet ziet afhankelijk van hoe het boek vastgehouden wordt. Drukken op de band laat al meteen sporen achter. Om er voor te zorgen dat het vocht van de lijm niet in het hele boek trekt moet er nog een maatregel genomen worden.
Die maatregel is om met bakpapier het ‘vochtige’, het gelijmde, deel van het boek te isoleren van de rest. Dat doe je dus aan de voor- en achterkant van het boek.
Dan kan het geheel tussen een plank en karton (en beschermend materiaal) in de boekenpers. Daar ga ik het morgen, zondag uithalen om de metalen boekenhoekjes te plaatsen.
Boekbinden in augustus en Charles Dickens helpt mee
De temperaturen zijn weer op een boekbind-niveau.
Dus ben ik vanmorgen begonnen het boekblok en het
enveloppenboek af te maken.
Alle envelopkaternen zijn aan elkaar genaaid en omdat het materiaal zo verschillend is en ik er nog van alles ingeplakt heb, lijkt het me verstandig dat ik gaas aan de rug bevestig. Daarna kan het onder bezwaar.
Daar helpt Charles Dickens dan een handje. Het boek over hem en zijn werk dat mijn moeder onlangs op de tweede hands boekenmarkt kocht dient als presse papier.
Vervolgens kan ik verder met ‘Hoe te binden?’, door Boris Rousseeuw vertaalde lezingen van Hector de Backer. Eerst de platten gesneden.
Dan de rug en passen en meten. De bekleding van de boekband wordt een stuk fluweel. Daar plak ik eerst vlieseline tegen aan.
Passen en meten.
Ik heb niet eerder gewerkt met fluweel. Ik ben benieuwd hoe dat zal gaan met die vleug in de stof.
Een vleug wil zeggen dat de richting en het licht,
de kleur bepalen.
De kleur kan donkerder lijken of juist lichter.
De vlieseline is bevestigd en de platten en de rug zijn afgetekend.
Die lichtere strepen zijn het gevolg van het aftekenen. Als dat maar goed komt.
Boekbinden in augustus
De boekbindwerkzaamheden hebben een tijd stil gelegen.
De verhuis van het atelier naar huis had heel wat voeten
in de aarde en nu kost ook het je draai vinden om
op kleinere schaal thuis te binden ook tijd.
Maar de draad is opgepakt waar hij was blijven liggen:
bij het enveloppenboek.
Met gebruikte enveloppen die anders toch alleen maar
worden weggegooid maak ik een boek. Het is een beetje
bedoeld als vingeroefening. Het resultaat is te
gebruiken als een soort van aanteken- of boodschappenboek.
Ik ga als volgt te werk:
= ik neem 5 vensterenveloppen (die qua afmetingen
aan elkaar gewaagd zijn);
= die leg ik op elkaar. De kleinste bovenop;
= de bovenste envelop is de maat. Daar snij ik de
zijkanten af en de bovenkant. Daarbij moet ik er voor
zorgen dat de envelop nu helemaal open te vouwen is en
dat alle kanten recht zijn. Dan is niet meer te zien
hoe (slordig) de envelop is opengemaakt;
= ik schuif 5 enveloppen in elkaar zodat ze een katern
vormen;
= er zijn intussen 15 katernen. Sommige katernen zijn
voorzien van ‘grafisch werk’ dat van de afgelopen 5 jaar
is overgebleven;
= dan gaat het geheel in de boekenpers;
= daarna kan ik het binden;
= de band wordt een band met opgelegde platten. Die methode
maakt het mogelijk 2 kleuren voor de boekbandbekleding
te gebruiken. Ik heb pas een paar coupons gekregen van
iemand die zelf veel kleding maakte. Die stukken ga ik
proberen op te werken.
Natuurlijk kun je het boekblok nog op één maat snijden in
je snijmachine voordat je de band erom heen gaat maken.
Mijn snijmachine staat op een lastige plaats om te gebruiken
dus kies ik ervoor om de individuele katernen te laten verschillen.
De vensterenveloppen. Sommige hebben geen venster en sommige zijn voorzien van een decoratie.
