Ja, ik zeg het maar even: de fiets stond er vanavond, dinsdag 31/03/2015, nog steeds. Hij wordt wel iedere dag verplaatst dus er zijn geinteresseerden.
Maandelijks archief: maart 2015
Koolmezen in een leporello
Een leporello of harmonicaboekje.
Zo’n boekje wilde ik eigenlijk al eens maken.
Met de serie foto’s van de koolmezen en het vogelrestaurant
had ik de kans dat eens te doen.
Eerst de foto’s op de goede volgorde. Dan een foto uitgesneden voor op de kaft. Vervolgens hier en daar bij de foto tekst geschreven en nog een aantal pagina’s toegevoegd met alleen maar tekst.
Vervolgens heb ik boekbinderslinnen gebruikt om de foto’s aan elkaar te maken. De volgende keer maak ik de stroken net zo groot (hoog) als de foto’s.
Dan maar plakken en je ziet het boek ‘groeien’.
Het wordt een hele reeks. Hier de achterkanten met de stroken linnen.
Het boekblok is klaar. Maar het is zo lang. Ik ga nu de achterkanten aan elkaar naaien. Niet heel strak maar voldoende om het boek niewt uit elkaar te laten vallen. De eerste kaarten gaan straks het schutblad vormen voor het boek en worden op de kaft geplakt.
De achterkanten.
Valkenberg: gevonden en dergelijke
Afgelopen zaterdag zag ik de fiets al staan tegen een boom in het park.
Vanochtend stond hij er nog. Maar nu bij een afvalbak.
Maar de echte boodschap van dit logje is: de lente komt er aan!
Soep van mijn moeder
Vandaag een soep gegeten die mijn moedder heeft gemaakt.
Op basis van rundvlees. Een groentesoep.
Omdat ik een ander idee heb over mager rundvlees heeft ze
in mijn deel zo weinig mogelijk vlees ingedaan.
Maar de runderbouillon smaakt prima.
Ik heb er nog wat verse gember door gedaan. Dan krijg je zo’n heerlijke oosterse smaak.
Mijn tweede kom en ik heb weer geluncht.
Vandaag 10 jaar bloggen
Hier zie je de eerste blogberichten. De onderste is de oudste.
Originele titel. De titel van het oudste bericht op mijn blog.
Datum en status van het oudste bericht.
Cursus in Tilburg: Drukken en boekbinden
Afgelopen week was de tweede avond in Tilburg.
Daar krijg ik les / is een atelier ter beschikking.
De eerste opdracht begint met het maken van een dummy.
De dummy was de eerste avond gesneden en ge-rild.
Wikipedia:
Rillen is het persen of aanbrengen van een vouwlijn, bijvoorbeeld in papier of karton: een ril. Veelal gebeurt dit in een stevig vel papier (veelal met een dikte vanaf 170 gr.) of karton dat zonder rillijn lastig in een rechte lijn is te vouwen.
Door met een lijn of speciaal stomp wieltje het papier in een contragroef te drukken wordt het papier op deze plaats zwakker, waardoor het papier of karton op die plaats zich mooier en gemakkelijker laat vouwen. De ril zit aan de binnenkant van de vouw.
Dit is het voorbeeld: een schrift/boek. de kaft heeft aan de voor en achterkant een flap. De ‘rug’ bestaat uit drie delen. Niet twee zoals traditioneel. Op deze manier is er ruimte voor drie boekblokken in plaats van 1 of twee.
Van links naar rechts: flap, boekblok 1: reguliere binding, boekblok 2: in het midden, Japanse binding, boekblok 3: reguliere binding, flap.
Hier ligt het linkse boekblok open. Het is maar 1 katern met maar twee vellen papier (8 pagina’s), gebonden met een koordje.
Hier houdt een houten letter een pagina omgevouwen van het tweede boekblok: Japanse binding.
Hier ligt het rechts boekblok open.
