Vorige week toonde ik een soort rolstoel die was achtergebleven.
Nu lijkt het er op dat er iedere week vreemde voorwerpen achterblijven.
Vreemd in de betekenis van ‘die verlies je toch niet zomaar’.
Twee weken geleden zag ik de volgende ochtend namelijk ook al ergens
een fiets tegen een boom staan.
Deze week staat ze er nog steeds en is er een nieuwe bijgekomen.
Op onderstaande foto is te zien dat de ‘oudste’ fiets
inmiddels al langzaam gesloopt wordt.
Het zadel is immers weg.
De laatste dagen lijkt het wel of ik alleen maar lees
of over India schrijf (ten minste als je mijn blog leest).
Nou dit stripboek heb ik al een tijd geleden gelezen.
Maar het lag nog steeds klaar om gerecenseerd te worden.
Het feit dat 100 jaar geleden de Eerste Wereldoorlog begon
heeft een stroom van boeken tot gevolg gehad.
Niet in de laatste plaats een stroom van stripboeken.
Omslag van Gavrilo Princip – De man die WOI ontketende. Gemaakt door Henrik Rehr.
Een boek dat er uit springt qua omvang (230 pagina’s), onderwerp en aanpak
is het boek van Henrik Rehr, getiteld Gavrilo Princip.
Gavrilo Princip is de moordenaar van aartshertog Franz Ferdinand.
De moord vindt plaats in Serajevo, 28 juni 1914.
Waar kennen we die naam nog meer van?
Door het domino-effect dat daarmee werd gestart was
in korte tijd heel Europa en later de hele wereld in oorlog.
De Bosnier Princip komt in het boek naar voren als
een persoon die vind dat hij in een uitzichtloze situatie leeft.
Onderdrukt door Oostenrijk-Hongarije ziet hij geen toekomst
en vult zijn dagen met niets en het uiteindelijk beramen
van een aanslag.
Zijn fanatisme is beangstigend.
Andere mensen hebben hem in deze positie gebracht.
Alleen destructief gedrag kan een oplossing (?) brengen.
Een soort ISIS-strijder in Den Haag: veel praat geen
constructieve actie.
Dat het boek 230 pagina’s heeft moet ik aannemen
want de pagina’s hebben geen nummer.
Het is een enorm karwei geweest. Dat staat vast.
Maar omdat het veel pagina’s heeft, is het nog geen graphic novel,
zoals veel recensies zeggen.
Voor mij moet een graphic novel of heel relevant zijn (bijvoorbeeld
The 9/11 report – Sid Jacobson, Ernie Colon of Maus – Art Spiegelman)
of elementen van een roman hebben (A Contract with God – Will Eisner).
Die eigenschappen heeft het stripboek ‘Gavrilo Princip’ niet.
Er is al heel veel over de persoon en de moord geschreven, hier niets nieuws.
Voor een roman is het verhaal bij vlagen niet vloeiend genoeg
em zit er te weinig geloofwaardige karakterontwikkeling in.
Dat neemt niet weg dat het een knap stripboek is waarbij
er vooral veel en goed getekend is.
Ik laat een paar willekeurige pagina’s zien om een indruk te geven:
Conclusie:
Prachtig boek. Had in veel minder pagina’s waarschijnlijk
net zo veel indruk gemaakt.
Woensdag 19 december 2012
Vanuit Aurangabad zijn we op bezoek in Ellora.
Al eerder heb ik daarvan foto’s getoond.
Vandaag staat grot 15 centraal.
De eerste reeks foto’s hebben nog betrekking op Cave 16, het
onderwerp van de vorige log.
De dakrand.
Steunpilaren met bloem en plantmotieven.
Steunpilaren met bloem en plantmotieven.
Groot rozet aan het plafond, een lotusbloem, met restanten van schilderingen.
Gezeten op een lotusblad.
Hele beeldengroepen.
Met een dier (leeuw?) op de voorgrond.
En een onder de voet gelopen tegenstander.
Overzicht van de verschillende beelden.
Cave 15
the cave temple locally known as “Dasavatara Cave” because of the various incarnations of Vishnu depicted here, belongs to circa 8th century AD. The whole temple is planned on a grand scale, executed on elevated platform and entered through a rock-cut gateway, which leads to a courtyard. At the middle of courtyard is a small raised square hall called Natya Mandapa (Hall of Dance), containing the famous inscription of Dantidurga, a Rashtrakut ruler (758 – 756 AD).
The main structure is double storied. The ground floor has massive square sectioned pillars with four cells, and is plain and devoid of any sculpture. The upper floor is dedicated to Lord Shiva. The sanctum door is very beautifully carved and is guarded by two huge doorkeepers. In the huge pillared hall is Nandi (vehicle of Siva) seated majestically. The sidewalls are divided into several compartments en sculptured panels have been brought in bold relief. The Nothern side sculptures on belong to Shaivite theme while those on the Southern side belong to Vaishnavism.
Wikipedia:
Shaivisme
Shaivisme is een stroming in het hindoeïsme waarin Shiva wordt vereerd als de hoogste vorm van God.
Het shaivisme is monotheïstisch en shaivisten geloven dat er maar één God is die gelijktijdig de gehele schepping doordringt (immanentie) en er bovenuit stijgt (transcendentie).
Vaishnavisme
Vaishnavisme is een monotheïstische godsdienst in het hindoeïsme waarin Vishnoe of een van zijn zogenaamde avatara’s worden vereerd als de hoogste God. De volgelingen worden vaishnavieten of vaishnava’s genoemd.
Relief (Ganesh).
Grote vertrekken met pilaren.
Versieringen in de deuropening.
Poortwachter.
Een tweede poortwachter. Uit de grote van de zittende man links is te zien hoe groot deze beelden zijn.
