Dit ga ik gebruiken voor de voorkant van mijn ideeënboek. De buitenste rand zal aan de binnenkant van de kaft komen. Op de kaft is ruimte voor 16 x 16 centimeter. Dit ontwerp in 20 bij 20.
Maandelijks archief: juni 2018
uit de Boekenpers
Het ideeënboek had ik eerder deze week ingebonden,
de schutbladen gelijmd op het boekblok en in de
boekenpers gestopt om de rug (die ingelijmd was)
goed te laten drogen.
Zo ziet het boekblok, ingenaaid en voorzien van de schutbladen, er uit als het uit de boekenpers komt.
De bladen weken maar heel weinig van elkaar af, ook de schutbladen passen prima, maar een boekblok dat is schoongesneden ziet er zo geweldig strak uit. een feest voor het oog.
Vervolgens heb ik een boekband gemaakt. Hij is nog niet gereed. Een voorkant en achterkant en een rug uit karton. Op papier geplakt en vervolgens de rug in een lila boekbindlinnen gelijmd. Met de PC ga ik nu de afbeeldingen maken voor de voor- en achterkant. Als dat op de band is gelijmd kan het boekblok in de band bevestigd worden. Bijna gereed dus.
Met een niet te beste camera op je telefoon toch een leuke foto
Het lijkt misschien of de foto bewogen is maar dat geloof ik niet. Misschien was de lens vettig of misschien was gisterochtend de zin te fel voor de camera in mijn telefoon. Toch vind ik het een bijzonder resultaat. Valkenberg, Breda.
Sampler – Literair talent anno morgen
Gelezen: Sampler – Literair talent anno morgen
Een boek met verhalen van jonge schrijvers.
Jong vooral in de zin dat nog niet zo heel veel van hun werk
is gepubliceerd.
In deze bundeling dus van ieder van hen een verhaal.
Hieronder wat ik er van vond.
Sarah Arnolds: Niet klagen.
Leuk verhaal.
Bijzonder taalgebruik.
Kun je dat vol blijven houden?
Jacco Doppenberg: De Kleine Python
Goed verhaal.
Je wil blijven lezen.
De Amerikaanse setting van het verhaal spreekt mij niet aan.
Peter Wu: En we zouden nooit meer stoppen
Een vervreemdend verhaal.
Wel goed in elkaar gezet.
Maar ik heb geen idee waar dit over gaat.
Turkije, ja.
Maar dan?
Peter Buurman: Testbeeld
Een verhaal beginnen is één ding.
Maar dat einde!
Op een mooie manier het einde tot onderwerp van het verhaal gemaakt
terwijl dat pas op het eind heel duidelijk wordt.
Goed gedaan!
Sofie Lakmaker: De geschiedenis van mijn sexualiteit
Wel grappig maar niet echt scherp.
Carl Plaisier: Winterpels
Eerst maar een paar zinnen zodat je een gevoel krijgt voor de stijl:
Het nut van een gesprek is overschat en bovenal eenzijdig.
Voor de spreker zit het genot in gehoord worden.
Er is daarvoor een luisteraar nodig.
Voor de luisteraar zit het genot niet in het luisteren maar in het doorvertellen.
Genot dat tussen twee mensen op een verschillend moment plaatsvindt is misbruik.
Ik ben verrast dat u me laat uitspreken.
Dan, als het ware teder, wendt u zich tot mij, wrijft in uw nek, dan in uw ogen en zegt:
“Maar dan willen spreker en luisteraar tot net hetzelfde?”
Bovenstaande is een fragment van pagina 159.
===
Het tegenovergestelde van de lach is niet de zucht maar onverschilligheid.
Bovenstaande regel is een fragment van pagina 163.
===
Dit is een verhaal dat soms intelligent in elkaar lijkt te zitten
maar waar ik weinig mee kan.
Fenna Riethof: De nieuwe Alferink
Het verhaal kan niet echt boeien.
