Deze week geen creatieve activiteiten door mijn werk en andere dingen. Ik hoop de komende week weer tijd te kunnen doorbrengen in mijn werkplaats. De kermis staat niet stil. Ook in het Valkenberg is de kermis druk in opbouw.
Maandelijks archief: mei 2018
En de kermisexploitant hij ploegde voort
Vanmorgen nog een kaal Kasteelplein.
Al kwamen er al weer nieuwe vrachtwagens met attracties. Zowel op het Kasteelplein als in het Valkenberg.
Tegen de avond zat er al veel meer kleur in. Vrijdag, eind van de middag begint het.
Antiek- en curiosamarkt tijdelijk verplaatst naar de Willemstraat, Breda
Dat was wel even een verrassing.
In verband met de Kermis die vrijdag begint
is deze week de antiek- en curiosamarkt in de Willemstraat.
Daar staan ook altijd een aantal stands met boeken.
Het is best een leuke plaats voor hen met veel aanloop,
vermoed ik.
Toen ik vanochtend er langs kwam was het te vroeg om
van de kramen te genieten. De kramen waren bijna allemaal nog leeg
en ik had haast om de trein te halen.
Aan het eind van de middag was de markt al bijna helemaal weg.
De eerste verkoper had al een groot deel van zijn koopwaar uitgestald.
Het kan er goed staan. Hoe de kooplui het ervaren hebben weet ik helaas niet.
Te koop: 2 authentieke schilderijen
D. Mongma, Vissersschip van opa Gravemaker, de IJM 414 met op de achtergrond het lichtschip te IJmuiden, 1985, olieverfschilderij.
Jack Gravemaker heeft al een paar keer eerder informatie aangeleverd
die ik dan op mijn weblog presenteer.
Hij is een soort gastcorrespondent.
Dit keer biedt hij 2 schilderijen te koop aan die in 1985 zijn
gemaakt door twee schilders: P. Gerkenburg en D. Mongma.
Beide schilders specialiseren zich in maritieme onderwerpen.
Bovenstaand schilderij wordt door Jack Gravemaker als volgt beschreven:
De IJM 414 – Mooi olieverfschilderij van 1985.
Stelt voor het vissersschip van mijn opa Gravemaker te IJmuiden.
De IJM 414 met op de achtergrond het lichtschip.
Formaat: 93 x 73 cm en gemaakt door: D. Mongma.
Zo heeft hij nog een tweede schilderij in de verkoop. Weer zijn beschrijving:
Mooi olieverf schilderij van 1985.
Stelt voor het vissersschip van mijn opa Gravemaker te IJmuiden.
De IJM 414 met op de achtergrond de vuurtoren van IJmuiden.
Formaat: 80 x 110 cm en gemaakt door: P. Gerkenburg.
P. Gerkenburg, Vissersschip van opa Gravemaker, de IJM 414 met op de achtergrond de vuurtoren te IJmuiden, 1985, olieverfschilderij.
Overigens hebben beide schilderijen een vergelijkbare lijst.
Die is bij het laatste werk in mijn fotobewerkingssoftware achtergebleven.
Hopelijk zie je dan het werk nog beter.
Verkoopcondities:
Voor beiden: 3.500 Euro. Belangstelling ? ?
Graag bij mij thuis ophalen vanwege de grote en gewicht.
Informatie: Jack Gravemaker jackgrave@zeelandnet.nl
In de herhaling
Een klein clubje, rond 8 uur in de ochtend.
Komende vrijdag begint de kermis in Breda
Als sinds een ppaar jaar hebben we een keer per jaar
een kermis in de binnenstad van Breda:
in het Valkenberg, op het Kasteelplein en op de Grote Markt noord.
Vanochtend werd met de stroomvoorziening een begin gemaakt.
Het Kasteelplein rond 08:00 uur.
Een beetje dichterbij.