De enveloppen zijn 5 bij 5 gegroepeerd en van het eerste katern ligt de kleinste envelop boven. In dit katern zit ook een envelop met bubble foam als binnenkant.
Na het snijden ziet die envelop met bubble foam er dus zo uit. Best leuk. Ik heb wel gezorgd dat van het katern dit de binnenste envelop is.
Dat een envelop niet haarscherp aan de bovenkant is geopend maakt niet uit als je er rekening mee houdt bij het snijden van de envelop.
Als er een postzegel of poststempel op de envelop zit dan probeer ik die te sparen bij het snijden.
In de boekenpers zitten op dit moment de droogbloemen maar daar kunnen de enveloppen, tussen twee stukken karton van steviger enveloppen, best bij.
Tussen karton.
Nu nog even de pers aandraaien.
Er lag ook nog een boekje in losse katernen te wachten op inbinden. Het gaat om een tweetal Franstalige lezingen van Hector de Backer. Ze zijn door Boris Rousseeuw vertaald en samengebracht in een boekje onder de titel ‘Hoe te binden?’. Zijn (heel actieve) margedrukkerij heet De Carbolineum Pers. Als het boekblok is ingebonden dan wil ik er een bruin fluwelen boekband om maken. Het fotograferen van de stof geeft niet helemaal de kleur van de stof goed weer.
Daarom nog een poging.
Voor het enveloppenboek ga ik deze twee stukken kunststof gebruiken. Geen idee wat voor materiaal het is maar deze kleuren gaan het best leuk doen, denk ik.
Boekenlegger bij een overhemd cadeau?
Ja, dat klopt.
Vandaag kocht ik twee overhemden en daar kreeg ik een boekenlegger
bij elk hemd cadeau.
Reclame maak ik liever niet vandaar dat ik ze anoniem gemaakt heb.
Dit boek heb ik eerder nog niet op mijn blog genoemd. Maar de boekenleggers heb ik er meteen op geprobeerd. Het boek heet ‘Boekbanden – Bij het afscheid van Rens Top als conservator boekbanden van de KB’. Heel leuk boek trouwens.
Toen ik de boekenlegger zo uit het boek zal steken en voelde dat het
dikker is dan de gemiddelde boekenlegger
moest ik terugdenken aan wat waarschijnlijk mijn eerste bezoek
aan een bibliotheek was.
Ik ging met mijn vader.
De bibliotheek in Breda was toen aan het Van Coothplein.
Nu zit in dat gebouw een restaurant.
In die tijd mocht je als bezoeker van een bibliotheek niet
zelf in de buurt van de boeken komen.
Boeken zocht je op aan de hand van de titel of schrijver in
kaartenbakjes die op tafels stonden opgesteld.
Had je het kaartje gevonden dan liep je daar mee naar een
toonbank waarachter de bibliothecarissen waren.
Die namen je kaartje (kaartjes?) mee en haalde het boek op.
Op de plaats van het boek staken ze een houten plankje.
Dan gaf de medewerker van de bibliotheek je het boek zodat je
kon zien of het boek ook inderdaad het boek was dat
je zocht. Was dat niet het geval dan ging het boek
weer terug op zijn plaats.
Verdere stappen van het proces ken ik niet maar er
zal toch iets met het kaartje moeten gebeuren.
Het boek werd gestempeld op een ingeplakt blaadje als
je het mee wilde nemen. Op dat blaadje stond de uiterste
inleverdatum.
Dit soort dingen weet ik niet precies meer maar ik
moest aan het houten plankje denken toen ik de dikke
boekenlegger voelde.
Boodschappenboekje
Heel veel is er misschien niet gebeurd.
Maar de laatste 8 weken in de FutureDome zijn begonnen.
Dus ik moet mijn tijd verdelen over het opruimen
van mijn werkplaats en de laatste boekbindactiviteiten.
Eerder gaf ik al aan dat de stempel met ‘Ankita’ waarschijnlijk zou gaan sneuvelen. Dat dit het geval is kun je hier zien. Het ‘logo’ met Ankita Shinde blijft natuurlijk behouden.