Een dergelijk apparaat had ik niet eerder gezien. Het is een hulpje om in verschillende pagina’s op precies dezelfde plaats gaten te kunnen prikken.
Erg handig. Hier prik ik in het boekblok en de kaft, precies op de ril, drie gaten.
Perfecte gaten.
Hier vij het linker en rechter boekblok gereed. Nu volgt de Japanse binding. Het ‘Japanse’ boekblok is ‘korter’ dan de andere twee boekblokken. De Japanse binding loopt niet gelijk met de achterkant van het boek zoals normaal. Hierdoor zie je meer van het bindwerk op de achterkant van de kaft.
Het papier is vastgezet en de mal om de gaten te prikken is bevestigd.
Na het gaten prikken kan er genaaid worden. Voor een eerste poging ben ik niet ontevreden over het resultaat.
Het eindresultaart. Volgende week gaan we wat experimenten uitvoeren voor de inhoud.
Vogelrestaurant
Vandaag heb ik thuis gewerkt.
Deze keer heb ik mijn camera naast mijn laptop gezet.
Vanuit de huiskamer heb ik zicht op het vogelrestaurant.
Het was er druk vandaag en ik maakte de volgende foto’s.
De foto’s heb ik gemaakt door soms gewoon
de knop van het fototoestel ingedrukt te houden.
De camera maakt dan meerdere foto’s in korte tijd
achter elkaar.
Zo ontstaan er series van foto’s.
Ik begin met de koolmezen. De grootste klanten.
Volg de maaltijd.
Kijkend naar rechts.
Met eten in de bek.
De paaldans
Een duo. In restaurant terminologie: een twee-tje.
In de zon.
Dan denk je misschien dat er alleen maar kleine vogels komen.
Alleen maar koolmezen.
Nu ze zijn wel in de meerderheid maar een enkele mus zie ik ook.
Die gaan niet naar het restaurant
maar zoeken de balkonvloer af naar restjes.
Maar ook grotere vogels bezoeken ons restaurant.
Alleen de zitplaatsen (het stokje) is te klein voor hen.
Ze hanteren een andere techniek.
Hier analyseert de ekster de situatie.
Dan vliegt hij op en probeert even stil voor het restaurant te blijven hangen en hapt dan een paar keer aan de zoutarme pindakaas.
Foto’s over het Valkenberg
Vandaag weer twee ‘gevonden voorwerpen’.
Allereerst een mysterieuze tekst op een van de wandelpaden
en daarna een bijzondere gebeurtenis:
de vijver staat veel droger dan normaal.
Meestal is dat om de fontein te kunnen onderhouden.
Glorious Lightyears.
Van de website ‘Uit’:
Nederlandse muzikant, tekstschrijver, componist, levenskunstenaar en echte Bredanaar Jeanpaulmarie begon zes jaar geleden met het produceren van zijn eigen muziek. Op 3 maart van dit jaar richtte hij zijn band Glorious Lightyears op en koos zijn eigen weg. Invloeden zijn te horen uit de donkere jaren 80 en new wave.
De fontein in het Valkenberg ligt droog.
Gelezen: Some early bindings from Egypt in the Chester Beatty Library
Chester Beatty Monographs No 7: Some early bindings from Egypt in the Chester Beatty Library by Berthe Van Regemorter, Hodges Figgis & Co LTD, 1958, with 13 plates.
Dit boek is geschreven door de Belgische boekbindster Berthe Van Regemorter.
Ze bespreekt daarin een aantal kaften van boeken die in de collectie
zitten van dit museum in Dublin.
De boekkaften zijn van hout en ze nam in 1958 aan dat ze stammen
uit Egypte en dateren uit de eerste eeuwen na Christus.
Ik neem hier wat slagen om de arm omdat dit boek is ontstaan
in 1958, bijna 60 jaar geleden.
Ook toen al was de schrijfster niet in staat al haar vragen te beantwoorden
en ik zou graag kennis nemen van de huidige stand
van de wetenschap op dit punt.
