Daar is dan het resultaat van een boekje met houten platten, een boekblok gemaakt van gebruikte enveloppen en schutbladen van perkament.
De linnen bekleding is van een kussenovertrek ontworpen door Ankita Shinde, een Indiaase ontwerpster.
Tagarchief: schutblad
Boodschappenbriefje of boodschappenboekje
Bij mij is het een boekje geworden.
Het kleine boekje is bijna af.
Ik neem jullie in grote stappen even
mee door de laatste activiteiten.
De basis voor de boekband kan gelijmd gaan worden op de bekleding. Dan kunnen de omslagen gemaakt worden.
Hier zijn de randen links aan de beurt. De rug en het voor- en achterplat heb ik in drie keer van een omslag voorzien.
Natuurlijk kan ik zeggen dat het logo bewust niet midden op de rug is geland. Dat Ankita Shinde niets met een boodschappenboekje te maken heeft. Allemaal waar maar dat is niet wat er gebeurde. Ik was zo bezig om te kijken naar de boven- en onderkant van het logo dat ik de positie ten opzichte van het horizontale midden van de band helemaal vergat. Goede les voor de volgende keer.
De schutbladen zijn gelijmd aan de eerste pagina van het boekblok, voor en achter. Aan de achterkant is dat voor een groot deel het venster van de envelop. Maar zien of dat goed gaat. Om het vocht van de lijm uit het boekblok te houden gebruik ik het bakpapier. Zo kan het in de boekenpers.
Deze week kocht ik….
Op een boekenkraam op de Grote Markt in Breda kocht ik voor 5 euro: Egypte – Het land van de farao’s samengesteld door Regine Schulz en Matthias Seidel. Eerste actie thuisgekomen: de stofomslag en het linnen van de boekband ontdoen van vlekken en vooral stof.
Op woensdag belde mijn moeder me, ze had een boek gezien
op de boekenmarkt. Als ik het nog niet had wilde ik
misschien dit boek wel kopen.
Zo gezegd, zo gedaan.
Voor de prijs hoefde ik het niet te laten liggen. Eerder voor het gewicht. Get is een enorm boek.
Maar dan heb je ook wat. Zo heeft iemand speciale schutbladen laten maken. Dit is een afbeelding uit ‘Description de l’Egypt’. Origineel verscheen dit in de periode 1809 – 1822. Het tempelcomplex op het eiland Philae.
De samenstellers en medewerkers van dit boek: Regine Schulz en Matthias Seidel. Die namen zeggen mij niets maar dat ga ik nog eens uitzoeken.
Hoe ik aan die info over de schutbladen kom? Nou dat staat allemaal verantwoord in het boek zelf.
Hoe en wanneer de Nederlandse uitgave verscheen staat er ook in. De Nederlandse editie is uit 1998 en het is gedrukt in Duitsland. Een belangrijke bijdrage wordt geleverd door het bedrijf TextCase. Er is een bedrijf met die naam in Deventer, een vertaalbureau voor oa boeken. Ze zijn gevestigd in de Keulenstraat…..
De foto’s in het boek zijn schitterend. Daarom alleen al heb ik het gekocht. Frontispice: Koning Horemheb tegenover godheden, Thebe-West, Dal der Koningen, Graf van Horemheb, circa 1300 voor Christus.
Koop je een tweedehands boek dan heb je de kans op bijvangst. Zo vond ik dit overzicht van de wereldgeschiedenis, een kopie.
Een goed idee want voor een leek is het heel ingewikkeld de lange geschiedenis van Egypte en de Egyptenaren te kunnen plaatsen of het allemaal uit elkaar en in perspectief te houden.
In het boek zat ook een bladwijzer of boekenlegger. Maar wat vertelt de achterkant daarvan ons?
Niet alle boekenleggers zijn heel sprekend maar ook dit vierkante memo velletje vond ik in het boek. Het avontuur kan beginnen!
