Het weer was er perfect voor.
Maandelijks archief: juli 2012
Gelezen: Guy Delisle, Shenzhen en Birma
Guy Delisle, Shenzhen.
Guy Delisle, Birma.
Van de boeken die ik van Guy Delisle heb gelezen:
Shenzhen (2000), Birma (2007) en Jeruzalem (2011) is Shenzhen de oudste.
Het is ook te zien aan de stijl van zijn tekeningen.
De fotox92s hieronder zijn vanochtend (te) vroeg gemaakt.
Daarom wat donker.
Maar wil je de tekeningen goed zien
Dan raad ik aan de boeken te kopen.
De zachtere beginstijl spreekt me meer aan dan de
Hardere, meer heldere tekeningen die hij later maakt.
Dit is een voorbeeld van een paginagrote tekening met de ‘zachtere’ stijl. Het lijkt wel met houtskool getekend.
Het komt ook terug is de reguliere tekeningen.
Nog een goed voorbeeld.
In Shenzhen is hij alleen op reis.
Hij verblijft in China om een groep tekenaars aan te sturen.
In Birma is hij met vrouw en kind.
Zijn vrouw werkt bij x91Artsen zonder grenzenx92.
Dat werk stelt hem in staat meer te zien van Birma
En komt dan ook uitvoerig aan bod.
Dit is een voorbeeld van de ‘hardere’ stijl. In de vorm van een gesprek wordt de positie van Artsen Zonder Grenzen besproken. Op deze afbeelding heb ik geprobeerd de donkere vlakken wat op te lichten.
Een voorbeeld van een pagina waarop de absoluut minimalistische stijl van Guy Delisle tot zijn recht komt. een bezoek aan een meer. Dit stuk begint met het bezoek aan een tempel, een verblijf op het water, het vervoer vanaf het verblijf naar de luchthaven en de reis terug.
In de Westerse pers in Aung San Suu Kyi een soort heilige.
Een vrouw, Nobelprijswinnaar, al jaren in huisarrest.
Onlangs vrij gekomen.
Het lijkt beter te gaan met Birma maar het is nog vroeg.
Dat er veel meer politiek in de familie van Aung San Suu Kyi zit,
zal veel mensen onbekend zijn.
Het was haar vader die de onafhankelijkheidsonderhandelingen voerde
die Birma uit het Britse empire bevrijdde.
Hij werd in 1947 vermoord door politieke tegenstanders.
Een soort Birmese Ghandi-familie dus.
Guy Delisle vertelt het dit verhaal hierboven.
Een tekening zou later nog, indirect, uitgebreid in het nieuws komen.
De tekening toont een situatieschets met het huis van Aung San Suu Kyi.
In 2009 zwom een Amerikaan het meer dat achter haar huis ligt over
om haar te ontmoeten.
Aung San Suu Kyi werd daardoor opnieuw gearresteerd.
Op Wikipedia staat het als volgt beschreven:
Suu Kyi trespasser incidents
On 4 May 2009, the American citizen John Yettaw trespassed upon the residence of Burmese political prisoner Aung San Suu Kyi,x85
On the evening of May 3, 2009, Yettaw swam a 2-kilometer (1.2 mi) distance across Lake Inya in Yangon to the house where Aung San Suu Kyi was held under house arrest by Burmese authoritiesx85
Guy Delisle, Birma, De Amerikaanse Club en de Dame (Aung San Suu Kyi), 2007.
Is het Cruijff of is het Apollo?
Vergelijk de volgende uitspraken en ontdek dezelfde kwaliteit.
Scherm de landengte niet af, steek hem niet door
Zeus had een eiland geschapen, als hij dat gewild had.
(Het orakel van Apollo te Delphi, 5de eeuw voor Christus)
Als je sneller wilt spelen, kun je wel harder lopen
Maar in wezen bepaalt de bal de snelheid van het spel.
(Johan Cruijff, tweede helft 20ste eeuw)
Het orakel van Delphi zei tegen koning Croesus:
Als je hem aanvalt, zul je een groot rijk te gronde richten,
Cruijff zei tegen Jack van Gelder:
Zolang wij de bal hebben, kunnen hun niet scoren.
