Josua Wechsler en Floris Visser

 photo DSC_3502JosuaWechsler.jpg

Josua Wechsler.


Er is een tentoonstelling georganiseerd door KOP in Gebouw-F,
het huis van de beeldcultuur in de Reigerstraat in Breda.
De tentoonstelling gaat over zelfportretten en selfies.
Daarnaast worden kunstenaars uitgenodigd een tijd te werken
in Gebouw-F.
Volgens mij is Josua Wechsler een van die kunstenaars.

Floris Visser is initiatief nemer van een wekelijks radioprogramma
van 2 minuten dat via de voicemail van een bepaald telefoonnummer
te beluisteren is.
Wat het programma en de steen met de ‘diskjockeys’ van doen heeft
met Floris Visser en de tentoonstelling in Gebouw-F weet ik niet.

 photo DSC_3503RadioVoicemailIsEenInitiatiefVanFlorisVisser.jpg


Het telefoonnummer is 06-1973 6-0 48.
Het is interessant de namen op dit paneel eens op te zoeken op het web!

Halfvatjesbal

Met een kroegentocht op de Grote Markt van Breda
werd gisteren in prachtig weer afscheid genomen van carnaval 2014.
Ik maakte er de volgende foto’s:

 photo DSC_3486HeelDrukOpDeGroteMarktBreda.jpg

Het was heel druk op de Grote Markt.


 photo DSC_3487.jpg

Bij verschillende kroegen bandjes die hun kunnen nog eens toonden.


 photo DSC_3488.jpg

Het drukst was het op de kop van de Veemarktstraat.


 photo DSC_3490.jpg


 photo DSC_3491.jpg


 photo DSC_3492VoorSommigeRedenOmDeVuileWasBuitenTeHangen.jpg

Voor sommige deelnemers reden om de vuile was buiten te hangen.


 photo DSC_3493.jpg


 photo DSC_3494.jpg


 photo DSC_3496.jpg


 photo DSC_3497.jpg

Maar het ging niet alleen om de muziek.


 photo DSC_3499ClicheHetWasDorstigWeer.jpg

Het is een cliché, maar het was dorstig weer.


 photo DSC_3500NietAlleenMuziekMaken.jpg

Dus naast het muziek maken was het ook een goed weerzien.


Vacature: dynamische zaalhulp

 photo DSC_3478VacatureDynamischeZaalhulp.jpg

 photo DSC_3484KortrijkVerrast.jpg

We zijn deze week 2 dagen naar Kortijk in Belgie geweest.
Kortrijk is geen Brugge, Gent of Leuven, maar verrast wel.

Na op dag 1 de stad verkend te hebben, hebben we op dag twee
de volgende foto’s gemaakt.

 photo DSC_3442Groeningepoort.jpg

Kortrijk is een belangrijke plaats in de Vlaamse geschiedenis.
In 1302 vond hier namelijk de Guldensporenslag plaats.
De Vlaamse partij haalt daar een overwinning op de Franse overheerser.
Een legende is geboren met Hendrik Conscience is een van de vele hoofdrollen.
In het museum Kortrijk 1302 wordt een genuanceerd beeld van deze slag gegeven.
Maar vandaag begint de tocht door Kortrijk vanuit Hotel Brasserie Het Duivels Paterke,
bij de Groeningepoort (Bij de 600ste verjaardag van de Guldensporenslag in 1902
werd het initiatief tot deze poort genomen, 1908 gerealiseerd).
Deze poort geeft toegang tot het monument voor de veldslag van 1302.

 photo DSC_3483Kortrijk1302.jpg

 photo DSC_3443BlikOpDeMonumenten.jpg

Twee monumenten staan op het Groeningeveld: Grote sporen en het beeld van de Vlaamse Maagd.


 photo DSC_3444GuldenSporen.jpg

De gouden sporen.


 photo DSC_3445Groeningemonument.jpg

Het Groeninge monument.


 photo DSC_3446DeVlaamseMaagdHoudtDeLeeuwOnderControle.jpg

De Vlaamse Maagd houdt de leeuw onder controle. Van hier is het niet ver naar minder, minder, ….


 photo DSC_3447Groeningemonument.jpg

De tekst op bovenstaand bord is:

