De Marucellianna bibliotheek werd in 1752 geopend als onderdeel van
het uitvoeren van het testament van de abt
en boekenverzamelaar Francesco Marucelli.
De bibliotheek was vanaf het begin bedoeld als een bibliotheek
voor iedereen, dus niet als een privébibliotheek.
Maar voor mensen die zelf de boeken niet konden kopen.
De spreuk op de gevel gaat daar over: ‘Maxime Pauperum Utilitate’.
De leeszaal (die ik bezocht) diende als een reservoir van boeken
met twee verdiepingen met walnoothouten boekenkasten.
De tweede verdieping heeft een gallerij.
De boeken op de onderste verdieping zijn gesorteerd naar onderwerp.
Het onderwerp is te lezen op de cartouches.

Marucelli zou tijdens zijn leven ook de mecenas zijn
van Dirck Helmbreker, een schilder geboren in Haarlem.

Dit is zijn zelfportret in krijt. Dirck Helmbreker, Self Portrait, 1650. Te zien op de Online Collection van de National Gallery of Art in Washington DC.

Helmbreker wordt beschreven in ‘De groote schouburgh
der Nederlantsche konstschilders en schilderessen’ van
Arnold Houbraken (2e druk, 1753).
De in de volgende tekst genoemde geboorte-
en sterfdatum kloppen blijkbaar niet.

Na hem komt de brave Konstschilder THEODOOR HELMBREKER. Hy werd in ’t jaar 1624 tot Haarlem geboren, maar heeft den meesten tyd van zyn leven in Italien gesleten, daar hy ook gestorven is in ’t jaar 1694 oud zynde zeventig jaren. De Romeinen hadden veel agting voor zyn Penceelwerken, en schatten de zelve in waarde nevens de Penceelkonst van Bamboots, daar zy veel zweem van hebben; en dit is de reden datmen van de zelve zoo zelden iets in Holland ziet.

Helmbreker heeft op zijn beurt weer een soort van
spoor terug naar de Lage Landen:

In 1695 he was commissioned to paint the main altar piece of the Church of St. Julian of the Flemings in Rome.

Sinds 1844 is de San Giuliano dei Fiamminghi de nationale kerk van de Belgen, de officiële naam luidt Koninklijke Belgische kerk en Stichting Sint-Juliaan-der-Vlamingen.

Een afbeelding van het altaarstuk door
Helmbreker kon ik op internet niet vinden.

Toen ik de bibliotheek ‘Riccardiana’ ‘ontdekte’ omdat ik er langs liep,
heb ik in de avond een email gestuurd met de vraag of ik
de bbliotheek kon bezoeken.
Na een positieve reactie ging ik op bezoek.
Onderweg zag ik de Biblioteca Marucelliana die open was.

Florence, Biblioteca Marucelliana, Leeszaal met in de verte de buste door Pietro Bracci van Francesco Marucelli.

Deze buste zie je tegenover de vorige. Gemaakt door Adriano Cecioni en het onderwerp is Giacomo Leopardi, een Italiaans dichter.

Afdeling woordenboeken.

Voyages du Chevalier Chardin.

De naamgever van de bibliotheek. Eerst twijfelde ik over welke buste nu wie voorstelde. Ze stonden wel op mijn foto’s maar niet in close-up. Terwijl ik in de bibliotheek was heb ik er onvoldoende tijd aan besteed. Maar ik vond op internet een foto.

Deze foto is afkomstig uit een proefschrift. Pietro Bracci, Porträt Büste Abt Francesco Marucellis, Bibliotheca Marucelliana, Florenz, Iris Haist, Skulptur im Kontext des Römischen Settecento, 2015, pagina 407.

Er was een tentoonstelling te zien in van die mooie
oude museumvitrine’s.
Ik denk dat (de dom van) Siena het onderwerp was.

Ottavio Fratini en Alessandro Bruni, Descrizione del Duomo di Siena, Stamperia Comunitativa presso Giovanni Rossi, 1818.

Maximilian Joseph Limpach, Facciata del Duomo de Siena, 1719, ets en burijn.

Volgens het Britisch Museum:

Biography
Engraver from Prague, whoese work was all made in Rome, especially for the Vatican press.

Portret van Francisco Marucellio, toegeschreven aan Davide Canoniche. Het was een heel interessant bezoek met voor mij heel veel nieuwe namen. Erg leuk.

Er was nog een tentoonstellingszaal maar daar was geen
licht aan. Dus na 1 foto ben ik maar doorgegaan want
er stond deze dag nog een bibliotheek op het programma.

De ronde houten hoeken van de zaal verbergen een veel moderner exterieur. Maar die deuren….

Sala di Lettura – leeszaal.

De bibliotheek heeft een folder.
Misschien interessant.