Op het op maat gesneden linnen heb ik de contouren van de boekband aangegeven. Dat aftekenen had misschien een tikkeltje netter gekund.
Alles ligt gereed om de boekband in elkaar te gaan zetten. Het ligt nu onder bezwaar te drogen.
Boodschappenboekje
Omdat ik nieuwsgierig was naar hoe het
boodschappenboekje zou zijn geworden,
ben ik aan het eind van de middag even naar
de FutureDome gelopen en heb het opgehaald.
De stof voor de band heb ik een beetje ruimer gesneden dan het boekblok. Het voelt erg prettig aan zo zonder harde band. Het textiel zit vooral vast aan het eerste en laatste katern.
De stukken envelop van onze geliefde belastingdienst.
Van een andere afzender.
De tweede helft die nog niet ingebonden is, ben ik al aan het vouwen en samenvoegen tot katernen. De vorige keer zag je daar geen foto’s van omdat mijn telefoon bijna leeg was.
Het volgende boekje wordt dus weer met een oblong-formaat. Het boodschappenboekje dat nu gereed is past mooi in mijn binnenzak. Dus daar kan ik nog heel wat boodschappen mee gaan halen.
Het geïllustreerde boekbindersboek
Gisteren, na een nacht in de boekenpers, ben ik even
gaan kijken naar het boek en de decoratie.
Dit is de voorplat. De decoratie zit mooi vast en is gladder dan ik had verwacht. Nadat ik de foto’s van dit bericht had gemaakt, is het boek weer terug in de pers gegaan. Perkament is weerbarstig en ik hoop dat nog iets langer in de pers gunstig is voor boek en decoratie.
Bij het achterplat is het een zelfde verhaal. De decoratie voor de rug heb ik maar even gelaten voor wat het is. Daar moet ik nog eens goed over nadenken.
Het geïllustreerde boekbindersboek
Vandaag was de test voor de rug opgedroogd.
Kon ik hem op maat snijden en dan valt er een
deel van de afbeelding weg.
Maar ik moet hier nog eens goed over nadenken.
De verf zit er te dik op. Dan komt die onder de afficheletter uit en vormt en soort van rand rond de letter. Dus dat moet schraler maar misschien moet ik de acrylverf een beetje verdunnen met water.
Rechts zie je de strook perkament die op de achterkant moet gaan landen.
Maar dan is de vraag: Hoe is het met het boek?
Wat mij betreft prima. de band zit goed gelijmd op/aan
het boekblok. Tijd dus om de decoratie vast te zetten.
Kan die weer in de boekenpers voor 24 uur.
Band, schutblad en boekblok.
De te lijmen decoratie voor het voorplat. De bandjes heb ik op een paar plaatsen nog ingekort zodat er voldoende perkament in de lijm kan worden gezet. Je zult altijd blijven voelen/zien dat de bandjes onder het perkament doorlopen. Dat kun je misschien voorkomen door bijvoorbeeld ruimte uit het boekbindlinnen weg te halen of uit het karton van de platten. Lijkt me niet alleen veel werk met een hoge foutkans maar je mag best zien hoe een constructie in elkaar zit. Sterker nog dat was net het doel met de bandjes.
Gereed voor de boekenpers.
Het geïllustreerde boekbindersboek
Afgelopen weekend ben ik toch nog even wat
verder gegaan met experimenteren.
Ik maak daarbij niet zulke mooie dummy’s als
sommige van mijn voorbeelden maar het geeft
al wel tot een belangrijke conclusie geleid.
Die kan ik hier al wel verklappen:
het gaat niet een strook perkament uit één stuk
worden dat de boekband gaat versieren.
Het worden drie stukken, een op ieder plat en
een los stuk op de rug.
Daarmee ontlast ik de scharnieren van de platten.
Ik had al een soort van plat gemaakt.Iets kleiner dan zoals het uiteindelijke voorplat gaat worden maar wel met een linnen bekleding op de verhoudingen ten opzichte van het perkament goed te kunnen inschatten. Nu wil ik snappen wat door druk de strook perkament op de boekband gaat opleveren. Ik heb geen boekband gemaakt op maat maar werk met drie stukken afvalkarton en een stuk afval boekbindlinnen.