Rashif El Kaoui: Lonely women in ****** are waiting for you
Algemene tendens in veel van deze verhalen is de ongelofelijke
gerichtheid op het eigen ‘IK’.
Dat je dat nog eens mag meemaken van iemand die een soort kind van het ‘Ik’-tijdperk is.
Voor mensen die niet weten wat het ‘Ik’-tijdperk is,
is vond op www.ensie.nl een soort van definitie.
Op de website de hele definitie, hier een samenvatting:
Ik-tijdperk – (Eng. the Me-decade, ook wel the age of Me; gelanceerd door de Amerikaanse auteur-journalist Tom Wolfe in het mei/juni nummer van 1973 van The Critic), benaming voor de jaren zeventig en tachtig, de periode waarin alles rond de eigen persoon draait en er weinig belangstelling is voor de medemens; ‘cultuur van het narcisme’.
Bij ons werd de term gelanceerd door het tijdschrift de Haagse Post in het kerstnummer van 1979.
De ‘ik-generatie’ (Me-generation) wordt gevormd door yup(pie)-prototypes die de innerlijke contemplatie van de hippies uit de jaren zestig omzetten in een vergaande obsessie met zichzelf.
Goed initiatief.
Leuke kennismaking.
Perkamenten boekband
Een afbeelding van de boekband met het eerste deel
van de schutbladen was ik mijn bezoekers nog schuldig.
Er is goed te zien dat het schutblad niet vast gelijmd zit aan de band. Dat heb ik bewust gedaan. Het dummy boekblok, de versteviging van de vlakken en de schutbladen mogen de kwaliteit van deze Indiase perkamenten boekband met blinddruk niet beïnvloeden.
Spatterdespat
Ben vandaag natuurlijk nog even bezig geweest.
Met de schutbladen van mijn ideeënboek.
Dat is nu gereed en inmiddels zijn de katernen ingenaaid
en liggen die met de schutbladen te drogen
in de boekenpers.
Nu moet ik de kaft nog maken (met pc en printer deze keer)
en dan kan ik de band gaan maken.
Vandaag begon met een opgeprikt idee.
Alle zes de kanten zijn voorzien van het woord idee. In drie kleuren dat wil zeggen iedere zijde een andere kleur. Kant vier wordt vastgeplakt op de band.
De ecoline lekt makkelijk door het papier door. Bij de papiersoort van het boekblok had ik daar geen problemen mee. Daarom zijn de spatpartijen minder kleurrijk als anders. Is ook leuk.
Aarti op Har Ki Pauri
Aarti is een Hindoe-ritueel.
Al eerder op deze vakantie woonden we een deel van
dit ritueel bij (in Varanasie).
Deze keer in Haridwar.
Het leukst voor mij is het samenkomen van al die mensen
en dan in het schemerdonker het spel met vuur.
We waren al een hele dag druk in Haridwar. We wandelden aan beide zijdes van het Gangeskanaal en tegen de avond gingen we naar Har Ki Pauri.
Het begon erg druk te worden en we besloten om op een van de ‘eilanden’ plaats te nemen, tussen de pelgrims.
De ‘gewone’ rituelen gingen gewoon door. Fascinerend te zien dat dit snel stromende Gangeswater de mensen trekt.
De stemming komt er in. Net als bij bedevaarten in Europa zijn er mensen die groepen begeleiden en enthousiasmeren.
Een offer op de rivier.
Even een plaatsje zoeken.
Het wachten duurde wel een tijdje maar dan kun je je ogen goed de kost geven.
Een beetje moeilijk te vertalen. Er staat zoiets als ‘Val niet voor een ander’ (vallen zou je uit kunnen leggen als iets negatiefs) ‘Maar sta samen op in liefde’. Nou ja, het is wel een heel ruime vertaling. Als iemand een betere poging wil doen. Ik hoor het graag.
