19/11/2004

Vandaag een reisdag.
280 kilometer slechte weg, warm weer, een auto die last heeft van een overkokende motor,
een prachtig landschap, een mooie grote markt in Kunduli (huiden ed),
cement- en aluminiumfabriek en een paar niet nader gexc3xafdentificeerde fabrieken met veel rook.
De xe2x80x98bungalowxe2x80x99 is nu van de overheid en xe2x80x98bezetxe2x80x99.
We slapen nu buiten.
In de avond wordt het hier snel koud.
Helaas heeft de toiletruimte in deze bungalow geen stromend water, laat staan warm water.
Er is ook geen pomp.
Het water wordt dagelijks door vrouwen gebracht.

De stemming bij het schrijven van bovenstaande tekst was een beetje down.
De markt die we deze dag bezochten was prachtig.
Enorm veel mensen, stands, allerlei producten.
Maar de busreis hakte er wel in.
Dat geldt ook voor het slechte slapen van de afgelopen dagen.
Het was een erg warme dag.

De foto’s van deze dag:



De eerste activiteit is het opladen van de bus.



In de verte de huidenmarkt.
Dit is een speciaal onderdeel van de markt, ligt ook wat apart.



De hoofdweg.





Of de dieren op de markt ook geslacht werden weet ik niet.
Maar alle ‘onderdelen’ waren los verkrijgbaar; en vers!
Zie de horens en de verse huiden op de volgende foto’s.







Verse vis.



Het is erg warm en de zon is overal.



Afdeling ijzerwaar.



Afdeling groente en fruit.



Het naaiatelier.







Het leven van een reiziger gaat niet altijd over rozen.



Warm, loom slaperig weer.

18/11/2004 Markt in Machkund.

Als we om 08:30 uur aankomen zijn de Bondo nog niet op de markt.
Deze sta, kun je herkennen door de vele halssierraden bij de vrouwen,
kralen om de hals en oorbellen.





Dat de Bondo zo vroeg nog niet op de markt zijn wist onze gids.
We lopen ze tegemoet.
Je kunt dan mooie foto’s maken.
Op de markt is het veel drukker.

























Bij dit kraampje hebben we even thee gedronken.



Deze vreemde wezens zijn Japanse toeristen.
Ze zijn bang van de muggen, het vuil en de zon.





Links Japanse toerist.
Gelijk rechts daarvan de waterafvoer en de kooplieden.

The high hills located towards the remote south western tip
of Malkangiri uplands and north west of river Machhkund in the district of Koraput
inhabited by sparsely populated primitive tribes.
The Remo speaking Bondo tribe of South Munda language Group
is one among them and the hills on which they live as called the Bondo hills.

Once they are regarded as a criminal tribe among the tribes of Orissa.
Though few in number the tribe has successfully retained the distinctive features of its culture,
chiefly on accounts of its geographical isolation
and more due to its stubborn and independent spirits.

From Geographical point of view the Bondo settlement can be divided into three groups:
– The hill Bondo or Bara Jangar Group,
– the Gadaba group of Hill Bondo and
– the plain group come under Khairput (Koraput?) Block.

The Bondo village is considered as a smallest territorial unit
and consists of 4 to 5 hamlets inhabited by different clans.
The megalithic platform called, Sindibor is built either in the centre
or at a convenient place is place for meeting.
A Bondo hut consists of two rooms.
The larger apartment which is used as sleeping-cum-cooking room
is about 3 feet in width & 6 feet in length with some raised platforms in each corners.
The smaller appartment is used for grainary.
In between two rooms there is an inter connecting door.
The Bondo use scanty clothes to cover the private parts only.

The dress of a Bondo woman is remarkable.
Gosi a loin cloth of 3 ft. in length and 1.5 feet in width is used by a male,
whereas a female uses Ringa or Nodi of about 2ft. in length and 1 ft. in width.
The Bondo women using their indigenous loom weave Ringa
out of keranga fibre collected from the forest.
A wrapper is used in chilly nights.
Bondo women look magestic in their tradional dress and ornaments.
Their ornaments consists of a large number of bead necklaces
which hang down to the naval and a number of necklaces
of diferent colour aluminium bands around their neck,
head bands made up either grass or bead aluminium bangles,
nose rings and anklets, etc.
Bondos are mainly agriculturists.
Besides they practise shifting cultivation.

The other sources of their livelihood are hunting, fishing, animal husbandry and wage earnings.
The Bondo society is broadly divided into moleties or Bansha
called ontal (cobra) and killo (Tiger).
These Banshas are totemistic in nature.
Among them the ontal group is most numerous and held superior to killo group.

Tne most important events of life are birth, marriage and death
and each event is observed with certain rituals by the Bondo.
Marriage is the most important stage in the life-cycle of Bondo.
In the Bondo society the boys and girls go to their respective dormitories called, Ingersin
and Salanidingo to sleep at night.
Young boys are allowed to visit the girl’s dormitories of different villages at night
and join in fun, music and dance with girls of such villages.
Majority of Bondo marriages are performed through capture
widows are allowed to remarry the widowers in Bondo society.

