Nadat we ons hebben opgefrist in het hotel, zijn we terug naar het centrum
van Milaan gegaan om iets te eten.
Het is dan moeilijk geen foto te maken van de Dom.




Vanaf het terras (1 pilsje 10 Euro) in de roze, ondergaande zon.



Later op de avond in het kunstlicht.

Het zat me dwars dat ik niet precies de betekenis van ‘ossaria’ kon
achterhalen op het internet.
Vanavond zijn we dus naar de bibliotheek geweest
(het internet avant la lettre) en hebben daar
de volgende beschrijvingen gevonden.



Informatie uit de Larousse encyclopedie.



Informatie uit de Winkler Prins encyclopedie.

Zo, dat lucht op !

In Italie is nog steeds veel van de kunst, maar ook van de cultuur
in het algemeen, te zien in de kerken.
In Milaan tref je daar ook weer een bijzondere vertegenwoordiging van aan.
De San Bernardino alle Ossa.
De kerk ligt op een nietszeggend pleintje, pal naast een andere kerk.
Een kerk die qua vorm veel interessanter is.
Ik liep die andere kerk dan ook in op zoek naar het ‘ossaria’.
Zoek maar eens naar de betekenis van het woord op het web.
Het valt niet mee de betekenis te vinden.
Volgens mij is het een woord om de opslagplaats aan te duiden
van menselijke restanten na het ruimen van een ‘regulier’ graf.
In Milaan is er de ruimte mee versierd.
De kerk is niet bijzonder en je loopt de toegang tot het ossaria
makkelijk voorbij.
Maar dan is het schouwspel bijzonder.



Met name schedels en stukken ruggewervel. Tegen de muur.



Detail.



De versierde rand aan het plafond. Schedels en langere beenderen.



Nog een ornament tegen de muur, achter gaas.

Aangekomen bij de Dom blijkt een deel van het plein, aan de rechterkant
(met je gezicht naar de Dom) afgesloten te zijn.
Er worden filmopnames gemaakt.
In de Tweede Wereldoorlog is de Dom geraakt geweest.
Dat lijkt hier mee te spelen.
Zie de brokstukken op de grond.

Even voor alle duidelijkheid; Italie zat in de Tweede Wereldoorlog
in het verkeerde, fascistische, kamp.

Na het museum hebben we zonder boekje, zelf een wandeling gemaakt.
We hebben het kasteel van de Sforzesco’s
bezocht en het erom liggende park.



Standbeeld van Garibaldi voor het enorme kasteel.
Vanaf de Dom door de Via Dante zijn we door het kasteel,
door het park, naar de triomfboog gelopen en weer terug.

















Pavel Althamer, 2007, Balloon.
Gemende techniek, nylon, polyester, acryl, touw, helium.
21 x 6,71 x 3,66 meter.

Milaan kent twee bekende musea met schilderijen:
Pinacoteca di Brera en de Pinacoteca Ambrosiana.
Deze laatste is de kleinste van de twee en is vooral bekend
vanwege zijn bibliotheek waar manuscripten
van Leonardo da Vinci worden bewaard.



Vandaag bezoek ik de Pinacoteca Ambrosiana.
Een Engelstalige catalogus was helaas niet meer voorhanden.
Het museum is begonnen als verzameling van
kardinaal Frederico Borromeo.
Er zijn heel wat Nederlandse werken in de collectie.

Wat nog het meest bijbleef is het gebouw zelf.
De bijzondere binnenplaats een de mozaieken.
In de vloer maar ook tegen de muur.
En dan de oude suppoosten, ze achtervolgen je door het museum.
Af en toe lossen ze elkaar af als in een detective.
Om er voor te zorgen dat het niet opvalt dat je achtervolgd wordt.











Het museum heeft een mooie web site.
Het is even zoeken voor de Engelstalige versie van de web site maar
die is vanaf de homepage te bereiken: http://www.ambrosiana.it/ing/index.asp

Een voorbeeldje van de web site met een prent uit de bibliotheek:



Leonardo da Vinci, Bombardement.

Goed, wandeling 4: Sant’Ambrogio, Corso Genova & Via Torino.
Dat was de route voor de vrijdag na Hemelvaart.



Het begin in de Sant’Ambrogio. Een oude kerk. 11de of 12de eeuw.
Dat is ook goed te zien aan de vorm.
Niet van die frivole torentjes, maar een lage constructie.
Vrij donker binnen.
Mooi is zeker het plafond van mozaiek.

Nu, dit was een beetje een valse start.
We wilden eerst koffie gaan drinken.
Sommige mensen worden niet wakker/aanspreekbaar zonder koffie.
Maar dan wel buiten zitten.
Dat valt niet altijd mee in Italie.
Maar we hebbben uiteindelijk wel een plaats gevonden.







