Kort geleden vroeg mijn vader nog aan me:
De Faam, bestaat die eigenlijk nog?
Zonder aarzeling antwoorde ik: Natuurlijk.
Maar zo natuurlijk is dat blijkbaar niet.
Afgelopen zaterdag zag ik het al,
Binnenkort is er een een boekpresentatie van het boek:
De Faam
175 jaar suikerwerk.
Ik heb er ooit nog eens een zomervakantie gewerkt.
Wat gaan ze met het gebouw doen?
Het werk van Peter Korver is met enige regelmaat op mijn weblog te zien.
Deze keer een atypische opdracht en uitvoering.
Meestal is zijn werk te zien in oude grachtenpanden en is de uitvoering klassiek.
Heel realistisch bijna volledig op de natuur gebaseerd.
Deze keer gaat het om de versiering van wanden
van een exclusieve Amterdamse uitgaansgelegenheid:
ABE Club & Lounge in Amsterdam.
De pauwen als voorbeeld van de ‘ijdeltuiterige’ bezoekers vna de club. Uitgevoerd in bladgoud.
Misschien verwijzen de eksters naar de ‘graaiers’ die werkten in het voormalige Wertheim & Gompetz bankgebouw, daterend uit 1871.
Okay, ik geef het toe.
De grapjes over pauwen en eksters liggen te veel voor de hand.
Flauw.
Gewoon prachtig gemaakt!
Volgens een grote groep liefhebbers is seizoen vier
het beste seizoen van Dexter.
Het is het seizoen met de Trinity-killer (Arthur Mitchell).
Gespeeld door John Lithgow (3rd Rock from the Sun)
lijkt de Trinity-killer in een aantal aspecten op Dexter.
Het einde van het seizoen is heel verrassend.
Maar zo verrassend als het einde is, zo slecht ook
zitten de laatste twee scene’s in het verhaal ingepast.
Het verhaal is een ongelofelijk verhaal waarin soms
de waarheid absoluut centraal staat.
Al was het maar in het werk van de
blood spetter analyst / specialist Michael C. Hall (Dexter).
Soms worden er hele grote stappen genomen om erg snel thuis te zijn.
John Lithgow is een acteur waarnaar het prettig kijken is.
Het maakt niet zoveel uit wat voor rol hij speelt.
Dat maakt voor dit seizoen veel goed.
Voor mij is dit dus niet het beste seizoen maar wie ben ik.
Seizoen 4 kreeg een Golden Globe voor beste acteur
en een Emmy voor meest opvallende gast acteur.
….en het is nog geen Sinterklaas.
Het Mastbos is erg vochtig op dit moment.
Vanmiddag waren er erg veel wandelaars.
Waarschijnlijk vanwege het mooie weer.
Veel paddenstoelen waren er ook.
Hier een kleine selectie….en laten staan!
De ringen van Saturnus.
‘
De kop van het Kasteelplein in de herfstzon.
Ruiterstandbeeld stadhouder Willem III, koning van Engeland.
Vorige week zondagmiddag heb ik, ondanks verkoudheid en griep,
een cursus Cyanotypie gevolg in het Belgische Wommelgem.
De cusrus werd gegeven in het jeugdhonk Wommelgem dat zich bevindt
in een fort dat aangelegd is ter verdediging van Antwerpen
in de Eeerste wereldoorlog.
De cursusleider is Paul Reul van http://www.alternative-process-prints.be.
Fotografie is eigenlijk een containerbegrip.
Het staat voor een hele verzameling analoge en digitale technieken.
Een van de analoge technieken is Cyanotypie.
Cyanotypie is een afdruktechniek waarbij chemicaliën worden gebruikt
die onder invloed van UV-licht veranderen, een afbeelding kunnen vasthouden
en zich permanent hechten aan een ondergrond.
Paul had van twee foto’s van iedere cursist, negatieven gemaakt middels Photoshop en een inktjet printer. Hierboven zie je een negatief van een foto die ik gemaakt heb december vorig jaar in Aurangabad van Bibi Ka Maqbara. Een grafmonument in die stad.
Als je papier insmeert met een paar druppels chemicaliën
die je vervolgens laat drogen, dan kun je even later het negatief
eroverheen plaatsen en het negatief blootstellen aan UV-licht.