Dan komen de kandelaars tevoorschijn. Dan zijn er al heel wat liederen en toespraken gepasseerd.
Har Ki Pauri: deze foto’s waren bedoeld als basis voor een panorama
In Haridwar, je weet niet wat je ziet.
Al die kleuren, al die mensen, al die rituelen.
Dus dan bedenk je dat het misschien leuk is om foto’s
te maken die later misschien kunnen dienen als
basis voor een grote panoramafoto.
Maar dat is er nog niet van gekomen.
Ik kan het basismateriaal hier natuurlijk al wel laten zien:
Haridwar, Uttarakhand, India.
Argus
Met zo’n naam kon ik niet anders dan een proefabonnement nemen op dit eigenzinnige tijdschrift. Binnenkort kan ik hier vertellen of het blad bevalt.
Het verhaal van Argus lees je hier: Argusvrienden.
Perkamenten boekband
Door een foto van een boek te maken en het aanzicht van de pagina’s daaruit te isoleren en uit te printen, had ik een motief om het dummy boekband te beplakken. Best een leuk effect.
Maar ook de ronde rug wil ik opvullen en de boekband daar meer steun geven. Daarvoor probeer ik een soort kartonnen constructie te maken.
Dit is de constructie. Bij passen zal blijken dat de constructie nog een paar millimeter hoger moet worden en iets minder breed. Ik weet nog niet of ik doorga op dit voorbeeld of dat ik een hele nieuwe zal maken. Waar ik nog geen foto van heb, is dat ik voor één kant van het boek (de kant met de voorflap) het schutblad heb gesneden en geplakt heb op de kartonnen platen die in de vouw van de boekband zitten.
Uiteindelijk zal het zoiets moeten worden.
Hij kon het spatten niet laten (op de melodie van ‘Zij kon het lonken niet laten’
Vandaag begonnen aan de schutbladen.
Eerst heb ik de bladen op maat gesneden.
Vervolgens ga ik 6 van de 8 zijdes bespatten
met een heel eenvoudig ontwerp:
het woord ‘Idee’.
Het begint er mee een sjabloon te maken door de tekst uit te snijden.
Dit is het idee.
Hier ligt het al in het spatraam. Het papier is lichtblauw. De eerste kleur is geel.
Dit is het resultaat. De overige 5 zijdes volgen later deze week.
Gezien: The Last Son
De foto die afgelopen zaterdag van deze film in de Volkskrant stond. The Last Son over Ted Kennedy en het incident bij Chappaquiddick. Volgens mij had Kennedy geluk dat we in Europa het een moeilijk uit te spreken plaatsaanduiding vinden. Ook het slachtoffer van het incident had een ingewikkelde naam: Mary Jo Kopechne.
De recensie van de Volkskrant (Kevin Toma).
Knap dat Kevin Toma kan bepalen dat het om een
‘integere en voortreffelijk geacteerd drama‘ gaat.
Alles wat bekend is van het ongeluk komt van Ted Kennedy.
Er zijn alleen getuigen van wat voor of na het ongeluk gebeurde.
Een autopsie van het lichaam van Mary Jo Kopechne is er niet geweest.
De verhalen over wat er precies is gebeurd variëren van dronken achter het stuur,
buitenechtelijke relatie, verbloemen van een ongeluk op het land, enz.
De film die in Amerika uitkwam onder de naam Chappaquiddick
probeert naar mijn gevoel niet de waarheid boven tafel te brengen.
Het verhaal is een selectie over wat op Wikipedia staat over het
incident en brengt niets nieuws.
Dus ik zou het woord ‘integer’ bij deze film niet gebruiken.
Het interessantst zijn de pogingen van de Kennedy-clan om
de affaire in de doofpot te krijgen.
Let op de rollen van Bob McNamara (minister van defensie onder John F. Kennedy
en Lyndon B. Johnson) en Theo Sorenson (speechschrijver voor John F. Kennedy).
