Small Stories in Silent Buildings

Kleine Verhalen in Stille Gebouwen.
Een tentoonstelling in het voormalige klooster van de kapucijnen
in de Schorsmolenstraat in Breda.
Met Pasen was de tentoonstelling te zien.
Ik ging er Tweede Paasdag naar toe,
eerlijk gezegd meer om het gebouw dan om de tentoonstelling.
Ik kende mensen die er woonden toen het nog als klooster
in gebruik was.
Aan de bezoeken aan het klooster heb ik goede herinneringen.

 photo WP_20160328_001SmallStoriesInSilentBuildings.jpg

Small Stories in Silent Buildings


 photo WP_20160328_002IkIndeRolVanBiechtvaderMeteenElectronischeBiechter.jpg

Bij een van de werken werd je als bezoeker in de rol van een bischtvader gezet. De originele biechtstoelen zijn verdwenen maar in deze nieuwe biechtstoel kwam je in een positie die wel heel vreemd is. Niet veel mensen zullen nog veel herinneringen hebben aan biechten en als ze die al hebben dan altijd in de rol van de ‘zondaar’. Maar hoe zou het zijn als biechtvader. Hier met een electronische biechter.


 photo WP_20160328_003DoorDeKapelEenWegMetDilemmas.jpg

Memento mori. Een weg met dilemma’s


 photo WP_20160328_004VoormaligAltaarKerkKapucijnen.jpg

Het voormalige hoofdaltaar.


 photo WP_20160328_006VoormaligMariaAltaar.jpg

Het voormalige Maria-altaar.


 photo WP_20160328_009PlafondMetHeiligHart.jpg

Een van de rozetten op het plafond is een afbeelding van het Heilig Hart.

 photo WP_20160328_009PlafondMetHeiligHartEnLichtbeelden.jpg

Tijdens de tentoonstelling het Heilig Hart als centrum van lichtbeelden.


 photo WP_20160328_010PaterHansPuttersVoormaligBewonerVerteltOverZijnRoeping.jpg

Een van de voormalige bewoners van het klooster, Pater Hans Putters, vertelt in een video over zijn roeping, de reden waarom hij in het klooster ging.


 photo WP_20160328_011PlagenOverEgypte.jpg

De plagen van Egypte: Kikkers.

 photo WP_20160328_012PlagenOverEgypte.jpg

De plagen van Egypte: Muggen.


 photo WP_20160328_013VideoOverDeKapucijnenEnBijvoorbeeldNAC.jpg

Er was een video waarin een paar aspecten, uitspraken, van een van de kloosterlingen werd belicht: NAC en feestvieren.

 photo WP_20160328_014DePatersKondenFeesten.jpg

De paters konden feesten.


 photo WP_20160328_015RondgamgInHetKlooster.jpg

De rondgang in het klooster.


 photo WP_20160328_016InHisShadow.jpg

In de kapel stond een werk: In his schadow (In zijn schaduw). Licht en bewegende beelden werden geprojecteerd op een opstelling van voorwerpen. Sommige voorwerpen waren speciaal gemaakt, andere speciaal gekozen.

 photo WP_20160328_017InHisShadowKroniekEnerParochieDeMenschEnZijnSchaduw.jpg

Zoals dit boek; Kroniek ener parochie; De mensch en zijn schaduw.

 photo WP_20160328_018InHisShadowStappeltjeBoeken.jpg

Of dit stapeltje boeken.

 photo WP_20160328_019InHisShadow.jpg

In his shadow.


Wordt vervolgd.

Gelezen: As in Tas

De titel is wel leuk maar geen palindroom zoals zijn
vader zo graag maakte.
Zijn vader maakte bijvoorbeeld de zin:
I’m a dad, am I? (Battus)
Je kunt die zin van links naar rechts en andersom lezen,
met hetzelfde resultaat: ik ben vader, niet dan?

Jelle Brandt Corstius schreef een erg leuk boek(je)
over zijn fietstocht van Amsterdam naar de Middellandse Zee.
Hij gaat daar een deel van de as van zijn gecremeerde vader
in de zee uitstrooien.
Jelle is bekend van zijn wat droge interview en vertelstijl
in zijn reisprogramma’s over bijvoorbeeld Rusland en India.
Leuke gebeurtenissen, terugmijmeringen en veel zelfspot brengen ons vanuit
Amsterdam naar Saint-Maries-de-la-Mer.

