Mevrouw mijn moeder

Posted on maart 4, 2023 by Argusvlinder

In vogelvlucht ga ik even door de activiteiten van afgelopen week.
Intussen is de tentoonstelling van handgebonden boeken in
de Openbare Bibliotheek Amsterdam al begonnen.
Die deadline heb ik niet gehaald.
Maar mijn boek vordert wel, alleen niet zo snel als ik graag
had gezien.

De laatse keer was ik bij het begin van het zagen van de zilveren ornamenten. Nu is dat gereed. De ornamenten moeten nog wel gevijld, geschuurd en gepolijst worden maar de constructie van het boek moet ook door.

Veel passen en meten. Hier liggen de ornamenten en de steen op het achterplat dat al bekleed is met Buckram.

Bij de kringloopwinkel kocht ik een warmhoudplaatje op basis van waxine en een schaal voor de vitrex-oplossing (=een zuur).

In plaats van de schaal begin ik met een pindakaaspot (afsluitbare plastic deksel) voor de vitrex-oplossing. Hier ligt de bijna ovale, opstaande wand voor de kast in de vitrex na het solderen. De kast gaat de steen straks vasthouden. De wand is zo’n 4 mm hoog en 0,5 mm dik.

Hier zie je van boven naar onder: de opstaande wand, de steen en de grondplaat voor de kast. Nog lang niet gereed.

Intussen bereid ik ook de schutbladen voor. Het boek ‘Mevrouw mijn moeder’ is geleverd zonder extra bladen die het mogelijk maken het boek te verbinden met de platten zonder tekst/afbeeldingen kwijt te raken. Daarom wordt het schutblad aan de kant van het boekblok maar als een smalle reep gelijmd. Het Japanse papier vind ik mooi, passend bij het boek maar erg stevig is het niet. Daarom plak ik het Japanse papier op een blanco vel papier voor de stevigheid.

De ornamenten die op het voorplat worden aangebracht worden vastgemaakt met een plaat messing die aan de binnenkant van het voorplat komt te zitten. De ornamenten en de messing plaat houden elkaar dadelijk op zijn plaats. Maar om de maximale ruimte van het voorplat te kunnen benutten moet ik goed passen en meten. Hier ligt de plaat messing aan de binnenzijde van het voorplat en de ornamenten daar weer boven op om de positie te bepalen. Daarbij ben ik vooral beniewd naar de buitenmaten van de ornamenten en aangezien die een rechthoek vormen hoef ik niet te letten op spiegelbeeld. De messignplaat ligt vastgeplakt met schilderstape zodat ik dadelijk de plaats van de boorgaten kan gaan bepalen op de ornamenten en de gaten ook kan gaan boren.

Deze stukjes zilver gaan dan gebruikt worden om de ornamenten en de messing plaat aan elkaar te klinken.

Ook de ornamenten plak ik vast met schilderstape en dan geef ik de plaats van de boorgaatjes aan.

Hier ben ik bezig de gaten te boren totdat mijn boortje brak. Vanmiddag hoop ik verder te gaan.

Mevrouw mijn moeder

Posted on februari 23, 2023 by Argusvlinder

In de berichtgeving over dit boekproject loop ik wat achter.
Dus probeer ik wat in te halen door wat foto’s weg te laten.
Ik was bezig met de steen zoals op de laatste foto’s te zien is
en……liet hem op tafel vallen.

Na een korte depressie heb ik de steen gelijmd en besloten de steen toch te gebruiken in het ontwerp en te proberen de steen in een zilveren kast te zetten. Maar eerst de grotere onderdelen van het ontwerp.

Maar voor het zagen begint wil ik nog een keer de ornamenten passen en meten op een echte voorkant.

Er zijn nog een paar kleine aanpassingen gedaan waardoor het ontwerp minder breed wordt. Het gaa om halve centimeters maar dat kan precies genoeg zijn.

Daarom eerst een eerste plat bekleden met het buckram dat ik pas geleden kocht. Daarna kan het zagen beginnen.

Soort van actiefoto.

Laat je niet afleiden door de blauwe film en de witte stickers met opdruk. Dit zijn de eerste twee zilveren ornamenten.

Mevrouw mijn moeder

Posted on februari 18, 2023 by Argusvlinder

Mijn cursus edelsmeden staat in het licht van boekbinden.
Een eerste poging om ornamenten voor een boekomslag
te maken is voor het boek van Yvonne Keuls:
Mevrouw mijn moeder.
De afgelopen tijd maakte ik ontwerpen voor de omslag.

Dit is het idee: drie maal vormen van de letter ‘M’. Net als op de rug. Op de omslag versierd met een steen waarvoor ik dan eerst een zetkast moet maken.

Dit is het eerste ontwerp.

Het tweede ontwerp bevat een meer natuurlijk geschreven letter ‘M’. Hier is de grote ‘M’ smaller dan op het eerste ontwerp en het dal in het midden van de ‘M’ is dieper. Meer in lijn met de letters ‘M’ die op de rug geborduurd zijn.

Dit is het derde idee: de letter ‘M’, driemaal maar aan elkaar geschreven. Dit is maar een eerste idee, nog niet uitgewerkt.

Eens zien wat de keuze wordt.

Mevrouw mijn moeder

Posted on februari 14, 2023 by Argusvlinder

Het boekblok moest nof volledig worden gebonden aan de rug.
Een paar foto’s over dit karwei.

Hier zie je dat de draad binnendoor naar de volgende set katernen gaat. De naald gaat in het voorlaatste katern en in het voorgeprikte gat van waaruit je naar het juiste gat kunt doorsteken om de kruissteek te beginnen.