Detail van de poortwachter.
Wat een armen!
Nandi.
Gang/overdekt balkon met pilaren.
Pilaren en hun versieringen; een vaas en plantmotieven.
Gewoon prachtig.
Meerdere verdiepingen. Enorm groot.
Overal versieringen, steeds weer andere stijlen.
Twee torso’s.
Buddha in gezelschap.
Haast abstracte vormen.
In Adjanta was ook een kleine boekwinkel.
Daar zou ik een dag later onder andere de volgende kleine gids kopen.
World Heritage Site Ellora.
Sean Martin, De Katharen.
Ik ben erg positief verrast door dit boek.
Ik heb het goedkoop gekocht (5 euro?)
en had natuurlijk al gezien dat er veel foto’s in stonden.
Maar dit prima geillustreerde boek is ook goed van inhoud.
Het verhaal vertelt veel over de hervormingsbeweging
die we kennen onder de naam Katharen, maar
vertelt ook over de opkomst van de Franciscaanse beweging.
De politiek tussen de Pausen en de koningen van Frankrijk,
het Heilige Roomse Rijk en Italie (al zijn die namen van die
‘landen’ niet helemaal correct) komt aan de orde.
De kruistochten, de inquisitie, de tempeliers enz.
Vlot leesbaar, informatief en leuk voor het oog!
Afgelopen vrijdagmiddag heb ik het Boijmans Van Beuningen bezocht.
Over 1 tentoonstelling ‘Co Westerik 90’ schreef ik al een bericht.
Vandaag dus over ‘Focus Beijing – Collectie De Heus-Zomer’.
Een particuliere verzameling in een museum is een grote kans
om werken te zien die normaal aan het oog van de gewone toeschouwer
onttrokken blijven.
Dat het hier moderne Chinese kunst betreft, maakt het extra bijzonder.
Hoe komen een producent van veevoeder en zijn vrouw op het idee
om moderne Chinese kunst te gaan verzamelen?
Hoe serieus zijn die kunstenaars, gaan ze voor de sensatie
en de hoge prijzen a la Koons?
Wat voor ontwikkeling maken ze door?
De Chinese kunst bracht mijn gedachten weer bij mijn voormalige
Chinese collega die na zo’n 10 jaar in Nederland te zijn geweest
nu weer in China woont met zijn gezin.
Een overzicht van de dingen die mij opvielen.
Zhang Huan, Boom, 2007, as op linnen
Zhang Huan, AH Long, 2008, as op linnen.
De as die Zhang Huan gebruikt is wierrookas.
In het boek bij de tentoonstelling beschrijft Feng Boyi het als volgt (Pagina 122):
Volgens Zhang Huan is wierrookas bezield materiaal, dat als een nieuw medium voor de expressie van velerlei thema’s kan dienen. … Dit bezielde, van geloof en gebed doortrokken materiaal heeft zijn functionaliteit ontstegen en is een symbolisch object geworden waarmee de Chinese geschiedenis, de mens en het leven kunnen worden vastgelegd: het draagt de sporen van de veranderende tijden, je kunt de wisselvalligheden van het leven er bij wijze van spreken direct van aflezen en afmeten. … Alle menselijke verlangens die de as in zich meedraagt worden zo opgesloten in het werk, dat daarmee als het ware bezield raakt.
Zhang Huan, Memory door. Writting calligraphy, 2006.
Een oude deur is voorzien van een propagangaposter uit de jaren 50-60. Cen5traal in de afbeelding staat een man die calligrafeert. Vervolgens zijn delen van de propaganda voorstelling uitgehakt en wordt de deur het materiaal voor een relief.
Zhang Xiaogang, Meisje, 2008.
Dit is een werk uit de ‘bloodline’-serie.
Bloodline staat voor de bloedlijn.
De werken zijn te herkennen aan rode strepen die door
de afbeelding lopen.
Hiervan een voorbeeld.
Weer even Feng Boyi (pagina 66):
In het werk Girl (Meisje) lopen rode lijnen kriskras door het beeld. Deze lijnen symboliseren de bloedverwantschap tussen de verschillende familieleden. De verschillende vlekken op de gezichten zijn zoals verkleuringen op een oude foto en dienen tegelijkertijd als metafoor voor geestelijke wonden of herinneringen.
Zhang Xiaogang, Sleeping boy on the boek (Slapende jongen op een boek), 2008, brons.
Hu Xiaoyuan, Frezen nummer 1, 2012, hout, zijde, verf.
Detail van hetzelfde werk van Hu Xiaoyuan.
Fang Lijun, Untiteled, 1998, olieverf op doek.
Wang Guangle, Coffin point 131127, 2013, acryl op doek.
Zijkant van het werk ‘Coffin point 131127’ van Wang Guangle.
Huang Rui, Women, 2007, roestvrij staal.
Zhang Dali, Duiven (Pigeons), cyanotypie op katoen.
Detail van Pigeons van Zhang Dali.
Zhang Dali, AK-47 2008-5, 2008, acryl op vinyl.
Detail van ‘AK-47 2008-5’ van Zhang Dali.
Zhang Dali, Forbidden city (Verboden stad), 1998.
Ook in dit werk is het silhouet te zien van het kale hoofd van de kunstenaar.
Vorm gegeven door brokken steen die al uit de muur gesloopt zijn,
hier en daar met cement gecorrigeerd.
Maar in de opening is de Verboden Stad te zien, die niet wordt afgebroken.
Sterker nog, die als symbool voor de toersiten gecultiveerd wordt
als de cultuur van China.
Detail van Forbidden city.
Het was genieten in Boijmans Van beuningen en met het mooie boek
over de moderne Chinese kunst in de collectie De Heus-Zomer
kom ik de zomer wel door.
