Maandelijks archief: juni 2009

Petrus van Schendel

Posted on by

Inmiddels is er een schilderij gevonden
dat in Amsterdam bij Christie’s is geveild in 1989.
Dat schilderij vertoont gelijkenissen met het schilderij
waarover ik eerder een bericht schreef.
Ik heb er ook een afbeelding van alleen is die zwart/wit.




Petrus van Schendel, Slapend dienstmeisje.


Zoals te zien gaat het hier ook om een dienstmeisje dat in slaap is gevallen.
De houding is bijna hetzelfde.
Haar hoofd rust op haar linkerhand die op zijn beurt
ligt op haar rechterarm.
Haar rechterarm steunt op een opgevouwen kussen.
Ze draagt een hoofddoek die ze ook om haar hals heeft geslagen.
Ze ligt naast een opengeslagen boek.
De kaars staat voor haar zodat het licht vrij kan schijnen op het boek.
Rechts is het einde van het tafelblad zichtbaar.
De tafel is wel anders. Hier lopen de naden
tussen de planken die het tafelblad vormen,
naar de toeschouwer toe.
Dat is op het eerdere schilderij niet het geval.

De omgeving is anders:
geen dood gevogelte maar een kom op de voorgrond.
Verder is een kan en wat groente te zien (links).
Zeker voor een vegetarische opdrachtgeven ?

Dit paneel is 30,5 x 36,5 cm.
Dit schilderij is geveild op 31 oktober 1989 en is gekocht
voor 26.000 gulden (lot 319).
Verder is dit paneel gesigneerd.




Misschien ook van Petrus van Schendel.



Kunstvaria

Posted on by

Ik begin stiekum weer achter te lopen met de Kunstvaria.
Drukke tijden zullen we maar zeggen.
Bewogen tijden mag je ook zeggen.

Deze reeks berichten maak ik vooral om kunstwerken te tonen.
Onlangs vond ik de volgende tekst en die is erg van toepassing.
Het is een soort motto voor de Kunstvaria reeks:

Throughout his career, Balthus rejected the usual conventions of the art world. He insisted that his paintings should be seen and not read about, and he resisted any attempts made to build a biographical profile. A telegram send to the Tate Gallery as it prepared for its 1968 retrospective of his works read:
“NO BIOGRAPHICAL DETAILS.
BEGIN: BALTHUS IS A PAINTER OF WHOM NOTHING IS KNOWN.
NOW LET US LOOK AT THE PICTURES. REGARDS. B.”



De bron van het citaat is mij niet helemaal duidelijk, vertaald:

Gedurende zijn cariierre wees Balthus de conventies van de kunstwereld af.
Hij stond erop dat zijn schilderijen zouden worden bekeken
en niet dat er over gelezen zou worden.
Hij was er dan ook op tegen dat er een biografisch profiel van hem werd gemaakt.
Toen de Tate Gallery zich aan het voorbereiden was voor de retrospective
van zijn werk in 1968 en hem om bibliografische gegevens vroeg,
stuurde hij een telegram met de volgende tekst:

GEEN BIBLIOGRAFISCHE GEGEVENS.
BALTHUS IS EEN SCHILDER VAN WIE NIETS BEKEND IS
DUS LATEN WE NAAR DE SCHILDERIJEN KIJKEN

Met vriendelijke groeten, B.




A battle scene, book of the Maccabees, Universiteitsbibliotheek Leiden, Codex Perizoni, circa 850 – 925.


Een scene van een veldslag.
Uit het bijbelboek de Maccabeexc3xabn.




Alex Janvier, Young leafs, 2008.


Dit waterverfschilderij zou goed kunnen aansluiten
bij de middeleeuwse boekillustraties en miniaturen.
Ware het niet dat de maker een Amerikaan is van Indiaanse afkomst.
Deze ‘Jonge bladeren’ staan dus in een heel andere traditie.




Byron Kim, Synecdoche, 1991.





Claude Monet, The Seine at Lavacourt, 1880.





Dorothea Lange, Thirteen million unemployed fill the cities in the early thirties, 1934.





Emmanouil Bitsakis, Singing and playing music, Uigur, 2008.


Schets van zingende en muziek makende Oeigoeren,
een minderheid in China.




Gerhard Richter, Overpainted, 2008.



Gerhard Richter, Schatten 6, 1968.


Vooral het tweede werk is een voorbeeld
van waarom ik Gerhard Richter zo interessant vind.




Glenn Murcutt.


De architect Glenn Murcutt schijnt in Australie al verantwoordelijk te zijn
voor 500 gebouwen.
Ik weet niet welk gebouw hier op de foto staat of wie de foto gemaakt heeft,
maar de foto is schitterend.




Jackson Pollock, Ocean greyness, 1953.

Bij het overlijden van Michael Jackson, eerder deze week,
zag ik weer heel wat van zijn muziek voorbij komen.
Een van de video’s die ik zag, is die hij samen gemaakt heeft met Janet Jackson.
De video speelt zich af in een ruimteschip.
Michael en Janet zijn een soort ruimtewezens, aliens.
Maar ze bekijken ook kunst in de video.
Kijk maar eens bij de volgende clip.
Ergens rond 1 minuut 50 en de 2 minuten komen Rene Magritte,
Andy Warhol en Jackson Pollock voorbij.
Althans zo heb ik de beelden geinterpreteerd.
Als je nog meer werken herkent of als ik het verkeerd gezien heb
hoor ik dat graag.