Hier probeer ik de kruissteek volledig te maken zonder de draad steeds strak te trekken. Dat heb ik maar een keer gedaan want dat werkte ook niet geweldig. Binden met een kruissteek is niet eenvoudig maar wel te doen.

Tijd voor de derde rij kruissteken.

De laatste rij kan beginnen.

De rug is bevestigd (samen met een leeslint).

De volgende uitdaging worden de platten en het zilverwerk
dat ik op het voorplat wil bevestigen.
Maar dan moet ik dat eerst ontwerpen.

Het ene boek helpt het andere

Posted on februari 10, 2023 by Argusvlinder

Het was weer een tijdje stil rond
‘Mevrouw mijn moeder’. Maar de werkelijkheid is dat ik
een beetje achterloop met het plaatsen van de berichten.
Dus vandaaag neem ik je mee naar vorige week zaterdag.
Dit was de stand:

De eerste stap is om een prikmal te maken en om dan de katernen te prikken.

14 katernen met elk 8 prikgaten. 14 x 8= 112 gaten.

Dit is een soort van preview: de rug gaan we met de kruissteken aan de katernen binden.

Het boek dat helpt bij dit karwei is het boek ‘De ontdekking van de natuur’ geschreven door Hans Mulder. Een schitterend boek, groot en dik. Dat heb ik nodig om de rug voldoende ruimte te geven als ik het ga binden met de katernene op mijn naaibankje.

De eindjes van het borduurwerk haal ik weg en ik breng lijm aan op de knopen.

Eerste stap is de naaidraad te verankeren door de draad door de bovenste twee gaten van het voorlaatste katern te halen en er dan een knoop in te leggen.

De draad laat ik uit het bovenste gat van het voorlaatste katern komen. Met de kruissteek bind je steeds twee katernen tegelijk aan de rug (dat is mijn benadering, dat kan vast anders). Ik wil iedere kruissteek rechtsboven laten beginnen, dan linksonder (het andere katern) het volgende gat in, dan linksboven (het andere katern) het katern weer uit en dan rechtsonder te laten eindigen. Vandaar ga ik naar de volgende kruisstreek. Binnendoor, in het voorlaatste katern, om bij het gat rechtsboven van de tweede kruissteek, via de rug, naar buiten te komen. Daar begint de volgende steek.

Het feest kan beginnen.

De goede luisteraar ziet dat de naald hier uit het verkeerde gat komt. Ik ben trouwens erg blij dat ik twee lagen Zaansch Bord als rug gebruik. Dat geeft de stevigheid die nodig is voor het binden.

De eerste kruissteken verschijnen. De eerste rij is moeilijk maar eenvoudig wordt het eigenlijk geen moment. Een kolom kruissteken kostte me ongeveer een tot anderhalf uur!

Bij het wisselen van kolom moet ik een truc uithalen. Bij het laatste gat van de laatste kruissteek, gaat de draad wel de rug in maar niet het achterliggende katern. De draad gaat naar de volgende kolom, naar het katern waar de steken steeds van vertrekken, daar neem ik hetg at waar de draad niet uitkomt om via de binnenkant van het katern uit het juiste gat naar buiten te komen via de rug. Zo slinger ik van boven naar beneden door de laatste twee katernen en ga vervolgens van beneden weer naar boven, enz.

Hier ga ik ‘binnendoor’.

Mevrouw mijn moeder

Posted on januari 29, 2023 by Argusvlinder

Mijn blogberichten zijn een beetje onregelmatig.
Vandaar twee foto’s die misschien ook met één
foto af te doen was.

Dit was gisteravond de status van de rug van het boek. Één letter meer geborduurt dan vorige week. Het kost me ongeveer anderhalf uur om zo’n letter ‘M’ in te kapsellen.

Vandaag had ik nog eens anderhalf uur en kon dus de derde ‘M’ afronden. De volgende stap is om de katernen voor te prikken en ze vervolgens aan de rug te bevestigen. Spannend.

Het geïllustreerde boekbindersboek

Posted on maart 30, 2022 by Argusvlinder

Vandaag weer verder met verven en passen en meten.

De eerste reeks met bandjes was natuurlijk droog na zo’n drie dagen drogen. Dus hem ik het katern op de juiste hoogte in de boekband gelegd (marge aan kop en staart ten opzichte van de boekband is aan elkaar gelijk). Zo kan ik zien waar de gleuven in de boekband moeten komen, die kan ik dan snijden en uitproberen.

Bandje nummer 1 heb ik door de boekband gekregen. De insnijding is pal tegen het voorplat gemaakt in de scharnierruimte tussen voorplat en rug. Kunst gaat worden die insnijding op de juiste maat te maken en zorgen dat die insnijding zo mooi mogelijk blijft en bijvoorbeeld niet gaat rafelen.

De band gaat dan door het perkament. Als ik dat uiteindelijk definitief ga doen dan moeten ook de schutbladen gelijmd worden en zal het perkament op de boekband gelijmd gaan worden. Eigenlijk heb ik dat nog niet eerder geprobeerd.

Nu het er op lijkt dat wat ik bedacht heb ook uitvoerbaar is verf ik de bandjes aan de achterplat.

De laatste drie kunnen nu ook een tijdje drogen. Ben het vernissen bijna vergeten. Nog even zien of ik dat ga doen en wanneer.

Ik ben blij dat ik besloten heb met drie delen perkament te werken en niet met een brede strook. Zonder extra ingrepen had dat te veel spanning op de rug gegeven. Op termijn zou dat zeker gevolgen voor het perkament en de rug gehad hebben. Om nog maar niet te spreken over het leesgemak.

Of ik nog nagedacht heb over een decoratie op de rug. Ik zal je een hint geven op bovenstaande foto.

