Maandelijks archief: augustus 2010

China reisverslag / travelogue 53

Posted on by

05/10/2009
05:15 uur opgestaan, de trein gaat om 07:10.
Het moeilijkste is nog de weg te vinden in het station.
40 minuten voor vetrek kun je naar het perron om je treinstel
en je stoel te vinden.
Peter (mijn gids) kan met me meelopen tot aan
de laatste kaartjescontrole in het station.
De treinstellen en stoelen zijn duidelijk genummerd.
De mensen zijn erg behulpzaam al spreekt niemand Engels.
De omroepster vertelt haar verhaal in het Chinees en Engels.
De trein is net als Beijing erg schoon.

De aankomst in Shenyang Bei (Noord station) verliep prima.
Mijn collega had me zo gevonden.
De snelle trein die ik had genomen heeft 4 uur nodig
voor de afstand en stopt tussen Beijing en Shenyang niet.
De trein haalt snelheden van meer dan 240 kilometer per uur.
Na aankomst lunch met de moeder van mijn collega.
Over de middag ontmoet ik ook de andere ouders van het bruidspaar
Na de lunch gaan mijn college en ik naar de Noordelijke tombe
in Beiling Park (Zhaoling Tomb, the tomb of Hongtaiji and his wife,
Xiaoduanwen,also called North tomb).
Een mooi complex waar mijn collega als kind al speelde.
Nu een World Heritage Site.
Omdat dit na de Ming tomb mijn tweede Chinese graf is
dat ik bezoek, ontdek ik de overeenkomsten in de opzet.
Mooi gerestaureerd, rustig (voor zover dat kan met de Chinese feestdagen).
Daarna in het hotel met mijn collega naar een ‘Turk bad’ en sauna geweest.
Aansluitend gedineerd met het bruidspaar en beide ouderparen.
De ouderparen ontmoeten elkaar vandaag ook voor het eerst.
Erg plezierig met veel gesprekken over eten.
De mensen aan tafel weten waarvan het eten gemaakt is,
wat de namen zijn, kennen en herkennen de kwaliteiten.
Een streling voor de tong, de neus en het oog.
Van de ouders uit Baotou ontving ik nog een cadeau.
Gedroogd vlees dat heerlijk is bij een glas.
Daar kan ik nog even mee vooruit.
Als afsluiting een fotosessie en nu is het tijd voor mij
om te gaan slapen.

China reisverslag / travelogue 52

Posted on by

Even een sprong in de tijd.
In oktober 2009 was ik in China,
onderandere in Beijing.
De gids die ik in Beijing had
was afgelopen week en is deze week nog in Nederland.
Afgelopen vrijdagavond heb ik met mijn collega,
zijn vrouw en ‘mijn gids’ gegeten in Eindhoven.
Het was een erg gezellige avond
waar een hele berg voor mij onbekende
gerechtjes over de tafel ging.
‘Mijn gids’ had een cadeau voor me meegebracht.
Dat vond ik enorm aardig.
Dus wil ik het ook graag even aan jullie laten zien.
Misschien kun je me helpen een en ander te ontcijferen.




Dit was de rekening met al die gerechtjes. Heerlijk!.





Dit is het doosje van het cadeau.





Dit papiertje beschermde de bovenkant van het doosje.





En dit was het cadeau. Ik kan al verklappen dat het om 400 ml gaat. Maar wat er precies inzit weet ik niet. Misschien kun je me helpen?




Bredase hei

Posted on by

De Bredase hei is eigenlijk de Galderse hei.
Vanmiddag ben ik er even tussen de buien door gaan kijken.
De hei is al een beetje uitgebloeid.
De regen afgewisseld met zon doet de hei wel goed, zou je denken.
Maar de vele regen zal ook wel funest zijn voor de bloementjes.
Hier wat indrukken.




Een zacht paarse gloed.





Op de meer beschutte plaatsen staat de hei nog wel in bloei.






























Temidden van de paarse heide.




Kunstvaria

Posted on by



Antonio Canal misschien beter bekend onder de naam Canaletto, The portico with a lantern, from the series ‘Vedute’, circa 1740 xe2x80x93 1744.





Dante Gabriel Rosetti, Monna Vanna, 1866.


Vrij naar de toelichtende tekst van Tate Online

This is one of a series of decorative pictures of beautiful and sensual women, which Rossetti produced in the mid 1860s. The model is Alexa Wilding, who sat for some of Rossetti’s best-known works. The spiral pearl clasp in her flowing auburn hair and the red coral necklace appear frequently in Rossetti’s pictures of women. Along with the sweeping movement of her arms, the green rosettes on her shoulder and the floral earrings, they serve to accentuate the picture’s circular composition. The heavily embroidered white and gold drapery is used in other pictures of this date. The enormous sleeve recalls Raphael’s portrait of Giovanna of Aragon in the Louvre.
Rossetti originally called the picture Venus Veneta, and intended it to represent ‘a Venetian lady in a rich dress of white and gold, – in short the Venetian ideal of female beauty’ (quoted in a letter dated 27 September 1866). After the picture was finished he changed the title to Monna Vanna, denoting a ‘vain woman’, a name taken from Dante’s Vita Nuova, which Rossetti had translated in October 1848. Rossetti considered the painting to be one of his best works and declared it ‘probably the most effective as a room decoration that I have ever painted’.
In 1873 Rossetti retouched the picture, lightening the hair and altering the rings, which had been criticised for their clashing colours. He also changed the title to Belcolore, believing that the subject looked too modern for its previous title. Despite this, the painting continued to be known as Monna Vanna.



Dit is een van een serie decoratieve schilderijen
van mooie en sensuele vrouwen die Rosetti
in het midden van 1860 gemaakt heeft.
Het model is Alexa Wilding, die ook het model was
voor een reeks andere werken.
De spiraalvormige parelbroche in haar overvloedige haar
en de rood koralen halsketting zijn op meerdere schilderijen
van vrouwen door Rossetti te zien.
Samen met de armbeweging, de groene rozetten op haar schouder
en de bloemvormige oorbellen benadrukken ze
de circelvormige compositie van het werk.
De uitbundig geborduurde stoffen van wit en goud
worden ook gebruikt op andere werken uit deze periode.
De grote mouw doet denken aan een portret dat Raphael gemaakt heeft
van Giovanna van Aragon dat zich nu in het Louvre bevindt.
De eerste naam die Rossetti aan het schilderij gaf
was Venus Veneta, het schilderij had de bedoeling
een Venetiaanse vrouw voor te stellen,
het Venetiaanse vrouwelijke schoonheidsideaal.
Na het voltooien van het schilderij veranderde hij de naam in Monna Vanna,
met als ondertitel: de ijdele vrouw.
Deze naam is afkomstig van een boek van Dante Vita Nuova
dat Rossetti in oktober 1848 had vertaald.
Rossetti beschouwde dit werk als een van zijn beste werken
en verklaarde dat het waarschijnlijk het meest effectieve werk was
dat hij geschilderd had met als doel een kamer te decoreren.
In 1873 retoucheerde hij het werk, waarbij het haar lichter werd
en de ringen aangepast werden omdat volgens de kritiek
de kleuren van die sierraden te veel afstaken bij de rest van het werk.
Hij veranderde opnieuw de naam van het schilderij in Belcolore
omdat hij van mening was dat het onderwerp te modern was voor de vorige titel.
Toch bleef de vorige titel in gebruik.




