Zou het er markt geweest zijn? Of uitverkoop?

Een tweede reeks foto’s uit Patiala op één dag.
Zo graag wil ik de foto’s uit Amritsar laten zien.
Toen we terug liepen van Shahi Samadhan werd het steeds drukker.
De winkels waren gesloten maar voor de winkels waren er
marktkramen. Misschien is dat normaal?
Misschien was het gewoon marktdag.

DSC_9714PatialaPatialaHeritageWalk

Dan begin ik maar met een bord van de Patiala Heritage Walk. De route hebben we niet gevolgd omdat we die niet konden vinden. Een of twee keer hebben we heb geprobeerd te volgen. Maar steeds ‘verdwaalden’ we. Maakt niet uit. Het was enerverend.


DSC_9715PatialaSommigeHuizenZijnErgMooiGeweest

Sommige van de gebouwen zijn heel mooi geweest.


DSC_9716Patiala


DSC_9717Patiala


DSC_9718Patiala


DSC_9719Patiala


DSC_9720PatialaVolgensMijGevenZeHetCadeau


DSC_9721Patiala


DSC_9722PatialaGrappigePaspoppen


DSC_9724Patiala


Uiteindelijk zijn we ook helemaal terug naar het hotel gelopen.
Heen waren we een stuk met een riksja gegaan.
Maar op de weg terug konden we er eerst geen vinden en
later dacht ik de buurt te herkennen.
Toen bleek het ook niet meer zo ver te zijn.

In de grotere steden krijg ik heel gemakkelijk last van
mijn keel. De luchtvervuiling en het stof.
Deze dag zijn we tussen de monumenten door op zoek gegaan naar
strepsils. Uiteindelijk vonden we een apotheek (!) die
ze verkocht. Hoeveel ik er wilde.
Nou ik wilde natuurlijk wel een doos. Zoals ik die hier
zou kopen. Maar bij de Pharmacy verkochten ze de tabletten
per stuk.

DSC_9727ParialaTegenKeelpijnDoorVervuiling

Dus zuinig aandoen met deze 8 tabletten.


Patiala: Shahi Samadhan

Shahi Samadhan, is de begraafplaats van de Sikh-koningen
van de Sikh-staat Patiala.
Toen wij deze plaats in 2016 bezochten was die plaats in
redelijke staat. Het gebouw/terrein is afgesloten maar
zo gauw we er aan kwamen lopen, kwam er een man met sleutels aan
die na afloop natuurlijk een bedrag in ontvangst nam.
De plaats is erg mooi en bestaat uit een poortgebouw,
een herdenkingsgebouw voor Baba Ala Singh de stichter van
Patiala en de eerste koning en een aantal grafmonumenten.
Sommige met naam (Maharaja Narinder Singh en Maharaja
Karam Singh), anderen voor ons anoniem.

Dit is een overzicht van de Maharaja´s van Patiala:

Baba Ala Singh 1691 – 1765
Maharaja Amar Singh 1748 – 1781
Maharaja Sahib Singh 1774 – 1813
Maharaja Karam Singh 1797 – 1845
Maharaja Narinder Singh 1823 – 1862
Maharaja Mohinder Singh 1852 – 1876
Maharaja Rajinder Singh 1872 – 1900
Maharaja Bhupinder Singh 1891 – 1938
Maharaja Yadavindra Singh 1913 – 1974

DSC_9684PatialaShahiSamadhan

Dit is het poortgebouw van Shahi Samadhan. Het was even zoeken maar het is het begin van de Heritage Walk. Alleen in 2016 konden we geen routebeschrijving daarvan vinden op internet en ter plaatse stond het maar af en toe aangegeven. De bewoners snappen wel waar je naar op zoek bent dus we werden steeds geholpen het monument te vinden.


DSC_9685PatialaShahiSamadhan

Het poortgebouw is zeker mooi al kan het wel een restauratie gebruiken.


DSC_9686PatialaShahiSamadhan

Wanneer je door de poort kijkt zie je even verderop het monument liggen dat er is aangelegd ter nagedachtenis van Baba Ala Singh (overigens net als bij andere plaats- en persoonsnamen in andere culturen varieert de westerse spelling nogal eens, zo lees je Baba Ala Singh en op het monument staat Maharaja Alla Singh Sahib Bahadar, dus Ala met twee l’s. Je leest ook Maharaja Mohinder Singh en Maharaja Mahinder Singh.)


DSC_9687PatialaShahiSamadhanBabaAalaSinghSamad

Het gedachtenismonument met onze ‘gids’. Hier op het bord van Patiala Tourism staat ‘Baba Aala Singh’.


DSC_9688PatialaShahiSamadhanSamadhHisHighnessTheDeceasedMaharajaAllaSinghSahibBahadar02

Deze tekst, boven een van de toegangspoorten geeft aan wat dit is: Samadh His Highness The Deceased Maharaja Alla Singh Sahib Bahadar who died in samat 1822. Het voorlaatste woord ‘Samat’ is eigenlijk ‘Samvat’ en volgens het woordenboek van Merriam-Webster is dat ‘an era of Hindu chronology used in northern India ‘ of een tijdvak in de Hindoe jaartelling die gebruikt werd in Noord India.


DSC_9688PatialaShahiSamadhanSamadhHisHighnessTheDeceasedMaharajaAllaSinghSahibBahadar01


DSC_9689PatialaShahiSamadhanDoorkijkjeNaarDeBuren

Een doorkijkje vanuit het monument naar de buren.


DSC_9690PatialaShahiSamadhan

Achter het monument liggen een aantal grafmonumenten. Deze hoge witte maar ook een reeks lagere die je op deze foto nog niet ziet.


DSC_9691PatialaShahiSamadhan

Die lagere grafmonumenten zie je hier dus. Het is een heel rustige omgeving. Heel sfeervol. Mooie grafarchitectuur.


DSC_9692PatialaShahiSamadhan

Soms staan er op deze grafmonumenten namen. Niet alle monumenten waren van wit marmer.


DSC_9693PatialaShahiSamadhanRaja-I-RajganAmarSingBahadur

Raja-I-Rajgan Amar Sing Bahadur. ‘Raja-I-Rajgan’ is een koninklijke titel in Princely States in Noord India afgeleid van ‘Raja’ dat een breder gebruikte titel is.


DSC_9694PatialaShahiSamadhanMaharajaKaramSingh

Maharaja Karam Singh. Het geboortejaar komt overeen met het eerder opgegeven lijstje.


