Uit welk jaar deze dia’s zijn heb ik niet kunnen achterhalen.
Ze zijn in ieder geval van voor 2000.
Maar wat een prachtige plaats!
Church of San Barnaba, Campo San Barnaba, Venice. Dit is de kerk die in Indiana Jones and the last Crusade voorkomt. Daar wordt alleen de gevel even gebruikt en doet de locatie vervolgens dienst als een bibliotheek.
Nog een foto uit de wijk Dorsoduro, een rustig maar heel interessant deel van Venetie.
Een klein woordgrapje in de titel.
Heads up betekent in het Engels zoiets als ‘bijpraten over iets’,
iemand een update geven.
Dat is natuurlijk wat ik met mijn blog doe, ik praat mijn bezoekers
bij over mijn bezoek aan Shanghai.
Maar het woord ‘Head’ staat ook voor ‘hoofd’.
De tentoonstelling met beeldhouwwerk in het Shanghai Museum toont
een prachtige groep beelden met allemaal prachtige, karakteristieke koppen,
hoofden.
Ananda, Song, AD 960 – 1279.
Wikipedia:
Ānanda was een van de belangrijkste leerlingen van Gautama Boeddha en werd bekend als de Beschermer van de Dhamma. Ānanda (Pali) betekent ‘hij die vreugde, plezier of verheuging brengt’.
Ānanda was een neef van de Boeddha en zeer nauw met hem verbonden. Hij trad in het tweede jaar na Boeddha’s verlichting in de Orde en was gedurende de 25 laatste jaren van het leven van de Boeddha zijn persoonlijke assistent en vergezelde hem op zijn reizen. Een belangrijk onderdeel van zijn taak was het onthouden van de toespraken (of suttas) van de Boeddha. Veel toespraken van de Boeddha vinden ook plaats met Ānanda als toehoorder.
Lady, Tang, AD 618 – 907, colored pottery.
Head of Lokapala, Tang, AD 618 – 907, stone.
Lokapala, Tang, AD 618 – 907, stone.
Head of Buddha, Tang, AD 618 – 907, stone.
Sakyamuni, Buddha stele, erected by Ling Ji, Tang, AD 828, stone (detail).
Thousand Buddha stele, Northern Zhou, AD 557 – 581 (detail).
Thousand Buddha stele, Northern Zhou, AD 557 – 581 (detail).
Dog, Eastern Han, AD 25 – 220, pottery (detail).
Eerder dit jaar kocht ik twee letterbakken.
Ze bevatten loden letters van het lettertype Gill, 12 punts.
Ik was er nog niet eerder aan toe gekomen de letterbakken
uit het plastic te halen.
Vandaag is de eerste bak geinstalleerd en uit het plastic gehaald.
Mijn letterbak met het lettertype Gill, 12 punts. De letterbak bestaat uit 4 groepen, althans dat is zoals ik het nu even indeel. Meestal liggen de hoofdletters linksboven, cijfers rechtsboven en de kleine letters en spaties onder rechts en links. Om uit te zoeken hoe de letters in deze bak liggen heb ik 4 regels met de hand gezet. Een regel voor ieder deel van de letterbak. Dat ga ik dan eerst eens afdrukken om goed te kunnen zien wat waar ligt. Daarna ga ik de tweede letterbak eens uit het plastic halen om daarvan ook te zien wat er precies in zit. Die bak is maar deels gevuld.
De vier regels met de letters in de volgorde van de letterbak. Zoals je ziet zijn sommige van de letters nog nooit gebruikt om af te drukken.
Er moet nog wel het een en ander gebeuren voordat de walk-in fontein op het Kasteelplein in Breda gereed is. We vragen ons wel af hoe hier de volgende keer de kermis kan staan. Dat was dit jaar toch een echt succes maar nu staan er ineens deze banken en de fontein…..
Kasseien, kasseien….
De walk-in fontein zelf is in ieder geval al wel bestraat.
Gistermiddag nog even gewerkt aan de bok.
De bok is niet zo zwaar maar wel onhandig groot.
Maar als hij straks helemaal staat maakt dat niet meer uit.
Ik heb nog een opstaand randje aan de voorkant aangebracht. Dan kan de letterbak er straks niet afglijden.
Even de letterbak passen. Zoals je op deze foto ook kunt zien zijn de poten verder verstevigd door ze aan elkaar te maken. Zowel rechts, links als aan de achterkant.
