01/05/2008 Wandelen.



De voormalige bottelarij.



Detail.

We beginnen met het zoeken naar het beginpunt van route 4.
Het asfalt van de weg door de vallei is nog redelijk nieuw.
Ik vermoed dat vroeger de weg niet verder ging dan de bottelarij.
Nu gaat de weg verder, langs Casa Esparanza,
naar een uitkijkpunt waar nu een parkeerplaatsbij is
en vervolgens nog een paar 100 meter de heuvels in.
Bij het einde weer een parkeerplaats en
een smalle weg, vrij steil naar boven.
Het steile stuk bestaat uit een weg van cement of beton.
Ik vermoed dat dit vroeger de start van deel 2 van de wandeling was.
De route die we wilden lopen (deel 1 van de route)
bestaat dus niet meer.









Dan maar naar route drie gegaan.
Deze route ligt aan de andere kant van de vallei,
een stuk terug naar zee opaan.
Het begin ervan staat duidelijk aangegeven.
Ook met recente borden en pijlen op stenen gespoten.
Een mooie route waarvan wij het begin lopen.
Al snel is er een splitsing.
Daar ontbreken even duidelijke aanwijzingen.
Ga op deze splitsing naar rechts.

























Duidelijk genoeg deze borden.

We wilden in Agaete boodschappen gaan doen.
Echter het is Hemelvaartsdag en 1 Mei Dag van de Arbeid.
We eindigen op een terras aan de haven waar het druk is
met Spaanse badgasten.

Na de lunch zijn we naar een bijzondere pre-historische
opgraving geweest: Cenobio de Valeron.
Die is 4 dagen per jaar gesloten,
waaronder 1 mei.
Hier moeten we dus nog een keer naar toe.



De noordelijke kust van Gran Canaria.







Hier zie je de grote “tenten” in de heuvels liggen,
waarin de bananenplanten ongestoord kunnen groeien.



Het vlakbij gelegen dorpje Guia is een mooi kleurrijk
en zeker op deze dag, erg rustig dorp.
Vandaar naar het hotel terug gereden
ter voorbereiding van het avondeten.







Santa Maria de Guia.

30/04/2008

We hebben vandaag gegeten in het hotel.
Niet best.
Worteltjessoep (toepasselijk op Kininginnedag).
Gekookte kipfilet met gebakken aardappelen.
Ijs toe.

De wijn: warm.
We kregen een emmer met water, vol met ijs.
maar zonder water.
Typisch voor mensen die geen idee hebben hoe dat werkt.
Zonder water krijg je de fles namelijk niet terug in het ijs.
Bovendien geleidt het water de kou beter.

Te mager voor een dergelijk hotel.

De Cueva Pintada.
Dit is een verhaal op zich.
Het woord betekent “Beschilderde grot”.
Het gaat om een (deel) van een pre-historische nederzetting.
Het betreffen vooral restanten van huizen.
De huizen hebben allemaal 1 ruimte.

Het is goed je te realiseren dat “pre-historisch” in het geval van Gran Canaria
niet “voor het jaar 0” betekent.
Gran Canaria is dan vandaag wel Spaans maar oorspronkelijk had het niets
met Spanje te maken.
Het is een van een groep eilanden voor de Afrikaanse kust.
Pas rond 1400 werden de eilanden door Portugal en Spanje ontdekt.
Pas vanaf die tijd zijn ze onderdeel van Spanje.
Maar de oorspronkelijke bewoners hadden meer gemeen
met de bewoners van Afrika (bijvoorbeeld Marokko)
dan met Spanje.

Centraal in de gemeenschap stond een complex met een aantal ruimtes.
De grot was daar een onderdeel van.
In die grot zijn restanten gevonden van een beschildering.
De beschildering betreft geometrische vormen.
Naast de beschildering zijn er op deze plaats
nog een aantal voorwerpen gevonden.

Vandaag de dag is Cueva Pintada een museum in Gxc3xa1ldar.
Men heeft over het opgravingsterrein een afdak gebouwd.
De zijkanten zijn gedicht met grote gordijnen.
In het gebied (het is een groot terrein) zijn loopbruggen aangebracht
zodat je de restanten kunt bekijken.
Het museum bevindt zich in het centrum van de stad.
Vanaf de grote weg (GC2) zie je een groot gebouw tegen de helling.
In de vom van een driehoek.
Je ziet het het best als je van Ageate richting Las Palmas rijdt.

Als introductie is er een museumgebouw geplaatst.
Als je daar binnenkomt is het niet de bedoeling om op eigen gelegenheid
het museum te bezoeken.
In groepen wordt je door het museum geleid.
Je krijgt eerst een toelichting bij een aantal voorwerpen.
Vervolgens een 3d-film over de oorspronkelijke bewoners.
Vervolgens een film over hoe de mensen hun huizen bouwden.
Je bekijkt de film vanaf een tribune.
Aan het eind van de film gaat het doek opzij en krijg je zicht
op het opgravingsgebied.
Heel spectaculair.
Jammer voor mij was dat de Engelstalige gids niet beschikbaar was.
De groep bestond dus uit 2 Spaanse toeristen, een Spaanstalige gids en ik.