Een van de stukje die ik erg leuk vond is hierna te lezen.
Vooral zijn conclusie in de laatste zin vond ik leuk,
al ben ik het met zijn analyse niet eens.

Dat is misschien wat ik in Nederland het meeste mis: de wildernis.
Plekken die geen bestemming hebben.
Ik denk dat wij het enige land ter wereld zijn waar elke vierkante meter een bestemmingsplan heeft.
Thuis fiets ik wel eens een rondje in de buurt.
Een groot deel van de tocht gaat dan over de Diemerzeedijk aan de rand van Amsterdam.
Op het eerste gezicht kom je er dan door een prachtig natuurgebied.
Auto’s mogen er niet rijden, en altijd zie ik wel ergens een konijntje langshuppelen.
Maar aan mijn rechterkant loopt een door mensen gegraven kanaal waar binnenvaartschepen varen.
Aan mijn linkerkant ligt een door mensen gemaakt eiland, IJburg.
Achter mij hoor ik het gedreun van de ringweg van Amsterdam.
Voor mij: de schoorstenen van de energiecentrale.
Boven mij: de hoogspanningsmasten die Amsterdam van energie voorzien.
En onder mij – en dat is het meest bijzondere – een voormalige vuilnisbelt.
In plaats van het te saneren hebben ze dit gebied in plastic verpakt en is er een park op gebouwd.
Hier en daar steekt een schoorsteen uit de grond die het ingepakte afval moet ontluchten.
Voor een kinderprogramma was ik er ooit op stap met een bioloog die vertelde dat ze geen idee hebben wat voor chemische processen zich precies in de gifkuil afspelen.
In elk ander land zou dit een stedelijke wildernis zijn; grond die niemand wil hebben.
Hooguit geschikt om nog meer afval te storten, of misschien als informele tippelzone.
Fietsend over de Diemerzeedijk kan ik genieten van zoveel inventiviteit, maar soms raak ik ook gedeprimeerd omdat ik naar deze vuilnisbelt moet om van de natuur te genieten.
Nederland is de natte droom van elke ingenieur.
Of Nederland is India met infrastructuur, het is maar hoe je het bekijkt.

Jelle Brandt Corstius, As in tas, pagina 130 – 131.

 photo WP_20160327_002JelleBrandtCorstiusAsInTas.jpg


Gezien: The Revenant

The Revenant is eigenlijk een Western.
Je weet wel, die films met John Wayne waar de indianen
altijd aan het kortste eind trekken en John
de grote held is: ruwe bolster, blanke pit.
Of die films met muziek van Ennio Morricone,
met soms langzame, haast poetische beelden.

In The Revenant is Leonardo DiCaprio John Wayne
alleen geen van de personages is of stereotiep goed
of stereotiep slecht.
Ook de indianen niet.

Het geeft een realistisch beeld van avonturiers die
onder bescherming van het leger, langzaam maar zeker
de indianen uitroeien.
Alle mensen in deze film zijn niet alleen maar goed of slechts.
Het zijn net echte mensen.
Ze liegen en bedriegen, zijn eenzaam en komen soms op
voor een ander. Ze vechten en moorden.
De omstandigheden zijn primitief en het bestaan
valt hun niet gemakkelijk.

Combineer dat met de prachtige beelden en je hebt
een geweldige western. Niet de beste ooit gemaakt
maar een die er heel goed mee door kan.

De muziek van Ryuichi Sakamoto is subliem.

Emmanuel Lubezki is verantwoordelijk voor de prachtige beelden.

De betekenis van ‘The Revenant’ is niet zonder discussies
op het internet. Ik ga er maar van uit dat The Revenant
staat voor een persoon die terugkeert uit de dood.

Absurd artikel

Een absurde week vraagt om een absurd artikel.
Afgelopen week verschenen er in Breda UFO’s.
Niet in de lucht maar op de grond.
Op de paden in het Valkenberg maar ook op andere
fietspaden in Breda.
Bij de gemeente (?) vond iemand dat geen gezicht.
Daarom zijn ze verwijderd.

 photo WP_20160324_003ValkenbergBredaWegVliegendeSchotel.jpg

Hier was eerder een UFO te zien maar die is van het asfalt weggehaald.