Hetzelfde inzicht, hetzelfde enigma.
x91Een orakel of een idee is iets anders dan een adviesx92,
schrijft filosoof Jos Kessels.
x91Een advies is geformuleerd in gewone begrijpelijke taal.
Het overstijgt het gewone dagelijkse leven niet.
Een orakel is daarentegen geformuleerd in de taal van de dichter
en overstijgt daarmee het gewone leven.
Zijn functie is een diepere of verder reikende werkelijkheid in beeld te brengenx92.
Het leidt tot x91muzikale teksten die eerst tot het hart spreken
en dan tot het hoofdx92.
Het is voor weinige weggelegd.
Maar als het je lukt, zijn je woorden zo tijdloos
dat ze net zo goed van een ander orakel hadden kunnen zijn:
Als je niet kan winnen, moet je zorgen dat je niet verliest.
Er is maar xe9xe9n moment dat je op tijd kunt komen,
Ben je er dan niet, dan ben je of te vroeg, of te laat.
Is het Cruijff of is het Apollo?
Geselecteerde regels uit een artikel van Olaf Tempelman
in de Volkskrant van 30 juni 2012.
Piet Mondriaan, Conventie
Joseph Kosuth, 1996. Conventie, een soort herinnering, is het grootste beletsel om te genieten van leven en kunst. Citaat van Piet Mondriaan. Stationshal Eindhoven.
Interessant dat Mondriaan een conventie een soort herinnering noemt.
Ik denk dat hij bedoelt een collectieve herinnering van wat mooi of goed is
en dus wat lelijk en slechts is.
Prints uit China
Het Metropolitan Museum of Art in New York
heeft in samenwerking met het British Museum op dit moment
een tentoonstelling van Chinese prints door de eeuwen heen.
Helaas ben ik er niet geweest maar heb ik op de website
de prenten kunnen bekijken en er een selectie gemaakt.
Die selectie deel ik hier op mijn weblog.
De prints zijn werkelijk fantastisch.
Dit is de oudste ptint in de selectie die ik van de tentoonstelling maakte: Prekende Buddha, Preaching Buddha, early Tang Dynasty, circa 700, wooblock print, ink on paper with added color.
Detail van de houtgravure uit de Tang dynastie. Inkt op papier en daarna ingekleurd.
Door Guardian, Qing Dynasty, early 18th century, woodblock print, ink and color on paper with additional hand coloring.
De kop van deze wachter is zo prachtig. Kijk eens naar de ogen en de uiteinden van de baard.
Vis of nog beter de karper is een veelvoorkomend, traditioneel thema in de Chinese kunst. Hier een opspringende karper: Leaping carp, Qing Dynasty, circa 1644 – 1753, woodblock print, ink and color on paper.
Nog een traditionele voorstelling. De hemelse geluksbrenger: The heavenly official bestows happiness, Qing Dynasty, late 19th century, woodblock print, ink and color on paper with additional hand coloring.
Vooral de 5 vleermuizen rond het prachtige hoofddeksel zijn van belang. Ze zijn een soort rebus die de 5 grote gelukwensen vertegenwoordigen: een lang leven, veel welvaart, een goede gezondheid, een voorkeur voor deugdzaamheid en een vredige dood. Five great fortunes: longevity, wealth, health, love of virtue and a peaceful death.
Bloemen zijn een genre op zich zelf. Hier een iris tussen de rots. Wang Gai, Wang Shi en Wang Nie, Iris and rock from Mustard Seed Garden Manual of Painting Part 3, Qing Dynasty, Kangxi period, circa 1701, woodblock print, ink and color on paper.
De iris in detail.
Drie opera acteurs in actie. Three Equestrians (ruiters), Qing Dynasty, woodblock print, color on paper.
De ronde vormen van de veren en rijzweepjes brengen eenheid in het beeld.
Soms met slechts een paar strepen wordt een heel beeld opgeroepen. Hier bamboe in de mist. Bamboo in mist, after Ge Zhongxuan, Leaf from the Ten Bamboo Studio Collection of Calligraphy and Painting, Ming Dynasty, Chongzhen Period, circa 1633, woodblock print, ink and color on paper.
