Breda, Verlengde of Nieuwe Mark. Voorheen was dit allemaal de Markendaalseweg.
Tilburg, Bredaseweg, De oude warande.
Vlechtwerk als fundering voor de nieuwe kademuren ?
De Beyerd ken ik behoorlijk goed maar ik wist niet dat ze ooit dergelijke kaarten hebben laten maken. Dizzy Gillespie op North Sea Jazz Festival in Den Haag 1981. De foto is gemaakt door Johan van Gurp.
Kopie van thuisblijverinfo van de reis georganiseerd door Djoser naar Zuid India in 2001.
Reparatie van een Miele Topstar. Handgeschreven. A.H. Ooyens, Temsestraat, Breda.
Vandaag is de advent begonnen, de periode van uitkijken naar
het licht dat kerstmis brengt.
Een beter moment om een adventskrans te maken is er niet.
Daarvoor heb ik een ondergrond gekocht bij een tuincentrum,
bladeren verzameld in het Valkenberg en vier houders voor
waxinelichtjes uit de kast gepakt.
De bladeren heb ik eerst in de gootsteen gewassen.
Vervolgens heb ik ze laten uitlekken op kranten.
Al die dingen gecombineerd tot een adventskrans, Argusvlinder stijl. Een waxinelichtje kan aan vandaag.
Geheel onverwacht ontving ik gisteren een cadeau uit China.
Daar beleef ik nu al veel plezier aan en ik kan er hopelijk
nog jaren plezier van hebben.
Geen idee wat er in dit pakket zou kunnen zitten. Ik had helemaal niets in China besteld. Wel leuk om het Chinese handschrift en de Chinese karakters weer eens te zien. Op de foto zijn deze zoveel mogelijk weggehaald uit privacy overwegingen.
Toen de zak open was, bleek er een doos in te zitten en in de doos zaten deze voorwerpen.
Het bloempje op de buitenkant van de kaart (rechts) leek wel erg veel op de bloem die ik onlangs in Leiden plukte. Daarom heb ik ze naast elkaar gelegd maar het bleken toch heel andere bloemen te zijn. De kleur van de bloem komt wel een beetje overeen.
Deze deels houten doos leek belangrijk. Inpakken dat kunnen ze wel in China. De materialen zijn misschien op zich niet duur maar het is een mooi resultaat.
In de doos lag een foedraal waar een koordje met een kraaltje uit stak. We naderen de ontknoping.
Dit is een gepersonaliseerde boekenlegger. Aan een kant staat mijn naam en aan de andere kant de aanmoediging die volgens mijn Chinese vriend zo iets betekend als ‘Stay safe’. Het geheel, inclusief de kleinere enveloppen met inhoud, staan nu op een ereplaats in de kamer. Binnenkort ga ik over tot het gebruik van de boekenlegger die dan met mij mee kan gaan op avontuur van boek naar boek.
Twee dagen geleden een COVID-booster prik gehaald.
Zoals altijd:
eerste dag geen klachten
tweede dag koortsig, niet lekker
derde dag is het voorbij.
Een vaste schrijfhand heb ik niet.
Mijn handschrift is een ramp.
Toch heb ik al meerdere malen deelgenomen aan een
workshop kalligrafie.
Maar nog nooit Arabische kalligrafie.
Toen zich onlangs de kans voordeed een workshop te
combineren met een bezoek aan de tentoonstelling
‘Groeten uit de Oriënt’ in het Huis van het Boek,
heb ik meteen ingeschreven.
De workshop werd gegeven door Mohamad Badenjki. Ik zat vrij ver vooraan maar helemaal links van zijn presentatie. De foto’s die ik er van gemaakt heb zijn daarom in een beetje vreemde vorm. Maar het gaat om de inhoud.
Wat ik leuk vond aan de workshop was:
= je weet dat het Arabisch van links naar rechts
geschreven wordt. Dat geldt niet alleen voor het
Arabisch. Maar weten en ervaren zijn twee dingen.
