In Breda kun je niet om de priklocatie heen. Voor het geval iemand het vergeten is een prik te halen.
Wapen van Breda in de lucht?
Nou, het begint er op te lijken maar men moet
nog wel een beetje oefenen.
Zo zag ik vanmorgen vanuit de Lange Brugstraat drie kruizen in de lucht. Geen idee of dit bewust door iemand is gedaan of dat het puur toeval is maar als men een poging doet het stadswapen van Breda te ‘schrijven’ in de lucht dan is het nog een beetje oefenen.
Stadswapen van Breda met op het schild drie kruizen.
Wikipedia:
Het wapen van Breda is op 16 juli 1817 bij Koninklijk Besluit aan de stad Breda toegekend. Het daadwerkelijke wapen (het wapenschild) toont drie Sint Andrieskruizen. De stads- en dorpswapens van Bergen op Zoom, Klundert, Zevenbergen, Willemstad en Dinteloord zijn alle afgeleiden van het Wapen van Breda.
Schenkelworkshop (vervolg)
Ongeveer een jaar geleden ontstond het idee van een boek
rond een schenkel (stuk been van een rund).
Ik kreeg het bot van mijn moeder en afgelopen week
kreeg ik er nog een.
Dat en omdat ik op zoek was naar even iets anders,
leidde er toe dat ik de draad van de “Schenkelworkshop”
weer opneem.
Dit is de schenkel en een plastic vorm die ik kreeg. De schenkel ziet er heel anders uit dan de meer stereotype vorm die ik eerder kreeg.
Zou dit een jonger dier zijn geweest omdat de botten zo’n netwerk van gangen lijkt te bevatten?
Het is in ieder geval ook weer een bijzondere vorm.
Het bot dat ik als eerste kreeg had ik nog liggen. Hier ligt het bovenaan.
Mijn eerste idee was om daar twee lino-stempels van te maken. Het lino-materiaal dat ik eerder gebruikte heb ik niet meer en de winkel waar ik dat koop was gisteren gesloten. Dit materiaal had ik ook nog liggen. Het is harder en door de lichte kleur vind ik het moeilijker snijden. Maar deze relatief eenvoudige vorm moet lukken.
Door dat de schenkel horizontaal uit een runderpoot wordt gezaagd loopt die taps toe. Dat heeft tot gevolg dat ook al lijken boven- en onderkant sterk op elkaar, ze verschillen wel van grootte.
Bij de eerste stempel heb ik de ruimte buiten en in de schenkel (deels) uitgesneden. Bij de tweede schenkel bewandel ik het tegenovergestelde pad: de schenkel zelf wordt uit de stempel gesneden.
Moeilijk zichtbaar maar op het formaat van het schenkelboekje heb ik een raster uitgezet om de stempels goed te kunnen plaatsen.
Met de eerste stempel maak ik een diagonaal. Of iets dergelijks in het uiteindelijke boekje komt weet ik nog niet. Dit is een eerste probeersel.
Met de tweede stempel maak ik een eerste versie compleet. Je ziet dat er iets zwaar gedrukt heeft op het lino-materiaal. In het blauw kun je (delen van) cirkels herkennen.
Wordt vervolgd.
Bord voor winkelend publiek
Nog een bord toegevoegd aan mijn verzameling
coronaverkeersborden.
Deze keer een bord speciaal voor het winkelend publiek
die zich nog even willen verzekeren van voldoende
bescherming tegen het coronavirus.
Coronaverkeersbord.
Een Monument
Deze week kocht ik een prachtig boek: Streepjes Zetten.
Een monument voor het grafisch werk van Jos van der Zee.
Het boek ‘Streepjes zetten’ met het grafisch werk van Jos van der Zee. Verzorgd door Gerard Post van der Molen met hulp van Anne-Marie Smits.
Jos van der Zee studeerde aan de St. Joost in Breda maar
zijn kunst werd nooit zijn ‘werk’ of ‘carrière’.
Gerard Post van der Molen is een bekende margedrukker in
Nederland en bekend van Margedrukker De Ammoniet.
Het boek met het werk van Jos van der Zee is prachtig uitgevoerd.
Ik kocht het met eigenlijk alleen het beeld van de stofomslag.
Stofomslag van ‘Streepjes zetten’.
Toeval of niet maar het vorige boek dat ik deze week
liet zien op mijn blog is gedrukt bij dezelfde drukkerij:
Mostert & Van Onderen uit Leiden.
