Soms valt een concert zo enorm tegen.
Het gebeurt niet vaak maar afgelopen vrijdag was het zo ver.



Aan het programma hoeft het niet te liggen zou je denken.
Aan de solist ook niet.
De avond begon goed.
Het eerste stuk dat uitgevoerd werd voor Vengorov was Mozart.
Prima, niets mis mee.

Bij het tweede stuk begon het te rammelen.
Vengorov richtte zich tot het publiek met de aankondiging van de dood
van Rostopovich. Hij heeft nog samen met hem gespeeld.
Tot nu toe alles nog goed.
Het werd nog beter.
Het als vierde en laatste stuk geprogrammeerd voor de avond
was een compositie van Sjostakovitch.
Het stuk is bewerkt voor orkest.
Dit stuk zal nu als tweede deel van de avond worden uitgevoerd.
Vengorov treedt op als dirigent.
Het stuk wordt prachtig gespeeld.



Veel stukken van Sjostacovitch hebben een onheilspellende sfeer.
Dat past prima op een dag als deze.

Na de pauze vertelt Vengorov het publiek dat hij
verder niet meer zal spelen deze avond.
Hij is in januari gevallen en heeft daarbij zijn schouder geblesseerd.
Dat is natuurlijk niet niks voor een violist.
Maar het publiek wordt met dit feit geconfronteerd
als de avond half voorbij is.
Wij hebben het concert niet drie weken vervroegd.
Wij hebben geen kans gehad te bedanken voor een kwart-concert.
Na het derde stuk verlieten al veel toeschouwers de zaal.
Hier waren ze niet voor gekomen.
Het applaus aan het eind was lauw.
Hier betaal je geen 40 Euro (ruim).

De echte fans zullen dit wel niet leuk vinden.
Maar het maken van dit bouwwerkje is een van de dingen die je ook kunt doen
met de DVD-box ‘Don’t look back’ van Bob Dylan die nu in de winkels ligt.



Maar ik vind dat als je bij een DVD een klein boekje stopt
met de foto’s van de bekende ‘video clip’ van ‘Subterranean Homesick Blues’
dan moet een klein grapje kunnen.



Overigens heeft deze DVD al meer van de wereld gezien dan ik
want het boekje is bijvoorbeeld in China gemaakt.

De inhoudelijke recentie volgt binnenkort.

De zanger van de Belgische groep Arid heeft in 2005
een solo-album uitgebracht.
Deze cd heet ‘Songs of Innocence’.
Nu is deze cd opgevolgd door een DVD.
Daarop staan 2 concerten en een aantal muziek video’s.
Veelbelovend.

Joni Mitchell.

Op de DVD ‘Joni Mitchell a life story’ vertelt ze hoe ze op advies van
Crosby, Stills en Nash maar niet naar het Woodstock concert ging.
Ze had er nog altijd spijt van zo leek het.

Er is nu een CD uit, een tribute to-cd met artiesten als James Taylor
en Emmylou Harris.
Maar ook Bjork, Prince, k.d. Lang, Annie Lennox, Brad Mehldau en
Cassandra Wilson.
Allemaal zingen/spelen ze nummers van Joni Mitchell.
Het resultaat mag er zijn.
Sommige blijven erg dicht tegen de originele sfeer aan (k.d. Lang,
Sara McLachlan) terwijl anderen er een eigen nummer van maken (Prince).
De meeste opnames zijn speciaal voor dit album opgenomen,
een paar waren al eerder op een album
van de desbetreffende artiest te hotren.



You read those books where luxury
Comes as a guest to take a slave
Books where artists in noble poverty
Go like virgins to the grave
Don’t you get sensitive on me
‘Cause I know you’re just too proud
You couldn’t step outside the Boho dance now
Even if good fortune allowed