DSC_9695PatialaShahiSamadhanMaharajaNarinderSingh

Maharaja Narinder Singh. Ik garandeer niet dat ik de namen correct heb. Je ziet dat er nogal wat woorden nodig zijn en ik ben er niet zeker van dat dit over 1 of 2 personen gaat. Wel wordt hier een belangrijke onderscheiding genoemd: Knight Grand Commander of The Order of The Star of India.


De toekenning van de onderscheiding ‘Knight Grand Commander
of The Order of The Star of India’ vinden we terug in de aankondiging
in de The London Gezette, issue 22523, page 2622 van 25 june 1861.

TheLondonGezetteIssue22523Page2622-25june1861KnightGrandCommanderOfTheOrderOfTheStarOfIndiaMetKader

The London Gezette, issue 22523, page 2622 van 25 june 1861: His Highness Nurendur Singh, Maharaja of Putiala.


DSC_9696PatialaShahiSamadhan

Terug in het monument voor Baba Ala Singh.


DSC_9697PatialaShahiSamadhan


DSC_9698PatialaShahiSamadhan


DSC_9699PatialaShahiSamadhan


DSC_9700PatialaShahiSamadhan


DSC_9701PatialaShahiSamadhan

Zoals vaak is ook het dak begaanbaar en via een stenen trap te bereiken. Vanaf het dak heb je een prachtig zicht op de grafmonumenten.


DSC_9703PatialaShahiSamadhan


DSC_9713PatialaShahiSamadhan

De achterkant van het poortgebouw. Einde van de bezichtiging.


We gaan de volgende keer nog eens een tocht door
de winkelstraten van Patiala maken.

Patiala – Qila Mubarak

Dit is een bezienswaardigheid die echt de moeite waard was.
Alleen mocht je in het fort geen foto’s maken.
Dat heb ik dan ook niet gedaan.
Dat is wel erg jammer want het is een heel bijzonder gebouw.
er zijn wel foto’s op het web van dit gebouw zoals
op de website van World Monuments Fund
sommige van de voorwerpen in de Durbar hall
in het fort zijn absoluut van museumkwaliteit.

Nog wat details over het gebouw (Wikipedia):

Qila Mubarak is an ancient fortress of Sikh architecture in Patiala, India.
Quila Mubarak was first built as a ‘Kachigarhi’ (Mud fortress) by Baba Ala Singh in 1763, who was the founder of the Patiala dynasty. Later, it was reconstructed in baked bricks. The interior portion of Quila, which is known as Quila Androon is built by Maharaja Amar Singh.

Qila Mubarak is een eeuwenoud fort, voorbeeld van de Sikh architectuur.
Eerst was het een Kachigarhi, een fort opgetrokken uit gedroogde modder.
Het was aangelegd door Baba Ala Singh in 1763.
Later werd het vervangen door een gebouw van bakstenen.
Een deel van de gebouwen binnen het fort heet Qila Androon, het zijn
ruimtes die gebruikt werden door de koninklijke familie.
Dat werd gebouwd door Maharaja Amar Singh.

DSC_9675PatialaRechterkantVanDePoortVanDeQilaMubarak

Het fort is behoorlijk groot. Voor je er erg in hebt loop je al een tijdje langs het fort. Om in het fort te komen ga je door een grote poort. Hier zie je een deel van de rechterkant van die poort.


DSC_9676PatialaLinkerkantVanDePoortVanDeQilaMubarak

Door dit bord, aan de linkerkant van de poort, weet je zeker dat je bij het gebouw bent aangekomen.


DSC_9677Patiala

Ik schat zo in buurtbewoners.


DSC_9678PatialaDeEnormeDeurenVanQilaMubarak

In de poort zat een enorme deur. hier koop je een ticket en krijg je te horen dat je niet mag fotograferen. Heel jammer. In 2016 werd het gebouw gerestaureerd. Maar wat daar vandaag de status van is weet ik niet.


DSC_9678PatialaDeEnormeDeurenVanQilaMubarakDetail

Detail van de poort.


DSC_9679PatialaTweeNaaiAteliers

Er is nog veel meer te zien. Daarom lopen we door en komen zo ook langs deze twee openbare naaiateliers.


DSC_9680PatialaQilaMubarak

Nog een laatste blik op de Qila Mubarak.


 

DSC_9682PatialaWerkplaats

In de buurt van de monumenten zijn veel kleine werkplaatsen en winkels. Zo komen we langs dit wat donkere werkterrein van een metaalbewerker (vermoed ik).


DSC_9683PatialaWerkplaats


De wandeling gaat nog verder naar de Shahi Samadhan.
De grafmonumenten van de koninklijke familie.
Daar konden we wel uitgebreid foto’s maken.
De volgende keer.

Fastfood in Patiala

DSC_9669PatialaStoffenEnLekkernijen

Laten we beginnen met een vertrouwd beeld voor toeristen in India: eten en stoffen in een kraam.


Patiala is niet een heel toeristisch oord.
Het is niet zo dat men niet eerder een toerist gezien heeft,
maar er komen er geen drommen met bussen.
Toen we de omgeving van het hotel zijn gaan verkennen
kwamen we langs een aantal kramen tegenover een Mall,
een winkelcentrum.

Heel verschillende zaken, heel verschillende klanten.
Bij de kramen gaat het om stapels stoffen of kleding en
bijvoorbeeld groente en fruit.
In het winkelcentrum zat een bioscoop, een fastfood restaurant,
was entertainment en winkels met paspoppen voor de kleding.

Bij de marktkramen mochten we foto’s maken, in het
winkelcentrum niet.

DSC_9670PatialaBloemenWinkel

De bloemenkraam.


DSC_9671PatialaToegangRorHetWinkelcentrumWapensNietToegestaan

De ingang van het winkelcentrum. Ik maak mezelf maar wijs dat het bord met ‘Wapens zijn niet toegestaan’ slaat op de (kleine) zwaarden die mannelijke Sikhs altijd dragen als een van hun religieuze symbolen. Maar ik ben niet zeker. Erg vriendelijk zag het er niet uit met de sceptisch kijkende bewaker en metaaldetectoren.


DSC_9672PatialeFastFoodRestaurantInDeMall

Mijn camera heb ik niet gebruikt maar wel mijn telefoon. Iedereen in de mall liep met zijn of haar telefoon en er werden veel selfies gemaakt. Dit is onze tafel in een fastfood restaurant. We hebben er een hapje genomen. Lekker!


WP_20160313_002PatialaFastfood

Dit was het eten. Plastic bakje met verschillende vakken en plastic bestek. Mooi opgemaakt. Met een cola. Heerlijk gekruid. Ik weet niet wat die vier vruchtjes of zaadlijsten zijn. Ik heb er een opengemaakt en geproefd. Niets mis mee.