De Pollock kan ik niet herkennen maar zijn voornaam is natuurlijk hetzelfde
als de achternaam van Michael.
Warhol heeft een schilderij gemaakt van Michael Jackson dus misschien
is dit een soort wederdienst.
De Magritte is ‘De grote oorlog’ (1964) misschien wel zijn bekendste werk.





James Abbott McNeill Whistler, Symphony in grey and green: the ocean, 1866.


Symfonie in grijs en groen: de oceaan.
De titel voor een abstract schilderij,
maar het is helemaal niet abstract.




Jan van Goyen, An estuary with row and sail boats, laat 1640-er jaren.


Wat een lucht!




Jennifer Presant, Sunburst, 2009.


Hier gaat meer over volgen.




Katharina Fritsch, St. Katharina, 2007.



Katharina Fritsch, The cook, 2008.


Om er voor te waken niet te veel logs te moeten maken
deze keer dan toch maar meer dan 1 werk van een kunstenaar.
De kok vind ik humor.




Pieter Brueghel the younger, The preaching of Saint John the Baptist in the wilderness.


Van dit schilderij schijnen 13 uitvoeringen te bestaan.
Deze is gemaakt door Pieter Breughel de jongere,
gebaseerd op een werk van zijn vader, Pier Breughel de oudere.
Datering niet bekend.
Deze versie schijnt een topuitvoering te zijn.
Niet alle versies zijn van Pieter Breughel, een aantal komen
uit zijn omgeving of zijn van leerlingen van zijn school.
De prediking van Johannes de Doper in de wildernis (woestijn?).




Richard Misrach, Desert fire # 1, 1983.





Robert Alexander Darrah Miller, Rooftops New Hope, circa 1931.





Robe
rt Clark Indiana, Art, 1972 – 2001.





Wim Delvoye, Torre, 2009.


Alweer een Belgische kunstenaar.




Womanxe2x80x99s formal long-sleeved kimono (uchikake), early Showa period, 1930’s.


Formele kimono voor vrouwen, met lange mouwen.



Petrus van Schendel ?

Posted on by

Naar aanleiding van mijn berichten over Petrus van Schendel,
ontving ik een e-mail met daarbij een afbeelding van een schilderij.
De afzender geeft aan dat het om een Van Schendel gaat.
Hieronder is het werk te zien.
De voorstelling sluit zeker aan bij het werk van Van Schendel.
Zijn specialiteit was immers het schilderen van voorstellingen
met een lichtbron zoals een kaars of de maan.

Hier zie je een slapende vrouw bij kaarslicht.
Ze is waarschijnlijk in slaap gevallen tijdens het lezen.
Op de tafel ligt naast haar boek een dode vogel.

Een Fazant?
Heeft ze een bril in haar hand?
Rust haar hoofd op een kussen of is het een opgevouwen deken of doek?

Nog heel wat vragen dus.
Als u een antwoord heeft hoor ik dat graag.








Middagpauze

Posted on by

Vanmiddag heb ik tijdens mijn lunchpauze een kleine wandeling gemaakt.
Net als gisteren.
Toen zag ik hoe mooi al het onkruid in bloei staat.
Dus vandaag, ondanks het wat mindere zonlicht,
toch maar wat foto’s gemaakt.








































































Michael Jackson

Posted on by

Michael Jackson was een groot entertainer.
De laatste 10-15 jaar moet je eigelijk vergeten want dat was
nou niet dat je zegt een plaatje.
Maar daarvoor was het de absolute top.
Het is eigenlijk nog onbegrijpelijk dat iemand het zo lang
volgehouden heeft: altijd in de schijnwerpers, altijd aan de top.
Niemand die normaal tegen je doet.
Al die mensen die altijd wel iets van je moeten hebben.






























Ik hoop dat er vanavond een mooie documentaire over hem op de tv komt.
Niet zo een met allemaal snikkende fans, begripvolle advocaten,
ex-managers en andere uitvreters.
Maar met Thriller en de eerste Moonwalk, met Ben, met I want you back,
met Billie Jean, Dirty Diana, Earth Song en Don’t stop till you get enough.































































Chinese sprookjes, propaganda,…

Posted on by

De volgende afbeeldingen komen van een site
waar Chinese ‘posters’ worden getoond.
Het gaat om grote posters maar ook om bijvoorbeeld
kalenderafbeeldingen.
Het betreft reclame, overheidsmededelingen, sprookjes,
propaganda, leugens, aanmoedigingen, postbus 51-meldingen,……
Het zal van je politieke opvattingen afhangen wat je vindt dat het zijn.
Apart zijn ze wel.




Chinese kalender: Meer! 1976.





Chinese kalender: Bloemen van vriendschap, 1977.





Chinese kalender, Happy new year, 1976.





Ik hou van werk!.





Poster, Our most beloved leader chairman Mao meets revolutionary teachers and students in the masses at Tiananmen Gate Tower, December 1966.


Zeer opmerkelijke poster.
Voorzitter Mao staat wat afwezig, centraal in een enthousiaste menigte.
Bij hem staan Lin Biao (rechts, concurrent van Mao die niet vee later
door Mao van het toneel zal verdwijnen) en Zhou Enlai (links).
De vertaling van de boodschap is: Onze meest geliefde leider, voorzitter Mao,
ontmoet temidden van de massas, revolutionaire onderwijzers en studenten
bij de Tiananmen poortgebouw.
Dat Mao wat afwezig op de posters staat schijnt een ‘stijlkenmerk’ van dit soort
posters uit die periode te zijn.
En dan al die Rode boekjes. Lin Biao is daar de samensteller van.
Wat mij nog het meest opvalt is dat Zhou Enlai (moderne Westerse spelling)
zo apart, niet revolutionair gekleed, er bij staat.
Hij klapt wel maar in de Oosterse cultuur is het niet altijd duidelijk
voor een Westerling of hij voor zichzelf,
Mao of de jeugd in zijn handen klapt.