Dat kan bijvoorbeeld door een oude gezichtsbruiner te gebruiken.
Na een aantal minuten (bijvoorbeeld 3) kan dan het papier onder water gespoeld worden.
Langzaam komt de afbeelding dan te voorschijn.
Als het gespoelde papier vervolgens in een waterstof peroxide oplossing
wordt gedompeld, wordt de afbeelding nog duidelijker.
Negatief van een foto van twee graven die onderdeel zijn van het complex met koninklijke graven in Golkonda in de buurt van Hyderabad.
Een afdruk op een stuk papier waar maar heel weinig lichtgevoelige chemicaliën
op zijn aangebracht.
Aurangabad, Bibi Ka Maqbara.
De hele opbrengst van de zondagmiddag. Linksonder een voorbeeld van de eigenlijke toepassing. Men werkte niet met negatieven maar plaatste originele voorwerpen, bijvoorbeeld bladeren, op het papier, waarna met zonlicht het papier belicht werd. De belichtingstijd kan dan oplopen tot een paar uur. Hier zijn stukjes tissuepapier op het ingesmeerde papier gelegd en dan belicht.
Vorige week, ondanks al het slechte weer,
was er een groot sportevenement in Breda.
Ik ben nog even gaan kijken op de KMA.
Entree van de KMA.
Bij binnenkomst liep je gelijk een enorme tent in.
Er was ruimte voor een speelveld.
Als ik binnenkom zijn de opwarmoefeningen aan de gang. Al gauw steekt men de koppen nog eenmaal bij elkaar voor de wedstrijd.
Het spel gaat met een enorme snelheid.
Met heel veel actie.
Om goede foto’s te maken sta ik precies aan de verkeerde kant van het veld en bovendien is het vrij donker in de tent. Maar dat heeft totaal geen invloed op het spel.
Ook bij het hockey zit de vaart erin.
Maar de dames waren zo aardig en de nougat smaakte goed:
De kermis is altijd een heerlijk object om te fotograferen.
Deze keer ben ik overdag op bezoek gegaan.
Deze keer heb ik een rondje over de kermis gelopen.
ook nu weer heb ik me verbaasd over de ‘Amerikaanse’ sub cultuur
die er zo sterk aanwezig is.
Voor degene die mijn interesse kennen voor de Amerikaanse serie Dexter
komen de volgende beelden natuurlijk niet als verrassend over.
Dollars en blond.
… en bloot en sterren.
Break dance? Dat is toch al een tijdje geleden?
Het berenparadijs.
Met zo’n afbeelding verwacht je toch niet meteen een snoeptent met zuurstokken en nougat?
Cowboys and Indians.
Misschien binnenkort een politiek correcte discussie over cowboys en girls
en de rol van de Indiaan in de western?
Terug bij Las Vegas, terug bij af.
Daarna snel thuis oliebollen gegeten.
Terwijl wij in India waren, overleed de Indiaase sitar speler
Ravi Shankar in een ziekenhuis in de Verenigde Staten.
Hij onderging er een hartoperatie.
Wij kenner Shankar vooral van The concert for Bangladesh.
De moeder van alle moderne benefietconcerten.
Grote namen traden op in Madison Square Garden in New York City.
Naast Ravi Shankar waren dat bijvoorbeeld George Harrison,
Billy Preston, Ali Akbar Khan, Eric Clapton en Bob Dylan.
In de Indiaase kranten werd veel aandacht aan hem besteed.
Onder andere omdat kort na zijn door werd aangekondigd
dat Ravi Shankar postuum,
een Lifetime achievement Grammy award zou ontvangen.
Ravi Shankar met George Harrison.
Een overzicht van de verschillende raga’s/raga stijlen die Ravi Shankar gecomponererd heeft of in welke traditie hij werkte.
Ravi Shankar met Yehudi Menuhin.
Ravi Shankar en Zubin Mehta.
Singelloop 2013 Halve Marathon.
De wedstrijdleiding.
De kopgroep na 10 minuten.
Er zijn veel deelnemers.
De koplopers na ongeveer een half uur op de Hoge Brug.
De pers heeft zich bij de Hoge Brug opgesteld.