Het geïllustreerde boekbindersboek

Posted on maart 26, 2022 by Argusvlinder

Een soort van dubbelaflevering.
Aan het boek heb ik afgelopen woensdag al gewerkt
maar je ziet me hier wel vaker een basis voor
een boekband in elkaar zetten.
Dus die foto’s zijn niet heel bijzonder.

Vandaag heb ik er ook aan gewerkt en vandaag is
de vormgeving best wel veranderd. en wie weet
gaat dat morgen nogmaals gebeuren.

Woensdag was ik nog aan het experimenteren met mijn dummy boekband. Maar perkament – los op de rug of niet – op de boekband van een bandzetter aanbrengen op voor, achterplat en rug, is volgens mij geen goed idee. Dat idee heb ik dus voor nu laten varen. Ik ga werken met drie stukken perkament: een voor op het voorplat, een voor op het achterplat en een op de rug. Op deze foto zie je dat ik de dummy vouw zoals een boekband dat moet kunnen en je ziet dat het perkament op de rug los zit en dus bol gaat staan. Niet erg maar niet erg praktisch voor de lezer.

Rug gesneden en de drie delen (voorplat, achterplat en rug) met elkaar verbonden met een stuk kraftpapier.

Steeds opnieuw passen en meten.

Dat was woensdag.
Vandaag de draad opgepakt.

De basis beplakken met boekbindlinnen en dadelijk de hoeken snijden.

Als de hoeken gesneden zijn kun je de omslagen vastmaken.

De ondergrond is gewijzigd. Ik heb een schone, oude handdoek onder het boek gelegd om zoveel mogelijk de band te beschermen tegen eventuele lijm- of verfresten.

Weer passen en meten. Zie dat er een leeslint is aangebracht. Hierna is een kapitaalband aan de rugzijde van de boekband aangebracht.

De vorige keer had ik bedacht hoe ik er voor kan zorgen dat de bandjes waar de katernen op zijn genaaid, zichtbaar kunnen worden op de boekband. Daarbij had ik een stuk stevig papier gebruikt en had daar de insnijdingen gemaakt. Dat stuk papier was erg geometrisch. Misschien niet zo’n goed idee. Hier probeer ik door wat extra papier te plakken, het oppervlak te vergroten en te zien of ik een betere vorm kan maken met het perkament waarbij de insnijdingen wel gerespecteerd worden. Hier is de schets een soort van glooiende lijn. Maar nog niet tevreden.

Hier probeer ik een vorm die wel wat weg heeft van de letter ‘B’. Dat past wel bij een (geïllustreerd) BoekBindersBoek.

Nog wat experimenteren. Wat nu als ik de bandjes blauw verf, vallen ze dan beter op in het perkament? Het blauwe bandje ligt links op de foto. Ander idee is op het perkament te verven. In beide gevallen gebruik ik een acrylverf.

Het wordt denk ik de ‘B’-vorm. Hier is de vorm al uit het perkament gesneden.

Als ik het blauw geverfde bandje straks in het perkament rijg geeft dat zo’n soort effect (hier een bandje in stevig papier gestopt).

Hier ligt het stukje blauw geverfd perkament. Daar heb je de keuze heel dekkend te verven of grover, minder dekkend. Dit gaat hem niet worden denk ik maar dat beslis ik denk ik morgen.

Het geïllustreerde boekbindersboek

Posted on februari 10, 2022 by Argusvlinder

De katernen had in voorgeprikt maar daarna weer in
de boekenpers gedaan.
Natuurlijk gaan de gaten daarvan niet open staan.
Dus voor ik een katern toevoeg aan het boekblok
om het in te binden, prik ik de gaten nog even open.

Hier zijn een paar gaten weer geprikt en de rest moet nog volgen.

Het vordert best maar je ziet op de foto een foutje. Ik heb even niet op zitten te letten en de draad is blijven hangen achter een van de knoppen. De draad uit de laatste reeks katernen halen is natuurlijk altijd mogelijk maar ik nam een kortere weg. Ik knipte de lus van de draad door en bond de twee uiteindes strak aan elkaar. Ik denk dat dit geen afbreuk doet aan de stevigheid van de binding. Maar een gewoonte moet je hier niet van maken.

Dat is dan het laatste katern.

Deze fase van het inbinden van een boek is gereed. Door het binden ontstaat er een lichte verdikking aan de rugzijde van het boekblok. Dus het ik het boekblok uit het naaibankje gehaald. De bandjes zijn even verdeeld over de rug (zie de foto de ruimte van boekblok naar bovenste vastzetpunt is langer dan de onderkant van het boekblok). Maar de bandjes kun je nog goed verschuiven. Daarna is het boekblok weer terug in de boekenpers gegaan. Nu moet ik iets gaan verzinnen voor de schutbladen.

Vrolijke Vrienden nadert afronding

Posted on oktober 11, 2021 by Argusvlinder

Het boek is nu ver gereed.
De kapitaalbandjes moeten nog afgemaakt worden
en op de rug van het boekblok worden gelijmd.
Dan ga ik de leren rug met valse ribben bevestigen.
Vervolgens kunnen de buitenste platten met de
originele afbeelding wordt gelijmd.

De meeste van die stappen zijn nu gedaan:

Dit geeft een beetje een idee waar ik naar toe werk. Maar hier zijn boekblok, kapitaalband en rug nog los van elkaar. Dat heb ik gisteren aangepast. Het met een stift markeringen op leer aanbrengen is geen goed idee. Ik moet nog eens navragen wat ik daar het best voor kan gebruiken.