Els Snick – Waar het me slecht gaat is mijn vaderland; Joseph Roth in Nederland en Belgie.
Een tijd terug had ik al gemeld dat ik dit boek ging lezen.
Het is een heel leuk boek dat goed leest maar dat voor een leek als ik
ook best half zo lang had mogen zijn.
Na weer een hotel, weer een kroeg, weer een brief naar een uitgever
over een voorschot, weer een avond met vrienden en nog
een niet geslaagd of niet afgewerkt boek, was het beeld wel volledig.
Het boek schets de moeilijke omstandigheden van Duitstalige auteurs
aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog. Onnodig te vermelden
dat het voor Joodse schrijvers nog eens extra moeilijk was.
Op dit moment lees ik ‘Job’ van Joseph Roth. Een boek dat hij
lang voor het moeizame verblijf in Nederland, Belgie en Frankrijk schreef.
Een tijd terug las ik het volgende stripboek.
Op een trieste manier sluit het aan bij het verhaal van Roth.
Sorel & Seksik: De laatste dagen van Stefan Zweig.
Woensdag 19 december 2012
Vandaag een super dag gehad!
We hadden drie dingen op de agenda:
1) Ellora
2) een dorp met het graf van Aurangazeb
3) Daulatabad fort.
Ellora is prachting.
Het zijn zo’n 35 grottempels en kloosters.
Uitgehouwen in de berg.
Fantastisch.
Maar je kunt hier makkelijk 2 dagen doorbrengen.
We hebben zo’n 6 of 7 van de tempels gezien.
Aurangazeb was een Moslim keizer in India.
Zijn graf is erg bescheiden maar het dorp is prachtig.
Het fort is enorm groot.
We zijn er in gelopen maar hebben het niet tot de top gehaald.
Dat was later op de dag in de warmte niet meer te doen.
L. zit nu op de ‘lawn’ (in de tuin).
Die wordt door niemand in het hotel
behalve door de werkmensen en ons gebruikt.
Ze gebruiken dit grasveld alleen bij groter feesten en partijen
maar het is er rustig en er is schaduw.
Ik ga daar zometeen ook weer terug naar toe.
Morgen vertrekken we naar Ajanta.
Ajanta en Ellora zijn samen een World Heritage Site.
Genoeg voor vandaag.
Moet nog een en ander op het internet uitzoeken
voor de komende dagen.
Groeten,
De tekst die hierboven staat is uit een e-mail die ik 19 december 2012
verstuurde naar het thuisfront.
Drie onderwerpen waarvan twee met veel foto’s.
Alles bij elkaar 120 stuks alleen al voor Ellora.
Dat is een beetje te veel voor 1 blog.
Dus ga ik dat in kleinere groepen indelen.
Laat me beginnen met een eerste serie van het prachtige Ellora.
Cave 16, Kailasha, ligt in de verte aan de voet van de heuvel.
Even wat dichterbij gehaald.
Apen wachten ons op.
Cave 16, Kailasha.
Cave 16
Direct vertalen naar het Nederlands zou ‘grot 16’ opleveren.
Maar dat doet tekort aan deze rotstempels.
In plaats van tempels te bouwen van steen,
groef men tempels uit in de heuvels.
Bij Ellora zijn er 34 kloosters en tempels uit de rotsen gehouwen.
Ze zijn te vinden over een traject van meer dan 2 kilometer.
Er zijn Boeddhistische, Hindoe en Jain tempels
Tekst van de toelichting bij Cave 16:
The Kailasha is a great monolithic rock cut temple isolated from the surrounding rock and excavated from top to bottom and scooped out all through from outside to inside. It is said that ten generations worked for it and took more than 200 years for its completion. The temple was planned and begun under the Rastrakuta king Dantidurga (735-757 AD) and the major work went on in the reign of Krishna I (757-773 AD).
The artistic activities of Kailasha were carried out in several phases and spread over many reigns of the Rastakuta rulers. This cave is locally known as Kailasha, the abode of Siva the patron deity of the temple. Kailasha is a temple complex, with all essential elements of temple, including main shrine, Nandi shrine, gateway, surrounding cloisters and subsidiary shrines. The temple is richly carved with niches, pilasters, windows and corniches. The whole temple is decorated with gigantic images of deities, amorous couples, friezes of epic scenes alongwith faunal, floral and geometrical designs.
After completion of the temple there is evidence of renewed plaster and painting in about 9th – 11th centuries AD.
Various sculptures carved here in the temple are not there by accident but by deliberate design. Every sculpture has a meaning and a purpose. The two elephants and free standing Pillars of Victory in courtyard reflect Rashtrakuta’s supremacy and power. The figures of Sankha-Nidhi, Padma-Nidhi and the panel of Gajalaxmi in courtyard symbolize their prosperity. While the figures of river goddess Ganga, Yamuna, Saraswati, symbolize the Purity, Devotion and Knowledge respectively.
The enormous animals supporting the superstructure of Kailasha show the great importance given for the animal world in the Hindu mythology. The whole temple complex is surrounded by a raised pillar corridor decorated with huge panels of mythological stories.
The main temple is called as Rang-Mahal (Painted Palace) because after its completion, the temple was plastered and painted. Rang-Mahal is rectangular on plan. The 7 meter high plinth is decorated with life size elephants and mythical animals and friezes illustrating two great epics. Ramayana and Mahabharatha. The main temple has a Vadya Mandapa, Nandi Mandapa, a pillared hall, an antechamber and a small sanctum surrounded by five subsidiary shrines (Panchayatana). The ceilings of the sanctum, antechamber and the hall have pendentive rosettes, goddess Anna-Purna and Dancing Siva respectively. The whole temple is also decorated with beautiful paintings.