DSC_9673PatialaDeMall

De binnenkant van het winkelcentrum.


DSC_9674PatialaVanuitDeRiksja

Als we verder de stad in gaan met een riksja zien we heel, heel veel kleding- en stoffenkramen. Alsof het uitverkoop was. Het was een zondag. Misschien had dat er iets mee te doen.


Ons hotel in Patiala

Normaal gesproken laat ik niets zien van de hotels
die we bezoeken tijdens onze vakanties.
Maar in India kun je prachtige gebouwen aantreffen.
Vergane glorie die op zich zelf al een bezoek waard zijn.
Zo hadden we een hotel in Patiala.
Patiala is een kleinere stad in de Punjab.
Niet meteen de eerste stad waar je naar toe gaat in India.
De tussenstop was ook om de lange reis van Chandigarh
naar Amritsar prettiger te maken.
En dat deed het.
Al was het alleen al vanwege het hotel.
De naam ben ik vergeten maar ik zoek het even op
in mijn reisbeschrijving.
……………
Baradari Palace
de Maharaja Yadavindra room.
Rajendra Kothi,
Baradari Garden

De kamer heeft zijn naam van:

Sir Yadvinder Singh Mahendra Bahadur (17 January 1914 – 17 June 1974) was the Maharaja of Patiala from 1938 to 1947. He was also an Indian cricketer who played in one Test in 1934.

Hij was onder andere ook van 1971 – 1974 ambassadeur
van India in Nederland.

DSC_9659PatialaSlaapzaalVoorTwee

De Maharaja Yadavindra room, was een soort slaapzaal voor twee personen. Ondanks het warme weer, de vele zon, was de kamer koel.


DSC_9660PatialaEigenBalkonBijDeKamerMetBuitengordijnenTegenZonEnRegen

De kamer had een eigen balkon. Het dak van het hotel liep een eind door vanaf de muur zodat je buiten kunt zijn terwijl het regent en als er zon is, er ook altijd schaduw is. Van de dakrand hing er een soort buitengordijn om regen en zon nog eens extra tegen te houden. Daarbuiten was het balkon.


DSC_9661PatialaHoutenTrapInHetHotel

De houten trap in het hotel.


DSC_9662PatialaEetzaalVanHetHotel

De prachtige eetzaal. Het eten was voortreffelijk!


DSC_9663PatialaBalkonInDeEetzaal

Naast allerlei mooie en bijzondere voorwerpen die prachtig aansluiten op de koloniale stijl van het hotel: dit balkon in de eetzaal.


DSC_9664PatialaDeBadzaal

Het bad, we hebben het niet gebruikt, stond midden in de bad- en toiletruimte.


DSC_9665PatialeEenHalVanHetHotel

De ontvangsthal van het hotel.


DSC_9666PatialaBuitenaanzichtHotel

De buitenkant is prachtig.


DSC_9667PatialaBuitenaanzichtVanHetHotel


Gespat dadadicht

WP_20180826_13_56_36_ProVandaagDadadichtGezet

Vandaag heb ik eerst met de hand de tekst van mijn eerste dada(ge)dicht gezet. Zeven regels van elk zeven woorden.


WP_20180826_14_42_13_ProDadadichtMetCorrectiesOpDePers

De eerste proefdruk gaf aan dat er wat correcties nodig waren. Die heb ik in de tekst aangebracht.


WP_20180826_14_46_33_ProDadadichtProefdrukkenMetCorrecties

Vervolgens nog een paar proefdrukken gemaakt om te zien of de correcties goed zijn aangebracht en om te zien hoe ik het best de druk kan verhogen tijdens het drukken.


WP_20180826_15_48_46_ProDadaStokpaardjeGespatOverDadadicht

Vervolgens heb ik een sjabloon gesneden van een stokpaardje (=dada) en het sjabloon dan gebruikt om de vorm te spatten over de tekst heen. Deze tekst (proefdruk) was niet heel donker maar de tekst blijft prima leesbaar. Misschien iets minder spatten. Maar dat is erg afhankelijk van de kleur ecoline die ik gebruik. Heel leuk vind ik de grotere en kleinere spatten.


WP_20180826_15_51_08_ProDadaStokpaardjeUitgesneden

Sjabloon van een stokpaardje.


WP_20180826_15_52_41_ProDadaStokpaardje

Misschien hier beter te zien op een witte achtergrond. Komende week het stokpaardje spatten op de definitieve tekst.


Dadadicht

Het werk aan het eerste dadagedicht ben ik gisteren
gelijk gestart. Zoals ik aangaf volg ik de richtlijnen
van Tristan Tzara niet helemaal.
Het artikel dat ik verknipt heb wordt de basis
voor een dadaïstische dichtbundel.

WP_20180825_09_20_15_ProVerkniptArtikelDadaBundel

In deze plastic zak zit het verknipte artikel uit Argus over Verweesde boeken.


Het eerste gedicht dat ik ga maken heeft 7 zinnen van 7 woorden.
De woorden heb ik uit de zak gehaald en op het eerste katern geplakt.

WP_20180825_10_32_08_ProEzeloor

Dan is dit het resultaat.


voetbalbestuurder Nederlandse verweesde het voegen een zeventien
toevoeging terecht meer hij van van aantal
vooral het zulke verweesde boekenplanken spelen sinds
eraan letters tussen verraste dat tien las
een boeken niet elkaar die onderdeel antiquariaat
voor voetbalboekjes jaar verhuisden boek wel boeken
de ezelsoor boven op het raakt want

Zoals je kunt zien had Tristan Tzara gelijk:

The poem will look like you
And there you are — an infinitely original author endowed with a charming sensibility though beyond the understanding of the vulgar.

Voor een toelichting op Dada ging ik naar Wikipedia:

Het dadaïsme of kortweg dada was een culturele beweging die tijdens de Eerste Wereldoorlog begon in Zürich in het neutrale Zwitserland.

De beweging was ongeveer tussen 1916 en 1920 op haar hoogtepunt. De kunstenaars van dada hielden zich bezig met mengvormen van beeldende kunst, poëzie, theater en grafisch ontwerp. De beweging toont qua geesteshouding verwantschap met het nihilisme door het opzettelijk irrationele en het ondergraven van de algemeen geaccepteerde standaarden.