Boodschappenboekje
De bandjes (meer voor de sier dan voor de structuur) heb ik er vanmorgen als eerste op gemaakt. Dan is meteen duidelijk hoeveel ruimte er nog is voor de decoratie.
Dit is het schutblad zoals dat met het voorplat is verbonden. Veel geluk gehad met het vinden van dit papier. Twee kommetjes en twee theepotten (voor achterin het boek).
Dit is zoals het voorplat geworden is.
Dit is de achterkant van mijn eerste boodschappenboekje geworden (met dank aan Borre Akkersdijk en het NRC).
De enveloppen die ik in dit eerste boekje gebruikt heb
zijn allemaal enveloppen van wenskaarten.
De afmetingen zijn heel uiteenlopend.
Ik heb ze in groepen bij elkaar gebracht, in katernen
en vervolgens per katern op één maat gesneden.
Bij een tweede groep enveloppen is dat niet nodig.
Ze komen ook van meerdere afzenders maar zijn
allemaal van dezelfde maat.
Daarmee heb je andere mogelijkheden.
Hier zie je 4 enveloppen waarvan ik een smalle reep links en rechts van de envelop gesneden heb. Als ik dat gedaan heb, open ik alle enveloppen. Daarmee controleer ik of dat ze helemaal open zijn (de ene envelop wordt anders open gemaakt dan de andere). Ik zie dan ook meteen dat de envelop helemaal leeg is. Dan leg ik ze om en om in elkaar. Dus dan zit het adresvenster aan de voorkant, dan aan de achterkant. Dan sluit ik het ‘katern’ en als laatste snij ik dan de bovenkant recht. Dan zijn de 4 enveloppen aan elkaar gelijk en het katern is gelijk. Het katern gaat op de stapel. Ook die katernen leg ik om en om.
Hier zie je goed dat ook een beperkt aantal van 4 katernen aan de bovenkant (die we normaal als ontvanger van de envelop openen) er al een verschil zit. Daar deze rand als laatste te snijden valt dat verschil natuurlijk weg.
In de stapel enveloppen die ik kreeg zaten er erg veel van één afzender. Geheel witte enveloppen. Maar een beperkt aantal waren anders (oa blauw, nou dan weet je het wel….). De verschillende kleuren heb ik verdeeld over de katernen.
Deze envelop ontving ik afgelopen week. Zoals je kunt zien is hij van Drukwerk in de Marge. Die weten hoe je drukwerk verstuurd: in een ruime, stevige, kartonnen envelop. Die kan ik nu als voor- en achterplat gebruiken.
Hoe nu verder. Ik heb 20 katernen. Maar het formaat is misschien minder geschikt voor boodschappenbriefjes. Daarom ga ik daar een andere oplossing voor toepassen. Bovendien zitten er ook niet witte binnenkanten van enveloppen tussen. Ook dat heeft mogelijkheden.
Wellicht kunnen deze stempels en lino’s daar nog bij helpen. Het kan nog een heel creatieve Pasen worden.
Roodkapje volgens Anneke de Groot
Deze week kwam het binnen: het doe-het-zelf-pakket
van Uitgeverij Boekblok met het boek ‘Roodkapje’.
Het werd geleverd in een doos.
Feestelijk verpakt ligt er het verhaal van Roodkapje verzamelaar Anneke de Groot. Alles wat je nodig hebt om er een boek van te maken zit in de doos. Je hebt alleen nog lijm, een naald en een mes nodig.
Het begeleidend schrijven door Jannie de Groot (familie?) van Uitgeverij Boekblok.
Werkelijk alles is aanwezig om het boek te maken. Dit zijn de platten maar de rug zit er ook bij, de papieren bekleding van de band, de katernen, de prikmal, draad om het boek in te binden en kapitaalband om het boekblok af te werken. Top.
Dit zijn de vier katernen met de foto’s en het verhaal van Anneke de Groot over haar verzameling rond Roodkapje.
