Van een van onze reisgenoten,
ontving ik nog een tweetal spectaculaire foto’s.
Toen we van Flores naar Bali vlogen,
vloog het vliegtuig over de Kelimutu.
Op bijgaande foto’s zijn de kratermeren goed te zien.







De blauwe toon van de foto’s hebben natuurlijk te maken met de kleur
van de vliegtuigramen.
Zorg dat je op deze vlucht (Flores/Bali) aan de linkerkant van het vliegtuig zit,
(geredeneerd vanuit je stoel in het vliegtuig)
aan het raam met je camera in de aanslag.

De vlucht naar huis gaat weer via Kuala Lumpur.
Nog even langs het strand gelopen en een goede lunch genoten.















In Kuala Lumpur nog even koffie gedronken.
Voor het eerst in lange tijd weer goede koffie.





Toch nog wat geld uit Maleisie overgehouden.

Voordat we naar Indonesie gingen,
heb ik nog geprobeerd een oude Lonely Planet
van de Soenda eilanden te kopen.
Sommige bibliotheken hebben hem nog.
Maar je kunt hem niet meer nieuw in de winkel kopen.
Op Speurders.nl heb ik er een gevonden.
Ik wist niet hoeveel ik er voor moest geven.
Heb van mijn bod in ieder geval nooit meer iets gehoord.

Het is 10:30 uur.
We zitten op het vliegveld.
Het wachten is op het vliegtuig dat om 12:20 zou moeten vertrekken.

Stevie Wonder op iPod controleren:
a time 2 love

Playlist: Special




Ticket Maumere (Flores) – Denpasar (Bali).











Ik heb vanaf Sanur emails verstuurd.
Het was een hele goede verbinding.
Een zaak met leuke software die gelijk na beeindiging van de verbinding
de rekening voor je print.

Dit is het bericht dat ik toen verstuurde:

28/08/2006 Maumere

Het hotel waar wij in geslapen hebben ligt aan zee.
Het ligt een eind buiten de stad.
De stad en het koraal in zee is verwoest in 1992.
Een aardbeving op zee gecombineerd met een tsunami.
Vanochtend zijn we met de Bemo naar de stad gegaan.
De bemo is een soort deeltaxi.
Ze hebben een soort basisroute
maar kunnen daar van afwijken.
Het zijn kleine busjes.
Ze gaan normaal gesproken via de busterminal.
Dat busstation ligt in Indonesixc3xab meestal buiten de stad.
Naar het centrum (pertokoan) gaat met een bemo
dus in twee keer.
Pertokoan betekent zoiets als winkelcentrum.
Eerst met een bemo van de weg voor het hotel naar het busstation.
Dan met een andere bemo van het busstation naar het centrum.
Hier was dat 8000 en 6000 RP.
Het werkt prima alleen niet echt snel.
In onze eerste bemo zaten al 12 mensen
en een er zat een enorme partij goederen op dak.
L kon nog zitten op een bank.
Ik kon nog op de vloer.


Op het web vond ik het volgende ‘Bemo-verhaal’:

http://www.travelblog.org/Asia/Indonesia/Timor/
Om een idee te geven van het soort auto waar het over gaat:





The front… is for the driver and one to two passengers.
The usual stuff like tachometer and fuel gauge
are not that interesting at all.
Usually they are not working anyway.
A lot more interesting are all those lights and,
most important, the tapes.



The back… is where you squeeze in.
Two benches are on top of two large loudspeakers.
Usually there is another one just behind the driver.



The decoration… on the outside of the Bemo
and on all the windows shows pictures and poetry.
Love is a big issue.



The bemo boyxe2x80xa6..He’s the one that collects the money from passengers
getting off the Bemo. His second duty is to roll and smoke cigarettes
regardless of the weather, the speed of the Bemo, or his age.


Maumere is een levendige stad.
Veel winkels, veel mensen met hun handel op de stoep.
Mooie vis, kant-en-klare kaauw pakketjes, kant-en-klaar gesneden soepgroenten, enz, enz.



Monument in de buurt van de winkelstraat, centrum Maumere.





