De Pont: James Turrell

Fotograferen kun je het werk van James Turell eigenlijk niet.
Toch heb ik vanmiddag twee foto’s gemaakt in museum De Pont
in Tilburg, om hier te delen met mijn bezoekers.
James Turrell maakt kunst met licht.
Heel vaak fel gekleurd licht.
Zo ook in Tilburg, in de mooie grote ruimtes die vakkundig
verduisterd zijn.
Hierdoor worden je ogen gedwongen zich steeds weer, opnieuw
aan te passen en wordt je verstand even buiten spel gezet.
In dat korte moment dat je ogen wennen aan de donkerte
en de felle vlek voor je, weet je even niet precies wat je ziet.
Op dat moment zie je alleen maar licht.
Het lukt James Turrell iedere keer weer.
Het is een zeldzame ervaring en daarom zie ik zijn werk zo graag.

 photo WP_20150731_003JamesTurrell.jpg

De namen van de werken heb ik niet opgeschreven. Misschien kan ik ze vinden op de website van De Pont. Maar dit violette werk is geen projectie. In de hoek van een grote donkere ruimte is nog een ruimte gebouwd. Daarin straalt het felle licht. Je kijkt naar die ruimte door deze ‘ruit’. Maar omdat het geen projectie op een vlak is, kijk je ergens in. Maar je ziet in het begin de achtermuur niet. De contouren van de achterliggende ruimte blijven voor je verstand verborgen. Waar komt het licht vandaan? Je hersenen kunnen het niet plaatsen en even zie je alleen een object van licht. Fantastisch!.


 photo WP_20150731_006DePontJamesTurrell.jpg

Het tweede werk dat ik heb gefotografeerd is wel een projectie. Maar niet op een vlakke wand. Er is een vlak in een hoek van de zaal een beetje naar voor geplaatst. Op die manier bereikt hij ook wel een vervreemdend effect meer niet zo als met bijvoorbeeld Wedgework III, een werk in de collectie van De Pont dat ik vandaag weer gezien heb.


Ik heb het al eerder gezegd: wat een prachtige ruimtes.
Daar zou je alleen al voor moeten gaan kijken.
de werken die je er kunt zien zijn meestal heel bijzonder.

Een paar voorbeelden: een omdat het over boeken gaat en twee
omdat de kunstenaar een ‘kunstenaar van de schaduw’ is.
Een mooie tegenstelling tot James Turrell.

 photo WP_20150731_007GuidoGeelenZondertitelVaasbeeldMetBoekenRK0151993KleiGlasVerseBloemen.jpg

Dit werk hangt in het restaurant. Guido Geelen, Zonder titel (Vaasbeeld met boeken), R.K. 015, 1993, klei , glas en verse bloemen. Hangt dicht bij een mooie Marc Mulders.


 photo WP_20150731_004ChristianBoltanskiLesBouglesDeKaarsen199312KoperenFiguurtjesOpZinkenConcoleMetWaxinelichtjes01.jpg

Dit zijn twee voorbeelden van een werk van Christian Boltanski, Les Bougles (De kaarsen), 1993, 12 koperen figuurtjes op zinken console met waxinelichtjes.

 photo WP_20150731_004ChristianBoltanskiLesBouglesDeKaarsen199312KoperenFiguurtjesOpZinkenConcoleMetWaxinelichtjes02.jpg


Bouwvakkers ruiken de vakantie

Plotseling kwam er schot in de vernieuwing van de Sofiastraat/
uitbreiding van het Valkenberg.
Overigens valt het met de uitbreiding wel mee.
Veel vierkante meters nieuw asfalt is niet waar
ik meteen aan dacht bij het woord uitbreiding.
Maar goed, er zal wel goed over nagedacht zijn.
Veel visie achter zitten.
Misschien is er wel rekening gehouden met de HSL?

 photo WP_20150730_001SofiastraatNogGeenWegdekOchtend.jpg

Op donderdagochtend nog een zand- en grindpad.


 photo WP_20150730_002SofiastraatNieuwWegdekAvond.jpg

Op donderdagavond was de voormalige Sofiastraat al weer geasfalteerd.


 photo WP_20150731_009SofiastraatUitbreidingHekNieuweToegangValkenberg.jpg

Op het kruispunt JF Kennedylaan/Sofiastraat is nu een nieuwe toegang tot het park. Nog wel afgesloten.