Veel publiek.
De eerste vrouw na ongeveer 10 kilometer.
Tijdelijke brug op de Grote Markt over de Veemarktstraat.
De waterpost.
Grote Markt, in afwachting van de finish.
Finale van de winnaar.
Op de streep.
Finale eerste vrouw.
Grote Markt.
Een paar indrukken van de Singelloop.
Donderdag 13 december
Op zich niet zo’n verre reis vandaag
maar hij duurde toch erg lang.
Onderweg hebben we twee ongelukken gezien
en de chauffeur had een probleem met het betalen
van zijn belasting.
Hij kon bij de overschrijding van de staatsgrens
het belastingkantoor niet vinden.
Dat betekende een stuk terug rijden.
Het eerste ongeluk was al vroeg op de dag.
Twee, in tegenovergestelde richting rijdende voertuigen,
raakten elkaar.
Waarschijnlijk in een bocht.
De riksja is van de weg geraakt, als we er bij uit gereden komen.
De bestuurder ligt op straat met een groep omstanders om hem heen.
Het tweede ongeluk is een langer verhaal.
Als onze chauffeur ons van staat naar staat brengt moet hij
een vergunning hebben en belasting betalen.
De ambtenaren en hun wereld zijn in India nog ondoorgrondelijk.
Er is een apart kantoor voor de vergunning (permit)
en weer een ander kantoor voor de belasting.
Die staan soms kilometers uit elkaar.
Vandaag regelde de chauffeur eerst de vergunning.
15 Kilometer verderop kon hij de belasting betalen.
Daar aangekomen bleek dat de chauffeur bij post 2
niet kon betalen voor Maharashtra.
We moesten terug.
De weg die volgen was vol met agrarisch verkeer
(naast de trucks, jeeps, riksja’s, motoren, voetgangers en fietsen).
Tractoren en karren, metershoog gevuld met gewassen
en de ossen ervoor.
Die ossenwagens worden getrokken door 2 ossen.
De wagen is gevuld met rietsuikerstengels.
Daar bovenop staat vaak een man die de ossen ment.
Achterop zitten de vrouw en haar kind.
Het zijn dagloners die met hun ossen en hun wagen
van karwei naar karwei trekken in in tenten slapen
die ze bij zich hebben.
Zo’n ossenkar was van de weg geraakt.
Een os lag er als dood op straat.
De vrouw in tranen.
Toen we later langs dezelfde weg weer terug kwamen
was er niets meer te zien.
De superluxe supermarkt tegenover ons hotel (rechts op bovenstaande foto).
De chauffeur heeft ’s avonds nog eens 35 kilometer gereden
om de belasting te gaan betalen (en weer 35 kilometer terug).
De chauffeur was zelf in de afgelopen drie jaar
pas 1 keer eerder in Kolhapur geweest.
Afgelopen Zondag was het prachtig weer
en ik ben dus voor het eerst sinds lange tijd
weer een keer op het station geweest.
Daar gebeurt een hoop.
Het blijft opmerkelijk hoe einig mensen
in mijn omgeving Ozark Henry kennen.
Ozark Henry
is de pseudoniem voor de Belg Piet Goddaer.
Het is een unieke mix van organische ritmes
in duet met ijle, vluchtige stemmen.
Maar onder dat moois verbergen zijn teksten
meer dan eens het donkere, het sombere en de dood
Gisteren trad hij op, met zijn band,
in de Mezz. Ik was erbij.
Ik heb genoten!
Veel oude nummers heb ik gisteren gehoord.
Nu samen gezongen met Amaryllis Uitterlinden.
Een aanwinst hoewel niet altijd zuiver.
De techniek liet de band een paar maal in de steek.
Dat past niet bij een act als Ozark Henry.
Het gestyleerde optreden verdraagt dergelijke onderbrekingen slecht.
Indrukwekkend vond ik: Plaudite amici comedia finita est.
Wikipedia:
“Plaudite, amici, comedia finita est.”
(Applaudisseert, vrienden, de voorstelling is voorbij!)
(1827) – Ludwig van Beethoven (wellicht),
gebaseerd op een citaat van Augustus,
vaste slotformule in de commedia dell’arte.
Argusvlinder 