Hier zie je dat het kapitaalband op de rug van het boekblok is gelijmd. Je ziet ook meteen het probleem dat ik niet meer opgelost heb: eigenlijk is de kapitaalband te breed of geven de platten onvoldoende ruimte om de kapitaalband te laten verzinken in de platten. De meeste mensen zullen dat niet zien als het boek gereed is maar dat is een punt dat beter kan.

Nog eens vanuit een ander perspectief. Ik ben wel blij met de blauwe kleur. Die heb ik op zicht gekozen en dat kan fout aflopen.

Toen het kapitaalband was bevestigd en de leren rug nogmaals gepast was, kon ik die daar waar nodig nog een beetje bijsnijden. Dan lijmen en aan het boek bevestigen. Vervolgens even in de boekenpers. Terwijl het boek in de boekenpers zat had ik tijd om te beginnen met het uit elkaar halen (tornen) van een blouse. Voor het volgende project.

Stap voor stap werk ik mijn lijstje af.

Een voor een de platten lijmen en voorzien van het laatste onderdeel van de platten. In het geval van de achterplat is dat een met papier bekleed stuk karton. In het geval van het voorplat is dat een vergelijkbaar stuk karton waar een rechthoek uit gesneden is ter grootte van de originele afbeelding van de voorkant van het boek. Het zo ontstane ‘raamwerk’ met de originele afbeelding is het voorplat.

Dat ziet er dan als volgt uit. De originele afbeelding is door mij nog wel even bespoten met vernis. Die afbeelding is niet helemaal schoon geworden maar de aanraking met water zorgde er al snel voor dat ook de kleuren verdwenen. Dat had ik ervaren bij de titel op de rug van de originele boekband. Om de afbeelding te beschermen tegen verdere vervuiling en tegen verlies van kleur is wat spuitvernis aangebracht. Deze kant was de laatste van de boekband. Er zit al keukenpapier in het boek om het vocht niet in het boekblok te laten trekken.

In de boekenpers en dan zien we na 24 of 48 uur het resultaat. Ik ben benieuwd.

Papier/karton snijden eenvoudig? Echt niet!

Posted on oktober 6, 2021 by Argusvlinder

De laatste keer zag je het natte leer voor de ronde rug
met valse ribben op de mal liggen. Ingesnoerd.
Het resultaat….

De ronde rug met valse ribben. Bijna gereed om op het boek te bevestigen.

De kop en staart van de leren bekleding van de rug nog omvouwen en vastlijmen.

Het voorplat dekt straks de plaats af waar de rug bevestigd wordt aan de rest van de boekband en ook de linten. Maar de originele afbeelding moet er in komen te vallen. Dus ga ik een vorm uitsnijden waarin de afbeelding precies valt.

Tijd om de voorplat langzaam maar zeker voor te bereiden
op het bevestigen van de voorplat op het boek samen met
de afbeelding van de voorplat van de originele boekband.

Er moet een groot stuk uit de voorplat gesneden worden en past dan straks de afbeelding?

De delen komen in ieder geval mooi los van elkaar. Het uitgesneden deel zou zomaar een andere boekband kunnen worden.

Zo past dan de originele afbeelding in het voorplat. Misschien de binnenkant van het voorplat en de afbeelding nog van een blauwe kleur voorzien?

Hopelijk gaat dat dit beeld opleveren. Maar nu eerst verder aan de rug….

Vrolijke Vrienden

Posted on oktober 5, 2021 by Argusvlinder

Het werk is verder gegaan aan de rug met valse ribben
en de platten van het boek Vrolijke Vrienden.
De laatste keer dat is er over schreef had ik de valse
ribben opgespannen en te drogen gezet. Daarnaast had
ik de eerste platten bevestigd aan de schutbladen.
Ook daarvoor was het tijd om te drogen. In de boekenpers.
Dus wat is het resultaat.

Zo zijn de ribben geworden. Ze zijn gedroogd en ingekort. Dat was de veiligste optie. Nu ik bijna aan het eind ben is het beter niet te veel risico’s meer te nemen. de ribben liggen hier nog los maar die ga ik direct vastlijmen op de rug.

Zo komt het boekblok uit de boekenpers. Mooi recht en strak. De linten zijn nog los en het keukenpapier kan ik uit het boek nemen.

Dit is het schutblad voor. Met de gele rand van het voorplat. Rechts zit het schutblad gelijmd tegen het originele schutblad.

Voorbij het schutblad de frontispiece en het titelblad met tekeningen van Bob Uschi. Het originele boekblok.

Achterin weer een zelfgemaakt schutblad dat bevestigd is aan het achterplat.

Dan passen en meten. Even kijken wat de beste positie is voor de valse ribben. Gaat de breedte van het leer dadelijk passen. Is de hoogte van de rug en het leer goed.

Nadat ik de ribben op de rug heb gelijmd kan ik beginnen met de linten. Een derde mechanisme om het boekblok en de boekband met elkaar te verbinden: 1: het gaas dat de rug verbind met schutblad en plat, 2: het schutblad dat zich verbind met het originele schutblad en de platten en dan nu 3: de lintjes die het naaiwerk verbind met de platten.

Dat gaat zowel aan de voor- als aan de achterkant gebeuren.

De onderdelen van de rug nog even droog en zonder lijm passen en meten.

Hier is het leer bevochtigd en de ronde rug met ribben ingelijmd. Dan plaats ik ze op elkaar om ze hierna op de mal te plaatsen.

Op de mal kan ik nu met een koordje de ribben extra goed in het leer zetten.

Nu wachten tot het allemaal droogt.

Vrolijke vrienden

Posted on september 28, 2021 by Argusvlinder

Het is heel spannend aan het worden.
Steeds een stapje verder betekent dat ik steeds
dichter bij het uur van de waarheid kom.
Gaat mijn plan werken?