Hoewel de beweging slechts korte tijd heeft bestaan, is haar invloed zeer groot geweest. Dada is een kunst net onder de realiteit. Kunstenaars hielden zich bezig met het gebruik van voorwerpen die eigenlijk al bestonden. Zij maakten er net iets anders van dan het eigenlijk moest voorstellen.

De naam is uit een Frans-Duits woordenboek geprikt. Op een willekeurige pagina kwam men bij het Franse woord dada, dat speelgoedpaard en ook figuurlijk stokpaardje betekent.

DadaStokpaardje


Mijn nieuwe gedichten

Als iemand al eerder mijn blog bezocht heeft
dan weet die persoon waarschijnlijk dat aan mij
geen schrijver verloren is gegaan.
Laat staan een dichter.
Maar deze week keek ik naar het werk van een
Nederlandse margedrukker: Pluuspers.
Ik ken haar niet maar zag op haar website
een geweldig idee:

PluuspersWWWTantePapierNLTristanTzaraNeemNeemEenKrantEenSchaar

Neem een krant, mee, een schaar. Bijna als een recept staat er een serie hints om zelf een gedicht te maken. Het idee is van Tristan Tzara.


Wat staat er precies op de kaart:

Zo schrijft u een dadaïstisch gedicht:

 

NEEM EEN KRANT
NEEM EEN SCHAAR


Kies een artikel uit de krant dat even lang is als de beoogde lengte van het gedicht.
Knip het artikel uit.
Knip vervolgens zorgvuldig alle woorden van het artikel uit en stop ze in een zak.
Schud voorzichtig.
Haal vervolgens de snippers een voor een uit de zak.
Schrijf de woorden nauwgezet over in de volgorde waarin ze uit de zak zijn gekomen.
Het gedicht zal op u lijken.
En kijk, daar bent u een buitengewoon origineel en fijngevoelig schrijver, hoewel onbegrepen door de plebs.

 

Tristan Tzara

SjorsEnSjimmieBijDeBaanbrekers

Sjors en Sjimmie en de baanbrekers, Frans Piët.


Nieuwsgierig geworden wilde ik wel weten wie Tristan Tzara
eigenlijk is. Wikipedia bracht zoals altijd uitkomst:

Tristan Tzara, pseudoniem van Sami Rosenstock, (Moinești, 16 april 1896 – Parijs, 25 december 1963), was een Roemeens dichter, essayist en performanceartiest die het grootste deel van zijn leven in Frankrijk leefde.
Hij is vooral bekend geworden als een van de stichters van het dadaïsme.

Een Roemeense dichter.
Ik schaam me, ik had nooit van hem gehoord.
Vermoedelijk schreef hij niet in het Engels, maar deze
Engelse tekst ligt waarschijnlijk ten grondslag aan de Nederlandse.

To Make a Poem

Take a newspaper
Take a pair of scissors
Choose from the paper an article as long as you are planning to make your poem
Cut the article out
Next carefully cut out each of the words that make up the article and put them in a bag
Shake gently
Next take each clipping out one after another in the order in which they left the bag
Copy conscientiously
The poem will look like you
And there you are — an infinitely original author endowed with a charming sensibility though beyond the understanding of the vulgar.
Tristan Tzara

SjorsEnSjimmieEnDeTijger

Sjors, Sjimmie en de tijger.


Ik vond het een geweldig idee.
Toevallig lag de laatste editie van Argus op tafel.
Ik zocht naar een geschikt artikel en koos een artikel
uit de serie ‘Verweesde boeken’.

WP_20180823_14_12_41_ProTheoDersjantVerweesdeBoeken

Dit artikel van Theo Dersjant gaat over een versie van ‘Sjors en Sjimmie als journalisten’. Op de kaft van het boek staat een naam en in het artikel wordt achterhaald wie die persoon is en wat die herinnert van het boek. Ik herinner me veel van het boek. Dit boek en drie andere heb ik nog steeds en hebben al eerder op mijn weblog gestaan.


WP_20180823_14_20_08_ProVerweesdeBoekenSkorsEnSjimmieAlsJournalisten

Eerst heb ik die stukken van het artikel afgeknipt die ik toch niet ga gebruiken. Bijvoorbeeld de foto.


Maar ik heb me meer regels opgelegd.
Misschien niet erg Dada maar om ‘leuke’ gedichten te krijgen
heb ik:
– woorden met grote beginkapitalen aan het begin van een alinea
weggelaten;
– alle leestekens weggelaten;
– als een woord aan het eind van een regel wordt afgebroken en er ontstaan
twee woorden met ieder een eigen betekenis dan zijn dit twee woorden;
– de titels heb ik gewoon meegenomen. Ze zijn afwijkend van grootte
maar dat is de ‘snipperversie’ van het gedicht misschien wel leuk;
– Eigennamen, plaatsnamen en merknamen (ed) laat ik weg,
behalve als het om woorden gaat die ook een andere betekenis hebben;
– jaartallen en afkortingen zijn weggelaten;
– ge- (van een voltooid deelwoord aan het einde van een regel)
heb ik weggelaten.

WP_20180823_14_20_18_ProStukkenTeVerknippenTekst

Dit zijn de stukken tekst van het artikel die ik ga verknippen.


WP_20180823_14_27_41_ProAchterkantenGestreept

De achterkanten van de stukken tekst heb ik eerst gearceerd. Je kunt ook teveel toeval toelaten. Op deze manier vergis ik me niet in het selecteren van de juiste woorden.


WP_20180823_14_55_12_ProAfvalsnippersOpDeGlazenTafel

Bij het knippen vallen dan nog steeds stukjes tekst af. Hier op onze glazen tafel.


SjorsEnSjimmieNaarDePintoPlaneet

Sjors en Sjimmie naar de Pintoplaneet.


Blijft er voor mij nog wel een probleem over.
Het artikel uitzoeken op lengte voor een gedicht vond
ik niet zo praktisch.
Op onderwerp vond ik leuker.
Daarom dit artikel over een Sjors en Sjimmieboek.
Maar dat betekent wel dat ik nog regels moet bedenken
voor het maximaal aantal woorden in een gedicht
en het maximaal aantal regels.

SjorsEnSjimmieAlsJournalisten

Dit is mijn exemplaar van Sjors en Sjimmie als journalisten.


Punjab and Haryana Assembly / Parlement van Punjab en Haryana

We moesten doorlopen.
De zachte regen veranderde langzaam in een plensbui.
Dat gaf ons de kans de Punjab and Haryana Assembly
eens van dichtbij te bekijken. Okay, maar van één buitenkant.
Maar toch.
Wat een gebouw!