India 2012 – 2013: Maheshwar

 photo 20121224BrianWillsonAntiquarianScribe.jpg


Deel 50.

Uit mijn reisverslag:

Maheshwar is een stad aan de rivier Narmada.
Overigens net als Omkareshwar, de bestemming
voor de komende dagen.

Wikipedia over de Narmada rivier (in het Engels):

The Narmada also called the Rewa, is a river in central India and the fifth longest river in the Indian subcontinent. It is the third longest river that flows entirely within India, after the Godavari and the Ganga. It is also known as “Life Line of Madhya Pradesh” for its huge contribution to the state of Madhya Pradesh in many ways. It forms the traditional boundary between North India and South India and flows westwards over a length of 1,312 km (815.2 mi) before draining through the Gulf of Cambay into the Arabian Sea. It is one of only three major rivers in peninsular India that run from east to west.

 

To Hindus the Narmada is one of the seven holy rivers of India; the other six being Ganges, Yamuna, Godavari, Saraswathi, Sindhu, and Kaveri. It is believed that a dip in any of these seven rivers washes one’s sins away. According to a legend, the river Ganges, polluted by millions of people bathing in it, assumes the form of a black cow and comes to the Narmada to bathe and cleanse itself in its holy waters. Legends also claim that the Narmada River is older than the river Ganges.

Samenvattend:
De Narmada-rivier is de vijfde langste rivier van India.
Het is de derde langste rivier die van begin tot eind in India stroomt
(na Godavari en de Ganges).
Hij staat bekent als de ‘Levenslijn van Madhya Pradesh’.
Het is de traditionele grens tussen Zuid en Noord India.
De rivier is 1312 kilometer lang.

Hindoes zien de Narmada-rivier als een van de 7 heilige rivieren.
Men gelooft dat als je je wast in een van die 7 rivieren,
je je zonden afwast.
Volgens de legende ging de Ganges zich wassen in Narmada-rivier
om zich te reinigen. Volgens diezelfde legende is Narmada ouder
dan de Ganges.

 photo DSC_1055RivierAlsLevensader.jpg

De rivier Narmada als leversader.


 photo DSC_1056TempelInHetMiddenVanDeNarmadaRivier.jpg

In de rivier ligt een tempel.


Vervolg van mijn reisverslag:

Ook dit hotel, Narmada Retreat zit vol.
Vol met Indiaase toeristen die tot en met 2 januari 20%
meer moeten betalen voor de kamer.
Het is een hotel met kamers, tenten en bungalows.
We zijn te voet naar de ghats gelopen,
toen hebben we het fort bezocht,
vervolgens de stad en dan teruggevaren
met de boot van het hotel.
Om 13:00 uur vertrokken, om 17:00 uur terug.

 photo DSC_1058TempeltjesInVeleStijlenEnKleuren.jpg

Tempels en tempeltjes in allerlei stijlen en kleuren komen we onderweg tegen.


 photo DSC_1059Tempeltjes.jpg


 photo DSC_1060DeGroteRivierenInIndiaZijnEchtGroot.jpg

Grote rivieren in India zijn ook echt groot!.


 photo DSC_1061NarmadaInMaheshwar.jpg

De Narmada in Maheshwar.


 photo DSC_1062.jpg


 photo DSC_1063AlleSoortenEnMaten.jpg

Alle soorten en maten.


 photo DSC_1064ReliefInSteen01.jpg

Relief in steen.