Dus nu je begint aan een eerste poging een letter in
het Arabisch te schrijven is dat meteen wennen.
– het Arabisch heeft een hele ontwikkeling doorgemaakt
en net als de Arabische dialecten van Noord-Afrika
kent men een serie van schriftstijlen die zich
ontwikkeld hebben in de rijd en naar geografische locatie.
– het Arabische schriften richten zich in eerste instantie
op de medeklinkers. Ook daar zijn andere voorbeelden van maar
voor mij blijft het altijd enorm wennen. Welke klinker
bij een medeklinker hoort wordt in het Arabisch aangegeven
met ‘streepjes’.
Een abjad of consonantschrift is een schrift waarin (in tegenstelling tot ”echte” alfabetten) elke letter of glief staat voor een medeklinker, en waarbij het aan de lezer wordt overgelaten om zelf een geschikte klinker erbij te lezen.
– de Arabische letter kent ook verhoudingen om de grootte
van de verschillende onderdelen van een letter.
In ons westers schrift kennen iets vergelijkbaars (de
lijntjes en hulplijntjes waartussen we leren schrijven).
In het Chinees gebruiken mensen die karakters leren schrijven
een soort van ruitjespapier.
Die verhoudingen blijven gelijk wanneer je de tekst
klein of groot schrijft.
Arabische schriftstijlen. Mohamad Badenjki is een meester in onder andere het Sulus. Mohamad Badenjki is afkomstig uit Syrië en de namen die hij gebruikt houden verband met zijn afkomst. Je vindt de naam ‘Sulus’ wel op internet maar waarschijnlijk zijn er meerdere schrijfwijzes voor hetzelfde schrift. Zo begint deze lijst met ‘Al Kufi’ en lees ik op internet daarvoor ook de naam ‘Kufic’.
Na de introductie gaan we zelf aan de slag. Dit is de werkplaats met een pen van bamboe en een kleine voorraad inkt (heel slim in een potje met daarin een stukje zijde: beter voor de pen en geen druppels inkt knoeien.
Het gereedschap (en de handen) van een kalligraaf.
‘Sulus’ betekent ook ‘één derde’. Dus dat dicteert de helling van het schrift (hoe schuin je schrijft).
Je kunt wel zien dat ik aan het oefenen ben geweest maar dat het nog heel lang gaat duren voor het iets wordt.
Dit is een deel van het Arabisch alfabet. Het begin dus rechts met de eerste letter: Alif.
De laatste oefening was dat Mohamad Badenjki je naam zou voorschrijven zodat we dat zelf ook eens konden proberen. Ik vroeg hem niet mijn naam maar om ‘Argus’ te schrijven. Van naschrijven kwam het bij mij niet. Ik was nog te druk met de eerste oefeningen.
Het was een heel leuke workshop en Mohamad Badenjki geeft die met enige regelmaat.
Gisteren mijn eerste booster gehaald.
In het stadskantoor.
Geen afspraak maken, gewoon er naar toe en ik werd
vrijwel meteen geholpen.
Vandaag voel ik me wat ziek, zwak en misselijk maar dat
is tot nu toe steeds geweest bij elke Covid-injectie.
Vanmorgen de pleister er maar afgehaald.Dit is een soort van selfie van mi9jn bovenarm.
Deze erwtensoep moet natuurlijk nog opgewarmd worden (dag 1 soep maken, dag 2 en later pas eten). Bij verwarming zal het een vloeibare massa worden. Hij smaakt uitstekend (al zeg ik het zelf met hulp van de bekende grootgrutter).
Dus ook als het weer zo stralend is als het vandaag was, eet je met carnaval snert. Deze stralende foto maakte ik vandaag in Vlissingen.
Al hangen en liggen de rozen nog maar kort,
er is al wel het een en ander over te vertellen.
Tot nu toe droogt deze hoger hangende roos het mooist van de twee.