Neemt niet weg dat het een interessant boek is.
Ik kocht het van een Belgische boekbindster/private press
en oh ironie, het boekje is speciaal ingebonden.
De kaft is geen harde kaft maar een zachte, kartonnen kaft.
Op de rand van papier.
De kaft steekt een stukje uit ten opzichte van het boekblok
maar is niet stevig genoeg om mooi te blijven.
Het gevolg is dat het boek kwetsbaar is.
Some early bindings from Egypt in the Chester Beatty Library, with 13 plates, by Berthe Van Regemorter, 1958.
Gevonden voorwerp
Ik heb me dat nooit zo gerealiseerd,
maar in het Valkenberg vind je de meest vreemde zaken.
Eerder zag je hier foto’s van rommel, een rolstoel en een fiets,
vanmorgen zag ik een sweater liggen.
Infinit is gereed
Hier ligt mijn boek, opengeslagen, in de zon.
De deksel doet ook dienst als standaard voor de tekst.
In de doos zitten naar Infinit met de tekst nog een voorwerp en een koordje.
Het voorwerp en het koordje vormen samen een soort bok zodat de tekst mooi rechtop blijft staan. Het chassis is de lessenaar.
Zo staat dan het boek en kan het gelezen worden.
De tekst bestaat uit 8 delen maar de delen vormen samen 1 tekst.
Om de leesvolgorde te ondersteunen begint ieder tekstdeel
met het paginanummer.
Deel een en twee.
Tekst 1:
Een boek, voor mij, is een beschermings-mechanisme voor tekst, die het tegelijkertijd mogelijk maakt om van die tekst kennis te nemen.
B E S C H E R M I N G E N L E Z E N
Dat is nu een probleem met hoe het boekje Infinit wordt gepresenteerd. Infinit/infinite staat voor oneindig. Het is dan ook een presentatievorm van tekst die je ‘oneindig’ kunt omvouwen. Steeds kun je vanuit de binnenkant de volgende teksten openen. Om het lezen aangenaam en begrijpelijk te maken, kun je het boekje Infinit op verschillende manieren benaderen. Daarvoor heb ik een oplossing bedacht.
Dat voor wat betreft het lezen. Maar het element bescherming ontbreekt. Daarom heb ik een plat doosje gemaakt dat het boekje beschermt en tegelijk een presentatieplatform biedt.
Tekst 2:
Twee manieren, of misschien nog meer, zijn er om de pagina’s ‘om te slaan’. De doorlopende tekst wordt door die verschillende manieren van bladeren niet altijd goed leesbaar. Daarom begint iedere pagina van deze tekst met zijn paginanummer.
De bescherming van een tekst tegen vocht, licht, stof en gebruik, gebeurt vaak door een kaft. Maar soms is een doosje ook heel geschikt. Dit doosje heeft echter nog een functie.
P R E S E N T A T I E
Iedere keer als je een volgende tekst van het boekje wilt lezen, open je de pagina’s van de binnenzijde naar buiten, en draai je het boekje een kwartslag naar rechts. De opstaande zijkanten passen precies in de twee gleuven in de bodem van de doos. Zo kan de volgende tekst gelezen worden.
Deel drie en vier.
Tekst 3:
Drie functies kan ik bedenken die een reden zijn om een boek te maken, naast de functies die al genoemd zijn: plezier, verspreiding en het bewaren van de tekst en/of afbeeldingen.
V R I J H E I D
Uiteindelijk zijn de ideeën die tot tekst gevormd zijn het belangrijkst. Die tekst mag vernieuwend, controversieel, wervend of uitdagend zijn. Dat hoeft natuurlijk niet. De vrijheid om dat wat je bezig houdt op ‘papier’ te zetten en het te verspreiden, is een fundamenteel recht. Dat kan schuren, wringen en weerstand oproepen, maar dat mag/moet dan ook. Iets anders is het als mensen het recht om te beledigen opeisen. Dan lijkt het niet meer om de zaak te gaan maar om de actie op zich. Duidelijk is dat die grens erg gevoelsmatig en grijs is. Beter van afblijven dus.
