Het was me niet eerder opgevallen maar de Nieuwe Veste
heeft ook een behoorlijk aantal letterkasten
met loden letters.
Tijdens de open dag vandaag zag ik dat.
Van wie dit werk is werd me niet duidelijk maar ik vond het mooi. Van keramiek, brieven en rollen ‘papier’ met daarop tekst. Samengebonden met ijzerdraad. Kunst en schrift. Werkt altijd bij mij.
Ik had bij mijn vorige fotomoment een paar
Cranio’s over het hoofd gezien.
Dus vandaag deel 2.
Wie wil er een Cranio op zijn deur?
Cranio maakt een selfie in de Veemarktstraat in Breda.
Cranio: Two little indians.
Houston, we have a problem. Dit stond zomaar in de Willemstraat in Breda langs het voetpad.
Daar hoef ik niets aan toe te voegen.
Ook deze week weer actief geweest met letters en mijn ABCdarium.
Nu was het de beurt aan de afbeelding met de letters B.
Ik ben begonnen met een wat oud scherm.
Die nieuwe breedbeeldschermen zijn niet zo interessant.
Dat is namelijk een groot rechthoek.
De oudere toestellen hebben meer dynamiek:
Dit is het vertrekpunt.
Misschien dat ik de centrale B op het beeldscherm nog wat verder uitwerk naar een soort Eurovisie testbeeld. Maar daar moet ik nog eens over slapen.
Ik denk (ik heb het niet bijgehouden)
dat dit de eerste Nederlandse film is die ik sinds
Max Havelaar (1976) gezien heb.
De Nederlandse films die ik in tussen liggende tijd wel gezien heb
(via TV) of waarvan ik trailers gezien heb, komen bij mij
altijd over als amateuristisch gemaakt en slecht gespeeld.
Nooit soepel bewegende acteurs die een zijn met hun rol,
maar altijd matig toneelspelende mensen die gedwongen zijn
om iets te spelen voor de camera.
Op de website ‘Top10-lijstjes’ staat de volgende top 10:
01: Soldaat van Oranje
02: Zwartboek
03: Spoorloos
04: Simon
05: Turks Fruit
06: Flodder
07: Komt een vrouw bij de dokter
08: Het leven uit een dag
09: Gooische vrouwen
10: De lift
Kortom: de Tweede Wereldoorlog en veel plat vermaak.
Omdat ik niet eerder een film van Alex van Warmerdam had gezien
en ik het gevoel had dat de verhalen die hij verfilmd origineel zijn,
ben ik toch maar eens naar Schneider vs Bax gegaan.
Daar heb ik een goed gevoel aan overgehouden.
De film is leuk, bij vlagen geheimzinnig en met een bijzonder einde.
Niet dat we de film nu meteen naar de Oscars moeten insturen.
Doordat heel veel dingen open blijven, niet verklaard,
onstaat ook een apart soort oppervlakkigheid in de film.
De acteurs doen alsof wat ze meemaken normaal is maar
dat zijn hun avonturen echt niet.
Dat levert een bijzondere sfeer op die nog wordt ondersteund
door het bijzondere landschap en de manier waarop
de beelden gemaakt zijn. Soms doet het landschap
je meer denken aan een moeras in het zuiden van Amerika dan
aan het Nederlandse polderlandschap.
Waarschijnlijk is de film ook niet bedoeld om diepzinnig te zijn
en daardoor ontstaat die oppervlakkige, ongemakkelijke sfeer
die schuurt. Intussen gaat het verhaal door. Knap. Heel knap.
Deze foto stond in BN/De Stem van afgelopen zaterdag.
Dit jaarlijks terugkeren evenement had dit jaar
op Tweede Pinksterdag beter weer dan we eerst vreesden.
Ik ben dan ook op meerdere plaatsen geweest:
het Valkenberg;
de Grote Kerk;
het Kasteel van Breda (KMA).
Al ben ik eerder op deze plaatsen geweest op deze dag
heb ik toch weer een serie foto’s gemaakt.
De opening met de nieuwe burgemeester Paul Depla.
