Gisteren was het mooi weer. Mooi weer voor een wandeling langs foto's in de binnenstad van Breda. Ik ben begonnen bij KOP. Daar zag ik foto's van Sjoerd Knibbeler, Job Janssen en Jordi Bernado. Hier wat indrukken: Sjoerd Knibbeler maakt humoristische foto’s. In duidelijk geensceneerde omgevingen, micro cosmossen doen zich vreemde humoristische situaties voor. De foto’s van Jordi Bernado zijn veel moeilijker in een thema te vatten. Soms vond ik de foto’s knap gevonden. Maar het thema van de serie van Bernado werd me niet duidelijk.

Binnenkort meer.

Ik slaag er maar niet in om mijn achterstand in te lopen.
Vandaag een zeer gevarieerde selectie.
Ook een paar werken die waarschijnlijk door Photobucket
zullen worden geweerd.
We zien het wel.



Andy Warhol, Statue of Liberty, 1986.


Om nou te zeggen dat ik een echte fan ben van Andy Warhol.
Nou nee.
Toch duiken zijn werken steeds weer op.
Ik word getroffen door het kleurgebruik, de uitstraling, het provocerende.

Anton Rooskens, Untitled, 1968.


Wikipedia schiet weer te hulp:
Anton Rooskens (Griendtsveen, 16-03-1906 xe2x80x93 Amsterdam, 28-02-1976)
was een Nederlands kunstschilder en metaalleraar
op de Don Boscoschool in Amsterdam.
Als schilder was hij autodidact.

Hij was een van de oprichters van de Experimentele Groep Holland,
welke later opging in de Cobra-beweging.
Rooskens was slechts korte tijd betrokken bij Cobra.

Van de Cobra-schilders was hij de enige met een vaste betrekking,
zodat hij zijn medebroeders zoals Karel Appel en Corneille
van verf en doeken kon voorzien.

Rooskens schilderde aanvankelijk in een expressionistische stijl,
met een duidelijke invloed van Vincent van Gogh.
Vanaf 1945 (na zijn verhuizing naar Amsterdam) werden zijn werken experimenteel.
Bexc3xafnvloed door de eenvoudige, strakke vormen van de volkskunst
(met name voorouderbeelden uit Nieuw-Guinea, Afrika en India)
ontwikkelde hij zijn eigen uitingsvorm,
dat bestond uit een kleurig lijnen- en vormenspel.
Geheel in de traditie van Cobra zijn fantasiewezens in zijn werk te zien.

In de kantine van de school waar hij werkte,
heeft hij diverse werken geschilderd ter versiering van de klaslokalen.
Zo heeft hij een hele wand voorzien van een kunstwerk.
Die wand werd later afgetimmerd met houten schroten.
Toen de school werd afgebroken
en de wandschildering weer tevoorschijn kwam,
wilde men de muur verplaatsen naar de nieuwbouw
aan de overkant van de weg.
Vanwege de beschadigingen en de problemen die daar het gevolg
van zouden zijn, zag men daar vanaf.
De weduwe van Rooskens beschikte nog over ontwerptekeningen
van de muurschilderingen, waar men toen een tapijt
van hetzelfde formaat heeft laten weven.
Dit tapijt siert nu de gemeenschappelijke hal van de nieuwbouw
van het Montessori College Oost in Amsterdam.

Barend Cornelis Koekkoek, A winter landscape with a traveller on a path.


Gedateerd 1834.
Prachtig zo’n echte heldere, vrieskoude winterdag met een heelijk zonnetje.

Buddha Akshobhya, Bhutan, 18e eeuw.


Op een webpagina over Zen-onderwijs vond ik het volgende:
(deze informatie kun je ook terugvinden op Engelstalige Wikipedia-pagina’s)

Akshobhya
Betekenis van naam: de bewegingloze, de onverstoorbare.

Een van de 5 “meditatie boeddha’s”.
Zij staan voor de vijf fundamentele kwaliteiten
.Die kwaliteiten zijn vijf verschillende aspecten van wijsheid,
met zowel positieve als negatieve geestesgesteldheden.

Kenmerken:
Negatieve kwaliteit: agressie – te transformeren via de spiegelende wijsheid.
Kleur: blauw.
De sierraden van dit beeld zijn bezet met blauwe stenen.
Symbool: de vajra (diamant-harde scepter).
Symbolische houding van de hand: aanraken van de aarde als getuige
van de waarheid van zijn woorden.
Boeddha-beelden hebben altijd typische houdingen van de handen.
Die hebben echter een betekenis.
Hier zie je de Boeddha de aarde raken.
Dat verwijst naar zijn onverzettelijkheid.
Element: water.
Gaat vaak vergezeld van 2 olifanten, zie de basis van het beeld,
zowel links als rechts een olifant.

Cornelis Dusart, Het drinkgelag, circa 1700.


Biografische gegevens van deze kunstenaar zijn niet eenvoudig te vinden.
Hij is een Hollandse schilder.

Damien Hirst, St. Anthony’s Fire, 2008.


De man weet iedere keer weer de kunstwereld op te schrikken.
Gaat voor het grote geld.
St. Anthony’s Fire is overigens een ziekte, een vergiftiging.

He Sen, Space and air, 2008.


Een goed voorbeeld van hyperrealistische schilderijen.
Dit is zo levensecht geschilderd (misschien de rook uitgezonderd)
dat je haast zou denken dat het om een foto gaat.

Jan van Goyen, Winter landscape with ice skaters by a tavern, 1641.

Jonas Gerard, Return of romance, 2008.


Dit drieluik wordt natuurlijk erg klein op mijn weblog.
Ik vond zijn kleuren en de techniek heel bijzonder.
De terugkeer van de romantiek.

Paul Cxc3xa9zanne, Bords de la Marne, 1888.

Pierre-Auguste Renoir, Nude.


Dit is het naakt dat deze week teruggevonden is nadat het in 1975 werd gestolen.

Ralo Mayer, Public fountain lsd hall, 2003.