Lankeshvara temple carved on Northern corridor is dedicated to Lord Shiva. The temple consists a pillared hall, an antechamber sanctum and Nandi shrine. On the parapet wall outside is a frieze of amorous coup[les carved in bass relief. The pillars and walls are decorated with a number of interesting panels. The sanctum houses a linga and the back wall is carved with the Maheshmurthi in low relief.
Nederlandse samenvatting:
Kailasha is een tempel en kloostercomplex
dat in zijn geheel uit de rotswand is gehouwen
en vervolgens uitgehold, daar waar nodig.
Er zouden 10 generaties, meer dan 200 jaar aan hebben gewerkt.
Het werk is begonnen onder koning Dantidurga en Krishna.
Alle elementen van een tempelcomplex zijn aanwezig:
een hoofdheiligdom, een heiligdom voor Nandi, een poort,
omringende kloosters en bijbehorende heiligdommen.
Er zijn veel pilaren, doorgangen, nissen, balkons en ramen.
Allemaal rijk versierd met beeldhouwwerk.
Het geheel is versierd met goden, verliefde stellen,
tableau’s met heldenverhalen, ontwerpen
met dierlijke, plantaardige en geometrische vormen.
De beelden staan er niet bij toeval,
ze hebben een betekenis en samenhang.
De olifanten en de Overwinningspilaren
staan voor de macht van het Rashtrakuta koningshuis.
De figuren van Sankha-Nidhi, Padma-Nidhi
en het panel van Gajalaxmi staan voor welvaart.
De goden Ganga, Yamuna en Saraswati, symboliseren respectivelijk
Puurheid, Toewijding en Kennis.
De Rang-Mahal (Beschilderde Paleis) is de hoofdtempel en
heeft een rechthoekige fundering,
de 7 meter hoge muren zijn versierd
met olifanten, mythische dieren en verhalen uit de
Ramayana en de Mahabharatha.
Deze tempel heeft een Vadya Mandapa (een vrijstaande hal met pilaren,
vadya duidt in de richting van muziek),
Nandi Mandapa, een hal met pilaren, een antichambre
en een kleiner heiligdom omringd met 5 andere heiligdommen
(een Panchayatana is een Hindoe tempel met 5 heiligdommen,
typisch gewijd aan Shiva, Vishnu, Devi, Surya en Ganesha).
De plafonds van het heiligdom, de antichambre en de hal
hebben respectievelijk een grote rozett, een afbeeldingen
van de godin Anna-Purna en de dansende Shiva.
De hele tempel is versierd met schilderingen.
De Lankeshvara temple in het noorden is gewijd aan
Lord Shiva.
Deze tempel omvat een hal met pilaren, een antichambre
en een Nandi heiligdom. De tempel heeft een linga
en de achterwand heft een Maheshmurthi (een afbeelding
van Shiva die op zich zelf als heilig wordt beschouwd) in laag reliëf.
Al de foto’s in onderstaande blog komen van Cave 16.
Ik ken te weinig van de Hindoe iconografie om de afbeeldingen
te kunnen duiden.
Fotograferen is er moeilijk op een zonnige dag,
met veel aschaduw, in grotten met soms lange
belichtingstijden en geen statief.
Maar zie de reeks als het verslag van een ontdekkingsreis
waarbij de reis net zo belangrijk is als het doel.
Mahabharatha.
Soms komt er direct zonlicht binnen in de grot en op de foto levert dat deze blauwe verkleuring op.
Het steigerend paard is klein afgebeeld voor de strijdwagen met een godheid of held. Een boogschutter.
Ik zie foto’s op het web van mensen die de omringende heuvels belopen en een blik van boven op de tempel kunnen werpen. Wij waren waarschijnlijk zo onder de indruk dat we snel meerdere grotten wilden zien. Dit is de top van de tempel gezien vanaf de begane grond.
Nog een beeld van het enorme complex.
Vandaag ben ik in het Boijmans Van Beuningen museum geweest. Ik zag er onder andere de tentoonstelling ‘Co Westerik 90’
Co Westerik 90
Co Westerik werkt sinds de jaren 40 aan een gestaag groeiend en consistent oeuvre. Hoewel het aantal tekeningen van zijn hand in de duizenden loopt, is het aantal schilderijen beperkt tot zo’n tweehonderd. Museum Boijmans Van Beuningen volgt de kunstenaar al sinds het begin van zijn carriere en heeft zo een representatieve verzameling van zijn schilderijen, prenten en tekeningen aangelegd. Ter gelegenheid van Co Westeriks negentigste verjaardag wordt hier een selectie van zijn schilderijen getoond. De zeven schilderijen uit de museumcollectie zijn aangevuld met een aantal bruiklenen.
Eigen ervaringen liggen altijd aan de basis van Westeriks werk. De uitgebeelde situaties verwijzen naar een context doie voor de beschouwer niet direct te plaatsen, maar wel voelbaar is. De mens staat in het werk van Westerik centraal. Hij tekent en schildert mensen in contact met elkaar of in de natuur: tastend, ruikend en kijkend, vaak met de ogen wijd open. De betrokkenheid van Westerik bij zijn onderwerp maakt dat van dezelfde situaties soms meerdere versies bestaan. De situaties verbeelden ‘La condition humaine’ (het menselijk tekort): pijn, eenzaamheid, nabijheid, vervreemding, geboorte, groei en de dood zijn thema’s die aan de orde komen.
Het was de eerste keer dat ik werk van Co Westerik
in werkelijkheid zag. Het werd tijd!
Wat ik erg leuk vond is dat in een vitrine
3 werkschriften van de kunstenaar lagen.
Waarschijnlijk bedoeld als een soort artistiek dagboek,
geen kunstenaarsboek.
Maar ik vond het prachtig om te zien.
Ik probeer hier in volgorde van tijd,
drie fragmenten uit de dagboeken te tonen.
