De Herfst is er weer.
Maandelijks archief: september 2012
Muziek die er toe doet
Afgelopen zaterdag ging ik door mijn CD verzameling.
Ik zocht een paar CDx92s.
Het mooie was dat ik weer tegen een aantal CDx92s aanliep
die ik al lang niet meer gehoord heb maar die er wel toe doen.
Dat vind ik ten minste.
Hier een overzicht.
De muziek van Philip Glass in het algemeen. Zijn operax92s en zijn filmmuziek zoals Powaqqatsi, de opvolger van Koyaanisqatsi.
John Hiatt, Bring the family.
Robert Fripp and the league of crafty guitarists. Live. Deze CD heb ik gekocht in de Bredase phonotheek toen die nog op de Ginnekenweg zat.
Glenn Gould die de Goldberg Variations speelt van Bach.
Donald Fagen: The Nightfly.
Dxe9jxe0 vu, Crosby, Stills Nash & Young.
Alle muziek van Duke Ellington zoals bijvoorbeeld Anatomy os a murder, Duke Ellington. In dit geval filmmuziek.
Friday Night in San Francisco: Al Di Meola, John McLaughlin en Paco De Lucia. Oorverblindend.
Terwijl ik deze blog maak luister ik naar Southern Man in iTunes. 4 Way street, Crosby, Stills, Nash & Young. Bijna 14 minuten fantastische muziek.
Bijzonder lettertype
Argusvlinder in puppies.
Onverwachte advertentie
Nieuw merk? Ik onving deze week deze advertentie van iemand die weet dat ik een blog heb.
De Papier Biennale: Museum Rijswijk, deel 2
Museum Rijswijk had ik nooit eerder bezocht.
Het is een klein museum in ‘Oud Rijswijk’.
Een paar straten rond een mooie kleine kerk.
Het bestaansrechts van het museum is twijfelachtig.
Zeker het oude deel van het museum is mooi.
Een oude boerderij omgebouwd tot landhuisje.
De dichter Hendrik Tollens heeft er gewoond.
Wie?, zegt u.
Hendrik Tollens, de dichter van ‘Wien Neêrlands bloed’.
Moet ik dat kennen? zegt u.
Nou dat zou kunnen.
Dit was namelijk het Nederlands volkslied
tussen 1817 en 1832 en later van 1832 tot 1932.
Maar goed een museum?
Leuk maar te klein voor een eigen directeur en staf.
Mijn eerste indruk van de tentoonstelling:
23/09/2012 Museum Rijswijk
Het museum ligt in ‘Oud Rijswijkx’.
De tentoonstelling toont allerlei vormen van kunst met papier.
Papier in de vorm van pulp, maar ook in ruimtelijke werken
gecombineerd met planten, schelpen, zand, enz.
Een combinatie van ambachtelijk en creatief werk.
Het museum bestaat uit twee delen.
De voormalige woning van dichter Tollens en een moderne aanbouw.
Een mooie combinatie met verrassende kunstwerken.
Nu naar Den Haag.
Deel twee bestaat uit foto’s van werken die in het oude deel
van het museum te zien zijn.
Katsumi Hayakawa, Fata morgana, 2012.
Katsumi Hayakawa, Fata morgana, detail.
Katsumi Hayakawa, Fata morgana, detail.
Georgia Gremouti, Colonies, 2012.
Sophie Arup, Paper Pyramid, 2012.
Sophie Arup, Untitled (Black and gold), 2007.
Dit werk ziet er opde foto vlak uit.
Maar ik werkelijkheid is dit een driedimentionaal werk.
Met de volgende foto probeer ik dat een beetje zichtbaar te maken.
Sophie Arup, Untitled (Black and gold), 2007.
Drew Cameron and Drew Matott, Breaking rank, combat paper, 2008.
Combat paper is papier gemaakt van Amerikaanse legeruniformen.
De makers gebruiken hun methode voor hun eigen werk
maar ook om therapeutische sessies te houden voor veteranen.
Drew Cameron and Drew Matott, Heavens ascent, combat paper, 2010.