Het goede nieuws is dat de schutbladen mooi gelijmd
zijn tegen de originele schutbladen.
Het eerste experiment met de valse ribben is ook goed gelukt.

Hier zie je het eerste schutblad. De linkerhelft komt straks tegen de voorkant van de boekband te zitten. Maar het rechterdeel is mooi gelijmd op het originele, blanco schutblad van Vrolijke vrienden.

Ook het schutblad achter zit mooi vast. Dat geeft veel stevigheid om het originele en oude boekblok. Idee is dat het boek weer heel wat jaren onbeschadigd door het leven kan.

Met een stuk leer en een mal en wat karton heb ik een valse rib gemaakt en dat allemaal aan elkaar gelijmd. Alles is hier goed gedroogd en je ziet hier de kant die je normaal nooit ziet: de binnenkant.

Als ik met deze test een boek zou maken dan zou de rug er zo uit komen zien. De rib is goed zichtbaar. De vorm blijft goed in het leer. Straks als de echte rug wordt gemaakt moet ik misschien meer aandacht schenken aan de plaats waar het koord loopt. Dat mag nog dichter tegen de rib en strakker qua vorm.

De mal die ik gemaakt heb is bedoeld voor het boekblok van Vrolijke vrienden. Dus steeds passen en meten. Vooral ook omdat de rug mooi om het boekblok moet passen maar dat het boek ook nog open moet kunnen. Ik denk nog na over kapitaalband. Die zal ik moeten maken voordat het kapitaalband en de rug, tegelijk, aan het boekblok worden gezet.

De rechterkant is minder mooi dan de linkse kant.

Dit is een saaie foto maar bedoeld om duidelijk te maken dat ik de boekband ga maken met opgelegde platten. Dat wil zeggen dat ik de rug en de platten los van elkaar maak. De voorkant en de achterkant van het boek, zal steeds bestaan uit twee platten die ik op elkaar lijm. Dat doe ik bijvoorbeeld om de linten van het boekblok weg te werken en goed aan de band te bevestigen. Ook het leer van de rug ga ik tussen de twee plathelften bevestigen. Bovendien ga ik volgende ruimte in de buitenste plathelft van de voorkant uitsparen om de afbeelding van de originele boekband in de nieuwe boekband op te nemen. Grote plannen. Nu nog uitvoeren…..

Zoveel als mogelijk probeer ik de originele voorkant van Vrolijke vrienden in de nieuwe boekband op te nemen.

Voor nu zijn alle platten beplakt met papier. De omslagen moet ik nog wel aanbrengen. Maar nu ligt alles in de boekenpers om mooi vlak op te drogen. Ik denk dat ik beter één voorplat nog niet had moeten beplakken maar weghalen is vaak nog wel mogelijk.

Wordt vervolgd.

Vrolijke vrienden

Posted on september 23, 2021 by Argusvlinder

Een exemplaar van dit jeugdboek uit 1940 van Jan Mens
ben ik aan het her-inbinden.
Mijn exemplaar vond ik bij de kringloopwinkel en ik vond
de afbeelding op de boekband van Bob Uschi leuk genoeg
om het boek als uitgangspunt te nemen voor het opnieuw
inbinden van het boekblok en om er een nieuwe boekband
voor te maken.

Dat leidt tot een reeks experimenten.
Nu ben ik bezig te bekijken hoe ik het best een ronde,
leren, rug kan maken met valse ribben.

Dit is mijn testexemplaar van de ronde rug met daarop mijn testexemplaar van een valse rib. Idee is om te zien hoe ik met koordjes het eventueel vochtige leer hierop kan lijmen en vastzetten om de vorm van de ribben (het worden er drie) er in te houden.

Om de koordjes vast te kunnen zetten boor ik 6 gaten in de plank waarom de ronde rug gemaakt gaat worden. Daar kan ik dan 6 lange spijkers door steken die als ankerpunten gaan dienen.

Tussen de restjes vond ik dit stuk blauw ‘leer’. Ik heb het ooit gekregen als leer maar ik geloof dat eigenlijk niet. Het laat zich heel erg moeilijk dunnen en als ik er vormen in druk met fileten dan veert het erg snel weer terug. Ik denk dat het een soort van namaak leer is. Dus de uitkomsten van mijn experiment zijn dadelijk niet helemaal over te nemen op een echte leersoort. Maar ik waag het er op.

Moeilijk perspectief maar aan de andere kant ziet het er zo uit.

Nu het echte experiment. Op de mal huishoudfolie. Het leer (restje eerst bijgesneden) is nat gemaakt. De rug en de valse rib is ingelijmd. Het leer is over de ronde rug gelegd en met de koordjes benadruk ik de valse rib extra. Eens zien hoe dat er uit ziet als dat eenmaal opgedroogd is.

Aansluitend heb ik nog twee dingen gedaan: het binnenste schutblad dat ik heb gemaakt, is volledig tegen het al aanwezige schutblad van het boekblok gelijmd. Eerder had ik dat alleen nog maar met een strook lijm gedaan. Nu het hele blad. Dat is zowel aan de voor- als achterkant van het boekblok gebeurd. Het boekblok ligt nu in de boekenpers te drogen. Tweede activiteit is meer ervaring opdoen met de fileten. Deze keer heb ik ze verwarmd. Als mijn experiment met de ronde rug en valse ribben lukt, ga ik proberen een heel eenvoudige decoratie op het leer van de ribben te zetten. Maar eerst nog even oefenen. Dit is wel het leer dat ik wil gaan gebruiken.

Wordt vervolg.