De tekst heb ik nog niet gelezen maar ik stel me een verzameling voor met prentjes, doosjes, beeldjes en heel veel andere zaken. Waarschijnlijk ook boeken. Centraal in dit boek staat één specifieke versie van het verhaal van Roodkapje. Op deze foto zie je de twee schutbladen. Verkijk je niet op de witte randen. Die zullen bij het inbinden wel verdwijnen maar zijn nodig voor het drukken, het vergaren en verzenden van het drukwerk en de instructies.
Dit is een detail van een van de voorwerpen op het schutblad.
Dit speciale, stevige, katern van 1 vel is om het kleine boekje dat centraal in deze uitgave staat ruimte te geven.
Dit is een integrale reprint van ‘Lotgevallen van Roodkapje’ van Uitgeverij D. Allart uit 1860. Voor de tekst van het sprookje is gekozen voor de vertelling van Leonard Roggeveen, uit 1937.
Nadat de boekjes gereed zijn die ik op dit moment onder handen heb, ga ik aan deze Roodkapje beginnen. Vermoedelijk zal op mijn blog hiervan de komende tijd nog wel een en ander te zien zijn.
Boodschappenboekje
Vandaag kreeg ik nog een hele stapel enveloppen.
Dus mijn tweede boekje wordt een boek.
Met de grote enveloppen die ik al eerder verzameld had is dit nu een behoorlijke stapel geworden.
Het eerste boodschappenboekje heeft katernen met enveloppen van verschillende maten. Die heb ik katern voor katern wel gelijk qua afmetingen gesneden. Maar de katernen lopen op van klein naar groot. Dus voor het eerste katern ben ik op zoek naar een klein stuk papier als schutblad. Voor het achterplat een groter stuk. Ik vond een stuk papier waar iets in verpakt heeft gezeten maar met mooie afbeeldingen van theepotten en kommen. Dit is het schutblad voor achter.
Zo zal dat tegen het achterplat aan gelijmd worden. Hierbij zal ik slechts een strook werkelijk lijmen. Een strook van een halve centimeter aan de rugkant van het boekblok. Het schutblad lijm ik wel helemaal vast tegen het eerste en laatste katern van het boekblok.
Er zitten nog wel stukken plakband aan de achterkant. Die haal ik natuurlijk eerst nog even weg.
Dit wordt het schutblad aan de voorkant.
De vorige keer had ik al twee platten uit karton gesneden. Maar nog geen rug. Dit boekje wordt echt smal dus wil ik geen rug aan het boekje maken. Je kijkt dan straks op de genaaide katernen. De stevigheid van het boekje moet dus komen van het naaiwerk. fr lijm op de rug, de platten en de gelijmde schutbladen. Voor de sier wil ik nog wel wat extra decoratie op de rug maken. Bij de restjes lag nog wit leer, blauw kunstleer, een groen stuk van een jasje of stukken dun, bruin geverfd perkament.
Ik denk dat ik iets van het groene materiaal ga gebruiken.
Naar de decoratie van de platten heb ik ook al even gekeken maar ik laat het boekje even drogen. Kan ik door met de grote enveloppen. Net als bij de kleine enveloppen loop ik wel iedere envelop even na want bij het openen kan van alles gebeurd zijn. Eigenlijk kun je de enveloppen altijd wel gebruiken. Je kunt ze op de maat snijden die je wilt hebben en kleinere maten kun je ‘verbergen’ in grote katernen.
Misschien dat niet alle enveloppen even goed gaan werken als boodschappenbriefjes?
De schutbladen zijn gelijmd en gaan de boekenpers in. Volgende keer alleen nog afwerken.
Al zo’n stuk of acht katernen zijn gereed voor boek nummer 2.
Het geïllustreerde boekbindersboek
Gisteren, na een nacht in de boekenpers, ben ik even
gaan kijken naar het boek en de decoratie.
Dit is de voorplat. De decoratie zit mooi vast en is gladder dan ik had verwacht. Nadat ik de foto’s van dit bericht had gemaakt, is het boek weer terug in de pers gegaan. Perkament is weerbarstig en ik hoop dat nog iets langer in de pers gunstig is voor boek en decoratie.
