De sloop van de suikerfabriek zet zich door.Vandaag ontving ik van een gastcorrespondentde volgende foto’s die laten ziendat het kantoor op de toren naast de silo’svandaag is gesloopt.Mooie beelden.
Langzamerhand verdwijnen de ruiten.
De kop is er (bijna) af.
Zoals bekend wordt de suikerfabriek in Breda,de CSM, gesloopt.Gisteren heb ik een rondje rond de suikerfabriek gemaakten dat leverde de volgende beelden op.
Dit is het beeld vanaf de Etnastraat.Vanaf de Tramsingel ziet het er wel uit alsof de gebouwenin een slechte toestand zijn maar in werkelijkheidis het al echt veel slechter gesteld.Er is al heel wat gesloopt.
Beeld vanaf de Tramsingel.
Kraan en sloopbewijs.
Veel ijzer.
Nog meer ijzer.
Transportbanen.
Vanaf het Spinveld gezien.
Het plafond van de rechtersilo is al helemaal ingezakt.
De borden getuigen nog van het actieve verleden.
Detail achterzijde rechtersilo.Hier is te zien dat terwijl aan de voorkant van de silo’s het lijktalsof beide silo’s nog helemaal overeind staan,de rechtse in werkelijkheid al voor een groot deel is afgebroken.
Ik ontving onlangs een PowerPoint met foto’s van Breda.
Een aantal van de foto’s zie je hieronder.
Het betreffen allemaal foto’s die de laatste vijf jaar
in Breda gemaakt zijn. Een enkel is misschien zelfs ouder.
Een accurate datering heb ik niet.
Breda, Aanleg nieuwe haven.
Op deze foto is te zien dat er een tijdelijke brug wordt aangelegd
zodat de laatste restanten van de parkeergarage kunnen worden verwijderd.
Een nieuwe Hoge Brug zal er dan op deze plaats voor terug komen.
Deze foto moet gemaakt zijn vanuit het appartementengebouw
op de hoek van de Haven en de Adriaan van Bergenstraat.
Zie circel op onderstaande afbeelding van Google maps.
Grappig is dat op Google Maps nog steeds een afbeelding
wordt gebruikt die de situatie weergeeft zoals hij op deze foto
te zien is. Een situatie die nu al een paar jaar niet meer bestaat.
Google maps, 30 augustus 2008.
Breda, Chassepark.
Breda, gevel van Concordia, de voormalige stadschouwburg.
De Dreef, Princenhage.
Breda, De Toren van de Grote Kerk en de Antoniuskerk.
Breda, Hoofdingang KMA.
Breda, Michaelkerk, voormalige bisschopszetel.
Breda, Reigerstraat vanaf de hoek Reigerstraat/Kasteelplein.
Breda, herfst in het Valkenberg.
In juni 1965 werd een groep van beeldhouwers
(onder leiding van beeldhouwer Ye Yushan)
door het provinciaal bestuur van Sichuan aan het werk gezet.
Ze produceerden 114 levensgrote kleifiguren
die het proces verbeelden van boeren
die hun pacht komen afdragen aan de landeigenaar.
De stroming waarbinnen deze beelden werden gemaakt
wordt socialistisch-realisme genoemd en kennen we ook van
bijvoorbeeld beelden uit de voormalige Sovjetunie.
Deze beeldengroep wordt de Rent collection courtyard genoemd.
Rent collection staat voor het inzamelen van pacht.
Courtyard is het Engelse woord voor binnenplaats of tuin.
De beelsen werden in 1965 opgesteld
op de binnenplaats van een voormalige landeigenaarswoning.
Dit propaganda werkstuk heeft de uitbuiting van de plattelandsbevolking
en de overwinning van het Volk als thema.
De beeklden zijn gegroepeerd in 6 ‘hoofdstukken’:
– de pacht brengen in de vorm van graan;
– de pacht onderzoeken op kwaliteit;
– de hoeveelheid graan vaststellen;
– het verrekenen van openstaande rekeningen;
– de betaling afdwingen;
– de opstand.
De beeldengroep was direct een succes (niet op de laatste plaats
door de ‘medewerking’ van Mao en de leiding van de communistische partij).
De propagandawaarde was enorm, zeker tijdens de ‘Culturele Revolutie’.
De Schirn Kunsthalle in Frankfurt
stelt een latere versie (1974-1978) ten toon
waarvan hieronder een paar afbeeldingen te zien zijn.
Tot mijn verbazing had ik van deze beeldengroep nog nooit gehoord.
Zo vind je iedere dag weer nieuwe zaken op het vlak van kunst
of in dit geval op het vlak van Kitch (?)
De betaling afdwingen.
De betaling afdwingen (detail).
Hoeveelheid graan vaststellen.
Deze foto werd in 1965 gebruikt als een van de voorbeelden van ‘de pacht onderzoeken op kwaliteit’.
Het verrekenen van openstaande rekeningen (detail).
Het verrekenen van openstaande rekeningen (detail).