Georgia Gremouti, Colonies, 2012.
Georgia Gremouti, Colonies, 2012.
Johnny Beerens, Verdronken land IV, 2005 x96 2006, mixed handmade papers, watercolour.
Marleen van Wijgaarden, Untitled, 2009, paper on canvas.
Frits Achten, Stekelbes, 2005 x96 2006, papier-mache.
Johnny Beerens, Terra Creta, 2008 x96 2009, aquarel op diverse soorten zelfgeschept acquarel papier vermengd met schelpen, schelpengruis, vulkanisch zand.
Idem, van opzij.
Johnny Beerens, Verdronken land VII, 2012, aquarel op diverse soorten acquarel papier vermengd met schelpen, schelpengruis, haaientanden, nylondraad van aangespoelde visnetten. Het volledige werk.
Johnny Beerens, Verdronken land VII, detail.
Johnny Beerens, Verdronken land VII, detail. Zelfportret van de schilder.
Johnny Beerens, Verdronken land VII, detail.
Katrien Vogel.
Peter Bes, Natassja, 2009, cardboard, paper, wire, acrylic paint.
Ik meende er Fabiola in te herkennen.
Anne van der Pals, Hangende Christus, 2012, cut art book.
Eric Gjerde, Voronoi, study 1, abaca paper.
Mijn museumboek.
Papier Biënnale: Museum Rijswijk, deel 1
Afgelopen zondag ben ik naar de Papier Biënnale geweest
en heb zowel het Museum Rijswijk als het Museum Meermanno
in Den Haag bezocht.
Hier een eerste fotoverslag van mijn bezoek aan Museum Rijswijk.
Hoewel maar een kort overzich, geeft het direct een indruk
van de veelzijdige benaderingen die op de tentoonstelling
samen zijn gebracht rond het medium papier.
Frits Achten, Larf, 2009 – 2011.
Frits Achten, Larf, 2009 – 2011.
Johnny Beerens, Wering der zee, variant II, 2009 – 2012.
Jacqueline Overberg, Smitt & Wesson N3, 2009.
Peter Bes, Whatx92s going on, 2010 – 2011.
Peter Bes, Whatx92s going on, 2010 – 2011.
Marleen van Wijngaarden, Zonder titel, 2010.
Michael Hansmeyer, Negatief van de Constructed Column: de binnenkant
Michael Hansmeyer. De Buitenkant.
MOTI: Small Stories Bigger Picture
Afgelopen zaterdag naar MOTI geweest:
Museum Of The Image.
Dat het in de museumwereld allemaal
in het Engels moet is tot daar aan toe
maar x91Museum Of The Imagex92 is op zijn minst
ver gezocht en meer waarschijnlijk fout in het Engels.
Maar goed.
De tentoonstelling x91Small Stories Bigger Picturex92 was er niet
minder sterk om.
De tentoonstelling bracht de bezoeker als eerste in een installatie
die je na wil laten denken over de enorme aantallen
fotox92s en grafisch materiaal (en ik doe daar graag aan mee)
die we met zx92n allen op het web plaatsen.
Je wordt omringd door vogels en het geluid van hun vleugels.
Zwermen vogels komen voorbij aan je raam.
Op sommige plaatsen zitten er nog een paar grote vogels
in de takken van een boom.
Maar meetal zwermen ze er lustig op los.
De vogels en hun geluid verbeelden de Instagrams (fotox92s)
die iedere seconde weer, op de fotosite Flickr worden geplaatst.
Regelmatig komt er zox92n foto voor een paar seconden
groot in beeld.
Dat zet de toon voor een tentoonstelling die stil wil staan
bij de manier waarop verhalen steeds visueler worden vereteld.
Er komen voorbeelden aanbod van journalisten, wetenschappers,
opruiers en dichters.
Thomas Hillier is een ruimtelijke
storyteller (verteller) die
architectuur vanuit een ander perspectief
probeert te benaderen. Hij gebruikt
onorthodoxe verhalen en programmax92s
om originele en surrealistische beelden
te crexebren met een bijzondere interesse
in de manier waarop literatuur direct kan
worden vertaald in stedenbouwkundige en
architectonische ruimte.