Zo komt hij dan in de nis te staan. De proefpers op zijn tafeltje past er precies onder. Nu moet ik alleen de letterbak er nog op zetten en dan kan ik de letters gaan inventrariseren. Private Press de Argusvlinder kan bijna beginnen.
Dit is het museum in Shanghai voor Chinese kunst.
Het museum ligt in het centrum van de stad aan People’s Square.
Het museum heeft een aantal verdiepingen die zich richten
op verschillende uitingen van de traditionele Chinese Kunst.
Ik bezocht drie afdelingen en het theehuis:
beeldhouwwerk, kalligrafie en schilderijen.
Op 16 september was het er warm en regenachtig en
omdat veel mensen vrij waren stond er een lange rij
voor de ingang van het museum.
Mijn vriend wilde zo dicht mogelijk bij het museum parkeren
maar een parkeerwachtm die eerst helemaal niet wilde reageren,
vertelde dat er geen parkeerplaatsen waren en dat je beter
naar huis kon gaan want je kon het museum toch niet meer in.
Tegen mijn collega zei ik: ga jij maar doen wat je vanmiddag nog moet doen,
zet mij hier maar af. Ik red me wel.
Na 20 minuten was ik in het museum.
Een prachtig museum.
Het is regenachtig. Het museumgebouw heeft een bijzondere vorm. Het is gevormd naar het voorbeeld van een oude bronzen kookpot (ding). Tegelijk symboliseert de vierkante benedenkant en de ronde bovenkant de aarde: ronde hemel en vierkante aarde.
Voor het museum staan een rij beelden van mythologische dieren.
Hierna volgen een reeks beelden uit de afdeling beeldhouwwerk.
Bodhisattva, Jin, AD 1115 – 1234, gold plated wood (verguld hout).
Lion, Tang, AS 618 – 907, stone. Een zichzelf krabbende leeuw.
Lokapala, Tang, AD 618 – 907, stone. De datering van de werken is vaak niet meer precies dan de periode. Dus je ziet bij verschillende beelden steeds dezelfde datums terug komen. Lokapala is een Boedhistische beschermer. Daarom worden de beelden vaak uitgevoerd met harnassen ed.
Sakyamuni Buddha stele, erected by Ling Ji, Tang, AD 828, stone. Hier is de datering precies. Waarschijnlijk is dat omdat men weet door wie deze stele is opgericht.
Mahasthamaprapta Bodhisattva, Sui, 581 – 618, stone.
Face of Buddhist stele, Buddha pentad, Northern Qi, AD 550 – 577, stone.
Thousand Buddha stele, Northern Zhou, AS 557 – 581.
Dog, Eastern Han, AD 25 – 220, Pottery – aardewerk.
Persoonlijk vind ik het geweldig dat ik een serie foto’s gemaakt heb
en als je dan ziet hoeveel periodes uit de Chinese geschiedenis hier
vertegenwoordigd zijn, dan is dat ongelofelijk!
Er is een scene van Mr. Bean die ik erg leuk vind.
De scene is eigenlijk leuk en triest tegelijk.
Chaplin humor, de betere humor wat mij betreft.
Je ziet Mr. Bean in een restaurant zitten, alleen aan tafel.
Hij is druk bezig een aantal kaarten te schrijven, stopt ze in een envelop
en plakt die vervolgens dicht.
Hij legt ze aan de rechterkant van zijn tafel.
Als hij klaar is kijkt hij even een andere kant op en
even later ‘ontdekt’ hij de stapel kaarten.
Volledig verrast opent hij de kaarten en is blij met alle
verjaardagswensen die hij heeft gekregen (van zichzelf).
In Nanjing bezocht ik met mijn oud-collega het eerste Ming
grafmonument. Het is het enige keizerlijke grafmonument
in de zuiderlijke hoofdstad van China. Alle andere graven van
Ming keizers zijn in de buurt van Beijing (de noordelijke
hoofdstad) te vinden. Die bezocht ik zeven jaar gelden.
Het grafmonument ligt in een parkachtig landschap met een
aantal toeristische attracties.
Vanuit het park heb ik op 22 september een kaart verstuurd
die vandaag 28 oktober is aangekomen.
Met een extra stempel omdat het een World Heritage Site is.
Hier is de datum en de stempel goed te zien.
Gisteravond heb ik nog even aan mijn bok gewerkt.
Het wordt een soort lessenaar waarop ik 1 letterkast
kan leggen. De letterkast moet dan op werkhoogte liggen
en de tafel met de proefpers moet onder de lessenaar passen.