Jonge ganzen: schattig, maar het zijn er zo veel
Het gaat om de jonge ganzen die iedere dag komen eten in het Valkenberg in Breda. Heel schattig, maar het zijn er dit jaar zo veel!
Valkenberg, Breda.
Gelezen: Het visioen van Constantijn
Het boek van Jona Lendering & Vincent Hunink: Het visioen van Constantijn – Een gebeurtenis die de wereld veranderde.
Keizer Constantijn krijgt aan de vooravond van een belangrijke
veldslag een visioen. De veldslag wordt gewonnen en dit geeft
ruimte voor zijn bekering naar het christendom.
Een stapje of beter gezegd een evolutie in het denken van
deze persoon, Constantijn, heeft grote gevolgen, tot op de
dag van vandaag, voor Europa en de wereld.
Maar hoe verliep dat nou?
Was er een visioen?
Welke feiten hebben we?
Deze en nog veel meer vragen zijn vragen waar historici
steeds maar weer een antwoord op zoeken.
Als voorbeeld kiest Jona Lendering deze gebeurtenis en
in het boek verschijnt een nieuwe vertaling van een van de
belangrijkste bewijsstukken in deze cold case:
Vincent Hunink maakte de nieuwe vertaling van ‘De lofrede van 310’.
De lofrede is afkomstig uit een verzameling verhalen die
Panegyrici Latini heet (Latijnse lofredes).
De verzameling bestaat uit 12 lofredes die tegen het eind van
de vierde eeuw bij elkaar zijn gebracht met als doel
ze te gebruiken in het onderwijs.
Het lijkt misschien ingewikkeld maar het is een heel leesbaar boek
dat ik met veel plezier en interesse gelezen heb.
Voor mij heeft het een aantal stilzwijgende aannames die ik
voor mezelf had ontwikkeld, verder bevestigd.
Mocht je eens een gevoel willen krijgen voor de schrijfstijl
en redeneertrend, bezoek dan bijvoorbeeld zijn website
Mainzer Beobachter.
Wandeling in het centrum van Lucknow
Lucknow is een enorme stad.
Als je in Breda woont, met het compacte centrum,
nog ongeveer dezelfde vorm als in de middeleeuwen,
dan kost het wat tijd om thuis te raken in een stad als Lucknow.
In drie dagen lukt dat niet.
Maar dat neemt niet weg dat je daar toch een wandeling kunt maken.
Zoals we in Nederland wel overal een Rembrandtplein/straat/steeg/park
of een Vondelpark/straat/steeg/plein hebt,
zo kom je in India overal een MG Road of Mahatma Gandhi Road/Marg.
In Lucknow een enorme straat, veel verkeer, lang en breed.
In een klein parkje staat er een standbeeld van Mahatma Gandhi.
Toen wij er waren met een betoging (?) en een duif op het hoofd
van de politicus.
Wat voor samenkomst het precies was weet ik niet. Het spandoek kan ik niet lezen.
Hazratganj Crossing. Met op de hoek de Cafe Coffee Day. Een luxe koffierestaurant. Vooral de ice coffee is er erg lekker.
Boekwinkel. Om de een of andere reden zijn de foto’s van de boekwinkels op deze dag maar gedeeltelijk scherp.
Een enthousiaste verkeersdeelnemer.
Een fietspad, dat zie je niet vaak in India. Zeker niet in een grote stad.
Een bloeiende boom.
St. Joseph Cathedral Church, een kerk met daarbij een school, Shahnajaf Road.
De St. Joseph Cathedral Church is zeker een katholieke kerk. Een Maria-grot zou je bij een protestante kerk niet zien.
Wat voor winkel dit is weet ik niet maar ik vond de naam ‘Sanskriti’ mooi.
London has fallen. Deze film kwam in maart 2016 uit. Men was er in Lucknow dus snel bij.
Een winkel waar je bekers en medailles kunt kopen: S N Roy, Trophy Shop, 88 Hazratganj, Lucknow.
Ingang van een boekwinkel.
Helaas is de foto van deze boekwinkel niet scherp. Had een mooie foto kunnen zijn.
Gelezen: Rembrandts Portret van een jonge man
Jan Six, Rembrandts Portret van een jonge man.
De ‘ontdekking’ van een Rembrandt, en dan nog wel door een
lid van de familie Six, is groot nieuws.
Maar hoe zo’n ontdekking precies verloopt blijft voor veel mensen
nogal vaag. Daarom is dit boekje zo leuk.
Het geeft een inkijkje in de kunstwereld.
Laat zien hoe moeilijk een toewijzing eigenlijk is.
Tegelijkertijd is het boekje ook een van de instrumenten
in diezelfde kunstwereld. Want Jan Six is kunsthandelaar
en hij wil aan zijn vondst natuurlijk geld verdienen.
Dit boekje moet bij een groter publiek de overtuiging brengen
dat het inderdaad om een Rembrandt gaat.
Of Jan Six er in slaagt om de lezer te overtuigen,
laat ik aan uw oordeel over. Lees het boek en misschien nog beter,
probeer het schilderij te zien.
Tot 15 juni is het te zien in de Hermitage in Amsterdam.
Spetteren op een boek
Het gaat mij om het spatten met ecoline
op de bladzijdes van het ideeënboek dat ik ga maken.
Ik wil op iedere pagina iets tonen dat met (be)denken te maken heeft.
Het eerste ontwerp was dat van een serie uitroeptekens.
Het tweede ontwerp gaat om ‘eureka’, de mythische uitroep
bij het bedenken/uitvinden van iets.
De onderplaat op een hanteerbare maat gezaagd. Toen moesten de sjablonen wel opnieuw op de ondergrond geprikt worden.
Tussenstand tijdens het spatten.
Het eindresultaat.
Door de sjablonen zo op het papier te leggen en dan er over te spatten krijg je ‘negatieve’ letters. De letters worden uitgespaard uit het kleurbeeld.
Maar als je de lettertekens voorzichtig hebt uitgesneden kun je ook ‘positieve’ lettertekens spatten. Dat ben ik hierboven rechts aan het doen.
Het proces herhalen met de tekst Eureka.
Nescio
Vrijdagavond heb ik het boek uit de boekenpers gehaald.
De rug is mooi geworden.
Zo kwam het boek uit de pers.
En zaterdagochtend heb ik het boek schoongesneden. Dat viel niet mee vanwege de artikelen die ik mee ingebonden heb. Als je het boek niet wilt schoonsnijden voor dat je de rug naait en lijmt is het moeilijk een mooi gesneden boek over te houden. Snij je het boek nadat de rug is genaaid en gelijmd dan moet je er beter dan in dit voorbeeld voor zorgen dat de bladen met de artikelen de hele oppervlakte van het boek beslaan en dat er geen extra ruimte in de rug is ontstaan. Als je er extra ruimte in laat zoals in mijn voorbeeld, dan schuiven pagina’s weg van het mes bij het snijden en is het boek ongelijk. In dit voorbeeld is het niet te erg. Met de hand nog een beetje gecorrigeerd.
Le Martiniere College: real British
Een van de plaatsen die we bezochten in Lucknow in 2016
was Le Martiniere College. Een van de oudste jongensscholen
in India. Het hoofdgebouw is een opvallend gebouw
dat een aantal keren als filmlocatie is gebruikt.
Le Martiniere College, veel Britser gaat het niet worden. Sinds 1845 in gebruik als school.
In keurige jasjes.
Echt mooi is het gebouw niet. Wel opvallend.
Engelse tuinen.
Spence Hall, als er een gebouw naar je wordt genoemd heb je het helemaal gemaakt!
The Mews, nog een gebouw waar studenten verblijven. Uit 1889.
Blijkbaar is paardrijden onderdeel van de opleiding.
Het is er groot. Dus deze borden helpen.