Chinese kalender, Voetbal, 1977.





Poster, Working women are a great revolutionary force, april 1973.


Werkende vrouwen zijn een grote revolutionaire kracht.


Vergissing!

Posted on by

Ik heb me vergist vanochtend.
Ik ben een uur te vroeg uit bed gekomen.
Stap de auto in en zie de tijd op de klok.
Dat klopt niet.

Het is mooi rustig buiten, de zon schijnt goed.
Weinig wolken aan de lucht.
Kan een mooie dag worden.

Dus maar even een extra logje schrijven.
Nou ja extra, hij stond al op de rol.
Soms heb je zoveel onderwerpen
dat ik een lijstje moet maken om ze niet te vergeten.

Gisteren bezocht ik een aantal sites
en daar zaten twee opmerkelijke tussen.
Een ervan komt hier nu aan de orde.
De site had een verzameling ‘fruit wrappers’.
Je kent het wel, die papiertjes die soms om een manderijn zitten.

Ik wist niet dat er mensen waren die deze papiertjes verzamelden.
Maar er zijn echt mooie.
Ik zoch er een paar uit.






















Detail.




















Detail.













Karel de Stoute, Pracht en Praal in Bourgondie

Posted on by

Ik heb de vier inleidende studies gelezen van de catalogus
behorende bij de tentoonstelling
Karel de Stoute, Pracht en Praal in Bourgondië.
Ik wil in deze log even stil staan bij die vier studies en mijn reactie
op die stukken geven.
Natuurlijk heb ik geprobeerd mijn reactie te voorzien
van een paar mooie afbeeldingen.


Catalogus: Karel de Stoute, Pracht en Praal in Bourgondië.

De namen van de studies staan in het Engels omdat
ik de Nederlandse titels niet ken.
De Nederlandse catalogi waren uitverkocht toen ik
in Brugge was.

Reasonable foly: Charles the Bold,
Duke of Burgundy (1433 – 1477)
Werner Paravicini.

  Volgens deze introductie/samenvatting van de tentoonstelling was Karel de Stoute een…just, hardworking, bureaucratic, absolute, rigorous, moral, thrifty, ostentatious, ceremonious, ambitious, proud, impatient, cruel and feared ruler.In het Nederlands een rechtvaardige, hardwerkende, bureaucratische, absolute, rigoreuze, moreel, gedreven, opzichtige, ceremoniële, trotse, ongeduldige, wrede en gevreesde heerser.
De schrijver probeert te bewijzen dat Karel de Stoute een van de eerste, moderne, politiek bewuste leiders in Europa was.
Een claim die niet helemaal stand houdt door het onnodig wreed en uiteindelijk niet succesvol optreden.
Daardoor vraag je je af of zijn tegenstanders dan wel zo ouderwets waren.

Rogier van der Weyden, Chroniques de Hainaut, Opdrachtpagina, 1448.Philips de Goede staat hier afgebeeld met de jonge Karel de Stoute.Koninklijke Bibliotheek van België, MS. 9242 f.1r.

Rogier van der Weyden, Chroniques de Hainaut, Opdrachtpagina, 1448 (detail).

Rogier van der Weyden, Chroniques de Hainaut, Opdrachtpagina, 1448 (detail).Philips de Goede met Karel de Stoute.Leuke schoenen!

Palaces and tent filled with art:
the court culture of Charles the Bold.
Birgit Franke en Barbara Welzel.
Op overtuigende wijze beargumenteren de schrijfsters
dat de luxe waarmee de Bourgondische vorsten zich omringden,
meer functies had dan een platte pronkzucht alleen.
De hofcultuur was een van de vele middelen die ingezet werden
in de strijd en consolidatie van de macht.

photo PeterPaulRubensKarelDeStouteC1618GG.jpg

Peter Paul Rubens, Karel de Stoute, omstreeks 1618.


The vestments of the Order of the Golden Fleese.
A major work of Burgundian court art.
Katia Schnitz-von Ledebur
Korte maar grondige inleiding op de visuele aspecten
van de religieuze gewaden die deel uitmaakten
van de inventaris van de Orde van het Gulden Vlies.
De analyse toont aan hoe doordacht deze geborduurde
kunstwerken zijn ontwikkeld.

Kazuifel, Transfiguratie van Christus, Bourgondische religieuze gewaden, 1425 – 1440.

Op de inventaris van de Orde van het Gulden Vlies
komen een aantal liturgische gewaden en voorwerpen voor.
Onderdeel van die voorwerpen zijn een aantal kazuifels en koorkappen.
Deze zijn bijzonder mooi geborduurd.
Hier ziet u een afbeelding van God de Vader.

Kazuifel, Transfiguratie van Christus, 1425 – 1440.

De afbeelding van God de Vader bevindt zich op het kasuifel
in het midden aan de top.
De transfiguratie van Christus wordt weergegeven in het midden
van de kazuifel. Daar is in een kruisvorm afgebeeld hoe Christus
ten hemel vaart. Beneden Petrus, de plaatsvervanger van Christus (de Paus)
Boven God de Vader.
Dit is de achterzijde van het kazuifel.
Dit is de kant die de mensen zagen tijdens de eucharistieviering.
Links en rechts van het kruis zijn heiligen te zien.
Links de vrouwen, rechts de mannen.

