Keer op keer bewijst Erwin Olaf dat hij niet alleen
een goede fotograaf is maar gewoon een geweldig kunstenaar.
Een foto van Olaf stond op de voorpagina van de Volkskrant
en daarom kocht ik zaterdag die krant.
De sfeer die door de wereld gaat als gevolg van corona
heeft hij haarfijn weten vast te leggen.
Van de foto’s in de Volkskrant trok deze foto mij het meest. De scherpe schaduw op de muur vind ik super.
Erwin Olaf, April Fool.
Vrijdag was ik in de bioscoop. Daar zag ik op een soort projectiescherm de aankondiging van een film over Miles Davis. Ik vond de foto prachtig. De film heb ik niet gezien.
Van deze Tilburgse fotograaf had ik nog nooit gehoord maar ik kreeg onlangs deze foto. En die foto vind ik leuk.Paul Bogaers, Upset down, 2010.
Afgelopen zondag was het prachtig weer en druk op
de locaties van BredaPhoto die ik bezocht.
De vele foto’s, video’s en installaties leverde weer
foto’s op en dorst die je kon lessen met Bracke kip
van brouwerij Ramses uit Breda.
Gelukkig zaten de zwakkere broeders aan het begin. In de voormalige kazerne en huis van het Breda’s Museum veel installaties en korte video’s. Natuurlijk het is het meer experimentele werk maar er waren ook veel pretenties die niet waargemaakt werden. Lennert Deprettere met zijn The gypermediated selfie construction. Jammer. Volgende keer beter. De installatie is misschien nog leuk bedacht maar een discussie over de gevaren van social media….. Nee dat zat er niet in.
Van wie ‘Into the merge’ is. Ik heb het niet mee geprobeerd op te zoeken.
Het kan ook anders: Minghui Zheng, Rent a partner (Huur een partner, een video met een gesprek over relaties). Sterk.
Even if I did not have a flat or a car / Ool al had ik geen appartement en een auto. Geld, positie, liefde. relatie.
Grappig. Heel goed gevonden van de nieuwe fotograaf des vaderlands: Jan Dirk van der Burg, Wethouders van middelgrote gemeenten met stekelhaar. Dit was maar een van de goede vondsten.
Een hoogtepunt vond ik de serie foto’s en documenten van Mathieu Asselin: Monsanto, A photographic investigation, 2018. een journalistieke rapportage door foto’s over Monsanto. een chemisch en zadenbedrijf dat grip krijgt op de landbouw wereldwijd en daarbij alle middelen inzet die het ter beschikking heeft. Heel indringend.
De loopbrug bij het Chassé. Het levert goede plaatjes op maar de foto’s zie je toch het best als je om de brug heen loopt.
Dit is een voorbeeld van een serie foto’s op de loopbrug: Shadi Ghadirian.
In Club Solo was werk te zien van Karel Doing. Deze fotograaf experimenteert onder andere met de chemie die bij fotograferen een rol kan spelen. Hier door bloemen op een film te leggen en te zien wat er dan gebeurt. Vervolgens is de film uitvergroot. Mooi werk.
Toen ging ik naar de Koepel in Breda, nu FutureDome genaamd.
Deze voormalige gevangenis wordt nu voor andere doelen gebruikt
zoals tijdens BredaPhoto als tentoonstellingsruimte.
Het centrale werk is een soort videocollage van Geert van Kesteren met de naam The Believers, 2018.
In deze foto’s verdringt soms De Koepel, het gebouw, de installatie
en dan weer andersom. Soms steekt de geschiedenis zijn kop op.
Een zonsopkomst.
Een meerluik. Je ziet steeds nieuwe dingen. De film kun je gemakkelijk meerdere keren zien.
De achterkant van het werk van Geert van Kesteren.
De computers zijn er maar druk mee.
Een deel van de vloer van De Koepel is van glas. Er zitten ruimtes onder waarvan de functie mij niet duidelijk is.
Dat glas helpt de fotograaf weer.
Nog meer denkkracht.
Hoe zat dat ook al weer met de Drie van Breda, de oorlogsmisdadigers die hier gevangen zeten. Willy Lages, Joseph Kotälla, Franz Fischer, Ferdinand aus der Fünten.
De gevangenispoort aan de binnenkant.
Vanaf de FutureDome ben ik naar de Belcrum gegaan, naar de
oude fabriek van machinebedrijf Backer & Rueb.
Een prachtig ruw gebouw voor een fototentoonstelling.
Dit is werk van Masamichi Kagaya, Glove, 2012. Een van een serie foto’s gemaakt in Fukushima in Japan. De onderste foto is een ‘reguliere’ foto van het onderwerp. De bovenste foto toont de radioactiviteit die in het voorwerp is achtergebleven als een geheimzinnige glans. Als je alleen de bovenste foto zou zien denk je dit is de handschoen van Michael Jackson.
Keyezua, Floating Nightmares (zwevende nachtmerries).
Grendel van Backer & Rueb.
Het laatste adres waar ik foto’s zag was: Puijfelik. Dit is de naam van een familie van (vroeger) handelaren in oud papier (Van Puijfelik Recycling: http://www.vanpuijfelikrecycling.nl/). Ik ken ze uit mijn jeugd. Een groot aantal jaren hadden zij in dit deel van de stad hun papierverzamelpunt.
Ook een geweldige omgeving voor zo’n fototentoonstelling.
Christoph Krause & Cyrano Bentlage, Strange Entity.
Dit is de Bracke kip van brouwerij Ramses die je kon/kunt? drinken op de locatie Puijfelik.