De stad Kortrijk en het Groeningecomite
kozen in 1902 dit ontwerp
van Godfried Devreeze (Kortrijk 1861-Brussel 1941)
naar aanleiding van de viering
van 600 jaar Guldensporenslag
Officiele onthulling op 5 augustus 1906.
Beschermd monument.


 photo DSC_3448DestMaartenskerkDomineertHetStadsbeeldVanKortrijk.jpg

De St. Maartenskerk domineert het stadsbeeld van Kortrijk.


 photo DSC_3449StadhuisKortrijk.jpg

Op de Grote Markt tref je dit stadhuis aan.

 photo DSC_3449StadhuisKortrijkDetail.jpg

Detail.


 photo DSC_3450Monument14184045MarktKortrijk.jpg

In dit deel van Belgie kom je veel monumenten tegen die verwijzen naar de Eerste en Tweede Wereldoorlog, zoals hier op de Grote Markt van Kortrijk.


 photo DSC_3451KortrijkBegijnhofStElisabethDetail.jpg

In Kortrijk is ook een mooi beginhof, het St. Elisabeth.

 photo DSC_3451KortrijkBegijnhofStElisabeth.jpg

Via deze grote poort kom je in het hof.


 photo DSC_3452Begijnhof.jpg

Op bovenstaand bord staat de volgende tekst:

Oorspronkelijk werd het in 1238 gestichte
begijnhof omringd door het grafelijk kasteel,
de stadswallen en het Sint-Maartenskerkhof.
Het werd verscheidene malen vernield, een
eerste maal tijdens de Guldensporenslag en
nadien door huurlingen in 1382 en de Fransen in 1684.
De circa 40 barokke huisjes stammen uit
de 17e eeuw. De gotische Sint-Matteuskapel
uit 1464 werd tussen 1764 en 1768 verbouwd
in barokke stijl. Het gebouw met dubbele
trapgevel (1649) was dat van de grootjuffrouw.
De merkwaardige traptoren is de hoektoren
van de vroegere Sint-Annazaal uit 1682.
In 1998 werd het begijnhof door UNESCO
erkend als werelderfgoed.


 photo DSC_3453.jpg


 photo DSC_3454SommigeHebbenRestauratiewerkzaamhedenNodigEnDieStaanGepland.jpg

Sommige huisjes hebben dringend restauratiewerkzaamheden nodig en volgens mij staan die ook gepland.


 photo DSC_3455WoningVanDeGrootjuffrouw.jpg

het huisje van de Grootjuffrouw.


 photo DSC_3456.jpg


 photo DSC_3457.jpg


 photo DSC_3459.jpg


 photo DSC_3460OnzeLieveVrouweKerkVanafBegijnhof.jpg

De Onze-Lieve-VrouweKerk vanaf het Begijnhof.


 photo DSC_3461.jpg


 photo DSC_3462.jpg


 photo DSC_3463LaatsteBegijntje.jpg

 photo DSC_3464HetbronzenbeeldvanJuffrouwMarcella.jpg

Het bronzen beeld van Juffrouw Marcella.

Juffrouw Marcella
Laatste der Kortrijkse Begijnen
van de hand van mevr. Renee Gerard,
werd gerealiseerd in opdracht van
het Openbaar Centrum voor Maatschappelijk welzijn
van Kortrijk
Zaterdag 29 seprtember 2001.


 photo DSC_3465KortrijkArtillerieToren.jpg

De Artillerietoren.


 photo DSC_3466.jpg

Maar er zijn meer bijzondere gebouwen en details te zien in Kortrijk.


 photo DSC_3467.jpg


 photo DSC_3468VoormaligeAbdijNuKortrijk1302MetRoestigeAchterkantVan1302Maquette.jpg

De voormalige abdij is nu Kortrijk 1302. De roestige muur is de achterkant van een heel grote maquetten van Kortrijk in 1302.


 photo DSC_3469StukDamastInTijdelijkeTentoonstellingKortrijk1302-1.jpg

In het museum is ook een tijdelijke tentoonstelling over de woelige tijden rond onder meer de Beeldenstorm. Dit stuk damast vond ik bijzonder omdat het een afbeelding heeft van Stadhouder Willem II te paard. Net als het standbeeld op het Kasteelplein in Breda.

 photo DSC_3469StukDamastInTijdelijkeTentoonstellingKortrijk1302DetailStadhouderWillemIII.jpg


 photo Kortrijk1302.jpg

Kortrijk 1302 met een moderne kijk op de Guldensporenslag.