Daar pas ik dan een stuk perkament op en geef de banen aan die ik ga lijmen. Ik wilde proberen het perkament op de rug niet vast te lijmen op het boekbindlinnen. Maar al snel bleek dat de kracht van het vouwen van het perkament er voor zorgde dat het perkament lof kwam van een plat. Toegegeven de strook die gelijmd was is smal en de lijm was misschien nog niet helemaal graat. Maar het risico dat dit straks mis gaat is te groot. Wellicht ga ik dat bij een volgende poging anders doen maar voor ‘Het geïllustreerde boekbindersboek’ zal de perkamenten versiering uit drie stukken bestaan. Geen risico.
Tussendoor uit een nieuw stuk karton (zaterdag gehaald) 2 platten gesneden. Stapje voor stapje…..
Het geïllustreerde boekbindersboek
Door museumbezoek was het al weer even geleden.
Maar vandaag weer stappen gemaakt met het
‘Het geïllustreerde boekbindersboek’.
Ik wil er een bandzetter van maken waarbij ik twee
dingen anders wil dan normaal:
= ik wil de bandjes waarop de katernen gebonden zijn
aan de buitenkant van het boek zichtbaar maken;
= ik wil perkament gebruiken als ‘illustratie’ op
de boekband.
Hoe gaat het perkament op het boekbinderslinnen komen te liggen? Moet ik daarvoor ruimte uit de kartonnen platten sparen of kan het gewoon bovenop het linnen komen te liggen. Hoe gedraagt het perkament zich dan op de rug. Is het te stug en moet ik de rug niet met perkament bekleden of kan dat juist wel?
Daarom wil ik tenminste een gedeeltelijke dummy maken. Ik vond tussen het afval een stuk karton dat niet iets te klein is maar dat uitstekend kan helpen om gevoel te krijgen hoe massaal het perkament op de boekband gaat uitvallen. Hoe de vorm kan worden.
Dus de dummy heb ik even bekleed met een stuk linnen. Ik zie al snel dat het perkament dun genoeg is om bovenop het linnen aangebracht te worden.
Even de afmetingen (ook boor mezelf thuis).
Tussen de afvalstukken vond ik nog een stuk stevig papier dat ik als een stuk perkament gebruik. De door mij als mislukt bestempelde bedrukking speelt voor het uiteindelijke resultaat straks geen enkele rol. Ik maak insnijdingen waar ik straks de bandjes wil doorhalen om die zichtbaar te maken voor de lezer.
Het idee is dat de bandjes straks tussen het voorplat (en achterplat) en het perkament wordt vastgezet.
Zoiets moet het dan gaan worden.
Dan kan uiteindelijk het stuk perkament ook anders van vorm worden. Nu is het breedste stuk aan de bovenkant, dat moet de onderkant worden. De bedrukking heeft me doen besluiten dat ik ga proberen op het perkament te bedrukken met een tekst.
Vanmiddag eerst nog even nieuw karton gekocht.
Helemaal gereed om morgen de basis voor
de band in elkaar te gaan zetten.
Driebanden
Het binden van het boek “Het geïllustreerde boekbindersboek” begint met op mijn naaibankje de bandjes vast te zetten waarom de katernen genaaid gaan worden. Dit is het eerste bandje.
Het worden in totaal drie banden. De banden stellen je in staat de katernen goed gelijk aan elkaar te binden en worden later gebruikt om de verbinding tussen het boekblok en de boekband te maken. Dit geeft veel stevigheid, nu bij het binden maar belangrijker nog straks in het gebruik van het boek.
Dit is daarbij het idee: een deel van de voorgeprikte gaten bevindt zich rond de bandjes.
Zo kan ik dan het eerste katern opzetten op de naaibank en kan het innaaien beginnen.
Een van de knoppen op mijn moderne naaibank gebruik ik om het begin (of vind je dit het eind?) van de draad even vast te zetten. Dat doe ik totdat ik dit eindje in een knop met de draad uit katern nummer twee gebruik.