De poten waren al gezaagd.
Wat een beetje tegenvalt is dat de steigerplanken
wel heel erg krom zijn. Maar het is gelukt.
Ik heb, net als alle andere verbindingen, de houten delen
aan elkaar gelijmd en met spijkers vast getimmerd.
Houtlijm tegen het blad en de draagconstructie.
Vervolgens timmer ik de poot aan het blad en aan de draagconstructie.
Hier zie je de eerste twee poten aan het blad vast zitten. Bij de volgende twee poten zal ik de afwerking pas later kunnen uitvoeren. De lijm moet eerst droog zijn.
De bok staat. De twee rechtse poten (die op de voorgrond van de foto) zitten hier nog niet aan de lessenaar vast. Dat is gisteravond nog wel gebeurd. Morgen wil ik dan nog extra versteviging aanbrengen tussen de poten onderling.
De hebben zijn wat teruggedrongen en niets belemmert je meer
om over de steiger te lopen. Ook de trap lijkt op zijn plaats
te liggen.
Vandaag maakte ik vanaf de aanlegsteiger de volgende foto:
Het idee is dat de bok schuin oploopt
uit twee steigerplanken ga ik de vier poten zagen die er voor
moeten zorgen dat het gewenste effect wordt bereikt.
Bovendien moet mijn proefpers er onder te rijden zijn.
Door onderhoud kan ik de foto’s niet uploaden naar Photobucket.
Update 27/10/2016:
De steigerplanken zijn niet helemaal recht afgezaagd. Dus daar moet eerst wat aan gedaan worden. Gelukkig zijn de planken lang genoeg.
Zo gaat dat mooi recht worden.
Dan teken ik de twee planken tegelijk af. Iedere plank levert een kleine en een grote poot op (en dan blijft er nog een stukje over).
Dus van de eerste plank is de korte poot gelijk goed op maat maar moet ik de langste nog op maat zagen. Bij de tweede plank is dat precies omgekeerd.
De vier poten zijn gereed. Eens gaan kijken of ik er vanavond nog iets aan kan doen.
Dit weekend snapte ik voor het eerst de bedoeling:
de fontein wordt uitgevoerd en hoefijzervorm,
dat is ook het geval voor een paar bankjes.
Maar ook in de bestrating komen hoefijzers te liggen
die naar het standbeeld van Stadhouder Willem III wijzen.
De eerste hoefijzers liggen al mooi in de bestrating.
Door onderhoud kan ik de foto’s niet uploaden naar Photobucket.
Update 27/10/2016:
Toen ik pas in Meermanno was zag ik in de winkel een mooi
boek te koop:
Arnoud Vrolijk, Jan Schmidt en Karin Scheper, Turcksche Boucken, De oosterse verzameling van Levinus Warner, Nederlands diplomaat in zeventiende-eeuws Istanbul.
Turcksche Boucken, De oosterse verzameling van Levinus Warner.
Dat kon ik niet laten liggen en ik heb het net uit.
Levinus Warner is een van oorsprong Duits geleerde die een belanngrijk
deel van zijn opleiding in Leiden genoot.
In 1638 meldt Levinus Warner zich in Leiden.
Naast Latijn en Grieks kreeg hij ook onderwijs in Hebreeuws,
Arabisch, Syrisch, Aramees en Perzisch.
Het niveau van al die talen is onduidelijk.
Al in Nederland kocht Levinus Warner zijn eerste oosterse handschrift.
Later als hij als Nederlands ambassadeur is aangesteld zal hij met
het verzamelen van manuscripten doorgaan.
Zijn omvangrijke bibliotheek (38 meter plankruimte)
laat hij bij zijn overlijden na aan de Universiteit van Leiden.
Daar is zijn verzameling nog steeds een belangrijk deel
van de collectie.
Het grootste deel van de verzameling van Levinus Warner wordt gevormd
door handschriften in het Arabisch – de cultuurtaal van de Islamitische wereld.
Handschriften in het Perzisch vormden ook een groot deel –
Perzisch de literaire taal in het oostelijke deel van de Middellandse Zee gebied
(de Levant), gevolgd door teksten in het Osmaans-Turks (de bestuurstaal).
Turcksche Boucken verschijnt bij de tentoonstelling in Meermanno
met dezelfde naam die loopt van december 2012 tot maart 2013.
Een hoofdstuk ‘Het maken van boeken’, geschreven door Karin Scheper
staat stil bij aspecten die nog niet goed onderzocht zijn.