Dit grafmonument zal zijn schaduw vooruit werpen.



Terwijl we door een straat liepen viel mijn oog op een naambord.
Een beetje een roestige ijzeren zuil.
De tekst die in het ijzer was uitgespaard kon ik zo snel niet lezen.
Even later zie ik een gebouw waar een grote poort open staat.
We lopen even naar binnen.
Het blijkt dat in dit gebied vroeger een amphitheater heeft gestaan.
Er zijn nog wat kleine resten over.
Borden op een veld tussen de huizen waar het geboew moet
hebben gestaan, illustreren een en ander.



Met de onontkoombare moderne ‘versieringen’.



Parco dell Anfiteatro Romano.





Bij de rode punt ongeveer is de eerste foto gemaakt.







Porta Ticinese.



Detail van het oude poortgebouw.



Veel romeinse gebouwen of restanten ervan zijn er niet in Milaan.
Deze rij kolommen zijn een zeldzaam voorbeeld.
Milaan is geen Rome (en dat is maar goed ook).
Colonne di San Lorenzo.





Weer wat counter tourism.
Dit is de achterkant van de San Lorenzo Maggiore.
Deze grote kerk staat langs de kolommen van de vorige foto’s.
De achterkant in zo bijzonder omdat het toont wat een enorm groot
en enorm vreemd gebouw het is.
Tegen de achterkant staan een aantal hoge bijgebouwen die op grote hoogte
nog een verbinding hebben met de kerk.
De ‘torens’ lijken in baksteen uitgevoerd.
Ik heb geen idee wat hun functie is.
Het is in het park achter en opzij van de kerk trouwens goed toeven.



Nee dit is geen fruithandel.
Dit is snoep, in prachtige, levensechte vormen.
Het einde van onze wandeltocht met erg veel winkels.

Ook voor deze stedentrip hadden we een begeleidend boekje gekocht.
Belangrijk voor ons was dat er een aantal leuke wandelingen
in moesten staan.
Die staan in deze gids.
Al moet ik zeggen dat er verder niet veel instaat.
Verwacht dus geen achtergrondinformatie.
Wel leuke wandelingen.



Als het warm weer is (en dat was zo met Hemelvaart)
verwacht dan niet drie wandelingen op een dag te kunnen doen.
Er is veel te zien in Milaan.
Wil je winkelen: het is een paradijs op aarde !
Kijk je liever naar andere flanerende mesne: ideaal !
Ga je voor kunst of andere bezienswaardigheden: het juiste adres !

Wat een schoenen, kleding (voornamelijk dames), tassen en andere
dingen die je niet nodig hebt.
Voor design moet je echt op zoek. Dat is er niet op iedere straathoek.
Van mode kun je dat niet zeggen, je struikelt er over.

Natuurlijk veel restaurants.
Veel cafe’s.
Traditioneel en trendy.

Eindoordeel over de gids: niet sterk, een 6.

Dag 02 was voor ons de eerste wandeling uit het boekje:
Sant’Ambrogio, Corso Genova & Via Torino.

Op Hemelvaartsdag zijn we dus in Milaan aangekomen en gaan ’s middags
voor een eerste bezoek naar het centrum.
Met de metro.



Dit is een voorbeeld van een metrokaartje in Milaan.



De dom torent hoog boven de bebouwing uit.



Veel slanke torens die naar mijn gevoel een beetje vreemd staan op/bij die kerk.



De kerk staat vol beelden, zoals hier een wel erg kunstzinnige waterafvoer.



Martelingen en Schoone jonkvrouwe.



Mozes met de stenen tafels en daarop de tien geboden.





Nee deze foto staat niet op zijn kop.



Andreaskruis (?).



Moderne en oude kunst.



Vreemde schedel.
Calamita Cosmica, Gino de Dominicis (1947-1998)







De passage Vittorio Emanuelle II.



De voorkant wat beter in beeld.
De restauraties zijn (en blijven waarschijnlijk nog lange tijd) in volle gang.



Handel, handel en nog eens handel. En wat een prijzen !.





Het was druk op Hemelvaartsdag.





Vittorio Emanuelle II maar nu als standbeeld door Ercole Rosa (1878).
Het paard vol in de remmen.



Fragment van de deuren in de dom.



Onder toeziend oog.





Binnen in de kerk; erg donker.





Een straal licht en een lichte jas.



Frontaal.



Een zee van spitsen met zelfs daarop beelden.



De passage aan de binnenkant.



Het leuke was dat zelfs de naam van een grote hamburgerketen
hier in de passage in zwart/goud was uitgevoerd zoals alle andere winkels.



Leonarde da Vinci.



De Scala, het beroemde operagebouw.