Maar als je goed zoekt dan zie er nog een paar.
Ik heb er een op de grond gezien, bij een uitgang van het park
en er zitten er nog een paar op de brug.
Absurd genoeg?

 photo WP_20160324_001ValkenbergBredaOpDeBrugWit.jpg

 photo WP_20160324_002ValkenbergBredaOpDeBrugPaars.jpg


Wat een Week!

 photo Nummer14.jpg

Wat een Week!
Terug van vakantie en dan eerst de laffe aanslag
in Brussel op onschuldige mensen,
en later het overlijden van Johan Cruijff.

 photo WP_20160322_001StationTilburgExtraBeveiliging.jpg

Misschien stonden deze ziekenauto en politie-auto toevallig voor het NS station in Tilburg? Maar later mocht ik in Breda ‘op last van de politie’ niet uit de trein: er was een rugzak gevonden die iemand vergeten was.


India 2016

Dit jaar zijn we op vakantie geweest in Noord-India.
Om precies te zijn, we hebben negen plaatsen aangedaan, te beginnen
met Bhopal en eindigend in Amritsar.
Er zijn natuurlijk ook heel wat foto’s en verhalen gemaakt
maar om een eerste indruk te geven heb ik per plaats
een foto uitgezocht om die plaats te vertegenwoordigen.

Bhopal, city of lakes, stad van de meren.

Bhopal heb ik ervaren als een stad waar je op het ene moment
kunt genieten van de dynamiek en de bruisende drukte die zo typerend is
voor een stad in India,
maar waar je 10 minuten later kunt genieten van de rust op een mooi
aangelegd wandelpad langs het grote meer.

 photo DSC_8415BhopalCityOfLakes.jpg

Bhopal, genieten aan het grote meer.


Orcha, palaces and cenotaphs, paleizen en grafmomumenten.

Orcha is een kleine plaats, een verborgen parel in noord India.
Grote en mooie paleizen, tempels en grote grafmonumenten liggen er aan de rivier.

 photo DSC_8613OrchaPalacesAndCenotaphs.jpg

Een voorbeeld van de grafmonumenten in Orcha.


Varanasi, ghats.

Varanasi is een micro-cosmos aan de Ganges.
Hier komt alles wat India is samen: leven, dood, religie, kleur,
ceremonies, handel, werk, familie enzovoort.

 photo DSC_8720VaranasiGhats.jpg

Aarti aan de oevers van de Ganges in Varanasi.


Allahabad, confluence of rivers, samenstroming van heilige rivieren.

Allahabad, plaats waar de rivieren de Ganges, de Yamuna
en de mythische rivier Saraswati samenvloeien.
Dagelijks verzamelen honderden, zo niet duizenden pelgrims
zich op de zandbanken op de plaats waar de rivieren samenstromen.
Deze plaats wordt de Sangam genoemd.

 photo DSC_8883AllalabadSangam.jpg

De Sangam in Allahabad.


Lucknow, Muslim heritage and British rule, samenkomst van het moslim verleden en Brits bestuur in India.

In Lucknow staat een groot aantal gebouwen die aan het moslim-verleden herinneren
en ook resten van het Britse bestuur. Deze resten speelden een belangrijke rol
in wat in de geschiedenisboeken de ‘Indian Rebellion of 1857’ is gaan heten.

 photo DSC_9036LucjnowMuslimHeritage.jpg

De Asfi moskee naast de Bara Imambara in Lucknow.


Haridwar, Holy dip in the Ganges, onderdompeling in de Ganges.

In Haridwar werd/wordt dit jaar de Ardh Kumbh Mela gehouden.
Wij waren er bij de Mahashivratri (Grote Nacht van Shiva) en
waren getuigen bij Har Ki Pauri van de vele onderdompelingen van pelgrims.

 photo DSC_9169HaridwarHolyDip.jpg

Onderdompeling in de Ganges-rivier in Haridwar.


Chandigarh, architecture of Le Corbusier, architectuur van Le Corbusier.

Chandigarh is een stedenbouwkundig experiment waarvan er maar
een paar ter wereld zijn.
Le Corbusier ontwikkelde samen met Pierre Jeanneret (op basis van
eerdere ideeen van andere architecten) het plan voor de nieuwe
hoofdstad van de Punjab (en later Haryana).
De kans om vanuit het niets een nieuwe stad te ontwikkelen is
maar voor een paar architecten weggelegd. Vergelijk het met
het aanleggen van Brasilia door Oscar Niemeyer.

 photo DSC_9614ChandigarhLeCorbusier.jpg

Het ‘Open hand-monument’ van Le Corbusier in Chandigarh.


Patiala, jewel?, juweeltje?