El Anatsui, Sacred moon, 2007.





Fernand Lxc3xa9ger, Woman holding a vase (Definitive state), 1927.





Giacome Favretto, Piazza San Marco, 1849 – 1887.





John Davis, Evolution of a fish: Traveller, 1990.





Katherine Criss, Emerging: a tribute to Magritte, 2005.





Louise Bourgeois, Cell (Glass spheres and hands), 1990 xe2x80x93 1993.





Marlene Dumas, The Teacher (Sub A), 1987.





Marlo Pascual, Untitled, 2010.





Moyo Ogundipe, Mami wata, 1999.


Mami wata: is een godin of geest vaak afgebeeld als meermin.
Vaak met een slang.
Bekend aan de westkust van Afrika en het Caribisch gebied.
Rond deze figuur zijn associates van geluk, welvaard, schoonheid enz.




Pablo Picasso, Cavalier and cheval, 1949-1971.


Ruiter en paard.




Pierre Soulages, One Oliver Plaza, 1968.





Shary Boyle, Burden, 2009.





Utagawa Kuniyoshi, Fishermen at Teppozu, early 1830.





Willard L. Metcalf, Kalmia, 1905.





Zhang Huan, The Kuomintang, 2007.


Wikipedia

De Kwomintang (KMT) of Guomindang (GMD) (nationale volkspartij) is een Chinese politieke partij. De volledige naam van de partij luidt Chinese Nationale Volkspartij. De partij werd in 1911 opgericht en kwam voort uit de Revolutionaire Liga van dr. Sun Yat-sen. De KMT is gebaseerd op de door hem geformuleerde Drie principes van het volk, namelijk democratie, volkswelvaart en n
ationalisme.
Met Sovjetsteun wisten de legers van de KMT de plaatselijke krijgsheren in Zuid-China te verdrijven en de republiek daar te vestigen. Vanaf het begin van de jaren twintig maakten ook de communisten deel uit van de KMT. De reden hiervoor was dat de Sovjet-Unie alleen steun zou verlenen aan de KMT, wanneer zij communisten in haar partij zou opnemen. Het idee van de Sovjet-Unie was dat de communistische partij zo voorzichtig kon groeien binnen de KMT, en uiteindelijk de KMT, die alleen gematigd socialistisch was, kon overnemen.
Sun Yat-sen overleed in 1925, waarna generalissimo Chiang Kai-shek de leider van de partij (en van het land) werd. Hij had het niet op communisten, en ontketende een ware heksenjacht, waarbij vele communisten de dood vonden. De communisten wisten uiteindelijk met zo’n 20.000 mensen te ontkomen, en vluchtten met Mao Zedong en andere leiders naar het noorden.
Tijdens de Tweede Chinees-Japanse oorlog vocht de KMT samen met de CCP tegen de Japanners, die China waren binnengevallen. Chiang vocht echter regelmatig tegen de communisten, in plaats van met de communisten tegen de Japanners, omdat hij hen een groter gevaar vond dan de Japanners.
Nadat de Japanners verdreven waren begon de burgeroorlog tussen KMT en CCP opnieuw. Uiteindelijk werd deze oorlog in 1949 door de CCP gewonnen. Mao Zedong riep de Volksrepubliek China uit, en de KMT vluchtte met zoveel mogelijk mensen, en kunstschatten, naar het eiland Taiwan.



Dit schilderij is gemaakt met as van wierrook
dat gebrand heeft in boeddhistische tempels.
Een voorwerp van gebed is gebruikt om een afbeelding te maken
over een onderwerp waar verschillende groepen mensen
zeer uiteenlopende en tegenovergestelde gevoelens en ervaringen mee hebben.



Jazz

Posted on by

Op Flickr zijn een paar honderd foto’s te zien van William P. Gottlieb.
De foto’s zijn van de Amerikaanse Library of Congress.
Alle foto’s hebben jazz, jazz artiesten, als onderwerp.
Prachtige foto’s van mensen die geweldige muziek maakten.




William P. Gottlieb, Portrait of Billie Holiday, Downbeat, New York, Feb. 1947.





William P. Gottlieb, Portrait of Buck Clayton, 1938 – 1948.


Deze man kende ik helemaal niet, maar de foto is zo prachtig.




William P. Gottlieb, Portrait of Cab Calloway, Columbia Studio, New York, circa March 1947.





William P. Gottlieb, Portrait of Cat Anderson, Aquarium, New York, 1946 – 1948.


Cat Anderson speelde geruime tijd in het orkest van Duke Ellington.




William P. Gottlieb, Portrait of Duke Ellington, Ray Nance, Johnny Hodges, 1946.





William P. Gottlieb, Portrait of Ella Fitzgerald, Dizzy Gillespie, Ray Brown, Milt (Milton) Jackson and Timmie Rosenkrantz, Downbeat, New York, circa Sept. 1947.





William P. Gottlieb, Portrait of Frank Sinatra, Liederkrantz Hall, New York, circa 1947.





William P. Gottlieb, Portrait of Leonard Bernstein, Carnegie Hall, New York, 1946 – 1948.


Nou ja, Leonard Bernstein is niet de eerste naam die bij je opkomt
als het over jazz gaat, maar deze man laat zich geen etiket opplakken
De zweetplekken onder de oksels zijn niet de smakelijkste details van deze foto.




William P. Gottlieb, Portrait of Nat King Cole, New York, circa June 1947.





William P. Gottlieb, Portrait of Toots Thielemans and Joe Marsala, Hickory House, New York, 1946 – 1948.


Een enorme verrassing voor mij om deze foto van Toots te vinden.


Foto's van kunst, kunst?

Posted on by

Of foto’s van kunst, zelf ook kunst zijn.
Dat is eerlijk gezegd niet het thema, van de tentoonstelling in MoMa,
waarover deze blog gaat.
Dat staat voor MoMa als een paal boven water.
Nee het gaat MoMa in de tentoonstelling
“The Original Copy: Photography of Sculpture, 1839 to Today”
om hoe foto’s ons helpen kunst te bekijken.
Hoe foto’s van kunstwerken kunnen dienen als een soort
cursus van hoe je ook naar kunst kunt kijken.

De titel is trouwens goed gevonden:
de originele kopie, fotografie van beelden, van 1839 tot vandaag.

The Original Copy: Photography of Sculpture, 1839 to Today

Since its birth in the first half of the nineteenth century, photography has offered an unprecedented way to analyze works of art for further study. Through crop, focus, angle of view, degree of close-up, and lighting, as well as through ex post facto techniques of darkroom manipulation, collage, montage, and assemblage, photographers not only interpret the works they record but create stunning reinventions. The Original Copy: Photography of Sculpture, 1839 to Today presents a critical examination of the intersections between photography and sculpture, exploring how the one medium has become implicated in the understanding of the other.