Ze zouden het prima doen naast Nixon.
Maar om dat goed te doen ontbreekt er nogal wat in de film.
Bijvoorbeeld de betalingen van Ted Kennedy
aan de ouders van Mary Jo Kopechne. Ook de rechtbankprocessen
en andere bevindingen die er na de televisieverklaring
van Ted Kennedy nog geweest zijn, ontbreken.
Veel interessanter zijn de laatste beelden.
Interviews met ‘gewone’ Amerikanen die in grote aantallen
de Kennedy’s blijven steunen.
Niet omdat ze geloven in de onschuld van Ted Kennedy maar
omdat het beter is voor de blanke, katholieke, Ieren en uit
West-Europa afkomstige inwoners van de VS, om de rijen te sluiten.
Maar die interviewopnames lijken haast per ongeluk in de film te zitten.
Dit is een fenomeen dat we sinds kort ook in de Nederlandse politiek zien.
Wat politici presteren is minder belangrijk.
Ze zijn van jouw bloedgroep en daarom zie je het gekonkel en
de misdragingen maar door de vingers.
Een slechte ontwikkeling.
Ted Kennedy wordt weggezet als een lijzig pratende,
wat arrogante en domme man. Een verwend kind.
Gebukt onder de last van de drie broers die hem voorgingen
waarvan er 1 president werd en de andere minister.
Of dat werkelijk factoren zijn die zijn gedrag bepaalden,
weet ik niet maar Jason Clarke speelt een interessante Kennedy.
**
Van zijn eigen website:
Kevin Toma (Sittard, 1974) studeerde Film en Opvoeringskunsten aan de Katholieke Universiteit Nijmegen (tegenwoordig Radboud Universiteit). Hij begon met het schrijven van filmrecensies voor de Filmkrant, en werkte later een periode als webredacteur voor Cinema.nl. Hij is sinds 2007 als filmjournalist verbonden aan de
Volkskrant.Daarnaast begeleidt hij al sinds 1994 stille films. Als muzikant en componist is hij autodidact. Hij heeft in opdracht van bkkc, Filmhuis Den Haag, Go Short Filmfestival, Movie W, Ekko en ook voor het IFFR en popfestival Lowlands nieuwe scores geschreven (en live uitgevoerd) bij onder andere Sunrise (1927), Häxan (1922) en Berlin, die Sinfonie der Groβstadt (1927). Toma, tegenwoordig gevestigd in Arnhem, is tevens filmdocent en dj.
Indiase perkamenten boekband
De boekband heeft geen boekblok meer.
Dat is niet goed voor de vorm van de band.
De band is laat 18e / begin 19e eeuws.
Ik vind hem gewoon mooi en hij hoort niet ergens rond te slingeren
(zoals hij de afgelopen jaren heeft gedaan in mijn kamer) maar
hij hoort in een boekenkast getoond te worden.
Daarom probeer ik een soort dummy boekblok in de band te maken.
Dit is de basis voor het boekblok. Interessant is dat ik nu niet zelf de afmetingen kan bedenken maar dat ik die steeds moet afleiden van de band en er voor moet zorgen door passen, meten en schuren dat wat ik snij uit het karton ook echt gaat passen.
Intussen zijn alle vlakken voorzien van een dunne kartonnen versteviging. Die zitten los in de band maar je moet moeite doen ze er in te steken of er uit te halen. Van hier uit ga ik een boekblok aanbrengen en ook schutbladen. Voor de schutbladen kies ik een geel papier met Islamitische motieven. Het idee is het dummy boekblok, de verstevigende platen karton en de schutbladen wel met elkaar maar niet met de band te verbinden. De band kan er dan altijd weer af. Het zal niet eenvoudig zijn de band daarna weer goed op de constructie terug te krijgen maar de band zal ook niets te lijden hebben van de constructie.
Even het dummy boekblok passen.