Meer modern, uit de communistische tijd met de verheerlijking van de kracht van de mens. Duan Ganqing, Trackers along the Jialing River, 1940s, woodblock print, ink on paper.
Het lijkt zo eenvoudig maar het is super effectief.
Wu Jide, Chatting over tea, 1984, multiblock woodcut, ink and color on paper.
Kletsen bij een kop thee. Let eens op de delicate kleuren op de achtergrond. Prachtig.
Goud en jade. Gold and Jade, late 20th century, woodblock print, ink and color on paper.
Dit is waar deze print om gaat: het spelen door het wat dikke jongentje met de vissen. Dit is een manier om mensen zonen toe te wensen die een goed leven tegemoet gaan.
Men laat de propaganda achter zich en wordt heel modern: Wang Qi, Rhythm of the street from the series Life in the Big City, 1985, woodblock print, oil-based ink on paper.
Dit is een fantastisch werk dat meerdere technieken in zich heeft. Wang Weixin, Palace museum (de Verboden Stad) from the series Ancient Capital Beijing, 1981, etching on blind-pressed paper.
Zo staan aan de onderste rand allerlei voorwerpen afgebeeld die in het Palace Museum te zien zijn.
De centrale as van de Verboden Stad.
Dit lijkt zo’n typisch Chinees landschap met mist, bomen en bergen. Maar schijn bedriegt. Yang Yongliang, Phantom landscapes III, 2007, digital pictures, inkjet print on paper
Kijken we wat dichterbij dan zien we electriciteitsmasten, verkeersborden en moderne Chinese huizen.
De Chinese traditie brengt meesterwerkjes voort. Kijk bijvoorbeeld maar eens hoe natuurlijk de volgende print is: Zhao Yannian, The true story of Ah Q, 1980, woodblock print no 1 in a series of 60, oil-based ink on paper.
In detail.
Gelezen: Stefan Zweig
Nee geen roman van deze Weense schrijver.
Maar een stripverhaal over zijn laatste deagen.
Ja, opwekkend is het verhaal niet.
Des te mooier zijn de tekeningen.
De tekeningen zijn van Guillaume Sorel, de tekst is van Laurant Seksik.
Het verhaal is beklemmend.
Dat kun je dan ook alleen maar als geslaagd omschrijven.
De laatste jaren van Stefan Sweig en zijn vrouw waren moeizaam.
En dan druk ik me nog zwak uit.
Goed te weten dat de tekst afkomstig is
van een boek over Sweig.
Het is dus niet in eerste instantie voor een stripverhaal geschreven.
Sorel & Seksik: De laatste dagen van Stefan Zweig.
Zomaar een pagina met een Braziliaans feest.
Typisch is dat op de Nederlandse markt kort achter elkaar
naast het boek over Stefan Zweig een stripboek verscheen
over Egon Schiele en Sigmund Freud.
Drie Oostenrijkers in moeilijke periodes van de Europese geschiedenis.
Jan Fabre: Pietas
Ik raad aan om hier eens te gaan kijken. Samen met een bezoek aan het MAS in Antwerpen. Jan Fabre: Pietas.
De tentoonstelling bevindt zich in deze oude loods. Voor het eerst in gebruik als tentoonstellingsruimte.
Dit zijn de titels van de individuele beelden die samen met het gouden altaar Pietas vormen:
Objecten van poetisch terrorisme
Levende graftombe
Fontein van het leven
Opstijgende orakelstenen
Barmhartige droom
Cocon
De curatoren zeggen het volgende over de tentoonstelling:
Tot op heden zijn allegorieen het voorrecht van de kunst. Het enige wat daarbij in de buurt komt, is waarzeggerij x96 de eeuwenoude manier om te communiceren met het hiernamaals, ook al kan niemand met zekerheid zeggen of die ‘overkant’ niet bestaat bij de gratie van het menselijk brein.
Katerina Koskina
Het brein vormt het middelpunt van de tentoonstelling. Als we dit essentiele orgaan van nabij bekijken, zien we dat het een elliptische vorm vertoond, die doet denken aan een in elkaar gedoken lichaam of een foetus. Aldus ontstaat er een verband tussen lichaam en geest, maar eveneens een herinnering aan de oorsprong van het leven in zijn elliptische eivorm: het ei, symbool bij uitstek voor geboorte en wedergeboorte.
Giacinto Di Pietrantonio
Maar er is meer te zien in Antwerpen. Wat te denken van een waterspeeltuin.
Of deze muurschilderingen.
Mooi
Een term die ik vaak gebruik,
hier op mijn blog,
meestal in relatie tot kunst, een tentoonstelling,
een boek of muziek.
Maar wat bedoel ik daar nou mee.
Ja, makkelijk gevraagd.
Maar dan het antwoord.
Soms stuit ik op een definitie die me wel erg aanspreekt.
Is het 100%,….euhh, ik weet het nog niet:
Maar wanneer vind ik een kunstwerk goed?
Wat voor mij primeert, is de volgende vraag:
‘Ontroert de kunst me of maakt ze iets los, al is het maar een glimlach of een gevoel diep in de buik?’
Als ik hierop positief kan antwoorden, dan vind ik het een geslaagd kunstwerk.
(Bron: ikkijk.blogspot.nl)
Mijn foto’s van de Pieta’s van Jan Fabre
Overzicht van het werk Pieta’s van Jan Fabre in Park Spoor Noord.
‘In mijn interpretatie ‘Barmhartige droom’ (Pieta V) offert de moeder zich op voor haar zoon. Dit keer ligt niet Jezus, maar wel een kunstenaar in haar handen. Uit de hand van de kunstenaar glijdt een brein. Ik heb mezelf hier afgebeeld in de traditie van het zelfportret omdat ik in een soort geleende tijd leef, net zoals Christus vind ik. Hij heeft zich opgeofferd voor zijn geloof. Ik offer mezelf als kunstenaar aan de schoonheid’.
.
Jan Fabre, Cocon.
De vier eerste sculpturen zijn grote hersenen waaruit telkens een spiritueel of religieus symbool groeit: het kruis van het paganisme of de nagels van Christus. Daarmee refereer ik naar verschillende geloofsovertuigingen.
Jan’s brein glijdt uit zijn hand.
Jan Fabre portret in marmer.
Ga je dan ook akkoord met wat Marcel Duchamp (1887-1968) zei? Dat het kunstwerk voor 50% wordt gemaakt door de kunstenaar en de rest wordt voltooid door degene die het ziet?
JF: Uiteraard. Goede kunst is soeverein en komt tot leven via de ogen en het brein van de toeschouwer. Eigenlijk is het een soort geheim verbond.
Voor mij is schoonheid de kleur van de vrijheid. Dat betekent dat esthetiek en ethiek samen moeten kunnen gaan, want als je enkel esthetiek uitbeeldt, dan is dat niets meer dan make-up. Heel veel van mijn werken verleiden. Je wilt ze aanraken. Dat fysieke aspect is heel belangrijk. Maar wie dichterbij komt, kan inderdaad wel eens weerhaken voelen. Dat is de essentie van het werk. Die weerhaken zullen je raken in je lichaam en geest. Ze zullen wonden creeren in je denken.
‘Elk insect refereert naar het lichamelijke en zintuiglijke, maar ook naar oude installaties en tekeningen’.
Het is een ode aan het brein. Imitatie, empathie of compassie hebben we niet van God gekregen. Het is een constructie die ons brein voor ons maakt.
De teksten die ik als toelichting gebruik bij mijn foto’s
zijn afkomstig uit twee interviews met Jan Fabre:
een interview met tekst van Nathalie Allard;
een interview door Hilde Van Canneyt.
Mark Littlejohn
Op de foto web site 500px.com kwam ik een aantal
prachtige foto’s tegen van een fotograaf
met de naam Mark Littlejohn
Mark Littlejohn, Layers (laagjes), Sgurr An Fhidhleir after daybreak (een plaats in Schotland met de naam Sgurr An Fhidhleir net na zonsopgang.
Mark Littlejohn, Glencoyne Mist.
Mark Littlejohn, Belhaven Bay.