Bij het achterplat is het een zelfde verhaal. De decoratie voor de rug heb ik maar even gelaten voor wat het is. Daar moet ik nog eens goed over nadenken.
Het geïllustreerde boekbindersboek
Vandaag was de test voor de rug opgedroogd.
Kon ik hem op maat snijden en dan valt er een
deel van de afbeelding weg.
Maar ik moet hier nog eens goed over nadenken.
De verf zit er te dik op. Dan komt die onder de afficheletter uit en vormt en soort van rand rond de letter. Dus dat moet schraler maar misschien moet ik de acrylverf een beetje verdunnen met water.
Rechts zie je de strook perkament die op de achterkant moet gaan landen.
Maar dan is de vraag: Hoe is het met het boek?
Wat mij betreft prima. de band zit goed gelijmd op/aan
het boekblok. Tijd dus om de decoratie vast te zetten.
Kan die weer in de boekenpers voor 24 uur.
Band, schutblad en boekblok.
De te lijmen decoratie voor het voorplat. De bandjes heb ik op een paar plaatsen nog ingekort zodat er voldoende perkament in de lijm kan worden gezet. Je zult altijd blijven voelen/zien dat de bandjes onder het perkament doorlopen. Dat kun je misschien voorkomen door bijvoorbeeld ruimte uit het boekbindlinnen weg te halen of uit het karton van de platten. Lijkt me niet alleen veel werk met een hoge foutkans maar je mag best zien hoe een constructie in elkaar zit. Sterker nog dat was net het doel met de bandjes.
Gereed voor de boekenpers.
Stapels snijafval
Het was al weer afgelopen woensdag. Schutblad gereed dus tijd om het boekblok eens schoon te snijden. Dat viel niet mee. Het boekblok paste maar net in mijn snijmachine en zo’n dik pak papier vraagt veel kracht. Maar het is gelukt. Als bewijs de stapels snijafval.
Zo komt dan het boekblok er uit te zien.
Het schutblad. De serieuze opsomming van machines en drukvoorbeelden vind ik wel passen bij zo’n serieus boek als ‘Het geïllustreerde boekbindersboek’.
Op naar de volgende stappen.
Het geïllustreerde boekbindersboek
Nu ik tevreden ben over het schutblad (goede marge,
goede kleur, goede grootte) wordt het tijd de
schutbladen te verwerken.
De twee dubbelgevouwen schutbladen met foto’s van Uitgeverij Boekblok. De foto’s zijn onderdeel van de tekst en illustraties van ‘Het geïllustreerde boekbindersboek’.
De achterkant.
De voorkant van het boekblok. Op het schutblad zijn de markeringen overgenomen die moeten helpen om het boekblok op de juiste maat te snijden. Enige uitdaging na het vouwen van de twee A3 bladen was het een identieke plaats bevestigen van de bladen.
Straks bij het schoonsnijden worden de schutbladen één met de rest van het boekblok. Ik denk dat ik de eerste (en laatste) pagina straks ga verlijmen met de platten. Dan zie je dus de afbeelding niet meer. Maar omdat voor- en achterschutblad identiek zijn, zullen alle afbeeldingen die ik heb opgenomen te zien zijn.
Een paar oude nummers van De Boekenwereld gebruik ik als basis voor een nieuw boek. Ik snij de rug van het blad af en bekijk welke afbeeldingen ik zou willen bewaren. Hoe die in een boek (of meerdere boeken) gaan belanden weet ik nog niet.
Het geïllustreerde boekbindersboek
Het is even stil geweest rond de boekbindactiviteiten
met betrekking tot ‘Het geïllustreerde boekbindersboek’.
Een ruime week vakantie en een niet erg meewerkende
copyshop zorgden voor vertraging.
Maar vandaag heb ik de boekbindersdraad weer opgepakt.