Sinds de geboorte van Fotografie in de eerste helft van de 19e eeuw
heeft de Fotografie ons een manier van anlyseren van kunstwerken geboden
die daarvoor niet voor handen was.
Door het croppen (op een digitale manier randen van een foto wegsnijden,
waardoor alleen dat, wat de fotograaf de kijker wil laten zien, overblijft),
focussen (met de camera inzoomen op dat
waar de aandacht van de fotograaf naar uit gaat),
de getoonde hoek (een fotograaf bepaalt het standpunt
van waaruit de foto gemaakt wordt, en dat kan nieuwe inzichten verschaffen),
inzoomen, belichting, alsook door beinvloedingstechnieken achteraf:
manipulaties in de donkere kamer/software, het maken van een collage,
een montage of assemblage; interpreteren fotografen niet alleen
maar vinden ze de werken op een ongelooflijk creatieve manier opnieuw uit.
De tentoonstelling ‘The original copy’ onderzoekt kritisch
het snijvlak van Fotografie en Beelhouwkunst met als doel
te achterhalen hoe de ene kunstvorm ons kan helpen
een andere beter te begrijpen.




Alfred Stieglitz, Fountain, Photograph of assisted readymade by Marcel Duchamp, 1917.


Wat me bij dit urinoir van Marcel Duchamps,
een van de bekendste schandalen in de kunstgeschiedenis,
nog nooit was opgevallen is dat het werk ondertekent is door R. Mutt.
Waarschijnlijk heb ik naar deze Readymade nog nooit echt gekeken.
Maar daar zit het verhaal achter dat Duchamps dit werk inzond,
anoniem, naar een tentoonstelling waarbij hij zelf in de jury zat.
Het werk werd ervaren als een belediging van de jury
en de tentoonstelling en veroorzaakte een schandaal.




Bruce Nauman, Waxing Hot from the portfolio ‘Eleven color photographs’, 1966xe2x80x9367-1970-2007.


Beetje ingewikkelde jaartallen bij de foto.
Waarschijnlijk gaat het om de datums waarop de foto’s gemaakt zijn
en de publicatiedatum van het genoemde portfolio.
Hete was aanbrengen op een sculptuur dat het woord ‘Heet’
vertegenwoordigt en dat in rood is uitgevoerd.
De hele foto heeft helemaal een rode gloed.
Het aanbrengen van was is een beweging, iets dat tijd nodig heeft,
dat is haast in tegenspraak met fotografie waarin je de tijd ‘bevriest’.
Ik weet eigenlijk niet of het hier afgebeelde ‘beeld’ eigenlijk wel bestaat
in de zin dat het ergens in een gallerie of museum te zien is.
Waarschijnlijk niet.
Bovendien is de fotograaf in dit geval ook de kunstenaar.




Christo, 441 Barrels structure The wall, 1968.


Van Christo weten we wel zeker dat het werk niet meer bestaat.
Zijn werken kennen een lange aanlooptijd van voorbereiding
en vervolgens grijpen ze bepalend in op onze leefwereld.
Ze vormen een barriere zoals bijvoorbeeld hier door een straat af te sluiten.
Maar de foto voegt een nieuwe dimensie toe:
de zwart/wit foto is deels ingekleurd.
De gekleurde vaten maken de barriere nog duidelijker
en maken de foto attractiever om naar te kijken.
Bij Christo is het wek altijd tijdelijk.
Je kunst je de vraag stellen of zijn werk een vorm van landschapskunst is
of zijn zijn werken ge-ensceneerde foto’s?
Zijn de vaten, de opgestapelde vaten van 1968
of de gemanipuleerde foto, het kunstwerk?

De voorbereiding van de projecten van Christo hebben veel aspecten.
Zo moet hij vaak proberen vergunningen of toestemming los te peuteren
van overheden en eigenaren.
Daarnaast kosten de vaak monumentale werken heel veel geld.
Om dat geld in te zamelen maakt hij schetsen of misschien is
bovenstaande foto wel een fotomontage
die voor de geldinzameling is gemaakt.
Een zwart/wit foto waar de vaten in worden geplaatst
en vervolgens worden ingekleurd.

Wat is nu het kunstwerk?
De vaten op straat,
de activiteiten die nodig zijn toestemming voor een dergelijk werk te krijgen,
de voorstudies, de schetsen,
de foto’s die gemaakt zijn van het werk?




Fischli Weiss, The Three Sisters, 1984.


Fischli Weiss is een kunstenaarsduo.
Schoenen, dingen die ons helpen te bewegen.
Hier zijn ze door het wat wazige beeld en de belichting
versmolten tot een soort raderwerk.



China reisverslag / travelogue 51

Posted on by

Op 5 oktober verlaat ik Beijing.
Ik ga op weg naar Shenyang, naar de bruiloft van mijn collega.
Dat is: de eerste viering.
Want na Shenyang ga ik dan met het bruidspaar en zijn ouders
naar Baotou, in Binnen-Mongolie.
Daar wacht een tweede feest.
Maar nu eerst de gids betalen (in werkelijkheid heb ik dat
al op 3 oktober gedaan) en dan de treinreis.
De gids bracht me naar het station.
Je moet je realiseren dat een treinstation
wat anders georganiseerd is dan in West Europa.
Ik vermoed overigens dat de hieronder beschreven
routine alleen geldt voor de snelle treinen
op grote stations.
Toen ik later van Baotou weer naar Beijing reisde
ging het meer op de ons vertrouwde manier.
Eerst koop je een kaartje, dan wacht je in een wachtzaal
waar op een bepaald moment het ‘inchecken’ begint.
De kaartjescontrole.
Als je door de kaartjescontrole bent kun je naar het perron.
Dat kan niet mis gaan want je kunt eenvoudigweg
maar naar een bepaald perron.
De andere perrons zijn afgesloten.
Daar staat de trein al te wachten.
De meeste informatie is in het Chinees, logisch.
Maar in Beijing is er ook best het een en ander in het Engels te lezen.
Enfin, kijk maar eens naar de volgende reeks foto’s.

Een hele stapel bonnetjes die ik moest betalen aan mijn gids. Voor al de musea en andere plaatsen die ik bezocht heb onder zijn leiding.

Ik moest natuurlijk ook nog de rekening van hotel Kapok betalen.

En dit is dan mijn treinkaartje. Van Beijing naar Shenyang Bei (Bei= Noord). Ik heb een gereserveerde zitplaats.

Wachtruimte voor de trein van Beijing naar Shenyang.

De afstand tussen Beijing en Shenyang is met de trein in de buurt van 700 kilometer. Er is gelukkig een snelle treinverbinding.

De tijdsaanduiding op het perron. Hier nog in het Engels. Ieder treinstel had een nummer dat middels een display bij de deuren staat vermeld. Op de trein zijn conducteurs/trices die al bij de ingang je kaartje nogmaals controleren. Ze zijn erg behulpzaam.

Zomaar wat indrukken van onderweg.

De trein gaat bij vlagen heel snel.

Een dorp onderweg.

Treinschema volgens internet.

Oogsttijd.

Veel dichter op het platteland dan dit ben ik op deze reis niet geweest. Iets voor een volgende keer.