Transfiguratie van Christus, 1425 – 1440.

Dit is de voorzijde van hetzelfde kazuifel als hierboven getoond.
In het midden is onderaan de doop van Christus te zien.
Daarboven de duif als symbool voor De Heilige Geest
en God de Vader bovenaan.

Het lezen van dit stuk of aanverwante stukken is misschien voor sommige
moeilijk zonder toelichting op de gebruikte begrippen.
Daarom hier een woordenlijst.

Albe   Veelal wit onderkleed te dragen onder een kazuifel
Amict Rechthoekige doek met twee linten die onder religieuze gewaden wordt gedragen ter bescherming van die gewaden.
Antipendia   Afneembare versiering/front van de altaartafel.
Bursa  Opbergplaats/houder van de corporale
Cingel   Koord dat gebruikt wordt om de albe op maat te maken en de stola vast te houden
Ciborie Kelk in de katholieke kerk waarin geconsacreerde hosties worden bewaard.
Corporale   Wit linnen doek, vierkant. Wordt op het altaar gelegd waarna de kelk en dergelijke er op worden geplaatst.
Dalmatiek  Gewaad voor de diaken.
Kazuifel Liturgisch gewaad dat een priester draagt tijdens de eucharistie. Uitgevoerd in de liturgische kleuren en op verschillende manieren versierd.
Kelkdoekje Doekje dat gebruikt wordt om de kelk schoon te maken na gebruik.
Koorkap  Liturgische mantel gebruikt in processies en andere gelegenheden. Niet tijdens de dienst.
Manipel   Op de linker onderarm gedragen smalle doek. Verbeeld de zweetdoek van Christus.
Monstrans  Hostiehouder die gebruikt wordt om de hostie te tonen. Gebruikt in processies.
Palla   Met witte stof overtrokken karton dat gebruikt wordt om tijdens de dienst de kelk af te dekken.
Paramenten   Verzamelnaam voor de textiele voorwerpen die in Christelijke diensten worden gebruikt.
Pateen Plat schaaltje van edelmetaal dat gebruikt wordt  om tijdens de eucharistie de hostie op te leggen.
Superplie Een wijd, wit linnen hemd, dat reikt tot aan de knieën en gedragen wordt over een toog.
Toog Lang en wijd gewaad voor bijvoorbeeld misdienaars.
Velum Doek die gebruikt wordt om bijvoorbeeld een monstrans of ciborie te dragen zonder die voorwerpen met blote hand aan te raken.

The image of Charles the Bold.
Till-Holger Borchert.
Interessant stuk over de afbeeldingen van Karel de Stoute.
Ook over hoe speculatief “wetenschap” soms is.
Van alle portretten waarvan we zeggen dat Karel de Stoute
er op staat afgebeeld, is er maar 1 die waarschijnlijk
van de levende Karel is gemaakt:
het portret gemaakt (?) door Rogier van der Weyden
rond 1640 van de dan nog jonge erfgenaam.
Alle andere portretten zijn geschilderd naar andere,
inmiddels verloren gegane werken.
Het onthoudt ons er echter niet van om op schilderijen
van Van der Weyden en Memling,
Karel te herkennen in een van de Wijzen bij de Kerststal
en in een apostel bij het Laatste Oordeel!

Rogier van der Weyden, Karel de Stoute, circa 1460.

Petrus van Schendel: Belg?

Posted on by

Deze week kocht mijn vader een catalogus van een veiling
bij een tweede hands boekenkraam op de markt in Breda.
Het betrof de catalogus van een veiling 19e eeuwse Europese schilderijen.
Het veilinghuis was Sotheby’s
en de veiling werd 24 maart 2007 in Amsterdam gehouden.




Omslag van de catalogus.



Vanmiddag liet hij me de catalogus zien.
Het eerste wat ik wilde doen was in de inhoudsopgave
zoeken naar Petrus van Schendel.
Sinds de aandacht voor deze schilder door het Breda’s Museum
houd ik dat een beetje (mee) in de gaten.
Maar een inhoudsopgave per werk stond er niet in.
Tot nog toe heb ik de catalogus dus alleen nog maar doorgebladerd.
Ik vond er twee werken van Van Schendel.
Een ervan kende ik nog niet.
Als extra verrassing stond er een toelichting bij door Dr. J. M.M. de Meere.
Petrus van Schendel-kenner.
Ik moet de catalogus nog eens rustig doornemen
maar de volgende twee werken wilde ik
de bezoekers van mijn weblog niet onthouden.




Petrus van Schendel, Een dienstmeid bij kaarslicht, 1863.





Petrus van Schendel, De vismarkt op de Groenmarkt, Den Haag.




Korte introductie op Petrus van Schendel (Breda’s Museum):

Petrus van Schendel (1806-1870)
Petrus van Schendel is in 1806 geboren in Terheijden. Hij groeide op in Breda. In 1822 ging hij naar de academie in Antwerpen waar hij les kreeg van de historieschilder Matthijs van Bree. Daarna keerde hij terug naar Breda en woonde afwisselend hier en in Amsterdam. Na 1830 werkte hij in Rotterdam en Den Haag. Hij vestigde zich in 1845 voorgoed in Brussel. Van Schendel overleed in 1870. Hij verwierf grote faam als schilder van markt- en kaarslichttaferelen. Dit genre was in zijn tijd heel populair. Zijn werk verkocht goed, ook op de internationale markt.



Voor degene die zich afvragen of dit een goede veiling was voor Sotheby.
Ik denk het wel. Zeker voor wat deze twee schilderijen betreft:




Veilingresultaat ‘Een dienstmeid bij kaarslicht, 1863’.