 photo DSC_1064ReliefInSteen02.jpg


 photo DSC_1065Wasdag.jpg

Waarschijnlijk is het hier iedere dag wasdag.


 photo DSC_1066 01.jpg


 photo DSC_1066 02.jpg


 photo DSC_1067.jpg

Het is er zo anders dan wat je in West Europa ziet. Iedere keer sta je weer met je mond open te kijken. De komende dagen zal blijken dat het nog veel indrukwekkender kan worden.


 photo DSC_1069.jpg


 photo DSC_1071.jpg


 photo DSC_1072.jpg


 photo DSC_1073MooiOranje.jpg


 photo DSC_1074EnormeMurenAanDeKantVanDeRivier.jpg

De enorme muren aan de kant van de rivier.


 photo DSC_1075Wasdag.jpg


 photo DSC_1076SculptorUttamPacharne.jpg

Beeldhouwer: Uttam Pacharne. Wat het beeld moet voorstellen weet ik niet.


 photo DSC_1077HoofdpoortVanMaheshwarNaarDeNarmada.jpg

De poort naar het fort en de stad.


 photo DSC_1078.jpg

Nu kan ik maar beter stil worden.


Het lettertype in de titel van 24 december 2012 is van Brian Willson en heet Antiquarian Scribe.

Post NL: soms val je bijna om van verbazing

 photo PostNlExcuusKaart02.jpg

Gisteren ontving ik van Podt NL een Excuuskaart.
Ja, je leest het goed: Excuuskaart.
Nooit eerder kreeg ik zo’n kaart van Post NL.

 photo PostNlExcuusKaart01.jpg

Goed bedoeld, dus hartelijk bedankt!

Maar tussen mij en mijn lezers gezegd en gezwegen:
too little, too late.
Ook een beetje achterhaald.

Wat is er gebeurd?
Post NL heeft een luxe reclamefolder van een modewinkel
bij mij bezorgd in plaats van bij de buren.
Waarschijnlijk zullen de buren deze op naam gestelde,
maar waarschijnlijk op initiatief van de winkel verzonden folder,
niet missen.
De bezorger heeft snel ontdekt dat er een fout is gemaakt en
stopt bij mij in de bus deze Excuuskaart.

Daar staat dan op:

 photo PostNlExcuusKaart03.jpg

De tekst: U kunt ook bellen……(Dit telefoonnummer kost 10 ct/min). Deze zorgt er dan voor, dat de betreffende post z.s.m. bij u wordt opgehaald.


Zie je het al voor je?

Je pakt je mobiele telefoon.
Je belt Post NL.
Die stappen in een auto.
Als ze geluk hebben ben ik thuis.
Ze nemen de reclamefolder in ontvangst
en bezorgen die bij de buren.

Alsof dat niets kost.
Ik heb de folder vanochtend bij de buren in de brievenbus gegooid.

PS
Dit bericht is het 4600-ste bericht op mijn blog.

Kunst verzamelen zonder geld

Dit artikel las ik in de Vrij Nederland van 11 juli van dit jaar.
Het is op mijn lijf geschreven.
Bezoekers van mijn website herkennen een aantal dingen in
de belangrijkste punten van dit artikel.

Een samenvatting.

Volgens de kunstenaar Jan Hoek ga je als kunstverzamelaar
door drie fases.

Fase 1:
Je bent helemaal niet bezig met de financiele waarde van kunst.

Het uit zich in dingen als:
= hang boeken aan de muur;
= richt je op kaarten van je favoriete kunst;
= doe dingen met kunstenaars;
= waardeloze dingen inlijsten;
= foto’s uit tijdschriften knippen;
= (fysiek) platte werken afwisselen met objecten;
= ga op zoek naar dingen van vroeger;
= ga op zoek naar werken die onbedoeld kunst zijn geworden;
= speur markten af;
= ga op reis naar plekken waar niemand wil komen;
= hang werken op die je zelf hebt gemaakt.