 photo DSC_3471.jpg


 photo DSC_3472.jpg


 photo DSC_3473VlaamschHuis.jpg

Het Vlaamsch Huis.


 photo DSC_3474StandbeeldGuidoGezelle.jpg

Borstbeeld van Guido Gezelle.


 photo WP_20140327_001KortrijkLijdensbeeld.jpg

In een van de kerken troffen we dit lijdensbeeld aan. Dat zie je in Nederland nauwelijks en in Belgie soms.


 photo DSC_3475Belfort.jpg

Het Belfort op de Grote Markt.


 photo DSC_3476KortrijkFontein.jpg


 photo DSC_3477.jpg


 photo DSC_3479Ziekenhuis.jpg

Het ziekenhuis.


 photo DSC_3480BroelTorens.jpg

De Broeltorens.


Deze torens staan pal naast het Broelmuseum.
Een heel mooi museum met een mooie verzamelijk kunstwerken uit alle tijden.

 photo DSC_3481BroelTorens.jpg

Wikipedia:

De naam broel verwijst naar bruul, een afgebakend stuk land, meestal moerassig of braakliggend. De torens zijn een overblijfsel van de middeleeuwse stadsomwalling die tijdens verscheidene bezettingen en oorlogen verwoest werden. Ze beschermden de Broelbrug die na de Eerste en Tweede Wereldoorlog weer opgebouwd werd. Ze zijn opgetrokken uit kalk- en zandsteen.

De oudste van het duo torens, de zuidelijke ‘Speytorre’ of ‘Blauwe Toren’, werd samen met de Broelbrug gebouwd in 1385 om het verkeer op de Leie te controleren. Deze toren was een deel van de versterkte omheining van het eerste grafelijk kasteel van Kortrijk waar de graven van Vlaanderen resideerden.

De tweede, noordelijke, toren, de ‘Inghelburghtorre’, uit 1415 diende als wapenopslagplaats, en was voorzien voor het gebruik van artillerie. Vandaar zijn tweede naam ‘Armorietorre’.


Kortrijk was ook een culinaire zoektocht.
De eerste avond hebben we gegeven bij het voortreffelijke restaurant Nata:

 photo DSC_3482Nata.jpg

Niet goedkoop maar erg lekker.

Het gaat ook wel eens mis.
De Zwitserse kaasfondue bij ‘Bistro ’t Fonduetje’ had niets met kaasfondue te doen.
Heel jammer.

Maar de meeste culinaire tijd werd doorgebracht op de Grote Markt.
Het weer was immers schitterend:

 photo WP_20140328_002TongeloInKortrijk.jpg

Tongerlo Bruin.

 photo WP_20140328_001EenOmmegangInKortrijk.jpg

Ommegang.


Isabelle de Borchgrave (2)

Al eerder schreef ik een blogje over de tentoonstelling
in het Breda’s Museum.
Maar de volgende afbeelding was ik vergeten.
Ik heb namelijk twee ‘catalogi’ gekocht.
De eerste uitgave: ‘de Medici’ Een vorstelijke wereld van papier,
is een uitgave in het bekende formaat en de bekende opmaak van het museum.
Een heel betaalbare en goedleesbare toelichting op de werken die
in de tentoonstelling aan de orde komen.

De tweede uitgave is duurder, maar is een prachtige uitgave:
pulp FASHION
the art of Isabelle de Borchgrave.
Deze uitgave van de ‘Fine Arts Museums of San Francisco’,
gaat dieper op de achtergronden in en toont ook andere werken dan ‘de Medici’-serie.
De uitgave bevat prachtige schutbladen met reliefdruk van motieven
gebruikt door De Borchgrave en het papier is van een zwaardere kwaliteit.
Dat laat de foto’s zo prachtig tot hun recht komen.