Nieuwbouw. Ik had er al veel van gezien in Beijing maar ik zal er nog veel meer van zien.

Steenkool.

Shenyang.

De trein rijdt het station binnen. Ik kan op zoek naar mijn collega. ‘Volg de andere treinreizigers maar het station uit. Dan zie ik je daar wel’. Okay dat heb ik dus gedaan. Oh, ja. Voordat je het station uit kunt wordt je kaartje nog een keer gecontroleerd!.

Picasso; thema's en variaties

Posted on by

Ook vandaag is MoMa de aanleiding voor een blog.
De oorzaak is Pablo Picasso en een tentoonstelling
met de naam Thema’s en variaties.
De tentoonstelling loopt nog tot 30 augustus
maar waarschijnlijk is de prachtige website langer te bezoeken.








Picasso: Themes and Variations
Featuring approximately one hundred works, this exhibition explores Picassoxe2x80x99s creative process through the medium of printmaking, tracing his development from the early years of the twentieth century, with depictions of itinerant circus performers in the Blue and Rose periods, to his discovery of Cubism. It follows his evolving artistic vision through decades of experimentation in etching, lithography, and linoleum cut, demonstrating how each technique inspired new directions in his work. The exhibition focuses on specific themes, showing how Picassoxe2x80x99s imagery went through a constant process of metamorphosis. Printmaking, in particular, allows this fundamental aspect of his art to become vividly clear, since various stages in building a composition can be documented.


Themaxe2x80x99s en variaties
Deze tentoonstelling toont ongeveer 100 grafische werken van Picasso.
De tentoonstelling onderzoekt Picassoxe2x80x99s creatieve proces door zijn
ontwikkeling te volgen in het grafisch werk.
Van zijn vroege jaren met voorbeelden van de Blauwe en Roze periode
tot zijn ontdekking van het Kubisme.
Zijn ontwikkeling in tientallen jaren van experimenteren
met etsen, lithografie en linoleum snijden.
Van verschillende themaxe2x80x99s worden meerdere voorbeelden in de tijd getoond
om de veranderingen in zijn manier van afbeelden te tonen.
De gehanteerde druktechnieken maken heel helder hoe een
compositie zich ontwikkelden.




Pablo Picasso, Frugal repast, 1904.





Pablo Picasso, Portrait of Olga in a fur collar, 1923.





Pablo Picasso, Head of Marie Therese, 1933.





Pablo Picasso, Weeping woman, state III, 1937.





Pablo Picasso, Bull, state IV, 1945.





Pablo Picasso, Bull, state VII, 1945.





Pablo Picasso, Bull, state XIV, 1945.



China reisverslag / travelogue 50

Posted on by

04/10/2009

Om 08:00 uur ben ik vertrokken vanuit mijn hotel.
Heb in de straat geld gepind en ben dan direct naar
de hoofdingang van de Verboden Stad gegaan.

09:15 uur: een kaartje gekocht voor de Forbidden City.
Dan ben je al in het enorme complex.

Het is nu 14:30.
Ik ben aan de achterzijde van het paleizencomplex.
Ik ben langs de linkerkant door het complex gelopen.
Nu ga ik via de rechterkant terug.

16:45 uur.
Ik ben net het paleis uitgelopen.
Ze sloten de poort achter me dicht.
Ik schrijf steeds paleis maar het is een echte stad.
Toeval wil dat ik de East Gate (East Prosperity Gate)
uitgelopen ben.
Daar is wel mijn hotel.
Dus daar geniet ik nu van het uitzicht op alle mensen
die nog verder moeten, vanaf de Verboden Stad,
naar hun hotel of huis, en dan waarschijnlijk
net als ik een glas drinken.
Van een bezoek aan de gallerie genaamd ‘798’
is dan ook niets gekomen.
Zal moeten wachten tot een volgend bezoek.




Onderweg naar de Minggraven op 3 oktober, had ik een paar kaki’s gekocht. Toen vond ik heel vreemd dat de mensen in China de kaki’s pas eten als de vrucht heel rijp is. Gisteren keek ik nog eens op Wikipedia en daar stond dat de vrucht van nature veel tannine bevat. Een stof die volgens dat artikel niet echt goed voor je is en bovendien niet lekker smaakt. Ik ga er eigenlijk een beetje vanuit dat de vrucht die wij in West Europa eten veel minder tannine bevat. Hierboven de vruchten die ik gekocht heb.


Wikipedia

De kaki komt van nature voor in de Himalaya en in de bergen van Myanmar, Thailand, Indochina, Korea en Japan. Wereldwijd wordt de kaki gekweekt in de subtropen en in de tropen hoger dan 1000 meter. Ook zijn er berichten dat de origine van de Kaki in China ligt.

Kaki-vruchten bevatten in harde toestand, zelfs wanneer ze al mooi oranje-rood gekleurd zijn, zeer veel tannine, wat een bijzonder wrange smaak geeft, en bij overdadige consumptie kan leiden tot vorming van bezoarstenen in de maag, die alleen operatief verwijderd kunnen worden.






En zo ga ik ze opeten.





Zomaar een servet van het hotel.





In de Verboden Stad had ik dit boek gezien. Dat wilde ik als souvenier meenemen. Het is alleen groot en zwaar. Ik dacht dat kan ik straks wel kopen als ik de stad verlaat. Ik schond die belangrijke toeristenwet: Je moet het kopen als het er is. Deze regel heb ik geleerd tijdens onze eerste reis buiten West Europa. Tijdens ons eerste bezoek aan toen nog de Sovjet Unie vertelde onze reisleider dat als je iets zag dat je wilde kopen, je dat maar beter gelijk kunt doen. Je weet nooit of de kan zich nog een keer voordoet. Maar toen ik de Verboden Stad verliet was er plotseling geen souvernier- of boekwinkel in de buurt. Ik ben dan ook in de avond naar een boekwinkel op zoek gegaan waar men Engelstalige boeken verkocht. Die winkel heb ik gevonden en kon zo toch alsnog het boek kopen.





En dit is de rekening: 380 Yuan, 45 Euro.





De maan en een hotel (niet het hotel waar ik in verbleef).



Mythes

Posted on by

De meeste blogs over kunst op mijn weblog zijn willekeurig samengesteld.
Soms dringt zich een thema op.
Deze blog gaat over mythes uitgebeeld door moderne kunstenaars.
Het zijn afbeeldingen van werken die deel uitmaken
van een tentoonstelling in MoMa (Museum Of Modern Art) in New York.
De tentoonstelling loopt nog tot en met 30 augustus:
The Modern Myth: Drawing Mythologies in Modern Times

Volgens de web site gaat het om:

Throughout history, mythologies have provided explanations for humankindxe2x80x99s existential surroundings through collective beliefs and shared verbal and visual narratives. Representational visual artists have long looked to ancient mythologies as a thematic repertoire, a tradition both preserved and evolved by modern and contemporary artists who continue to address and reinterpret mythological references in their works. This exhibition addresses the artistic traces of these motifs in modern art, as well as the practice of modern myth-making, through a nonlinear, thematic representation of works, following a rough chronology from 1797 to 2008.