1958. “het schilderij dat ik sinds enige dagen schilder, schilderde ik in de volgende opbouw wit doek + houtskool + inkt (oost.indische) + olieverf…”
1971. “Ook gisteren als vandaag aan ‘snijden aan gras 2’ (50 x 60)”
2002. “1 nov. vrijdag. 02. naar Boymans nieuwbouw prentenkabinet wezen kijken”
Het Valkenberg was na de Palm Parkies al weer erg schoon
maar wat sommige mensen allemaal niet achterlaten.
Er stond tegen een boom een verloren fiets
en even verder op dit:
Dinsdag 18 december 2012
Op de rustdag zijn we in de middag met een riksja
naar een museum geweest (Chatrapati Shivaji Maharaj Museum)
en op zoek gegaan naar de vele poorten
die er nog in Aurangabad moeten zijn.
Een hebben we gevonden: Delhi Gate.
Het Chatrapati Shivaji Maharaj Museum is een eerbetoon aan deze Indiase held. Een soort onafhankelijkheidsstrijder avant la lettre. Hij leefde van 1627/1630 – 1680.
Het museum is een eenvoudig maar mooi gebouw. De collectie is zonder achtergrond informatie niet bijzonder interessant.
In de verte ligt Delhi Gate.
Delhi gate vanaf de buitenkant (denk ik).
Delhi Darwaza (Gate) is the one of the strategic Gates of Aurangabad city which and is located on the Major State Highway no. 8 which connects to Aurangabad with Jalgaon.
Delhi Gate, built by Aurangzeb, is remarkable for not only in its size but also appears attractive among all the gates built in the Deccan, so far. The Gate, facing the direction of Delhi, is thus known as Delhi Gate. Through this gateway Aurangzeb marched towards Delhi in rebellion against his father Shahjahan. After marching through the gate he had encamped at Arsul (Harsul) in a Serai (present day Central Jail), where he halted for ten days. Then he started from Aurangabad on 5th February 1658 to challenge the throne. It was in March 1666, that the great Maratha warrior Shivaji, accompanied by Sambhaji and a body of one thousand selected troops, marched to Agra on Aurangzeb’s invitation through this gateway.
The gate is a two storeyed structure, the façade of which provides the main entrance into the city of Aurangabad. It has two octagonal bastions on both sides, and a pointed arch in between, for entry and exit respectively, which encompasses another smaller pointed arch with a wooden door. The interior of the arch contains two small rectangular opening on either side, which posed as guardrooms. Above the parapet wall of the arch is a battlement. On the two sides of the main arch are two turrets that rise up till the top of these battlements.
The bastions have rectangular gun points on the first story followed by an octagonal battlement and eight pillared Chhatri (ik vermoed dat dit ‘paraplu’ betkent) with a domical ceiling terminating in a finial on top. The Chhatri is adorned with cusped arches.
Delhi Gate is now a state protected monument under the Maharashtra Ancient Monuments and Archaeological Sites & Remains act, 1960.
Het Engels is op dit bord is gebrekkig maar de trekking wordt wel duidelijk:
De poort is gebouwd door Aurangzeb en het gebouw heeft heel wat historie.
zo vertrokken hier Aurangzeb en later Shivaji om oorlogen te voeren.
Het gebouw heeft zo zijn elegante momenten.
Details van de deur.
Vanuit de riksja.
Het grasveld bij het hotel. Wij gebruiken het om even rustig te zitten en te lezen.
Uitzicht over Aurangabad vanuit het hotel.
De attractie van het hotel was wel deze kleine bar. De achterwand verandere steeds van kleur.
Dinsdag 18 december 2012
R U S T D A G
We hebben ruim uitgeslapen.
Dan met een riksja naar de buurt van het station waar de Lonely Planet
de meeste adressen van vermeld. (Logisch want de LP is bedoeld
in de eerste plaats voor back packers.
Niet voor verwende toeristen met eigen auto en chauffeur).
Aurangabad maakt een indruk heel groot te zijn.
Vandaag krijgen we ook onze was terug. Dat is een avontuur op zich. Het is altijd maar weer afwachten wat en hoe je het terug krijgt. Hier mijn spijkerbroek.
De oude stad is, buiten de poorten, niet oud meer.
Er wonen veel traditionele moslims, dus veel vrouwen in zwart.
De stad is een uitvalsbasis voor Ellora en Ajanta.
Ajanta spreek je overigens uit als A-djanta.
In de oude stad koop ik een paar schoenen. Ik heb pech met de schoenen die ik bij me had.
De riksa chauffeur zet ons niet af bij het station maar bij
het MTDC (Government of India) Holiday Resort.
MTDC staat voor Maharashtra Tourism Development Corporation.
De tuin van het hotel is mooi, het hotel minder.
Maar daar waren we niet naar op zoek.
Vandaar zijn we gaan wandelen om uiteindelijk bij het station
uit te komen.
Dan lopen we tegen een riksje driver aan die toevallig wel goed Engels spreekt.
Er zijn in Maharastra veel minder mensen die goed Engels spreken.
Ook schoolkinderen niet.
Je zou dat in de grote steden juist wel verwachten.
Sokken en zakdoeken.
De Lonely Planet spreekt zeer lovend over het hotel ‘Lemon Tree’ (en
doet dat vandaag de dag nog steeds).
Als je de reviews leest dan trek ik daar de conclusie uit
dat er ook wel een restaurant heeft (werd niet genoemd in de LP).
Als er geen gaatje in de kleding zat, of geen lusje, dan maakte men het gaatje zelf wel even om de waslabel er aan te bevestigen. Zie de zakdoek hierboven.
Nou dat restaurant is er en het mag er zijn!
We hebben er uitstekend gegeten.