Vrolijke Vrienden Ronde Rug

Posted on september 21, 2021 by Argusvlinder

Een blogbericht met vorderingen op meerdere onderwerpen
van het opnieuw inbinden van een exemplaar van Vrolijke Vrienden,
een jeugdboek dat in 1940 verscheen bij De Arbeiderspers.
Geschreven door Jan Mens en met illustraties van Bob Uschi.

Je leest en ziet hier de volgende stappen op het vlak van:
= de boekenlegger;
= de ronde rug;
= het schoonsnijden van het boekblok.

Een kant van de boekenlegger bestaat uit het papier dat gekleurd is met lijm, potlood, ecoline en stift en de andere kant bestaat uit boekbinderslinnen. Die kant met boekbinderslinnen zie je hier. Opnieuw bijgesneden.

Deze kant is na het snijden ook voorzien van een laagje vernis (spuitbus).

Dan het experiment met de ronde rug. Zoals te zien is, is het goed gelukt om op de mal ruggebord goed rond te zetten. Bij het nogmaals passen bleek dat ik de rug twee centimeter te kort heb gemaakt. Niet erg want nu ik weet dat deze methode werkt is een nieuwe zo gemaakt.

Hier zie je de rug nog eens maar dan vanuit een ander perspectief. Die rug is ook best stevig. Omdat ik toch een nieuwe moet maken dacht ik dat ik deze rug goed kan gebruiken om te experimenteren met een dikker karton voor de valse ribben.

Maar eerst een nieuwe strook karton gesneden en die opgezet op de mal.

Dat zal intussen wel droog zijn. Dat ga ik morgen even bekijken.

Voor de valse ribben heb ik een dikker stuk karton gesneden. Dit karton zuigt langzamer het water op dus leg ik het maar even in water.

Die valse rib zet ik even vast met een touwtje op mijn eerste poging een ronde rug te maken uit karton.

Aan de onderkant is goed te zien dat het dikkere karton uit meerdere laagjes bestaat die door het water los komen van elkaar. Zeker als je het karton dan rond zet zijn de uiteinden ongelijk. Dat is prima want daardoor ontstaat een geleidelijke overgang. Ik zit er wel aan te denken om het water dat ik gebruik om het karton in te zetten om het flexibeler te maken te voorzien van een deel lijm. Daarmee hoop ik dat het opgedroogde resultaat nog beter bij elkaar blijft en nog steviger wordt.

Op mijn werkbank was geen plaats meer voor verdere experimenten. Tijd dus om het boekblok met de schutbladen eens in de snijmachine te leggen. Vraag is of het lukt om een klein stukje van het oude boekblok af te snijden. De bladspiegel van het boek kan het best hebben. De marges vind ik wel erg breed. Maar het papier is oud en het schutblad is verhoudingsgewijs veel steviger.

Het snij-afval.

Het schoonsnijden verliep erg goed. Hier zie je het voorste schutblad.

Zo zit het achter schutblad er nu uit. Op een paar plaatsen is zelfs een klein deel van de advertenties/artikeltjes weggesneden.

De kop, staart en voorsnede van het boekblok zijn nu mooi aan elkaar gelijk. Als bij een nieuw boek. De foto die je nu ziet is een stuk van een advertentie die in de krant stond. Die krantenpagina gebruikte ik als basis voor mijn schutblad. Die wordt straks volledig verlijmd met het voorplat. Daar zie je straks dus niet meer van.

Vrolijke vrienden

Posted on september 1, 2021 by Argusvlinder

Het beeld bestaat misschien dat een boekbinder aan het begin
van de werkzaamheden aan een boek, precies weet wat z/hij
gaat doen. Bij mij is dat niet zo.

Ik wist dat ik de katernen uit elkaar zou halen en de vouwen
zou moeten verstevigen om daarna het boekblok weer in elkaar
te zetten.
Ik wist dat ik de afbeelding op het voorplat wilde behouden
en hergebruiken.
Maar hoe de boekband in elkaar zou worden gezet wist ik niet
en ondanks een eerste tekening weet ik dat nog steeds niet 100%.

Wat ik wel weet is dat het boekblok weer goed in elkaar zit
en dat ik een idee heb voor het schutblad.
Voor dat idee moet ik wel wat gaan experimenteren.

Zo kwam het boekblok uit de boekenpers. Het zit stevig in elkaar. De rug is mooi recht. Het gaas is wat aan de grote kant en de bandjes zijn lang maar dat kan de boekband straks best hebben. Om de boekband te kunnen gaan maken moet ik een beter gevoel hebben voor de grootte en de afbeelding van het voorplat heeft nog wat lelijke randen. Dus ik ga die afbeelding nog iets kleiner maken.

Hier ligt de afbeelding op het boekblok. Kleiner maken kan niet. Maar hiermee heb ik een idee van de afmetingen. Voor het schutblad wil ik paste paper maken met een lijm met blauwe kleur. Dat is ook de hoofdkleur van de afbeelding op het voorplat.

Dat begint met water.

De lijmpoeder.

Dan de kleur.

De volgende keer meer over het experiment en de resultaten.

Dromen van een boek schrijven en de titel al weten: ‘Het wonderbare geheim van den jongen Chinees’

Posted on augustus 15, 2021 by Argusvlinder

Dat overkomt de hoofdpersoon in het jongensboek ‘Vrolijke vrienden’,
geschreven door Jan Mens in 1940.
De uitgever was De Arbeiderspers.
Het boek verscheen in een moeilijke tijd.
De uitgeverij wordt in 1940 overgenomen door de NSB.
Dan zal een Joodse illustrator Bob Uschi 1911 – 1995
(pseudoniem van Victor Silberberg) en een opdracht aan
de ‘Nederlands schrijver, onderwijzer, socialistisch politicus
en esperantist’ Theo Thijssen niet helpen.
Ik kocht het boek in de kringloopwinkel in de buurt.
Niet om het te restaureren maar als grondstof voor een nieuw
boek.