Tekst 4:
Vier dat recht op persvrijheid en vrije meningsuiting. Schrijf, spreek, blog, presenteer, schets, teken, maak foto’s, zing en maak games (volgens literatuurwetenschapper F.W. Korsten zijn games de toekomst van de literatuur. Arnon Grunberg sluit daar op aan met ‘Ook taal is een simulatie van de werkelijkheid. Een game.’ Volkskrant 21/02/2015)
H O R I Z O N T A A L
Lees in dit boek bij voorkeur de horizontaal liggende tekst. ‘Liggende’ is hier letterlijk bedoeld. Lees vervolgens de tekst van links naar rechts.
Je kunt de teksten op de opstaande randen ook zien en misschien met wat moeite ook lezen, maar als je steeds de horizontaal liggende paren tekst leest, weet je zeker dat na de teksten een en twee, drie en vier, tekst
Deel vijf en zes.
Tekst 5:
Vijf komt, samen met zes, gevolgd door zeven en acht.
Teksten en tekeningen (of iedere andere vorm van afbeeldingen) zijn twee verschillende technieken om ideeën over te brengen. In die zin zijn ze voor mij hetzelfde en hebben ze, in relatie tot een boek, dezelfde functie. Maar ze zijn anders, ze kunnen elkaar versterken en sommige lezers beleven meer plezier aan een tekening dan aan een tekst en andersom. Met beide kun je een verhaal vertellen.
Het maken van een goed verhaal is een vak of kunst op zich.
V E R H A A L
Het is duidelijk dat schrijven niet een kunst is waar ik in uitblink. Deze tekst is dan ook een middel voor mij om het boekje Infinit te kunnen maken.
Tekst 6:
Zes dagen heeft het mij op zijn minst gekost om deze tekst te maken. De combinatie van het onderwerp en de eis, die ik mezelf had opgelegd, om iedere tekst met het paginanummer te laten beginnen, was veel gevraagd.
S C H R I F T
Maar het is gelukt en daarmee kunnen we nog even stilstaan bij de geschiedenis van het boek. Want al voel ik me soms een monnik, de geschiedenis van het boek is veel ouder dan dat van de Middeleeuwse monniken.
Al bij de oudste beschavingen (Soemerië, China, Egypte en de Indus-vallei) ontstonden verschillende vormen van het schrift (spijkerschrift, hiërogliefen, alfabet) en manieren om geschreven teksten te bewaren (klei, papyrus).
Deel zeven en acht.
Tekst 7:
Zeven jaar duurt een bepaalde opleiding tot boekbinder. Dat is niet te combineren met mijn werk en privéleven. Het moet wel een hobby blijven. Bovendien zit de lol er voor mij niet in om voor andere mensen boeken te maken.
B O E K
Zusterboeken. Dat is het grote thema waarin een aantal van de toekomstige projecten zullen komen te staan. Zusterboeken zijn boeken waarvan/waarover ik meer dan 1 exemplaar heb of gemaakt heb. Een tijd terug kocht ik bijvoorbeeld een zesde druk van Hella S. Haasse ‘Het woud der verwachting’, 1962. Toen kreeg ik een paar weken geleden nog een versie van dit boek van mijn moeder. Een negenentwintigste druk uit 2011. Deze boeken zijn zusterboeken en die horen bij elkaar te blijven. Daar ga ik voor zorgen.
Tekst 8:
Acht pagina’s over wat ik denk dat een boek is. Maar wat denken anderen? Ik zocht en vond bijvoorbeeld de volgende vertaalde definitie van Philip Smith (boekbinder uit Engeland)
Een boek is de verpakking van meerdere oppervlaktes die samengehouden worden in een vaste of variabele volgorde door een scharniermechanisme, enige vorm van ondersteuning of een container, met daaraan verbonden zichtbaar of gesproken inhoud die we een tekst noemen.