Veilingresultaat ‘De vismarkt op de Groenmarkt, Den Haag’.



De catalogus geeft aan dat Van Schendel een Belg is.
Nu is hij wel in Brussel overleden maar hij is geboren in Terheijden.
Sinds 1830 ligt Brussel in Belgie dus zeker de eerste 24 jaar
woonde hij in Nederland en was hij Nederlander.
Flauw, inderdaad een beetje flauw van mij.

Schetsen

Posted on by

Een deel van mijn tijd op het internet
breng ik door met het zoeken naar nieuwe dingen.
Meestal nieuwe kunstenaars of nieuwe kunstwerken.
Zo kwam ik bij een groep sites uit van mensen die zich
allemaal bezig houden met schetsen.
Ze hebben altijd, nou ja vaak dan, een boekje bij zich,
een potlood en/of een water-verfdoos.
Dat leidt tot erg mooie resultaten en heel verschillende invullingen
van het begrip schetsen.
Hieronder twee voorbeelden.
Een eindproduct van iemand die tekent als beroep
en een waterverf schildering van een amateur (?).
De beroepsmatige tekenaar is uit Nederland,
de schetser uit de Verenigde Staten.




Arne van der Ree, De sloot.





Dimitry Samarov, Books.


Boeken.



Bredaas straatbeeld door de jaren

Posted on by

Augustus 1978: Hazelaarstraat.

Bron: Beeldbank Breda.
Hazelaarstraat in Tuinzigt, augustus 1978.
Mevr. Schans en een aantal andere buurtbewoners
zitten buiten te kletsen.
Fotograaf: Hans Chabot, identificatienummer 19780390
Beschrijving van de foto:
Gezien vanaf het Kastanjeplein.
Volksbuurt met mensen die gezellig buurten (kletsen).

Juni 2009: Westertuin.

In de wijk Westerpark.
Deze wijk grenst aan Tuinzigt.
Het is maar een paar minuten lopen van de plaats
waar Mevr. Schans zit in 1978
naar waar de twee dames zitten in 2009.

Times top 200 kunstenaars (51-100 vervolg)

Posted on by

Ik had beloofd om over de kunstenaars van nummer 75 tot 100
ook nog een web log te schrijven.
Bij deze.
Hoe lager op de lijst hoe meer onbekende of zijdelings bekende
kunstenaars voorbij komen.
De ‘giganten’ met werkelijke vernieuwende ideeen,
met een ingrijpend oeuvre, met beinvloeders;
die zijn wel voorbij.
En als die al niet op de lijst stonden, dan staan ze te laag.
In dit deel van de lijst veel Engelse kunstenaars met
een hoog Saatchi-gehalte.Maar ook mooie ontdekkingen.
Enfin, oordeel zelf.

Vandaag gaat het om de volgende groep mensen:
Francis Picabia, Jenny Saville, Dan Flavin, Matthew Barney, George Grosz,
Bernd And Hilla Becher, Brice Marden, Maurizio Cattelan, Chuck Close,
Bridget Riley, Anthony Caro, Richard Hamilton, Clyfford Still en Luc Tuymans.

= Plaatsen 78, Francis Picabia.

Wikipedia:

Francis Picabia (Parijs, 22 januari 1879 – aldaar, 30 november 1953) was een Frans kunstschilder. Hij wordt gezien als een der bedrijvigste wegbereiders naar de moderne kunst toe, sinds het Impressionisme, in het begin van de 20e eeuw.

Francis Picabia, Dances at the spring I, 1912.

Francis Picabia, Fantasy (in 291), 1915.

Francis Picabia, Procession in Seville, 1912.

Mijn persoonlijke voorkeur heeft dit werk.

Francis Picabia, Self-Portrait, 1923.

Francis Picabia, Sunlight on the banks of the Loing river, Moret, 1905.

Hij begon impressionistisch.

Francis Picabia, The laundresses/Les lavandieres, 1934.

De wasvrouwen.

= Plaats 79, Jenny Saville.

Kunstbus.nl:

Jenny Saville, geboren Cambridge 1970, Engels schilder en een van de Young British Artists. Jenny Saville is een schilder wiens werk een donkere afspiegeling is van de hedendaagse mode, waarbij lichamen worden afgebeeld die buiten de standaard grenzen van aantrekkelijkheid staan. Haar feministische kijk op de vrouwelijke lichaamsvormen bieden een waardevol contrast met de presentatie van de massamedia van de perfectie van de menselijke vorm.

Jenny Saville, Propped, 1992.

Jenny Saville, Reverse 2002 – 2003.

Jenny Saville, Rosetta 2, 2005 – 2006.

Jenny Saville, Torso 2, 2004.

= Plaats 80, Dan Flavin.

Wikipedia:

Dan Flavin (Jamaica (New York), 1 april 1933 – Riverhead (New York), 29 november 1996) was een Amerikaans kunstenaar die ruimtelijke objecten maakte met behulp van commercieel verkrijgbare tl-verlichting.

Het werk van Flavin is misschien nu niet meer opzienbarend.
Zeker niet voor ons, vanuit 2009 terug kijkend.
Maar de kleurstelling van de verlichting en de omgeving
vind ik prachtig.

Dan Flavin.

Dan Flavin, Monument, 1967.

Dan Flavin Site-specific installation, 1996.

Dan Flavin, Untitled, 1975.

