Wouter Hamel in het Concertgebouw

Het is al weer even geleden, maar de avond was er niets minder om. Op 15 augustus was er een carte blanche concert van Wouter Hamel. Met een grote groep stijkers, een harpiste uit Engeland, een achtergrondkoortje, een blazersgroep, Benjamin Herman en nog meer vrienden. Zoals altijd was de ambiance van het Concertgebouw weer perfect.


Cucina de Linie

Om de wijk ‘Het Liniekwartier’ meer aandacht te geven in Breda
is vandaag voor het eerst een culinair festival gehouden in Breda
onder de naam: Cucina de Linie.
Het gaat om een kleinschalig festival voor amateurs en kleine ondernemers.
Niet gelikt, maar klein, leuk, goedkoop, vriendelijk.
De spoorzone in Breda moet de komende jarem op de schop.
Er moeten naast een nieuw station, nieuwe winkels,
huizen en kantoren komen op een terrein dat nu nog vol
bouwmateriaal en onkruid staat.
Vandaag gingen de hekken even open.
De espresso en de bruschetta was voortreffelijk.
Ik waande me in Zuid Frankrijk (nog nooit geweest).

Cucina de Linie.


De hoofdtent van Cucina de Linie.


Ik ga de volgende keer weer.


Tranen van Van Cooth

Tranen van Van Cooth is een feest van het levenslied.
Imca Marina zal vanavond het hoogte/diepte-punt zijn.
Vanmiddag leek het wel of 50+ zijn partijconventie hield in Breda.
Grijs was de hoofdkleur bij al die koren die met hun liederen
de stad versierden.

Allemaal imitaties van ‘De Zangeres’. Veemarktstraat.


Allemaal hun eigen stijl. Veemarktstraat.


Niet overal erg druk. Kasteelplein.


Aaron Huey: Indianen

Aaron Huey is een Amerikaanse fotojournalist.
Zijn camera is zijn gereedschap om verhalen te vertellen.

Een recent verhaal is het resultaat van 7 jaar
fotograferen in het Pine Ridge Indian Reservation.
Een reservaat of gevangenenkamp zoals hij het noemt.
Een gevangenenkamp zonder bewakers.
Het ergste soort van kamp dat er bestaat.

De Indianene die in de reservaten leven, hebben een leven
met bendegeweld, slechte leefomstandigheden, alcohol, drugs,
weinig opleidingsmogelijkheden enz.
De Amerikaanse overheid heeft, naar de mening van Huey, de verdragen
die met de diverse stammen zijn gesloten, stelselmatig geschonden.

Zijn foto’s zijn sterk.
Ze geven een heel betrokken beeld, zover zelfs dat hij zelf zegt
dat hij eigenlijk geen journalist meer is, maar dat hij een kant gekozen heeft.
De kant van de indianen.

Zijn foto’s hebben geen naam, geen detailbeschrijving, geen datering.
De namen van de foto’s heb ik dan ook verzonnen.
Ze zijn mijn interpretatie van wat er op de foto’s gebeurt

Wij kennen Pine Ridge allemaal van Wounded Knee.
het legendarische slagveld waar de Amerikaanse overheid
korte metten maakte met de Sioux (1890).
97% van de bewoners aldaar leven onder de armoedegrens.
(voor meer info:
http://www.popphoto.com/news/2011/05/american-photo-invisible-wounds)

Sommige van zijn foto’s zijn hard, realistisch,
andere geven een zachter, haast romantisch beeld
met prachtige kleuren.
De foto’s staan hier in een volkomen willekeurige volgorde:
op alfabet van mijn verzonnen, Engelstalige, titels.

Aaron Huey, Black Hills.


Aaron Huey, The Chief.


Aaron Huey, Gang.


Aaron Huey, Hope. Ik gaf deze titel omdat ik niet te negatieve titels aan de foto wilde geven. Ik was me toen nog niet bewust van het project dat Aaron Huey heeft gedaan met de grafisch ontwerper Shapard Fairey, de maker van de ‘Obama Hope-poster’.


Leefomstandigheden.


Mannen I.


Mannen II.

Twee mooie foto’s, beide fel van kleur maar de sfeer is totaal anders.
De mannen kunnen wel eens dezelfde zijn.
De eerste foto: mannen zonder iets om handen, hangen maar wat bij elkaar.
De tweede foto: kracht, eenheid.


Aaron Huey, My heroes have always killed cowboys. Graffitti: Mijn helden hebben altijd cowboys vermoord.


Pijnlijke geschiedenis.


Romantisch beeld van het indianenleven.


Aaron Huey, Tattoo.


Aaron Huey, Het Kruis.


Reizen.