De stofomslag is gemaakt van een soort van tweeluik dat ook in het boek staat. Dit zijn twee pentekeningen die op elkaar aansluiten als je ze een beetje uit elkaar houdt. Zoals op de afbeelding in het boek. Ze hebben geen titel en staan in het boek op pagina 105.
Als liefhebber van boeken sprak met deze pentekening natuurlijk erg aan: Boek. Pagina 106.
Het werk van Jos van der Zee kent vele sferen. Deze knoop zou ik als heel sereen willen omschrijven. Deze potloodtekening geeft denk ik een goed gevoel voor de aandacht, tijd en technische capaciteit waarover Jos van der Zee beschikte.
Ik heb geen poging gedaan de foto’s uit het boek zo mooi
mogelijk te nemen. Ik wil je uitnodigen zelf het boek
te kopen en er thuis van te genieten.
Het boek ‘Streepjes zetten’ is een monument dat prachtig
verzorgd en uitgevoerd is.
Een aanrader.
Papieren zakken
Al een tijdje loop ik rond met het idee
een boek te maken met papieren zakken als
boekblok.
De zakken verzamel ik al een tijdje.
Ik moet ze eens tellen.
Het aantal en de grootte, doen er niet zo toe.
Ik wil een manier vinden om dat te kunnen doen.
Idee is dan dat je iets in de zakken kunt bewaren.
Maar de eventuele bedrukking van de zakken
spelen natuurlijk ook een rol.
Een tijd terug kreeg ik van iemand een blouse die
een beetje kapot is maar met op ieder pand een zak met
een afsluitbare klep.
Één en één is drie: de voorpanden gaan de bekleding
van de boekband worden.
Als eerste actie ben ik de voorpanden
uit de blouse gaan halen. Een paar uur tornen.
Dit is het eerste pand dat ik deze week bijna helemaal had los getornd.
Beide panden zijn nu los. Het boordje van de nek is er al af. De boord met knoopsgaten en de knopen zijn er nog niet af. Daarvan moet nog blijken of ik dat kan gebruiken.
Wat voor karton? Jazzkarton!
Het leuke aan de marge-wereld in Nederland (en misschien ook
daar buiten) is de verscheidenheid aan beoefenaars.
Uitgeverij Fragment is een soort van marge-uitgever.
Ze richten zich op het uitgeven, heel verzorgd uitgeven,
maar dan wel in kleine oplages.
Diederik Gerlach, Jazzkarton. Dit is zo’n voorbeeld. Een heel verzorgde uitgave van een tekst van Diederik Gerlach met foto’s van Eric de Vries, grafisch ontwerp van Ben Fadherbe en het drukwerk is gedaan door Mostert & Van Onderen, een heel mooi en leuk resultaat.
Lezen over muziek is altijd iets aparts.
Dat wringt een beetje.
Hier is gekozen om aan de hand van klassieke platenhoezen
(nog van karton) van jazz albums de muziek en de artiesten
te beschrijven. Bij voorkeur aan de hand van de eigen
ervaringen van Diederik Gerlach.
Met veel plezier heb ik het gelezen en van een aantal albums
hoor je de muziek voorbij komen.
Omvang: 56 p. met tientallen illustraties
2021
Formaat: 15 x 22 cm
Genaaid en gebrocheerd
Oplage: 175 exemplaren
Zaadjes uit de heilige driehoek
Al een hele tijd heb ik geen voortgang getoond
die de zaadjes uit het polsbandje van de tentoonstelling
‘Kunst in de heilige driehoek’ doormaken.
De reden is dat ik denk dat die zaadjes helemaal
geen voortgang maken.
Na twee maanden staat er wat groen maar het is maar
helemaal de vraag of dat niet gewoon uit de potgrond
komt waar ik de armband in gelegd heb.
Het project is een beetje mislukt denk ik.
Dit is de laatste foto die ik hiervan getoond heb.
De volgende foto’s tonen het vervolg tot gisteren.
Corona-verkeersborden
Misschien ga ik ze wel verzamelen, die corona-verkeersborden.
Deze week heb ik er al drie verzameld.
De nieuwste twee.
Maar misschien is het goed een routeplanner te gebruiken want als je te voet de richting van dit bord volgt loop je tenminste vier keer zoveel als de afstand die strikt nodig is.
Vooral de plaatsing van het bord in een van de hoefijzers op het Kasteelplein in Breda voegde voor mij nieuwe betekenissen aan het bord toe (links of rechts je eindigt bij een prikpost).
Bijna 100 jaar oude chocolade?