Beide rozen hangen in de buurt van een raam dat voor ventilatie soms open gaat. Deze onderste roos hangt daardoor een beetje in de tocht, merkte ik vanochtend. Je ziet de groene blaadjes opkrullen en ook de roos is minder mooi gebleven dan die op de eerste foto.
Doordat het grote rozen betreft zie je dat het groen niet mooi vlak blijft. Dat is logisch want de rozen nemen alle druk voor hun rekening. De groene bladeren blijven vrij van druk. Dat heb ik opgelost door de groene blaadjes en de rozen in aparte lagen, met ertussen een plaat hout, onder bezwaar te leggen.
Wordt vervolgd.
Een dag geen avontuur is een dag niet geleefd.
Datzelfde zeg ik ook over bloggen.
Maar goed, vandaag ben ik met mijn moeder een
seniorentelefoon gaan kopen.
Meerdere telefoonwinkels gehad.
Nu is het zo dat ik daar geen ervaring mee heb.
Ik heb nog nooit een telefoon gekocht.
Natuurlijk gebruik ik er iedere dag wel een maar
kopen en dan zo’n SIM-kaart en een accu.
Niet voor mij weggelegd.
We kochten deze telefoon. Bezochten daarna de Zeeman (was ik nog nooit geweest. Vandaag gingen we voor een gieter), toen de HEMA (mijn moeder geholpen om met een zelfscankassa vleeswaren af te rekenen), ook nog naar de bakker (die voor het eerst mijn moeder en mij samen zag. Tijdens corona haalde ik brood voor mijn ouders en voor mezelf met twee rekeningen. Ook daarvoor zag men er ons nooit samen) en toen bleek dat de winkel vergeten was de accu voor de telefoon in de doos te stoppen. Ik weer terug. Dus een echt avontuur.
Dit is natuurlijk een titel waar niemand op af komt.
Maar dat maakt niet uit als ik aan het werk maar plezier beleef.
Vandaag heb ik het eerder gemaakte mengsel nog verder aangevuld
met houtlijm. Die gebruik ik nauwelijks en staat anders
toch maar uit te drogen.
Het gat dat in de bodemplaat uit het midden stond zal eerder wel zijn dienst bewezen hebben. In de keukenrolhouder is hij niet nodig. Aan de onderkant heb ik het gat afgedicht met twee lagen papier. Het gaat hier om stukken van een Japanse papiersoort die wordt gebruikt bij restauratiewerk en dit stuk vond ik bij de papierresten. Nu kan ik aan de bovenkant het gat vullen met mijn zelfgemaakt vulmiddel. Dat zakt dan vanzelf naar beneden en later, al het vulmiddel droog is, kan ik zorgen dat het gat helemaal gevuld is. Dan nog een stukje papier er op en dan schuren. Daarna volgt nog één lakbeurt en dan is de keukenrolhouder gereed.
Marketingmensen vinden zo’n rode stip misschien
een goed idee als handelsmerk voor hun producten.
Ze mogen het idee altijd van mij kopen….
Nou het stuk rondhout paste precies in het gat dat ik
in de bodemplaat heb geboord. Daar was niet eens lijm voor nodig.
De lengte bepaald en afgezaagd.
Dat geeft dan de volgende indruk:
Wat er nog moet gebeuren is verven en het overbodige gat (dat al in de bodemplaat zat dichten). Alleen waar dicht je zo’n gat mee?
Wat nou als ik zelf een soort van vulmiddel maak? Ik ben begonnen wat papier te versnipperen. Dat kan dan mooi bij een kleine hoeveelheid gekleurde lijm. Wat nou als ik een stukje vlastouw uitrafel en dat er aan toe voeg? Sommige avonturen roep je op jezelf af..
Dit is het mengsel (hout)lijm en papier. Dat laat ik eerst nog maar eens een paar dagen staan. Kan het goed weken. De kleur is wel een probleem.
Maar los van het zelf maken van een vulmiddel, is na een verfbeurt dit het resultaat. Als dat droog is zal ik het nog één keer verven. Maar dan moet wel eerst het gat gevuld zijn en opgeschuurd.