Het was een plezierige middag.
Zo zwervend door Breda, van de ene naar de volgende bijzondere
locatie en dit is nog maar een deel van de manifestatie.
Aanstaande woensdag opent BredaPhoto de deuren.
Men is al druk bezig met het in gereedheid brengen
van de tentoonstellingslocaties.
Bij het Chassé theater is altijd een en ander te doen
bij BredaPhoto, zo ook dit jaar.
Nu het nog goed weer is ben in al vast even
een paar foto’s gaan maken.
Verschillende plaatsen zijn al ingericht om de foto’s te kunnen bekijken: TO INFINITY AND BEYOND.
Er wordt een soort grote loopbrug gebouwd van waaraf od waarop (?) men foto’s kan gaan zien. Helemaal duidelijk is het mij nog niet maar dat dit ook weer leuke foto’s kan opleveren is mij wel duidelijk.
Men was nog druk bezig foto’s op de hangen.
Vermoedelijk is dit een van de toegangen tot de grote loopbrug. De combinatie van de tentoonstellingsruimte en de moderne stadswijk bij het Chassé doet het erg goed.
Vol verwachting klopt ons hart….
Het is bijna weer zo ver: de Sint zal met een paar
weken hier weer in Nederland zijn.
In 1967 was hij er natuurlijk ook en daar vond ik een
paar foto’s van.
De naam van de boot gebruikte ik om op de website van het Stadsarchief te achterhalen van welk jaar dit is. Daar is ten minste een foto die ongeveer gelijk is aan deze foto en waarvan de site aangeeft dat de foto uit 1967 is. Het stadswapen op de zijkant vertelt ons dat het om de aankomst in Breda gaat.
Van deze foto kan ik niet zoveel zeggen behalve dan dat dit in de Krogten is. Een water/industrierterrein in Breda. Onder de rook, rechts van het midden is vaag de Grote Kerk te zien.
De maker van de foto’s is waarschijnlijk een oom van mij. Je ziet hier de Sint in de Spoorstraat in Breda. Vergelijk de foto maar eens goed met de Google street view van dezelfde foto en dan kom je tot dezelfde conclusie.
Google street view van de Spoorstraat.
Een tweede tentoonstelling die ik afgelopen zaterdag zag
was de tentoonstelling over de 19e eeuwse fotografie in de
collectie van het Rijksmuseum: New Realities.
Trots hoogtepunt is het fotoboek: Photographs Of British algae
gemaakt door de fotograaf Anna Atkins, 1843 – 1853 (!)
Anna Atkins, Photographs Of British algae. Cyanotype Impressions. Het fotoboek is uit de beginjaren van de fotografie. Er zijn dan verschillende technieken in ontwikkeling waarvan cyanotypie er een is. We kennen deze techniek misschien beter onder de term blauwdruk.
Iedere foto in dit boek is met de hand gemaakt. Keer op keer plaatste Atkins een stuk zeewier op het papier, liet de zon inwerken en legde het papier in een bak met water. Het is niet bekend hoeveel exemplaren Atkins van haar boek maakte, maar veel meer dan 25 zullen het er niet geweest zijn. In totaal maakte ze dus duizenden afdrukken. Vandaar dat ze er tien jaar over deed om de uitgave te voltooien.
Wikipedia zegt er het volgende van:
Cyanotypie is een fotografisch proces waarbij na ontwikkeling een cyaan-blauwe afdruk ontstaat.
De Engelse wetenschapper, fotograaf en astronoom John Herschel ontdekte dit proces in 1842. Ondanks dat John Herschel misschien wel de ontdekker is van het cyanotypie proces, is Anna Atkins degene die het toepaste in de fotografie. Zij bracht een gelimiteerde serie boeken met cyanotypische afbeeldingen uit die varens en andere planten beschreven. Doordat zij gebruik maakte van dit proces, wordt zij ook wel gezien als de eerste vrouwelijke fotograaf.
Het proces gebruikt twee chemicaliën:
Ammoniumijzercitraat
Kaliumhexacyanoferraat.
Het resultaat was dat als deze twee stoffen werden blootgesteld aan sterk licht ze veranderden in Pruisisch blauw. Wanneer de chemische middelen zijn weggespoeld met water blijft er een stabiele en kenmerkende blauwe kleur achter, waarop de afbeelding in witte lijnen is weergegeven.
Blauwdruk
Gedurende bijna een eeuw was cyanotypie de enige simpele en goedkope manier om tekeningen in meervoud te maken. De techniek werd dan ook meteen gebruikt in de industrie, speciaal voor bouwplannen op groot formaat voor machines, zoals locomotieven en voor architectonische bouwwerken. Dit gebruik van cyanotypie staat bekend als blauwdruk.
Terug naar de tentoonstelling.
Het Rijksmuseum heeft een heel mooi overzicht in haar collectie
van de verschillende soorten technologie.
Zo zie je naast de cyanotypie, stereografie,albumen print,
zout, hand gekleurs, daguerreotype, gellatin, tintype,
en nog veel meer.
Al dat moois is te zien op de tentoonstelling en in het
prachtige boek dat bij de tentoonstelling is verschenen.
New Realities, Rijksmuseum.
Let vooral ook op de mooie cyaanblauwe kleur die de pagina’s hebben gekregen aan de randen.
Aan het begin en het eind van het boek speciale bladen met foto’s van Anna Atkins.
Dan in het boek veel, heel veel ruimte voor de prachtige foto’s. Het boek is een genot om in de hand te hebben.
Van de prachtige omslag van het boek krijg ik geen genoeg.