Kleine pepertjes en tomaten, al ‘voorgewogen’.



Kant-en-Klare ‘kauw’-pakketjes.







Jeugdige humor is ook in Indonesie soms moeilijk te volgen.





Zout.







weer eens wat anders dan altijd maar weer een kanarie.












In de middag rust op het strand en in het huisje.

Het huisje was trouwens prima:
een zitkamer, een slaapkamer met airco en tv
en een badkamer.
Gewoon toilet met bad en een wastafel met een goede spiegel.
Dat alles op het strand en schoon.

Links: KAMUS-online.com *) – 198353 phrases – the big indonesia dictionary.

Deze web site helpt je bij het vertalen van teksten
van het Indonesisch naar het Nederlands en andersom.

Erg handig.

Vandaag naar Moni: een rit van 180 kilometer.
We vertrekken om 07:00 uur.
Erg koud.
Het hotel van vanavond is gekozen omdat het 18 mensen kan herbergen.
Het is het enige hotel in Moni dat zoveel mensen aankan.

Na enkele korte onderbrekingen (waarvan een letterlijk)
zijn we om 16:20 uur in Moni.

Een onderbreking was een wandeling van ongeveer een half uur
over de Flores-weg.
Deze weg is onder Nederlandse leiding aangelegd
en in 1925 in gebruik genomen.



Het is dringen op de parkeerplaats van het hotel. Goed stuurmansschap.





Leuk paardje.



Een bemo met volledige bepakking.



Vreemd insekt. Niet dood maar er zat niet veel leven meer in.



Het was best een groot dier.



Voorbeeld van de ‘feestelijke poorten’ die werden opgericht
ter gelegenheid van de onafhankelijkheidsdag 17 augustus.
Je zag ze op veel plaatsen in ieder dorp of stad. Zeker bij kazernes, scholen, enz.



Moskee in Ende.



Straatventer.



De Floresweg.



Restant van een koloniaal verleden.





















Wegwerkzaamheden.





Jalan = weg, tutup = gesloten, sementara = tijdelijk.



Aandachtig wordt de krant gelezen.





Moni; motief gevlochten in de muur.
Idee voor mozaiek?







Ziet er goed uit, niet?
De werkelijkheid was toch iets anders.

25/08/2006 Bajawa en traditionele dorpen.

We starten vandaag met de bus.
De eerste stop is een dorp genaamd Bea.




Het dorp dat we gaan bezoeken ligt behoorlijk geisoleerd.







Typisch voorbeeld van een huis, boven op de nok de ‘versiering’.



Aangekomen in het dorp.



Paraplu-vormen met ‘altaar’.

Wellicht is hier een en ander verkeerd gegaan in de vertaling.
Het laatste dorp wat we bezochten is Bena,
dat is het meest bekende van de dorpen
waar we langs gelopen zijn.









Houtsnijwerk.



















Altaar of plaats voor voorouderverering en vergaderingen.





Ook makkelijk om zaden ed te drogen.



Het tonen van welstand is niet iets typisch voor alleen westerse landen.



In deze dorpen vind je zogenaamde Ngadu,
parapluachtige constructies die mannelijke
voorouders voorstellen,
vaak compleet met houten handen
en ingekerfde gezichten.
De vorm van de paraplu verwijst ook naar de hemel.
De vrouwelijke voorouders worden voorgesteld
door kleine huisjes.
deze verwijzen naar de aarde.





Slim gebruik maken van heuvelachtig terrein.











Een palmblad is een stevig stuk speelgoed.



De ‘varanda’ van een huis.





Aan de huizen is te zien hoe belangrijk het huis is.
Er wonen twee families in een huis.
De families zijn georganiseerd in een clan-systeem.
De clanhoofd woont in het familiehuis.
De oudste dochter erft het huis en de goederen die daar bij horen.
Dat is het matriarchale aspect van deze samenleving.
Verder worden de namen doorgegeven via de vrouwelijke lijn.
Mensen huwen binnen dezelfde klasse,
4 of meer familierelaties van elkaar af.
Er is bijvoorbeeld een klasse van bestuurders.