= Plaatsen 81 en 91, Alfred Stieglitz en Edward Weston.
Ik kan niet vergelijken met andere jaren.
Ik weet dus niet of deze fotografen ook op eerdere lijsten voorkwamen.
Voor mij als fotoliefhebber staan ze te laag.

= Plaats 83, Matthew Barney.

Wikipedia:

Matthew Barney (San Francisco, 25 maart 1967) is een hedendaags Amerikaans mediakunstenaar. Zijn werk is een synthese tussen de klassieke tekenkunst, de beeldhouwkunst en een installatie. Een sculpturaal environment met aanwending van nieuwe media, zoals film, video en de fotografie.

Matthew Barney, Cremator 4.

Dit werk had een eigen website.
‘Cremator’, een echt multimediaspectacel, inclusief het web.
Heel apart.

= Plaats 84, George Grosz.

Wikipedia:

George Grosz (Berlijn, 26 juli 1893 – Berlijn, 6 juli 1959), geboren als Georg Gross, was een Duitse schilder en graficus.

George Grosz, Cain or Hitler in hell, 1944.

George Grosz, Explosion, 1917.

George Grosz, Self-Portrait, warning, 1927.

George Grosz, The agitator, 1928.

George Grosz, The pillars of society, 1926.

Mooi werk, vooruitziende blik.
Is meer een columnist met grafische technieken dan een kunstenaar.

= Plaats 85, Bernd en Hilla Becher.

Wikipedia:

Bernd en Hilla Becher (Bernd, Siegen, 20 augustus 1931 – Rostock, 22 juni 2007; Hilla, geboren Wobeser, Potsdam, 2 september 1934) vormden een kunstenaarspaar als fotografen. Zij stonden internationaal bekend voor hun zwart-witfotografie van vakwerkhuizen en vooral van industriele installaties zoals watertorens, koeltorens, gashouders en hijskranen en lifttorens van mijnen.

Dit duo verwart me een beetje.
Ik lees over hun invloed op fotograven maar vind hun werk niet bijzonder.
Er is veel werk van hen op het web te vinden
maar vaak veel van hetzelfde. Vaak letterlijk dezelfde foto’s
die je bij artikelen over hen terug vindt.
De meest interessante foto’s die ik vond waren foto’s van hedendaagse
kunstenaars die hun foto’s als uitgangspunt hadden genomen.
Het verbaasd me dat ze op deze lijst voor komen.

Titels van de werken waren moeilijk of niet te vinden.

Bernd and Hilla Becher, Study of concrete cooling towers, 1972.

Studie van betonnen koeltorens.

= Plaats 86, Sigmar Polke.

Ik kende de naam maar had nooit naar het werk gekeken.
Dat gaan we dus hier even rechtzetten.

Wikipedia:

Sigmar Polke (Olenica, 13 februari 1941) is een Duitse kunstschilder en fotograaf. Polke behoort internationaal tot de meestgevraagde hedendaagse kunstenaars. Zijn werk wordt gezien als een Europese variant van de Pop art.

Sigmar Polke, Ohne titel (Medizin), 1963.

Sigmar Polke, Ohne titel (Punkte und Streifenformen), 1965.

Sigmar Polke, Ohne titel, Serie hohere Wesen befehlen, 1967.

Sigmar Polke, Portrat Frieder Burda, 1996.

= Plaats 87, Brice Marden.

Wikipedia:

Brice Marden, Amerikaanse minimalistische kunstenaar, geboren 1938 in Bronxville, woont in New York. Hoewel het werk van Brice Marden vaak tot de Minimal Art wordt gerekend, is het schilderij voor hem niet uitsluitend een object. Typerend in dit verband is zijn uitspraak: x98De rechthoek, het vlak, de structuur, het schilderij, zijn slechts klankborden voor de geestx99. Naast een intuitief, subtiel kleurgebruik toont Marden een groot respect voor de traditie van de schilderkunst.

Brice Marden, Epitaph painting 5, 2001.

Brice Marden, For Pear l, 1970.

= Plaats 88, Mauricio Cattelan.

Kunstbus.nl:

Maurizio Cattelan. Geboren in Padua, Italixc3xab, in 1960. Woont en werkt in Milaan, Londen en New York. Maakt vooral installaties. Cattelans werk is humoristisch of sarcastisch, subversief en steeds briljant.

De opmerking over brillant is voor rekening van de redactie van kunstbus.
Vol humor is het werk van Cattelan zeker.

Maurizio Cattelan, Love Lasts Forever, 1997.

Maurizio Cattelan, Love Saves Life, 1995.

Maurizio Cattelan, Untitled, 2002.

Maurizio Cattelan, Untitled (Cow), 1998.

= Plaats 89, Sol LeWitt.

Tussen al deze mensen staat Sol LeWitt zeker veel en veel te laag.

= Plaats 90, Chuck Close.

Wikipedia:

Chuck Close, geboren: 1940 Monroe Washington, Amerikaans exponent van het hyperrealisme. Chuck Close behoort eerst tot het late abstract-expressionisme, maar stapt algauw over naar het fotorealisme ( hyperrealisme). Hij is exc3xa9n van de voornaamste hyperrealisten, vooral van sterk vergrote portretten waarbij alle details (rimpels, porien) haarfijn zijn weergegeven.

Zeer de moeite waard om te bekijken.
Heel veel ontwikkeling zit er voor zover ik het kan zien,
niet in zijn werk.
Minister Plasterk besprak zijn werk vorig jaar
in een uitzending van Zomergasten.

Chuck Close, Self portrait, 1997.

= Plaats 92, Joseph Cornell.