Het is er wel wat duurder dan in andere restaurants.
De inrichting zou niet mijn keuze zijn.
Het trekt wat op een soort fast food restaurant.
Maar het Indiaas eten is er prima.
Men heeft ook Continental dishes.
Hieronder de foto van gisterenmiddag rond 17:30 uur.
Het was goed te zien dat het gebruik van barbeque’s
actief ontmoedigd werd.
En vanochtend was al de rommel al weer voor het grootste deel weg!
Een vervolg op de blog van gisteren over hetzelfde onderwerp.
Vasant Ragini, folio from a ragamala series (Garland of musical modes), early 17th century, Rajasthan, Amber.
De lente is hier verbeeld door een dansende adelijke persoon
die de rol speelt van Krishna die de komst van de lente verwelkomt.
Getuige de bloeiende planten op de voorgrond, de bloemen
op zijn hoofddeksel en de bloemen in de gouden vaas
die op zijn hand balanceerd.
Vasant (spring) is evoked here by the dancing nobleman
playing the role of Krishna in celebration
of the coming of spring, witnessed by the flowering plants
in the foreground, the flowers set in the nobleman’s headdress, and the golden vessel holding flowers
balanced on his raised hand.
Vilaval Ragini, folio from a ragamala series (Garland of musical modes), circa 1680, Rajasthan, Sirohi, ink and opaque watercolour on paper.
De Vilaval Raginidient in de ochtend te worden uitgevoerd.
Dat wordt hier verbeeld door de opkomende zon in een donkere lucht.
In poezie wordt deze compositie beschreven als een vrouw
die zich gereed maakt om haar minaar te ontmoeten.
Daarom kijkt ze hier in een spiegel terwijl ze haar oorbellen indoet.
Het gebouw is weergegeven zonder diepte.
The Vilaval ragaini is to be performed in the morning,
as suggested by the sun rising in a dark sky.
In poetry this raga is described as a lady preparing
to meet her lover, and here she is shown looking in a mirror
and fixing her earrings.
The pavilion is represented without depth
De Metropolitan (The Metropolitan Museum of Art, New York)
heeft op dit moment een tentoonstelling met de naam:
‘Ragamala: Picturing Sound’
Een Raga is een Indiaas muziekstuk.
De tentoonstelling toont miniaturen die ‘muziek maken’ verbeelden.
Hier een paar van de 20 voorbeelden die je op internet kunt bewonderen.
A Musician Charms a Mrig (Antelope), circa. 1825. Folio from a ragamala series (Garland of Musical Modes), India (Rajasthan, Kota).
Op de voorgrond zit een vrouw voor een jachttoren.
Ze speelt sitar terwijl een antiloop, gefixeerd door de muziek,
voor haar staat.
Bovenop de toren maakt Krishna een gebaar naar
een luipaard die in de verte verdwijnt.
Het typische Rajastaanse rotslandschap met onvolgroeide bomen
in een veelvoorkomende achtergrond voor miniaturen
die voor het hof van Kota werden gemaakt.
In the foreground, a female musician sits before a hunting tower playing a sitar,
while an antelope stands transfixed before her by the music.
From the turret of the tower, Krishna gestures toward a leopard retreating over the horizon.
The scene is in a typical Rajasthan rocky landscape
filled with stunted trees,
a favored setting for Kota court paintings.
Panchama Ragini, Folio from a ragamala series (Garland of musical modes), circa 1640, Rajasthan, Bikaner, ink, opaque watercolour and gold on paper.
Deze schildering verbeeld de populaire Panchama ragini composities.
Deze gaan over vermaak, geluk en liefde.
Hier is afgebeeld dat een heerser twee muzikanten wil betalen.
Zijn minaar wordt in een ragamala tekst als volgt beschreven:
“zo’n verrukkelijke schoonheid……dat ze zelfs de harten
van vrouwen raakt…en is ondergedompeld in de kleur
en de vreugde van muziek”
Veel kunstenaars uit Bikaner (Rajasthan, noord India, Hindoe)
werden getraind in de Moghul werkplaatsen (Zuid India, Moslim)
voordat ze aan de verschillende hoven in Rajasthan werk zochten.
Dat is te zien aan deze voorstelling maar de toespeling
op een stemming die veroorzaakt is door muziek
is typisch voor de smaak van de Rajput hoven (Rajasthan).
This painting gives visual form to the popular
Panchama ragini musical composition,
which expresses entertainment, happiness, and love.
Here, the ruler reaches out to pay the two musicians.
His lover is described in a later ragamala text as
“[s]o ravishingly beautiful . . . that she even carries the hearts of women . . . [and] is immersed in the color and joy of melodies.”
Many Bikaner artists of this period trained atMughal workshops
before seeking employment at the Rajput courts,
as witnessed in the figure types depicted here; however,
the allusion to a mood engendered by music
reflects the taste of the Rajput courts.
Lucas Martins, Shake your power.
Een muziekinstrument dat energie maakt.
Dat is het idee van de crowdfunding actie op Kickstarter.
De muzikant Sudha Kheterpal (Faithless) had het idee
om een dergelijk instrument te maken en noemde het SPARK.
Zeg maar Vonk.
Inmiddels hebben al een hoop mensen uit de muziekindustrie meegeholpen
en is voldoende geld bij elkaar gebracht om het prototype
uit te werken naar een echt product.
Vanuit Brazilie hebben mensen zich laten inspireren door het idee
en dat leidde onder andere tot bovenstaande afbeelding.
Na eerst een hele dure brug te hebben aangelegd
zodat grotere jachten de haven van Breda in kunnen varen,
is nu de bijbehorende jachthaven gerealiseerd.
Op de voorgrond de aanlegsteiger, op de achtergrond de Koning Willem-Alexanderbrug.