Een deel van bovenstaande informatie is afkomstig
van de toelichting die de gids Theo geeft
tijdens een bezoek aan de dorpen.
Met alle vertalingrisicoxe2x80x99s die daarbij horen.



Bamboe, gezien tijdens de wandeling naar het volgende dorp.







Cacao-plant met vruchten.



In de verte een waterval.







Groot blad met ronde zaden. Naam onbekend.





Cacaobonen nog in de vrucht.



Koffie.



Kruidnagel nog in de boom.





Vergezicht vanaf een uitzichtpunt.







Kruidnagel en vanille.

Na de stop bij Bea een wandeling gemaakt.
Een schitterend gebied van akkers en oerwoud door elkaar.
Daarna naar Bena.
Een sterk vercommercialiseerd dorp.
De toeristen schijnen er vroeg in de ochtend te komen.
Wij waren er laat in de ochtend.
Voordeel was dat we niet benaderd werden met producten van huisvlijt
en verzoeken om een pen.



Tweede dorp, Bena.















Bovenaanzicht.



Vulkaan in de wolken.







Daarna terug naar het hotel. (1 uur rijden).
In de middag naar Soa.
In dit dorp is een heet-waterbron.
Daar kun je luieren en zwemmen.
Heerlijk.



Heet-waterbron.



Mooi aangelegd, heerlijk warm water,
het ruikt er natuurlijk wel een beetje naar zwavel.
En als je er het water gaat liggen zul je er zelf ook naar ruiken.

Terug in het dorp Bajawa (14.000 inwoners) gaan we
op visite bij Anton onze gids.
Anton is getrouwd met een lerares Engels.
Ze hebben een dochter.
Samen met 4 studenten die bij hen onderdak hebben
wonen ze op het terrein van de school.
De school verhuurt de grond aan de leraren.
Die bouwen dan een huis daarop
of kopen dat (zoals Anton) van een voorganger.

Er is een mogelijkheid voor een wandeling
met uitzicht op een oranje kratermeer.
Theo, de lokale gids, bemiddelt in de huur van een bemo.
Hij leidt ons op de tocht.
Kosten 50.000 RP per persoon (5 Euro) (wij zijn uiteindelijk
met 6 deelnemers) en 25.000 RP entree tot het park.

Het is een mooie wandeling die 1 uur duurt berg op,
met als beloning een schitterend uitzicht op de vulkaan in de buurt.
Het kratermeertje is mooi om te zien.
Voor dat het donker gaat worden zijn we terug.












Mooie planten zomaar langs de weg.



















Kapok





Kapok





Volgens de regels van de fotografie, helemaal fout.
Maar ik vind hen toch leuk. Dat verschil in de gezichtjes!



Zomaar een dorp onderweg.



Zomaar een weg op Flores.





Palmsuiker in wording.
De productie van palmsuiker is een huisindustrie die vaker voorkomt in Indonesie.



De stookinstallatie.



Standbeeld in Bajawa.



Selamat Jalan (Goede reis).



Bad?.









Oude kraterrand.





Eerste blik op het oranje kratermeer.













Mondriaan in de natuur.





Mootje vis op de avondmarkt.

22/08/2006 Labuhan Bajo.

Behalve oefenen op de ingewikkelde naam
is er niet veel te doen in deze stad.
Echt een toegangspoort naar de eilanden.

We hebben een snorkeltocht gemaakt met dezelfde boot
waarop we de vorige nacht geslapen hebben.




Hier heb ik niets aan toe te voegen.