Leerde ik kennen door de muziek van De Nits.
Hun lied ‘Soap Bubble Box’ gaat over het werk van Cornell.
Staat op het album ‘Ting’.

= Plaats 93, Karel Appel.

Mooie plaats.

= Plaats 94, Bridget Riley.

Wikipedia:

Bridget Riley (Londen, 24 april 1931) is een Engelse optical schilderes.

Bridget Riley, Arrest 1, 1965.

Bridget Riley, Blaze 1, 1962.

Bridget Riley, Cataract 3, 1967.

Bridget Riley, Movement in squares, 1961.

= Plaats 96, Anthony Caro.

Wikipedia:

Anthony Caro (New Malden (Surrey), 8 maart 1924) is een Britse beeldhouwer, die grote invloed heeft gehad op het ontstaan en de ontwikkeling van de moderne, abstracte beeldhouwkunst. Zijn werk wordt gekenmerkt door zijn hergebruik van metaal (voornamelijk ijzer en staal) veelal afkomstig van de schroothoop.

Anthony Caro, Dream city, 1996.

Anthony Caro, The Barbarians – Golom (2000 – 2002).

= Plaats 97, Richard Hamilton.

Wikipedia:

Richard Hamilton (24 februari 1922) is een Brits kunstenaar en werd bekend in 1956 toen hij begon met pop-art maken. In 1956 maakte hij als eerste een collage met de naam: “Just What Is It That Makes Today’s Homes So Different, So Appealing?”.

Richard Hamilton, Chromatic spiral, 1950.

Richard Hamilton, Just what is it that makes todays home so different, so appealing? 1956.

= Plaats 98, Clyfford Still.

Wikipedia:

Clyfford Still (Grandin, North Dakota, 30 november 1904 – Baltimore, Maryland, 23 juni 1980) was een Amerikaans kunstschilder en een van de voormannen van het abstract expressionisme. Still stond bekend als een moeilijke, compromisloze persoonlijkheid, en hij leefde op gespannen voet met de kunstwereld van New York, die hij regelmatig beschuldigde van machtspolitiek en machtsmisbruik. Voor Still gold zijn autonomie als kunstenaar en mens en zijn geestelijke vrijheid als hoogste goed.

Clyfford Still, 1957-D No. 1, 1957.

Clyfford Still, PH 77, 1937.

Clyfford Still, Untitled, 1974.

= Plaats 99, Luc Tuymans.

Wikipedia:

Luc Tuymans (Mortsel, 1958) is een Belgische schilder. De kunstenaar die woont en werkt in Antwerpen wordt beschouwd als een van de meest invloedrijke hedendaagse Belgische kunstschilders.

Luc Tuymans, Auschwitz, 1978.

Luc Tuymans, Fingers, 1995.

Luc Tuymans, Mwana Kitoko, 2000.

Luc Tuymans, Petrus & Paulus, 1998.

Luc Tuymans, Portrait, 1994.

Luc Tuymans, The secretary of state, 2005.

Times top 200 kunstenaars (51-100)

Posted on by




51 Jeff Koons  76 Frank Stella 
52 Tracey Emin  77 Georg Baselitz 
53 Damien Hirst  78 Francis Picabia 
54 Yves Klein  79 Jenny Saville 
55 Henri Rousseau  80 Dan Flavin 
56 Chaim Soutine  81 Alfred Stieglitz 
57 Arshile Gorky  82 Anselm Kiefer 
58 Amedeo Modigliani  83 Matthew Barney 
59 Umberto Boccioni  84 George Grosz 
60 Jean Dubuffet  85 Bernd And Hilla Becher 
61 Eva Hesse  86 Sigmar Polke 
62 Edouard Vuillard  87 Brice Marden 
63 Carl Andre  88 Maurizio Cattelan 
64 Juan Gris  89 Sol LeWitt 
65 Lucio Fontana  90 Chuck Close 
66 Franz Kline  91 Edward Weston 
67 David Smith  92 Joseph Cornell 
68 Joseph Beuys  93 Karel Appel 
69 Alexander Calder  94 Bridget Riley 
70 Louise Bourgeois  95 Alexander Archipenko 
71 Marc Chagall  96 Anthony Caro 
72 Gerhard Richter  97 Richard Hamilton 
73 Balthus  98 Clyfford Still 
74 Joan Miro  99 Luc Tuymans 
75 Ernst Ludwig Kirchner  100 Claes Oldenburg 




= Plaatsen 51, 53, Jeff Koons en Damien Hirst, ze mogen er van mij uit.
Deze celebrity-kunstenaars zijn alleen maar uit op effect.
Effect in de media en op hun bankrekening.
Dat kun je ze niet kwalijk nemen maar
daarom horen ze niet op deze lijst.

=Tracey Emin op plaats 52.
Hoort bij die Engelse kunstenaarskliek die maar 1 doel heeft:
geld, geld, geld.
Toch is haar werk veel interessanter dan dat van de andere
die ik hier noemde.
Haar werk is veel persoonlijker en daardoor sterker.




Tracey Emin, Everyone I have ever slept with 1963xe2x80x931995, 1995.





Tracey Emin, I can feel your smile, 2006.





Tracey Emin, I promise to love you, 2008.





Tracey Emin, Mum, Paul + Me (from Family Suite), 1994.





Tracey Emin, My bed, 1999.





Tracey Emin, Sex 21, 25-11-07.




=Chaim Soutine op plaats 56.
Ik kan natuurlijk zeggen: “Dat is verrassend.”
Maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik hem niet ken
en dan is het natuurlijk altijd een verrassing.