Gaat dat zien!

 photo DSC_3432IsabelleDeBorchgraveCatalogi.jpg

Verborgen plaquette: Kolonel Phaff

Krijgszuchtig ben ik niet maar ik ontdekte een tijd terug, plots,
een plaquette aan de Nieuwe Prinsekade, ter hoogte van het Spanjaardsgat.
Weer een stukje geschiedenis van Breda tot leven gebracht.
De foto van mijn telefoon is van slechte kwaliteit.
Daarom volgt onder de foto de tekst van de plaquette.

 photo WP_20140326_002KolonelPhaff.jpg

Op 30 november 1813 landt te Scheveningen de zoon van de laatste stadhouder, die tot Soeverein Vorst wordt uitgeroepen. Deze Prins van Oranje, de latere Koning Willem I, draagt het regiment infanterie van Kolonel Phaff op (opgericht 23 november 1813) om vanuit De Haag naar Breda te marcheren. Op deze plaats, bij de voormalige Waterpoort ondersteunen zij, als eerste onderdeel van het nieuwe Nederlandse leger, de Bredase stadsmilitie en Russische eenheden bij de verdediging tegen Napoleontische troepen, die de stad eerder hebben verlaten. Deze Franse troepen proberen op 20 december 1813 de stad weer te bezetten. Dit wordt verijdeld door het net aangekomen regiment van Kolonel Phaff. Een tweede aanval van de Fransen, op 21 december bij de Waterpoort, wordt in een man tot man gevecht van 150 leden van Phaff’s regiment succesvol afgeslagen. Het eerste wapenfeit van de nog in oprichting zijnde Nederlandse krijgsmacht is een feit.

 

Het regiment van Kolonel Phaff is het stamregiment van het huidige Regiment Limburgse Jagers. Deze plaquette is op 6 december 2013 aangeboden aan de stad Breda ter gelegenheid van het 200-jarig bestaan van het regiment.

‘garandeert voor iedereen dat je behandeld wordt op grond van wat je doet’

‘De rechtsstaat in Nederland garandeert voor iedereen dat je behandeld wordt op grond van wat je doet, dat je behandeld wordt als individu en nooit als lid van een groep en dat de vrijheden die voor ons allen gelden onvervreemdbaar zijn.’

Namens het Nederlands kabinet, viceminister-president Asscher.
Daar heb ik niets aan toe te voegen.

Isabelle de Borchgrave

Afgelopen zondagmiddag heb ik een tentoonstelling bezocht
waar ik erg enthousiast over ben.
Het Breda’s museum heeft ontdenkt hoe ze interessante tentoonstellingen
kunnen organiseren over thema’s en kunstenaars die tegelijkertijd
interessant zijn en een groter publiek kunnen trekken.
Een voorbeeld was de tentoonstelling over Jaap de Vries en
dan nu het werk van Isabelle de Borchgrave.
Deze voor mij onbekende kunstenares maakt in haar atelier
reconstructies van modebeelden uit verschillende tijden uit papier.

 photo BredasMuseumPosterIsabelleDeBorchgrave.jpg

De tentoonstelling in het Breda’s Museum richt zich op een serie
reproducties die De Medici genoemd is.
De Medici is een belangrijke Italiaanse familie waaraan Florence
haar kunstbezit voor een groot deel aan dankt.
De waren belangrijke machthebbers en de familie telt drie pausen
en verschillende koningen en koninginnen.

Een van de stamvaders is Cosimo (Il Vecchio) die leefde van 1389 – 1464.
Hij is uitgekozen om een van de eerste klezingstukken te tonen.

 photo IsabelleDeBorchgraveCosimoDeMedici.jpg

Isabelle de Borchgrave, Cosimo (Il Vecchio).


Op de tentoonstelling mogen geen foto’s gemaakt worden.
Helaas een van de ouderwetse regels waaraan het Breda’s Museum nog vasthoudt.
Maar toen men mij daarover informeerde had ik al twee foto’s gemaakt.
Die zijn hier dan ook te zien.

 photo WP_20140323_002IsabelleDeBorchgrave.jpg

Isabelle de Borchgrave, Cosimo in een houppelande (een soort overgooier).


De detaillering die de Belgische kunstenaar aanbrengt
en de varieteit in gebruik van papiersoorten, behandelwijze en kniptechnieken
is verbluffend. Een voorbeeldje hiervan volgt hieronder.
Je ziet hier Eleonora van Toledo.
Het is gemaakt naar het schilderij van Agnolo Bronzino, Eleonore van Toledo
en haar zoon Giovanni.

 photo IsabelleDeBorchgraveEleonoraVanToledoAchterzijde.jpg

Isabelle de Borchgrave, Eleonora van Toledo, (van achter gezien) 1522 – 1562.