Sculptuur van schade en schande
Beeldhouwkunst van de Chinese avant-garde in museum Beelden aan Zee
Dick van Broekhuizen
Dick van Broekhuizen is werkzaam als wetenschappelijk medewerker van het Sculptuur Instituut. Dit is een twee jaar geleden opgericht onderzoeksinstituut dat onderzoek faciliteert, verricht en entameert op het gebied van de moderne en hedendaagse, internationale beeldhouwkunst. Het Instituut is gehuisvest in museum Beelden aan Zee te Scheveningen.In museum Beelden aan Zee is van 19 juni tot en met 11 december van 2005 Xianfeng! beeldhouwkunst van de Chinese avant-garde te zien, de eerste tentoonstelling in Nederland van hedendaagse Chinese beeldhouwkunst.Met het uitroepen van de Volksrepubliek China in 1949 werd meer ruimte geschapen voor beeldhouwkunst, mits in dienst van de staat. Die beeldhouwkunst is nog steeds Frans van aard maar onderhorig aan de didactische functies van kunst zoals Mao die had vastgesteld in zijn Yanean-toespraken in 1942. Later nemen de beeldhouwers de communistische monumenten in het Europese Oostblok en in de Sovjet Unie als voorbeeld. Onder het regime van Mao wordt de beeldhouwkunst geheel bepaald door dit socialistisch-realisme. De Rent Collection Courtyard (1965) is hiervan de exponent. Achttien amateurs, geleid door de beeldhouwer Ye Yushan maakten zes beeldengroepen die de uitbuiting van de landarbeider aan de kaak moesten stellen. In het landhuis van Liu Wencai, een (volgens het regime tyrannieke) landeigenaar uit Sichuan, werden de beelden in de Rent Collection Courtyard, de binnenplaats waar de huur van het land werd gexc3xafnd, opgesteld. De onderdrukking door de feodale heer en de positie van de arme boeren wordt in deze beeldengroep zeer pathetisch uitgedrukt. Er was in de jaren zestig nauwelijks vrije beeldhouwkunst.
Vandaag weer een mooie selectie kunstwerken.Uiteenlopende technieken, uiteenlopend van oorsprong.
Alfred Stevens, In memoriam, 1858 xe2x80x93 1861.Van deze Belgische kunstenaar heb ik niet eerder gehoord.Ziet er toch erg verdienstelijk uit.
Andrea Pozzo, Hercules deeds and apotheosis (his admittance to Olympus), 1704 – 1708.Het specialisme van de barokschilder Andrea Pozzozijn fresco’s, zoals hierboven afgebeeld,waarbij de schildering gecombineerd wordt met architectuur.Hier zien we een plafond in het Liechtensteinpaleis in Wenen.Hier zie je de daden van Hercules die er uiteindelijk toe leidendat hij wordt toegelaten op de Olympus.
Christ Pantokrator, Chilandari Monastery, 13thCentury.Deze ikoon is afkomstig uit het Chilandari kloosterop de berg Athos in Griekenland.Het klooster is opgericht in 1198.Wikipedia:
Pantokrator komt uit het Grieks en betekent “alle(s)” en “heerser”. De term is afkomstig uit de Griekse vertaling van de joods-christelijke Bijbel, het Oude Testament en het Nieuwe Testament en is een aanduiding voor God. De nadruk ligt op de universaliteit en de almacht die aan God worden toegeschreven.
Denise de Grazia, Shore, 2007.Voor alle duidelijkheid: dit is een olieverfschilderij.
Frank Herfort, Holiday, Leipzig, Germany, 2009.Humor.
Frantixc5xa1ek Kupka, Ordonnance sur verticales, circa 1911 – 1920.
Jessica Lange, Mexico, 1992 – 2008.
M. C. Escher, Sun and moon, 1948.Zon en maan, houtgravure.
Rembtandt Harmensz van Rijn, Houses on the Bulwark ‘The Rose’ Amsterdam, circa 1651 – 1652.Bolwerk ‘De Rose’, het gaat hier waarschijnlijkom het bolwerk de Rose bij de Rozengracht.
Shortey Lungkarta Tjungurrayi, Mystery sand mosaic, 1974.
Sir Anthony van Dyck, Princess Elizabeth (1635-1650) and Princess Anne (1637-1640), 1637.
Vasily Kandinsky, Thirty (Trente), 1937.
Western Zhou Dynasty, Ritual food container, 1045 – 256 BCE.Ritueel vaatwerk.Het leuke vind ik dat dit in het Chinees blijkbaar ‘gui’ heet.Maar ik werk in de automatisering en mijn associatie met het woord guibrengt mij bij de grafische gebruikersinterface van programma’s.
Mijn Chinees bestek.
Ik eet in Nederland ook wel eens met stokjes.Volgens L. is zelfs ‘wel eens’ overdreven.Maar dat gebeurt slechts af en toe.En om nou te zeggen dat ik daar heel goed in ben.Voor die situaties waarin dat dus wat moeilijk isneem ik maar wat bestek mee.
Gisteren werd ik getipt door Dhr. Gies Pluim
over zijn website waarop prints te zien zijn
van belangrijke grafische werken uit het verleden.
Zo is er een versie te zien (en te kopen) van Piranesi’s Carceri.
