Afgelopen week zijn er twee bomen verdwenen
uit het Valkenberg in Breda.
Er kwam een gespecialiseerd bedrijf aan te pas.
In ieder geval één van de twee bomen liet zich niet
zomaar omzagen.
Dit was geen appeltje-eitje.
Langs ten minste twee kanten is men met zagen bezig geweest.
De tweede boom kon minder weerstand bieden. Die was ook een stuk jonger/kleiner.
Toen ik donderdag terug kwam van een tentoonstelling zag ik deze vreemde man in het midden van de bijna lege vijver van het Valkenberg.
Vanochtend ging mijn wandeling vanuit het centrum
naar het station. Niet omdat ik met de trein wilde,
die neem ik voorlopig nog niet, maar om eens
een andere route te lopen.
Dus liep ik door het Valkenberg waar ik nog water zag
van de bui van gisteren.
Hercules weerspiegelt in het water dat er niet hoort te zijn.
Dat levert bijzondere plaatjes op.
Vanmiddag rond half twee was het Valkenberg, ingang Catharinastraat,
afgesloten. Later zou dat voor alle ingangen gelden.
Probleem is natuurlijk als je mensen pas tegenhoudt als ze
het park in willen lopen, dat ze dan al in de binnenstad zijn.
Daar is weinig controle te houden. Dat is too little, too late.
Dit lijkt me niet de best denkbare aanpak. Jammer. Ook vandaag weer werk voor de ME in moeilijke omstandigheden.
Na de vele bekeuringen afgelopen weekend in Breda (+/- 300)
vanwege het overtreden van coronamaatregelen,
het grootscheepse politieoptreden, inclusief ME,
het afzetten van het Valkenberg en
de achtervolging in de binnenstad van groepen bezoekers
door politie op de fiets, auto, te paard,
ondersteund door Handhaving,
snap ik het ontmoedigingsbeleid om op Koningsdag de
binnenstad van Breda te bezoeken niet helemaal in combinatie
met het starten van een tijdelijke fietsenstalling bij
de ingang van het Valkenberg.
Afgelopen dagen had ik het idee opgevat om met bijvoorbeeld waskrijt een afdruk te maken van verschillende soorten boomschors. Het liefst van de bomen van de Grote Markt in Breda. Eerst moest ik de waskrijt nog kopen en dan kon ik aan de slag. Maar het weer zat niet zo mee. Heel veel verder als dit wrijfsel van een boom in het Valkenberg kwam ik niet.
Deze boom om precies te zijn. Valkenberg, kleine ingang J.F. Kennedylaan.
Misschien kan dat ook met een bakstenen muur. En dan met een soort van pastelkrijt. Nog nooit mee gewerkt en het eerste resultaat is niet indrukwekkend. Later (binnen op temperatuur) bleek dat ook te liggen aan de onwennigheid met het materiaal. Dus daar ga ik nog meer mee uitproberen. Want die bomen op de Grote Markt, die blijven het doel om er een serie afdrukken (rubbings, wrijfsels) van te maken.
Maar het waskrijt werkt prima op bijvoorbeeld een reeds afgeronde pagina van het in te binden boek.
Originele blad/pagina en wrijfsel. Daar zit meer in, veel meer.
Eerder deze week was dit perk met tulpen nog helemaal groen. Nu is het rood van de bloemen al goed te zien.
Vanochtend ben ik weer eens naar het station gelopen.
Voor corona was die route onderdeel van mijn dagelijkse routine.
Ooit viel me de pijlvorm op die iemand in het grasveld had aangebracht. Nu blijkt het een perk te zijn voor bloembollen. Dat gaat vast mooi worden (als dat het al niet is).
Maar de magnolia was de grootste verrassing.
Daar kunnen we weer een tijdje plezier aan beleven. Hier ga ik de komende tijd vaker naar toe wandelen.
In het Valkenberg hebben we nu ook corona graancirkels.
Je schaamt je dood dat je ineens in een noodverordeningsgebied woont.
Maar sinds gisteren is dat het geval.
Vandaar dat ik graag wat foto’s toon uit een deel van
het centrum van Breda. Zo zag het er gisterochtend en vanochtend uit.
Zo wil je ook dat het er veel vaker uit ziet.
Dit is de Stadhouderspoort aan de kant van het Kasteelplein in Breda.
Het Koningin Wilhelmina Paviljoen aan het Kasteelplein.
Valkenberg. Kale takken voor een gesluierde hemel.
Het werd een mooie dag.
Nog een beeld uit het Valkenberg in Breda.
De kleuren van de foto’s van een iPhone zijn niet altijd levensecht. Vanmorgen waren de wolken mooi roze. Dat komt maar deels uit deze foto naar voor. Kasteelplein.