Als er niet aan de boekband wordt gewerkt bewaar ik hem zo veel mogelijk in de vorm waarvoor hij is gemaakt. Je kunt zien dat de rug een ronde rug is. Daarvoor ga ik aan het dummy boekblok nog een uitbreiding maken die de ronde vorm moet ondersteunen. Voor het karton dat onder de vouwen van de boekband moet passen gebruik ik dun karton maar voor het boekblok gebruik ik ook dikker karton omdat het steviger is.
Ook buiten het (zwem)bad wordt veel gespat
Voor de laatste pagina van het ideeënboek val ik terug op het uit de krant gescheurde woord ‘idee’ en drie stroken afvalpapier. Uiteindelijk met drie kleuren gespat.
Alle pagina’s liggen gevouwen in katernen van 2 bladen in de boekenpers. Dan kunnen ze bijvoorbeeld morgen ingebonden worden. Dan kan ik morgen ook aan de schutbladen beginnen.
Haridwar
Er zullen veel mensen zijn die denken al weer India?
Maar inderdaad.
daar kunnen wij geen genoeg van krijgen.
Haridwar was dan ook een hele speciale belevenis.
We zijn onderweg van het hotel, vlak bij het station,
naar Har Ki Pauri. Dé plaats in Haridwar voor de Hindoes.
Onderweg komen we van alles tegen.
Vooral veel winkels.
Zoals deze bakker.
Bak het in de olie.
Deze brug over de Ganges of het Gangeskanaal is versierd met een olifant.
Relaxen aan de rivier of rituelen aan de rivier of allebei?
Haridwar: the color red. Rood!
Een verkoper van kleine beeldjes. Ze liggen als een berg op zijn handkar.
Een kraam met prachtig uitgestalde groenten.
Twee leeuwen tussen het ander houtsnijwerk.
Een dubbelportret. Ze gaven uit zich zelf aan dat ze graag op de foto wilden.
Zie hoe breed de Ganges hier is. Dit is gelijk voor het hotel dat we eigenlijk geboekt hadden.
Dat hotel zit in dat roze gebouw: Ganga Lahari.
Deze afbeelding stond op een klein gebouwtjes langs de rivier. Wat je al niet met tekst kunt doen.
Deze beelden en reliëfs stonden in een hoek bij een brug met de meeste gezichten naar de Ganges.
Je kunt je haast niet voorstellen dat in de warme tijd deze rivier droog kan komen te liggen.
Bij Har Ki Pauri.
Een tempel op de ghats.
Dit is waar de pelgrims voor komen: een onderdompeling in het water van de Ganges. Ik ben er met mijn voeten in geweest maar verder had ik er niet zo’n zin in.
Wij zijn vertrouwd met oranje maar Hindoes vinden dat een mooie kleur. Afrikaantjes (Compositae of Asteraceae) zijn er in overvloed en worden veel gebruikt in kransen.
Har Ki Pauri.
Een onderdompeling met de hele familie.
In de verte deze twee grote beelden. Of die er speciaal stonden voor de Kumbh Mela dat weet ik niet.
Ben je nou nog niet klaar met dat spatten?
Nee dus.
ik ben wel ver.
Nog 1 pagina te gaan en dan nog 6 kanten
van het schutblad dat ik zelf ga maken.
Het schutblad wordt eenvoudig maar
het moet nog wel gebeuren.
Eerst moest ik nog mijn Ideeënfabriek afmaken.
Nog een kant van de fabriek en de ideeën
ontbraken nog.
Dus begin je met het maken van het sjabloon.
Links zie je sjabloon nummer 5 en rechts de originele schets die in het proces ook helemaal versneden is.
Dit is dan de ideeënfabriek.
Yes!
Spatten met spelden. Het leuke van spatten is dat je met wat restpapier, stukken afdekken, meerdere kleuren, enz, best leuke resultaten kunt bereiken. Hier ben ik bezig aan ‘Ik zie het licht.’