Patiala wordt door sommigen gezien als een verborgen juweeltje.
Ik hou het er op dat er nog heel wat restauratiewerkzaamheden nodig zijn
alvorens deze plaats tot zijn recht gaat komen.

 photo DSC_9675PatialaRestauration.jpg

Het Qila Mubarak vanaf de straat gezien. Er is nog heel veel werk aan de winkel. Maar na het rustige en schone Chandigarh was dit weer het ‘echte’ dynamische India dat we eerder zagen.


Amritsar, Golden tempels, gouden tempels.

De Gouden tempel van de Sikhs is het bekendste monument van Amritsar.
Het is er genieten van de niet aflatende stroom pelgrims
die dagelijks dit monument bezoeken. De heiligste plaats
voor de Sikhs is volledig toegankelijk voor toeristen.
Door de Hindoes is in Amritsar ook een tempel aangelegd in het midden
van een kunstmatig meertje met een gouden bovenkant en met
zilveren deuren.

 photo DSC10066AmritsarGoldenTemples.jpg

De Gouden tempel (Harmandir Sahib) in Amritsar in het midden van de Sarovar.


Vergelijkbaar maar oh zo verschillend

Twee srtripboeken, allebei vormen van journalistiek,
maar zo verschillend in uitwerking.

Ik las van Jules Calis het boek ‘Van Brabant naar Afghanistan…en terug’.
Strips die zich voornamelijk in Afghanistan afsprelen en die gebaseerd zijn
op gesprekken met militairen die uitgezonden zijn geweest.
Daartussen informatie over wapens, een kort verhaal.
De ene strip is beter geslaagd dan de andere. De tekenstijl is druk en
heel gedetailleerd.

Daarnaast las ik ‘De Arabier van de toekomst 2’ van Riad Sattouf.
Een enorme bestseller in Frankrijk.
Riad werd geboren in Parijs. Zijn vader is Syrisch, zijn moeder Frans.
Hij bracht zijn jeugd door Libie en Syrie en daar schrijft hij over
in dit boek.
De belevenissen van het kind in Syrie zijn niet spannender dat die van
de militairen in Afghanistan. Toch boeit Riad Sattouf enorm
en Jules Calis veel minder
Tekenstijl: strak en eenvoudig van lijn.

 photo WP_20160214_001JulesCalisVanBrabantNaarAfghanistanEnTerug.jpg

Jules Calis, Van Brabant naar Afghanistan…en terug.


 photo WP_20160214_001RiadSattoufDeArabierVanDeToekomst2.jpg

Riad Sattouf, De Arabier van de toekomst 2.


Kunstvaria

 photo CornelisCorneliszVanHaarlemTheWeddingOfPeleusAndThetis1592-1593.jpg

Cornelis Cornelisz van Haarlem, The wedding of Peleus and Thetis, 1592 – 1593.


 photo EmilNoldeSchlepperAufDerElbe1910OumllAufLeinwand.jpg

Emil Nolde, Schlepper auf der Elbe, 1910, ol auf leinwand.


 photo FernandLegerLesBuches1952.jpg

Fernand Leger, Les Buches, 1952.


 photo FranzMarcDerRoteHund1911OumllAufLeinwand.jpg

Franz Marc, Der Rote Hund, 1911, ol auf leinwand.


 photo HansDeJodeViewOfTheTipOfTheSeraglioWithTopkapPalace1659Canvas.jpg

Hans de Jode, View of the tip of the seraglio with Topkapi Palace, 1659, canvas.


 photo HenriMatisseLaLeccedilonDePianoOilOnCanvasPaintedIn1923.jpg

Henri Matisse, La lecon de piano, 1923, oil on canvas.


 photo SamFrancisFirstStone1960.jpg

Sam Francis, First stone, 1960.


 photo SarahAnneJohnsonZombieDance2015ChromogenicPrint.jpg

Sarah Anne Johnson, Zombie Dance, 2015, chromogenic print.