Vervolgens wordt je via de loopbruggen langs de verschillende vondsten geleid.
En die zijn spectaculair.
Men heeft ook een drietal huizen nagebouwd.
Die geven een heel goed beeld van hoe de oorspronkelijke bewoners
van Gran Canaria hebben geleefd.

Het museum heeft helaas geen niet-Spaanse catalogus.
Er is dus geen kans om thuis het een en ander nog eens na te lezen.
Heel jammer.

Onderdeel van de rondleiding is een bezoek aan de Cueva Pintada.
Je loopt een soort glazen cocon in.
Dan gaat het licht aan en bemerk je dat je eigenlijk in een grot staat.
Tegen de muur zie je de beschildering.
Op deze manier is er voor gezorgd dat de schildering
voor iedereen te zien is maar toch goed beschermd kan worden.
Een hele mooie oplossing.
Zou wel iets zijn voor de Egyptische graven in het Dal der Koningen.

Fotograferen mag je er niet maar ze verkopen wel wat kaarten.
Die volgen dan hier ook.



Spaanstalige catalogus.



Dit is een deel van een stempel.
Met zo’n stempel kon je in een vaas duidelijk maken
van wie de vaas en de inhoud (bijv. graan) was.







Vruchtbaarheidsbeeldje ?





Het zakje van de kaarten.



Toegangsbewijs.



Cueva Pintada.



Cueva Pintada.

30/04/2008 (vervolg)

Aangezien we vroeger terug zijn dan gepland
gaan we naar Faro de Sardina.
De meest noord-westelijke punt van het eiland.
Het uitsteeksel heeft een onaangenaam aanzicht.
Overal grote tenten.
Om de bananenplanten te beschermen tegen de wind (denk ik)
staan overal enorme grauwe tenten.
Sommigen zijn zo groot als een voetbalveld.
Aangekomen op de punt (waar het erg hard waait)
heb je een prachtig zicht op de golven die op de rotsen beuken.
Allerlei kleuren blauw, van donkerblauw tot licht,
en veel witte schuimkragen.
Op de rotsen die dan weer rood, bruin, zwart of groen zijn.

















Zie onze auto, rechts van het midden.

Als je nog even doorrijdt, voorbij de vuurtoren,
is nog een klein gehucht.
Daar is een klein uitkijkplatform.
Nog meer sensationele vergezichten met witte schuimkragen
en water dat op de kust slaat.















Daarna zijn we naar het schilderachtige Gxc3xa1ldar gegaan.
In het centrum met smalle straten en kleurige huizen
is het goed toeven.
We hebben de Cueva Pintado en de Santiago de Los Caballeros bezocht.





De Cueva Pintado is een verhaal op zich.

30/04/2008



Uitzicht vanaf de “snackbar”.



De landweg vanaf het hotel naar de verharde, doorgaande weg.



In de hoek stond vroeger de televisie.

Het weer is minder heet.
Gisteravond al.
Waaien doet het nog steeds.
De wandeling begint.





Het eerste deel van de wandeling is een goed en duidelijk pad omhoog.
Ongeveer dertig minuten lopen.
Dan komen we bij wat GSM-masten.
Daar loopt een asfaltweg die we volgens de beschrijving
moeten oversteken om dan een landweggetje te nemen.
Het probleem is dat we er zo al 2 zien,
2 landweggetjes.





Rechtsonderin het hotel.



Agaete en de zee.



Het dal in.









We nemen de linker weg omdat we uiteindelijk weer in Agaete willen uitkomen.
Aan het einde van de weg splitst zich de weg.
(We zitten al niet meer op de wandelroute volgens mij)
Wij gaan naar links.
In dit deel van de wandeling waait het enorm hard.
(niet voor niets staan daar windmolens)
We komen uit bij de GC293.
We nemen niet deze weg naar beneden maar nemen een pad
dat naar het dorp toe lijkt te gaan. Bijna rechtdoor.
Het komt uit op het punt waar een ongebruikt viaduct over de GC2 loopt.
We steken het viaduct over en lopen richting haven.



Fred Olsen Express.



Het vaarschema van Fred Olsen.

Jammer dat deze maatschappij geen Island hopping arrangement aanbiedt.
De boten van deze maatschappij doen regelmatig de haven van Agaete aan.
Er gaan voetgangers, auto’s en complete vrachtauto’s op deze veerboten.

L. struikelt daar en we besluiten niet verder naar de haven te lopen.
We lopen naar het dorp.
Op het dorpsplein rust L. wat uit, drinken we wat.
Ik bezoek een korte tijd de kerk in Agaete.











Mozaiek buiten de kerk.

Daarna ga ik brood en beleg kopen (tarwebroodjes dit maal en salami).
Daarna lopen we terug naar het hotel.
Rond 13:30 uur zijn we terug in het hotel en eten daar
het brood in de “snackbar”.
(deze naam is aan dit terras en keukenruimte door het hotel zelf gegeven).