Wikipedia:

Chaxc3xafm Soutine (eigenlijk Chaxc3xafm Soutin) (Smilowitchi, Wit-Rusland, 1893 – Parijs, 9 augustus 1943) was een Joods-Franse kunstschilder die vooral bekend is geworden om zijn hevige persoonlijke expressie en zijn invloed op naoorlogse abstracte kunstenaars.
Soutine was afkomstig uit Wit-Rusland maar vertrok reeds voor de Eerste Wereldoorlog naar Frankrijk.





Chaim Soutine, Carcass of beef, 1925.


Mooi werk. Denk aan Freud en Bacon.




Chaim Soutine, La jeune Anglaise, 1934.





Chaim Soutine, Landscape at Ceret, 1920 – 1921.





Chaim Soutine, Rabbit with forks, 1924.





Chaim Soutine, Self portrait, 1916.




=Arshile Gorky op plaats 57.

Wikipedia:

Arshile Gorky, geboren als Vosdanik Adoian (Khorkom (in de toenmalige Armeense provincie Van, 15 april 1904(?) – Sherman (Connecticut), 21 juli 1948, zelfmoord) was een Armeens-Amerikaans kunstenaar (schilder/tekenaar) die betrokken was bij het ontstaan, in de jaren veertig van de 20e eeuw, van het abstract expressionisme.






Arshile Gorky, Agony, 1947.





Arshile Gorky, Khorkom, 1938.





Arshile Gorky, The artist and his mother, circa 1926 -1936.





Arshile Gorky, Water of the flowery mill, 1944.



=Umberto Boccioni op plaats 59.

Wikipedia:

Umberto Boccioni (Reggio Calabria, 19 oktober 1882 – Verona, 16 augustus 1916) was een Italiaanse schilder en beeldhouwer. Hij was een belangrijke exponent van het Futurisme.






Umberto Boccioni, Forme uniche della continuitxc3xa0 nello spazio, 1913.


Unique forms of continuity in space.
Unieke vormen van continuiteit in ruimte.




Umberto Boccioni, Self portret, 1906.



=Eva Hesse op plaats 61.
Voor mij onbekend maar zeer interessant werk.

Wikipedia:

Eva Hesse, Duits beeldend kunstenares, Hamburg 11 januari 1936 xe2x80x93 New York 29 mei 1970.Hesse werkte sinds de jaren xe2x80x9860 in New York en onderging veel invloed van de minimal art. Haar rasters en de rechte lijnen waarin ze met materialen als kunststof, latex, rubber en fiberglas werkte, kregen een almaar losser aanzien.






Eva Hesse, Aught, 1968.





EvaHesse, Contingent, november 1968 – december 1969.





Eva Hesse, Hang Up, 1965-1966.





Eva Hesse, Metronomic irregularity I, 1966.





Eva Hesse, No title, circa 1962.





Eva Hesse, Repetition nineteen III, 1968.





Eva Hesse, Right after, 1969.



=Carl Andre op plaats 63.

Wikipedia:

Carl Andre (Quincy (Massachusetts), 16 september 1935) is een Amerikaanse minimalistische beeldhouwer.






Carl Andre, Fireworks No. 25, 1983.





Carl Andre, Steel, aluminum plain, 1969.



=Franz Kline op plaats 66.

Wikipedia:

Franz Kline (Wilkes-Barre, Pennsylvania, 23 mei 1910 – New York City, 13 mei 1962) was een Amerikaans abstract expressionistisch kunstschilder. Hij studeerde van 1931 tot ’35 aan de Boston-universiteit, en in 1937 een jaar aan de Heatherly’s School in Londen. Vanaf 1952 studeerde hij met enkele andere kunstenaars van de New York School aan het Black Mountain College (North Carolina) en in 1954 aan de Philadelphia Museum School of Art. Hij raakte hecht bevriend met Willem de Kooning.






Franz Kline, Chief, 1950.





Franz Kline, Painting No. 7, 1952.





Franz Kline, Street scene, 1949.



=David Smith op plaats 67.

Wikipedia:

David Smith (Decatur (Indiana), 9 maart 1906 – Bennington (Vermont), 23 mei 1965) was een Amerikaanse abstract expressionistische beeldhouwer, bekend geworden om zijn grote stalen abstracte, geometrische sculpturen.






David Smith, Cubi XVII, 1961 – 1965.





David Smith, Personage from Stove City, 1946.





David Smith, Untitled, 1949.





David Smith, Untitled, Hudson River landscape, Bolton landing, 1951.



=Veel te laag.
Op de plaatsen 68, 70 en 71 staan Joseph Beuys,
Louise Bourgeois en Marc Chagall. Veel te laag naar mijn idee.

=Balthus op plaats 73.
Kende ik wel van naam, maar nauwelijks van zijn werk.
Daarom hier wat werken van hem.

Wikipedia:

Balthus (Parijs, 29 februari 1908 – Rossinixc3xa8re, 18 februari 2001), geboren als graaf Balthasar Kxc5x82ossowski de Rola, was een Franse kunstschilder.





Balthus, The street, 1935.





Balthus, La toilette de Cathy, 1933.




Met zoveel, voor mij, onbekende kunstenaars
is 50 in een log een beetje te veel.
Binnenkort volgt hier dan ook werk van:
Francis Picabia, Jenny Saville, Dan Flavin, Matthew Barney, George Grosz,
Bernd And Hilla Becher, Brice Marden, Maurizio Cattelan, Chuck Close,
Bridget Riley, Anthony Caro, Richard Hamilton, Clyfford Still en Luc Tuymans.