Aaron Huey, Wild Boyz.


Aaron Huey, Jonge vrouw.


Aaron Huey, Jonge man.


Poster gemaakt door Shepard Fairey, Fairey gebruikt foto’s als basis van zijn grafisch werk. Foto’s van anderen. In dit geval een foto van Aaron Huey. Aanleiding is een campagne tegen de Amerikaanse overheid vanwege het breken van overeenkomsten met de indianen in de VS.


Schorsmolenstraat 13

Er is nog een gebouw in Breda
dat een onzekere toekomst tegemoet gaat:
het kapucijnenklooster aan de Schorsmolenstraat.
Het gebouw is gebouwd in 1889 en is al die tijd in gebruik
geweest door de ‘Bruine Paters’.
Ik herinner me nog goed dat ik een tijdlang volleybal gespeeld heb
in de Fidelis. Een gebouw naast de kloosterkerk
voor allerlei (opbouw)activiteiten en sport.
Maar de huidige kloostergemeenschap gaat in april 2013 verhuizen.
De Kapucijnen in Nederland nemen af in aantal en moeten zich
dus steeds meer terugtrekken op minder huizen.
Wat er met het klooster gaat gebeuren is nog onduidelijk.
Het complex bestaat uit de kloosterkerk (de Fideliskerk), het klooster
met eigen begraafplaats en een bibliotheek, een grote tuin
en bijgebouwen.
Reden genoeg om nu het nog kan een serie foto’s te maken.
allemaal van de buitenkant.

Mijn wandeling ging onder andere over de Haagdijk. Hier de gevelversiering van Haagdijk 8.


Dit gebouw heeft ook niets met het Kapucijnenklooster te maken maar lag op de route: Haagdijk 71, voorheen groothandel in kaas.


Zicht op het klooster vanaf de Haagdijk.


Het beeld links van de ingang van de kloosterkerk.


Dit beeld siert de rechterkant van de gevel.


Een kijkje vanaf de Schorsmolenstraat in de kloostertuin.


Kapucijnenklooster aan de Schorsmolenstraat.


De lange muur van de kloostertuin in de Schorsmolenstraat.


Zo ziet het gebouw er uit met Street view van Google.


En hier zie je goed hoe groot de oppervlakte van dit historische gebouw neigenlijk is.


Herindelingswerkzaamheden aan de Tramsingel. De achterkant van het klooster.


Het Klooster, de kloostermuur en de Kerktoren (?) vanaf de Tramsingel.


Een van de bijgebouwen is in gebruik als ruimte voor de Franciscaanse orientatie.


De kloostermuur langs de Nijverheidssingel.


Kloostertorens.


Kapucijnenklooster.


Kapucijnenklooster.


Ik zou best graag de binnenkant nog eens op de foto zetten.

NS Station Breda

Het station in Breda kun je moeilijk de Parel van het Zuiden noemen.
Het is lelijk, donker en vuil.
Gelukkig wordt het Verbouwd/Vernieuwd. Helemaal duidelijk is het me niet.
Vanochtend ben ik er wat foto’s gaan maken.

Willemstraat 26.


Steef Roothaan, Posthoornblazers, 1985.


Het stationsgebouw. Wel heel erg functioneel.


Het busstation. Daar ga je toch niet met plezier naar toe?


Het Stationsplein Breda.


Toegang tot het perron.


De noordkant van het station. Hier zijn de bouwactiviteiten in volle gang.


Overkapping van het station. Fantasieloos en goedkoop. Of het echt goedkoop was weet ik niet maar zo ziet het er wel naar uit.


Bouwplaats noordzijde station.


Voormalige ingang aan de noordkant.


Mooi kan ik het niet maken.


Onderdoorgang station.


Indiase Miniaturen

Afgelopen weken kwam ik een site tegen waar een bericht
was geplaatst over een boekje dat zich nu bevindt
in de Nationale Bibliotheek van Frankrijk.
Het gaat om een boekje met 24 bladzijden.
Op die pagina’s staan Indiase miniaturen.
Onbekend is wie de maker is en wanneer het boekje precies gemaakt is.
Soms zijn de miniaturen niet meer dan een schets, een aantal zijn
volledige illustraties.
Natuurlijk volgen hiewr een paar pagina’s.

Bibliothque Nationale de France, Departement estampes et photographie, FOL-OD-45A, 1615 – 1775.




Soms alleen de contouren.


Aurangzeb, 6th mughal emperor, Abul Muzaffar Muhiu ‘d-Din Muhammad.





Naast afbeeldingen van keizers en andere vooraanstaande figuren ook afbeeldingen van goden. Hier Durga.


Let op de leuke schoenen.