Allerlei weercodes: code geel, code oranje!
Gisteren sneeuwde het amper 1 centimeter.
Maar het wordt steeds zeldzamer: sneeuw.
Daarom toch maar foto’s gaan maken.
Sommige worden door de sneeuw haast abstract.
Dit beeld doet me bijna denken aan Tanaka Ryohei.
Het was op ons balkon.
Stam van een olijfboom.
Stadhouder Willem III op het Kasteelplein in Breda.
De Waalse Kerk in de Catharinastraat.
Begijnhof.
Valkenberg.
Tobias en de Engel, Mari Andriessen.
Hercules.
Het Kasteel van Breda.
Gisteren heb ik de katernen ingebonden tot een boekblok.
Vandaag heb ik er papier bij gezocht om als de schutbladen
te gaan dienen.
Dat is op maat gesneden en gelijmd en de platten zijn
uit grijsbord gesneden.
De volgende stap wordt dan de basis voor de boekband in
elkaar te zetten, het leer te gaan snijden en voorbereiden
(dunnen en een mal maken om het drukken van de tekst en
de lino op de boekband voor te bereiden).
In dit tempo dreigt het boek toch nog gereed te zijn
voor Koppermaandag.
Dit zijn de twee bladen paste paper die ik een tijd geleden gemaakt heb. Ik had ze zonder specifiek project in gedachten gemaakt. Maar beide zijn in hetzelfde rood. Dus dat gaat best mooi passen. De kleur die in de tekst wordt gebruikt is ook rood en die kleur gebruik ik ook voor de lino die op de omslag komt.
De katernen en de paste paper zijn in de snijmachine op maat gesneden. Ruim 16 bij 12 centimeter. De rug is gelijmd en er is gaas aangebracht om straks een goede verbinding tussen het boekblok en de boekband te krijgen.
Zo ziet het eerste schutblad er dan uit in het boekblok. De linkerhelft wordt straks tegen de boekband bevestigd.
Het schutblad achter ziet er dan zo uit. Minder fel van kleur maar een mooie, eenvoudige vorm.
Boekblok met platten.
Dan met de rug. In het nieuwe jaar kan dat in elkaar gezet worden en verder afgemaakt.
Dat ze werken tegen hondsdolheid of corona durf ik niet te zeggen. Lekker waren ze wel. Hupkes.
Misschien denk je: hoe zit het nou met Type C van het inbinden
van losse bladen volgens Keith Smith?
Nou ik ben er wel aan doorgegaan maar ik moet opnieuw lijm maken.
Probleem is dat ik nog een hoeveelheid heb staan met een zelf verzonnen
samenstelling en die wil ik eerst opmaken. Bijvoorbeeld aan paste paper.
Tegelijk ben ik met back pairing bezig. Een heel spannend experiment
dat tot nu toe goed verloopt. Dus de verschillende projecten vragen om aandacht.
Ik moet kiezen.
Maar goed vandaag even kort stilstaan bij de vorderingen.
De buitenkant van de achterplat is een paar dagen geleden al voorzien van een kunstleren bekleding. Egaal geel.
Intussen is de binnenkant ook egaal geel.
Het wachten is dus nog even op het voorplat.
Voor het nieuwe project heb ik besloten een bestaande
kartonnen boekband te gaan bekleden met leer terwijl
ik het leer decoreer met stroken leer van verschillende afmetingen.
Die stroken leer ga ik bevestigen en bewerken met een
techniek die ‘back pairing’ wordt genoemd door Mark Cockram
en die ook beschreven staat in het huidige nummer van
het blad van de Stichting Handboekbinden.
Dat artikel is geschreven door Karin Cox.
Nu heb ik de techniek van back pairing nog nooit geprobeerd. Ik ben niet ervaren in het werken met leer. Bij back pairing is het idee dat je de decoratie bovenop een stuk basisleer plakt om vervolgens aan de achterkant (back) van het basisleer, het leer te dunnen (pairing), zodat de decoratie vlak met het basisleer komt te liggen. Leer is een natuurlijk product en is dus niet altijd van perfecte vorm. Op de foto zie je dat het leer op een plaats is ingescheurd. Dat kan ik moeilijk gebruiken op een boekband maar ik kan daar gerust iets wegsnijden om een eerste test te doen.
Dit is mijn testlapje: het donkere leer is de decoratie en het lichte leer is het basisleer. Deze kleuren (met nog een paar) ga ik dadelijk ook in het echt gebruiken. Op het lichte leer zie je indrukken van de knijpers waarmee het leer opgespannen is geweest bij het schoonmaken van de huid (bovenaan en helemaal onderaan rechts).