Ik doe bijna al die dingen en val mijn lezers op mijn blog er mee lastig.
Te zien aan de detaillering van deze fase,
heeft Jan Hoek hier zelf ook het meeste ervaring mee.

Fase 2:
Je gaat ‘echte’ kunst kopen.

Dat doe je bijvoorbeeld bij:
= We like art (website en stand op beurzen);
= Unfair (beurs);
= eindsexamenshows van kunstacademies;
= dead darlings;
= my first art collection (club die ook cursussen geeft)
= de fotokopie (website).

Ik heb nog nooit bij deze sites of beurzen iets gekocht
maar ga zeker op internet eens kijken.
Een eindsexamenshow bezoek ik ieder jaar.
Overigens zijn de mogelijkheden in deze fase eindeloos
(weet ik uit eigen ervaring)

Fase 3:
Je bent rijk, kent je smaak, weet hoe een verzameling samen te stellen
en je koopt kunst voor het volle pond bij een gallerie.

Het gedrag dat daar bij hoort:
= nu ophouden met gierig zijn.

Deze laatste fase ga ik nooit bereiken.
Waarschijnlijk is die ook met enig cynisme opgeschreven.
Maar leuk artikel.

De Nieuwe Mark inbinden

Gisteren nog een kleine stap verder gegaan.
De eindjes van de rood/witte koordjes
heb ik helemaal los gedraaid zodat ze straks makkelijk
en onzichtbaar aan de kaft kunnen worden bevestigd.
Ik hebb ook papier gekocht voor de schutbladeren
maar als het goed is komt dat later deze week binnen.
Dan kan ik weer verder.

 photo DSC_7492.jpg

 photo DSC_7492 Detail.jpg

In detail.


India 2012 – 2013: Songarh Fort

 photo 20121223NickCurtisSkittlesNBeerNF.jpg


Deel 49.

In India zijn er heel veel forten.
Sommige zijn in gebruik als hotel of worden nog bewoond.
Er zijn die dienen als museum.
Er zijn er ook waar niet zo veel meer van rest.
Songarh Fort behoort tot de laatste categorie maar
op de ochtend van 24 december 2012 op reis van Mandu naar
Maheshwar zijn we er toch even gestopt en hebben we wat
foto’s gemaakt.

 photo DSC_1045SongarhFort.jpg


 photo DSC_1047Entree.jpg

De entree.


Op de site van de British Library vond ik bij een foto
van het fort de volgende tekst:

Songarh Fort at Mandu, Madhya Pradesh
The fort was once an impregnable citadel and part of the historic hillfort of Mandu, now in ruins, which stands in a spectacular, naturally-defended position on a plateau of the Vindhya hills surrounded by a ravine. The citadel is separated from the main hill by a narrow neck of land. This is a view of the citadel ramparts. An ancient stronghold, Mandu first came to prominence under the Hindu Paramara dynasty, powerful rulers of the region of Malwa in central India with their capital at Dhar, at the end of the 10th century. Their rule ended with the fall of Malwa to the Delhi Sultans in 1305. Mandu’s golden age came as the capital of the Sultans of Malwa between 1405 and 1531. They transferred the capital from Dhar to Mandu, renamed the fort ‘Shadiabad’ (City of Joy), and built palaces, mosques and tombs amid the gardens, lakes and woodland within its walls. Most of the remaining buildings date from this period. The construction of the 59.5 km (37 miles) of ramparts surrounding the fort was begun by Dilawar Khan Ghuri (ruled 1401-5), the Afghan governor who broke away from the Delhi Sultanate to establish the independent Sultanate of Malwa, and completed by Mahmud Shah I Khalji (ruled 1436-69), an illustrious ruler from the Khalji dynasty of Malwa sultans. The Malwa Sultanate collapsed in 1531 and the province passed to the Gujarat Sultanate, then the Mughals by the 1560s and finally to the Marathas in the 1730s. Mandu lapsed into ruin when it was abandoned in favour of Dhar in the 18th century.