Het project is opgedeeld in twee geografische
episodes die het leven en de reizen
van het gepensioneerde Engelse stel Mel
(afkorting van Melvin) en zijn
vrouw Judith gade slaan. Zij gebruiken
voedsel om nostalgische koppelingen naar
hun verleden te creeren.
De lampekap is een ruimtelijke metafoor
voor het verplaatsen van de ene naar
de andere cultuur.
Verveeld geworden van het reizen door Europa
in hun broodcaravan, besluiten Mel en Judith
om een nieuw leven op te bouwen in Luxor, Egypte
Thomas Hillier.
Donald Weber.
Prachtige opstelling van de fotox92s van Donald Weber.
Gorilla.
Gorilla is een wekelijkse visuele column
waarin de actualiteit wordt becommentarieert
met behulp van woord en beeld.
gorilla is een samenwerking
tussen grafisch ontwerpstudiox92s
Designpolitie en Lesley Moore en grafisch
ontwerper Herman van Bostelen.
Gezamenlijk slagen ze erin om
een no-nosense karakter
te vormen met een eigen kijk op het nieuws.
Met hergebruik van bekende logox92s en clichxe9
beelden doen ze snel te begrijpen
gewaagde visuele uitspraken.
Deze visuele uitspraken geven geen
opinie weer, maar dienen om een debat
op gang te brengen.
Gorilla staat voor hun maatschappelijke
verantwoordelijkheid als ontwerpers
door slim gebruik van ontwerp technieken.
Onderweg naar huis kwam ik dit raam nog tegen in de Catharinastraat: This Time(s) is made in China”. Goed raam maar volgens mij rammelt het Engels hier ook, of begrijp ik het niet?
Ik heb de catalogus: Search, Find, Like and Share meegenomen.
(Zoek, vindt, waardeer het en deel het)
De ondertitel is:
Designer as A – Journalist
…x85x85and/or B x96 Scientist
…x85x85and/or C x96 Agitator
…x85x85and/or D x96 Poet
Ik ben heel benieuwd.
De tentoonstelling was zeer de moeite waard.
Prachtige door de afwisselende technieken die gebruikt
wordt door de opstellers van de tentoonstelling.
Helder door de indeling.
Dat zo iets bestaat: Legale graffiti oefenplek
Legale graffiti oefenplek. In De Haag. Ik wist niet dat er dergelijke voorzieningen waren in Nederland. Ik kwam er zondagmiddag langsgereden. Ben meteen omgekeerd en ben gaan kijken. Zox92n 6 tot 8 mensen waren er aan het werk. Heel leuk..
De fotox92s die ik heb zijn van beginnende projecten. Ik heb het eindresultaat helaas niet gezien.
Maar het begin ziet er erg spannend uit.
Toerist in eigen stad
Breda is een heel mooie stad.
Vandaag weer een korte serie mooie details van de binnenstad.
Aan de orde komen de Grote Kerk van Breda, het Begijnhof
en de Vleeshal (runderkoppen) waar het St Jorisgilde was gevestigd
(boog en afbeelding van St Joris en de draak).
Wapen van Breda, Vleeshal Breda.
Ramskop, Vleeshal Breda.
Artisjok, Kruidentuin Begijnhof.
Rund, Vleeshal Breda.
Arend, Havermarkt.
Grote Kerk vanaf het Kasteelplein.
Arend, Havermarkt.
Rund, Vleeshal Breda.
Artisjok, uitgebloeid, kruidentuin van het Begijnhof.
Boog, Vleeshal Breda.
St Joris en de draak anno 1772.
Het posterproject, Kasteelplein Breda
Affiches zijn het traditionele medium van grafisch ontwerpers
waarmee in xe9xe9n beeld een boodschap wordt verkondigd.
GDFB heeft 45 internationale ontwerpers gevraagd
speciaal voor het festival een poster te maken.
Uitgangspunt voor alle ontwerpers is de stelling
van bioloog Frans de Waal x91Greed is out, empathy is inx92.