DSC_9622ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierPunjabAndHaryanaAssembly

Beginnen bij het begin: de twee torens en de fantastische deur. Ik begrijp niet helemaal die kabelconstructie tussen de twee torens. Dat is vast niet door Le Corbusier bedacht.


DSC_9629ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierPunjabAndHaryanaAssembly

De gebouwen zijn door verrassend kleurgebruik helemaal niet saai. De nadruk bij de bouw en zijn opdrachtgevers hebben vast niet op de versieringen gelegen maar het resultaat is nog steeds interessant.


DSC_9630ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierPunjabAndHaryanaAssemblyEnormeDeurNaarOntwerpVanLeCorbusier

Ik vermoed dat de deur van emaille is.


DSC_9631ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierPunjabAndHaryanaAssembly

Beetje jaren ’70 misschien maar door de pure beton niet storend. Juist leuk.


DSC_9632ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierPunjabAndHaryanaAssemblyInDeBetonMerktekensInDeIndusBeschavingStijl

In de beton zie je op verschillende plaatsen ‘merktekens’. Ze doen een beetje denken aan de zegels van de Indus-beschaving. Hier zie je de zogenaamde ‘Modular man’.


Ik vond deze website die een artikel heeft met
de Modular man als onderwerp.

DSC_9633ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierPunjabAndHaryanaAssemblyDoorlijkjesMetRegen

Bij het maken van deze foto’s is het zachtjes regenen opgehouden.


DSC_9636ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierInDeRegen

Het plenst: Capitol area.


DSC_9637ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierPunjabAndHaryanaAssemblyRegen


DSC_9638ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierPunjabAndHaryanaAssemblyRegen


DSC_9639ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierPunjabAndHaryanaAssemblyMerktekenInDeBeton

Een ander merkteken.


DSC_9640ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierPunjabAndHaryanaAssemblyMerktekenInDeBeton

En nog een. Alleen aan de merktekens kun je een hele studie wijden.


DSC_9641ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierPunjabAndHaryanaAssemblyDeurDetail

De mens, de dieren en de elementen.


DSC_9642ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierPunjabAndHaryanaAssemblyDeurDetail

Le Corbusier goes Picasso.


DSC_9643ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierPunjabAndHaryanaAssemblyLeCorbusierAParisEtLuynes1962EtJeanPetit

Het is de tekst linksonder die de aanleiding voor me was om te denken dat de deur ge-emailleerd is. Er staat: ‘Le Corbusier a Paris et Luynes, 1962 et Jean Petit’. De enige aanwijzing op internet met Luynes en Le Corbusier gaat over het emailleren van voorwerpen. Vandaar. Ergens staat namelijk: ‘Visite chez Jean Martin, émailleur, à Luynes’.


DSC_9644ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierPunjabAndHaryanaAssemblyDeurKlink

Dit is nog eens een deurklink. Hier moest ik aan denken toen ik het artikel van Marjolein van Eig las over deurklinken en hoe die moeten klinken.


DSC_9645ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierPunjabAndHaryanaAssemblyDeurDetailBloeiendeBoom

Een bloeiende boom.


DSC_9646ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierPunjabAndHaryanaAssemblyDeurDetailAardeDraaitRondDeZonIn365Dagen

De aarde die in 365 dagen rond de zon draait.


DSC_9647ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierPunjabAndHaryanaAssemblyDeurDetail


DSC_9648ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierPunjabAndHaryanaAssembly

Le Corbusier: Punjab and Haryana Assembly , 1955. Hier zie je, als je goed kijk,t een van de merktekens in het beton. Eerst was ik bang dat ik de foto gekanteld had maar hier is te zien dat dit niet het geval is.


DSC_9650ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierPunjabAndHaryanaAssembly

Het water komt met grote hoeveelheden van het dak af.


DSC_9651ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierPunjabAndHaryanaAssemblyNietIedereenHeeftDezelfdeSmaak

Als je naar het stoeltje kijkt op het balkon dan realiseer je je dat niet iedereen deze architectuur mooi zal vinden.


DSC_9652ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierPunjabAndHaryanaAssemblyMerkteken

Merkteken.


DSC_9653ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierTowerOfShadowsHighCourt

De regen is voorbij, we gaan weer terug naar het begin.


DSC_9654ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierPunjabAndHaryanaAssemblyNaDeBui

Een laatste blik.


DSC_9655ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierPunjabAndHaryanaAssembly

De hoeveelheid water die van het dak komt is veel kleiner geworden.


Toen we de reis boekte hoopte ik al dat
het bezoek aan Chandigarh bijzonder zou zijn.
De reisorganisatie had geen idee wat we er gingen zoeken.
Chandigarh heeft die hoop overtroffen.
Ik had er veel langer kunnen rondhangen om
nog een hoop mooie dingen te zien.

Eerste deel intro ‘Boek in een doos’ met de hand gezet vandaag

Op zich niet heel sensationeel maar het was warm vandaag
in de FutureDome, zullen we maar zeggen.
Vandaag heb ik het eerste deel van de introductie
gezet, voor het eerste van 7 boeken, ieder in een doos.
Ieder straks met een eigen boekenlegger.

Maar eerst de eerste, kleine, pagina:

WP_20180822_17_00_52_ProBoekIneenDoosIntro01

Vanmiddag deze tekst even met de hand gezet. Ik krijg de smaak weer te pakken. Maar mijn snelheid van zetten is een lachertje. Maar het is niet anders.


Fenomenale doos en anderen

In een eerder artikel ben ik eigenlijk vergeten
een paar blogartikelen van Marjolein van Eig
onder de aandacht te brengen.
Ze heeft er zo’n kleine 30 geschreven en
‘Fenomenale doos’ was er een van.
De volgende vond ik ook erg leuk om te lezen:

detail-08-vlakken
detail-09-steenrelief-en-chocola
detail-10-polychromie-in-haar-zuiverste-vorm
honey-i-shrunk-the-building
detail-13-huisnummering-als-opgave
detail-19-klink-meesterproef-voor-ontwerpers

Bekijk het laatste verhaal nog eens als ik de klink
laat zien van de Punjab and Haryana Assembly,
ontworpen door Le Corbusier.

Koh-I-Noor: berg van licht

De afgelopen weken heb ik het boek Koh-I-Noor gelezen.
Een soort biografie van een diamant.
Want de Koh-I-Noor is een beroemde en beruchte diamant.
Menig Indiaas restaurant is er naar vernoemd.

De schrijvers van het boek zijn William Dalrymple en Anita Anand.
Mevrouw Anand ken ik niet, heb niet eerder van haar iets gelezen.
William Dalrymple, die ken ik wel.

