Vervolg Donderdag 28 Juli 2005

Na de excursie gegeten met de gids in het dorp
en daarna een ouderwetse excursie naar een botanische tiun
en een heuveltop met een kerk in de buurt.
Te langdradig en saai.



(Niet iedereen luisterde aandachtig naar de Russische gids,
hier in het midden van de groep)

(Terugkijkend is het op zijn plaats om bovenstaande tekst wat te verduidelijken.
Eten in een restaurant dat nou eens niet voor Westerse toeristen is opgezet
is altijd een belevenis.
Dat was het hier ook.
Het eten was over het algemeen vrij vet een eentonig.
Beperkte salade, te veel gekookte kool, aardappelen, stukje vis of vlees.
Weinig variatie.
Maar wel leuk om te zien hoe dat precies gaat.
Ze hebben wel fruitsap (ik denk van ingemaakt fruit,
een keer peer, een andere keer van bessen (cranberries)).
Wat jammer is dat in een land met uitgestrekte bossen
je producten als bessen en paddestoelen niet terugziet op het menu.
Een menu dat je niet kunt lezen overigens.



(Het menu)

Het wandelen in de botanische tuin zou nog niet zo erg geweest zijn
als er geen bewaking bij liep om er voor te zorgen
dat je niet een stap verkeerd zet.
Vrij rondlopen was niet toegestaan !
Het was slimmer van ons geweest als we deze excursie
hadden afgezegd bij het boeken van de reis.
Je kunt makkelijk mountain bikes huren en over het eiland fietsen.
Verdwalen kan haast niet.
Op de eilanden is er nauwelijks verkeer en er zijn weinig wegen.
Het is er wel erg mooi !)

Tijdens de wandeling ‘naar een heuvel’ hebben we
wel een belangrijk monument bezocht.
In de bossen is een monument opgericht voor alle slachtoffers
van de communistische terreur.
Vanuit Karelie zijn er op andere plaatsen in Rusland
grote keien opgericht die hier aan herinneren.
Zo ook in Moskou.
Daarover later.



We hebben geld gewisseld in een hotel in het dorp.
De gids dacht eerst dat dat niet zou lukken.
Toen nog gegeten: beafsteak met gekookte groente. Vooraf vissalade.
De vissalade bestaat uit gesneden haring met ui en olie.
De beafsteak is een soort langwerpige gehaktbal.
In Griekse restaurants hebben ze vaak iets dat Bifteki (of iets dergelijks) heet.
Met biefstuk heeft het niets te maken (wellicht kwam het vlees van een rund).

Vandaag.
We hebben de ochtend excursie afgeblazen: roeien op de meren en kanalen.
Ook dat kun je niet zelf.
Er is een boot bij die je moet volgen.
Daarnaast gaan we eind van de middag met de hydrofoil naar Belomorsk
om daar op de trein te gaan naar St. Petersburg. Dat is een nachttrein.
In St. Petersburg gaan we vervolgens naar een ander treinstation
en hebben daar een trein naar Moskou.
Daar komen we dan morgenavond laat aan.
Even rustig aan dus.

We zitten nu (na een wandeling vanaf het hotel)
aan de zee voor het klooster,
lopen dadelijk terug naar het hotel (45 minuten lopen).
(Daar geven we dan onze back packs af
zodat die naar de hydrofoil kunnen worden gebracht.
Wij gaan dan nog even lunchen in het dorp
en hebben dan onze laatste excursie op het eiland).








(Het dorp bij het klooster)



(De weg van het dorp naar het ‘hotel’)




(Het hotel komt in zicht, prachtige, rustig gelegen)



(De naam van het hotel of kun je hier onroerend goed kopen ?)





(Terug in het dorp)

De lunch:
Cottage cheese, sour crxc2xa8xc2xa8me and sugar: TWORAK, dat schrijf je
Vervolgens escalope with stewed vegetables: RAGU, dat schrijf je
(De is heerlijk !)

De laatste excursie op Solovetsky is weer met een “Anna”.
Een erg aardige, wat oudere vrouw.
Erg religieus.
Ze spreekt Engels en leidt mij en L rond
in het kleine Goelag museum
en een deel van de vestigsmuren van het klooster.



(De toegangspoort tot het klooster waar we wachten op de gids)



(Een laatste blik)

Er zijn een aantal web sites die erg de moeite waarde zijn
om te bekijken in relatie tot Solovetsky.

De eerste site is een site die de verschillende aspecten
van Solovetsky probeert te plaatsen tussen andere plaatsen in de wereld.
Solovetsky is namelijk niet alleen een klooster
maar er zijn ook bijzondere waterwerken, heuvels, forten, vuurtorens enz.



Er is een web site met prachtige foto’s van de eilanden,
hun bewoners de natuur enz:



Er is een Engelstalige site met het verhaal van de eilanden.
Uitgangspunt is het feit dat hier de Goelag Archipel,
het systeem van Russische dodenkampen, begonnen is.