De doopvont in de Grote Kerk. De geelkoperen doopvont met de kunstige gesmede kraan, waar het deksel aan hangt. De vont werd in de eerste helft van de 16de eeuw in de zuidelijke Nederlanden gegoten.
Het weer kende in de middag een dipje maar dat stopte de mensen niet.
Drie torens: van links naar rechts: De Grote Toren, de toren van de rekenkamer van de Nassau’s en een van de torens van het Kasteel van Breda.
KMA, binnenplaats: M Cato Porcius.
Julius Ceasar.
Octavius Augustus.
Galba. Typische versiering voor een renaissance paleis: Griekse en Romeinse democraten, heersers, dichters enz.
Demosthenes.
Aratus.
Alex Magnus oftewel Alexander De Grote.
Pelopidas Theb.
KMA, de Philips Willem-poort. Detail.
Everzwijn, detail van Philips Willem-poort.
We zoomen uit.
Vanaf het Spanjaardsgat zien we het podium in de haven. Met orkest.
Als je Anna in haar ogen keek zag je enkel je eigen reflectie. Wat had haar zo ondoordringbaar gemaakt? Wie is hiervan de schrijver? Trapgat in de kelder van het Huis van Brecht.
Deel van de timpaan van het gebouw Justinus van Nassau.
Ik wou dat ik ze je kon laten ruiken…
2003 is al weer even geleden.
Maar de monumenten die de Brabantse Monumentenprijs 2003
mogelijk maakten zijn er nog.
In ieder geval deels.
Als voorbeeld een van de ‘poorten’ in het Valkenberg.
En de prijs.
De film schijnt gemaakt te zijn naar een bekend boek.
Ik ken het boek alleen niet. (Gebaseerd op het klassieke
liefdesverhaal van Thomas Hardy)
Maar de film is alles wat ik verwachtte.
Een van de bedrijven die meewerkte aan de film
is BBC Film, het boek speelt in het Engeland van de 19e eeuw.
Dus kostuums, prachtige landschappen, boerderijen enz.
Een goed gemaakte, romantische film.
Ik heb de film vrijdagavond tijdens het Jazz Festival Breda gezien.
Dat vond ik goed bij elkaar passen: de ‘madding crowd’ (gekmakende menigte)
van de film en de bezoekers van het festival in het centrum van Breda.
Veel plezier als je de film gaat zien!
Ik heb me 2 uur goed vermaakt.
Wikipedia:
Far from the Madding Crowd is een roman uit 1874 van de Engelse schrijver Thomas Hardy. Het was zijn vierde roman en het werk wordt algemeen beschouwd als zijn beste tot op dat moment, hoewel Henry James de roman destijds fel bekritiseerde in een recensie voor ‘The Nation’
Al kort na het overlijden van Charles Dickens
werd erkend dat de illustraties van zijn publicaties,
belangrijk hebben bijgedragen aan het succes van zijn schrijversschap.
Dickens had zelf ook een groot aandeel
in het proces dat leidde tot de illustraties.
In 1899 verscheen er een boek dat een overzicht geeft van alle
illustratoren die met Dickens hebben samengewerkt:
Charles Dickens and his illustrators.
Dat kan dan gaan om zijn belangrijke werken (de romans)
maar ook om illustraties bij goedkope edities, verhalen,
artikelen, satirische bladen, speciale uitgaven enz.
Van dat boek verscheen in 1972 in Amsterdam een herdruk.
Daar heb ik nu een exemplaar gekocht.
Charles Dickens from a scarce lithograph by S. Eytinge Jr. / Charles Dickens op een zeldzame steendruk door S. Eytinge Jr, 1867 – 1868.
De opmerking over de zeldzaamheid van de steendruk is voor rekening
van Frederic G. Kitton.
Uitgegeven door S. Emmering in 1972.
De illustratoren die de meeste aandacht krijgen zijn: Cruikshank, Seymour, Buss, Phiz, Cattermole, Leech, Doyle, Stanfield, Maclise, Tenniel, Frank Stone, Landseer, Palmer, Topham, Marcus Stone, Luke Fildes.
Bij het boek ontving ik ook 21 kaarten met afbeeldingen
van bekende personen uit de boeken van Dickens.