 photo DSC_1048BinnenkantVanWatErIsOvergeblevenVanHetFort.jpg

De binnenkant van het fort is helemaal leeg en verlaten.


 photo DSC_1049.jpg

De poort is eigenlijk alle wat er nog rest naast de verdedigingsmuren.


 photo DSC_1050Doorkijkje.jpg

Je ziet hier wel de ravijn waar het fort aan grenst en wat zijn positie erg sterk maakt.


 photo DSC_1052KoepelsInDeVerte.jpg

In de verte de koepels van Mandu.


 photo DSC_1053.jpg

Het landschap.


 photo DSC_1054SongarhFort.jpg

We gaan op weg naar Maheshwar!


Het lettertype in de titel van 23 december 2012 is van Nick Curtis en heet Skittles N Beer NF.

De Nieuwe Mark inbinden

De ingebonden edities van De Nieuwe Mark
zijn inmiddels gedroogd. Het gaas zit netjes vast.
De koordjes zijn ingekort tot op de lengte die ik wil hebben.
Ik kan nu de koordjes mooi met de kaft verbinden.

 photo DSC_7476LijmDroogKoordjesIngekort.jpg

De Nieuwe Mark.


Ik heb zelf tijdens de aanleg van de nieuwe haven in Breda
foto’s gemaakt. Zowel op het moment dat de parkeergarage
er nog was, tijdens de aanleg en bij de feestelijke opening.
Een aantal van die foto’s wil ik op de kaft en op de schutbladen
gaan verwerken.
De foto’s heb ik gisteren al laten afdrukken.

 photo DSC_7477LinksVoorafTijdensEnNaRechtsDeAchterkantVanDeKaft.jpg

Hier zie je twee series. Links een serie met van boven naar beneden een Vooraf…Tijdens…Gereed foto. Rechts staan de foto’s met details van de Hoge Brug. Die wil ik op de achterkant van de kaft.


 photo DSC_7478Trapkes.jpg

Activiteiten aan de Tolbrugstraat.


 photo DSC_7479NogTweePaginasLinksDeSloop.jpg

Nog twee pagina’s. Links foto’s van de sloop van het dak van de parkeergarage.


 photo DSC_7481DeVoorkantVanDeKaft.jpg

De vermoedelijke voorkant.


Bookniture

Af en toe steun ik een project via Kickstarter
of via Voordekunst.
Even geleden ontving ik mijn ‘Bookniture’.
De term Bookniture is een samentrekking van de twee
Engelse woorden ‘Book’ (boek) en ‘Furniture’ (meubel).
De ondertitel bij het product is dan ook:
‘Furniture hidden in a book’ (meubelstuk verborgen in een boek).
Op zichzelf al een soort sprookje.
De ontwerper is Mike Mak die woont en werkt in Hong Kong.
Het hele verhaal is te lezen op:
http://www.bookniture.com/

 photo DSC_7482BooknitureInVerpakking.jpg

Mijn Bookniture kwam in een mooi ontworpen doos.


 photo DSC_7483BooknitureZonderZon.jpg

In de doos zat de ‘zitting’. Hier gefotografeerd zonder zon.


 photo DSC_7484BooknitureHetBoek.jpg

Dit is dan het boek.


 photo DSC_7485BooknitureFurnitureHiddenInABook.jpg

Bookniture, Furniture hidden in a book.


 photo DSC_7486Halfopengeklapt.jpg

Hier is het ‘boek’ half opengeslagen. Je ziet nu goed de stevige structuur van het papier dat is gebruikt om het meubelstuk te maken.


 photo DSC_7487HetStoeltjeZonderZon.jpg

Hier staat het stoeltje of krukje: Bookniture.


 photo DSC_7488HetStoeltje.jpg

Nu nog even in de zon.