Dalrymple heeft ouders van Engelse adel en schrijft regelmatig boeken
op het snijvlak van populaire en academische historische boeken.
Hij is een neef van Virginia Woolf.
De eerste keer dat ik iets van hem las ging het over Hyderabad
en de voormalige machthebbers daar (Nizam).
In dat artikel/boekfragment beschreef hij een bezoek van Jacky Kennedy
aan Hyderabad, op een tijd dat de macht van de Nizam verdwenen was
maar de familie nog wel de paleizen bewoonde.
Een ongelofelijk verhaal.
Wil je meer over deze man weten, lees dan het Engelstalig artikel
op Wikipedia over hem.

WilliamDaltympleAndAnitaAnandKoh-I-Noor

William Dalrymple en Anita Anand, Koh-I-Noor – de geschiedenis van ’s werelds bekendste diamant.


Ook de biografie van de Koh-I-Noor is een ongelofelijk verhaal.
Van een eerst onbekende maar grote diamant (in die tijd
de grootste of een van de grootste diamanten ter wereld),
die niet bijzonder hoog werd aangeslagen in India omdat
men de voorkeur gaf aan smaragden en robijnen.
Tot de grootste diamant in de Engelse kroonjuwelen.
Tussen die twee uitersten veel moorden, politiek, graaizucht
en ellende. Tot op de dag van vandaag.

Koh-I-Noor

Een van de kronen uit de brede collectie Britse kroonjuwelen. Midden voor de Koh-I-Noor.


Dat de Engelsen ‘onder verdachte omstandigheden’ aan de diamant
gekomen zijn is een understatement.
Net als in de Nederlandse koloniale geschiedenis
werd het mijn en dijn vaker door het recht van de sterkste
bepaald in plaats van door eigendomsbewijzen of het in
bezit hebben van roerende en onroerende goederen.

Het boek is doorspekt met vertalingen en/of toelichtingen
op oude Punjabse, Perzische en Indiase teksten.
Een boeiende reeks maharadja’s, krijgsheren en avonturiers
komen voorbij.
Maar ook een 10-jarige heerser over de Punjab die onder druk
de diamant ‘weggeeft’.

Aan anekdotes geen gebrek zoals dit verhaal uit 2010 (het boek
begint met een tekst uit de 10e eeuw voor onze jaartelling):

In 2010 bracht de Britse premier Cameron een officieel bezoek aan Punjab. De Indiase media legden hem toen voor dat de teruggave een eerste excuus zou zijn voor de uitbuiting van India tijdens de Raj. “Zodra je ja zegt tegen de een, realiseer je je dat het hele British Museum leeg zou raken,” antwoordde hij met mogelijkerwijze de ruzies over de Steen van Rosetta en de Elgin Marbles in het achterhoofd. “Ik vrees dat ik moet zeggen dat hij blijft waar hij is.”

Het boek leest als een detective en legt veel dilemma’s op
tafel die herkenbaar zijn met onze eigen koloniale geschiedenis
maar die daardoor niet eenvoudiger op te lossen zijn.

Even een zijstapje.
Couperus schreef een boek getiteld: De berg van licht.
Koh-I-Noor betekent ‘Berg van licht’.
Die twee dingen hebben misschien met elkaar te maken?

Punjab and Haryana Secretariat, 1953

Het Secretariaat.
Vermoedelijk is dat het regeringscentrum van Punjab en Haryana.
Het parlement zetelt is het gebouw ernaast: de Assembly.
Maar de ambtenaren bezetten het gebouw dat Secretariat heet.
Ontworpen door Le Corbusier.
Het gebouw heb ik alleen vanuit de verte gezien.
De Assembly vond ik veel interessanter.
Dat gaat een van de volgende blogs duidelijk maken.
Daarna reizen we door naar Amritsar met de Gouden Tempel.

DSC_9623ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierPunjabAndHaryanaSecretariat

Chandigarh, Capitol Area, Le Corbusier, Punjab and Haryana Secretariat, 1953.

DSC_9626ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierPunjabAndHaryanaSecretariat


Fenomenale doos

Voor het project Boek in een doos / Book in a box
was ik het internet aan het afstruinen en kwam toen
op de blog uit van Marjolein van Eig van 17 juni 2015:
Detail 7: Fenomenale doos.

Hier kun je het hele verhaal van de Fenomenale doos lezen.

In mijn blog vat ik de dingen even samen die mij
zo in het verhaal trokken.

De fenomenologie is een filosofische stroming die ontstond tegen het einde van de negentiende eeuw. Ze probeert de fenomenen om ons heen te beschrijven zoals ze voor ons verschijnen, zonder enige vooronderstelling. Daarbij worden niet alleen zichtbare en de herkenbare elementen verwoord, maar ook aspecten die niet direct zichtbaar zijn.

Een mooi voorbeeld van een fenomenologische beschrijving kun je lezen in een essay van George Simmel over de brug en de deur. Hij beschrijft hierin de impact van een deur op een ruimte: “ …de deur laat op een besliste manier zien hoe scheiden en verbinden twee kanten van dezelfde medaille zijn. Juist omdat een deur ook kan worden geopend, levert het sluiten ervan een sterk gevoel van bescherming op tegen alles wat zich buiten deze ruimte bevindt. Dit gevoel is sterker dan bij een opgebouwde muur. De laatste is immers stom, maar de deur spreekt tot ons.” Kortom, de scheiding die de deur maakt, benadrukt tegelijkertijd de verbinding die de deur als fenomeen in zich heeft.

Ik heb wel even naar het essay gezocht.
Maar zonder titel kwam ik niet ver.
Wel vond ik informatie over George Simmel.
Kijk maar eens op de George Simmel Wikipedia pagina.

Deze fenomenologische manier van het beschrijven van objecten is wellicht vaag, maar het is een prettige manier om anders naar de dingen om ons heen te kijken. Maurice Merleau-Ponty, een van de grondleggers van de fenomenologische waarneming, onderscheidt twee manieren van kijken: het zien en het ervaren. We zien bijvoorbeeld een gebouw: de gevel, de ramen en kolommen. Zo zien we ook een kerk, want we zien een groot gebouw met een toren en een kruis. We ervaren echter: ruimte, licht, beweging, materiaal of ritme. Daarmee wil Merleau-Ponty zeggen: wat je ziet is een image, een bekend beeld, maar wat je ervaart is een veel complexere wereld die wordt bepaald door bijvoorbeeld tactiliteit, geur en ruimte.