Vorige week kocht ik een zakje met chocolade rotsjes
gevuld met zure kers en walnoot, bij een nieuwe winkel.
Even testen.
Met een zakje met chocolade lekkernijen doen we nooit lang.
Toen ik vanavond de laatste nam en het zakje wilde
weggooien viel me de THT-datum pas op……..
Ook na bijna 100 jaar smaakte de chocolade prima.
Mooi Marginaal
Afgelopen week ontving ik twee oproepen die te maken
hebben met Mooi Marginaal:
= de uitnodiging om Mooi Marginaal drukwerk gerealiseerd
in 2020 en 2021 in te zenden voor een beoordeling door een
vakjury
= de uitnodiging mijn ingebonden versie van het verslag
van de jury van de vorige editie in te sturen voor de
digitale tentoonstelling van Stichting Handboekbinden.
De jury van Mooi Marginaal beoordeelt het margedrukwerk
en brengt de 50 mooiste boeken samen in een boek.
Stichting Handboekbinden brengt een versie in losse
katernen uit en vraagt haar leden die in te binden en aan
iedereen te tonen.
Mijn versie was hier al te zien.
Even de herinnering ophalen:
Boekband is bekleed met een sjaal die een ‘ongelukje” had in de wasmachine en is afgewerkt met een stukje leer met daaraan het originele prijskaartje. Het stukje leer is een restje van een huid en kan worden gebruikt als boekenlegger.
Meedoen staat iedereen vrij!
Parodia Magnifica
Al weer even geleden stond onze cactus prachtig
in bloei en voor het weer omsloeg hebben we
de plant naar binnen gehaald.
Vandaag nog een reeks foto’s.
Als de bloemen niet meer zo strak zijn en stralen krijgen ze een mooie donkergele kleur. De vorm van de bloemen worden mysterieuzer.
Alsof het moederschip de capsules afgeworpen heeft.
A long time ago in a galaxy far, far away…
Vrolijke Vrienden: veel van geleerd
Gisteren ben ik nog even naar mijn werkplaats
geweest om het boek even uit de boekenpers te halen.
Even zien hoe het geworden is.
Blij met het resultaat want ik heb veel geleerd bij
het opnieuw inbinden van dit boek van Jan Mens en
Bob Uschi: Vrolijke Vrienden.
Vrolijke Vrienden is een boek geschreven door Jan Mens met illustraties van Bob Uschi. Uitgegeven in 1940 door De Arbeiderspers.
Het blauwe lijntje van het papier tussen de twee voor- en achterplatten is goed gelukt.
Wordt vervolgd.
Er komt nog meer.
Twijfelaars: hier melden!
Er is altijd een priklocatie bij je in de buurt. Bijvoorbeeld op het Kasteelplein in Breda.
KB, werk mee!
Bij de Koninklijke Bibliotheek is besloten om bepaalde
conservatoren niet te vervangen na hun pensionering.
Daarnaast gaan de collecties Boekbanden en de
Papierhistorische Collectie opgeslagen worden in een
depot waar ze moeilijk in te zien en te bestuderen zijn.
Maar een heel beperkt deel is goed digitaal beschikbaar.
De Koninklijke Bibliotheek is een uniek instituut.
Het is een bibliotheek maar tegelijk een museum.
Om een goed museum te zijn heb je mensen nodig die veel kennis
hebben van de dingen die je wilt verzamelen.
Bijvoorbeeld om nieuwe aankopen te kunnen doen.
Daarnaast wil je die dingen ook tonen en laten bestuderen
door mensen. Om dat laatste goed te kunnen doen
heb je mensen nodig met kennis en een breed netwerk.
Die ‘kenner’ noem je in zo’n organisatie een conservator.
De Koninklijke Bibliotheek heeft een bijzondere verzameling
boekbanden, zeg maar ‘draagbare schilderijen’.
En net als bij schilderijen van Rembrandt kijk je naar
de buitenkant van het schilderij maar ook naar het materiaal
waarvan het schilderij is gemaakt.
Bij een schilderij: het linnen, de verf en het hout van de lijst.
Daarom heeft de Koninklijke Bibliotheek nog een tweede
belangrijke verzameling: de Papierhistorische Collectie.
Dat ‘oude papier’ helpt bijvoorbeeld bij de datering
van de boeken. Soms ook bij het bepalen waar het boek
vandaan komt.
Het boek maar ook de ideeën die in het boek opgeschreven
zijn of getoond worden aan de hand van vaak prachtige afbeeldingen.