Dit is het andere boek dat ik gelezen heb tijdens mijn vakantie in Indonesie:De grote Parade van Rob van Scheers.Toeval? Nee toeval bestaat niet.Vorige week had ik nog een log over De grote parade.Toen sprak ik over de CD van oa Henk Hofstede.Deze CD was gemaakt naar aanleiding van de tentoonstellingmet dezelfde naam (La Grande Parade) door Edy de Wilde.Een van de schilderijen op deze tentoonstelling isStudy for portrait of van Gogh II door Francis Bacon.Het boek bestaat uit korte verhalen over verbindingenin de geschiedenis (de verborgen continiteit of secret continium).Zo woont de auteur in de Utrechtse Herenstraat waarvan Gogh door gelopen heeft om zijn lessen bij te wonenbij de kunstschilder Anthon van Rappard.Het is ook de straat waar de componist Andriessen woonde.Simon vestdijk woonde er een tijdje.Maar ook Bart van der Leck, Martinus Nijhof enz.Zo beschrijft dit boek hoe Francis Bacon zijn Study for portraitof van Gogh maakte naar aanleiding van het schilderij ‘De schilderop weg naar Tarascon’.Dit schilderij van van Gogh is inmiddels verloren gegaan maarer bestaan nog afbeeldingen van.Het schilderij Study for portrait of van Gogh II was door Edy de Wildeuitgekozen voor de tentoonstelling.Henk Hofstede en consorten kozen het uit voor een nummer op hun CD.Rob van Scheers beschrijft de ontstaansgeschiedenis.Toeval? Nee toeval bestaat niet. Lees verder →

21/08/2006 Rinca en de boottocht naar Labuhan Bajo.

Ik kan niet zeggen dat ik goed geslapen heb.
De ruimte is beperkt en kent zo wat beperkingen.
Uit bed stappen in het midden van de nacht is nog niet zo eenvoudig.
Natuurlijk kraakt iedere plank aan boord en je wil de anderen niet wekken.





Het ontbijt aan boord.



Aanvoer van verse vis.





Nog een paar varanen.









Rugzaanzicht.



De sterrenhemel is overweldigend.
Er is in de nabije omgeving geen kunstmatig licht.
De sterren zijn dan ook goed te zien.





Gespleten tong.







Al vroeg gaan we op een tweede wandeling.
Komodo National park ligt over meerdere eilanden.
Gisteren bezochten we Komodo, vandaag Rinca.
Bij dit eiland lag de boot de hele nacht al.



Wat ziet er dat vriendschappelijk uit.



Ze maken een dreigend geluid dat nog het meest lijkt
op een leeglopende fietsband.
De ribben zijn dan extra goed te zien.



Grote gespleten tong.





De wandeling met xe2x80x98Uncle Louisxe2x80x99 was de moeite waard.
De eilanden zijn erg mooi.
Het landschap is heel verschillend,
van mangroven tot heuvels en de varanen zijn er goed te zien.









Zo, nu even een ander dier.



xe2x80x99s Middags snorkelen.
Wij zijn rustig op de boot gebleven.
Lezen en zonnen.











Het eten aan boord is overvloedig en divers.
Vlees, vis, groente.
Knap hoe de bemanning met beperkte middelen
er in slaagt voor een groep te koken.



Een kleine varaan tussen het kreupelhout. Goed zoeken!





Op naar Flores.





Vreemde insekten.

In Labuhan Bajo, de eerste plaats na Komodo, Rinca en de varanen,
de zuidelijke toegangspoort tot het gebied,
vond ik een vakantiereclamefolder.
Dit is een zeldzaam mooie folder voor een land als Indonesie.

De volgende mooie plaatjes komen uit de folder.

Om dan ’s ochtends wakker te worden op die bootterwijl het windstil is,en de boot in een inham ligt die we de avond ervoor niet konden zienomdat het zo donker was, is een genot.Het water was strak en dat leverde onder andere de volgende foto op: Lees verder →

Het vertrek uit Bima doet pijn want het is nog erg vroeg.



Onze boot voor de tocht naar Komodo, een paar uur varen.



De slaapruimte aan boord.
Telkens ruimte voor 3 mensen rechts en 3 links.
Een eenpersoons ‘stapelbed’ hoog en 2 slaapplaatsen beneden.



Mooi weer.



Wel wat golven.

De zee was niet erg rustig.
(we gaan met een boot van Sumbawa Besar naar Komodo)
maar dat vond ik een leuke ervaring.
Echter er waren twee medereizigers zeeziek geworden.
De boot valt niet tegen, best ruim.
De slaapruimte is beperkt maar als er een aantal mensen op het dak slapen,
gaat het prima.