Deze container wordt de sanitairinrichting.
De steiger ligt van de Tramsingel om de bocht de Nieuwe Prinsenkade in tot aan de Middellaan.
De Hoge Brug in Breda wordt er mee versierd.
Zouden ze het sleuteltje in het water gooien?
Waar komt dit vreemde ritueel vandaan?
Hoge Brug, in de richting van het centrum af. Deze kant is niet zo populair.
De andere kant van de Hoge Brug is meer in trek.
Kevin & Fanny.
Voor India diehards is dit een must.
Ook voor iedereen die zich verwonderd en verbaasd over de drijfveren
van mensen.
Vanuit het perspectief van een aantal heel verschillende personen
toont Pan Nalin hoe de Kumbh Mela beleefd wordt.
De Kumbh Mela?
Wikipedia:
Het Kumbh Mela-festival (Kruikenfeest) is het grootste religieuze feest in het hindoeïsme.
Het is de bekroning van een serie van festivals (toevoeging van de Argusvlinder)
Tijdens het feest trekken Hindoes naar eenvan de heilige rivieren
waarin zij vervolgens baden om hun zonden af te wassen.
Deze gebeurtenis vindt om de (gemiddeld) 3 jaar plaats.
Het feest gaat afwisselend door op 4 plaatsen:in de Ganges bij Allahabad
en bij Haridwar,
in de Shipra bij de heilige stad Ujjain
en in de Godavari bij Nashik.
De hele cyclus duurt dus 12 jaar,
en elk van die 4 steden ontvangtom de 12 jaar de Kumbh Mela.
Nu die periode van drie jaar moeten we niet al te exact
interpreteren als ik het volgende overzicht van Kumbh Mela’s zie:
1980: Nasik
1980: Ujjain
1986: Haridwar
1989: Allahabad
1992: Nasik
1992: Ujjain
1998: Haridwar
2001: Allahabad
2003: Nasik
2004: Ujjain
2010: Haridwar
Een paar aantallen uit de film:
= tussen de 80 – 100 miljoen mensen bezoeken de Kumbh Mela;
= de Kumbh Mela duurt 55 dagen;
= het festival terrein is 55 vierkante kilometer groot;
= halverwege de Kumbh Mela in 2013 (Allehabad) waren er bij
de organisatie voor vermiste personen 135.000 mensen opgegeven
als vermist;
= er zijn parkeerplaatsen georganiseerd die 50.000 auto’s stallen
per parkeerplaats. In totaal stonder er op een bepaald moment in de film
ongeveer 2.500.000 auto’s geparkeerd;
= er was een gaarkeuken te zien waar 10.000 mensen, 2 maal per dag
een maaltijd krijgen. Mensen krijgen daar ook geld uitgedeeld.
Waarschijnlijk zijn er meerdere van dergelijke locaties op de Kumbh Mela.
Dit is een gewoonte die je ook op andere festivals ziet;
= een keer in de 144 jaar start een nieuwe reeks van 12 edities.
Deze Maha Kumbh Mela was voor het laatst in 2013;
= in Allehabad wordt het festival gehouden op een plaats
waar drie rivieren samenkomen: de Ganges, de Yamuna en
de mythische rivier Saraswati;
= in 2001 brak het festival het record voor
de grootste menselijke bijeenkomst ooit
toen op een van de belangrijkste dagen meer dan
40 miljoen mensen bijeen waren (van Trouw.nl)
Trouw.nl:
Het festival, letterlijk vertaald ‘Kruikenfeest’, ontleent zijn naam aan een mythologisch verhaal over de strijd tussen goden en demonen om een kruik gevuld met drank die onsterfelijk zou maken.
Om deze ‘kumbh’ werd twaalf dagen en nachten – gelijk aan twaalf mensenjaren – gevochten. Tijdens het gevecht kwamen enkele druppels van de nectar op de steden Allahabad, Haridwar, Ujjain en Nashik terecht, waar het festival sindsdien afwisselend wordt gehouden.
Om alles in goede banen te leiden, zijn in 2013 in Allehabad, door het stadsbestuur veertien tijdelijke ziekenhuizen opgericht, waar in totaal 243 dokters paraat staan. Tienduizenden extra politieagenten en veiligheidsbeambten zijn op de been.
De film verveelt geen seconde.
Is vol prachtige beelden en heel spannende verhalen van mensen.
Haast onvoorstelbaar.
Maar in een raamvertelling ook prachtig gefilmd.
Uit de verte is nog moeilijk te bepalen wat je nu eigenlijk kunt verwachten.
India 2012 – 2013: deel 19.
Na een rit van 2,5 uur (van het station naar Aurangabad)
met de auto over slechte wegen, zijn we in Aurangabad.
We gaan eerst naar Bibi-Qa-Maqbara.
Volgens de Lonely Planet de ‘poor man’s Taj’ (armelui’s Taj Mahal).
Naar mijn gevoel doet dat afbreuk aan het enorme en prachtige grafmonument
met moskeeen en tuinen.
dat niet alle muren van marmer zijn doet niets af van de fantastische architectuur.
Wat ontbreken zijn de in steen/marmer uitgevoerde bloemmotieven.
Maar die zijn in Agra ook in slechte staat
(tenminste toen ik ze eens gezien heb daar).
Het Indiaase toerisme neemt enorm toe en met of zonder (verbods)borden,
iedereen moet op de monumenten klimmen en er met zijn handen
aan zitten.
Op deze dag doen zich drie ‘ongelukjes’ voor:
= de chauffeur krijgt een bekeuring;
= de auto heeft een platte band;
= ik verzwik mijn enkel een beetje.
Dit is de beschrijving van deze imitatie van de Taj Mahal in het Engels. De volledige tekst staat hieronder.