Nu proberen een aantal verenigingen en stichtingen in gesprek
te komen met de Koninklijke Bibliotheek om te zien of ze
een rol kunnen spelen bij het in gebruik houden van de
verzamelingen en de kennis die daar bij hoort.
Vandaar mijn oproep/titel van dit bericht: Koninklijke Bibliotheek,
probeer met deze organisaties samen te werken.
Ik vind het een moeilijk stuk om te schrijven, want ik
ben niet heel intensief bij de organisaties betrokken
die in gesprek willen en ken niet alle details van
genomen beslissingen bij de Koninklijke Bibliotheek.
Maar de mogelijke schade die de Nederlandse cultuur
hier loopt is duidelijk.
Daarom is de poging om in gesprek te komen belangrijk.
De betrokken stichtingen en verenigingen zijn, naast
het Belgisch-Nederlands Boekbandengenootschap:
Nederlandse Boekhistorische Vereniging (NHB)
Nederlands Genootschap van Bibliofielen (NGB)
Dr. P.A. Tiele Stichting
Stichting Handboekbinden
Restauratoren-Nederland, Discipline Boek en Papier
Stichting Papiergeschiedenis Nederland
Stichting Papiergeschiedenis Renkum-Heelsum
Stichting Papiergeschiedenis Zaanstreek ‘De Hollander’
Vlaamse Werkgroep Boekgeschiedenis
Société Royale des Iconophiles et Bibliophiles de Belgique
BoekKunstBeurs in Leiden
Binnenkort is het weer zover.
Je kon het al lezen hier op mijn blog.
Op 6 en 7 november 2021 is het weer
BoekKunstBeurs in Leiden in de Pieterskerk.
Dan ben ik daar zeker een halve dag te vinden.
Voor nu hangt in ieder geval de poster
in mijn werkplaats.
BoekKunstBeurs in de Pieterskerk in Leiden. 6 – 7 november.
Breda – Cingelstraat
Vorige week zag ik dat er al vroeg mensen aan het
werk waren in de Cingelstraat om de bestrating aan te passen
en een perk aan te leggen voor een van de gevels.
Al vroeg in de ochtend.
Vrolijke Vrienden nadert afronding
Het boek is nu ver gereed.
De kapitaalbandjes moeten nog afgemaakt worden
en op de rug van het boekblok worden gelijmd.
Dan ga ik de leren rug met valse ribben bevestigen.
Vervolgens kunnen de buitenste platten met de
originele afbeelding wordt gelijmd.
De meeste van die stappen zijn nu gedaan:
Dit geeft een beetje een idee waar ik naar toe werk. Maar hier zijn boekblok, kapitaalband en rug nog los van elkaar. Dat heb ik gisteren aangepast. Het met een stift markeringen op leer aanbrengen is geen goed idee. Ik moet nog eens navragen wat ik daar het best voor kan gebruiken.
Hier zie je dat het kapitaalband op de rug van het boekblok is gelijmd. Je ziet ook meteen het probleem dat ik niet meer opgelost heb: eigenlijk is de kapitaalband te breed of geven de platten onvoldoende ruimte om de kapitaalband te laten verzinken in de platten. De meeste mensen zullen dat niet zien als het boek gereed is maar dat is een punt dat beter kan.
Nog eens vanuit een ander perspectief. Ik ben wel blij met de blauwe kleur. Die heb ik op zicht gekozen en dat kan fout aflopen.
Toen het kapitaalband was bevestigd en de leren rug nogmaals gepast was, kon ik die daar waar nodig nog een beetje bijsnijden. Dan lijmen en aan het boek bevestigen. Vervolgens even in de boekenpers. Terwijl het boek in de boekenpers zat had ik tijd om te beginnen met het uit elkaar halen (tornen) van een blouse. Voor het volgende project.
Stap voor stap werk ik mijn lijstje af.
Een voor een de platten lijmen en voorzien van het laatste onderdeel van de platten. In het geval van de achterplat is dat een met papier bekleed stuk karton. In het geval van het voorplat is dat een vergelijkbaar stuk karton waar een rechthoek uit gesneden is ter grootte van de originele afbeelding van de voorkant van het boek. Het zo ontstane ‘raamwerk’ met de originele afbeelding is het voorplat.