Leuk is dat ze dit recht probeert te zetten in een boek van haar hand
dat in 2015 verscheen. Dat was ik toevallig ook al aan het lezen:
Karin Scheper, The Technique of Islamic Bookbinding – Methods, Materials and Regional Varieties. Een prachtig boek maar wel een tikkeltje moeilijker dan het makkelijk te lezen boek over Levinus Warner.
Een tijdje terug heb ik twee letterbakken met loden letters gekocht.
Voor mijn eigen private press.
Kort daarvoor kocht ik een proefpers. Daar heb ik een tijdje terug
een tafel voor gemaakt.
Nu nog een oplossing voor de letterbak.
Inderdaad, letterbak. Want een van de twee bakken is slechts voor
een deel gevuld. Die ga ik samenvoegen.
Het lettertype is Gill, een letter ontworpen door Eric Gill.
Wikipedia:
Arthur Eric Rowton Gill (22 februari 1882 – 17 november 1940) was een Engelse beeldhouwer, letterontwerper en ontwerper van uithangborden.
Leven en werk
Gill werd geboren in Brighton. De familie Gill verhuisde in 1897 naar Chichester, waar hij de Technical and Art School bezocht. In 1900 startte hij in Londen een praktijkopleiding architectuur bij W.D. Caroe. Hij bezocht ’s avonds een opleiding tot steenbeeldhouwer aan het Westminster Technical Institute en een opleiding kalligrafie aan de Central School of Arts and Crafts.
Gill werd in deze periode sterk beïnvloed door Edward Johnston, de ‘vader’ van de moderne kalligrafie en schepper van de belettering van de London Underground. In 1903 stopte Gill zijn studie architectuur en begon zijn carrière als letterontwerper en beeldhouwer.
Ontwerper
Gill was ontwerper voor de Golden Cockerel Press en runde samen met zijn zwager een eigen drukkerij, Hague & Gill.
Zijn bekendste letterontwerpen zijn door Monotype gefabriceerd, maar Gill ontwierp ook speciaal voor drukkerijen.
Het lettertype Gill Sans is zijn beroemdste creatie, en is sterk geïnspireerd op de London Transport belettering van zijn meester Johnston. Andere bekende lettertypes van Gill zijn Perpetua en Joanna.
Nu heb ik het volgende idee.
Ik maak een soort lessenaar. Groot genoeg om de letterbak te dragen.
Ik maak hem iets hoger dan het tafeltje en de proefpers.
Als ik ze dan niet gebruik nemen ze samen de plaats van 1 in.
Gisteren even hout gehaald en vandaag begonnen met het blad.
Dat is inmiddels gereed. De poten moeten er nog onder.
Hopelijk heb ik daar zaterdag tijd voor zodat ik aan mijn
eerste drukwerk kan gaan beginnen: een soort letterproef.
Vanavond laat Photobucket het afweten.
Zij hosten mijn afbeeldingen maar ze zijn in onderhoud.
Daarom kan ik de foto’s niet uploaden en aan jullie tonen.
Daar moet je dan nog even op wachten.
25/10/2016: update met foto’s.
Dit is de plaat waaruit ik het lessenaarblad wil gaan maken.
Het uitzagen van het blad was eenvoudig.
Nu ga ik onder het blad een kleine constructie plakken en vasttimmeren om straks de poten van de lessenaar er aan te kunnen bevestigen.
Daarbij laat ik aan de zij- en achterkant van het blad ruimte vrij om daar de poten (van steigerhout) aan te kunnen bevestigen.
Eerst de ribben aan de zijkant. Dan pas ik de achterzijde en voorzijde af om die ook te zagen, schuren en bevestigen.
Even alles op een rijtje zetten.
Aan het blad en aan elkaar bevestigen. Van alle spijkers die ik heb gebruikt ging er maar 1 fout. Voor mij is dat een prestatie.
Zo, het blad van de lessenaar is gereed. Aan de voorkant heb ik het hout bewust kleiner gehouden dan aan de zij- en achterkanten. Aan de voorkant komt er geen poot en er moet voldoende ruimte overblijven om de tafel met de proefpers er onder te kunnen rijden. So far, so good.
Herman Hugo, Het beleg van Breda, Obsidio Bredana.
Het beleg van Breda 1624 – 1625 was een van de gebeurtenissen in
de Tachtigjarige Oorlog.
Vooral de vestingwerken krijgen internationaal heel veel aandacht.
