Hier de resultaten van mijn gehobby van gisteren:
Mapleleaf Road op pagina 141.
Mapleleaf Road bladwijzer op pagina 6.
Mapleleaf Road reconstructie.
Hier de resultaten van mijn gehobby van gisteren:
Mapleleaf Road op pagina 141.
Mapleleaf Road bladwijzer op pagina 6.
Mapleleaf Road reconstructie.
Hoe vaak krijg je dat,
koude rillingen van muziek?
Luister eens naar ‘Where are we now?’ van David Bowie.
Van zijn laatste CD ‘The Next Day’.
As long as there’s sun.
As long as there’s sun.
As long as there’s rain.
As long as there’s rain.
As long as there’s fire.
As long as there’s fire.
As long as there’s me.
As long as there’s you.
Klooster van Daphni, Attica, 11e eeuw.
Vanmorgen liep ik naar onze brievenbus.
Ik wilde de kranten ophalen (alweer geen Volkskrant bezorgd).
Op de brievenbussen van ons appartementsgebouw stond een boek.
Een Prisma pocket.
De titel is ‘Manipulatie’.
Het boek is geschreven door Robin Cook.
Volgens mij is het een soort doktersroman
maar hij wordt aangeduid als een thriller.
Maar er was iets met het boek aan de hand.
De tekst op de omslag luidde:
“Ik ben niet kwijt, ik ben op reis,
kijk maar in mijn kaft!
Mag ik met je meeliften.”
Binnen in het boek stond een tekst die naar de website
van de organisatie ‘Bookcrossing’ verwijst.
Deze Engelstalige site heeft ook een Nederlandstalige variant.
Daar staat dat je boeken op reis kunt sturen en dat je ze via
de website kunt volgen.
Ik heb dus mijn boek even opgezocht (805-10129461).
Het is in 2011 in Gorinchem op reis gestuurd:
Ik heb er een bericht achtergelaten
dat het avontuur met het boek samenvat:
I found the book on top of the mail boxes of our apartment building. When I emptied my mailbox I took it with me. I’m not going to read it because this isn’t the type of book I like to read (thriller) but I will report about this on my blog. Made some pictures and will do something with it. Early next week I will take this book to Amsterdam. There I will have it continue the journey. I like the idea of Bookcrossing and will certainly send a book of mine on a journey.
Lezen ga ik het boek niet.
Daarvoor heb ik al te veel te lezen.
Maar ik heb wel door het boek gebladerd.
Daar vond ik het volgende:
“O, nee!” klaagde VJ”
Maar belangrijker nog was het adres, een paar regels lager.
Mapleleaf Road, nummer 714.
Adressen hebben met reizen te maken.
Immers je reist van adres naar adres.
Ook al weet je misschien aan het begin van je reis
het adres van aankomst nog niet.
Nu heb ik iets met bladeren.
En er slingeren er nog een paar rond omdat ik nog niet weet
wat ik er precies mee ga doen.
Vandaag heeft er een blad, een nieuwe bestemming gekregen.
Toegegeven. Geen van de bladeren zijn van een Maple, maar het gaat om het idee.
Het idee:
De vorm van het blad overbrengen op de pagina in het boek:
Vervolgens het adres duidelijk markeren.
De tekst is overigens nog steeds te lezen.
Vervolgens moet voorin het boek nog een bladwijzer komen.
Helaas zijn de bladeren die ik nog heb te groot.
Maar met een mes is daar wel iets aan te doen.
Het uitgesneden deel van het blad is precies
op maat voor de pocket.
Met Acril het adres en de pagina aangebracht.
Vervolgens is de pagina in de vernis gezet.
Het boek leent er zich niet zo goed voor.
De papierkwaliteit van de pagina’s is niet zo goed.
Maar ik moet het er mee doen.
“Hoe durf je zo met het leven te spelen?”
Mary Wollstonecraft Shelley
Frankenstein !1818)
Siegfried Woldhek, Kees van Kooten.
Leuk boekje, het boekenweekgeschenk, de Verrekijker,
van Kees van Kooten.
Ik raad het iedereen aan om te lezen.
Niet hoogdravend, niet supercomplex of overgeconstrueerd.
Geen oppervlakkige, moderne, populaire, snelle hap,
gewoon leesplezier!
Het weer zit niet mee.
Maar aan de bloemen in ons seizoensraam ligt het niet.
De achtergrond is nog somber,
maar de bloemen stralen!
Ik meldde al dat ik de CD van David Bowie had gekocht,
maar ik heb bij dat bezoek aan de platenzaak
nog een paar schijfjes gekocht:
Nick Cave:
De grote bard Nick Cave heeft vorig jaar
weer een album opgeleverd.
Donker, meeslepend, mysterieus als altijd.
Wel wat eenvoudiger van bezetting.
Geen grote orkesten die de achtergrond constant vullen.
Joe Jackson:
Iemand die de muziek van Duke Ellington in ere wil houden
kan op mijn support rekenen.
Hier samen met bijvoorbeeld Iggy Pop en Steve Vai.
Prachtige hoes.
Alleen daarom zou je hem al willen kopen.
Leuk detail.
Joe neemt zijn hoed af als tribute aan Ellington.
Hij doet dat bij het straatnaambord van de Duke Ellington Boulevard.
Een van de andere straten heet ‘Amsterdam’.
Bettie Serveert:
Die heb ik nog onvoldoende beluisterd om een reactie te kunnen geven.
Maar de hoes mag er zijn!
De poster is iets minder spannend dan deze foto. De weerspiegeling van gebouwen, auto’s en hun lichten hebben niets met de poster te maken.
De groene hand van het Kasteelplein.
De KMA – Stadhouderspoort.
Chasséveld.
Voormalig St Ignatius Ziekenhuis.
Grote Markt met de Grote Kerk.
Wie het weet mag het zeggen.
De Coeur de Boeuf is een tomaat met niet alleen een bijzonder uiterlijk
maar ook een bijzondere smaak.
Bij deze tomaat begint het rijpingsproces van binnen uit naar buiten.
De vrucht is dan rijp en smaakvol ook al is hij nog wat groen.
Deze tomaat is sterk geribbeld, heeft aflopende zijkanten
en is licht van kleur.
De Coeur de Boeuf is niet alleen bijzonder vanwege de smaak,
ook het hartvormige, lichtkleurende,
uiterlijk is kenmerkend en onderscheidt zich door het volle vruchtvlees
en het matige sap- en zuurgehalte.
Anders dan bij traditionele tomaten is de vrucht optimaal van smaak
als de schil nog groen is.
De Coeur de Boeuf heeft een vruchtgewicht van 180 tot 200 gram.
Deze tomaat is voor veel gebruiksmogelijkheden geschikt.
Bron: artikel op smulweb
Als ik de beschrijving mag geloven is mijn tomaat al te rijp.
Zo heb ik dat niet ervaren.
Hij smaakt prima op een boterham met kaas.
Beetje zout en peper.
Heerlijk.
En hij ziet er prachtig uit.
Ara Peterson, Blue/Orange roll, 2010, wood and acrylic paint.
Attributed to Francisco de Zurbaran, Head of a monk, black chalk grey wash with traces of pen and ink.
Detail.
Blue and white ovoid porcelain jar with scene from the Yuan Zaju drama ‘The savior Yuchi Gong’, 14th-century, Yuan Dynasty.
Howard Hodgkin, Wet evening, 2009 – 2012, pittura ad olio su legno.
Jan Dibbets, Red, 1976 – 2012, from New Colour Studies, colour photograph laminated to dibond.
Juan Fernandez ‘El Labrador’, StillLife with four bunches of grapes, 1630 – 1635, oil on canvas.
Lloyd Martin, Shift, 2013, oil mixed media on canvas.
Paul Klee, Flor tropical, 1920.
Rembrandt van Rijn, A thatched cottage by a large tree, a figure seated outside, around 1650.
Een oude boederij bij een grote boom, een persoon zit aan de deur.
Ik ben maar een leek en ken niet al deze werken.
Maar als ik zo’n beschrijvende titel tegenkom dan
probeer ik bijvoorbeeld ook even te zien
waar die figuur nu precies zit.
Dat is hieronder met fel groen aangegeven.
Rembrandt van Rijn, Self-Portrait with shaded eyes, 1634.
Deze week was er weer een zelfportret van Rembrandt in het nieuws.
Niet dit schilderij overigens.
Rena Effendi, Pararge Adrastoides Bienert, nearly extinct, Talish Mountains of Lenkoran, Azerbaijan, photo.
Bijna uitgestorven vlindersoort uit Azerbaijan, gefotografeerd door Rena Effendi.
Prachtig en past natuurlijk extra goed op de Argusvlinder.
India geschreven met Bellissima Script Redux Web ontqworpen door Alejandro Paul.
Als we de sneeuw van de afgelopen dagen even vergeten
en we doen net of het niet hard waait en koud is
dan hadden we deze week de eerste lente ochtend.
Het wordt al steeds vroeger licht.
Hier de KMA in de vroege ochtend.
Kasteelplein Breda.
CD’s koop ik al jaren niet meer.
Toen ik mijn eerste iPod kocht ben ik gestopt met het kopen van CD’s.
iTunes maakt je leven op dat vlak zoveel makkelijker.
Maar nu heb ik toch weer een paar CD’s gekocht.
Aanleiding was de nieuwe CD van David Bowie.
The Next Day.
Bowie is nooit een echte vernieuwer geweest.
Hij had goede voelsprieten voor vernieuwingen
en wist die beter dan wie ook, om te zetten in een product
dat grote groepen mensen willen kopen.
Deze terugkeer naar Berlijn en de helden uit die tijd is een aanrader.
Where are we now?
Het wordt langzaam weer die tijd van het jaar.
Mooie zonsopgangen.
Rode luchten.
Helaas zijn de foto’s met de telefoon van een beperkte kwaliteit.
Mijn moeder heeft mij haar muntenverzameling
in beheer gegeven.
Ik heb nu een plaats gevonden om een deel
van de verzameling in wisselende opstelling te tonen.
De eerste opstelling is een tijdelijke.
30 April lijkt me een goed moment
om de eerste echte opstelling te plaatsen.
Ons seizoensraam is opnieuw ingericht.
Tot voor kort stond de herfst centraal.
Vanaf vandaag is het raam gericht op de lente, Pasen, het voorjaar.