Mannen met zuurstofmaskers en beschermende kleding op dak Reigerstraat Breda
Dit was 16 mei, 9 dagen geleden. Twee mannen op dak bij het gebouw in de Reigerstraat dat aan verschillende partijen is verhuurd: horeca en kamerbewoners. Passen en meten. Het pand heeft een beetje achterstallig onderhoud.
Vandaag mannen in beschermende plastic pakken en zuurstofmaskers. Ik heb met ze te doen met dit weer.
Werkbank ingericht om te spatten
Het ideeënboek dat ik ga maken, maak ik van afvalpapier
van een ander boek. Iedere pagina ga ik bespatten met
voorstellingen die iets met ideeën te maken hebben.
Ik begin met een groepje uitroeptekens.
Eerst negatief, later ook nog een positieve afdruk.
Maar voor ik kan gaan spatten heb ik eerst
mijn werkbank voorbereid. Dan zit straks tenminste niet alles
onder spatten ecoline.
Daarnaast heb ik soort spatraam bedacht waardoor
iedere pagina dezelfde marges gaat krijgen.
Tenminste, dat is de bedoeling.
Een spatraam van een oude krant en wat plakband. De ondergrond een stuk hout (nog te groot). Markeringen op de ondergrond voor de positie van het papier dat vervolgens vastgezet is. Daar omheen veel krantenpapier. Nu kan het spatten beginnen. De tandenborstel ligt al klaar.
Schutblad, lijmen in boekenpers, gaas aanbrengen
Weer een tijd bezig geweest met Nescio. Het boek met de drie verhalen heb ik uit de pers gehaald. De schutbladen gelijmd en aangebracht. De lijnen waarlangs ik straks het boek ga schoonsnijden overgenomen op het schutblad. Vervolgens de rug ingelijmd terwijl het boek in de boekenpers zat.
Het droogt allemaal heel snel vandaag. Dus ik heb maar gelijk het gaas op de rug gelijmd. Het geheel zit nu boekenpers om goed te drogen. Nu kan ik aan de band beginnen.
Nog een niet aangekondigd evenement: Landmachtdag in Breda
Het lijkt erop dat de gemeente denkt: als we het evenement niet aankondigen bestaat het niet. Ook dit Landmachtevenement was niet aangekondigd bij omwonenden.
Veel overlast was er niet of het moet het onaangekondigde mitrailleurgeluid zijn in de ochtend.
Lucknow: Residency
In het vorstendom Awadh was een Britse vertegenwoordiger actief.
“Vertegenwoordiger” is een omschrijving die misschien niet helemaal precies is.
Waarschijnlijk begon die vertegenwoordiger als een handelsreiziger
met assistenten en werd uiteindelijk de koloniale macht ter plaatse.
Als factor van macht heette die Britse vertegenwoordiger de Resident.
Voor hem en zijn staf, waaronder militairen, werd een vestigingsplaats
aangelegd in Lucknow.
Het was hier dat de eerste onafhankelijkheidsoorlog begon.
Dat was een bloedig gebeuren waarbij de verblijven in Lucknow
grote schade opliepen.
Deze gebouwen worden nu als monumenten onderhouden en in stand gehouden.
Dit is een beetje mijn samenvatting van de geschiedenis en die zal
afhankelijk van partij en standpunt wel afwijken van de werkelijkheid.
Maar dat doet niets aan de foto’s af.
De plattegrond zoals we die op de plaats zelf aantroffen.
De toelichting voor de bezoekers van de site.
Residency
The history of the Residency can be tracked back to 1774 AD when Nawab Shujauddhaula agreed to have a British resident stationed in Awadh.
Residency was established at Lucknow when the capital of Awadh was shifted from Faizabad to Lucknow in the year 1775 AD.
Originally, the site of the Residency belonged to Sheikhzads.
Nawab Asafuddhaula started the construction of Lucknow Residency in the year 1775 AD for the British resident and his staff which was completed by Nawab Saadat Ali Khan in 1800 AD.