Dat ziet er dan als volgt uit. De originele afbeelding is door mij nog wel even bespoten met vernis. Die afbeelding is niet helemaal schoon geworden maar de aanraking met water zorgde er al snel voor dat ook de kleuren verdwenen. Dat had ik ervaren bij de titel op de rug van de originele boekband. Om de afbeelding te beschermen tegen verdere vervuiling en tegen verlies van kleur is wat spuitvernis aangebracht. Deze kant was de laatste van de boekband. Er zit al keukenpapier in het boek om het vocht niet in het boekblok te laten trekken.
In de boekenpers en dan zien we na 24 of 48 uur het resultaat. Ik ben benieuwd.
Vrolijke Vrienden: kapitaalband
Deze week liet men me ergens 30 minuten wachten zodat
ik tijd had om nog eens goed na te denken over wat ik nog
moet doen om mijn versie van ‘Vrolijke Vrienden’ af
te maken.
‘Vrolijke Vrienden’ is een boek voor de jeugd dat
in 1940 verscheen bij De Arbeiderspers en dat gemaakt
is door Jan Mens (tekst) en Bob Uschi (illustraties).
De aandachtige luisteraar ziet op de foto’s wel ergens
het lijstje liggen dat ik nu volg.
Het voorplat zal straks bestaan uit een kartonnen ‘raamwerk’, bekleed met papier, waar een deel van de originele voorkant van de boekband in gaat komen. Zowel de originele afbeelding als het ‘raamwerk’ zijn met de hand gesneden. Om de twee zo mooi mogelijk in elkaar te laten passen maar ik de binnenkant van het ‘raam’ en de buitenkant van de afbeelding donkerblauw. Blauw is de kleur die ik op veel plaatsen laat terugkomen.
Dit is de originele afbeelding van de boekband.
Het maken van de kapitaalband verliep niet zo als
ik wilde. Dus probeer ik iets anders. Kapitaalband kent
iedereen waarschijnlijk wel als het roof/witte bandje
dat aan de rugkant van een boek tegen het boekblok zit.
In middeleeuwse boeken was het kapitaalband onderdeel van
de constructie van het boek. Soms zelfs onderdeel van het
naaiwerk aan het boekblok. Tegenwoordig zitten ze alleen
ter versiering aan het boek.
In mijn geval, bij Vrolijke Vrienden, wil ik het kapitaalband
met de hand maken maar het gaat mij om het decoratieve aspect.
Ik maak het niet om de rug steviger te maken, te beschermen
bij het uit de boekenkast halen van het boek of tegen het stof.
Daarom maak ik het kapitaalband ook achteraf en los van het boek.
Dus misschien moet ik meer kijken naar de moderne manier
waarop kapitaalband wordt gemaakt en aangebracht, dan naar
de middeleeuwse manier.
Dus ik neem een stuk lint en daar plak ik dan een materiaal op zodat het een ronde verdikking aan het lint oplevert. Daar ga ik dan de zijde draad om wikkelen. Hier probeer ik dat nog te doen met een leren kern (die had ik toch al gemaakt.
Het leer wordt op het lint gelijmd en dat lint wordt een beetje opgerold.
Ik wikkel hier met dubbele draden zijde.
Zo gaat dat dan ongeveer op het boekblok komen. Maar ik vind het te dik en van iedere kleur ook te veel steken waardoor er maar weinig gekleurde blokjes op het boek komen. Daarnaast is wat ik hier uitprobeer veel te breed. Dat moet anders.
Nog een poging. Zelfde lint maar nu met daarin twee stukjes touw.
Dat levert een beter volume op maar met de dubbele draad is dat nog niet mooi.
Het algemene beeld is al wel beter.
De losse onderdelen (boekblok, rug en platten) liggen voor het raam van mijn werkplaats.
Lint beter op maat, de touwtjes liggen gereed en op het lint is aangegeven waar de verdikking gaat komen en waar de naalden met draad doorheen gestoken gaan worden.
Dit zijn de kernen voor mijn kapitaalband. De schuine hoekjes aan de bovenkant zijn er aan gesneden om zo weinig mogelijk dikte op te leveren in de boekband.
Nummer één is zo goed als gereed. Je ziet nu ook welke kleuren ik gebruik voor het kapitaalband. Morgen moeten die stukken kapitaalband op het boek belanden. Dan kan de rug en de buitenste platten bevestigd worden. Met de afbeelding op het voorplat zou het boek dan weer in de boekenpers kunnen om te drogen. Dan zou het boek bijna gereed moeten zijn.
Wordt vervolgd.
Corona pop-up in de ochtend
Ieder dag bouwt men nog een stuk aan deze priklocatie voor het (?) aanmelden (links) en bijkomen (?) rechts. Kasteelplein, Breda.