Al komt het boek dan uit een vooruitstrevende hoek, een
eerste scan van de afbeeldingen en de tekst toont ons
dingen waarbij wij vandaag onze wenkbrauwen zouden fronsen.

Dus een restauratie wordt het niet. Het is meer een herbouw.

De titelpagina van het boek Vrolijke vrienden. Geschreven door Jan Mens. Jan Mens zal later De kleine waarheid schrijven (trilogie, 1960 – 1964). een boek dat in Nederland heel bekend werd door de televisieserie van Willy van Hemert (1970 -1973) met Willeke Alberti als Marleen Spaargaren. Uitgegeven bij De Arbeiderspers en Bob Uschi maakte de illustraties.

Een echte binnenkomer: frontispice ‘Overweldigd bleef Jan staan’. Dit had ook de titel van mijn blogbericht kunnen zijn.

De katernen bestaan uit 4 bladen die in het midden met garen zijn ingenaaid. Het garen zit wat los.

Dat het een echt jongensboek is maken de illustraties heel duidelijk.

De meeste tekeningen zijn niet voorzien van een aanduiding van de maker. Hier is dat wel het geval.

Hier komt de titel van mijn bericht vandaan. De hoofdpersoon fantaseert zelf een schrijver te worden en heeft ook al een titel van zijn boek bedacht: Het wonderbare geheim van den jongen Chinees. Hoe sympathiek dat allemaal mag klinken, we zouden er vandaag niet meer zo’n tekening bij maken denk ik.

In het boek zit een sticker met de naam van een vorige eigenaar. Het adres en telefoonnummer heb ik maar even weggehaald.

Het voorplat gaat eenvoudig van de boekband. Het gaas dat de band bij elkaar houdt is verduurd, is aan het vergaan. Er zit kapitaalband aan boven- en onderkant. De lijm die gebruikt is om de katernen bij elkaar te houden is hard en bruin geworden. Het voorplat schoonmaken met een beetje zeep en water is gevaarlijk. De kleur laat eenvoudig los. Zeker de rug is aan de buitenkant erg vuil. Die ga ik dan ook niet meer gebruiken. Net als het achterplat.

De voorplat heeft een kartonnen platkern. Geen grijsbord. De bekleding lijkt op een gaas met daarop/in een vulmiddel en vervolgens de afbeelding die er op gedrukt is. Maar hier heb ik geen ervaring mee. Ik weet niet hoe dit materiaal heet en of dat ook vandaag nog wordt gebruikt.

Het idee was die afbeelding van het karton af te halen. Maar dat idee moet ik al snel laten gaan. Misschien zijn er manieren om dat te doen maar ik besluit de afbeelding in een rechthoek te snijden en dan zoveel mogelijk karton langs de achterkant te verwijderen.

Dit is de voorkant van de boekband na het schoonsnijden.

Dan ga ik katern voor katern losmaken.

Afwisselend schuur ik de achterkant van de voorplat. Ik heb dan zoveel mogelijk laagjes van het karton weggehaald. Het schuren is dan om het zo glad mogelijk te maken waardoor de voorplat straks beter te verwerken is.

De lijm is hard en ook als je die zacht maakt met een beetje water laat die zich moeilijk verwijderen. Daarmee beschadig ik dus wel het buitenste van de vier bladen van elk katern. Maar ik weet geen andere manier. Die bladen ga ik in ieder geval versterken aan de vouw voor dat ik het boekblok weer in elkaar da zetten. Het boek had iets van een ronde rug met kneep. Dus ik heb ieder katern zo glad mogelijk proberen te maken. Ik ga het zonder kneep inbinden.

Redelijk schoon maar nog niet mooi glad.

De grondstof.

Het boek is volgens mij met best wat aandacht gemaakt. Links zie je de opdracht aan Theo Thijssen. Bij het begin van een nieuw hoofdstuk is de eerste letter een grote kapitaal die meerdere regels groot is. Daar wordt met het zetwerk iedere keer rekening gehouden.

De schrijver wil de lezer ook iets leren. In het boek komen dan (heel weinig maar toch) voetnoten voor.

De marges zijn breed maar niet helemaal onbenut. Ik denk dat ik het boekblok opnieuw ga snijden maar dan is het wel opletten. De paginanummers staan ver genoeg van de rand van het papier maar sommige van de afbeeldingen staan op de hoek van de tekst/hoek van het papier. Veel dichter aan de rand dan de tekst.

‘Ouderwetse auto’s’.

‘Horas non numero nisi serenas’, blijkbaar een vaker voorkomende inscriptie bij zonnewijzers. De vertaling die het boek er aan geeft ‘Ik tel slechts de heldere uren’ is misschien erg correct maar op internet vond ik ‘Ik tel slechts de onbewolkte uren’. Naar mijn smaak duidelijker.

Nadat ik alle katernen zo vlak mogelijk heb proberen te maken is het boekblok in de boekenpers gegaan. Straks een kijken hoe het er uit komt. Dan kan de versterking van de vouwen beginnen.

Multatuli – Liefdesbrieven

Posted on mei 31, 2021 by Argusvlinder

Een laatste blik op de rug van het boekblok.
De achterkant van het boekblok zit al tegen de achterplat gelijmd.
Nu is het tijd voor de voorkant van het boekblok.
Dit boek is dus gisteren ‘in zijn band gezet’, daarmee is dit
een bandzetter.