Reigerstraat en op de achtergrond de Havermarkt in Breda.
De kleine dinsdagmarkt met essentiële kramen (vis, groente, fruit, kaas).
Vanuit de Ridderstraat wordt met een grote kraan een nieuwe nok (?) voor een dak geplaatst.
Allerlei weercodes: code geel, code oranje!
Gisteren sneeuwde het amper 1 centimeter.
Maar het wordt steeds zeldzamer: sneeuw.
Daarom toch maar foto’s gaan maken.
Sommige worden door de sneeuw haast abstract.
Dit beeld doet me bijna denken aan Tanaka Ryohei.
Het was op ons balkon.
Stam van een olijfboom.
Stadhouder Willem III op het Kasteelplein in Breda.
De Waalse Kerk in de Catharinastraat.
Begijnhof.
Valkenberg.
Tobias en de Engel, Mari Andriessen.
Hercules.
Het Kasteel van Breda.
Vanochtend ben ik even naar het station gewandeld.
Onderweg maakte ik de volgende foto’s.
Dat er plannen waren om het Kasteel op te knappen, daar had ik wel van gehoord. Maar blijkbaar is men al begonnen. Aan de kant van het Valkenberg zijn een aantal ramen dichtgetimmerd.
Waterdruppels.
Kleur.
Het was bijna windstil. Dat levert mooie reflecties op in de vijver. Alleen een meerkoet of eend kan deze rimpels veroorzaken.
Rimpelloos.
Meerkoet of eend.
Nerven.
Bladertapijt.
Vanmorgen rond 09:00 uur was het nog rustig in het centrum van Breda.
Vanmiddag veel groepen, veel gasten uit België.
En de coronacijfers gaan weer omhoog.
De herfsttooi van het Valkenberg is al bijna weg. Nog even en de bomen zullen volledig kaal zijn. Nu kun je hier en daar nog nagenieten van de herfstkleuren.
Valkenberg en een klein stukje van het Kasteel van Breda.
Op het Kasteelplein staat zoals altijd Stadhouder Willem III.
Het zou een sombere dag worden.
De Grote Markt nagenoeg leeg.
Zicht op een leeg Kerkplein en Torenstraat.
Vanaf het bordes van het Stadhuis.
De Veemarktstraat.
Het Valkenberg in Breda heeft zijn herfsttooi aangedaan. Ook al scheen de zon vanochtend toen ik de foto maakte nog niet, toch is er iets bijzonders te zien. Kijk maar eens goed.
Tussen de bomen is Hercules te zien.
Geniet van de kleuren!
Intussen is hij opgehaald van het Kasteelplein/Valkenberg en in reparatie.
Plots zag ik, vandaag voor het eerst, dat er een paar
ogen op me gericht was. Zomaar op een boom in
het Valkenberg in Breda.
De ogen zijn gemaakt door Hanneke Adelaar. De boodschap is: Heb oog voor elkaar, kijk naar elkaar en beoordeel elkaar niet op huidskleur.
Hanneke Adelaar.
Toen ik door wilde fietsen zag ik aan de andere kant van
het pad nog een kunstwerk hoog in een boom.
Aansluitend qua thema: The white youth stands up: never again ‘Strange Fruit’. The black people deserve a better world.’ Corné van Gool.
De kleifiguur die het hoogst op de boom is bevestigd is een Atlas met een donkere huidskleur. Dat is waarschijnlijk niet zoals we ‘Atlas’ normaal voorstellen. Corné van Gool.
Op en in het Paleis op de Dam in Amsterdam
is bijvoorbeeld ook een ‘Atlas’ te zien.
Atlas, hier in de Burgerzaal. Hij draagt de hemel op zijn schouders en kijkt neer op de marmeren wereldkaarten in de vloer van de zaal. De architect Jacob van Campen ontwierp de grote zaal als ontmoetingsplaats voor alle burgers. Op het dak van het paleis staat een bronzen versie.
Vanochtend liep ik even door het Valkenberg in Breda en zag dat bij een van de afvalbakken een fietswiel stond. Hoe kun je dat nou verliezen?
Omdat ik al maanden niet meer in het Begijnhof ben geweest liep ik ook daar naar binnen. Daar stond de artisjok weer mooi in bloei. Toen werd ik weggestuurd door een bewoonster want het hof is pas in de middag open. Nou dat had ik niet gezien. Wel prachtige bloem.
Ziet er nog uit als een goede fiets. Hij staat al een kleine twee weken tegen een boom in het Valkenberg in Breda. Wie zou die verloren zijn?
Maandagochtend liep ik even door het Valkenberg in Breda en maakte daar een paar foto’s.
Dan krijg je zo’n soort beeld in het Valkenberg in Breda.