(Vervolg van log 43: de boottocht van Kem naar Solovetsky)

We werden in een bus gestopt en naar ons ‘Hotel’ gebracht.
Het zijn een groep houten huizen op een terrein van zo’n 500 bij 500 meter.
Ieder huis heeft een aantal kamers.
Wij zitten in kamer 3.
“Our president and patriarch Alexis have slept here in room 3”
(De mevrouw die ons naar de kamer bracht vertelt dus
dat onze president en de patriarch van de Orthodoxe kerk
hier in kamer 3 geslapen hebben)
Onze kamer is enorm, de badkamer ook.
De kamer is zeker 6 bij 6 meter en er zit een enorme open haard in.





(Speciaal plaatje boven xc3xb3nze’deur vanwege het feit
dat de patriarch hier geslapen heeft)

Aangekomen in het ‘cafxc3xa9’ bleek er nog eten te zijn
dus hebben we dat nog maar gedaan (aardappelen, wat vlees en salade).
Toen gauw gaan slapen.

(Het ‘cafxc3xa9’ was het administratiekantoor, de eetgelegenheid,
het cafxc3xa9, de bushalte, de vvv enz van het hotel.



Bij aankomst was het er erg gezellig, in een zijzaaltje
was een groep zich nog aan het vermaken met Karaoke.
De sfeer was hier erg ontspannen, erg prettig.
En dat bleek de komende dagen de normale sfeer te zijn.)

Over gisteren kunnen we kort zijn.
In de ochtend een excursie door het klooster.



Drie uur deed de Russisch sprekende gids daarover.

Het is een van de grootste kloosters van Rusland.



(Gezicht op de baai en de zee vanaf het klooster.)



(Gebouwen binnen de kloostermuren.)





Prachtig gebouw dat veel geleden heeft onder het communisme.
Het werd uiteindelijk als concentratiekamp gebruikt tijdens de tijd van Stalin.







Jaren is het gebouw niet gebruikt en pas recent terug gegeven aan de kerk.
(Dat is niet helemaal correct. De gebouwen zijn geen eigendom van de kerk.
De regering heeft een soort oneindige erfpachtregeling getroffen met de kerk)
De kerk probeert de gebouwen nu te restaureren maar dat zal nog jaren (10) duren.
De buitenkant is erg mooi met name door de ommuring van grote keien en de torens.
Binnen zijn de gebouwen zo goed als leeg en de muren kaal of wit.
De religieuze voorwerpen , iconen en degelijke zijn
voor het deel dat nog bestaat in musea in Moskou of St. Petersburg.

(Terugkijkend is het op zijn plaats om bovenstaande tekst wat te verduidelijken.
Het was een indrukwekkende excursie
maar te veel gericht op de locale Russische, voornamelijk religieuze toerist.
Er was veel aandacht voor alle monniken
die in de afgelopen jaren/eeuwen heilig verklaard waren,
hun verdiensten en dergelijke.
Er was te weinig aandacht naar mijn gevoel
voor de maatschapelijk/sociale betekenis
van een dergelijk groot kloostercomplex
in het onherbergzame noorden van Rusland
en het concentratiekamp verleden.
Het groepsgewijs door zo’n complex trekken
is voor ons niet de beste methode om het te bekijken.
We zijn veel meer vrijheid gewend
en willen antwoorden krijgen op vragen die wij hebben,
we zijn niet altijd geinteresseerd in het verhaal
dat de gids belangrijk vindt.
Overigens blijkt er in Rusland een gebruik te zijn geweest
om mensen in kloosters op te sluiten)

Donderdag 28 Juli 2005

Geen kans gehad gisteren om te schrijven.
Dus ga ik gewoon nog even door met de reis op 26 juli.
De wandeling met Anna is prachtig door met name de omgeving.
Het is er erg warm doordat de site omringd is door bos.



(Toen we de gids volgden ging de wandeling eerst door een stuk bos.)





(Onderweg komen we dicht langs het water.
Daar zijn twee mannen aan het vissen.
Ze zijn erg vriendelijk en we raken ‘in gesprek’.)



(Je ziet hier nog zoveel mos.
Dat is iets wat je in Nederland bijna niet meer ziet.)

(Het doel van de wandeling is een site met pre-historische tekeningen
die in de oever van de rivier zijn gemaakt.
De mensen daar in de buurt vinden dat het zo bijzonder is
dat het eigenlijk een World Heritage Site zou moeten zijn.
Het leuke aan de wandeling is dat de gids zo enthousiast is.
Ondanks de bepaald niet luxe leefomgeving
en de moeilijke omstandigheden waaronder de mensen hier leven
is het goed te zien dat mensen zich toch blijven inspannen
voor zoiets waaraan nauwelijks iets te verdienen valt.)




(Een jager op ski’s achter zijn prooi aan.)