Door dit gelijke uitgangspunt, vormt het totaal een mooi overzicht
van hoe hedendaagse ontwerpers hun creativiteit
en vaardigheid inzetten bij het verbeelden van een boodschap.
Daar heb ik dan weer mijn eigen selectie uit gemaakt.
Die is hier natuurlijk te bezichtigen.
Jan van Randoald, Thumbs up (Duimen omhoog, op de verzamelposter hangt de poster op zijn kop, of is de poster op het Kasteelplein verkeerd opgehangen?).
Kenzo Mayama Kramarz, Brink of collapse (op de rand van instorting).
Marcel Hausler, Geben ist denn Seeliger nehmen.
Met een Bijbelcitaat in vele talen.
Raymond Lemstra, Mask.
Aron Vellekoop Leon, Our Inner Ape.
Studio Naam, Cooking Canyon.
Mooi, qua thema wat algemener.
Maar niet minder toepasselijk.
Greed detail. Op de poster met afbeeldingen van alle posters (?) die er te zien zijn komt deze niet voor.
Greed (Hebzucht).
Alfons Hooikaas, Moneytree (Geldboom).
Judith vd Velden, Lady Empathy.
Ludwig Volbeda, We tried to build a new God, but they kept stealing our wood (We probeerden een nieuwe God te bouwen, maar ze stalen steeds ons hout).
Ludwig Volbeda (detail).
Dit is een hele mooie poster.
Ik gebruikte bijna spontaan het woord prent.
Dat komt omdat deze poster de uitstraling heeft van een ets.
Gezicht op het Kasteelplein en de sokkel van het standbeeld van Stadhouder Willem III.
Rejane Dal Bello, Totalitarian States (Totalitaire staten).
Is ook wat minder direct al laat de uitleg zich eenvoudig raden.
Prachtige poster.
Genis Carreras, Geometric Greed.
James Victore, Greed is out, Empathy is in.
Ook nog even langs het Huis van de Beeldcultuur gelopen. En jawel, de papierrecycleposter was afgerond. Mooi resultaat toch!.
Graphic Design Festival Breda in volle gang
Je zou het niet zeggen met deze foto maar het is zeker waar.
Het Graphic Design Festival Breda is in volle gang.
Deze foto is van Woensdagochtend.
Ik heb nog even met de bewaker gesproken.
De posters worden namelijk iedere nacht bewaakt.
Het verleden gaf hier aanleiding toe.
Toen werden er vaak posters weggehaald van de reclameborden.
De bewaakte tentoonstellingsruimte.
Graphic Design Festival Breda: timmert aan de weg
Okay, de titel is misschien een beetje flauw.
Hij ligt wel erg voor de hand.
Maar het Kasteelplein in Breda wordt omgetoverd
tot expositieruimte van het Graphic Design Festival Breda.
BredaBarst is nog niet helemaal opgeruimd of het volgende
evenement bereidt zich al voor.
Ik ben benieuwd.
Graphic Design Festival Breda: voorbereiding
De komende week zijn er in het Huis van de beeldcultuur
workshops: De Letterfabriek.
Gisteren was men vol in de voorbereiding en
dacht men waarschijnlijk wat een vervelende
meneer die niet voor een cursus wil betalen maar wel komt kijken.
Mijn fotox92s:
Er werd met allerlei grafische technieken gewerkt maar het meest trokken mij het gereedschap waarmee je zelf papier kunt maken.
Papier recyclen verbeterde de instructeur mij. Het gereedschap bestaat onder andere uit twee bakken: een plastic bak waar water in staat en een tweede bak die in ieder geval in de eerste bak moet passen. Die tweede bak heeft een rooster als bodum waar een net over gespannen wordt. Zeg maar een panty.
Het net mooi strak spannen. Hier komt zodadelijk de papierpulp op te liggen die vervolgens moet drogen..
De vele kleuren pulp staan al klaar.
Iemand anders was met gekleurde klei aan het experimenteren. ier wordt de klei in een mal aangebracht om daarna door de pers te halen.