Bibi-Ka-Maqbara
The beautiful mausoleum of Aurangazeb’s wife, is believed to have been constructed by Prince Azam Shah in memory of his mother Rabia-ul Durrani Alias Dilras Banu Begum between circa 1651 and 1661 AD. An inscription on the main entrance door mentions that this mausoleum was designed and erected by Ata-Ulla, an architect and Hanspat Rai, an engineer. As the mausoleum architecturally resembles the Taj-Mahal in Agra (1631-1653) it is known as “Taj of Deccan”.
The mausoleum stands within an enclosed area measuring 458 x 275 meters approximately. The main entrance is on the southern side of the outer wall, and the centre of the three remaining walls are open pavilions, which were used as Mosque, Diwan-e-Am, and Diwan-e-Khas. These buildings contain beautiful paintings of Mughal and Nizam periods.
The mausoleum is built at the centre of a high platform, with four minarets at its corners. The lower body and the dome of the buildings are made up of pure marble, decorated with beautiful carvings, where as the middle portion is of basaltic trap, covered with fine plaster, rendered with marble finish and adorned with stucco work. The grave is simple, devoid of any ornamentation, surrounded with marble screens of exquisite design.
The Mughal garden, Living Water Management System, Pavements which are ornamented with little kiosks, finely worked brass doors, Stucco floral motifs on the shell lime plaster, rank Maqbara among the best of the “Beautiful Mughal buildings of Deccan”.
Het poortgebouw staat in de steigers.
Toch vind ik ze mooi. Decoraties in het poortgebouw.
Marmeren (?) bloemversiering.
Bibi-Qa-Maqbara.
Ik krijg er geen genoeg van: Bibi-Qa-Maqbara.
Met de nieuwe chauffeur Abrar zijn we net onze eerste stadsrit aan het maken
of hij wordt aangehouden door de politie voor rijden door rood licht.
Beetje erg dom van hem.
Bij de stoplichten staat steeds aangegeven hoe lang het licht nog
op een bepaalde kleur staat.
Bovendien stonden bij dit kruispunteen aantal agenten toezicht te houden.
Allemaal niet slim.
Ik heb een voorliefde voor deuren.
Zeker als ze buitenmodel of bijzonder versierd zijn.
Daarom de volgende reeks opnames.
Terwijl we bij Bibi-Qa-Maqbara aankomen
en de chauffeur een kaartje koopt voor de parkeerplaats,
wijst de ticketverkoper er op
dat de auto een lekke band heeft.
Echt lek, plat.
Het feitelijke grafmonument in Bibi-Qa-Maqbara.
Rozet in het plafond.
In Bibi-Qa-Maqbara.
Voorbeeld van het stucwerk tegen de muren.
Alle ruimte voor de vloer.
Veel toeristen van uit heel India.
Marmeren scherm rond het grafmonument.
Knop van het bovenste scherm.
Laten we nog even buiten gaan kijken naar de rest van dit schitterende complex.
Omliggende tuin vanaf het verhoogde plateau van het grafmonument Bibi-Qa-Maqbara.
Elegant.
Verhoogd tuinelement, fontein.
Bij Bibi-Qa-Maqbara stap ik wat ongelukkig
en zet mijn rechtervoet verkeerd weg.
Ik denk dat het morgen wel weer over zal zijn.
Voorbeeld van een van de paviljoens in de omheining.
Sierbestrating.
Fragment van een prachtig plafond.
Een van de paviljoens is een moskee. De volledige tekst van het bord staat hieronder in Engels.
Mosque
The mosque is built on a raised platform and is located at the centre of the western enclosure wall. It is connected to the other parts of the complex through an intricately laid pathway with a series of fountains. The mosque with a tank (wazu) located in the front is contemporaneous with the main tomb complex.
A large number of lable inscriptions are founds in stucco on the medallions and the qibla arch, which mentions the 99 different names of the Prophet and also Kalima. The western wall housing the qibla is profusely decorated with geometrical designs and verses from the Holy Quran.
The whole mosque is decorated with beautiful paintings on the ceiling, pillars, walls and niches in bright colours. The side wall with perforated arches has a narrow staircase, leading to the terrace. The interior contains rows of pillars with corresponding pilasters, and the floor is paved with arched rectangles executed in marble, red and black basalt called janamaz which can accommodate 167 people at a time to offer prayers.
De ‘qibla arch’ is de boog die aangeeft waar Mekka ligt.
Het geeft voor de gelovige dus de richting aan waarin met bidt.
‘Janamaz’ is de Islamitische gebedsmat, vaak wordt in een vloer
al aangegeven waar iemand plaats kan nemen om te bidden.
Het is van een schoonheid, niet onder woorden te brengen.
Dit is de kant van de Bibi-Qa-Maqbara waar gelijk naast het grafmonument een moskee aanwezig is. Je kijkt hier tussen de minaretten tegen de achtermuur van de moskee.
De sierbestrating van dichtbij. Okay, een beetje versleten maar nog steeds mooi.
Foto’s van de deur/poort van het poortgebouw.
Salamanders (?) op de deur.
Het was heet, we waren moe van de reis en onder de indruk van dit monument. Drinken was op zijn plaats. Orage Juice? (Indian English)
In de e-mail aan het thuisfront heb ik het zo samengevat.
Voor de wedstrijd ben ik nog even door de binnenstad van Breda
gelopen. Het had geregend, het was bewolkt, niet warm
en niet zo heel druk.
Let wel dit was tussen drie kwarties en een half uur
voor aanvang van de wedstrijd.
Paraplu in afvalbak.
Havermarkt.
Grote Markt – Midden.
Grote Markt – Zuid.
Grote Markt – Midden.
Grote Markt – Noord.
Paraplu in afvalbak.
Argusvlinder 