Dan schaaf ik met een hobbyschaaf en mijn leerdunmes aan de achterkant de verdikking weg die veroorzaakt wordt door de decoratie. De driehoek van de decoratie wordt zichtbaar in de vleug van de vleeszijde van het leer.
Het vraagt wat werk en ik leer weer een paar dingen die ik al eerder ervaren had maar vergeten was. Je maakt het jezelf makkelijk als je het basisleer goed kunt vasthouden. Mijn stuk leer is ongemakkelijk klein. De schaaf heeft zo zijn afmetingen. Met het mes kun je op veel plaatsen makkelijker bij. Maar het mes vraagt weer een eigen benadering. Dat wil zeggen dat ik nog even moet nadenken in welke volgorde ik de decoratie straks op de definitieve bekleding ga plakken/bewerken.
De buitenkant van de boekband was al eens te zien op mijn blog. Hier zie je de binnenkant. Geschuurd. De band ligt op het basisleer dat ik net op maat heb gesneden.
Extra bericht: nog geen drie kwartier later!
Extra bericht.
De laatste volledige dag in Flores was bewolkt.
We hebben nog een boottocht gemaakt.
Altijd leuk.
Maar in Flores zelf was het feest. De kerk was versierd en het was druk.
Er werden voorbereidingen getroffen voor een goed maal.
Er werd nog een tent bijgebouwd (?)
Maya Pan. Deze bakker had ons al een keer ‘gered’.
Een smalle straat met muurschilderingen in wording.
De boot neemt ons eerst langs de brug die het eiland verbind met het vaste land.
Het museumeiland.
Flores.
We gaan naar een uitkijkpunt: Peninsula de Tayazal, Sendero mirador Rey Canek (pad naar het uitkijkpunt Rey canek).
Het uitkijkpunt is een houten toren op een hoog punt in het landschap.
Vanaf die toren heb je natuurlijk meer zicht op Lake Petén Itzá.
De versiering van de kerk is zichtbaar.
We laten de toren weer achter ons.
Terug bij het begin van de boottocht.
Het jasje dat ik onlangs kreeg is gemaakt uit
polyurethaan. Het jasje heb ik uit elkaar gehaald
en ik gebruik nu één mouw als bekleding voor een boekband.
Maar eerst moet ik de katernen, die ik gekocht heb van het Atelier de Ganzenweide, tot een boekblok vormen door ze aan elkaar te naaien.
Na het naaien is de rug gelijmd en breng ik een strook gaas aan. Vervolgens gaat dit geheel in de boekenpers. Als dit goed gedroogd is gaat dit straks nog even in de snijmachine om het boek schoon te snijden.
Intussen heb ik de maat van de boekband afgemeten op de mouw. De stof laat hier duidelijk zien dat op de elleboog de stof is opgerekt. Hopelijk zie je dat straks niet op de boekband maar ik heb goede hoop. Ik kies er bewust voor één naad te laten vallen op de buitenkant van de boekband.
Het voorplat eerst vastgelijmd en dan eens kijken hoe de boekband er uit komt te zien. Die oneffenheid als gevolg van de naad, verdient extra aandacht.
Het lijkt goed te gaan. Op dit moment ligt deze boekband onder de boekenpers. Morgen eens zien of het goed gegaan is.
Vanmorgen heb ik ook nog geprobeerd om in de polyurethaan
met een guts een tekening te maken. Maar daarvoor is de stof
te dun en ook al ziet het oppervlak er uit als linoleum
het laat zich niet bewerken.
Dus van dat idee ben ik afgestapt.
Idee was om op de boekband de contouren van een Gekruiste
Structuur Binding uit te snijden. Maar helaas.
Gisteren de platten afgemaakt. Op de foto hierboven zie je dat de riempjes al helemaal op hun plaats zitten, in en aan de rechter plat. Links zijn de riempjes al door de ‘tunnel’ gevoerd. Nog niet dwars door de eikenhouten plat.
Nu is het tijd om de dikte van het boekblok mee in overweging te nemen. De leren riempjes moeten worden doorgesneden (in de lengte, ter hoogte van het boekblok) om het naaien mogelijk te maken.
Nu de riempjes afgetekend zijn, is de eerste ingesneden en bevestigd aan de eerste plat. De katernen zullen straks op deze achterplat worden genaaid. Het riempje is gelijmd en vervolgens met drie messing spijkers vastgezet.