Gaandeweg wordt komodo (en de varaan) minder belangrijk.
De omgeving is zo verschrikkelijk mooi.












De boottocht naar Komodo is prachtig.
Het ene eiland is nog mooier, heeft nog mooier water,
heeft nog mooiere stranden dan het ander.








Regen dreigt en zal even later ook vallen.









Overal ter wereld kom je ze tegen: de souvenierverkopers.





De Bintang laut (onze boot) terwijl we aan land gaan.




Het weer begon zonnig maar het raakt steeds meer bewolkt.
Uiteindelijk zullen we zelfs regen ervaren.
De eerste keer (en de laatste keer zal later blijken) in deze vakantie.
In Bima had het xe2x80x99s nachts geregend,
maar daar hadden we niets van gemerkt.


De eerste varanen gezien tijdens een korte excursie.
Wat een prachtig eiland!




Laat me u voorstellen: de varaan.















Toeristen met gids; pas op ze bijten!.







Enorme bladeren.





Dan nog wat kaartjes spul:

Vervolg van Kleine Soenda eilanden 13.

In de middag zijn we naar de haven gelopen, door het dorp.




We leren nog een aantal nieuwe verkeersborden tijdens de wandeling.





De haven van Bima, eb?







Het was erg warm, zelfs aan zee. Dit is erg hard werken.





Even een spelletje tussendoor.





Of een hapje nemen.



De cementoverslag?



Even een pakhuis erbij bouwen.



Een moskee.



Benzinepomp voor brommers.




Vervolgens het paleis van de sultan bezocht.
Er zitten wat vrouwen die alleen Indonesisch spreken.
Ze leiden ons rond.
De meeste kamers van het paleis zijn leeg.
In een paar kamers staat een bed.
Er staan, met name beneden, een paar uitstalkasten.
Maar die staan in een gang waar geen licht is.
Het is een bijzondere ervaring maar je kunt hem overslaan.






Prachtige blik.



Wij kijken daar toch iets anders tegen dan de mensen in Indonesie.



Wij zouden geen foto’s van Japanners ophangen, denk ik.





(Ander) personeel doet wonderen.
Vanavond is het restaurant snel en efficixc3xabnt en kunnen ze
de vloedgolf aan gasten goed aan.
Het eten is er prima.

Terwijl we zitten te wachten op ontbijt
hebben we extra tijd om het restaurant van binnen
nog eens goed te bekijken.
Tegen de muur hangt een grote waaier.
Dat zit wel een leuk ontwerp in
voor een mozaiek.
Ik maak dan de volgende tekening
in mijn notitieboekje:



De omelet is prima en we zijn op tijd bij het hotel
voor de tocht naar de Dou Donggo-stam.
Alle andere leden van de groep hebben in het hotel gegeten.
Daar is een erg warm, broeierig xe2x80x98restaurantxe2x80x99 dat volgens mij
meestal als opslagruimte wordt gebruikt.

De tocht naar de stam gaat in drie minibusjes.
Onze chauffeur heeft volgens ons een schriftelijke LOI-cursus xe2x80x98gidsxe2x80x99 gevolgd
en doet vandaag het praktijkgedeelte.
Mooie route, prachtig uitzicht op de zoutpannen.

Het is een xe2x80x98verwendxe2x80x99 dorp.
De gids vertelt dat er maar 1 toeristengroep per maand dit dorp bezoekt.
Daarnaast gaan er nog individuele bezoekers naar toe.
De ligging van het dorp is prachtig.




Omgeving van Bima.



De zoutvelden van boven af gezien.



Het dorp waar we naar op weg zijn.
Donkere wolken en de zon wisselen elkaar af.


















Streng.












Die kleuren toch altijd.












Let op de houtconstructie van het huis.






De dorpsstraat.



Typisch huis.



Van (bananenplant?)bladeren worden linten gevlochten.



Typisch huis, werk/opslagruimte beneden.
Van de grond af tegen ongewenst dierenbezoek.









Bloeiende bananenplant.



‘Schuur’ voor het paard.


















Ons bezoek bracht nogal wat leven in de brouwerij.