De website is hier te vinden.
Vandaag hier twee voorbeelden uit een ornitologisch werk:
Oiseaux brillans du Bresil van Jean Theodore Descourtilz en
Birds of Asia van John Gould.
Jean Theodore Descourtilz, prent 16: Toucan Ariel, 1854 – 1856.
John Gould, prent 044: Falco Sacer, 1850 – 1883.
De papierkleur wordt het donkerste rood (de bovenste).Het plakken van het goud ging het best/mooist op het onderste voorbeeld.Dat is de test met de verdunde lijm.
De proefjes van vandaag zijn bedoeld om de lijmen het bladgoud uit te testen.Ik heb al eerder met vergelijkbaar materiaal gewerktmaar het spul gedraagt zich toch telkens weer anders.Daarnaast wil ik weten welke van de drie papiersoortenhet best werkt en de mooiste kleur geeft.De bedoeling is om twee Chinese karakters te schrijven.De voornaam van een persoon.De naam schrijf je met ons alfabet: Jinfeng.Je spreekt dan uit als Djinfung.
De voornaam uit de pc.
De karakters uitgesneden (5 bij 5 centimeter) en voorzien van rode bolus op de achterzijde.
De eerste karakter op papier.
De hele voornaam.Eigenlijk vallen nu al twee papiersoorten af.Een van de drie soorten gaat te veel bobbelenals gevolg van het water in de temperaverf.
Geverfd met temperaverf van rode bolus.
Lijm en goud klaarzetten.
Even een goudblaadje doormidden scheuren.
Lijm aanbrengen.Op het potje staat dat de lijn kant-en-klaar is.Maar ik vind hem veel te dik.Daardoor kun je hem niet goed aanbrengen.Kunnen details niet goed aangegeven worden.Ik ga voor het opbrengen van de lijm ook een ander kwastje kopen.Dit is niet goed voor je penseel.
Goud aanbrengen, aandrukken en er af wrijven.De lijm moet veel langer drogen dan ik gewend wasmet de lijm die we op de cursus gebruikten.Als je te snel het goud gaat wrijven ontstaan er gaten op plaatsenwaar dat niet de bedoeling is.
Drogen in de zon.Niet alles is perfect geluktmaar het was het doel van deze test om uit te vindenwat werkt en wat niet.Proef geslaagd.
Afgelopen donderdag had het er in de ochtend al alle schijn vandat het een warme dag zou gaan worden.
Ochtendzon.
Ochtendschaduw.
Vanmiddag even op de Galderse Heide geweest.Deze week zag ik onderweg op de Veluwe aldat de heide in bloei staat (gestaan heeft of net gaat bloeien).
Een zacht paarse gloed op de Galderse Hei.
Z staan in bloei.
Gras.
Vandaag een aantal voorbeelden van Trompe l’oeuil (gezichtsbedrog)
maar vooral heel veel mooie kleuren!
Alfred Wertheimer: Elvis, washroom, no towels, 1956.
De eerste afbeelding past dan gelijk niet in mijn introductie.
De foto is van een echte gebeurtenis en in zwart-wit.
Ik ben altijd wat huiverig van foto’s van beroemde personen.
Maar het verhaal bij deze foto maakt het toch heel bijzonder.
Eigenlijk is dit wel een trompe l’oeuil.
Als je de foto ziet denk je dat de grote zanger alvast aan het oefenen is
voor zijn optreden dat elk moment kan beginnen.
Niets is minder waar.
Photojournalist Alfred Wertheimer was hired by RCA Victor in 1956 to shoot promotional images of a recently signed 21-year-old recording artist, Elvis Presley. Wertheimer’s instincts to ‘tag along’ with the artist after the assignment and the resulting images provide us today with a look at Elvis before he exploded onto the scene and became one of the most exciting performers of his time. ‘Elvis at 21: Photographs by Alfred Wertheimer’
Alfred Wertheimer was in 1956 ingehuurd
door de platenmaatschappij RCA Victor
om promotiefoto’s te maken van een onlangs gecontracteerde artiest.
Elvis Presley was toen 21 jaar.
Wertheimer ging niet alleen naar de optredens van Elvis maar
ging met hem mee na zijn optreden en raakte zo verzeild in de trein.
Elvis had al een lange tijd in de trein gezeten (meer dan 20 uur),
ging zich wassen maar kwam toen tot de ontdekking dat hij
zijn handen niet kon afdrogen: geen handdoeken.
Hij sloeg het water van zijn handen en dat is het moment
dat je hier op deze foto ziet.
Anish Kapoor, C-Curve, 2007.
Okay ik ben bevooroordeeld.
Anish Kapoor is van Indiase afkomst. Geboren in Bombay.
Maar kijk een hoe prachtig het gras reflecteert in dit werk.
Paulus van den Bosch (voorheen toegeschreven aan Barend van der Meer), Druiven voor een nis, 17e eeuw.
Kunstbus:
Trompe l’oeuil (of trompe l’oeil) (Frans: gezichtsbedrog) schilderkunstige truc waarbij iets zo levensecht wordt afgebeeld dat de toeschouwer denkt dat het echt is, dat ze een illusie van echtheid oproepen. Voorwaarde voor succesvol bedrog is de beheersing van naturalistische precisie, perspectief, dat wil zeggen de weergave van een eenduidig te interpreteren ruimte, gecombineerd met een consequent uitgewerkte belichting, schaduwen. Een trompe l’oeil is gebonden aan de wetten van het in de ruimte aanwezige perspectief. Dat geeft dan meteen het verschil tussen een trompe l’oeil en een wandschildering aan. Een trompe l’oeil betreft vaak een uitbreiding van een bestaande situatie, een extra deur of raam, een meubelstuk, een extra zaal.Zeuxis en ParrhasiosHet verhaal luidt dat Parrhasios en Zeuxis een wedstrijd hielden: Zeuxis kwam met een schilderij dat druiven voorstelde, zo natuurgetrouw geschilderd dat de vogels erop afkwamen. Parrhasios toonde toen een schilderij van een linnen doek, zo bedrieglijk natuurlijk dat Zeuxis – nog vol trots over het oordeel van de vogels – eiste dat nu eindelijk dat doek eens zou weggenomen worden en het schilderij getoond. Toen hij zijn dwaling bemerkte, kende hij met oprechte schaamte de prijs aan de ander toe; hij immers had vogels misleid, maar Parrhasios hem, een schilder!
Claude Monet, Le Palais Contarini, Venise, 1908. Over kleuren gesproken!
Cornelis Saftleven, Kattekop, 1666.
Leuk om ergens onderaan je deur te hangen als luikje.
Dan moet je dat wel doen zonder die zwarte lijst.
Trompe l’oeuil
Ernst Ludwig Kirchner, Six dancers, 1911.
Henry Matisse, The blue eyes, 1935.
Inuit (Kalalliit) people, Wooden box, Eastern Greenland, Angmassalik, circa 1890.
Houten kist afkomstig van de Groenlandse Inuit-bevolking.
Man Ray, The rope dancer accompanies herself with her shadows, 1916.
Mauricio Marat, Teotihuacan.
Het is ook crisis in de kunstwereld.
Je merkt dat aan de berichtgeving over kunst.
Maar er is ook Mexicaanse griep.
De musea in Mexico zijn veel actiever dan voorheen.
Ze laten zich van hun beste kant zien.
Per week verschillende persberichten terwijl het anders een heel jaar rustig kon zijn.
Dit is gewoon een heel mooie foto.
Pere Borrell del Caso, Fuggendo dalla critica, 1874.
Op de vlucht voor de critici.
Trompe l’oeuil
Rare gold coin Roman emperor Carausius.
In Engeland zijn deze twee gouden munten gevonden.
Het betreft munten met de afbeelding van Keizer Carausius.
Overigens was die niet keizer van het hele Romeinse rijk.
Hij was de baas in Gallie en dat deel van Engeland dat door de Romeinen is bezet.
Wikipedia:
Marcus Aurelius Mausaeus Carausius (ovl. 293) was een Romeins heerser en onrechtmatig koning van Brittannie en noord Gallie. Carausius die zijn bekwaamheid had bewezen in Maximianus’ veldtocht in Gallie in 286. Als gevolg daarvan werd hij commandant van een vloot die haar thuishaven in het Engelse Kanaal had, met als verantwoordelijkheid het uitschakelen van de Frankische en Saksische piraten die de kust onveilig maakten. Klaarblijkelijk maakte Carausius er gewoonte van de aldus verkregen buit voor zichzelf te houden, en te gebruiken voor het rekruteren van voormalige piraten als scheepsbemanning. Maximianus zag Carausius als een bedreiging, en verordende zijn dood. Carausius echter kwam achter deze plannen, en reageerde door zichzelf tot keizer uit te roepen, en kreeg daarin de steun van de drie Romeinse legioenen in Brittannie, en in Gallixc3xab.
Rare gold coin Roman emperor Carausius.
Sea Hyun Lee, Between Red-46, 2008.
Van een afstand een soort gekantelde lipstick zoenen.
Sea Hyun Lee, Between Red-87, 2008.
Six Mandalas, Central Tibet, Lhasa, 1665.
Waarschijnlijk bega ik hier een grote zonde.
De afbeelding is door mij gekanteld.
Het is namelijk een heel brede afbeelding.
Maar door de geometrische figuren te kantelen
zie je ze beter maar verlies je gelijktijdig allerlei symboliek
die te maken heeft met noord en zuid, boven en onder ed.
Ik zeg het maar even.
Tiziano Vecellio, Filippo Archinto, circa 1556 – 1558.
Trompe l’oeuil
Dit schilderij van Titiaan is er een van een duo.
Fillippo Archinto was opgeleid als jurist en ging werken bij het Vaticaan
onder Paus Paulus III.
Hij nam deel aan het concillie van Trente en was betrokken
bij de heiligverklaring van de Heilige Ignatius Loyola.
In 1553 werd hij door de opvolger van Paulus III, Julius II
benoemd totP auselijke Nuntius in Venetie (ambassadeur).
In 1556 werd hij benoemd tot Aartsbisschop van Milaan maar
was niet in staat dit ambt ook werkelijk te effectueren.
Door lokale tegenstand was hij gedwongen om buiten Milaan te verblijven.
In 1558 overleed hij in Bergamo.
Er is een schilderij van Archinto in vol ornaat en in het volle zicht.
En er is dit schilderij. Zeker ook van Titiaan.
De betekenis is niet helemaal duidelijk maar hij heeft zijn ambt natuurlijk
maar half kunnen bekleden.
Ik vond dit voorbeeld bovendien zo mooi passen bij het verhaal over Parrhasios.
Een deel van deze informatie is afkomstig van de website
van The Metropolitan Museum of Art (Archinto zonder gordijn).
De website van het Philadelphia Museum of Art (Archinto met gordijn)
zegt het volgende:
The unusual portrayal of this man can be explained by facts known about his life. Archinto was appointed archbishop of Milan in 1556, but political troubles prevented his taking possession of the post. The veil obscuring him from view stands for these difficulties. The episcopal ring, which the artist carefully reveals just outside the veil, symbolizes Archinto’s legal right to office.
Wassily Kandinsky, Krass und Mild (Dramatic and mild), 1932.
Chinees voor Dummies.
Ik wil de taal niet echt leren maar voor de gein.Misschien pik ik een paar uitdrukkingen op die me kunnen helpen.En het geeft me wat te doen totdat ik ga.Wat ik er tot nog toe van gezien hebzijn voor een Westerling de verschillende tonen het grootste probleem.Schrijven moeten we niet eens proberen als je maarzo’n korte tijd hebt als ik.
De afgelopen weken heb ik het boek ‘Rampjaar 1672’ gelezen.Het is geschreven door Luc Panhuysen.Het is een heel mooi boek.Het beschrijft een complexe situatie in de Nederlandse,of beter gezegd, West-Europese geschiedenis.Frankrijk (Lodewijk XIV) doet een poging de Republiek(zeg maar de voorloper van Nederland) te bezetten.Slaagt daar grotendeels in: Maastricht wordt bezet,maar ook bijvoorbeeld Utrecht.De republiek kan zich alleen maar staande houden door een groot deel van het land onder water te zetten.Van Naarden, langs Woerden tot aan ten zuiden van Gorinchem.Onze legeraanvoerder was Willem III.Lodewijk ging dwars door de Spaanse Nederlanden (zeg maar Belgie en Luxemburg) en viel ook Duitsegraafschappen, bisdommen enz aan.Engeland rook zijn kans en probeerde Zeeland, Zuid en Noord Hollandte bedreigen door de Nederlandse vloot aan te vallen.Zweden deed mee, Spanje en ook Oostenrijk.Toen ik op school geschiedenis kreeg heb ik er nooit iets van begrepen.Het verhaal is ook niet eenvoudig maar wel heel leerzaam om te lezen.Het vertelt veel over ons verleden en net zoveel overde onbegrijpelijke conflicten waar religie zo’n belangrijke rol speelt.Conflicten waar je iedere dag over hoort op radio en tv.Waarom vond ik het nou zo’n goed boek?Luc Panhuysen is een goed verteller.Hij kiest een perspectief op het conflict dat er voor zorgtdat je het verhaal wordt ingezogen.Terwijl ik er over dacht moest ik gelijk denkenaan de boeken van Barbara Tuchman.Ook zij koos altijd heel zorgvuldig het perspectief, de hoofdperoonvan haar verhalen.In het geval van het ‘Rampjaar 1672’ werkt dat als volgt.Het boek heeft de brieven tussen drie leden van een gezin als uitgangspunt.Vader (van Reede) is een invloedrijke regent in de provincie Utrechten de ambassadeur die een verdrag aangaat met een Duitse vorst.Hij verblijft dus tijdens de oorlog in Duitsland.Die vorst begint een aanval op Franktijk die in werkelijkheid niet meerdan een afleidingsmanoeuvre is.De moeder is de kasteelvrouwe in Utrecht die op de vlucht moetmet personeel en huisraad voor het oorlogsgeweld.Ze woont in Amsterdam en Den Haag en heeft goede connectiesdicht bij en zelfs met Willem III.Ze vertegenwoordigt het volk in de bezette Republiek.De zoon is een militair die deelneemt aan een aantal veldtochtenen de verdediging van de waterlinie.Alle drie hebben hun eigen activiteiten die veel met de oorlog van doen hebbenen waarover ze in hun brieven aan elkaar schrijven.Daardoor ontstaat een spannend verhaal en inzicht in depolitieke, economische, maatschappelijke en oorlogsrealiteit.Dat alles zonder dat het moeilijk of droog wordt.Integendeel het is spannend en interessant.Zoals een goed geschiedenisboek moet zijn.
Luc Panhuysen, Rampjaar 1672.
Barbara Tuchman, De mars der dwaasheid.The march of folly.
Dit boek van Tuchman heeft een heel andere indeling.Het vertelt verhalen van Troje tot aan Vietnamen toont aan dat mensen toch steeds weer foute beslissingen nemenmet verschrikkelijke gevolgen.Maar haar insteek in al haar boeken is steeds dat het boekniet alleen de juiste historische gegevens moet bevattenmaar dat het verhaal ook goed verteld moet worden.
Een talenwonder ben ik niet.En dan druk ik me nog voorzichtig uit.Toch komt mijn grootste ontdekking van lange tijduit de hoek van de talen.Ik heb me nooit met de Chinese taal bezig gehouden.Waarom zou ik.Maar nu ik naar China ga is het toch interessant te weten hoe dat nu in elkaar steekt.Tot mijn verbazing hoorde ik deze week dat de kinderenin China de Chinese taal beginnen te leren,door eerst in drie maanden (!) de Chinese klanken te lerenop schrift te stellen met “ons” alfabet.Het systeem heet pinyin.Als je er over nadenkt is het ook erg logisch.Als kind leer je eerst de klanken die je om je heen hoort te verstaan.Logisch dat als je die woorden die je hoort ook wilt opschrijven,bijvoorbeeld om te communiceren met mensen op afstand,dat je dat doet op een manier waarbij je de klanken opschrijft.De klanken verwoord.Een karakter, zoals die waaruit de Chinese geschreven taal bestaat,is een soort tweede niveau.Immers een karakter kun je niet uitsprekenop basis van de uiterlijke kenmerken van het karakter.In de basale vorm is geen relatie tussen het karakteren de uitspraak. Wel tussen het karakter en de betekenis.Als een Chinees een karakter voor de eerte keer zietkan hij het niet uitspreken en weet hij niet wat de betekenis is.Dat moet hem geleerd worden.In onze taal is dat anders.Wij kunnen (met beperkingen) woorden lezen, spreken en opschrijven zonder dat we de betekenis kennen of het woord ooit gezien hebben.Alleen luisteren is voor een groot deel voldoende.De verrassing is dat Chinese kinderen door Pinyinin drie maanden leren hun taal te verwoorden.Drie maanden is ook de periode die Nederlandse kinderen nodig hebbenom te kunnen lezen en schrijven.De Chinese taal kent per klinker 5 uitspraken.Wij kennen dat een beetje:de ‘e’ in het woord ‘de’ spreek je anders uit dat dezelfde letter in ‘het’.Maar in het Chinees geldt dat voor alle klinkers en voorcombinaties met die letters (eng, ong, ung, ing, etc).Dat zie je op de volgende Pinyin afbeelding:
Op deze afbeelding zie je dat door extra tekens op de a, e, i, o en u meer mogelijkheden onstaan klanken te verwoorden.
Ook Google gebruikt Pinyin. Immers hoe kun je met een toetsenbord met een beperkt aantal letters duizenden karakters op je scherm toveren. Je typt met Romeinse letters en de karakters die passen bij die klanken die je met de Romeinse letters verwoordt, worden als alternatieven getoond waarna je als gebruiker het juiste karakter kunt kiezen.
Nog een ‘Aap, noot en Mies’-bord.Overigens heet deze techniek ‘transliteratie’. Je komt dat ook tegenals mensen over bijvoorbeeld Egyptische hieroglieven willen communiceren.
Andy Warhol, Michael Jackson, 1984.Ik vind de Warholportretten gewoon mooi.
Antony Gormley, Critical mass, 1995.
Attributed to Aqa Mirak, author Qasim, son of Ali, Shahnama, the book of kings of Shah Tahmasp, circa 1525 xe2x80x93 1530, Tabriz, Iran.De miniatuurschildering wordt toegeschreven aan Aqa Mirak.De tekst is geschreven door Qasim.Het boek is de Shahnama, het boek der Iraanse koningen.Deze versie was in het bezit van Sjah Tahmaspen wordt gedateerd rond 1525 – 1530.
Attributed to Khushala, The gods sing and dance for Shiva and Parvati, 1780 -1790.Toegeschreven aan Khushala.De goden zingen en dansen voor Shiva en Parvati.
Demakersvan (Jeroen Verhoeven), Cinderella table, 2008.Het meeste design is niet de moeite waard om te laten zien.Het is vaak heel erg aan de tijd gebonden.Dit hier is wel iets bijzonders en het komt nog uit Nederland ook.
Andere zijde (achterzijde?).
Douglass Parshall, Bathers.Baders, de datum van het werk is bij mij onbekend
Franxc3xa7ois Boucher, Adoration of the shepherds, 1761 – 1762.Beetje vreemde tijd van het jaar voor de‘Aanbidding door de herders’.
Gilbert and George, MULLAH, 1980.Een heel vervreemdend werk.De techniek is goed bedacht.Past erg goed in het werk van Gilbert and Georgemet hun glas-in-lood achtige fotomontages.Maar de naam Mullah associeer je direct met moslim fundamentalisme.
Jaume Plensa, Sho, 2007.
Jean Auguste Dominique Ingres, Comtessed Haussonville, 1845.
Ken Grant, Home coming.Ik vind dit werk wel erg veel lijken op:Edward Hopper, Rooms by the sea:
Luc Tuymans, Reflections, 2009.
Max Beckmann, The synagogue in Frankfurt, 1919.
Oglala Lakota, Beaded horse mask, circa 1904.Paardemasker van kralen.
Pablo Picasso, Les deux femmes nues, 1945.
Paul Cxc3xa9zanne, Still life with fruit dish, 1879 – 1880.
Rafael Lozano Hemmer, Levels of nothingness, 2009.Dit is een foto van een installatie met veel schijnwerpers.Al dit licht en de kleuren zijn geinspireerd door Wassily Kandinsky.Ik weet niet welk werk specifiek als inspiratiebron heeft gefunctioneerdmaar ik geef hieronder een voorbeeld.
Wassily Kandinsky, Composition VIII, 1923.
Rene Magritte, Les merveilles de la nature, 1953.Weer eens een heel andere manier om een schip te schilderen.
Richard Woldendorp, Coastline between Esperance and Cape Arid, Western Australia, 2006.Ongelofelijk.Dit is zogenaamde ‘aerial photography’, foto’s gemaakt vanuit het vliegtuig.Hier heeft dat geleid tot een haast abstract schilderij.
Robert Mapplethorpe, Derrick Cross, 1982.Met de wereldkampioenschappen atlethiek in Berlijn in gedachten.
Tara Donovan, Untitled (detail), 2008.
Vera Lutter, Casa del Duca Sforza, Venice II, January13 – 14 2008.
Wu Changshuo, Narcissus, eggplant, grapevines, lotus, chrysanthemum; Flower and vegetables album, 1904.Pagina uit een boek over bloemen en vruchten.
In de loop van afgelopen weekheb ik hier en daar materialen en gereedschap gekochten nadat ik zondag het geklaard eiwit heb gemaaktmet mijn ouders was is gisteren zo ver mijn eigen verf te makenen een eerste proefstukje te verven.Kijk maar eens.
Het begin: Chinese karakters.
Nog wat gereedschappen gekocht.
Eerste taak: rode bolus omzetten in poeder.Ik gebruik rode bolus als onderschildering voor goudblad.Ik wil straks gouden letters maken.Met een rode onderschildering krijg je een warmer effect.Eerst de verf en mijn gereedschap eens uittesten.De karakters komen te staan op een oppervlakvan 5 bij 5 centimeter per letter.Dat is dus redelijk klein en ik wil zien of dat met deze kwast (nummer 2) lukt.De rode bolus die ik kocht, zijn brokken rode aarde.In het voorbeeld zie je twee karakters op een oppervlaktevan 4,5 bij 4,5 centimeter.
Ik kan eenvoudig gruis van de rode bolus afschrapen met een hobbymesje.
Mijn voorraad.
Nog een beetje meer.De afgeschraapte deeltjes plet ik nog eens fijn met een schildersmes.Goed draaien en aandrukken zodat alle deeltjes even fijn zijn.Gaat allemaal heel eenvoudig.
Dan het pigment samenvoegen met het geklaarde eiwit.
Zo ontstaat deze verf.Ik heb maar hele kleine hoeveelheden nodig.Je maakt erg snel veel te veel.De houdbaarheid is maar beperkt.
Mijn eerste proefstukje.De verschillende lijnen van de karakters lopen van dik naar dun.Dik is daar waar de schrijver begint met het plaatsen van zijn pen of kwast.Dun is waar de schrijver zijn pen of kwast weer van het papier afhaalt.Chinese karakters schrijf je van boven naar beneden.Van links naar rechts
Gistermiddag ben ik nog naar de supermarkt op het station geweest.Ik had eieren nodig of beter gezegd 1 ei.Ik wil namelijk het medium maken voor temperaverf.Verf bestaat uit twee delen: de pigment of kleurstof en het bindmiddel.Dat bindmiddel (medium) bestaat uit een paar componenten.Voor temperaverf is dat bijvoorbeeld het eiwit van een eigemeng met water en een beetje azijn,dat je vervolgens goed door elkaar mengt (geklaard eiwit).Er zijn overigens nog andere combinaties.Een boek over het schilderen van iconen geeft het volgende ‘recept’.(Merk op dat men hier juist het eigeel gebruikt)
Het recept.
De benodigdheden, nog zonder water en azijn.
Ei voorzichtig openen.
Het eiwit laten weglopen.
Eigeel van dop naar dop gieten terwijl het eiwit kan ontsnappen.
Daarna water en azijn toevoegen.
Roeren.
En dat moet het dan zijn.
Het mengsel laten rusten zodat het schuim weer vloeibaar wordt.En het bindmiddel is gereed.Hier valt dus nog heel wat uit te proberen.Wat als je eigeel gebruikt?Kun je eigeel en eiwit door elkaar gebruiken.Wiite wijn, bier.Verhoudingen.
Mijn vader kocht onlangs, in een marktkraam met 2de hands boeken,
de veilingcatalogus van de veiling van 24 april 2007
van het veilinghuis Sotheby in Amsterdam.
Het gaat om 19 eeuwse Europse schilderijen.
Heel erg leuk om eens door te nemen.
Natuurlijk veel schilderijen met bijvoorbeeld poezen (Henriette Ronner-Knip!)
gezinstaferelen, zeegezichten, wintergezichten (Andreas Schelfhout!), honden,
ezels en paarden (Wouterus Verschuur!).
Behalve de twee schilderijen van Petrus van Schendel,
die hier al eerder te zien waren, koos ik vandaag de volgende 9:
Omslag van de catalogus: Cornelis Springer, Gezicht achter het stadhuis van Bolsward.
De financiele waarde van de kunstwerken interesseert me niet zo.
Maar met veilingen heb ik nooit van doen.
In dit geval betreft het een veiling en ben ik toch nieuwsgiering.
Lot 209: GEZICHT ACHTER HET STADHUIS TE BOLSWARD
(A VIEW OF BOLSWARD WITH THE TOWNHALL IN THE DISTANCE).
Een beetje vreemde vertaling daarom mijn poging:
Gezicht op Bolsward met het stadhuis op de achtergrond.
Opbrengst: 456.000 Euro
Albertus Verhoesen, lot 46 en 47.
Lot 46: Poultry in a summer landscape: Ducks in a summer landscape (a pair).
Eenden in een zomers landschap (een paar)
Opbrengst: 6.000 Euro
Lot 47: Poultry in a landscape: A hen and her chicks in a landscape (a pair).
Een kip en haar kuikens in een landschap (een paar)
Opbrengst: 5.400 Euro
Petrus Paulus Schiedgens, Sailing vessels at sea, lot 79.
Lot 79: Zeilboten op zee.
Opbrengst: 3.000 Euro
Eduard Leon Cortes, Boulevard de la Madeleine, lot 100.
Opbrengst: 48.000 Euro
Philip Lodewijk Jacob Frederik Sadee, Awaiting the return, lot 132.
Lot 132: Wachten op de thuiskomst.
Opbrengst: 74.400 Euro.
De compositie van dit schilderij is heel erg geslaagd.
Vergelijk dit schilderij maar eens met dat van Schiedgens.
Daarvan vond ik de avondlucht zo prachtig.
Maar er gebeurt verder niet veel op dat schilderij terwijl
het werk van Sadee, door de compositie,
mij geen enkel moment kan vervelen. Integendeel.
Hendrik Willem Mesdag, Ships at full sea, lot 152.
Lot 152: Schepen op volle zee.
Opbrengst: 36.000 Euro
De dynamiek van dit werk is prachtig.
Henriette Ronner-Knip, Hondenmaal, 1865, lot 227.
Dit is een voorbeeld van de vele dierenschilderijen die er in het boek
te zien zijn. Niet bepaald mijn favoriete genre.
Maar bij dit schilderij vond ik de mussen zo leuk.
We zien er tegenwoordig nog maar zo weinig.
Henriette Ronner-Knip, Detail met mussen.
Henriette Ronner-Knip, Detail met mus.
Opbrengst: 24.000 Euro
Georgius Jacobus Johannes van Os, A Still life of flowers, lot 231.
Dit schilderij werd ongetwijfeld gezien als een van de topstukken van de avond.
Het werd echter niet verkocht (althans ik kan op de website
van Sotheby geen prijs vinden terwijl je die bij alle andere werken wel vindt.
Het schilderij werd paginagroot afgebeeld in de catalogus en
voorzien van een doorzichtig inlegvel dat, gelegd op de afbeelding,
je helpt om te achterhalen welke bloemen je nu precies ziet.
Lot 231: Stilleven met bloemen.
Inlegvel.
Lijst met bloemen en dier.
Georgius Jacobus Johannes van Os, A Still life of flowers, detail.
Hier zie je een mier, namelijk de Yellow meadow ant
(Gele weidemier/Lasius flavus).
Een beschrijving van dit dier kan men hier vinden.
Ik vermoed dat de bloem een witte roos is
(nummer 8, white rose/Rosa x alba subplena)
Ik heb met het inlegvel twee problemen:
Naast de mier (a op het inlegvel) staat een 0 of O.
Maar in de lijst vind ik geen verwijzing.
Hetzelfde geldt voor de bloem met nummer 23.
Daar lijkt het wel alsof er een 1 of een 7 voorstaat.
De bloemen en de mier zijn geidentificeerd door Dr. Sam Segal.
Even zoeken op internet wijst uit dat deze kenner bij
een groot aantal schilderijen de bloemen identificeert.
Heeft ook een boek op zijn naam staan over 4 eeuwen
bloemen in de Nederlandse schilderkunst.
George Hendrik Breitner, Figuren op de Dam bij avond, lot 248.
Opbrengst: 96.000 Euro
Naar aanleiding van mijn eerdere logs over Albert Servaes
en de tentoonstelling in Breda “Weg van passie”,
werd ik benaderd door een persoon die ten minste van twee staties
hele mooie copieen heeft. Ik ontving onlangs foto’s.
Natuurlijk kun je die hieronder zien.
Als iemand interesse voor deze reproducties heeft hoor ik dat graag.
Albert Servaes: Jezus sterft aan het kruis.
Albert Servaes: Jezus ten grave gedragen.
Argusvlinder 