Gisteren al druk geweest met mijn opstelling.
Vandaag daar aan verder gewerkt.
Volgens mij is het zo goed als gereed.
De beelden spreken voor zich.
Vanochtend weer even aan het boekselen geweest.
Maar dan wel kerstboekselen.
Op het terrein van de FutureDome (de voormalige koepelgevangenis
in Breda) staan op de luchtplaatsen een groot aantal
bushokjes en telefooncellen.
Een paar weken geleden zijn van een van de bushokjes twee ruiten
vernield. Dat klas verkruimeld meer dan dat het breekt.
Dat kan ik goed gebruiken voor een glazen kerstboom.
Okay, dat is geen boekselen meer, maar ik vond het wel
een leuk idee.
Eerst met de grotere stukken de onderkant van een boom gemaakt. Gelukkig plakt zo’n hobbylijm alles aan elkaar.
Daarna heb ik het onderstuk op een stukje karton gezet en heb ik de boom afgemaakt. Grote vraag is of ik er nu nog sneeuw op moet aanbrengen?
Het raam van mijn werkplaats raakt steeds voller maar op de vensterbank is nog veel ruimte.
Vandaag is er naast de glazen kerstboom nog een boom bijgekomen (beide rechts).
Astrid Beckers-Enderman, Strengels & Letters – Boeken maken in middeleeuws Gelre.
Eerder schreef ik al een paar keer over de gelijknamige tentoonstelling
die eerder dit jaar te zien was (Museum Kasteel Wijchen).
Nu is daar deze leuke catalogus bijgekomen.
In vogelvlucht wordt de geschiedenis van het boek en de vele ambachten
die daar bij kwamen kijken aan de lezer voorgesteld.
Vervolgens worden een paar boeken die ook op de tentoonstelling te zien waren
nog eens grondig geanalyseerd met één bonusboek.
Een heel leuk boek over boeken voor een heel vriendelijke prijs: Atelier Libri
Het kan altijd beter maar ik ben best tevreden.
De toegevoegde druksels zitten op papier dat misschien
iets te stug is.
Met de leren rug ben ik heel tevreden.
De opgelijmde platten, mijn eerste poging, zijn aardig.
Ik moet alleen een methode of methodes vinden
waarbij ik het uiteindelijk resultaat niet te veel ‘beschadig’.
Te vaak, te onbeschermd in de pers bijvoorbeeld geeft op papier problemen.
Maar al bij al: tevreden.
Links de versie zoals die in de winkel te koop is. Mijn iets grotere versie ligt rechts. Deze foto heb ik genomen toen ik nog aan het nadenken was om op de onderste ‘M’ nog een ‘M’ te plaatsen. Om misschien meer balans in het ontwerp te krijgen. uiteindelijk heb ik dat niet meer gedaan.
Het boek gaat goed open. Het scharniert mooi op het leer van de rug. Misschien had het boekbindlinnen op de plat toch iets verder moeten doorlopen bij de inslag aan de lange kant van de rug.
De rug is geworden wat ik er van gehoopt had. In de voorbeelden die ik zag bracht men de rug direct op de rond gezette katernen aan. Ik wilde een rug die los blijft van de katernen van het boekblok en die bij het openen van het boek ‘open’ staat.
Een volgend dada-gedicht is van het type ‘Elfje’.
Ik had tot voor kort nog nooit van die vorm gehoord.
Maar er is een website waar een aantal dichtvormen
genoemd worden.
Mijn eerste vorm had ik zelf bedacht: 7 regels met
op elke regel 7 woorden.
Het ‘Elfje’ heeft in totaal 11 woorden:
regel 1: 1 woord
regel 2: 2 woorden
regel 3: 3 woorden
regel 4: 4 woorden
regel 5: 1 woord.
Het woord op regel 5 moet een soort samenvatting zijn.
Zelf heb ik een ‘Elfje’ gemaakt maar ik begin met
een echt Dada-elfje.
Maar nog daarvoor ga ik het gedicht dat ik vorige
week gezet en gedrukt heb, voorzien van een ‘dada’ (=stokpaardje).
Dus begin ik met het aanbrengen van de sjablonen op de definitieve gedrukte tekst. De pagina die in mijn dadadichtbundel komt.
Dan is dit het resultaat.
Dit is mijn dada-elfje. Nog steeds woorden uit het artikel uit Argus, uit de serie Verweesde boeken. De schrijver van het artikel is Theo Dersjant.
achterneef
verscheen doorgegaan
nooit van huis
misschien kieviet schools zoektocht
wellicht
Met de spattechniek, een tandenborstel, spatraam en ecoline, ga ik mijn versie van een elfje op de pagina spatten.
