Het blijkt dat mijn hosting partner nog een andere methode heeft
om foto’s naar de site te brengen.
Het werkt nog niet vlekkeloos maar het werkt.
Daarom kan ik jullie laten zien hoe ik vrijdagavond de perkamenten
band vanonder bezwaar heb gehaald en het boekblok aan de boekband
heb kunnen rijgen.
De band kwam prima onder bezwaar uit. Het papier was ook nog even in de boekenpers gegaan. Niet om het helemaal af te persen maar om het een beetje ‘te bedwingen’. Maar dat betekent dat het toch gelukt is om de omslagen aan de band te maken. Gisteren mijn ervaringen nog besproken op de Open Dag van de Stichting Handboekbinden. Daar hoor ik vergelijkbare ervaringen. Dus ik zit op de goede weg.
Peter Goddijn beschrijft een methode waarbij het prikken van de gaten in de verstevigingsstroken en de perkamenten boekband plaatsvindt vanuit de voorgeprikte gaten in de katernen. Dat kan best werken maar voor een eerste uitvoering ga ik toch te werk met een mal. Met de mal prik ik de gaten voor, langs de binnen- en buitenkant, in de verstevigingsstroken en de band (die aan elkaar gelijmd zijn bij mij. Dat levert een goed beeld op aan de buitenzijde. Ik heb het zo precies mogelijk gedaan zodat de gaten in de katernen overeenkomen met die in de band.
Hier zie je dat. Je kunt zowel de gaten in de katernen als in de boekband zien. Overigens is dit de werkwijze die Goddijn zelf ook beschrijft bij het volgende model in zijn boek: 3.2 Omslagband met directe strengeling.
Dan begint het rijgen of inbinden. Achteraf kan ik zeggen dat het niet meeviel. Ik heb maar vier katernen maar het perkament is veel minder soepel en werkt minder mee dan gehoopt.
Dit is het resultaat. Misschien voor een eerste keer voldoende maar ik heb besloten het garen uit het boek te halen en het opnieuw in te binden. Dit moet beter kunnen. Misschien ben ik wat te voorzichtig geweest. Bang om het garen strakker te trekken en daarbij het perkament te beschadigen.
Maar het boekblok (dat ik toch nog even bijgesneden had aan de voorzijde voor het inbinden) past mooi in de band. Daar ben ik tevreden over. De perkamenten wordt misschien wat open gedrukt door de dikte van het papier. Nu ik de binding nog een keer opnieuw ga doen ga ik proberen of dit beter kan als ik de katernen in omvang terugbreng van 12 naar 11 of 10 bladen. Maar eigenlijk denk ik dat ook zonder deze afslanking de band prima gaat passen. Ik moet de ‘schutbladen’ nog gaan bevestigen aan het perkament. Bij het boekmodel dat ik op de Open Dag van de Stichting Handboekbinden heb gezien ontbrak die laatste stap. Ik ben de maakster vergeten te vragen waarom ze die stap niet heeft uitgevoerd.
Wordt vervolgd.