Haar kapsel en hoofdbedekking, de parelsnoer rond haar hals.
Die zien er als volgt uit:

 photo IsabelleDeBorchgraveEleonoraVanToledoDetailAchterzijde.jpg

Isabelle de Borchgrave, Eleonora van Toledo, haardracht.


 photo AgnoloBronzinoEleonoreVanToledo1545.jpg

Het schilderij dat als uitgangspunt is gebruikt: Agnolo Bronzino, Eleonore van Toledo
en haar zoon Giovanni, 1545.


Sommige van haar creaties zijn erg groot:

 photo WP_20140323_001IsabelleDeBorchgrave.jpg

Een slechte foto van Johannes VII Palaeologus, keizer van het Byzantijnse rijk.

Gaat het zien in het Breda’s Museum.

Crowdfunding

In Rome is er een klooster met een cel waarin St. Franciscus verbleef
toen hij in Rome was om de paus te vragen goedkeuring te geven
aan de Fransiscaanse leefregel.
Die cel is in een slechte conditie.
Daarom is er een crowdfunding actie opgestart om geld bij elkaar te brengen
voor de restoratie van de cel.

 photo CelVanStFransInRome.jpg

Dit is een blik in de cell.


 photo CelVanStFransInRomeMetAltaar.jpg

De cel van Sint Fransiscus is gelegen op de eerste verdieping van de kerk en het klooster van ‘San Francesco a Ripa’.


De crowdfunding actie is opgezet via Kickstarter en kan hier gevonden worden:
http://kck.st/1cTnhrN

Gezien: The Grand Budapest Hotel

De hoofdrolspeler van de film die ik vrijdagavond zag,
is toevallig de regiseur van de film die ik maandagavond zag.
Ralph Fiennes.

Maar dat heeft eigenlijk niets met de film te maken.
Het is een vreemde film, een apart verhaal, vol humor.
Bijzondere karakters en op eigen wijze gefilmd.

 photo TheGrandBudapestHotel.jpg

Het deed me nog het meest denken aan een opera.
Als je een opera vergelijkt met een toneelstuk, bekruipt je
misschien ook dat ongemakkelijke gevoel.
Ik beide kunstvormen heb je te maken met rekwisieten, toneelspelers,
een verhaal, vaak een verhaal naar het leven, maar niet altijd.
Een decor, belichting, kleding enz.
Maar toch is een opera anders, statischer. Minder natuurgetrouw.
Soms directer als het om de thema’s gaat. Verstild. Ingedikt.

Vergelijk je The Grand Budapest Hotel met andere films dan merk je
dat er ook iets aan de hand is.
Het lijkt een vertelling over een hotel maar er is iets mis.
Dat maakt je als toeschouwer scherp, je wilt steeds maar weer
begrijpen hoe het zit. Wat is de bedoeling.
Intssen ga je via een slalom, een skischans en een bobbaan
door het verhaal.

 photo RalphFiennesTildaSwintonTonyRevoloriPaulSchlaseInTheGrandBudapestHotelMGustaveMadameDZeroAndTheLiftboy.jpg

Misschien wel de bendste foto van de film. Ralph Fiennes, Tilda Swinton, Tony Revolori en Paul Schlase in The Grand Budapest Hotel in de rollen van M. Gustave, Madame D., Zero en de Liftboy


 photo TildaSwintonInTheGrandBudapestHotelMadameD.jpg

De eigenaresse van Boy with apple: Tilda Swinton als Madame D.


Het schilderij ‘Boy with apple’bestaat in werkelijkheid niet.
Het zou geschilderd zijn door Johannes Van Hoytl the Younger.
Een bestaand werk van Egon Schiele verliest het leven in de film.

Nog even gaan eten…..

Komende week werk ik voor het laatst voor de klant
waar ik de afgelopen 2 jaar gewerkt heb.
Om nog even terug te kijken op die tijd
zijn we gaan eten bij Koh-I-Noor in Amsterdam.

 photo DSC_3428KohINoor.jpg

Heerlijk Indiaas eten, mild of liever heet? Kan allemaal!


Een van mijn collega’s is naast zijn automatiseringswerk
ook nog brouwer: Van de Streek Bier is de naam van de brouwerij
die hij samen met zijn broer runt.
Van hem kreeg ik een kratje Van de Streek bier.
Twee flesjes waren van de Hop Art serie. Nummer 2.
Een IPA: India Pale Ale

 photo DSC_3429KratjeVanDeStreek.jpg


India Pale Ale is een biersoort die nogal in de mode is op het moment.