MeindertHobbemaHetLaantjeVanMiddelharnis1689

Meindert Hobbema, Het laantje van Middelharnis, 1689.


De moderne kunst legt deze ambiguïteit in de waarneming mooi bloot. Door het oude bekende beeld in het schilderij weg te laten, blijft enkel de ervaring van de fenomenen over. Kijkend naar de ‘Cathedra’ van Barnett Newman kun je dezelfde landschappelijke ervaring hebben als bij ‘Het laantje van Middelharnis’ van Meindert Hobbema. Dat is natuurlijk een geniale ontdekking. Je hoeft geen vaas te schilderen om een vaas te zien. Het gaat om de ervaring.

BarnettNewmanCathedra

Barnett Newman, Cathedra, 1951. De intensiteit van Cathedra ontstond doordat Newman het blauw van het schilderij opbouwde in zes afzonderlijke lagen verf van verschillende blauwpigmenten. Zo creëerde hij een diep en rijk geschakeerd kleurvlak, dat een ruimtelijke illusie oproept. Volgens https://www.artsalonholland.nl.


Hoe zit dat in de architectuur? Dat probeerde ik tijdens mijn afstudeerscriptie te onderzoeken, al weer wat jaartjes geleden aan de TU Delft. Ik had hiervoor drie gebouwen uitgezocht, beter gezegd, drie ‘dozen’. De doosvorm leek me een uitermate geschikt gebouwtype voor de fenomenologische beschrijving. Immers, de doos toont niet het standaard beeld van een gebouw, het verraadt geen achterliggende wereld middels de gebruikelijke tekens. De doos laat het over aan de waarnemer wat de ervaring zal zijn.

De drie dozen waren: het klooster La Tourette van Le Corbusier, de Kunsthal van Koolhaas en de Thermen in Vals van Zumthor. Daar is van alles over te zeggen, maar uiteindelijk kwam ik uit op de volgende noties:
– Zumthors gebouw is als een uitgeslepen rotsblok. Er is geen enkel verschil tussen binnen en buiten, de doos is door en door solide. Schudden zal geen invloed hebben.

PeterZumthorThermenInValsZwitserland1996

Peter Zumthor, Thermen in Vals, Zwitserland, 1996.


– Koolhaas’ doos is een verrassingsdoos, waarvan de gevel de verpakking is. Binnen wacht een wereld van ervaringen. Schudden kan prima, het gaat om de intrigerende reeks van ervaringen.

OMARemKoolhaasDeKunsthal

OMA / Rem Koolhaas, De Kunsthal.


– Le Corbusiers klooster toont een zorgvuldig en serieus vormgegeven geometrie. Niet schudden, want dan verwoest je die!

LeCorbusierSainteMarieSeLaTourette1960

Le Corbusier, Sainte Marie de la Tourette, 1960.

LeCorbusierSainteMarieSeLaTourette1960 2


Vooral het kijken naar een doos, voor mij vooral
een bron voor geheimzinnigheid, niet alleen vanuit
het perspectief van wat je ziet maar ook de ervaringen
die je met een doos hebt, vond ik erg interessant in het artikel.
Praat ik nog niet eens over het boek in de doos….

Tower of Shadows / Toren van schaduwen

Le Corbusier en zijn team experimenteerden met
verschillende technieken in beton, om optimaal
verkoeling te geven in de gebouwen en om in de koude periode
de gebruikers van de gebouwen te beschermen
tegen de kou.
Daarvoor bouwde ze, op schaal, hun experimenten.
Dat resulteerde in de Tower of Shadows.

DSC_9615ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierTowerOfShadows

De toren is een gebouw dat aan een kant open is. De ‘wanden’ worden gevormd door de experimenten. Ik zou me voor kunnen stellen dat dit al een fase verder in het ontwerpproces is. Dus niet zozeer een aantal experimenten of uit te proberen maar om te demonstreren aan belangstellenden. Maar ik weet hier te weinig van.


DSC_9618ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierTowerOfShadows

Hier zie je de binnenkant van het gebouw.


DSC_9627

Door de mensen bij de ingang krijg je een gevoel voor de grootte van het gebouw.


Activiteiten in de drukkerij

Even een samenvatting van mijn activiteiten in de drukkerij.
Voor mijn project Boek in een doos – Book in a box
het ik de titel gezet op de ‘normale’ manier:
twee gecentreerde regels tekst.
Maar ook als een soort (bij gebrek aan een beter woord)
woordkunst. Als een soort krijswoordraadsel:

WP_20180819_13_49_58_ProProefdruk

Dit is een proefdruk. De positie van de tekst op de pagina bevalt me nog niet. De letters ga ik niet 100% goed onder elkaar krijgen maar ik ben dan ook geen professionele drukker.


De Nederlandse tekst verticaal, en de Engelse tekst horizontaal.

B
B O O K
E
K
I N A
N
E
E
N
D
B O X
O
S

WP_20180819_14_08_55_ProBoekInEenDoos

Ik heb zowel nieuwe pagina’s bedrukt als de achterkanten van de pagina’s met de ‘normale’ titel.


WP_20180819_14_40_53_ProInHetRestantVanDeDrukinktMetDeAchterkantVanEenSatehprikkerMijnLogo

Om de roller te voorzien van inkt gebruik in een stuk dik glas waar ik de drukinkt op aanbreng. Daar kan ik de inkt dan goed verdelen over de roller. Na afloop zit er altijd nog wat inkt op het glas. Daarin heb ik met de achterkant van een satéprikker het ‘logo’ van dit project getekend.


WP_20180819_14_42_19_ProEnDanAfdrukkenOpeenStukPapier

Vervolgens heb ik die ‘afbeelding’ overgebracht op een stuk papier met een nog niet gebruikte roller.


Geometric Hill en Martyr’s Memorial

Op het Capitol Complex staan twee monumenten die maar weinig
aandacht krijgen op internet: Geometric Hill en Martyr’s Memorial.
Ook als je in Chandigarh bent wordt daar weinig aandacht
aan besteed.
Op Geometric Hill zie je de baan van de zon in een eenvoudig
reliëf.
Martyr’s Memorial is een soort ‘open lucht’ gebouw: er staan muren,
er is een toegang, er zijn enkele ‘versieringen’, maar het is open.
Geen tekst, geen toelichting.
Het is meer een plaats dan een ding of monument.
Het aantal slachtoffers bij de opsplitsing van het Indiaas subcontinent
in Pakistan, Bangladesh en India is enorm.
Dus de wens om vrede en hereniging in het Open Hand Monument
gaat prima samen met een gedachtenisplaats als Martyr’s Memorial.
Wat alleen niet uitgekomen is van de ideeën van Le Corbusier,
is dat het plein (Capital Area) niet het levend centrum
van de stad geworden is.
Het is het domein geworden van administrateurs en juristen.