The most interesting feature in the Bondo marriage
is that the wife is often older than the husband.
Older girls prefer to marry younger boys who would earn for them when they grow old.

To Bondo death is believed to be the work of evil spirits,
black magic and witchcraft.
They practise both cremation and burial.
After death the corpse is wrapped with white cloth and placed on the funeral pyre.
Most of the usables like arrow and bow, knife dress and ornaments
are kept on the pyre with the dead body.

Bondo religion is mixture of both Hinduism and animism.
They have firm belief in patkhand Mahaprabhu
whom they consider to be the creator of the universe.
The spirit of dead ancestors called Muldei
are housed in a small wooden post of 4ft. long in the main room of the house.
Bondos also believe in the efficacy of magic and sorcery.
Bowing and genuflection are various means of obesiance to satisfy the supernatural powers.

Het probleem met het achterhalen van informatie over de stammen
is dat er veel verschillende schrijfwijzen worden gebruikt.
Zo zocht ik naar informatie over de Kondhs.
Die staan te boek als
Dunguria Kondhs, Dungra Kunds, Dongaria Konds en Dongria Konds,
maar ik kom ook de term Gonds tegen.
Kom daar maar eens achter.
Voeg daar aan toe dat de schrijfwijze van plaatsnamen in India
ook al onderhevig is aan wisselingen en de verwarring is compleet.
Machhkund, Machhakund of Machkund, Onukadelli of Onkadeli.

De mannen dragen pijl en boog.
Om fotoxe2x80x99s van de vrouwen te mogen maken moet er eerst betaald worden.
Mannen mag je niet fotograferen.
De markt bestaat uit twee delen:
groente, fruit en huishoudelijke artikelen aan de ene kant;
drank aan de andere kant.
De drank maken ze zelf en op dit deel van de markt zie je met name de mannen.
2 Kettingen gekocht: een met muntjes en 1 met kralen (blauw/wit).
Ze maken deze kettingen niet zelf maar door ze bij hen te kopen
gaat het geld naar stammen en niet naar de handelaren waar je het ook kunt kopen.
Bovendien is het leuk om van ze te kopen.
Ze spreken geen Engels.
Kunnen ook niet goed tellen dus is er constant overleg met andere vrouwen.
De blauw/witte ketting kost 80 Roepies (xc2xb10.60 Euro)
De muntenketting kost 200 Roepies (= 4 Euro)

Vannacht hebben we geslapen in een xe2x80x98bungalowxe2x80x99 van de elektriciteitsmaatschappij.In de buurt is een stuwdam aangelegd.
Op het grondgebied van Orissa maar door de elektriciteitsmaatschappij van Andhra Pradesh.
Dit is een afgelegen gebied.
Voor inspecteurs en hoger personeel zijn deze bungalows weggezet.
Het zijn in wezen niet meer dan stenen schuurtjes.
In deze gebouwtjes hebben we 4 ruimtes: een xe2x80x98keukenxe2x80x99 en drie slaapvertrekken.
In de slaapvertrekken zetten we onze tentjes op of een klamboe.
Er is ook een veranda aan het gebouw.
Geslapen heb ik niet echt.
Er was een voorstelling met muziek in een nabij gelegen tempel.
Deze voorstelling duurde tot 00:30 uur.
Verder was het koud en heb ik nog steeds last van mijn verkoudheid.

Vanmiddag een wandeling gemaakt naar het dorp van de lagere Gadaba stam.
Een hele mooie rustige wandeling in een vallei waar geen echte weg naar toe loopt.





Voorbeeld van een ‘dorpsplein’ met hele oude stenen.











Nog twee fotoxe2x80x99s voor het digitale herbarium toegevoegd: gras en suma (Samu ?)



Ik geloof nooit dat dit die suma is, waarschijnlijk is de foto de mist in gegaan.

(Braziliaanse Ginseng).



Botanical: Pfaffia paniculata
Family: Amaranthaceae
Other common names: Amazon Ginseng, Brazilian Ginseng, Brazilian Carrots, Para Todo

With a common name, Para Todo, meaning “for everything,”
there is a hint of just how much benefit Suma Root may be to your health.
Often called the South American version of ginseng,
it has become a popular tonic that is used to bolster
the immune system and to fight temporary depression and fatigue.

Nog een foto van een jongetje met hoepel.
Het dorp stond vol met huizen met gekleurde (Mondriaan) wanden en mooie deuren.



Speelgoed.
Hij vond het wel een beetje eng, mijn aandacht voor het speelgoed.



Tempel in de buurt van onze ‘bungalow’.

17/11/2004

Tachtig kilometer rijden en van daaruit 4 dorpen bezocht.
Bijzonder is de stam waar de vrouwen zware, brede halssieraden dragen.
Gutalpura is de naam van het dorp waar we de dames gezien hebben.
Bono Gadoba.

Vanochtend is wel mijn pen verdwenen.
Vanmiddag naar de markt. Nu weer naar een dorp waar we morgen naar een markt gaan.