De draad van katern nummer een gaat om de bandjes heen. Daarmee verbind je met die draad de individuele vellen van het katern met elkaar en het katern met de bandjes die straks op hun beurt met de boekband worden verbonden.
Even later.
Tot hier ben ik gekomen. De volgende keer ga ik verder. De draad die ik gebruik bij dit boek is ge-waxed. De draad is door de was gehaald en blijft bij het binden veel beter zitten dan wanneer je een draad gebruikt waarbij dat niet het geval is. De draad heb ik zo gekocht maar als boekbinder kun je dat ook zelf doen.
Bovenaanzicht.
Dit deel komt de volgende keer aan de beurt. Ik denk dat ik er morgen niet aan toe kom. Men geeft aan dat het weer regenachtig zal zijn, een goed moment om eens een tijdje te lezen……in een boek.
Rest mij niets anders dan het boek te lezen
Het boek is ‘Handboek voor den Boekbinder’, jet
boek van Laurent Peeters dat ik net ingebonden heb en
vandaag uit de boekenpers gehaald heb.
Het boek is ingebonden in een boekband die bekleed
is met leer dat ik van een weggegooide stoel
heb gesneden.
Het boek valt mooi open.
De band is niet gedecoreerd. Ik heb nog een stuk van dit materiaal liggen. Als ik er nog een boek mee ga inbinden zal ik eerst eens kijken of ik iets met blinddruk op de band kan doen. Maar dat is voor mij een heel nieuw terrein. Wie weet kan dit boek mij daar bij helpen.
De titelpagina.
Het resultaat is prima. Ik ben er blij mee. Nu nadenken over het volgende project.
Vooruitziende blik
Vandaag een tijdje gewerkt aan mijn versie van het boek
‘Handboek voor den boekbinder’ van Laurent Peeters.
Het avontuur van vandaag begint bij de boekenpers met
daarin de boekband. Die ligt te drogen (omslagen en
opvulling platten).
Het zal eindigen met het boek in de boekenpers omdat
de schutbladen gelijmd zijn aan het boekblok en
aan de boekband. Het boek is dan gereed.
Je ziet een klein roodbruin streepje tussen keukenpapier in de boekenpers. Dat streepje is de boekband die ligt te drogen.
Een soort van vooruitziende blik: het boekblok even los in de boekband gelegd. Zo zal mijn versie van het boek er straks uitzien. Gehuld in leer afkomstig van een weggegooide stoel.
Maar eerst moesten de schutbladen nog gekozen en gesneden worden. Ik heb gekozen voor een egaal, lichtgeel gekleurde papiersoort die ‘perkamentpapier’ heet. Ik heb daar een paar vellen van liggen. Het papier is redelijk sterk.
Het keukenpapier ligt in het boek om het vocht van de lijm niet in heel het boek te laten trekken. Daar boven ligt een lijmvel en daar boven de pagina waar het schutpapier op bevestigd wordt. Onder de smalle strook van het gaas.
Lijmvel weg en voldoende keukenpapier. Dan kan het boekblok weer in de boekenpers. Nu voor een korte periode om daarna het boekblok in de boekband te zetten (bandzetter).
Nu is het buitenste schutblad en het gaas aan de beurt. Ze zullen in de boekband worden gezet en bevestigd. De boekband ligt al gereed.
Lijmvellen weg en voldoende keukenpapier. Het boek is gereed voor de boekenpers. Daar zal het geheel ten minste 24 uur in blijven zitten.
Het binden ging verder
Afgelopen zaterdag was het leer (ik denk dat het een ander materiaal is) al voorgesneden en waren de eerste stukjes al gelijmd. Zondag ben ik er verder mee gegaan. Omdat de randen van het leer, vooral op de rug, zo dik zijn en dus het vastlijmen moeilijk, heb ik een strook papier in de rug aangebracht.
Zo gaat de rug er uit zien. Het leer komt van een stoel en is vervormd door het zitten. De naad is dus niet volledig recht maar dit maakt de band juist uniek.
De vlakken van de platten waar geen leer zit heb ik opgevuld met stukken stevig papier. Daardoor zullen straks de schutbladen mooier tegen de boekband komen te zitten.
Argusvlinder 