 photo DSC_7489ZittingBoekenlegger.jpg

De zitting (vilt) met een boekenlegger van Bookniture. Voorlopig staat hij bij mij in huis niet in de boekenkast…..


 photo DSC_7491.jpg


Werkman compositie

Soms krijg je het materiaal zo in je schoot geworpen.
Nou deels dan toch.
Ik heb op de Werkman tentoonstelling een paar kaarten gekocht.
Daar kan ik misschien een leuk boekje van maken.
Zeker als ik dat combineer mert een paar pogingen van mij
om druksels in elkaar te zetten.
Maar het Groninger Museum helpt mee.
Het geeft een museummagazine uit.
Daar zitten een paar hele mooie foto’s in van de
tentoonstelling en van werken van Werkman.
Op mooi papier en de kaft is mooi stevig.

Op dit moment levert dat de volgende compositie op.

 photo DSC_7474WerkmanCompositie.jpg

H.N. Werman, diverse werken.


De Nieuwe Mark inbinden

Vandaag de volgende stap gezet.
De delen van De Nieuwe Mark die ik heb,
zijn genaaid op mijn naaibankje.
Daar heb ik ze gisteren afgehaald zodat ik vandaag
de rug kan inlijmen.
Daarbij gebruik ik een workmate als pers.
Ik heb twee plankjes gezaagd een beetje langer
dan de bladen.
Daar heb ik aan een kant een A4-tje omgevouwen.
Dan plakt straks het boekblok in ieder geval niet aan het hout.
Het papier is eenvoudig weg te halen.
De (rood-witte) draden zitten er nog aan.
Later zal ik die kort knippen en de dan korte uiteinden
gebruiken om het boekblok extra stevig aan de kaft
vast te maken.
Even een paar foto’s.

 photo DSC_7471DeWorkmateEnAlHetMateriaalEnGereedschap.jpg

De workmate en al het gereedschap en materiaal: twee plankjes, papier, de ingenaaide edities van De Nieuwe Mark, gaas, boekbinderslijm, een kwast.


 photo DSC_7472IngeklemdTussen2PlankjesVolgendeKeerEerstRechtStoten.jpg

Ik had de bladen goed moeten aanstotem. Dan zouden alle voorkanten en achterkanten gelijk lopen. Nu is dat niet helemaal het geval. Maar het boekblok is niet zo breed (iets meer dan 1 centimeter) dus ik vermoed dat dit geen problemen gaat opleveren. Er staken nog een paar stukjes garen uit. Die heb ik een klein stukje tussen de katernen gedrukt. De lijm zal de rest doen.


 photo DSC_7473Tussen2PlankjesEnTweeVellenPapierIngeklemdLijmen.jpg

Eerste lijmbeurt.


 photo DSC_7475GaasBevestigenMetLijm.jpg

Na een korte periode zodat de lijm een beetje kan drogen heb ik het gaas geplaatst. Vervolgens nog eens goed ingelijmd. Dat zal morgen of overmorgen wel droog zijn.


De Nieuwe Mark vervangen door hortensia

Gisteren heb ik De Nieuwe Mark uit het naaibankje gehaald.
dan kan ik er vanmiddag aan verder werken.
Daarnaast is er nu ruimte om een hortensiebloem te drogen.

 photo DSC_7469DeNieuweMark.jpg

Hij zit al behoorlijk stevig in elkaar. Nu de rug plakken, voorzien van gaas en laten drogen. Intussen kan ik dan de kaft gaan voorbereiden.


 photo DSC_7470DeNieuweMarkVervangenDoorBloem.jpg

De hortensia past precies en kan hier ongestoord drogen.


‘Nieuwe’ verhalen ontdekt in werk Dickens

Veel mensen halen misschien hun schouders op maar dit was
vorige week groot nieuws voor mij.
Je verwacht dat alles al bekend is van een beroemd schrijver
als Charles Dickens, maar dat blijkt niet zo te zijn.