Volgens Wikipedia:

Het bier werd voor het eerst gebrouwen in Engeland in de 19e eeuw en was bestemd voor de Londense markt.

De naam India Pale Ale werd al gebruikt in een advertentie in de Liverpool Mercury, gepubliceerd op 30 januari 1835. Waarschijnlijk werd deze bierstijl voordien aangeduid als pale ale as prepared for India, India Ale, pale India ale of pale export India Ale. Hiervoor zijn echter weinig bewijzen te vinden en in de meeste gevallen sprak men enkel van Pale Ale.

Even extra aandacht voor het etiket. Dat is ontwikkeld in het kader
van het project Hop Art.
Het tweede etiket in deze serie siert de IPA van Van de Streek Bier:

 photo DSC_3430VanDeStreekHopArt2.jpg

 photo DSC_3431VanDeStreekHopArt2.jpg

Het was een erg leuke avond en ik heb nu nog een aantal flesjes
die er voor gaan zorgen dat ik er nog met regelmaat aan terug kan denken.

Wonen in de binnenstad, is dat nou leuk?

De titel van deze blog is een vraag die ik zo af en toe krijg.
Voor alle duidelijkheid:
wonen in de binnenstad is geweldig!

Afgelopen maandag liep ik terug naar huis
nadat ik naar de film was geweest:
The Invisible Woman.
Ik liep door de Catharinastraat en in de Waalse Kerk
was een koor aan het repeteren:
stukken uit de Matthaus Passion klonken in de straat.
Prachtig!

Gisteravond ging ik kijken naar The Grand Budapest Hotel.
Maar ik stapte in een heel andere surrealistische wereld.
Die van een staking met een frietkraam, selfis en een tent met housemuziek.

 photo WP_20140321_001StakingCasinopersoneel.jpg

Stakingsactie van het Casinopersoneel.


 photo WP_20140321_002StakingCasinopersoneel.jpg


 photo WP_20140321_003StakingCasinopersoneel.jpg

Het was er erg gezellig. Ik had zowat zin om aan te schuiven.


De vrouw blijft uit beeld

Afgelopen maandagavond ben ik naar een Boek in Beeld
voorstelling geweest in het Chasse Theater in Breda.
De voorstelling betrof de film ‘The Invisible Woman’.
Nee, geen actiefilm over een nieuwe superheldin
maar een film over een van de vrouwen in het leven van
Charles Dickens.

‘De grootste Engelse schrijver na Shakespeare’, Charles dickens
had een vreemde relatie met vrouwen.
Vier vrouwen spelen een bijzondere rol in zijn leven.
In zijn boeken komen die vreemde, engelachtige wezens terug.
Dickens idealiseerde vrouwen tot engelen, haast een andere soort.
Mooi, niet slim, eerder kinderlijk maar tegelijkertijd verheven.
In zijn persoonlijk leven leverde dit wat problemen op.

Zo was zijn eerste liefde een onbereikbare dochter
van een bankier, die hem lang aan het lijntje hield
en uiteindelijk afwees (Maria Beadnell).

Een andere ‘Engel’ was zijn schoonzus die deel uitmaakte van
zijn gezin en heel plotseling stierf (Mary Hogarth).

Met zijn vrouw had Dickens 10 kinderen maar het huwelijk (22 jaar)
was niet gelukkig.
Het leidde uiteindelijk tot een financiële regeling,
een scheiding van tafel en bed.
Een werkelijke scheiding was in die tijd onmogelijk.

 photo DSC_3427TheInvisibleWoman.jpg

Nummer vier is de vrouw waar de film over gaat: Ellen Lawless Ternan.
Bewezen details van de relatie zijn schaars.

Maar velen herkennen haar in bijvoorbeeld Estella (uit Great Expectations).
De gespannen relatie tussen Pip en Estella en de uiteindelijk
onbeantwoorde liefde (in het originele einde van het boek, voor de uiteindelijk
uitgegeven versie herschreef Dickens het einde in een happy ending),
krijgen belangrijke plaatsen in de film.