Ik wil schutbladen maken met behulp van de negen afbeeldingen die Uitgeverij Boekblok bij het boek levert. Moeilijkheid daarbij is dat de afmetingen van de schutbladen niet eenvoudig zijn. Ik moet de afbeeldingen drukken op een papier van A3-formaat om vervolgens het overtollig wit weg te snijden (samen met het overtollig wit van de katernen). Volgens mijn redenering had ik het in Word allemaal goed opgezet: de grootte van het papier, de marges, boven, links en rechts en aan de rugzijde. Hierboven zie je het eerste resultaat (van een andere copyshop die heel behulpzaam was).
Het printen gaat goed. Alleen staan de afbeeldingen zo dat er onnodig veel wit overblijft aan de voorkant (de kant die je gebruikt om het papier om te slaan). De afbeeldingen staan precies tegen de rugkant. De crèmekleur van de A3 zal prima passen. De 160gram van het papier is ook mooi stevig om als schutblad te dienen. Dus ik weet wat ik moet aanpassen.
Na een tweede bezoek aan de copyshop heb ik de schutbladen met de afbeeldingen. Ze passen prima op de katernen.
Morgen de schutbladen bevestigen op het boekblok en dan kan het boekblok gesneden worden. Altijd een mooi moment.
Het geïllustreerde boekbindersboek
De foto’s in de blog van vandaag
zijn er niet om te maskeren dat
er niets gebeurd met ‘Het geïllustreerde boekbindersboek’.
Want dat is niet het geval.
Maar denkwerk laat zich moeilijk in een foto vervatten.
Ik wil de grote foto’s die bij het boek geleverd werden
gebruiken om er schutbladen mee te maken.
Maar de afmetingen zijn, laten we zeggen a-typisch.
Dus ik heb een copyshop nodig die wil meedenken en meewerken.
De software die ik heb schiet tekort voor wat ik wil
bereiken. Bovendien is de copyshop op zaterdag en
zondag gesloten.
Het ingebonden boekblok ligt intussen gewoon mooi te zijn.
Het geïllustreerde boekbindersboek
De katernen had in voorgeprikt maar daarna weer in
de boekenpers gedaan.
Natuurlijk gaan de gaten daarvan niet open staan.
Dus voor ik een katern toevoeg aan het boekblok
om het in te binden, prik ik de gaten nog even open.
Hier zijn een paar gaten weer geprikt en de rest moet nog volgen.
Het vordert best maar je ziet op de foto een foutje. Ik heb even niet op zitten te letten en de draad is blijven hangen achter een van de knoppen. De draad uit de laatste reeks katernen halen is natuurlijk altijd mogelijk maar ik nam een kortere weg. Ik knipte de lus van de draad door en bond de twee uiteindes strak aan elkaar. Ik denk dat dit geen afbreuk doet aan de stevigheid van de binding. Maar een gewoonte moet je hier niet van maken.
Dat is dan het laatste katern.
Deze fase van het inbinden van een boek is gereed. Door het binden ontstaat er een lichte verdikking aan de rugzijde van het boekblok. Dus het ik het boekblok uit het naaibankje gehaald. De bandjes zijn even verdeeld over de rug (zie de foto de ruimte van boekblok naar bovenste vastzetpunt is langer dan de onderkant van het boekblok). Maar de bandjes kun je nog goed verschuiven. Daarna is het boekblok weer terug in de boekenpers gegaan. Nu moet ik iets gaan verzinnen voor de schutbladen.
Vooruitziende blik
Vandaag een tijdje gewerkt aan mijn versie van het boek
‘Handboek voor den boekbinder’ van Laurent Peeters.
Het avontuur van vandaag begint bij de boekenpers met
daarin de boekband. Die ligt te drogen (omslagen en
opvulling platten).
Het zal eindigen met het boek in de boekenpers omdat
de schutbladen gelijmd zijn aan het boekblok en
aan de boekband. Het boek is dan gereed.
Je ziet een klein roodbruin streepje tussen keukenpapier in de boekenpers. Dat streepje is de boekband die ligt te drogen.