Een oude marktplaats, soort Ebay maar dan ouder.



Heel soms een rustige plek. Hxc3xa9xc3xa9l, hxc3xa9xc3xa9l soms.

Tussen ons en Milaan zal het wel nooit meer helemaal goed komen.
De geschiedenis gaat jaren terug.
Ooit waren we met de auto op vakantie in Italie en onderweg naar huis.
De auto zowat zonder diesel, de benzinepompen dicht (zaterdagmiddag, siesta),
het verkeer rond Milaan een groot probleem, de weggen erg
ingewikkeld.
Dat is niet goed voor de zenuwen.
Jaren later hebben we er nog ‘trauma’s’ van.



Maar goed, Italie is fantastisch en na die onfortuinlijke middag bij Milaan
zijn we er al weer verschillende keren geweest.
Waarom dan toch niet nog een naar Milaan om de stad te zien.
We boeken de vliegtickets en het hotel via het web.
Het lijkt nog prima te gaan.
Al voor Dordrecht een eerste probleempje.
een van de hengsels van de rugzak gaat kapot.
Gelukkig is dat snel en zeer creatief op te lossen.
Dan een hotel bij Schiphol, Hermitage bezocht, eten bij Portugalia (!).



In de bus naar Schiphol, komen we erachter dat we ons vergist hebben
in de vertrektijd.
We hebben de boarding tijd aangezien voor de in-check tijd.
Even stressen maar op Schiphol is het niet druk bij onze balie
en de douane werkt ook vlot.
We dienden nog te wachten bij de gate.
Onze vluchten gaan vanaf Amsterdam naar Zurich, dan naar Milaan Malpensa.
Terug zullen we vliegen van Milaan Linate over Frankfirt naar Amsterdam.
Dat zijn de zegeningen van moderne luchtvaartmaatschappijen
die hechter samenwerken.
Het overstappen in Zurich gaat goed al zijn we wel de laatste
die nog aan boord gaan.



In Milaan nemen we een taxi naar het hotel.
We waren gewaarschuwd, dit ging veel geld kosten.
Met een weekendtas en de trein naar het centraal station is wel goedkoper
maar niet perse comfortabeler of sneller.
Zeker niet als je niet weet waar je hotel is.
Je gaat tenslotte om de stad te zien, niet om met bagage te sjouwen.
We gaan ook maar voor twee en een halve dag.
Ik had geschat tussen de 70 en 80 Euro.
Uiteindelijk, na bijna drie kwartier in een taxi, kostte dit 101 Euro.



Het hotel lag dan ook niet echt in de stad.
Het lag aan het eind van metrolijn 3, 9 haltes van het centrum.
9 haltes is ongeveer een kwartier in de metro.
Het hotel lag dan nog 15 tot 20 minuten lopen van het metrostation af.
Het hotel is niet slecht maar een business hotel.
Er overnachten veel mensen die voor hun werk
in deze voorstad van Milaan moeten zijn.
In de buurt was bijvoorbeeld een grote vestiging
van Eni en een van Agip.



Het begin was dus nog niet echt goed te noemen.

Zo, dat moest er even uit.
De komende dagen volgen onze andere avonturen in Milaan.

Dit is de folder van de zeer gevarieerde tentoonstelling in het Hermitage
over Perzixc3xab.
Ik weet niet veel over de kunst van Perzixc3xab.
Dus was deze mooie verzameling aardewerk, gouden voorwerpen,
kannen, schilderijen, manuscripten, enz een goede introductie.
De miniaturen in de manuscripten waren prachtig en
alleen al de moeite van het bezoek waard.



De formule van het Hermitage aan de Amstel is een gouden:
kleine tentoonstellingen, hoge kwaliteit stukken, uit een museum met naam
en faam, overzichtelijk opgesteld.

Ik vraag me wel af hoe ze dat in de nieuwbouw gaan doen.
De ruimte wordt dan veel groter. Ik las wel 10 keer zo groot.
Gaat men dan met een ‘vaste collectie’ werken aangevuld met tijdelijke
tentoonstellingen volgens het huidige recept.
Of gaat men tijdelijke monstertentoonstellingen organiseren.
Het kan. De Nieuwe Kerk heeft regelmatig grotere tentoonstellingen.
Die hebben er dan wel voor gekozen om veel aandacht te schenken
aan de opstelling van de voorwerpen.
Die is veel ‘natuurlijker’ dan wat je gewoon bent in een museum.
Indonesie was er een erg geslaagd voorbeeld van (Istanbul minder).
De opstelling in het Hermitage is toch een meer standaard benadering.
Nog even tot het voorjaar van 2009 afwachten.

Het onderwerp van de volgende tentoonstelling is overigens al bekend: