De Havermarkt vanochtend rond 08:00 uur.
De Torenstraat (om het hoekje van de vorige foto) rond 12:30 uur. De gemeente maakt gebruik van gesloten horecagelegenheden om onderhoud te plegen.
Tagarchief: Breda
Reigerstraat
De Reigerstraat in Breda in coronatijd.
Rauwe circulariteit
Morgen is de laatste dag van BredaPhoto.
Deze week bekeek ik de werken die buiten te zien zijn.
Bij fotografie lijkt het verhaal steeds belangrijker te worden
dan de foto. Wat je al niet uit de kast moet halen
om aandacht te krijgen.
Alleen de volgende foto vond ik echt interessant van deze serie.
Simon Norfolk & Klaus Thymann, Shroud.
Mary Sibande, Sophie.
Kunst met tekst spreekt me altijd aan.
Ons schrift lijkt zich daar minder voor te lenen
dan bijvoorbeeld het Arabisch of het Chinees.
Todd R Darling, Hong Kong portraits Work In Progress.
De zon neemt actief deel aan deze serie: M’hammed Kilito, Among you.
M’hammed Kilito, Among you.
M’hammed Kilito, Among you.
Het betoog over het ontbreken van privacy op het internet
snijdt hout. We nemen niet de moeite om de verklaringen
van websites te lezen omdat ze onbegrijpelijk zijn.
De eigenaren van de websites gebruiken je informatie
voor hun doelen: vooral verkopen aan derden.
Gratis bestaat niet! Alleen betaal je niet rechtstreeks.
De techbedrijven rekenen later wel met je af.
Maar de foto’s, conceptueel of niet, waren wel aantrekkelijk
maar voor mij te conceptueel. De link naar het onderwerp
is op zijn minst te gezocht.
Detail van een van de foto’s met de tekst ‘I have read and understood the terms of service’. Trouwens ‘Terms of service’ is in dit verband een gotspe.
Los van dit verhaal vond ik deze foto’s wel interessant. Anthony Obayomi, Terms of privacy.
Veel mensen denken goed te doen door kleding in te zamelen.
De rauwe werkelijkheid is vaak dat ook met dingen die
voor de westerse mens weinig of geen waarde hebben, altijd
ergens weer wel op een markt verschijnt. bijvoorbeeld in Togo.
De rauwe werkelijkheid van sommige aspecten van de circulaire economie. Andrew Esiebo, From second hand in Lomé to second life in Paris (van tweedehands in Lomé tot tweede leven in Parijs).
Andrew Esiebo.
Bijzonder is de plaats van de opstelling ‘Go home, Polish’. Vlak naast de herinneringszuil waar jaarlijks de bevrijding van Breda door de Polen wordt herdacht. De foto’s, een reeks zelfportretten van de fotograaf en landschappen op een voettocht van Engeland naar Polen, vond ik minder. Brexit?
Michal Iwanowski, Go Home, Polish.
Michal Iwanowski.
Ochtendwandeling op de tweede golf
Op dinsdagochtend is de markt nog kleiner dan op vrijdag. Normaal al niet meer dat uitbundige gezicht van de markt maar nu met de bijna lockdown aan het begin van de tweede golf bijna zielig. De terrassen zijn van de Markt verdwenen. Natuurlijk het is nog relatief vroeg en de zomer is wel voorbij.
Grote Markt Zuid: leeg.
De horeca klaagt wel maar hier zie je hoe ver we gaan voor de restaurants; de Veemarktstraat wordt plots de helft smaller omdat er een terras moet staan.
Veemarktstraat, Biologische boerenmarkt.
Havermarkt.
Schoolstraat.
Breda, Havermarkt.
75 jaar Verenigde Naties
De Grote Kerk in Breda in het blauwe licht van de VN.
Grote Markt in lockdown
We hoopten dat we dit beeld van de Grote Markt in Breda niet voor een tweede keer dit jaar gingen meemaken. Vanmiddag 12:30 uur.
Een korte wandeling rond de weekmarkt
De weekmarkt: altijd hetzelfde of steeds weer verschillend? Voor mij is het dat laatste. Daarom loop ik er graag op een vrijdagmorgen even overheen. Net als vandaag.
Stadserf, toonbeeld van Breda’s fietsbeleid?
Stadserf, de poort naar de Grote Markt.
Soraya Zaman: American Boys
Een van de fotoseries van BredaPhoto is te zien in de Chassé Parking in Breda. Parkeergarages, net als leegstaande gebouwen, lenen zich erg goed voor het maken van bijzondere foto’s. Dit is de ingang van de parkeergarage voor auto’s. Langs deze in- en uitrit hangen de werken uit de serie American Boys van Soraya Zaman. Omdat je snel van de openbare weg naar je parkeerplaats kunt rijden noemt BredaPhoto deze plaats de Drie minuten galerij.
De stemming van de personen op de foto’s is heel wisselend en dat
trof mij zo. Sommige foto’s hebben een hele zachte sfeer
terwijl die van anderen een veel harder beeld geven.
Een paar voorbeelden.
De serie American Boys van Soraya Zaman.
Zicht op een van de voetgangersuitgangen van de Chassé parking.
Mateo Ancis, Ghiacciaio di Planpincieux
Ook de Stadsgalerij is een van de locaties van BredaPhoto.
Er is daar één werk te zien van de landschapsfotograaf Mateo Ancis.
In dit geval een video.
Het is prima van BredaPhoto om ook veel ruimte te geven aan
digitale fotografie en video. Maar het zijn wel media met
andere mogelijkheden.
Het is wel prachtig om dit werk te kunnen zien op deze schaal.
Om je een beetje het gevoel te geven van het timelaps effect (het
geluid kan ik je helaas niet laten horen).
Mateo Ancis, Ghiacciaio di Planpincieux.
Alleen voor Bredanaars
Zes jaar geleden brandde de F.E.B.O. af in Breda. Op de ochtend van de Singelloop. Vandaag zag ik er voor het eerst iets dat leek op bouwactiviteiten. Overigens is de FEBO iets anders dan je misschien denkt. F.E.B.O. staat voor Federation Espanol Brabante Occidental. Ik ben benieuwd.
Meyenfeldt Slaats & Zonen
Tijd genoeg dus liep ik nog even langs Antiquariaat
Meyenfeldt Slaats & Zonen.
Meestal is de winkel gesloten.
Ik ben er nog nooit binnen geweest.
Maar de etalage maakt veel goed, heel veel!
De openingstijden ook.
De openingstijden.
De etalage.
BredaPhoto: Marjolijn Dijkman
Vandaag was ik een dag vrij en kon nog een paar onderdelen
van de 2020 editie van BredaPhoto zien.
De ochtend begon met Club Solo en ik kan ook deze keer mijn
enthousiasme niet onder stoelen of banken steken.
Marjolijn Dijkman, haar titel van dit werk is: Prospect of interception. Ik noem het vanwege een klein stukje tekst onder de video-installatie: And yet hidden from us. Video-installatie op zwarte ondergrond, 120 minuten, 2016. Geluid: Ji Youn Kang.
Dit is een van de de beste zo niet het beste onderdeel
dat ik tot nu toe gezien heb.
Mooi aan Club Solo is dat het klein is. Het dwingt de
organisatie om tot de kern te komen en de toeschouwers
te verleiden met een beperkt aantal werken. In dit geval 9.
Werk van Marjolijn Dijkman heb ik eerder niet gezien.
Marjolijn Dijkman, Prospect of interception. Installatie-overzicht.
Het werk betreft een animatiefilm over een androide. De film gaat over,
en ik citeer de hand out, ‘onze verhouding tot de ruimte en onze visie
op buitenaards leven en buitenaardse intelligentie’.
Marjolijn Dijkman, And yet hidden from us (en toch voor ons verborgen).
De vorm van de werken van Marjolijn Dijkman die in club Solo
te zien zijn, zijn niet steeds fotografisch
in de enge betekenis van het woord (afbeelding in zwart/wit of kleur
op een stuk papier).
Marjolijn Dijkman, Cultivating Probability, diverse materialen, 2015. Gedeelte van een achtdelige installatie. ‘Welke besluiten neemt een mens in zo’n zoektocht. Kun je voorspellen wat de volgende stap is in de ontwikkeling van een bepaalde gebruiksvorm?’
Marjolijn Dijkman, Cultivating Probability, detail.
Marjolijn Dijkman, Cultivating Probability, boven in de foto twee van de drie ‘sculpturele koperen elementen’.
Marjolijn Dijkman, Cultivating Probability.
Marjolijn Dijkman, Cultivating Probability.
Dan een videoprojectie in een halfronde schaal
die voor dit doel gemaakt lijkt te zijn.
Met veel zorg uitgevoerd en het levert verrassende beelden op:
qua onderwerp, tekst, kleur, beleving.
Mijn foto’s geven geen representatief overzicht.
Marjolijn Dijkman, Navigating Polarities, video, 24:02 minuten, 2018. Geluid: Póm Bouvier.
Marjolijn Dijkman, Navigating Polarities, ‘Een planetarium heeft altijd iets educatiefs, maar dit is meer een “onderbuik planetarium” wat refereert aan ons gebruik en onze interpretatie van polariteit en magnetisme’.
In dit gedeelte van de voice-over gaat het over hoe twee helften (het woord gaat uit dat ze samen een eenheid vormen) elkaar soms tegenwerken.
Marjolijn Dijkman, Navigating Polarities.
Marjolijn Dijkman, Navigating Polarities.
Het laatste werk van Marjolijn Dijkman dat ik hier laat zien
is speciaal gemaakt voor het Munch Museum in Oslo en ik kan me
voorstellen dat gezien de kleuren en de structuraliteit van
het werk het daar aansloeg.
BredaPhoto, Club Solo, Marjolijn Dijkman: Reclaiming Vision, video, 26:37 minuten, muziek van Henry Vega, 2018. Gemaakt in samenwerking met Toril Johannessen.
Marjolijn Dijkman: Reclaiming Vision, ‘een reflectie op de manier waarop wij onze omgeving zien en hoe we omgaan met een microkosmos die in het dagelijks leven niet zichtbaar is’.
Marjolijn Dijkman: Reclaiming Vision.
De tentoonstellingen in Club Solo bevatten vaak ook een reactie
op het getoonde werk vanuit het S.M.A.K. (Stedelijk Museum voor
Actuele Kunst in Gent).
Deze keer twee werken. Eén van Johan de Wilde en het werk dat
ik hier laat zien van Nina Canell.
Nina Canell, Perpetuum Mobile (25kg), 2009 – 2014. ‘een emailschaal gevuld met water en een zak cement, koppelt het ongrijpbare aan het grijpbare via de niet waarneembare energie van een ultrasoon apparaat, dat het water doet condenseren tot mist en geleidelijk aan de cement doet verharden tot een materiële sculptuur. Hiermee suggereert Nina Canell dat de samenhang of het samengaan tussen twee tegengestelden…’
“‘T is een andere wereld”, “Corona, he”
De titel is een fragment van een gesprek
dat ik vanmorgen opving tussen twee
marktkooplieden op de weekmarkt in Breda.
De ochtend na de persconferentie.
Het Kasteelplein met tussen de herfstbladeren het ruiterstandbeeld van Stadhouder Willem III.
De Grote Kerk aan de verlaten Reigerstraat.
De weekmarkt op de Grote Markt van Breda.
“Het is een andere wereld” zegt de man die net aankomt tegen zijn vrouwelijke collega die al even bij de kraam stond. ‘Corona, he’, was de reactie.
Het is HERFST!
Vanochtend toen ik een wandeling maakte door het centrum
van Breda kon ik het niet laten weer
een serie foto’s te maken. De meeste onderwerpen zijn
de vaste bezoekers intussen wel bekend.
Café de Vrachtwagen en de Grote Toren of Grote Kerk van Breda.
De kastanjes vertellen het verhaal van de herfst.
Het Spanjaardsgat spiegelde prachtig in het gladde water.
Stukken van de Grote Kerk op pallets onder aan de Grote Toren.
De zon was er al vroeg bij.
Weer van alle kanten gezien.
KPN-gebouw
In de Keizerstraat in Breda
staat een groot gebouw dat jaren geleden in gebruik
was door KPN.
Nu staat het grotendeels leeg en wordt er gezocht om
het te herbestemmen.
BredaPhoto gebruikt het dit jaar als een van de
expositielocaties.
Toen ik er was heb ik ook wat foto’s gemaakt van het
gebouw. Van de foto’s die je er kunt zien ook,
maar die volgen binnenkort.
Binnenkant van het KPN-gebouw aan de Keizerstraat in Breda.
China Imagened, TikTok en de 30 Chinezen die opvallend en invloedrijk zijn
Hoe je er ook naar kijkt, China staat op de
voorpagina’s van de kranten, vormt toponderwerpen op de
journaals en zijn overal te vinden op het Internet.
Zo ging de voorpagina van het NRC van afgelopen donderdag over de dertig Chinezen die opvallend en invloedrijk zijn terwijl de kans groot is dat we in het Westen hen niet kennen.
Bij twee kunstenaars wil ik nog even stilstaan.
Ze zijn beide te zien op de tentoonstelling China Imagened
in de Grote Kerk in Breda.
Eerst Hua Weicheng (The Alien Street) en daarna Xu Xiaoxiao
(Watering my horse by a spring at the foot of the Long Wall).
De NRC wijdde op 3 september een hele pagina aan het werk van Hua Weicheng. Voor ‘The Alien Street’ is een deel van de ruimte in de Grote Kerk afgeschermd. Het is een minder toegankelijke serie foto’s gemaakt in een soort niemandsland (dat intussen door de overheid is gesloten).
Dan is het werk van Xu Xiaoxiao veel toegankelijker.
Xu Xiaoxiao
Xu Xiaoxiao
China Imagened (2)
Een van de foto’s van Luo Yang, uit de serie Girls,
is een van de eyecatchers van Breda Photo van dit jaar.
Persoonlijke foto’s maar toegankelijk.
Luo Yang, de serie ‘Girls’, mooi opgesteld, centraal in de prachtige Grote Kerk van Breda.
Luo Yang.
Luo Yang.
Luo Yang.
Installatie-overzicht van de foto’s van Feng Li. De serie heeft als naam: ‘White Night’.
Feng Li.
In een mooie kleursetting, het werk van Zhang Kechun:
Zhang Kechun met de serie ‘Between the mountains and water’.
De volgende keer nog een klein stuk van
mijn indrukken van ‘China Imagened’.
Breda Photo: China Imagened
Vandaag heb ik drie locaties van Breda Photo bezocht.
Een daarvan was de Grote Kerk waar de tentoonstelling
China Imagened te zien is.
Heel afwisselend, toegankelijk en minder toegankelijk
werk van Chinese kunstenaars of kunstenaars met een
grote betrokkenheid bij China.
Vandaag wil ik aan twee kunstenaars aandacht schenken:
Pixy Liao en Liu Tao.
Compliment voor de curatoren He Yining en Ruben Lundgren.
De foto’s van Pixy Liao zijn heel persoonlijk.
Ze stelt moeilijke vragen in mooie gevoelige foto’s.
Pixy Liao: Experimental Relationship.
Pixy Liao.
De foto’s van Liu Tao zijn (schijnbaar) spontane foto’s van op straat.
Ik geloof best dat Liu Tao spontaan naast zijn reguliere werk is begonnen
met fotograferen maar sommige van de foto’s zijn vermoed ik,
geënsceneerd en soms is de werkelijkheid misschien ook wel
met digitale middelen geholpen.
Wat mij betreft doet dat niets af van de humor in het werk.
Zijn serie wordt gepresenteerd op grote beeldschermen.
Dat beïnvloedt op zijn minst de kwaliteit en kleurstelling van mijn foto’s.
Maar ik probeer slechts een beeld te geven van het werk van Liu Tao.
Ga vooral zelf poolshoogte nemen in Breda.
Liu Tao: Walking up and down.
Liu Tao.
Liu Tao.
Liu Tao.
Liu Tao: installatie-overzicht.
Liu Tao.
Liu Tao.
Liu Tao.
Stadslandschap
Breda, Ginnekenmarkt, stadslandschap met Markdal en paarse heide.
Onze corona-app heeft corona
Intussen is hij opgehaald van het Kasteelplein/Valkenberg en in reparatie.