Mark Littlejohn, The Farrier (de hoefsmid).
Een tekening per dag
Er zijn meerdere mensen die zich laten strikken
door het idee om voor een langere periode
iedere dag een tekening te maken.
Hier gaat het om David Litchfield.
Het vertaald zich in het Engeld bijvoorbeeld in:
A Drawing A Day (ADAD).
Lijkt wel erg veel op ADHD.
David Litchfield, Nick, 31/08/2010.
Kraftraum
Poster voor een tentoonstelling van twee kunstenaars: Becker Schmitz en Il-Jin Atem Choi: Kraftraum.
No nukes
Protestposter uit Japan. Daar is de steun voor kernenergie bij veel mensen heel anders dan een paar jaar terug. Deze poster van Yoshitomo Nara is daar een voorbeeld van.
Een bericht dat nergens over gaat
Blog.
Jan Fabre: Pietas, de publiciteitsfoto's
Jan Fabre is niet alleen een beeldend kunstenaar.
Hij is misschien vooral een theaterman.
Een met gevoel voor marketing.
Als je Jan Fabre opzoekt op het internet
stuit je gelijk op twee verschillende bedrijven.
Een voor zijn theateractiviteiten en een
voor zijn activiteiten als beeldend kunstenaar.
Een bedrijf dus als Damien Hirst.
Maar goed de tijd dat een kunstenaar moest lijden
ligt gelukkig ver achter ons.
Jan Fabre zorgt gewoon goed voor zichzelf,
zijn werk en zijn medewerkers.
Jan Fabre, Pietas, Installatiezicht, foto Pat Verbruggen.
Toen ik iets van de tentoonstelling in Antwerpen liet zien
aan mijn Chinese collega was hij eerst verward.
Hij spreekt heel aardig Nederlands maar ‘Pietas’?
Pie-tas? zei hij vragend.
Nee Pie-e-tas, antwoorde ik.
De correcte schrijfwijze is: Pixebta.
Waarom kiest een kunstenaar die graag blijk geeft
van grondigheid, van diepzinnige filosofie,
voor een verkeerd gespelde titel?
Jan Fabre, Fontein van het leven, mimesis van een miniatuur naar vorm en stijl, Pixebta III, Objecten van poxebtisch terrorisme, Pixebta I, Cocon, foto Pat Verbruggen.
Deze laatste foto toont drie onderdelen van het werk.
De basis wordt steeds gevormd door een stel hersenen.
Alle werken, behalve de veelkleurige cocons die aan het plafond hangen
en de goudkleurige vloer (het altaar), zijn van marmer.
Het witste marmer dat er bestaat.
Dat maakt het fotograferen ook zo moeilijk.
Het wit straalt zowat van de beelden af.
Om het makkelijk te maken hebben de drie onderdelen allemaal
hun eigen titel:
Fontein van het leven, mimesis van een miniatuur naar vorm en stijl, Pixebta III
Objecten van poxebtisch terrorisme, Pixebta I
Cocon
‘Objecten van poxebtisch terrorisme’ is een titel die ook gebruikt wordt
bij een opstelling in het MAS.
Jan Fabre, Barmhartige droom Pixebta V, foto Pat Verbruggen.
Als een kunstenaar met internationale ambities
moet de titel ook in het Engels: Merciful dream.
Het Frans raakt blijkbaar uit de mode in Belgixeb.
Dit zelfverklaard hoogtepunt van het werk
is geinspireerd op de Pietxe0 van Michelangelo.
Maar hier ligt niet Christus in de armen van een bedroefde Maria
maar Jan Fabre zelf in de armen van een vrouwenfiguur met een doodshoofd.
Net zoals de andere onderdelen van het werk
bevinden er zich veel insekten op het werk.
Vlinders, torren, enz.
Jan Fabre, Barmhartige droom (detail).
Jan Fabre, Fontein van het leven, mimesis van een miniatuur naar vorm en stijl (denk ik) en Cocon (detail).
Technisch is het erg verfijnd. Bijna kitsch.
Je krijgt daar een heel goed beeld van als je in pantoffels
over de gouden vloer schuifelt om op dit altaar
de diverse onderdelen van het werk in detail te bekijken.