Het is aan mijn (korte) verslag wel te zien dat de vermoeidheid fors toeslaat.
Ik heb niet veel tijd gespendeerd aan het opschrijven van veel zaken.
Gelukkig heb ik wel foto’s gemaakt.
We zijn in onze vakantie aanbeland in Orissa.
Dit is een staat in het oosten van India.

Orissa bestaat weer uit een aantal districten.
Het district waar we veel tijd zijn geweest in Koraput.

De kaart is van een mindere kwaliteit maar het was de enige die ik kon vinden.

Dus we kunnen de dag maar beter volgen aan de hand van de foto’s.



Omdat we de avond ervoor naar het festival zijn gegaan (dat was niet gepland),
hebben we in een hotel overnacht.
Toen we wakker werden zagen we dit bijenbouwwerk op ons balkon.
We hebben dat maar snel met rust gelaten.





Het landschap tijdens de wandeling.







Deze mensen waren het eerste doel van de wandeling.
De Gadoba-stam. De mensen staan bekend om hun dans.
Die hebben we gisteren op het festival ook gezien.
De vrouwen dragen hele brede halsbanden.
Hoewel ze van aluminium gemaakt zijn, zijn ze behoorlijk zwaar.
We mochten natuurlijk even voelen hoe zwaar.





















De oogst ligt te drogen in de zon in grote platte manden.



De manden vlecht men zelf.



Het kleine vee loopt los door het dorp.





Natuurlijk wordt er ook voor ons gedanst.





Dit is een detail van de vorige foto.
Niet alleen de halssierraden zijn erg groot.
De enkelbanden mogen er ook zijn.









Geen dans zonder muziek: de band.



In een volgend dorp bewonderen we de geometrische beschildering van de huizen.



Aan de deuren is ook extra aandacht besteed.









Is het geen paradijs ?





Onze lunch, tweede van rechts de dadelchutney.





Let op de ringen van deze vrouw. Ze zijn gemaakt van Indiaase munten.









Maar men maakt ook figuratieve afbeeldingen zoals deze vis.



Speelgoed.
De kinderen speelde tussen de huizen door deze auto achter zich aan te slepen.
De auto is gemaakt van karton en papier.
De assen worden gevormd door prikkers.
Weer eens wat anders dan een X-box.









Onze tenten zetten we op in een ‘bungalow’.
Rechts is onze tent.





Deze kippen liggen in de keuken te wachten op de slacht.
Ze gaan een belangrijk onderdeel worden van ons avondeten.

16/11/2004

Ontwaken



Ontbijtvoorbereiding.



Kijkje in de stal waar we naast geslapen hebben.



Keuken.





De mist stoort de lokale bevolking in ieder geval niet.



Ontbijt.



Buurtbewoners waren nieuwsgierig en kijken over de omheining..

Wandeling van 8 kilometer langs 4 dorpen.
07:30 uur vertrokken terwijl het nog mistig was.
Om 11:45 uur terug in de volle zon.
Mijn xe2x80x99Herbariumxe2x80x99 gefotografeerd.
Eerst ons xe2x80x98eigenxe2x80x99 dorp bezocht.
Let vervolgens op de staartjes en het hoge voorhoofd van de mannen.
Let op de enkelbanden (zwaar!) en de bamboekammetjes in het haar.
Het wandelen gaat door een schitterende omgeving van jungle, agrarische velden
met voornamelijk planten die gebruikt worden om olie uit te halen en kuddes (met koeienbel).
Vlinders dansen om je heen terwijl de ene mooie plant, bloem, struik, boom
zich afwisselt voor een andere.

Lunch:
= rijst met groente, cashewnoten en rozijnen;
= pompoen in kerriesaus;
= bloemkool, ui, tomaat, boontjes;
= papadum;
= linzensaus;
= thee of koffie;

Wandeling



Het huis op orde brengen.



Er wordt hard gewerkt.



Gele koolzaad(?)velden.





Onze lokale gids.



Op weg naar de markt om je spullen te verkopen.



Een kijkje in een huis.











Typisch mannenkapsel: staartje.











Houten koeienbel.

















In de middag een bezoek aan een Hindoetempel en een markt.
In de avond gaan we naar een tribaal festival in Koraput.
Er was een groot festivalterrein vrijgemaakt voor de vertegenwoordigers
van alle stammen van India (officieel 62).
De regering organiseert dit festival zodat de stammen ervaringen kunnen uitwisselen
en het vormt zo een communicatiekanaal naar hen.
Aanwezig waren onder andere de xe2x80x98Chief ministerxe2x80x99 van Orissa
(de minister president) en de minister van toerisme.
Wij als toerist werden gelijk naar een speciaal vak geleid naast de VIPS.
De bewaking was een lachertje.
Het was er druk, zeker ook met vertegenwoordigers van de stammen.

In de buurt van de markt.









Parab 2004.



De Parab is een jaarlijks terugkerend festival in Koraput voor de stammen in India.
Er zijn toespraken en dansen van stammen uit heel India.
Tussen de volgende foto’s zitten er van een groep uit Shri Lanka.



Er is een web site in India waar specifiek aandacht is voor dit festival.

Parab









Westerse toeristen op de tweede rij.