Door de hele geschiedenis heen hebben mythische verhalen geprobeerd
antwoord te geven op de existentiele vragen van de mensheid.
Gemeenschappelijke overtuigingen en gedeelde gesproken en/of
vastgelegde verhalen.
Verhalende beeldende kunstenaars hebben lang naar de oude mythes gekeken
als een thematisch repertoir,
een bewaard gebleven traditie die door moderen en eigentijdse kunstenaars
nog steeds worden gebruikt en geherinterpreteerd.
De tentoonstelling probeert invloeden van de mythes in de motieven
van de moderne kunst aan te duiden alsoook het ontwikkelen
van moderen mythes.
De tentoonstelling is een thematische reis door de tijd met
werken die dateren van 1797 tot 2008.




Francisco de Goya, The sleep of reason produces monsters, From the illustrated book ‘Los Caprichos’, 1797 – 1799.





Odilon Redon, The centaur, 1885 – 1900.





Paul Cezanne, Mercury after Pigalle, circa 1890.





Wilfredo Lam, Satan, 1942.





Yves Tanguy, The great mutation, 1942.



Kunstvaria

Posted on by

Door de vakanties in deze kunstvaria maar kort.




Alexander Bazhbeul-Melikian.


Behalve de naam weet ik verder niets van deze schilder.




Ansel Adams, Autumn moon, Heigh Sierra Drom, Glacier Point, Yosemite, 1948.



Ansel Adams, Moon and Half Dome, Yosemite National Park, California, 1960.





Benedetto da Maiano, Madonna and Child with the young St John the Baptist, 1442 – 1497.





Edvard Munch, Girls on the jetty, 1912 – 1913.



Edvard Munch, The vampire, 1895.





Funerary stele of Zezen-nakht, Middle Kingdom, Dynasty 11, 2040 – 1991 BCE.





Luca Cambiaso, Holy Family, 1527 – 1585.





Roger Toty Peterson, Tropical birds (illustration for the world of birds), 1908 – 1996.




Sergey Larenkov

Posted on by

Via, via, kwam ik op het web de fotocollages van Sergey Larenkov tegen.
Hij heeft foto’s van nu, vooral uit Rusland, Wenen en Berlijn,
gecombineerd met oude foto’s uit de Tweede Wereldoorlog.
Dat levert heel mooie effecten op.

Wenen, 1945 – 2010: Luitenant Vladimir maakt een schets van het beeld van Athene dat voor het parlement staat.

Berlijn: Overwinnigsparade voor de terugkeer naar Moskou.

St. Petersburg: De belegering van Leningrad.

Deze vind ik het meest geslaagd: Berlijn: Generaal Zhukov op de trappen van de Rijksdag.

China reisverslag / travelogue 49

Posted on by

Zhong He Dian.
Dat is de naam van een van de gebouwen die centraal staat in deze log.
Niet zomaar een gebouw.
Een grote hal, vierkant.
De enige grote vierkante hal in de Verboden Stad in Beijing.
Maar het is niet het enige gebouw.
De foto’s zijn genomen op 4 oktober 2009.
Het loopt naar het eind van de middag in Beijing,
ik heb nog niet alles gezien, mijn voeten doen zeer,
maar ik moet eruit.
Eerlijk gezegd ben ik er ook wel aan toe want ik ben erg moe.
Maar het is fantastisch!




Yan Xi Gong (The Palace of Prolonging Happiness). Een mysterie voor mij.





The Palace of Prolonging Happiness (Yan Xi Gong)

Constructed in 1420, the building was rebuilt in 1686. In the Ming and Qing dynasties, the front hall served as the bedchambers of the imperial consorts. In 1845 the Palace of Prolonging Happiness was destroyed by fire.
In 1909, construction of the Hall of Water (Shui Dian), a three story building began on the original site of the Palace of Prolonging Happiness. The Hall of Water was known informally as the xe2x80x9cCrystal Palacexe2x80x9d (Shuijing Gong). When the Qing dynasty fell, the construction had not been finished.
After the Palace Museum was established in 1925, a modern storage facility was constructed and opened in June of 1931. In 2005, the East Wing of that compound was designated as the centre for Calligraphy and Painting Research, the West Wing was made inti the Center for Ceramic Research, and the central building was converted into the Examination and Research Laboratory on Ancient Ceramics.


The Palace of Prolonging Happiness (Yan Xi Gong)

Het verhaal dat bij dit gebouw hoort wordt me niet helemaal duidelijk.
De restanten waar we naar kijken is in ieder geval niet
het Palace of Prolonging Happiness (Yan Xi Gong).
De eerste versie van dat gebouw is gebouwd in 1420 (!)
en een nieuw gebouw is in 1686 gebouwd.
Maar in 1845 is het vernietigd door brand.
In 1909 is de Hall of Water (Shui Dian),
ook wel het Kristallen paleis (“Crystal Palacexe2x80x9d, (Shuijing Gong) genoemd),
op de plaats gebouwd van het Palace of Prolonging Happiness.
Mij is niet duidelijk of dit paleis eenvoudig weg nooit is afgebouwd
of dat ook dit paleis in vlammen is opgegaan.




De zon staat al behoorlijk laag maar hier in de ondergaande zon nog een mooi voorbeeld van wat je allemaal met keramiek kunt doen.





Prachtige daken.





Langzaam krijg ik in de gaten dat de mensen naar de uitgang lopen. Mijn voeten doen zeer en de vraag is: wat is voor mij de kortste weg?.





Het wordt langzaam leger. Hoe laat zou het zijn?.





Zhong He Dian (Hall of Central Harmony). Een van de drie grote hallen in het meer publieke deel van de Verboden Stad





Zhong He Dian (Hall of Central Harmony)

First constructed in 1429 during the Ming Dynasty, Zhong He Dian was destroyed and reconstructed several times over the centuries. The existing hall was constructed in 1627 during The Ming Dynasty. In the early Ming Dynasty, this hall was called Hua Gai Dian (Hall of Overwhelming Glory) but was renamed Zhong Je Dian (Hall of Central Extremity) in 1562 and Zhong He Dian in 1645 during the Qing Dynasty. This square building has a single pyramid-shaped roof, with a gold plated bronze covering. The floor is paved with high-quality square clay bricks, commonly known as xe2x80x9cgolden bricksxe2x80x9d. A throne is placed in the center of the hall and a board hangs above the throne with an inscription written by Emperor Qianlong. The inscription reads: xe2x80x9cYun Zhi Jue Zhongxe2x80x9d, meaning xe2x80x9cThe Way of Heaven is profound and mysterious and the way of mankind is difficult. Only if we make a precise and unified plan and follow the doctrine of the mean, can we rule the country wellxe2x80x9d.
This hall served as a resting place for the emperor on his way to attend an important ceremony or hold court. Officials kowtowed to the emperor here. The day before the emperor held a sacrificial ceremony he would read the prayer tablet aloud in this hall.
Before offering sacrifices at the Altar of the God of Agriculture, the emperor examined ceremonial farm tools here. After the revision of the imperial pedigree, which was revised once every ten years, the emperor read the pedigree out loud and held a grand ceremony at the hall. The words xe2x80x9cZhong Hexe2x80x9d come from the Book of Rites, meaning xe2x80x9cWhen we handle matters properly and harmoniously without leaning to either side, all things on earth will flourishxe2x80x9d.