Charles Dickens was tussen 1859 en 1870 onder andere
redacteur van zeg maar een week- of maandblad met
de naam All the year around.
Het is bekend dat Dickens voordat hij beroemd werd
als schrijver journalist was en nog eerder stenograaf
bij het Britse parlement.
In de krant in die tijd verschenen journalistieke artikelen
maar ook veel vervolgverhalen.
Zo is Dickens in het vak van schrijver gerold.

 photo Charles Dickens.Credit RischgitzHulton Archive via Getty Images.jpg

Charles Dickens. Foto uit het Rischgitz/Hulton Archive via Getty Images.


Als redacteur van een tijdschrift schreef hij niet alles zelf.
Dat was ook niet het geval bij All the year around.
Maar wie schreef dan wel die artikelen?
Dat wisten we tot voor kort niet.

Vorig jaar september kocht Dr. Jeremy Parrott een versie van All the year around.
In de tekst stonden met de hand geschreven opmerkingen.
Dr. Parrot identificeerde die aantekeningen
als zijnde van de hand van Dickens zelf.

Zo zijn nu van zo’n 2500 bijdragen bekend geworden wie
de schrijvers zijn.
Tussen de schrijvers zijn Elizabeth Gaskell, Wilkie Collins
en Eliza Lynn Linton, de eerste vrouwelijke betaalde journalist in Engeland.

 photo Dickensrsquos bound copies of All the Year Round.jpg

De ingebonden versie van All the year around, de persoonlijke versie van Charles Dickens volgens Dr. Jeremy Parrott.


De vondst is inmiddels bevestigd door/op een jaarlijkse conferentie
met de naam ‘Research Society for Victorian Periodicals’.
De conferentie werd gehouden aan de Gentse Universiteit.

Ik heb deze wetenschap van:
http://artsbeat.blogs.nytimes.com/2015/07/13/a-trove-of-forgotten-writings-is-found-in-a-periodical-edited-by-dickens/?smid=nytimesarts&_r=0

H.N. Werkman in het Groninger Museum

 photo Werkman2015.jpg

Dit jaar is het Werkman-jaar.
70 Jaar geleden werd Werkman omgebracht door de Duitse bezetter,
kort voor het einde van de oorlog.
Hij woonde in Groningen en vandaar dat het Groninger museum
over een prachtige verzameling beschikt, die, aangevuld met
bruiklenen, een fantastische tentoonstelling vormen.

De treinreis kost wel wat uren, zo van Breda naar het noorden,
maar het is de moeite waard.

Werkman was van beroep drukker, had een succesvolle drukkerij
en hij ontwikkelde langzamerhand steeds meer interesse voor kunst.
Toen de drukkerij in zwaar weer terecht kwam kon werkman
zich meer richten op zijn kunst.
In het begin maakte hij werken met de technieken en materialen die hij kende
om die later uit te bouwen met een inventieve sjabloontechniek.
Hij heeft ook een aantal olieverf doeken gemaakt.

De foto’s hier staan in een vreemde volgorde.
Als je het verhaal in volle context en in een historische
volgorde wilt zien, dan is daar nog vollop gelegenheid voor
in Groningen.

Er zijn twee series door Werkman gemaakt gebaseerd op
Chassidische legenden. In Groningen zijn de proefdrukken te zien,
boven de uiteindelijke uitgegeven werken.
Zie de kleine verschillen die te maken hebben met het aanpassen van
de gehanteerde techniek omdat die in eerste instantie te bewerkelijk was.

 photo DSC_7433WerkmanChassidischeLegendenIIDeEngelVanDenLaatstenTroost1943SjabloonRolEnStempelOpPapier.jpg

Werkman, Chassidische legenden II: De engel van den laatsten troost, 1943, sjabloon, rol en stempel op papier.