Das Mag: nieuwe uitgever

In moeilijke tijden voor boeken (of zijn die nu echt voorbij?)
is er toch een nieuwe uitgever ontstaan in Nederland.
Een die betere voorwaarden wil geven aan de schrijvers en
een betere kwaliteit boeken wil brengen.
Als een van de ‘mede-oprichters’ ontving ik de eerste drie
boeken in een speciale uitgave.

 photo WP_20160218_002DasMagMaartjeWortelLizeSpitWalterVanDenBerg.jpg

De eerste drie werken die bij DasMag verschenen zijn van Maartje Wortel, Lize Spit en Walter van den Berg. Ik ben nog niet in de boeken begonnen maar in de pers is voor de boeken al veel lovende aandacht geweest.


 photo WP_20160218_003DasMagMaartjeWortelLizeSpitWalterVanDenBerg.jpg

De exemplaren voor de ‘mede-oprichters’ hebben een ander uiterlijk dan de werken die je in de boekwinkel kunt kopen. De Titels zijn Schuld, Er moet iets gebeuren en Het smelt.


 photo WP_20160218_004DasMagMaartjeWortelLizeSpitWalterVanDenBerg.jpg

Helemaal speciaal zijn de boeken geworden door de stofomslagen in wit met goud opdruk. Hier zie je de stofomslagen die ik nog niet gevouwen heb.

 photo WP_20160218_005DasMagErMoetIetsGebeurenHetSmeltSchuld.jpg


Uitgeverij DasMag:
Maartje Wortel, Er moet iets gebeuren.
Lize Spit, Het smelt.
Walter van den Berg, Schuld.

Het gaat een lange, leesbare zomer worden!

Drie moeilijke woorden over teksten

 photo WP_20160209_001DjoekeVanNettenKoopmanInKennis.jpg

Djoeke van Netten, Koopman in kennis.


Het boek is nog lang niet uit maar in deze introductie van Willem Jansz Blaeu
door Djoeke van Netten, komt een heel interessante passage voor.
Het gaat om de informatie die je rond de tekst van een boek kunt vinden.
Daarover heeft de Franse wetenschapper Gerard Genette een concept ontwikkeld
dat in twee begrippen uiteen valt: paratext.
En paratext valt uiteen in Peritekst en Epitekst.
Voor mij nieuwe begrippen.

Het fragment gaat als volgt:

Alles wat om, onder en achter de eigenlijke inhpoud (de tekst) van een boek te vinden is, heeft de Franse literatuurwetenschapper Gerard Genette met het concept paratexte aangeduid. Paratekst is deels tekst, deels materie. Paratekst valt uiteen in peritekst en epitekst.

 

Onder peritekst vallen bijvoorbeeld formaat, typografie, , opmaak, paginanummers, kopjes en tussenkopjes, indexen, voetnoten, marginalia, frontispices, illustraties, tabellen, opdrachten en drempeldichten.

 

Epitekst bevindt zich om en buiten de tekst, dat betreft bijvoorbeeld de reputaties van de auteur en de uitgever en de manier waarop er over een boek wordt gesproken in andere media.

Pagina 26 van genoemd boek.

Zo op het eerste gezicht lijkt me dit een zinvolle definitie.
Wel duikt in dit boek steeds het woord ‘drempeldicht’ op.
Ik heb geen idee wat dat is. Kan er ook niet op het web over vinden.

Kunstvaria

Deze keer heel veel realisme.

 photo ArchibaldJMotleyJrGettinrsquoReligion1948OilOnCanvas.jpg

Archibald J. Motley Jr., Gettin’ Religion, 1948, oil on canvas.


 photo BebaBidart1940VintageGelatinSilverPrint.jpg

Beba Bidart, 1940, vintage gelatin silver print.


 photo DrDainLTaskerARose1936XRay.jpg

Dr. Dain L. Tasker, A rose, 1936, rontgen foto.


 photo EdmunsSeWaalALectureOnTheWeather2015-290PorcelainVesselsInWoodAluminumAndGlassVitrine.jpg

Edmund de Waal, A lecture on the weather, 2015, 290 porcelain vessels in wood, aluminum and glass vitrine.


 photo EllenDeMeijerVirtualLove2012OilOnCanvas.jpg

Ellen de Meijer, Virtual love, 2012, oil on canvas.

Een voor mij nog onbekende Nederlandse kunstenares.


 photo GordonParksOutsideLookingInMobileAlabama1956ArchivalPigmentPrint.jpg

Gordon Parks, Outside, looking in, Mobile, Alabama, 1956, archival pigment print.


 photo JanetFishStuffedPeppers1970OilOnCanvas.jpg

Janet Fish, Stuffed peppers, 1970, oil on canvas.


 photo Self-portraitBySirAnthonyVanDyckC1640.jpg

Self-portrait by Sir Anthony van Dyck, circa 1640.


 photo SpencerTunickDeadSea4ChromogenicPrintMountedBetweenPlexi.jpg

Spencer Tunick, Dead Sea 4, chromogenic print mounted between plexi.