Een soort van vooruitziende blik: het boekblok even los in de boekband gelegd. Zo zal mijn versie van het boek er straks uitzien. Gehuld in leer afkomstig van een weggegooide stoel.
Maar eerst moesten de schutbladen nog gekozen en gesneden worden. Ik heb gekozen voor een egaal, lichtgeel gekleurde papiersoort die ‘perkamentpapier’ heet. Ik heb daar een paar vellen van liggen. Het papier is redelijk sterk.
Het keukenpapier ligt in het boek om het vocht van de lijm niet in heel het boek te laten trekken. Daar boven ligt een lijmvel en daar boven de pagina waar het schutpapier op bevestigd wordt. Onder de smalle strook van het gaas.
Lijmvel weg en voldoende keukenpapier. Dan kan het boekblok weer in de boekenpers. Nu voor een korte periode om daarna het boekblok in de boekband te zetten (bandzetter).
Nu is het buitenste schutblad en het gaas aan de beurt. Ze zullen in de boekband worden gezet en bevestigd. De boekband ligt al gereed.
Lijmvellen weg en voldoende keukenpapier. Het boek is gereed voor de boekenpers. Daar zal het geheel ten minste 24 uur in blijven zitten.
Het binden ging verder
Afgelopen zaterdag was het leer (ik denk dat het een ander materiaal is) al voorgesneden en waren de eerste stukjes al gelijmd. Zondag ben ik er verder mee gegaan. Omdat de randen van het leer, vooral op de rug, zo dik zijn en dus het vastlijmen moeilijk, heb ik een strook papier in de rug aangebracht.
Zo gaat de rug er uit zien. Het leer komt van een stoel en is vervormd door het zitten. De naad is dus niet volledig recht maar dit maakt de band juist uniek.
De vlakken van de platten waar geen leer zit heb ik opgevuld met stukken stevig papier. Daardoor zullen straks de schutbladen mooier tegen de boekband komen te zitten.
Papieren zakken
Vandaag verder kunnen werken aan het boekblok
dat uit papieren zakken bestaat:
= Snijden van stroken karton voor de drager
= Drager lijmen
= Decoratiepapier op maat snijden
= Dragers inpakken
= Zakken bevestigen
Jaren geleden kocht ik een aantal van deze sets met decoratief papier. Ik geloof in de Nieuwe Kerk in Amsterdam. Deze set heet Turkish Designs.
Je kunt het papier voor allerlei doeleinden gebruiken. Ik verwerk soms delen ervan in mijn boeken. Bijvoorbeeld als schutbladen. Nu om de dragers van de papieren zakken in te verpakken.
Zo zien de 10 dragers er dan uit.
Het grootste deel van de dragers zijn ook al voorzien van een papieren zak. Nog drie te gaan. Dat zal morgen wel lukken. Hier zie je dat het boek een behoorlijke dikte gaat krijgen en dat het een leuk kleurige achterkant gaat worden. Een mooi contrast tegen het witte voor- en achterplat.
Stempel
Leuk dat maken van een stempel. plakken en vernissen.
Maar werkt het ook?
Kun je er bijvoorbeeld zelf schutbladen mee maken?
Vandaag kon ik dat gaan uitproberen. Verf, roller, stempel en papier. eerst maar eens testen.
De eerste afdruk is altijd een beetje moeilijk.
Maar ik vind die structuur van het touw mooi terugkomen in de afdruk. Er is weinig inkt nodig om een afdruk te maken en de stempel laat zich goed schoonmaken.
De eerste stempel was rond een herfstblad geformeerd. De tweede stempel haat meer uit van de richting die de touwtjes zelf kiezen.
De eerste afdrukken waren op papier van 90 gram. Dit papier is zwaarder. Ik schat 120 gram. Dat begint al geschikt te zijn voor een schutblad.
Misschien is het combineren van twee heel drukke stempels niet zo’n goed idee. Daar moet misschien beter over nagedacht worden (vorm, kleur, variëren met verschillend touw,…).