DSC_9613ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierGeometricHill

Le Corbusier: Geometric Hill.


DSC_9616ChandigarhCapitolAreaLeCorbusier

Le Corbusier: Geometric Hill.


DSC_9617ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierMartyrsMemorial

Le Corbusier: Martyr’s Memorial


DSC_9617ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierMartyrsMemorialDetail

Detail van de vorige foto. Het toont de versiering met een swastika. Dit symbool is veel ouder dan het hakenkruis van de Nazi’s. De term swastika komt van het Sanskriet en heeft verschillende betekenissen afhankelijk van de cultuur en het geloof waarbinnen het symbool gebruikt wordt.


In een artikel op Quora een forum met vragen en antwoorden
wordt de swastika besproken.
Daar lees je onder andere:

The word Swastika is derived from the Sanskrit words Su(good) and Asti(fortune). So it basically denotes prosperity. It can also be used to represent Lord Surya’s(the sun god) chariot.

Het woord ‘swastika’ komt van het Sanskriet.
Van de woorden ‘Su’ (=goed) en ‘Asti’ (=fortuin).
Dus het wenst je voorspoed.
Het kan ook worden gebruikt om de Zonnewagen van Lord Surya
te verbeelden.

DSC_9624ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierMartyrsMemorial

De binnenruimte van Martyr’s Memorial.


Aretha Franklin overleden (en onze televisie ook)

WP_20180817_08_05_33_ProArethaFranklinOverledenEnOnzeTelevisieOok

Dat Aretha Franklin deze week overleed was ook uitgebreid te zien op het Nederlands journaal.


WP_20180817_08_06_03_ProZeMaakteMeHeelGelukkigMetHaarMuziekArethaFranklinOverleden

Ze maakte mij heel gelukkig met haar muziek.


Dat onze televisie ook nagenoeg overleden is,
maken deze foto’s ook duidelijk.
We dachten: dan kopen we toch gewoon een andere.
Stoer, via het internet.
Dankzij Dynalogic (personalized logistics), MediaMarkt
en Ziggo zijn we veel geld kwijt en zitten we dadelijk
een week zonder televisie.
Bovendien kostte het ons al veel tijd.
Wat een oplichters.

Open Hand

Waarschijnlijk spreekt dit mensen het meest aan:
het Open Hand Monument van Le Corbusier.
Een grote open hand die op een stang als een weerhaan in de wind meedraait.
De Open Hand is het symbool dat Le Corbusier vaker gebruikte.
De stad Chandigarh (op Wikipedia staat de regering van)
gebruikt het als het symbool van de stad.

Volgens Le Corbusier was het een symbool voor vrede en hereniging,
immers met een hand zo open, kun je vrij dingen weggeven
en ontvangen.
De hand draait op een stang boven een soort kuil
met daarin een spreekgestoelte.
Ik meen mij te herinneren dat jaarlijks, bij de opening
van het parlementair jaar, de ruimte gebruikt wordt om
de parlementariërs toe te spreken. Maar op internet
kan ik daarover niets vinden.

DSC_9606ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierOpenHand

Hier zie je de Open Hand, de stang waar de hand op draait en onderaan het spreekgestoelte.


DSC_9608ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierOpenHand

Dit is de kant van de hand waarop je de groeven in de hand kunt zien. De achterkant is nagenoeg glad.


DSC_9609ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierOpenHand

Le Corbusier. De hand werd pas na dood van Le Corbusier gerealiseerd. Op deze plaats was eerst het huis van de gouverneur gepland. Uiteindelijk was dat gebouw al ergens anders gebouwd.


DSC_9610ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierOpenHandSpreekgestoelteMetDaaropTweeStaandeMensen

Op deze foto, heel goed kijken, staan twee mensen op het spreekgestoelte. Het is allemaal nogal groot.


DSC_9611ChandigarhCapitolAreaOpenHandLeCorbusier

De foto’s zijn gemaakt tijdens onze wandeling van de High Court naar de Assembly. Intussen zorgde de wind er ook nog eens voor dat de hand in een andere richting draaide.


DSC_9614ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierOpenHand

De wolken worden steeds donkerder.


DSC_9625ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierOpenHand

Hier kijk je op de achterkant van de open hand.


Chandigarh: Overzicht

Het plein waar de gebouwen aan liggen die door
Le Corbusier zijn ontworpen is enorm groot.
Een soort lange rechthoek.
We liepen met de groep van de rondleiding ongeveer langs het
midden het plein op: rechts de High Court en links de Assembly.
Veel meer dan dat we deze bekende gebouwen gingen bekijken
wisten we niet. We hadden niet echt een voorstudie gedaan.
Dat Zwitserse kerkje vond ik altijd al mooi (Le Notre Dame du Haut
van Le Corbusier).
Maar de grootte van het plein viel me toch wel op.
Nu was het weer op die dag niet zonnig.
Het had geregend en het ging nog regenen.
Dreigende wolken boven ons.
Dat beïnvloed natuurlijk je foto’s enorm.

DSC_9602ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierOverviewOfPiazza

Dit is het beeld vanaf de High Court. Die opmerkelijke ‘schoorstenen’ zijn van het parlementsgebouw en links zie je het Secretariaat.


DSC_9603ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierOverviewOfPiazzaAssembly

Door de lens van de camera te gebruiken komen de ‘schoorstenen’ wat dichterbij. In artikelen spreekt met van een Toren in de vorm van een hyperbool en een Piramide-vorm. Wat ze precies voorstellen en/of symboliseren is mij nog niet duidelijk geworden.


DSC_9604ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierOverviewOfPiazzaOnTheRightToverOfShadowsLeftSecretariat

Met dezelfde lens: Rechts de Tower of Shadows. Een soort testgebouw. Ideeën over hoe vormen in beton zich op schaal zouden gedragen in de zon, regen en wind werden hier getest. Links op de achtergrond Punjab and Haryana Secretariat, 1953.


DSC_9612ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierOverviewOfPiazzaTopAssemblyInTheSun

Even later scheen heel even de zon. Onder de hyperbooltoren zie je de enorme deur met, in emaille, een schildering van Le Corbusier.


DSC_9620ChandigarhCapitolAreaLeCorbusierLichteZadenTegenDonkereLucht

Lichtgekleurde zaden van de boom tegen de donkere wolken die de regen aankondigen.