Een van de biografen van Dickens; Claire Tomalin,
schreef een boek over die relatie met ellen Ternan: ‘The Invisible Woman’.
Mooi aan de film naar dit boek, is dat de film grotendeels vanuit
het standpunt van Ellen gemaakt is.

De maker van de film, Ralph Fiennes, slaagt er erg goed in
schijnbaar onrijmbare zaken te laten samenvloeien
tot een goed lopend en geloofwaardig verhaal.

Natuurlijk een verhaal met prachtige kostuums, in prachtige landschappen,
met mooie huizen en de gruwelijke levensomstandigheden
voor de lagere sociale klassen van die tijd (BBC!).

Trivia:
What’s in a name.
De tweede naam van Ellen is Lawless.
Letterlijk betekent dit ‘zonder wet’.
De Ellen in film is dat juist niet, ze is zich erg bewust
van de conventies, de wetten, die gelden in de samenleving
waarin zij en Dickens moeten leven en die
een relatie van haar met een getrouwde vader van 10 kinderen
nooit zou accepteren.

De film is binnenkort in de theaters te zien.

Kunstkoning

Het Dordrechts Museum heeft een schitterende tentoonstelling
over de verzameling van Koning Willem II.
Ik ben er vandaag geweest.
In Dordrecht was gelijkertijd een open aterlier route.
Erg druk dus (te druk).

Een paar indrukken.


 photo WP_20140316_001VroegeDrukteBijDordrechtsMuseum.jpg

Deze rij was nog kort. Later ontstonden er ook rijen voor de ruimtes van de tentoonstelling.

 photo DSC_3425WillemIIDeKoningEnDeKunst.jpg


 photo DSC_3423ToegangDordrechtsMuseum.jpg

Toegangskaart.


 photo WP_20140316_003BernardVanOrleyMariusMetKindCa1520.jpg

Bernard van Orley, Maria en kind, circa 1520.


 photo WP_20140316_004RembrandtManInOosterseKledij1632.jpg

Alleen al voor deze Rembrandt zou je al gaan. Man in Oosterse kledij, 1632.


 photo WP_20140316_005QuintenMassijsTweeluikMetChristusEnMariaCa1500-1550detail01.jpg

Ook het tweeluik van Quinten Massijs mag er zijn. Twee prachtige luiken. Christus heeft een fascinerende wereldbol in zijn hand. Hij lijkt van glas met daarin huizen. Om het glas gouden banden met bovenop een kruis.

Quinten Massijs, Tweeluik met Christus en Maria, circa 1500 – 1550. Zie voor het hele werk: Dordechts Museum.

 photo WP_20140316_005QuintenMassijsTweeluikMetChristusEnMariaCa1500-1550detail02.jpg

Detail.


In een voormalige kerk, ook in de museumstraat zag ik werk van Sarena Huizinga.
Erg de moeite waard:

 photo DSC_3424SarenaHuizinga.jpg

 photo WP_20140316_006.jpg

 photo WP_20140316_007SarenaHuizinga.jpg

 photo WP_20140316_008SarenaHuizinga.jpg

Sarena Huizinga.


Spelt in een hooiberg?

Gisteren heb ik voor het eerst een speltbrood gebakken.
Ik ben bang dat het bakken een beetje is als een ‘speld in een hooiberg’.
Het is veel moeilijker dan een gewoon brood maken.

Om te beginnen mooet ik zowel meel als bloem kopen.
Bij het afwegen van de ingredienten moeten beide samen 450 gram zijn.
Ik heb gekozen voor 250 gram meel en 200 gram bloem.
Bij de molen gaf men geen precieze hoeveelheden op.

 photo DSC_3414SpeltBiologischMeelEnBloemMolenDeArendTerheijden.jpg

Biologische spelt bloem en meel van molen De Arend uit Terheijden.


 photo DSC_3415SpeltZoutVergeten.jpg

Ik vond dat de 320 gram water die op de verpakking vermeld staat te veel. Ik ben gewend dat er al zout in het meel zit maar zag vandaag dat dit hier niet het geval is. Het brood zal dus flauw zijn.


 photo DSC_3416SpeltMeelEnBloemInDeBroodbakmachine.jpg

De ingredienten in de broodbakmachine.


 photo DSC_3417Spelt.jpg

Als een gewoon brood deze vorm heeft dan is het niet gelukt. Ik had een donkerder brood verwacht. Nog even afwachten of het smaakt.