Als de pulp is uitgegoten terwijl bak 2 in bak 1 ligt kun je die bak 2 optillen en laten uitlekken.. Het basispapier is dan klaar.
Maar de plannen waren groter. Er waren twee sjablonen met een tekst..
Daar werd de gekleurde pulp zorgvuldig in aangebracht..
Het effect van de klei nadat het in de pers is geweest.
Deze opdracht kon ik niet laten lopen.
Baronie Breda Classic
Een kleine foto-impressie.
Op de meet.
Nog twee rondjes.
Sloepenparade
De sloepenparade aangekomen in de Oude Haven in Breda.
De Hoge Brug in Breda.
Claudia Sola: Two fingers
Inmiddels was het vlak voor zonsondergang, het licht
verdween alsof een film van een westerse zonsondergang
versneld werd afgespeeld. x91Kijk eens naast je,x92 zei mijn
reisgenoot op gedempte toon. Ik draaide mijn hoofd en
zat oog in oog met een vrouwelijke chimpansee van
middelbare leeftijd. Zodra ze zag dat ik haar had
opgemerkt, stak ze haar rechterarm in mijn richting.
De palm van haar hand was naar boven gekeerd, haar
enorme vingers waren naar binnen gekromd. Voordat ik
het wist had ik mijn rechterhand uitgestoken en met mijn
vingers de hare omklemd. Daarop trok ze mijn arm naar
zich toe en drukte haar zachte lippen op de rug van mijn
hand, een klassieke handkus. Vervolgens liet ze mijn hand
weer los. Ze draaide zich om en bleef enkele ogenblikken
staan, daarbij steunend op de knokkels van haar handen.
Ten slotte verdween ze in het bos.
Deze chimpansee had me gegroet, een doodgewone
begroeting. Een mens is zonder nadenken in staat een
redelijke geslaagde chimpanseegroet uit te voeren.
We hadden niet de indruk dat mijn reactie een geweldig
misverstand veroorzaakte. Ik had er nooit bewust op
gelet hoe chimpansees elkaar groeten, laat staan dat ik
overwogen zou hebben hoe ik zou reageren op een
begroeting door een in het wild levende chimpansee.
Op zox92n moment valt de tijd even weg x96 mijn voorouders
en de hare zouden elkaar x miljoen jaar geleden, toen
nog als soortgenoten, ook gegroet kunnen hebben. Een
Chinese schrijver wiens naam ik vergeten ben, maakte
ooit een opmerking die alleen een Chinees kan maken:
hij verwonderde zich erover dat de Duitsers zulke goede
componisten hebben voortgebracht. Pas zo kort uit het
bos en nu al van die mooie muziek. Zo is het ook. De aap
is net uit het bos, inclusief de voorlijke Chinezen.
Tijs Goldschmidt
Te zien in Lokaal01 in het kader van BredaPhoto
Claudia Sola: Two fingers.
Claudia Sola: Two fingers.
BredaPhoto: buitententoonstelling Chasse XXL
Gisteren is BredaPhoto begonnen en ik ben direct
de buitententoonstelling gaan bekijken.
Hierbij mijn selectie van de prachtige foto’s
die je 24 uur per dag in Breda kunt zien.
De eerste indruk vanuit het centrum van de stad.
De foto’s zijn allemaal groot tot erg groot afgebeeld en tussen de moderne bouw geplaatst.
Frederik Buyckx: Moving Albania
Albanie ging als laatste staat in Europa gebukt
onder een streng communistische dictatuur.
Tot 1991 was het land volledig geisoleerd van
de buitenwereld. Na de ineenstorting van het
bankensysteem in 1996 brachten rellen en de val
van de regering het land op de rand van anarchie.
In 1999 kwam daar een grote stroom vluchtelingen
uit Kosovo bij. Ondanks dit alles zit Albanie al jaren
in een economisch opwaartse lijn. Frederik Buyckx
(Belgie, 1984) wilde de vooroordelen ten aanzien
van Albanie ontzenuwen. Hij zag een gastvrij land
met mensen die gedreven werken aan een betere
toekomst, voor zichzelf en voor hun omgeving.