Zhong He Dian (Hall of Central Harmony)

De eerste versie is gebouwd in 1429 tijdens de Ming Dynastie.
Het gebouw is door de eeuwen heen meerdere malen vernietigd en herbouwd.
De huidige hal is gebouwd in 1627.
Ook de naam is verschillende keren gewijzigd.
Dit vierkante gebouw heeft een piramidevormig dak
met een verguld, bronzen dakbedekking.
De vloer is bedekt met hoogwaardige bakstenen,
algemeen bekend als xe2x80x9cGouden bakstenenxe2x80x9d.
In het midden van de hal staat een troon met daarboven een bord
met een spreuk van Keizer Qianlong:
xe2x80x9cYun Zhi Jue Zhongxe2x80x9d.
Dit betekent: De Hemelse Weg is diepgaand en mysterieus
en de weg van de mens is moeilijk.
Alleen als we een heel duidelijk en gemeenschappelijk plan maken
en de leer van het gemiddelde volgen,
kunnen we het land goed besturen.

De hal was een rustplaats voor de keizer
als hij naar belangrijke ceremonies ging of hof hield.
Bestuurders bogen hier voor de keizer.
(kowtowed is de Engelse term voor het maken van een buiging
waarbij men op de kniexc3xabn gaat en met het voorhoofd de grond raakt)
De dag voor een ceremonie las de keizer
het gebedsbord hardop voor in deze hal.
Voor het brengen van offers aan de god van de agricultuur
inspecteerde de keizer hier de ceremonixc3xable agrarische gereedschappen.
Na de herziening van de keizerlijke stamboom
(dit gebeurde een keer per tien jaar)
werd de stamboom hier luid voorgelezen door de keizer.
De woorden xe2x80x9cZhong hexe2x80x9d komen van het Boek van de riten en betekenen:
xe2x80x9cAls we zaken nauwkeurig en harmonieus behandelen,
zonder een partij voorkeur te geven,
zullen alle zaken op aarde opbloeien”.




Wat een daken!






Op naar de uitgang. Maar wat een enorme stad. Sommige poorten zijn (volgens mij) al gesloten.





Prachtig toch!.










Nog een laatste beschilderde balk.





De deur wordt al gesloten.





Nou, nog een allerlaatste balk dan.





De poort is dicht (dit is overigens niet een van de buitenste poorten. Ik heb de indruk dat men de Verboden Stad vanuit het centrum langzaam naar buiten afsluit.





Forbidden City, de Verboden Stad, dit was het dan.




Hoorn

Posted on by

Eerder dit jaar zijn we een weekend naar Hoorn geweest.
We hadden geluk met het mooie weer.
Natuurlijk volgt er een verslag op de Argusvlinder
van de dingen die we gezien en meegemaakt hebben.
Vandaag de eerste dag, vrijdag 2 juli.
Voor de voetballiefhebbers: de dag van Nederland – Brazilie
op het WK in Zuid-Afrika (2 – 1).








Gevelstenen van een van de Bossuhuizen in Hoorn.


Tekst op de middelste gevelsteen

O! loffelijke daed O! schoone gulde tijden!
Wie dat er aan gedenkt, die moet hem nog verblijden.
Het land dat schut, en beeft, den vijand die komt aen:
hij wil met Amalek, gantsch Israel verslaen.
Hij koomt met groote magt, maar Godt heeft ons gegeven
ook Arons ende hurs, wiens namen zijn geschreven.



De tekst die hierboven getoond wordt is afkomstig
van een van de Bossuhuizen. Hun naam is genoemd
naar de Spaanse admiraal Bossu die in
een zeeslag met de Nederlanders verwikkeld raakte voor Hoorn.

Het volk van Amalek, de Amalekieten, worden in de bijbel
opgevoerd als een voorbeeld van een slecht volk.
Ze zijn een het archetype voor alles wat slecht is (Wikipedia).
Op het web vond ik een uitleg.
Nederland (zoals we dat vandaag de dag noemen)
vereenzelvigt zichzelf met Israel, een volk dat tegen de verdrukking in
er in slaagde groot te worden.
De verdrukking voor de (protestante) Hollanders zijn dan niet de Amalekieten
die het Joodse volk tijdens hun uittocht uit Egypte, hun tocht door de woestijn,
in de rug aanvielen, maar de (katholieke) Spanjaarden.

Van de web site van het Westfries Genootschap:
(http://www.westfriesgenootschap.nl/)

De enige echte oorlogshandeling, die zich tijdens de 80-jarige oorlog in of bij West-Friesland heeft afgespeeld, was de slag op de Zuiderzee in 1573. De Spaanse admiraal Bossu werd daar totaal verslagen door een Westfriese vloot onder leiding van de burgemeester van Monnickendam, Cornelis Dircksz. De geuzenschepen opereerden o.a. vanuit Hoorn en Enkhuizen. Ook werd er een tijdlang in de buurt van Pampus gevochten, terwijl een groot aantal geuzen vanuit de Waddenzee opereerde. Bossu moest zich overgeven en werd met ruim 200 soldaten gevangen genomen en naar Hoorn gebracht. De nederlaag van Bossu was xc3xa9xc3xa9n van de redenen voor de gehate Spaanse landvoogd Alva om ontslag te nemen. De gevelstenen in deze huizen herinneren ons nog aan de slag op de Zuiderzee.




De volledige gevel.








Gevel van een tweede Bossuhuis

tot eer van haer geslagt tot lof van dese daad
die klampen hem aen boort die weten noch wel raedt.
hier is een hoorns hop, daer gaet xe2x80x99t op een veghten
daer siet men xe2x80x99t eene schip wast aen xe2x80x99t ander heghten
daer siet men reghte liefde daer doet men onderstant
daer veght men sonder gelt voor xe2x80x99t lieve vaderland








Als een krantenartikel, een stripverhaal, een fotoraportage.





Een van de havens van Hoorn: de Binnenhaven.





De Scheepsjongens van Bontekoe.





De Scheepsjongens van Bontekoe.





De Buitenhaven.





De hoofdtoren.





Met stadswapen en een eerste restauratieplaquette.





De eenhoorn van Hoorn.





Een deel van de gevels van het Westfries museum: het Statencollege van 1632.





Nederland – Brazilie: druk in de kroegen, gespannen op het terras, stil op straat.





Een gevelsteen bij ondergaande zon.





Wat voor beroep zou dat zijn geweest…..



Matisse tot Malevich

Posted on by

Vanwege het beginrijm een mooie titel voor een tentoonstelling
alleen dekt hij de lading niet.
Ja er zijn werken van Matisse en ook van Malevich (al komt
bij de naam niet gelijk een plaatje tevoorschijn in mijn gedachten).
Eigenlijk gaat de tentoonstelling over kleur en vorm.
Wie van de twee is de belangrijkste?
Beter gezegd: hoe ontwikkelt het denken over deze twee thema’s zich
rond 1900 in de kunstwereld.
Frankrijk was toen het centrum van de opwinding rond de kunst
en in Rusland waren er een paar rijke kopers die een groot
aantal werken kochten.
Door het communisme waren de werken voor lange tijd
letterlijk en figuurlijk uit beeld.
Nu vertegenwoordigen ze een van de belangrijke kernen
van de verzameling van het Hermitage in St. Petersburg.