Fotograferen was moeilijk.
Er is maar beperkt licht op de tentoonstelling.
Dan valt het niet mee om foto’s uit de hand te maken.
Dat maakt mijn overzicht hier nog incompleter.

 photo DSC_7434WerkmanChassidischeLegendenIIHetFeestDerVergeving1943SjabloonRolEnStempelOpPapier.jpg

Werkman, Chassidische legenden II: Het feest der vergeving, 1943, sjabloon, rol en stempel op papier.


 photo DSC_7436WerkmanHetGesprek1938OlieverfOpDoek.jpg

Werkman, S-38, Het gesprek, 1938, olieverf op doek.


 photo DSC_7437WerkmanD-478ImpressionOfEAPoe4DescentIntoTheMaelstrom1944SjabloonEnStempelOpPapier.jpg

Werkman, D-478, Impression of E A Poe 4 (Descent into the maelstrom), 1944, sjabloon en stempel op papier. Naast Draaideur van het postkantoor, misschien wel het mooiste werk.


 photo DSC_7441WerkmanToelichtingOpZijnTechniek.jpg

In een van de vitrines werd de sjabloontechniek getoond. Hij bleek later ook op de film te zien te zijn. Links ligt het sjabloon en rechts het resultaat. De sjabloon kan meerdere malen op een werk worden gebruikt en afgewisseld met andere sjablonen, kleuren en het stempelen met letters, cijfers, grafische elementen zoals witruimte maar ook blokken hout of alledaagse voorwerpen.


 photo DSC_7443DeDrukkerij.jpg

De drukkerij.


 photo DSC_7446WerkmanS-38Dorpsstraat1927OlieverfOpDoek.jpg

H. N. Werkman, S-38, Dorpsstraat, 1927, olieverf op doek.


 photo DSC_7447EenVoorbeeldVanHetOudereWerk.jpg

De foto is slecht maar dit is een voorbeeld van een werk uit zijn beginperiode. Mooi is het gebruik van stempels voor de lijnen en de blokjes en letters C (?).


 photo DSC_7448WerkmanErZijnDusMeerNederlandseKunstenaarsDieIetsMetZonnebloemenHebben.jpg

Er zijn dus meer Nederlandse kunstenaars naast Van Gogh, Marc Mulders en Erik Andriesse, die zich laten inspireren door zonnebloemen.


Voor een beter overzicht ga je naar Groningen.
Er zijn overigens ook mooie sites over Werkman op het internet:
http://www.werkmanarchief.nl/

Gezien: Mr Holmes

 photo MrHolmesIanmcKellen.jpg

Hoofdrolspeler Ian McKellen.


Afgelopen vrijdag zag ik Mr. Holmes.
Een film gemaakt onder andere door BBC films.
Dan weet je wat je kunt verwachten: een goed verzorgd kostuumdrama
zoals dat alleen door Engelsen kan worden gemaakt.

Het verhaal is is gevat. Het onderwerp is serieus maar
de manier waarop de film het verhaal vertelt is soms geestig
en steeds slim.
De landschappen zijn prachtig, de personages goed uitgewerkt.

Alleen het einde van de film is te zoetsappig.
Het verhaal is geen detective: een moord en een slimme Holmes
die het plot ontrafelt.
Holmes loste de zaak wel op, zijn analyse was scherp.
Maar toch was deze zaak aanleiding om zijn carriere te beeindigen.
Er was een dode en Holmes rekent het zichzelf aan.
Inmiddels gaan zijn geestelijke vermogens achteruit en heeft hij
het trauma niet verwerkt.
De verwerking krijgt in de film zijn beslag maar bij een dergelijk
proces hoort niet een soort Disney happy end zoals in deze film.
Daarvoor is het plot te serieus, de conclusie van Holmes te ingrijpend.
De naieve blijheid van een Jehova-getuigen hoort niet bij
het karakter Holmes dat McKellen wegzet.

Ik heb de film met veel plezier bekeken.