Frederik Buyckx: Moving Albania.
Frederik Buyckx. Als je goed kijkt zie je eigenlijk drie fotox92s.
Teun Voeten: Narco Estado (Drug Violence in Mexico)
De drugsoorlog die Mexico al jaren in zijn greep
houdt, kostte in 5 jaar tijd 50.000 mensen het leven.
Het Noord-Mexicaanse Ciudad Juarez was in 2010
met 3600 moorden zelfs de gevaarlijkste stad op
aarde. Een eind aan het geweld lijkt voorlopig
niet in zicht. De voor het geweld verantwoordelijke
drugskartels zijn zeer flexibel, de drugshandel
is maar een van hun vele inkomstenbronnen.
Fotojournalist en antropoloog Teun Voeten
(Nederland, 1961) onderzoekt sinds 2009 een
drugsoorlog die de onderwereld in ontstegen en
inmiddels een hele maatschappij bedreigt.
Teun Voeten: Narco Estado (Drug Violence in Mexico).
Teun Voeten. Naar mijn gevoel de enige echt sterke foto. De andere foto’s hadden ook door de politie gemaakt kunnen zijn.
Edwin Koo, Tibetan Exiles. Misschien wel de sterkste foto van de tentoonstelling.
Edwin Koo, Tibetan Exiles
Edwin Koo (Singapore, 1978) werkte in Singapore
voor lokale kranten. In 2008 nam hij ontslag en
verhuisde naar Katmandu, Nepal, waar hij aan
de slag ging als freelance fotojournalist. De serie
Tibetan Exiles vertelt het verhaal van de naar
schatting 20.000 Tibetaanse vluchtelingen in
Nepal. Zij verblijven daar sinds het harde Chinese
ingrijpen tijdens de Tibetaanse opstand in de late
jaren vijftig, Waarna de Dalai Lama naar India
uitweek. Veel Tibetanen die Koo fotografeerde
zijn in Nepal geboren. Het recht op een vaderland
wordt hen ontnomen, zegt Koo. Dit roept emoties
op die zo universeel zijn dat volgens hem iedereen
ze kan begrijpen.
Ik ben zelf ook in Nepal geweest en heb er Tibetaanse vluchtelingen bezocht. De foto’s die ik van Edwin Koo het sterkst vind hebben met dat thema niet perse te maken.
Edwin Koo.
Edwin Koo.
John Lambrichts: Oeverlangen aan de Maas.
John Lambrichts: Oeverlangen aan de Maas
Als kind zwom John Lambrichts (Nederland, 1954)
met zijn moeder in de Maas, met zijn vader viste
hij in dezelfde rivier op paling. De dood van zijn
vader bracht hem terug naar de plek waar zij
samen zoveel tijd hadden doorgebracht. Tussen
2008 en 2010 doorkruiste de fotograaf met zijn
camera het gebied van de Maas in Limburg, op
de grens tussen Belgie en Nederland. Lambrichts
projecteert zijn persoonlijke overpeinzingen
op de rivier, het landschap en het fictieve dorp
Oeverlangen. Een ode aan de rivier de Maas.
John Lambrichts. De techniek die hij gebruikte kan mooi werken (vogelverschrikker in het veld) maar kan ook tegen je werken. Daarom slechts 1 foto van John Lambrichts met de regen die valt in een halfgezonken boot in de Maas.
Het tentoonstellingsgebied. Als je goed kijkt zie je de watertoren
Christophe Agou: Face au Silence.
Christophe Agou: Face au Silence
Christophe Agou (Frankrijk, 1969) woont en werkt
in New York. In de winter van 2002 keerde hij
tijdelijk terug naar de Forez regio, gelegen in het
Franse Loire Departemant, waar hij opgroeide. Daar
begon hij aan een achtjarig project waarin hij op
foto een wereld vastlegt die lijkt stil te staan. Het
arbeidsintensieve bestaan van de bewoners in
deze streek wordt door de landbouw gevormd,
maar hoe lang zal het nog duren eer de tijd hen
inhaalt?