Later, it was used by Chief Commissioner of Awadh.
Gradually more buildings were added as their regiment grew.
The ruins of Residency, perserved in the same condition in which it came under central protection in the year 1920 AD remind us of the great uprising of 1857.
The evidence of First War of Independence of 1857 can be seen on each and every structure of the Residency.
These structures syffered heavy damages due to constant shelling and counter shelling; some were completely razed to ground and are in ruins.
The Residency complex today consists of ruins of several buildings, each ruins has its own storey to tell about the events of 1857 AD
During its historic siege in 1857 AD, these buildings and every fortified post were named usually after the person who lived there.
They were named as Sago’s house, Dr. Fayerer’s house, Brigade mess, Kanpur Bettery, Redan Battery, Sikh Square, Anderson’s Post etc and covered an area of about 33 acres.
To understand the clear picture of Residency an excavation was taken up here which has brought to light a number of buries structures including the well planned sewer system besides remains of material structure of that period.
A ‘1857 Memorial Museum’ has been set up here to depict an accurate presentation of the First War of Independence of 1857 in Awadh.
Samenvatting/Nederlandse vertaling:
In 1744 besloot Nawab Shujauddhaula een Britse vertegenwoordiging
toe te staan in Awadh.
Toen in 1775 de hoofdstad van Awadh verplaatste van Faizabad
naar Lucknow, verhuisde de Residency mee.
Nawab Asafuddhaula begon de bouw, Nawab Saadat Ali
rondde die af in 1800.
In 1920 werd het complex een monument en vanaf dat moment
werd de toenmalige staat van onderhoud bewaard als
herinnering aan de opstand van 1857.
Het complex bestaat uit verschillende gebouwen, allemaal
met hun eigen verhaal.
Tijdens het beleg in 1857 werd het complex
een verstevigde militaire post.
De gebouwen zijn allemaal zwaar beschadigd als gevolg
van bombardementen en beschietingen.
Een van de gebouwen huist het ‘1857 Memorial Museum’.
The Treasury House. Een handelspost (handel was een belangrijke drijfveer voor het verblijf van de Britten in India) had natuurlijk behoefte aan middelen, geld. Waardevolle spullen en geld moet je ergens veilig bewaren dus vandaar dit gebouw.
The Treasury House.
Supported by plain columns, the long one storeyed treasury was finished in 1851 at a cost of Rs. 16897,00.
During the revolution of 1857 the central part of this building was converted into an ordinance factory for manufacturing Enfield cartridges.
Om Britse soldaten op een verre post te houden moest er voor de volksgezondheid gezorgd worden. De dokter was dan ook een belangrijke post. Dit is het huis van chirurg Dr. Fayrer.
Dr. Fayrer’s house
It was named after Dr. Fayrer, who was Resident Surgeon during the siege of 1857.
Sir Hen(n)ry Lawrence was shifted to this building after being mortally wounded on 2nd July, who succumbed to his injuries on 4th July, 1857.
Het huis van de dokter was natuurlijk een voornaam gebouw met mooie kolommen.
Gelukkig boden deze bomen veel schaduw. Onder andere op de bank. Het was warm die dag, 5 maart 2016, en hier was het even uitrusten.
Maar niet iedereen heeft vakantie.
Dit is het 1857 Memorial Museum, museum en gedenkplaats.
Dit was de woning van de Resident. Het belangrijkste gebouw voor de Britten in dit complex.
Residency Main Building
Originally, it was a three storey imposing building meant for the British Resident which gave its name to the compound as Residency.
The principal entrance to the main building was on the east side under a handsome portico.
Along the west front, extended a wide and lofty colonnaded verandah.
Spiral stairs inside two turrets on the north and south sides led to the roof.
There were numerous lofty windows in this building and roof was protected with Italian bars.
Underground rooms in the southern part of the building provided an effective shield against hot winds of Lucknow summer.