Ik zie het licht!
Perkamenten boekband uit India
Het bijzondere aan een Indiase boekband is vaak de blinddruk.
De fijn versierde band door in het perkament met hoge druk
figuren aan te brengen.
Dus niet met verf, niet door verschillende materialen
samen een band te laten vormen, maar door met hoge druk (sierlijke)
lijnen in de band aan te brengen.
Hoe ik mijn band precies ga voorzien van een ‘inhoud’ die
er voor moet zorgen dat de band beter in vorm blijft,
weet ik nog niet.
Maar vandaag ben ik begonnen met het aanbrengen van
dun karton in de vlakke stukken van de boekband.
In ben begonnen met de voorflap.
Hier zie je dat de voorflap, die uit twee delen bestaat: het deel dat straks voor de voorkant van het boek komt en het smallere deel dat tussen de achter- en voorkant van het boek terecht komt. Beide zijn voorzien van dun karton dat precies tussen de vouwen past. Het past er zowel qua dikte als tussen de scharnierende delen van de band.
Veel activiteit in binnenstad Breda
De afgelopen dagen had ik het over werkzaamheden aan de nieuwe
food court in de Reigerstraat, maar misschien had ik het wel verkeerd.
Vandaag waren er in ieder geval veel graafactiviteiten
in het centrum van Breda.
Ik zag het in de Cingelstraat, de Schoolstraat en de Waterstraat.
Dit is op de hoek Cingelstraat – Schoolstraat.
Dit was de Waterstraat rond de middag vanuit de Nieuwstraat gezien.
Haridwar: de volgende dag
Vanuit ons hotel, waar we eerst ontbeten,
gingen we weer naar Har Ki Pauri.
Onderweg kwamen we van alles tegen: de rivier de Ganges.
die is allesoverheersend.
Verkopers, demonstraties, eten, textiel, rituelen, mensen,
veel mensen. Al is het minder druk dan dan voorheen.
Dit hotel was niet het hotel wat we geboekt hadden. In de ochtend ontbijt op de bovenste verdieping met uitzicht over de Ganges. Het hotel had een ‘private ghat’. Dus het hotel lag direct aan de Ganges en had trappen aangelegd naar het water. Je kon er dus in alle rust een ritueel uitvoeren. Er waren gasten die daar gebruik van maakten.
In Haridwar liggen veel bruggen over het water.
Deze brug is voor voetgangers en klein verkeer.
Onderweg kwamen we langs een verkoopdemonstratie. Een apparaat en hulpstukken om eten in allerlei vormen te maken.
Onderweg naar Har Ki Pauri was het rustiger dan voorheen. Maar nog steeds kleurrijk.
Bij een souvenirwinkel zagen we deze verpakkingen met kleding voor poppen of beeldjes. Al die kleuren.
Hier een aangekleed voorbeeld.
Dit zijn allemaal kleine hoofddeksels voor beeldjes.
Het knippen en scheren gaat maar door.
Het kan niet altijd even netjes zijn maar de koe doet zijn best.
Ik weet niet zeker wat dit was maar ik kreeg soms het idee dat het een soort hostel was.
Met rituelen aan huis.
Een soort ‘private ghat’
Scheren en masseren.
Op bezoek bij een priester.
Wordt vervolgd.
Zwaar verkeer op Kasteelplein en afzetting Cingelstraat Breda
De afgelopen dagen wordt het Kasteelplein in Breda
gebruikt als parkeerplaats van zwaar verkeer.
Soms ijzeren platen en vorkheftruck, dan weer
graafmachines.
Allemaal voor de nieuwe Food Court in de Reigerstraat.
Dit geeft een beeld van maandagochtend.
Dit was vanmorgen. In de verte is de afzetting van de Cingelstraat te zien. De chauffeur van de wagen van de gemeentelijke vuilophaal (milieu) dienst was verrast.
Argusvlinder 