Velazquez zal het dan ook vastleggen op zijn schilderij Las Lanzas
en de aalmoezenier Herman Hugo brengt zijn verslag een jaar na inname
van de stad door de Spaanse troepen, bij Plantijn in Antwerpen uit.
Het verslag dat in het Latijn geschreven is zal vertaald worden
in het Engels en Frans.
We kunnen het nu ook in het Nederlands lezen.
Het verslag is goed te lezen. Af en toe staan er wat
langdradige stukken in over afmetingen en aantallen
van vestingwerken. Langdradig voor een leek.
Het boek eindigt met een overzicht van de Tachtigjarige Oorlog.
Geen overbodige luxe want op school heb ik daar nooit iets van begrepen
maar in dit boek staan de feiten handig en begrijpelijk op een rij.
Deze nieuwe putdeksel heb ik vorige week gefotografeerd.
Lei van de Grote Kerk.
Vanochtend was het lang mistig waardoor
de Grote Kerk van Breda maar heel langzaam
zijn Grote Toren kon laten zien.
Afgelopen vrijdag kwam ik erachter dat er straks
ook een trap naar de nieuwe aanlegsteiger komt.
Vanuit het Valkenberg kun je dan naar de steiger
die in de Singel ligt ter hoogte van de Delpratsingel.
Dat ziet er als volgt uit:
Aanlegsteiger bij de Delpratsingel in Breda met uitzicht op de Vuurtoren.
De ijzeren trap ligt nu nog naast de plaats waar hij uiteindelijk moet komen te liggen (denk ik).
Het ziet er nu al mooi uit.
De herfst is mooi in het Valkenberg.
Wat moet ik daar nog aan toevoegen?
‘Breda’ op het voormalige terrein van de CSM. Onderdeel van een groter geheel maar hier gaat het om.
De tekst van mijn boekje zet ik met de hand op de woensdagochtenden.
Op de woensdagavonden ben ik bezig de letters van het belangrijkste woord
van mijn boek, in lino uit te voeren.
Lino’s die ik in drie kleuren ga afdrukken.
Moeten ze wel goed op elkaar passen.
Ik wil 10 boekjes gaan maken en elk boekje wordt anders.
De teskt is in ieder boekje gelijk maar de ‘illustraties’ en
de bindwijze kan/zal steeds verschillen.
Dit is de letter ‘H’ aan het begin van de avond.
Het gaat hier om de tweede lino. Dit zal een donkere kleur worden en zal de letter zijn kleur geven. De eerste lino geeft de vulling van de letter zijn kleur. Daarbij zal ik een lichte kleur gebruiken (dat is nu het idee).
Vulling en letter.
De derde lino waarvoor ik hier de tekening op het lino heb gezet, zal een florale versiering aan de letter toevoegen. Hier is de tekening gefixeerd op het lino zodat het snijden eenvoudiger uit te voeren is. Ga voorlopig maar uit van de kleur groen.
Het handzetten voor mijn boekje vordert maar langzaam.
Dat op zich is niet zo erg.
Maar nu dreigt ook de letter Promotor op te raken.
Voor afgelopen woensdag was er nog genoeg maar
dan moet ik stoppen.
Mijn verhaal is nog niet af.
We zullen dus over moeten gaan tot het drukken
van de teksten, terwijl nog niet alle teksten gezet zijn.
De letters van de teksten die we dan gezet hebben kunnen
dan weer gedistribueerd worden (terug in de letterbank
gebracht worden). Dan kan ik met een letter met
voldoende ‘voorraad’ mijn tekst verder af gaan maken.
Promotor is de naam van het lettertype waar ik nu mee bezig ben. Het is een heel duidelijke letter die niet zwaar overkomt op papier.
Dit is het beginpunt van de ochtend. Een hele alinea is af.
Omdat we over moeten gaan tot het drukken van de teksten, gaan we de komende tijd gebruiken het huidige zetsel te corrigeren. Daarom zijn al mijn teksten nog een keer gedrukt. In het begin lukte dat nog niet zo goed op de proefpers.
Aan het eind van de ochtend is dit dan het resultaat. Verder gaan met het lettertype Promotor heeft nu geen zin meer.
Hier ligt het zetsel op de proefpers in Etten-Leur bij het Nederlands Drukkerij Museum.
Zo ziet de Promotor er dan uit als hij gedrukt is. Mooi lettertype! Prettig om te lezen. Ik zie al een fout.
Argusvlinder 