De eerste test bevalt me goed!
Vrolijke Vrienden
Het werk is verder gegaan aan de rug met valse ribben
en de platten van het boek Vrolijke Vrienden.
De laatste keer dat is er over schreef had ik de valse
ribben opgespannen en te drogen gezet. Daarnaast had
ik de eerste platten bevestigd aan de schutbladen.
Ook daarvoor was het tijd om te drogen. In de boekenpers.
Dus wat is het resultaat.
Zo zijn de ribben geworden. Ze zijn gedroogd en ingekort. Dat was de veiligste optie. Nu ik bijna aan het eind ben is het beter niet te veel risico’s meer te nemen. de ribben liggen hier nog los maar die ga ik direct vastlijmen op de rug.
Zo komt het boekblok uit de boekenpers. Mooi recht en strak. De linten zijn nog los en het keukenpapier kan ik uit het boek nemen.
Dit is het schutblad voor. Met de gele rand van het voorplat. Rechts zit het schutblad gelijmd tegen het originele schutblad.
Voorbij het schutblad de frontispiece en het titelblad met tekeningen van Bob Uschi. Het originele boekblok.
Achterin weer een zelfgemaakt schutblad dat bevestigd is aan het achterplat.
Dan passen en meten. Even kijken wat de beste positie is voor de valse ribben. Gaat de breedte van het leer dadelijk passen. Is de hoogte van de rug en het leer goed.
Nadat ik de ribben op de rug heb gelijmd kan ik beginnen met de linten. Een derde mechanisme om het boekblok en de boekband met elkaar te verbinden: 1: het gaas dat de rug verbind met schutblad en plat, 2: het schutblad dat zich verbind met het originele schutblad en de platten en dan nu 3: de lintjes die het naaiwerk verbind met de platten.
Dat gaat zowel aan de voor- als aan de achterkant gebeuren.
De onderdelen van de rug nog even droog en zonder lijm passen en meten.
Hier is het leer bevochtigd en de ronde rug met ribben ingelijmd. Dan plaats ik ze op elkaar om ze hierna op de mal te plaatsen.
Op de mal kan ik nu met een koordje de ribben extra goed in het leer zetten.
Nu wachten tot het allemaal droogt.
Vrolijke vrienden
Het is heel spannend aan het worden.
Steeds een stapje verder betekent dat ik steeds
dichter bij het uur van de waarheid kom.
Gaat mijn plan werken?
Het goede nieuws is dat de schutbladen mooi gelijmd
zijn tegen de originele schutbladen.
Het eerste experiment met de valse ribben is ook goed gelukt.
Hier zie je het eerste schutblad. De linkerhelft komt straks tegen de voorkant van de boekband te zitten. Maar het rechterdeel is mooi gelijmd op het originele, blanco schutblad van Vrolijke vrienden.
Ook het schutblad achter zit mooi vast. Dat geeft veel stevigheid om het originele en oude boekblok. Idee is dat het boek weer heel wat jaren onbeschadigd door het leven kan.
Met een stuk leer en een mal en wat karton heb ik een valse rib gemaakt en dat allemaal aan elkaar gelijmd. Alles is hier goed gedroogd en je ziet hier de kant die je normaal nooit ziet: de binnenkant.
Als ik met deze test een boek zou maken dan zou de rug er zo uit komen zien. De rib is goed zichtbaar. De vorm blijft goed in het leer. Straks als de echte rug wordt gemaakt moet ik misschien meer aandacht schenken aan de plaats waar het koord loopt. Dat mag nog dichter tegen de rib en strakker qua vorm.
De mal die ik gemaakt heb is bedoeld voor het boekblok van Vrolijke vrienden. Dus steeds passen en meten. Vooral ook omdat de rug mooi om het boekblok moet passen maar dat het boek ook nog open moet kunnen. Ik denk nog na over kapitaalband. Die zal ik moeten maken voordat het kapitaalband en de rug, tegelijk, aan het boekblok worden gezet.