Museum aan de stroom
Weer een museum.
Dat klinkt zo stoffig.
Nou het MAS in Antwerpen is alles behalve stoffig.
Het moderne gebouw is een attractie op zich.
Zeker gezien zijn ligging in de oude haven
waar de stad zijn best doet gebouwen nieuwe functies te geven
en hen er goed uit laat zien.
Het MAS is leuk, voor iedereen.
Dit is het moderne gebouw. Midden op een ‘landtong’ in de haven.
Dit is het interieur van een grote gang door een oud pakhuis. Het is helemaal opgeknapt en er zit nu onder andere een grote horecagelegenheid: St. Felix Pakhuis. Hoog in de gang een fototentoonstelling.
De wand van het museum met alle kleuren van de rode regenboog.
Het MAS geeft bovenop dak gelegenheid om ver over de stad te kijken. Het weer was afgelopen zaterdag niet fantastisch maar het uitzicht is er niet minder om. Hier in de verte de Schelde, de havens en industriegebieden van Antwerpen.
Het St Felix Pakhuis vanaf het Mas.
De Koepel van het Centraal Station van Antwerpen.
De Grote Kerk bij de Grote Markt van Antwerpen.
De muren rond de grote roltrappen worden bevolkt met Reuzen. Die reuzen houden vast verband met een van de verhalen rond het ontstaan van de naam Antwerpen. Kijk maar eens goed naar deze plaat. Verborgen zie je het (H)ant werpen.
De gezamelijke musea van Antwerpen werken samen in een tentoonstelling: Meesterwerken. Zowel oude als moderne kunst wordt samengebracht rond een hele serie thema’s. Zo ontstaat er een erg afwisselende tentoonstelling met voor iedereen aantrekkelijke zaken. Een van de werken die ik niet eerder gezien had maar die me erg beviel was dit van Antoine Steenwinkel, Vanitas portret van de schilder.’Haast een Trompe-l’oeil. Ik heb een foto proberen te maken maar dit mislukte. Daarom deze afbeelding van Wikipedia.
Een andere tentoonstelling betreft een bezoek aan het depot.
Niet alles in nieuw rond het MAS. Dat wordt dan gecamoufleerd met muurschilderingen.
De humor ligt op straat.
Nog een muurschildering van Jan Scheirs naast cafe Lux.
Deze graffiti vat mijn oordeel goed samen.
Eindexamententoonstelling St Joost in 12 foto's
Afgelopen zondag was het druk op St. Joost.
Het was de eerste keer dat ik de school op deze nieuwe locatie bezocht.
De reden was de eindexamententoonstelling.
Ik heb er wat foto’s gemaakt van dingen
die me opvielen of die ik mooi vond.
Daarna ben ik met de business cards van de afgestudeerden
op zoek gegaan naar meer informatie op het internet.
daar heb ik ook het een en ander gevonden.
Dat komt allemaal terug in 12 plaatjes.
Mihail Mihaylov. Zijn afstudeeropdracht ging over Rotterdam en hoe een selectie van bekende bedrijven, evenementen of organisaties kan inspireren tot een avontuur met lettertypes.
Erik van der Blom, Afval bestaat niet.
Van zijn website:
HERGEBRUIK;
AFVAL BESTAAT NIET
Waarom gooien we massaal spullen weg? Zijn deze spullen echt zxf3 waardeloos? Ik denk het niet. Sterker nog, verschillende afvalverwerkingsbedrijven propageren slogans als ‘Afval bestaat niet’ en ‘Afval is niet niks’! Blijkbaar zegt dit niet genoeg! Wanneer je namelijk over straat loopt kom je nog bergen afval tegen.Wat ik daarom heb gedaan is straatafval verzameld en dit getransformeerd tot nieuwe vellen papier. Deze vellen heb ik samengebracht in een publicatie waarmee ik mensen op een andere manier naar straatafval wil laten kijken.
Soms weet ik de naam van de maker niet meer. In dit geval is een serie borden ontworpen die de staat van een land in de Eurozone aangeeft ten aanzien van de financiele crises. Het aantal scheuren geeft aan hoe ernstig de situatie is.