Christophe Agou. Bijna stillevens
Christophe Agou. Mooi gewerkt met kleur.
Christophe Agou.
Irina Rozovsky: One to Nothing.
Irina Rozovsky.
Irina Rozovsky.
Irina Rozovsky: One to Nothing
De foto’s die Irina Rozovsky (Rusland, 1981) in
Israel maakte, gaan voorbij aan het conflict tussen
Israeliers en Palestijnen. Rozovsky behoedt zich
ervoor de kant van een van beide partijen te
kiezen. Haar fotoserie heeft, naar eigen zeggen,
door gebrek aan kennis van het complexe conflict
dan ook meer van doen met de verhalen over
het mythische land die ze uit de Bijbel kent. Het
resultaat is een door zon overgoten kleurenpalet,
een vijandig landschap waar een bos in vlammen
opgaat, en een iconisch tafereel van twee broers
(Rozovsky’s neven) worstelend aan de oevers van
de Dode Zee.
Irina Rozovsky.
BredaPhoto.
Donald Weber.
Donald Weber: Interrogations
Donald Weber (Canada, 1973) drong door in de
verhoorkamers van de Oekraiense politie. Daar
portretteerde hij kruimeldieven, prostituees,
dissidenten en illigalen die door de politie
indringend worden verhoord. De portretten
die Weber van de ondervraagden maakten zijn
tijdens BredaPhoto te zien in MOTI. De foto’s in
de buitententoonstelling tonen de armoedige
leefomgeving van de mensen uit de verhoorkamers.
Donald Weber.
Donald Weber. Het kasteel dat op het behang is afgebeeld heb ik in 1991 bezocht. Het ligt op de Krim en heet het Zwaluwnest.
Donald Weber.
De tentoonstellingsruimte.
Evgenia Arbugaeva: Tiksi. Helaas komen de kleuren niet mooi uit op deze sprookjesachtige haast surrealistische foto.
Evgenia Arbugaeva: Tiksi
Er was eens een dag in Siberie, aan de oevers van
de Noordelijke Ijszee, toen in een kleine stad een
klein meisje uit haar droom ontwaakte. Evgenia
Arbugaeva (Rusland, 1985) werd geboren in het
Siberische Tiksi, waarover zij in deze inleidende
woorden bij haar fotoserie vertelt. Achttien jaar
na haar vertrek uit Tiksi ging Arbugaeva terug
naar haar geboorteplaats. Daar ontmoette zij de
jonge Tanya, die haar aan zichzelf als klein meisje
deed denken. Op de foto’s leidt Tanya de fotografe
door het winterse Siberie waar zij opgroeide. Het
landschap lijkt als uit een sprookje. Maar misschien
is deze herinnering wel mooier dan de werkelijkheid
toelaat.
Evgenia Arbugaeva: Tiksi.
Evgenia Arbugaeva.
Evgenia Arbugaeva.
Alejandro Cartagena: Car Poolers.
Alejandro Cartagena: Car Poolers
Vanuit zijn woonplaats in het Mexicaanse
Monterrey observeert Alejandro Cartagena
(Dominicaanse Republiek, 1977) de ontwikkeling
van Mexicaanse metropolen. Economisch gaat
het Mexico voor de wind, wat zich vertaalt in
grote bouwprojecten. In de nieuwe periferie
van de groeiende stad Monterrey (waar de
gefotografeerde arbeiders en dagloners wonen)
ontbreekt het aan goed openbaar vervoer naar
de oude stadskern. Hoewel deze mensen veelal in
de meer welvarende binnensteden werken, kunnen
zij het vervoer naar de bouwplaatsen van hun
karige lonen nauwelijks betalen. Daarom gaan
zij op zoek naar andere middelen om zich te
verplaatsen.
Alejandro Cartagena.
Alejandro Cartagena.
BredaPhoto.
Graphic Design Festival Breda: Vlaggen
Er zijn heel veel activiteiten dit weekend in Breda:
Graphic Design Festival Breda, Breda Photo,
Baronie Breda Classic, Sloepenparade, Breda Barst,x85.