Toeganskaartjes.

Pablo Picasso, De absintdrinkster, 1901.

Voor mij een van de hoogtepunten.
Een prachtig schilderij waarbij door van weinig verf gebruik te naken
het gezicht een heel bijzonder effect krijgt.

Maurice de Vlaminck, Small town on the Seine, 1909.

Van alle schilderijen kan gezegd worden dat de prachtige kleuren
verrassend waren. De kleuren spatten van het doek af.
De foto’s doen de werken in die zin absoluut geen recht.

Hier is het de spiegeling van het dorp in het water wat mijn aandacht trekt.

Kees van Dongen, Lady in the black hat, 1908.

Voor mij het hoogtepunt van de tentoonstelling.
Vooral het felle groen op de kin is de moeite van een bezoek waard.

Henri Matisse, De rode kamer, 1908.

Henri Matisse, De jeu de boulesspelers, 1908.

Het eerste schilderij van de tentoonstelling.
Met rood, groen en blauw als hoofdkleuren zet het gelijk de toon.

Henri Manguin, Composition VI, 1913.

De afbeelding dompelt bijna onder in de kleur.

Heel, heel verfijnd: Amadee Ozenfant, Still life with dishes, 1920.

Alexy Javlensky, Landscape with a red roof, 1911.

De titel wijst naar de kleur van het dak maar de compositie en daarmee
de vormen zijn ook hoogst opmerkelijk.
De avondlucht, samen met de boom, splitst haast het werk.

Hier niet vertegenwoordigd met een afbeelding, is het schitterende werk
van Wassily Kandinsky. De kleuren zijn overweldigend.
Onlangs was een van zijn ‘Composities’ hier te zien op mijn web log.
In Amsterdam is er ook een te zien.

Kijken naar kunst

Posted on by

De afgelopen maanden ben ik, in het verlengde van mijn serie Kunstvaria,
me aan het versiepen in de filosofie van de kunst.
Dat begint voor een niet-kunstenaar met het kijken naar kunstvoorwerpen.
Dat kijken op zich is al een interessante activiteit.
Ik ben al verschillende schema’s tegen gekomen
die dat in beeld proberen te brengen.
De volgende vind ik erg geslaagd.




Kijken naar kunst, overzicht uit een lesprogramma van uitgeverij A. de Boeck.




Als we kijken naar kunst, kijken we uiteindelijk
naar zaken die voorkomen in de natuur (een bloem)
of dingen die door mensen bedacht zijn of ervaren worden (een huis, mooi).
Dat wat door mensen bedacht is noemen we cultuur.

Maar als we naar een kunstvoorwerp kijken
is er al heel wat gebeurt door een kunstenaar.
Hij of zijn heeft een onderwerp gekozen,
heeft een uitdrukkingsvorm gekozen,
heeft zijn ‘handtekening’ daarop geplaatst.

Als we kijken naar kunst kunnen we deze elementen in beschouwing nemen
om een meer gefundeerde waardering te ontwikkelen.

Kunstvaria

Posted on by

Bericht 2901 op mijn web log is weer een kunstvaria.
Door de vakanties is het aantal kunstwerken vandaag wat minder
dan anders, maar niet minder interessant.




Andrea Mantegna, Stufy of four Saints, 1456 – 1459.


Het vakmanschap van oude meesters wordt niet alleen in hun schilderijen duidelijkmaar misschien wel met name in hun schetsen of voorstudies.




Attributed to Andrea Previtali, Head of a young woman, 1520 – 1525.





Bartolomxc3xa9 Esteban Murillo, Virgin and Child, Early 1650’s.





Fra Angelico, Sxc3xa9pulture des Saints Cxc3xb4me et Damien et de leurs trois frxc3xa8res, 1438 – 1440.


De sprekende dromedaris is hier wel het hoogtepunt.




Henri Matisse, Bathers by a river, 1909 – 1917.


Een speciaal werk in het oeuvre van Matisse.
In de Verenigde Staten wordt dit nu tentoongesteld
samen met een serie uitgebreide rxc3xb6ntgenfoto’s
die aantonen dat Matisse hier in een periode van zo’n 7 tot 8 jaar
regelmatig aan gewerkt heeft en dat in die tijd het schilderij
veranderde van een schilderij in zachte kleuren
en natuurlijke ronde vormen naar dit werk met veel minder kleur
een een cubistische inslag.




Henry Moore, Reclining figure #26, 1948.


Recent is ersteeds meer aandacht voor de schetsen van Moore.
De aandacht voor zijn beeldhouwwerk neemt niet af.




Linda Connor, Muhammad Ali Mosque, Cairo, Egypt, 1989.


In een tijd van botte reacties van de Mozart aan de Maas
is het goed te laten zien hoe mooi een moskee kan zijn.




Paula Rego, School for little witches, 2009.





Philippe de Champaigne, Cxc3xa9phale et Procris dans un paysage, Vers 1630.





Rene Magritte, Les valeurs personnelles (Personal values), 1952.


Wat zouden die persoonlijke waardes zijn?




Robert Ryman, Untitled, 1957.





Sumner W. Matteson, Antelope priests shaking rattles, 1901.





The Stonehenge, Salisbury Plain, England.




China reisverslag / travelogue 48

Posted on by

De Verboden Stad is werkelijk een van de juweeltjes
op het gebied van geschiedenis, kunst, pracht en praal.
En zoals we allemaal weten bestaan er prachtige juwelen
maar er zijn ook bloeddiamanten.
Ook in China heeft de geschiedenis vele gezichten.
Dit is een van de laatste blogs over deze Forbidden City
van keizers, eunuchen, politiek, strijd, oorlog, geweld,
totalitarisme, communisme, belangrijke filosofie,
godsdienst, muziek, culinaire hoogtepunten,
koloniale politiek, generaals en prinsen.
Op 4 oktober 2009 had ik de kans daar een dag rond te lopen
en te genieten van al het moois dat er te zien is.
In deze blog een selectie.


Een van de zogenaamde topstukken van het Palace Museum. Met plastic draadjes wordt deze schitterende gouden schenkkan veilig getoond.


Gold ewer, embossed with designs of clouds and dragons, Qianlong period, Qing dynasty, 1736 – 1795. Dit is een van de vele foto’s uit het boek The Palace Museum dat ik in Beijing kocht.

Embos slaat op een techniek waarbij een ontwerp in bijvoorbeeld
metaal wordt aangebracht door heel specifiek druk
op het metaal uit te oefenen.
Het ontwerp dat hier gebruikt is zien we vaak in China:
wolken en draken.