(De hele jachtpartij, links de jager op ski’s,
ook de dieren zijn te zien)



(Een prooi)



(De gids heeft een copie bij van een afbeelding
uit een boek over deze site.)

Er is informatie op het web te vinden over deze pre-historische site:

De wandeling duurt langer dan gepland
maar de boot die ons naar de Solovetsky-eilanden zal brengen
vanuit Kem, wacht op ons.
Daarover is telefonisch contact geweest.
Na de wandeling eerst wat water (wade) gekocht in een magasin.
Dat is een soort kruidenier.
Je wordt in deze winkels nog geholpen door dames in een uniform.
Het duurt in die winkels naar onze begrippen allemaal erg lang.
Toen we daar klaar waren had de chauffeur ijs gekocht.
Dat leek L ook wel wat.
Dus in een andere winkel nog maar eens in de rij.
Toe ik daar stond zag ik dat ze ook brood verkochten, en kaas.
Dus een half brood en een stuk kaas gekocht.
Echt makkelijk zal dat niet gaan als je wilt winkelen
zonder kennis van het Rusisch.
Gelukkig was de gids erbij.
Hij had al laten weten aan ons dat eten er niet meer in zou zitten
want de boortrip duurt 2,5 uur.
We zullen pas rond 11 uur (in de avond) op Solovetsky zijn.
We hebben dus gewoon in de VW-bus tijdens het rijden gegeten.

Rond 20:00 uur waren we in Kem. En rond 20:30 ging de boot weg.

Toen we in Kem aankwamen regende het
en de andere, Russische passagiers waren al aan boord.





Al snel ging daar een fles Hennessy cognac van hand tot hand in het vooronder.
Wij bleven bijna de hele reis aan dek.



De regen stopte al snel maar de wind op open zee maakte het koud, erg koud.
Dat kwam natuurlijk ook omdat langzaam de zon verdween.






Het uitzicht op het kremlin van Solovetsky is fantastisch.



Vooral ook omdat de zon nog maar net (23:05 uur) onder was gegaan.
Echt donker wordt het hier niet in de zomer.


(Het aanmeren naast deze boot die half op de kant lag,
en in vergaande staat van ontbinding leek,
was ook een bijzonder gezicht.)

Woensdag 27 juli 2005

Gisteren geen reisverslag.
Het was een te drukke dag daarvoor.

Op 26 juli:
Om 08:00 uur ontbijt.
Om 09:00 uur vertrokken. We rijden in een VW-busje.
Alexander is de chauffeur.
Een norse, forse Rus met een pokdalig gezicht.
Draagt een leger shirt.
Zie je toch wel veel in Rusland.



Eerst rijden we naar Kivach, een waterval in een natuurgebied.
Best mooi.




Het museum dat erbij zit is leuk vanwege de kneuterigheid.
Door de enorme regenbui van gisteravond
(waar wij niets van gemerkt hebben
omdat we onderweg naar Kizhi waren)
heeft men geen electriciteit.
Veel kon je in het gebouwtje dan ook niet zien.
Twee mensen zaten ongeinteresseerd in een hoek.
Ik geloof niet dat ze de moeite genomen hebben om ons te bekijken.



(Karelische Berk, eigenlijk een zieke boom.
Daarom ruiger van vorm dan de berken die wij kennen)



(De toileteenheid in het park)



(De richting naar het toilet staat goed aangegeven)

Dan weer verder.
We moeten vandaag ruim 600 kilometer overbruggen met de auto.
Dan volgt nog een boottocht van 2 uur.
Onze gids doet dit werk als een soort derde baan.



(Dema, de gids was ooit in Nederland geweest.
Met Koninginnedag. Hij had toen dit souvenier meegenomen.)

Hij doet delen van deze tocht ook voor de eerste keer.
Op Solovetski is hij voor de laatste keer vorig jaar zomer geweest.
En nu is het seizoen al bijna weer voorbij.
Gegeten bij een benzinestation.
Het eten is niet slecht.
Echte restaurants of dorpen, laat staan steden al weer even niet gezien.
Dan doorrijden naar Belomorsk.
Hier zien we vanuit de auto het kanaal dat de Witte Zee verbindt
met de Baltische Zee.
Het kanaal en de sluis zijn aangelegd in de tijd van Stalin.
Dit was een groot werkkamp.

Het ‘International Institute of Social History’ heeft een web pagina
over de ontstaansgeschiedenis van het kanaal:



Daar in de buurt zijn rotstekeningen gevonden uit de pre-historie.
We worden `rondgeleid door ‘Anna’.
Eerst door een stuk bos en dan naar de site.
Het is deels een voormalige rivierbedding.
Nu lopen we er in de brandende zon, uit de wind.
Erg heet.
Volgens L. moet je wel erg veel fantasie hebben
om de verklaringen van Anna te kunnen volgen.
Anna spreekt alleen Russisch. Zij vertelt, Dema vertaalt dan enz.