Vandaag een eerste serie:
Dombey and Son, Mr Carker.
Dit is de hele kaart.
Van de volgende figuren toon ik alleen de afbeelding.
De kaarten zijn nogal vuil.
Volgens de boekverkoper gaat het hier om:
een serie van 21 gelithografeerde kaarten
uit de eerste helft van de 20e eeuw, 16.5 x 10.5 cm.
In goede staat met roestvlekjes.
Dombey and Son, Mrs Pipchin.
Nicholas Nickleby, Mr Lenville.
Nicholas Nickleby, Mr Ralph Nickleby.
Nicholas Nickleby, Mr Squeers.
Van kopje suiker naar monument voor de vluchteling.
Natuurlijk ben ik bij de ‘onthulling’ ook gaan kijken.
Kort voor 19:00 uur is het clubje toeschouwers nog klein.
De assistent (?) / fotograaf op de foto.
Al snel wordt het een stuk drukker.
De bedenker/uitvoerder: Wouter Osterholt.
Snel nog even passen of de dragers goed zijn.
De processie kan beginnen.
Het park uit en naar De Koepel om daar het beeld tijdelijk te plaatsen.
Er is een kunstproject in Breda met als titel BUILDING SITE / BUILDING SIGHT
Building site staat voor Bouwterrein.
Building (in)sight staat voor Bouwen aan inzicht.
De Vlucht van Hein Koreman op de voorgrond. Daarachter De Vlucht van Wouter Osterholt.
Van 22 mei t/m 7 juni organiseert KOP op vrijdag- en zondagavond
bustours langs de locaties waar de bijzondere resultaten
van de deelnemende kunstenaars
aan BUILDING SITE / BUILDING SIGHT te zien zijn.
Vanavond was dus de eerste bustocht.
Maar vanmiddag was een werk al te zien in het Valkenberg.
Kunstenaar Wouter Osterholt heeft een reproductie gemaakt
van het beeld ‘De Vlucht’.
Dit beeldhouwwerk van Hein Koreman staat in het Valkenbergpark
en dient als oorlogsmonument.
Het herinnert aan de zogenoemde ‘Vlucht van Breda’ op 12 mei 1940,
toen de inwoners van Breda moesten vluchten
omdat Breda door gevechten met de Duitsers een slagveld dreigde te worden.
De reproductie is op ware grootte en gemaakt van suiker.
Deze suiker is door vrijwilligers van KOP verzameld,
door in Breda langs de deuren te gaan
en mensen te vragen om een “kopje suiker”.
Voor het vervaardigen van het beeld
is er ongeveer 100 kilo suiker gebruikt.
Het beeld wordt vrijdagavond 22 mei om 19.00 uur,
onthuld in het Valkenbergpark.
Vervolgens wordt het door middel van een processie
naar het AZC Breda (de voormalige koepelgevangenis) gebracht
en bij de ingang geplaatst.
Omdat het beeld erg kwetsbaar is voor weersomstandigheden,
wordt het beeld later op de avond verplaatst
naar het Mondiaal Centrum Breda.
Gastvrijheid
Wouter Osterholt wil met zijn werk de gastvrijheid van Breda bevragen.
Ten eerste door mensen te vragen om een “kopje suiker”
en ten tweede wil hij de Bredase gastvrijheid
ten opzichte van asielzoekers aan de kaak stellen.
“Ik heb me verbaasd over het gebrek van compassie
en solidariteit bij sommige buurtbewoners en
ik vind het van grote kortzichtigheid getuigen
dat sommige bewoners zich meer zorgen lijken te maken
om de zogenaamde daling van de waarde van hun huis
dan het leed van de asielzoekers.
http://www.kop.nu | http://www.facebook.com/KOPfanpage
KOP | Houtmarktpassage 30B | Breda
De tekst van deze blog komt deels van het persbericht.
Las ik toevalling vandaag. Soms treffen tekenaars de kern van een situatie zo goed…
De boom die in Breda een trui had aangekregen
die boom is er nog maar de trui is weg.
Zo zag de boom er een paar dagen geleden nog uit.
Van dichtbij zag het wildbreien of urban knitting er zo uit.