Een enorme wandschildering met verf, pen maar ook door stroken papier/karton op de muur aan te brengen. Op sommige plaatsen zaten ook ‘extensies’ op de muur die weer mooi in de tekening verwerkt waren.
Linda Rommens.
De uitspraken waren leuk.
Het verband met het werk was me minder duidelijk:
Computers zijn nutteloos, ze geven enkel antwoorden
— Picasso
Biologie is de wetenschap van de 21ste eeuw
— Clinton
De Wet? Ik laat me liever een gedicht voorschrijven
— Loesje
De business cards.
Twee publicaties: een krant met een dubbele pagina voor alle grafisch vormgevers. Een boekje met een of meerdere foto’s van de afgestudeerde fotografen.
Josua Wechsler.
Zijn werk vond ik niet heel bijzonder.
Het werk maakte een erg experimentele indruk. Niet doordacht.
Maar het is wel met veel kleur uitgevoerd.
En dat kan van de meeste andere werken
in deze blog niet gezegd worden.
Guusje Houwen, La pulp fileer, video still van haar website.
Guusje Houwen, La vision de tunnel, Adem, video still van haar website.
Van haar waren een aantal video’s te zien.
Complex samengesteld door meerdere videoprojecties een verhaal te laten vertellen
of door de combinatie van video en andere middelen.
Het werk maakt een erg gedreven, haast obsessieve indruk.
soms bijna beangstigend.
Jonathan Gaarthuis, Horizon, 2012.
Dit werk maakte op mij echt indruk.
Het was zomaar ergens in een hoek weggedrukt.
Maar mijn aandacht werd er door getrokken.
Dat was bij veel ander werk niet.
Van zijn website:
Mijn werk is een gevolg van een proces dat zich afspeelt tussen tijd en ruimte. Ik laat daaruit een moment zien, of het hele proces. Een belangrijk onderdeel daarvan is hoe ik mijn fascinaties waarneem en hoe ik die ervaar.
De momenten die ik waarneem zijn vaak natuurlijke fenomenen die zich tussen het vaste en vloeibare in bewegen. Zoals water, stof en licht. Materie tussen de tijd en ruimte. Materie die niet te grijpen valt maar zich overal om ons heen verplaatst. Het zweeft tussen ons voorbij, het ontgaat ons.
Hierdoor is het voor mij als kunstenaar moeilijk om het vast te grijpen. Het gaat mij niet zozeer om het vastgrijpen maar meer om een moment uit het ongrijpbare te laten zien. Ook al is dat maar een fractie van een seconde.
Het helemaal controleren lukt toch niet. Maar dat is niet erg. Soms is het verliezen van de controle het mooiste wat er is. Wat ik wel probeer is de materie zo puur mogelijk te laten. De materie moet zichzelf blijven. Ik probeer geen illusie te laten zien, alleen maar een moment van een eindeloze ongrijpbare beweging. Ik probeer iets dat we wel zien maar waar ons oog aan voorbijgaat zichtbaar te maken.
Wat nemen we waar en wat niet?
Wat zijn de grenzen daarvan?
Youri Swanenberg, Overlevering, 2012.
Veel van het fotografisch werk was erg documentair.
Op zich is daar niets mis mee maar dat trekt mij minder.
Deze foto uit een hele serie trok mijn aandacht
omdat het achterliggende verhaal minder voor de hand liggend was
dan bij een deel van de andere afstudeerders.
Hier ging het om een wereld van sprookjes te creeeren met behulp
van technische hulpmiddelen als licht.
In mijn ogen erg geslaagd doordat dicht op het onderwerp werd gebleven
en het ook erg mooie beelden oplevert.
Vaak zag ik best goede verhalen maar het leverden geen echt
aantrekkelijk beeldmateriaal op.
Hier wel.
Jan Fabre: Pietas
Jan Fabre, Pietas.
Gisteren gezien in Antwerpen.
De laatste foto's van Delft
Niet voor altijd maar het zijn de laatste foto’s
van ons bezoek aan Delft van vorige week zaterdag.
De Oude Kerk staat erg scheef. Ergens lazen we dat de toren van de kerk 1.60 meter uit het lood staat.
Behalve kerken ben ik ook naar Museum Nusantara geweest.
Museum Nusantara heeft een kleine maar erg mooie
en heel gespecialiseerde collectie.
Op de website vond ik de volgende tekst:
Museum Nusantara, het Indonesixebmuseum in Delft,
sluit binnenkort zijn deuren voor het publiek.
De collectie zal eigendom blijven van de gemeente
en beschikbaar blijven voor presentaties in Het Prinsenhof
of in andere musea in binnen- en buitenland.
Er is een mooie collectie wajangpoppen.
Ik werd verrast door de poppen van bovenstaande foto.
De foto is slecht maar het was nogal donker in het museum.
Rechts is Willem van Oranje te zien en links zijn moordenaar.
Weer van de website:
De beroemde Indonesische dalang en poppenmaker
Ledjar Subroto heeft speciaal voor Museum Nusantara
een serie wayangpoppen over Willem van Oranje gemaakt.
Vanuit de eeuwenoude Javaanse
Wayang iconografie en filosofie
wordt het verhaal verteld van de moord
op de Vader des Vaderlands.
De poppenset, die kon worden aangekocht
dankzij de financixeble steun van Stichting Nusantara,
is te zien op de tentoonstelling.
De collectie die er te zien is,
is van hoge kwaliteit.
Hele mooie intrigerende werken.
De toelichting op de werken is beperkt.
Dat is jammer want daardoor begrijp je
als leek te weinig van wat er te zien is.
Wat te denken van deze voorwerpen. Het zijn voorwerpen om magische stoffen te bewaren. Maar dat boekje. Wat is dat? Ik heb geen idee. Het ‘boekje’ staat niet vermeld op de toelichting. Die mystieke tekens en dan die tekening.
De openliggende pagina. Ik herken een tekening met vier figuren en wat tekst.
De tekening. Vier figuren. Twee mens-achtige die als op een speelkaart tegenover elkaar zijn geplaatst. Dus de onderste staat voor de kijker op zijn kop. Dan links en rechts een soort duizendpoot met bovenaan de kop.
Dan de magische tekst. En zo zijn er heel veel stukken te zien in dit museum. Stukken die bij mij heel veel vragen opwierpen.
Cold case Willem van Oranje: drie kogels.
De VVV deelde een brief uit met daarin onder andere deze drie kogels.
Als een moderne detective of crime lab thriller
wordt de moord op Willem van Oranje onder de aandacht gebracht.
Vorig jaar ben ik nog uitgebreid in het Prinsenhof geweest
dus dit jaar even overgeslagen
Oude Kerk te Delft: een parel!
Na de Nieuwe Kerk bezochten we ook de Oude Kerk in Delft.
Een kunsthistorische parel.
Wat een mooi gebouw.
Om te beginnen is de kerk erg mooi, ruim opgezet. Met een beetje zolicht door de ramen laten de grafmonumenten zich prachtig zien.
Nog een van de zeehelden van Nederland: Piet Hein.
Zomaar een grafzerk.
Een Eenhorn.
De eenhoorn staat bovenop dit prachtige monument dat zich wat moeilijk liet fotograferen. Het hekwerk voor het monument zorgt ervoor dat het niet eenvoudig is een goed beeld te krijgen.
Voor de toeristen. Een recente grafsteen voor Johannes Vermeer.
In een rustige hoek staat dit monument ter ere van Anthony van Leeuwenhoek. Vlak voor dit monument ligt zijn grafsteen.
Anthony van Leeuwenhoek: ‘hier legt de gryse weetenschap in Leewenhoek begraven’.
De man werd oud: 90 jaar, 10 maanden en 2 dagen.
De hele grafzerk.
De naam van deze persoon zegt me niet zo veel maar dit gedenklteken is erg mooi.
De geneesheer Reinier de Graaf die in deze kerk zijn laatste rustplaats vond, is wereldwijd bekend door de naar hem vernoemde folikels in de eierstok.
Pieter Jansz. Saenredam had het kunnen schilderen: wat een plaatje!.
Argusvlinder 