In het kader van het Graphic Design Festival (dat meerdere
Weken duurt net als Breda Photo) zijn er meerdere activiteiten.
Zo hangen er in het Valkenberg een heel groot aantal vlaggen.
Vanochtend ben ik gaan kijken en natuurlijk heb ik wat fotox92s gemaakt.
Dat valt niet mee als vlaggen dicht op elkaar hangen
en er een beetje wind staat.
Maar ze geven een indruk.
Ik vermoed veel vrouwelijke makers (want paarden en katten)
Maar ook de pinups ontbraken niet.
De makers zijn bij mij onbekend en de titels zijn dan ook
mijn interpretatie.
Graphic Design Festival Breda.
Welkom.
De Rode Zee: de NS opent deuren die voor anderen gesloten blijven (ik neem aan dat dit cynisch bedoeld is).
FC Valkenberg.
Rozen.
Napoleon (de vlag vind ik mooi maar begrijpen doe ik hem niet).
Willem van Oranje. De vlaggen vormen waarschijnlijk geen wedstrijd maar voor mij was dit de winnaar.
Hula Hoops.
I love golf.
Breda Barst. Een goede tweede plaats.
Mooi park is mooi (de titel is minder geslaagd).
Toevallig of niet maar vandaag begint de Vredesweek (Misschien wel de nummer 1).
Graphic Design Festival Breda.
Breda Barst: de opbouw
Het opbouwen van Breda Barst begon in ieder geval donderdagochtend al.
Daar is de eerste foto van.
Vervolgens zie je ook een foto van vrijdagochtend.
Het podium voor de DJx92s was gereed.
En x91as we speakx92 laten ze zich van hun x91bestex92 kant horen.
Vrachtwagen met materiaal begint uit te laden op het Kasteelplein.
Even een tussenfoto: Koningin Wilhelminapaviljoen, Breda.
Vrijdagochtend.
Trishna
Trishna.
Het is net als met foto’s van beroemde mensen.
Is de foto werkelijk goed of vind je hem mooi vanwege de persoon
die op de foto staat?
Die vraag stel ik me ook altijd bij een film die zich afspeelt in India.
Zeker nu we net een vakantie naar India geboekt hebben.
Trishna is een boekbewerking, geplaatst in Rajasthan.
Het verhaal gaat over een vrouw die in het leven klemt raakt
tussen de liefde voor een man (die het niet waard is),
de tradities van haar cultuur en tijd en
alle andere denkbare omstandigheden.
Het idee het verhaal te plaatsen in India is prima.
De tegenstellingen tussen de traditionele, gesloten cultuur
van India en de moderne wereld van Mumbai,
wat wil je nog meer.
De beelden zijn prachtig zoals India prachtig is.
Voor sommige mensen is dat druk, vies, stoffig.
Voor mij zijn het de mooie kleuren, de vriendelijke mensen
die ook in moeilijke omstandigheden er het best van maken,
de diverse culturen, de architectuur, te veel om op te noemen.
De film heeft het allemaal.
Maar mijn oordeel is dat de manier waarop het verhaal verteld wordt
‘houterig’ overkomt, soms zelfs ongeloofwaardig.
Ik heb met plezier gekeken maar een grote film is het niet.
De film is gebaseerd op het boek x91Tess of the Dx92Ubervillesx92
van Thomas Hardy uit 1891.
Een aan te raden recentie kan gevonden worden op de volgende website:
http://flossieonfilm.wordpress.com/
Een stukje van de recentie:
Taking on Tess in this way could be seen as a brave move by Winterbottom and indeed, he has received a lot of criticism for missing detail, actors unequipped for the roles and a thrown together script. David Gritten for The Telegraph commented x91Trishna feels faintly unsatisfying, leaving a sense of opportunities missed and details not quite thought throughx92. Glen Sumi comments that there is x91no sense of tragedyx94 and Peter Debruge for Variety writes the x91tale feels heavy-handedx92 and that x93Winterbottom never quite convinces that the character (Jay) is cruel enough to deserve the fate that awaits himx94.
Bioscoopkaartje.
Argusvlinder 