Stone drums, Stenen trommels. Een wel heel bijzondere afdeling in het museum is een verzameling stenen trommels. Van dit soort voorwerpen had ik niet eerder gehoord. Maar het zijn geen stenen muziekinstrumenten maar de oudste stenen met inscripties van het klassiek Chinese schrift. Er bestaan oudere teksten op bijvoorbeeld bronzen voorwerpen, aardewerk potten of orakelbeenderen. Foto’s maken was zeer zeer moeilijk omdat het schrift maar moeilijk te herkennen was op deze grote stenen.

Foreword.

Stone drums refer to a group of inscribed granite and are named for their drum-like shapes. Stone drums are the earliest stone inscriptions found so far in China and date back to the 11th year of Xiangong’s reign in the state Qin (374 B.C.).
Stone drum inscriptions recorded the hunting activities of the Qin-ruler in the form of four-character poems so as to eulogize Xiangong Qin and leave him a good name for ever in history.
Stone drum inscriptions stand a unique and important place in Chinese history as well as in the history of literature, philology and calligraphy.

Inleiding.

De term ‘Stenen trommels’ verwijst naar een groep granieten voorwerpen
met inscripties, die hun naam danken aan hun trommelvorm.
Het zijn de oudst bekende inscripties in steen in China
en stammen uit 374 voor Christus
(het elfde jaar van de regeerperiode van Xiangong).
De inscripties leggen de jachtactiviteiten van de Qin-heerser vast
in de vorm van gedichten van steeds vier karakters.
De gedichten herdenken Xiangong en laten een goede indruk
van hem achter in de geschiedenis.
De stenen trommels nemen een unieke en belangrijke plaats in,
in de Chinese geschiedenis, de geschiedenis van de literatuur,
de de bestudering van oude talen en in de kalligrafie.


Ning Shou Gong, Palace of peace and longevity.


Nog een draak.


In deze museumstad zijn niet alleen de voorwerpen die er uitgestald staan de moeite van het bekijken waard maar de gebouwen zelf vragen ook veel aandacht. Ook hier zou de schoonmaker en een likje verf wonderen doen. Maar de Verboden Stad is zo enorm groot. Men zal daar continue mee bezig zijn.


Nog een grote bewaker.


Een voorbeeld van de vele schilderingen op de balken van al deze paleizen, hallen, poorten, huizen enzovoort.


Music Maestro!


Details.


Dat is weer eens wat heel anders dan een plafond witten.


Keizerlijk zegel van sandelhout met het Huang Di Zhi Bao kenmerk (the treasure of the emperor-kenmerk).


En dat is een plafond aan de binnenkant.


Met boven de deur een fantastische versiering.


Een grote vleermuis.


In detail.


Dit meest afgezonderde deel van de Verboden Stad had een eigen operapodium. Voor het vermaak van de keizerlijke familie.


Helaas van achter glas.


Kom er maar eens om bij Ikea.


Kijk nog eens naar de details. Het kamerscherm met de bloemen en vogels, de kleuren van het scherm en de bank, de olifant die de standaard op zijn rug draagt. Haast te veel om te zien en op te noemen.


Onderdelen van de operakostuums.


Uit ongewoonlijk grote stukken bijzondere steen (zoals bijvoorbeeld jade) werden voorwerpen gemaakt als waarvan dit een heel klein detail is. Soms beelden ze een berg uit.


En soms zijn er ook dingen verboden in de Verboden Stad.

 

China reisverslag / travelogue 47

Posted on by

Even buiten lopen, even geen kunstvoorwerpen.
Even diep ademhalen voor de volgende serie.




Waterput?.





Deur met versiering die toe is aan een opfrisbeurt.







Huang Ji Dian
(Hall of the norms of government)

Constructed in 1689 during the Qing Dynasty, this hall was originally named Ning Shou Gong (Palace of Peace and Longevity) but was renamed Huang Ji Dian(Hall of the norms of government) after its renovation in 1776. This hall was renovated again in 1802 and 1884. It is nine bays wide and five bays deep, with a double roof in wudian (thatched hall) style covered with yellow glazed tiles.


(Leuk dat men hier wel zijn foutje verbeterd heeft.
Je ziet op de foto dat er een stukje tekst is afgeplakt
en dat er het woord xe2x80x98Tilesxe2x80x99 overheen geschreven is.
Op 1 augustus was op deze log een foto te zien met dezelfde fout.
Daar staat nog steeds:
There are nine dragons on the wall, hence the name.
Nine Dragon Screen Wall has a double roof
in wudian (thatched hall) style covered with yellow glazed titles)

On the lunar New Year of 1796, Emperor Qianlong handed the throne over to his son and a grand ceremony was held in Tai He Dian (Hall of Supreme Harmony). On the fourth day of the first lunar month, Emperor Qianlong held a banquet for 1000 elderly men at this hall. Empress Dowager Ci Xi celebrated het 60th birthday here and on her 70th birthday she received foreign envoys at this hall. Before Empress Dowager was buried, her coffin was p0laced in this hall. The words xe2x80x9cHuang Jexe2x80x9d in Chinese are from the Book of History, and mean xe2x80x9cthe emperor sets the supreme rules.xe2x80x9d


Huang Ji Dian
(Hal van de normen voor bestuur)

Deze hal is in 1689 gebouwd en is gerenoveerd in 1776, 1802 en 1884.
(Overigens zijn dit leuke datums om dit in de geschiedenis te plaatsen.

1689 William en Mary worden Koning en Koningin van Engeland
1776 Jaar van de onafhankelijkheid van de Verenigde Staten
1802 Napoleon Bonaparte wordt benoemd als Eerste Consul
1884 Timisoara is de eerste Europese stad met elektrische straatverlichting
Bron: Wikipedia.

Keizer Qianlong geeft hier een banket voor 100 oudere mannen.
Keizerin Ci Xi viert hier haar 60ste verjaardag en
op haar 70ste verjaardag ontvangt ze hier buitenlandse ambassadeurs.
Voor de begrafenis van Ci Xi stond haar kist in deze ruimte.
De naam of beter de woorden xe2x80x9cHuang Jixe2x80x9d zijn afkomstig
van het Boek van de Geschiedenis
en betekent xe2x80x9cde keizer bepaalt de hoogste regelsxe2x80x9d




Huang Ji Dian, een plaatje.




Noorwegen 17

Posted on by

“Trol chic”-deel II.
Na het Openluchtmuseum ben ik terug naar het busstation gegaan
en onderweg zag ik nog de drukte vanwege de voetbalwedstrijd
Duitsland – Engeland (4 – 1) en tijdens het eten werd ik nog
getracteerd op een modeshow “Trol chic”.
Na deze zondagavond ben ik nog drie dagen in Noorwegen,
in Oslo geweest maar heb geen foto’s meer gemaakt.




Duitsland – Engeland , 5 minuten voor het einde (4-1).





Tijdens het eten trok de Trol chic weer aan me voorbij. Overigens schijnt kvef jordkake een traditioneel Noors dessert te zijn. Het smaakte prima.





Misschien snap ik niets van de mode of was er een goochelaarsconventie in de stad.





Niet dat het soms niet erg leuk en verrassend staat.





Onverwacht, charmant.





Leuk toch, die oortjes.





Vervolgens ga ik met de bus terug naar het hotel.





En twee dagen later vloog ik weer terug naar Nederland.