De rechterkant is minder mooi dan de linkse kant.
Dit is een saaie foto maar bedoeld om duidelijk te maken dat ik de boekband ga maken met opgelegde platten. Dat wil zeggen dat ik de rug en de platten los van elkaar maak. De voorkant en de achterkant van het boek, zal steeds bestaan uit twee platten die ik op elkaar lijm. Dat doe ik bijvoorbeeld om de linten van het boekblok weg te werken en goed aan de band te bevestigen. Ook het leer van de rug ga ik tussen de twee plathelften bevestigen. Bovendien ga ik volgende ruimte in de buitenste plathelft van de voorkant uitsparen om de afbeelding van de originele boekband in de nieuwe boekband op te nemen. Grote plannen. Nu nog uitvoeren…..
Zoveel als mogelijk probeer ik de originele voorkant van Vrolijke vrienden in de nieuwe boekband op te nemen.
Voor nu zijn alle platten beplakt met papier. De omslagen moet ik nog wel aanbrengen. Maar nu ligt alles in de boekenpers om mooi vlak op te drogen. Ik denk dat ik beter één voorplat nog niet had moeten beplakken maar weghalen is vaak nog wel mogelijk.
Wordt vervolgd.
Vrolijke vrienden
Een exemplaar van dit jeugdboek uit 1940 van Jan Mens
ben ik aan het her-inbinden.
Mijn exemplaar vond ik bij de kringloopwinkel en ik vond
de afbeelding op de boekband van Bob Uschi leuk genoeg
om het boek als uitgangspunt te nemen voor het opnieuw
inbinden van het boekblok en om er een nieuwe boekband
voor te maken.
Dat leidt tot een reeks experimenten.
Nu ben ik bezig te bekijken hoe ik het best een ronde,
leren, rug kan maken met valse ribben.
Dit is mijn testexemplaar van de ronde rug met daarop mijn testexemplaar van een valse rib. Idee is om te zien hoe ik met koordjes het eventueel vochtige leer hierop kan lijmen en vastzetten om de vorm van de ribben (het worden er drie) er in te houden.
Om de koordjes vast te kunnen zetten boor ik 6 gaten in de plank waarom de ronde rug gemaakt gaat worden. Daar kan ik dan 6 lange spijkers door steken die als ankerpunten gaan dienen.
Tussen de restjes vond ik dit stuk blauw ‘leer’. Ik heb het ooit gekregen als leer maar ik geloof dat eigenlijk niet. Het laat zich heel erg moeilijk dunnen en als ik er vormen in druk met fileten dan veert het erg snel weer terug. Ik denk dat het een soort van namaak leer is. Dus de uitkomsten van mijn experiment zijn dadelijk niet helemaal over te nemen op een echte leersoort. Maar ik waag het er op.
Moeilijk perspectief maar aan de andere kant ziet het er zo uit.
Nu het echte experiment. Op de mal huishoudfolie. Het leer (restje eerst bijgesneden) is nat gemaakt. De rug en de valse rib is ingelijmd. Het leer is over de ronde rug gelegd en met de koordjes benadruk ik de valse rib extra. Eens zien hoe dat er uit ziet als dat eenmaal opgedroogd is.
Aansluitend heb ik nog twee dingen gedaan: het binnenste schutblad dat ik heb gemaakt, is volledig tegen het al aanwezige schutblad van het boekblok gelijmd. Eerder had ik dat alleen nog maar met een strook lijm gedaan. Nu het hele blad. Dat is zowel aan de voor- als achterkant van het boekblok gebeurd. Het boekblok ligt nu in de boekenpers te drogen. Tweede activiteit is meer ervaring opdoen met de fileten. Deze keer heb ik ze verwarmd. Als mijn experiment met de ronde rug en valse ribben lukt, ga ik proberen een heel eenvoudige decoratie op het leer van de ribben te zetten. Maar eerst nog even oefenen. Dit is wel het leer dat ik wil gaan gebruiken.
Wordt vervolg.
Argusvlinder 