Reeds gespatte delen worden afgedekt met de uitgesneden vormen.
Langzaam verschijnt mijn engelachtig elfje.
De volgende stap ik om het dada-elfje te zetten met de hand en
het te drukken en zo ook mijn eigen gedicht.
Daarbij ben ik uitgegaan van de volgende definitie
van http://www.poezieverrijkt.nl:
Een elfje of elf is een gedicht van 11 woorden, verdeeld over 5 regels. De eerste regel heeft 1 woord, de tweede regel heeft 2 woorden enz. De vijfde regel heeft weer 1 woord en bevat meestal een samenvatting van het geheel.
letters
gebeeldhouwd begrip
lijnen in orde
gebogen inkt, strepen, tekens
woorden
Maar dat is voor morgen.
…maar het is langzamerhand een ganzenplaag in het Valkenberg.
Het zacht ontwaken in het Valkenberg in Breda. Oh, ja, dit is slechts een deel van de aanwezige dieren. De ganzenhoeder was niet aanwezig om ze bij elkaar te drijven.
Helaas is New York te ver weg om de tentoonstelling in
The Morgan Library & museum te bezoeken.
De tentoonstelling is The Magic of Handwriting: The Pedro Corrêa do Lago Collection
Of anders gezegd:
De magie van met de hand schrijven: de Pedro Corrêa do Lago Collectie.
Antoine de Saint-Exupéry, Signed handprint, 1935, collection Pedro Corrêa do Lago.
Giacomo Puccini (The girl of th golden West) La Fanciulla Del West, autograph manuscript, draft of portion of act 1, circa 1908, collection Pedro Corrêa do Lago.
Henri Matisse, autograph note, signed with initials, to Albert Skira, Nice, 16 february 1949, collection Pedro Corrêa do Lago.
Drie mooie voorbeelden van de meer dan 100 handgeschreven brieven,
notities, ontwerpen, foto’s enz.
Lijkt me schitterend.
Overigens Albert Skira was een Zwitserse uitgever die werk van
Henri Matisse heeft uitgegeven.
Vier jonge mensen, allemaal in zwart gekleed met zonnebrillen
en een grote ‘krant’ in hun handen.
Ze vielen wel op in het straatbeeld.
Ze gingen op een drukke hoek in de stad staan. Hier zie er twee van het groepje. Ze leken de krant te lezen maar een krant was het niet. Het was reclame voor een merk brillenmonturen. Het viel op.
Niet alleen wordt het museum gepoetst, geverfd en afgestoft,
de indeling van de tentoonstellingsruimte wordt minutieus
opgebouwd aan de hand van een maquette.
(Ontwikkeld in overleg met de stichting die de nalatenschap
van Fiep beheerd)
Die maquette geeft al een eerste beeld van waar,
welk werk van Fiep te zien zal zijn.
Ik maakte van de maquette de volgende foto’s:
Nederlands Drukkerij Museum in voorbereiding van de tentoonstelling Blikvangers over de boekomslagen, reclametekeningen en affiches gemaakt door Fiep Westendorp.
Zeg maar ‘Jip en Janneke in Etten-Leur’.
Dat wordt genieten vanaf 2 april tot en met 1 november 2017.
Aan de hand van de dia’s was het jaartal van deze
totaal verregende vakantie niet te achterhalen.
Maar het land is er niet minder mooi om.
Het eten niet minder lekker.
Vis is in Portugal supper!
Maar ook de beschilderde, aardewerk tegels zijn prachtig.
Een detail van de vorige foto.
Heel karakteristiek is de sobere architectuur waarin knopen een prominente rol spelen.
Porto is waarschijnlijk een heel prettige stad om te verblijven. We waren er in het najaar en de regen viel er met bakken uit de lucht.
Dit is een monument in Lissabon. Uit protest tegen geweld op Timor tonen de inwoners van de stad hun ongenoegen door de monumenten met zwart plastic in te pakken. De Volkskrant schrijft hierover in september 1999. Dus waarschijnlijk waren wij er op dat moment.
Nog even naar de regen in Porto met de enorme brug.
Padrão dos Descobrimentos, het monument voor de ontdekkingsreizigers van Portugal die hun gezicht naar de zee richtten. In 1997 waren we in Goa en in 1999 staan we daar waar de ontdekker (Vasco da Gama) van de zeeroute naar India vertrok (min of meer).