SAMENGEHOUDEN DRAGER VAN TEKST
Volgens de auteur sluit deze definitie tekstdragers als kleitabletten en rollen uit, zo ook enkelvoudige oppervlaktes waarop een tekst is aangebracht (een tekst op een folder is geen boek).
Volgens deze definitie kan een CD een boek zijn.
Gezien: Still Alice en Loin des hommes
De twee films die ik de afgelopen twee vrijdagen zag: Still Alice en Loin des hommes.
Still Alice gaat over een vrouw die op jonge leeftijd
de ziekte van Alzheimer krijgt, en haar gezin.
Een tragisch gegeven in een matige film.
De rol van oscarwinnares Julianne Moore is geloofwaardig,
maar de film is zwak.
Het probleem met een dergelijke film is altijd dat het allemaal
erg zielig is (veel gesnotter bij de dames in het publiek) maar
hoe maak je van een ziekte een interessante film?
Geen geacteerde documontaire?
Daarin slaagt de film niet.
Loin des hommes daarintegen is een prachtige film met mooie
ingehouden muziek van onder andere Nick Cave.
Schitterende opnames in het woestijngebied.
Het verhaal loopt goed, de karakterontwikkeling is geloofwaardig.
Op de meeste van deze punten slaat Still Alice de plank mis.
Gebaseerd op een boek van Albert Camus (De Gast).
Zapp your planet
Een Nederlands televisieprogramma voor kinderen tot 12 jaar
heeft blijkbaar een Engelse naam: Zapp your planet.
Wat dat zou moeten betekenen is mij volslagen onduidelijk.
Vrijdag werden er in Breda opnames gemaakt voor dat programma.
Blijkbaar doet men een actie tegen het plastic in de zee.
Daarom gaan ze door het land met veel plastic balonnen
en een vieze hijskraan (?)
Beetje onduidelijk allemaal.
De website is ook erg vaag.
Zapp your planet.
Infinit is bijna gereed
Na het Chassis is nu de deksel ook bijna gereed (Infinit, Spiabooks).
Nadat ik deze blog heb gemaakt ga ik de laatste hand
leggen aan dit boekblok met doos.
Hier zie je dat de dekselbodem al gereed is. De bodem is gemaakt van 2 lagen karton. De vier stroken die op de bodem liggen zijn de voorgesneden zijwanden.
Dan sla ik een paar stappen over: de wanden zijn inmiddels geplaatst en afgewerkt met een laagje karton van 1 mm. Hier ligt het gereedschap gereed om de deksel te bekleden met marmerpapier.
Het marmerpapier heb ik een tijdje geleden gekocht. Al gauw zal blijken dat dit niet de ideale papiersoort is voor om de deksel af te werken maar het kan wel en het is mooi papier. Hier staat de zelfgemaakte lijm al klaar, het marmerpapier is op maat gesneden en de plaats van de deksel is gemarkeerd, de deksel ligt ook gereed.
Het ingelijmde marmerpapier van Karli Frigge wordt op de wanden aangebracht. Het vochtige papier snijdt moeilijk. Dat zie je niet aan de buitenkant maar aan de binnenkant zijn de hoeken en de randen aan het binnenvlak lelijk. Dat moet ik gaan repareren maar eerst moet de deksel drogen onder bezwaar.
Het resultaat op onze glazen tafel.
Bovenaanzicht. Mooi papier, niet?
Vogelrestaurant
Het heeft even geduurd maar er komen nu toch
regelmatig vogels eten in ons ‘vogelrestaurant’.
Het zijn met name de koolmezen die de pindakaas heerlijk vinden.
Vandaag zit ik thuis te werken en zie ik ze regelamtig.
Met mijn mobiele telefoon heb ik foto’s gemaakt
maar de kwaliteit is helaas matig.
Die kwaliteit is zo matig door de zoomfunctie.
Dat is geen functie met werkelijke lenzen maar
een zoom door manipulatie van de beschikbare pixels.
eigenlijk trek je het beeld uit elkaar.
Maar toch, 2 foto’s:
Plantijn Moretus
Gisteren ben ik op bezoek geweest
in het Plantijn Moretus museum in Antwerpen.
Ik was er al eens eerder geweest
maar dat was erg lang geleden.
Anoniem, Plantijn, 16e eeuw.
Het is een fantastische ervaring.
Het museum is uniek omdat het een heel oude drukkerij combineert
met bijvoorbeeld stijlkamers en andere prive vertrekken
en prachtige boeken.
Hendrik Goltzius, Portret Christoffel Plantin met passer (detail).
De drukkerij toont een compleet beeld van een werkplaats
waar de letters werden ontworpen/gemaakt/gegoten, met de
kamer van de correctors, de zaal met de persen
en een complete boekwinkel.
Dat alles, meestal, beneden.
Boven zijn meer de privevertrekken, slaapkamers
en de bibliotheken!
Wenceslas bijbel of bijbel van Konrad Vechta, 1402 – 1403.
Zoals het hoort in Middeleeuwse patriciershuizen zijn de gebouwen
rond een binnentuin gebouwd.
De sfeer is dus top en de voorwerpen van bijbels tot schilderijen
van Rubens, van kopergravures en etsplaten tot prenten,
van gebruiksvoorwerpen tot de ambachtswerktuigen
Werkelijk uniek.
Museum Plantijn Moretus
Christoph Plantinus.
Plantijn had een aantal dochters. Een van hen trouwde met de
latere opvolger van Plantijn. Zo kwam de naam Moretus in de familie
en in de familiegeschiedenis.
De binnentuin van het Plantijn Moretus.
Balthasar Moretus.
De boekwinkel, compleet met werktuigen om geld op hun geldigheid te kunnen vaststellen.
Details van de wandbekleding. Hier de tapijten. Sommige kamers hebben heel speciaal behang.
De wapens van de beide families kom je op meerdere
plaatsen in het gebouw tegen. Je struikelt er haast over
als deze sluitstenen niet aan het plafond bevestigd waren.
Familie Plantijn.
De familie Moretus.
In een lang verleden ben ik ook een tijdje corrector geweest. Aan een dergelijk bureau zaten we niet.
Dat er ook kunstwerken waren met daarop de afbeelding van een proeflezer was me helemaal nieuw: Adriaan Van de Vennen, eerste helft 17e eeuw.
De kasten met letters. Tegenwoordig vinden we al die letters en lettertypes heel normaal maar in de tijd van Plantijn moesten die nog ontwikkeld worden. Onder andere hier in Antwerpen.
De zaal met de persen. Op het hoogtepunt van de uitgeverij had Plantijn 70 mensen in dienst.
Degelpers.
De twee oudste persen ter wereld.
Plantijn had een enorm aandeel in de wetenschappelijke boeken
die er in zijn tijd verschenen.
Niet in de laatste plaats omdat hij zelf het initiatief nam
een polyglot bijbel op de markt te brengen.
Een bijbel in meerdere talen.
Het vertrouwde Latijn maar ook Aramees, Grieks en bijvoorbeeld Hebreeuws.
Christophe Plantin, 1581, Mathias Lobelius: Kruydtboeck oft beschrijvinghe van allerleye ghewassen, hand gekleurd.
Plantijn Moretus: de grote bibliotheek.
Plantijn Moretus: de kleine bibliotheek.
Het aantal objecten in het museum is overweldigend maar de opstelling zorgt er voor dat het je niet overdondert. Hier typografische werktiugen. Veelal nodig bij het maken van de letters. Foto: Guy Hutsebaut.
De letters waar het allemaal om draait. Foto Joris Luyten.
Ten slotte heb ik er nog wat leesvoer gekocht.
Cafe de Beyerd: vooraankondiging Bier Historie
Een avond over bier, kan niet anders dan heel interessant worden.
Het gebedenboek van Maria van Gelre
Maria van Gelre
Gisteren vond ik informatie over een crowdfunding actie
ten behoede van het restaureren van het gebedenboek:
Het gebedenboek van Maria van Gelre, sinds de zeventiende eeuw bewaard in Berlijn, is uitzonderlijk: hoogtepunt van de boekproductie uit de Noordelijke Nederlanden rond 1400, en een van de mooiste en kostbaarste kunstvoorwerpen die er uit die tijd bekend zijn. Meer dan duizend bladzijden, een geïllustreerde kalender, zo’n honderd miniaturen en talrijke kleine drôlerieën in de marge geven dit boek een luxe uitstraling. Maar het is ook uiterst kwetsbaar: het perkament scheurt en op verschillende plaatsen laat de zeshonderd jaar geleden aangebrachte verf los. Al meer dan dertig jaar geleden is het daarom uit de band genomen en opgeborgen in een imposante doos waarop in rode letters staat: ‘Für die Benutzung gesperrt!’
De crowfunding actie staat onder leiding van Johan Oosterman (@johanoosterman)
en wordt ondersteund door de Radboud Universiteit in Nijmegen.
Ik heb gisteren ook meegedaan aan de crowdfunding actie:
Op de site doet mediëvist Johan Oosterman verslag van zijn project om 25 duizend euro te crowdfunden voor de restauratie van het boek.
Als hij dat bedrag bij elkaar weet te brengen dan wil hij het boek ook weer toegankelijk maken voor onderzoekers en het grote publiek. De eerste stap die daarvoor gezet moet worden is dus een grondig materieel en technisch onderzoek om vast te stellen hoe het boek beschadigd is geraakt. Pas dan is restauratie mogelijk. Als hij de 25 duizend euro bij elkaar weet te brengen dan zal restauratie plaatsvinden in de Staatsbibliotheek Berlijn.
Vandaag om 16:00 uur staat de stand op 19.770 euro.
Ga naar de website (http://www.ru.nl/mariavangelre/)
of naar de facebook pagina (https://www.facebook.com/gebedenboekmariavangelre)
en zie hoe prachtig dit werk is.
Van facebook heb ik een paar foto’s overgenomen:
Maria van Gelre, De bakker aan het werk, kalenderminiatuur in de marge van de maand december. In werkelijkheid is dit een geel kleine afbeelding. Maar zie eens hoe levensecht.
Maria van Gelre. Dit is een voorbeeld van een kalenderpagina met rechts een afbeelding. Dit is van de maand november. De pagina is schitteren. Op de volgende foto wat meer details.
Zie de florale motieven, de mooie kapitalen en de rode en blauwe opvullingen van de zinnen met hun decoraties.
Maria van Gelre, detail uit de kalender van november: het slachten van een rund. Een paar seconden later hoef ik niet perse te zien.
Olijven met boterzachte smaak van Creativo
De kok/egenaar van Creativo in Breda (Italiaans restaurant
aan de Oude Haven van Breda) en zijn vrouw hebben van hun vakantie
in Napels iets lekkers meegebracht waar ze ook hun gasten in laten delen:
hele mooie olijven met een zachte botersmaak. Heerlijk.
Doos met olijven van Creativo.
bij het eten kregen als aperitief een bakje met de olijven
en omdat we ze erg lekker vonden kregen we ook een grote doos
mee naar huis.
Daar wordt inmiddels al genoten van de olijven.
De olijven zijn al bijna op.
Overigens was het eten er afgelopen zondag ook erg lekker.
Maar dat is eigenlijk altijd het geval.
10 jaar
29 maart 2005 schreef ik mijn eerste blog op Weblog.nl.
Deze blog, nummer 4441, gebruik ik om het 10 jarig
jubileum aan te kondigen.
Dat lijkt me best een mijlpaal.
Argusvlinder 