Het zicht was gisteren mooi, zo in de ochtend. Maar de trui is weg. Zie eerste boom, rechts van het pad in het midden van de foto.
Nog een klein stukje forensisch bewijs slingert er op het pad. Jammer.
Al een tijd terug ben ik bezig geweest
met een linosnede, een teststukje.
Het lukte me niet.
Afgelopen zaterdag dacht ik: dat is toch te gek voor woorden.
Dat moet ik ook kunnen.
Ik heb het teststukje afgemaakt maar toen in het probeerde
af te drukken met acrylverf gebeurde er op papier nauwelijks iets.
Dus naar de leraar en haar oordeel afwachten.
Ze gaf aan dat die acryl veel te dun is.
Die rol je juist in de gaten en er blijft
nauwelijks iets op het oppervlakte van de lino achter.
Ze had een ander middel.
Dat heb ik getest.
Mijn linosnede met twee maal de tekst Breda: een keer regulier en een keer in spiegelschrift en de andere inkt (want bij drukken heet zoiets inkt, geen verf).
Het eerste resultaat, niet slecht. Ik ben er blij mee.
Afdruk twee in wording.
Terwijl ik zo bezig was zag ik ineens
een Nederlandse indeling voor letterkasten.
Ik had wel een vermoeden dat zoiets bestaat maar had het niet eerder gezien.
Voldoende afdrukken om te weten dat dit spul veel beter werkt. Is nog op waterbasis ook.
Door met mijn project: de letter B.
Zo ongeveer het eindpunt van de week ervoor. Ik zet de vorm van de ‘B’ hier voort.
Het eindresultaat van deze week.
Iets anders dat ik vandaag via Twitter vernam
is dat het vandaag precies 80 jaar geleden is
dat T.E. Lawrence overleed aan de gevolgen van een motorongeluk.
Reden voor mij om mijn Lawrence-bibliotheek (heel klein,
maar als je goed voor 1 boek zorgt heb je een bibliotheek)
in het zonnetje te zetten.
Mijn bibliotheek bestaat uit drie boeken: Seven pillars of wisdom, de versie uit 1935 die in Engeland verscheen, Revolt in the desert, de versie uit 1927 die in de Verenigde Staten verscheen en The making of David Lean’s Lawrence of Arabia.
Seven pillars of wisdom.
De geografie van de heldendaden.
Lawrence of Arabia.
Het begin van de film van David Lean waarin Peter O’Toole op de motor zit, kort voor het motorongeluk.
Revolt in the desert, King Feisal of Irak.
Soms kun je op een dag veel leren, ook van Twitter.
Zo ben ik er vandaag achtergekomen
dat het maken van zo’n ‘trui’ een naam heeft:
Wildbreien.
Er staat zelfs een artikel op Wikipedia over dit onderwerp:
Wildbreien is een relatief nieuwe vorm van tijdelijke street art waarbij personen lapjes in of aan elkaar haken, breien of naaien en die vervolgens door de stad verspreiden. Het idee is om publieke objecten te versieren, personaliseren en mooier te maken met de kleurrijke breiwerken. Deze brei-objecten kunnen bomen, lantaarnpalen, vuilnisbakken, kunstwerken of ander straatmeubilair sieren. Het inpakken van een voorwerp wordt bombing genoemd. Omdat kunstenaars vaak een spoor van breiwerken door de stad achterlaten wordt het ook wel graffiti knitting (graffitibreien) genoemd. Soms laat de maker een etiket achter op het breiwerk. Het voordeel van deze moderne vorm van graffiti is dat het eenvoudig te verwijderen is en daardoor tijdelijker van aard is. Van vandalisme is dus helemaal geen sprake al wordt daar door lokale autoriteiten wel eens anders over gedacht.
En als extra leuk weetje:
Het Nederlands Instituut voor Lexicologie noemt wildbreien het mooiste nieuwe woord van 2011.
Mijn voorbeeld uit Breda ziet er als volgt uit:
Al een paar weken is dit de status van het monument voor Stadhouder Willem III op het Kasteelplein in Breda.
In detail. De kroon moet toch eens recht gezet worden.
Argusvlinder 