During the siege of 1857, European ladies and children had taken shelter in these underground rooms.
Miss Susanna Palmer, daughter of Col. Palmer was killed in the annexy building and Henry Lawrence was mortally wounded when he was sitting in the library.
The annexy building which formerly used to be model room now houses “1857 Memorial Museum” displaying the model of Residency complex as it was before 1857. lithographs, excavated objects and a diorama showing the siege of Residency.
Samenvatting/Vertaling:
De woning van de Resident.
Heel ruim en mooi van opzet.
Een deel van het gebouw was onderkelderd.
Die plaats bood tijdens het beleg van 1857 bescherming aan
Europese vrouwen en kinderen.
Miss Susanna Palmer kwam om het leven in het gebouw waar nu het museum is.
Henry Lawrence raakte dodelijk gewond terwijl hij in de bibliotheek van dit gebouw zat.
Uiteindelijk onderdrukken de Britten de opstand/Eerste onafhankelijkheidsoorlog. De doden worden begraven op een begraafplaats die deel uit maakt van het complex.
Grafmonument en voederplaats voor vogels.
Grafmonument voor een aantal Britse soldaten. Hieronder de namen.
Nog een grafmonument. Er zijn natuurlijk ook veel niet-Britten gesneuveld. Daar heb ik geen grafmonument van/voor gezien. De overwinnaar schrijft de geschiedenis.
De namen.
Begum Kothi
Originally belonged to Nawab Asaf-Ud-Daula and sebsequently was sold to some Europeans who ran a business of European goods.
Later on, it was occupied by Vilayalti Begum Makhdarah Aliya, the begum of Nasir-ud-din-Heider and after her death, her step-sister Sharfunnisa had built an Imambara and a mosque at this place in traditional style of Avadh unlike other buildings of Residency.
‘Begum’ is de titel van een vrouw van een hooggeplaatste moslim.
Te vertalen met vorstin of hooggeplaatste vrouw.
Dus dit is een appartement voor een belangrijke vrouw: in eerste
instantie de vrouw van Nasir-ud-din-Haider, de tweede vorst van Awadh.
Haar schoonzus liet de moskee bouwen die onderdeel is van
het complex.
Begum Kothi.
De moskee / imambara.
Niet alle ruimtes waren toegankelijk. Een foto door de tralies.
Het complex is prachtig aangelegd.
Nassaudag dit jaar met riddertoernooi
Dit jaar was het weer Nassaudag in Breda.
Met activiteiten in onder andere het centrum van de stad.
Het was erg druk op het Kasteel van Breda met een valkenshow
en een echt riddertoernooi.
Dat laatste vond ik een groot succes.
Een van de ridders, 2 uur voor het begin van het toernooi.
Kort voor de wedstrijd zaten de ridders al te paard.
De ereloge van het toernooi.
Dan volgt een voorstelrondje.
Met een glanzend en glimmend harnas.
De ruimte van het Kasteel van Breda is heel geschikt voor een dergelijk evenement.
Dan een aanloop.
Na iedere confrontatie een nieuwe lans zodat de lans die net gebruikt is gecontroleerd kan worden.
Nog een confrontatie.
Deze foto is in de lengte van het toernooiveld gemaakt. De ridders zetten hun paard aan tot galop.
Het treffen.
Nescio in de boekenpers
Vanmiddag het naaien van het boekblok afgemaakt.
Vooral het naaien van de pagina’s met gevouwen bladen
valt niet mee. Maar uiteindelijk is het wel gelukt.
Nu zit het boek in de pers en dan kan het woensdag of zo
gelijmd worden.
Nescio: De uitvreter, Titaantjes en Dichtertje. Aan de zijkant is goed te zien dat de ruimte die je in de rug maakt om de gevouwen bladzijdes op te vangen wel erg nauw let. Ik ben er te snel van uitgegaan dat dit wel goed komt.
Argusvlinder 