Multatuli, Liefdesbrieven in een uitgave in losse katernen van Uitgeverij Boekblok en Atelier de Ganzenweide gaat dadelijk in de boekenpers. Benieuwd naar het eindresultaat? Je ziet het volgende keer.

Multatuli – Liefdesbrieven

Posted on mei 24, 2021 by Argusvlinder

Eigenlijk wilde ik mijn bericht van vandaag
‘Liefdesbrieven met een zelfgemaakt wattenstaafje’ noemen.
Maar ik wil de serie berichten over het boek Liefdesbrieven,
met brieven geschreven door Multatuli niet verstoren.

Het back pairen is zo goed als gereed. Ik kan me gaan richten
op het schoonmaken van de letters, het plakken van het paste paper
en het lijmen van het leer aan de platten van grijsbord.

Dat schoonmaken van die letters is niet zo’n goed idee, in die zin dat er ook andere manieren moeten zijn om letters of een andere afbeelding op leer aan te brengen en zonder beschadiging weer te verwijderen na afronden van je bewerking. Ik probeer het hier met verdunner en een doek. Dat werkt niet zo goed. Zo’n doek werkt niet fijnmazig genoeg.

Zoals te zien heb ik nog net genoeg paste paper om die achter de letters te lijmen.

De vorige foto’s waren van zaterdag. Het is intussen zondag. Het witte leer ligt mooi in het rode leer verzonken. Mijn ervaring tot nu toe is dat het na het lijmen van het leer op de platten nog mooier komt te zitten.

De achterkant is opgeruimd. Het dunnen van het leer levert veel vuil op dat je wel wil verwijderen omdat je anders de kans hebt dat je dat straks aan de goede kant kunt zien. Het dunnen van het leer is een interessant proces. Ik heb het nu een paar keer gedaan maar iedere keer is het weer net iets anders. Misschien zie je iedere keer weer meer details. Nu viel me de verkleuring op van die plaats die je aan het dunnen bent.

Om zo gericht mogelijk de letters schoon te maken wilde ik dat proberen te doen met wattenstaafjes. Maar omdat ik die al tot twee keer vergeten was mee te brengen besloot ik een soort van wattenstaafje zelf te maken: sateprikker, stukje pyjama en schildersplakband. Werkte prima. Omdat je veel nauwkeuriger kunt werken verschijnen er ook nog een paar oneffenheden. Ook die zijn weggehaald.

Hier pas en meet ik het paste paper. Het papier moet niet onder de back pairing decoratie komen en ook niet in de scharnier van het boek.

Die zit. Nu kunnen de platten en de rug volgen.

Dat kan dan zo dadelijk in de boekenpers.

We naderen de finish. Dan kan ik eindelijk het boek ook eens gaan lezen!

Multatuli – Liefdesbrieven

Posted on mei 8, 2021 by Argusvlinder

Vandaag nog een keer proberen op een stuk afvalleer
de tekst ‘Mimi’ uit te snijden.
Nu op een wat beter stuk leer, in de zin dat hier niet
al kleine scheurtjes inzitten.

Met carbonpapier de letters overgenomen van de schets. Ik ben niet op zoek naar perfecte letters. Het gaat er vooral om dat ze leesbaar zijn. Ik ga morgen of zo nog eens kijken of ik de randen van de letters kan dunnen. Dan krijg je minder of niets te zien van de vleeskant van het leer. Of dat gaat lukken……

Een super leerbewerker ben ik niet. De kleine rafels zal ik bij de definitieve versie weg moeten snijden of knippen. Eigenlijk moet ik een kleiner mes gebruiken, denk ik. Daarmee heb je meer controle over het resultaat maar voor een tweede poging ben ik niet ontevreden.

Een rode achtergrond werkt beter dan een achtergrond van blank perkament. Nog even nadenken of ik het perkament misschien rood of roder wil maken of dat ik overstap op een eenvoudigere oplossing van rood papier. Keuzes, keuzes!

Hier gaat de magie dan gebeuren. Ik schrijf er iedere keer over maar het moment dat je een boekblok schoon snijdt dat heeft iets aparts. Tot dan toe is een boekblok nog een ruwe vorm en dan plots heeft het die scherpe randen en opent het boek zich.

Hier is het dan. Alleen de eerste pagina bolt een beetje. Dat is de pagina met aan de binnenkant het deel van het karton dat eigenlijk als boekband bedoeld was. De afbeelding van Multatuli en de tekst van de Privé-domein reeks van de Arbeiderspers zijn hier zichtbaar.

De boekenlegger steekt er een goed stuk uit.

De platten zijn gesneden. Ook de rug is op maat gemaakt.

Volgende keer verder met het uittesten van de verschillende oplossingsrichtingen. Kraftpapier, rug en platten liggen gereed voor de basis van de boekband. Dat geldt ook voor het basisleer.

Argusvlinder

De avonturen van de Argusvlinder

Tagarchief: rug

Mevrouw mijn moeder

Mevrouw mijn moeder

Mevrouw mijn moeder

Mevrouw mijn moeder

Het ene boek helpt het andere

Mevrouw mijn moeder

Het geïllustreerde boekbindersboek

Het geïllustreerde boekbindersboek

Het geïllustreerde boekbindersboek

Vrolijke Vrienden nadert afronding

Papier/karton snijden eenvoudig? Echt niet!

Vrolijke Vrienden

Vrolijke vrienden

Vrolijke vrienden

Vrolijke Vrienden Ronde Rug

Vrolijke vrienden

Dromen van een boek schrijven en de titel al weten: ‘Het wonderbare geheim van den jongen Chinees’

Multatuli – Liefdesbrieven

Multatuli – Liefdesbrieven

Multatuli – Liefdesbrieven

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk: