Maandelijks archief: oktober 2008

Rhodos, dag 5

Posted on by

Vandaag via Dimilia naar Apollona gereden.
(weer in het binnenland van Rhodos)
Het museum was gesloten.
Daar de weg genomen richting Profitis Ilias.
(ik vermoed dat wij zouden zeggen de profeet Elia)
Daar staat een soort chalethotel (?) en een cafe.


Chalethotel.


De Profeet Elia.


Wikipedia:

Elia is een van de grote profeten uit de Bijbel. Zijn veelbewogen leven is beschreven in de boeken 1 en 2 Koningen. Hij leefde in de 8ste eeuw voor het begin van onze jaartelling, toen het volk van Israxc3xabl opnieuw de afgoden was gaan dienen.

Hij ging naar koning Achab en kondigde een grote droogte aan. Toen niemand zich bekeerde, verborg hij zich bij de beek Cherith, waar hij elke ochtend en avond door raven werd gevoed.



Iconostase.




Profeet Elia en de raven.







Ook een picknickplaats.
Daar hebben we ons brood met kaas gegeten.
Via Empona naar Kritinia gereden.
Even verder ligt daar het kasteel.
Het is een restant van een Johannietervesting.
Mooi uitzicht.


Het kasteel in Kritinia.






















Aanzet tot een rond plafond.















Op de weg tussen het kasteel en de doorgaande weg stond in een bocht
een auto van waaruit men frisdrank verkocht.
We hebben er heerlijk uit de zon, onder de bomen, in de schaduw gezeten.
Even verderop zatten er een stel kippen,
onder het gaas, in de achterbak van een sloopauto.
Die moesten natuurlijk even op de foto.

Mulisch: Twee vrouwen

Posted on by

Een cruciaal deel van de tekst van dit prachtige boek
staat op pagina 62 (t/m 67).
De twee hoofdpersonen in het boek: Laura en Sylvia,
komen op een punt in hun relatie waarop Laura aangeeft
dat ze eigenlijk altijd al een kind had willen hebben,
alleen ze bleek in haar huwelijk onvruchtbaar te zijn.
Nu is het krijgen van een kind voor twee dames in 1975 een uitdaging.
Het onderwerp was ook niet echt bespreekbaar tussen hen.
Mischien dat de op een klassiek verhaal gestoelde voorstelling
kon helpen:

Kort er na las ik in de krant een vraaggesprek met een schrijver, van wie bij het begin van het Holland Festival een nieuw stuk in premixc3xa8re zou gaan. Dat was in juni. Hij zei dat vrouwenrollen bij de grieken natuurlijk altijd door mannen werden gespeeld, verkleed en gemaskerd als vrouw. Dat werd algemeen beschouwd als een sociale conventie, en in de meeste gevallen was dat natuurlijk ook zo.
… Wat de grieken betreft, daar bestonden helemaal geen gewone vrouwen: die waren zoiets als tegenwoordig elektrische keukenapparatuur annex broedmachines.
… Daarom had hij, deze schrijver, nu eens de mythe van Orfeus en Eurydike op het toneel gezet als een verhaal van twee mannen. Daarbij voelde hij zich gesteund door het oudste verhaal van de mensheid, het Gilgamesh Epos, waarin ook de man zijn vriend ging zoeken in de onderwereld.
‘Zullen we er heengaan?’ vroeg ik aan Sylvia.
Misschien dacht ik, leverde het stuk iets op dat vorm kon geven aan de toestand, waarin wij zelf verzeild waren geraakt; misschien konden wij achteraf over het stuk spreken, terwijl wij het in werkelijkheid over onszelf hadden.
… ‘Heb je er iets van ons in herkend?’
‘Van ons?’ Verbaasd keek zij mij aan. ‘Wie van ons zit er dan in de onderwereld?’
Ik lachte en nam zwijgend haar hand.
Jij, dacht ik, Jij zit ni de onderwereld, want jij bent een schim – niet van een gestorvene, maar van een ongeborene.

De voorstelling zou ook helpen, maar niet zoals Laura in gedachten had.
Sylvia zou bij de voorstelling de ex-man van Laura ontmoeten.



Laat ik dan hier toch even de kern van het verhaal van
Orfeus en Eurydike herhalen van Wikipedia:

Door het ganse land werd de verrukkelijke zanger Orpheus geprezen. Hij had van zijn moeder de gave van de zang gexc3xabrfd, waarmee hij alle mensen in vervoering bracht. Apollo schonk hem een lier en wanneer Orpheus zijn gezang liet horen, kon niemand de goddelijke macht ervan weerstaan. Alle dieren in de natuur, de vogels zowel als de vissen, ook de bomen, ja zelfs de gevoelloze stenen bracht de zanger in beweging met de tovermacht van zijn stem. Grenzeloos leek zijn geluk, toen hij de nimf Eurydice tot zijn vrouw nam.

Maar toch, hoe kort was dit geluk hun gegund! Toen de bekoorlijke nimf achternagezeten werd door Aristaeus, werd zij door een adder gebeten. Deze beet veroorzaakte haar dood. Een leven zonder Eurydice xe2x80x93 Orpheus’ gedachten lieten het niet toe. Hij greep zijn lier, sloeg de snaren aan en liet zijn verdriet tot de hemel doordringen.

Orpheus ging een plan ondernemen, zoals voor hem nog geen mens bedacht had. Hij zou in de onderwereld neerdalen en de heerser over de schimmen smeken zijn echtgenote aan hem terug te geven. Bij de poort die naar de onderwereld leidde, daalde hij af. Eens bij de troon, waarop Hades met zijn vrouw Persephone als heerser over de doden zetelde, nam hij zijn lier en begon te zingen.

De wezenloze schimmen luisterden naar de liefelijke klanken en weenden. Het koningspaar was niet minder ontroerd en besloten Eurydice weer bij hem te verenigen, op een voorwaarde: Orpheus mocht niet naar zijn geliefde omkijken, voor ze het zonlicht bereikt hadden.

Toen het eind in zicht leek, kon Orpheus de verleiding niet weerstaan. Hij keerde zich om en zag hoe zijn geliefde naar beneden werd getrokken om diep onder de grond als schim te verblijven, maar nu voor eeuwig.

Dan wordt in het fragment van Twee Vrouwen
ook nog het Gilgamesh Epos genoemd.
Wat is dat nu weer?

Wikipedia:

Het Gilgamesjepos is een van de oudste literaire werken. De oorsprong van dit heldendicht ligt waarschijnlijk in het Sumer van ca. 2100 v. Chr. Gilgamesj zelf zou koning zijn geweest in Uruk rond 2620 v. Chr. Het epos werd ontelbare malen overgeschreven en bewerkt en verspreidde zich over een groot gebied. Waarschijnlijk is het bijbelse verhaal van de zondvloed overgenomen uit dit werk.

Brood van gebuild tarwemeel, biologisch

Posted on by

Maar wat is dat nou: gebuild.
Ik zou zeggen: “in een buil gedaan”, zoals afgezakt dus.
Maar, even serieus, waarschijnlijk betekent het iets anders.
Dus gezocht op internet.
En bij http://www.huijgen.com/INEKE/ het volgende gevonden:

Volkoren tarwemeel
Dit meel is gemaakt van de hele gemalen tarwekorrel en heeft de voorkeur bij de methode Montignac. Dit meel bevat nog alles van de graankorrel dus ook de vezels, vitamine en mineralen. Naast volkoren tarwemeel zijn er ook tarwekiemen, tarwezemelen, geplette tarwe en gekneusde tarwe verkrijgbaar. Allemaal toegestaan bij de methode Montignac.
Gebuild tarwemeel
Dit is gezeefd meel. Gebuild tarwemeel heeft een uitmalingsgraad van 85% tot 100% (volkorenmeel) en is toegestaan bij de methode Montignac. Mocht u nog wat moeite hebben met het volkoren tarwemeel dan kunt u starten met gebuild tarwemeel (minimaal 85%). Hiermee verkrijgt u een rijk bruin brood. In dit meel is voornamelijk de zemel verwijderd, zodat het meel nog voedingsstoffen uit de kiem en aleuronlaag heeft behouden.

En als je daar dan brood mee bakt, hoe ziet het er dan uit?

En het belangrijkste: het smaakt heerlijk.

Mulisch: Twee vrouwen

Posted on by

Nog meer ‘De Da Vinci-code’ van Harry Mulisch.
Op pagina 60 begin een heel mooi stuk tekst.
Ook hier weer verwijzingen naar de kunstgeschiedenis.

Met Sylvia had ik de wandeling herhaald, die ik daarbinnen eens met mijn vader had gemaakt. Toen was ik nog een kind, en voor de eerste keer in Parijs met mijn ouders. Mijn vader zei, dat alle dingen in het museum zich bevonden op een lijn, die zich uitstrekte tussen twee punten. Het eerste was de Nikxc3xa8 van Samothrake bij de ingang, -marmer dat in de wind wappert, een witte, extatische verschijning uit een andere wereld, de overwinning, ook van de hand over de steen, onhoorbaar jubulend door het geschuifel in het trappenhuis. Het andere punt lag diep in het museum, op de assyrische afdeling, honderden meters verder. Mijn moeder was bij de renaissance gebleven. De stxc3xa8le van Hammoerabi. Een zwarte, slanke, glanzende steen, hoger dan een mens.
‘Zie je dat het een wijsvinger is?’
In de bijna vierduizend jaar dat die steen bestaat, was mijn vader misschien de eerste die dat heeft opgemerkt: dat hij de vorm heeft van een opgeheven wijsvinger, de vermanende wijsvinger van de wet. Ik kende die vinger – van juffrouw Borst. Op de plaats van de nagel is de koning afgebeeld, staande neemt hij de wet in ontvangst van de zonnegod, die op een troon zit. Daaronder, op het vlees, in glinsterend spijkerschrift de honderden artikelen.
Een er van herinner ik mij, mijn vader vertelde die toen en ik citeerde hem voor Sylvia:
‘Heeft een bouwmeester een huis gebouwd dat instort, en de bewoner wordt daarbij gedood, dan zal die bouwmeester gedood worden; wordt de zoon van de bewoner gedood, dan zal de zoon van de bouwmeester gedood worden.’

Twee vrouwen, pagina 61.

Deze twee kunstwerken kun je hieronder zien.

Dat van de hand van de Nikxc3xa8 van Samothrake heeft betrekking op het feit
dat het beeld in stukken werd gevonden en dat men pas
later na de eerste reconstructie de beschikking over
de hand kreeg.
Dat gaf een heel nieuwe visie op het beeld.


De Nikxc3xa8 van Samothrake: …marmer dat in de wind wappert, een witte, extatische verschijning uit een andere wereld, de overwinning…



De stxc3xa8le van Hammoerabi: …dat hij de vorm heeft van een opgeheven wijsvinger, de vermanende wijsvinger van de wet…

De kogel is door de kerk.

Posted on by

We hebben lang nagedacht wat nu precies welke kleur ging krijgen
in onze slaapkamer.
We hebben de eerste beslissing: alles wat kersenhout was wordt geel (circus),
terug in ere hersteld.
Onder druk van mogelijke tekorten aan verf hebben we gedacht
over andere oplossingen maar nu hebben we besloten
dan maar wat extra verf bij te kopen
en het originele plan uit te voeren.
In deze log foto’s van twee dagen werk:


De status van gistermiddag. De ombouw van het bed in de grondverf.



Vanochtend: de bovenkant van de nachtkastjes nog een extra laklaag.



Vanavond: een kant van de ombouw in de lak.



Ook de poten van het bed een volgende laklaag en de achterzijde van de deurtjes ook.



De NAC(ht)kastjes staan al weer op hun plaats.

Iets nieuws van de groenteboer

Posted on by

Gister heb ik dit zakje gekocht bij de groenteboer.
Wat denk je dat het is ?






Met flits.



Zonder flits.

Het gaat hier om vijgen.
Gedroogd en bestoven met een beetje bloem.
Daardoor plakken ze niet aan elkaar.
Waarschijnlijk zijn we wel gezoet.
Ik vind ze heerlijk.
Een verse vijg heeft (vind ik) bijna geen smaak.
Maar de geconfijte vijg wel.
Deze zit er een beetje tussen in.

Kunstvaria

Posted on by

k liep erg achter.
Dus even een inhaalslag.
Het verzetten van de tijd geeft me een uur meer dan normaal.
Misschien is dat net genoeg.

Weer heel mooi.
Weer nieuwe ontdekkingen.
Echt prachtig.


Andrea Riccio, The shouting horseman, circa 1510xe2x80x931515.


De roepende ruiter van Andrea Riccio.

Dat zie je niet zo vaak in mijn serie.
Mooie bronzen voorwerpen.
Deze kunstenaar kende ik helemaal niet.
Dus even een korte toelichting inlassen:

Wikipedia:

Andrea Riccio (c. 1470 xe2x80x93 1532)was an Italian sculptor and occasional architect, whose real name was Andrea Briosco, but is usually known by his soubriquet meaning “curly”; he is also known as Il Riccio and Andrea Crispus (“curly” in Latin). He is mainly known for small bronzes, often practical objects such as inkwells, door knockers or fire-dogs, exquisitely sculpted and decorated in a classicising Renaissance style.He was born at Padua, and first trained as a goldsmith by his father, Ambrogio di Cristoforo Briosco. He later began to study bronze casting under Bartolomeo Bellano, a pupil of Donatello. As an architect, he is known for the church of Santa Giustina in his native city. His masterpieces are the bronze Paschal candelabrum in the choir in Basilica of Sant’Antonio at Padua (1515), and the two bronze reliefs (1507) of David dancing before the Ark and Judith and Holofernes in the same church. His bronze and marble tomb of the physician Girolamo della Torre in San Fermo at Verona was beautifully decorated with reliefs, which were taken away by the French and are now in the Louvre. His smaller, easily transportable, works appealed to collectors across Europe.


Samenvatting en vertaling:
Riccio was een Italiaanse beeldhouwer en soms ook architect.
Zijn echte naam was Briosce,
maar meestal wordt hij genoemd bij zijn bijnaam ‘krullenbos’.
Hij is met name bekend van zijn kleine bronzen voorwerpen.
Vaak praktische objecten zoals inktpotten of deurkloppers.
Geboren in Padua is hij opgeleid tot goudsmid.
Pas later leerde hij brons gieten.
Zijn meesterwerk is een grote bronzen kandelaar in het koor
van de Basiliek van St. Antonius in Padua.
Veel van zijn werk is in prive collecties.




Andrea Riccio, Satyr, 1506xe2x80x931508.





Carleton Watkins, Cape Horn, Columbia River, Oregon, 1867.


In tijd een enorme sprong.
Van de Italiaanse Hoog-Renaissance naar de pioniers van de fotografie.
Naar het echte Wilde Westen!




Cildo Meireles, Meshes of freedom I, 1976.


Cildo Meireles is een Braziliaanse kunstenaar.
‘Meshes’ is het Engelse woord voor gaas in de betekenis bijvoorbeeld van
kippegaas of een vliegenhor.
Dus een plat voorwerp dat de bedoeling heeft bepaalde zaken buiten te houden.
Dat in verbang brengen met ‘de vrijheid’ op de manier
zoals hierboven te zien, vind ik bijzonder (mooi).

wikepedia:

A mesh is a flat, semi-permeable barrier made of connected strands of metal, fiber, or other flexible/ductile material. Mesh is similar to web or net in that it has many attached or woven strands




Claus Mroczynski, White House, Canyon de Chelly, circa 1998-2000.


Het Witte Huis is meestal de naam voor de woning van de Amerikaanse president.
Maar het is ook de naam van deze ruine in het National Monument Arizona.
Op een moeilijk toegankelijke plaats hadden de indianen
een leefgemeenschap.
De ruine zijn de resten daarvan.
Terug naar het Wilde Westen!




Emilio Sxc3xa1nchez, Untitled: Casita Doble, 1980.


Prachtig olieverf werk.




Giovanni Battista Tiepolo, The flight into Egypt, 1750-1760.


Dit onderwerp komen we vandaag nog een keer tegen.




Joan Mirxc3xb3, Woman in the night, 1945.





Josef Koudelka, Invasion 68: Prague.


Praag 1968: Russische tanks op straat.
Leg dan nog maar eens de relatie naar: Cildo Meireles, Meshes of freedom I.




Lorenzo Lotto, Portrait of Giovanni della Volta and his wife and children, 1547.


Portret van Giovanni della Volta met zijn vrouw en kinderen.




Norman Lewis, Untitled, 1960-1964.





Paul Cxc3xa9zanne, L’Estaque, Vue du Golfe de Marseille, 1878-1879.


Je zou zo naar Frankrijk willen.
Alleen spreken ze daar Frans.




Peter Zimmermann, Ambien, 2006.





Rembrandt, Samson and Delilah, 1636.


Twee prachtige en heel verschillende werken van Rembrandt.
Dankzij een grote tentoonstelling over hem in Madrid,




Rembrandt, The rest on the flight into Egypt, 1647.


Rustplaats tijdens de vlucht naar Egypte.
Waar hebben we dat eerder gezien?


Kunstvaria

Posted on by

Veel Picasso. Mooi!
Twee Dali’s, niet altijd mooi, maar nu wel!


Alfred Jacob Miller, Buffalo Hunt, 1838-1842.





Ansel Adams, Maroon Bells near Aspen, from portfolio VI, 1951.


Ik dacht ‘Maroon’? Dat is toch een kleur?
Dit is toch een zwart-wit foto.
Blijkt de berg met twee pieken op deze foto Maroon Bells te heten.




Caravaggio, The calling of Saints Peter and Andrew, 1603-1606.


Deze Micheangelo Merisida Caravaggio is in bezitvan de Engelse Koninklijke familie.
Het is misschien wel het mooiste werk van deze log.




Christo and Jeanne-Claude, Over the river project for the Arkansas River, 1999.





Dirk Peter van Lokhorst, Cows at waters edge.


Hiezo zijn dubbele voornamen van deze tijd: Dirk Pieter.
Ik kan alleen maar van deze schilder achterhalen dat hij uit Utrecht komt
en dat dergelijke schilderijen met koeien in de hoofdrol zijn specialiteit was.




Edouard Manet, Le dxc3xa9jeuner sur l’herbe, 1863.


Picasso, en vele andere scilders, hebben werken op dit werk gebaseerd.
Het veroorzaakten een schandaal bij de eerste vertoning.
Blijft een prachtig werk.




Eugxc3xa8ne Delacroix, Femmes dxe2x80x99Alger dans leur appartement, 1834.


Nog al zo’n inspiratiebron voor vele schilders.
Ook voor Picasso.
Een van de weinige orientalistische schilderijen
die als meesterwerk worden erkend.




Giovanni Bellini, Allegoria sacra, circa 1485-1488.


Er is een hele grote tentoonstelling rond Bellini.
Vandaar in deze web log twee werken van zijn hand.




Giovanni Bellini, Presentazione di Gesxc3xb9 al tempio, 1465-1470.


De presentatie van Jezus in de tempel.




Jan I Brueghel, Paysage hivernal avec des voyageurs.





Joseph Mallord William Turner, Grenoble bridge, 1824.





Leonardo da Vinci, Sketches for an equestrian monument, 1508-1510.


Schetsen voor een fontein.




Lucian Freud, Dead heron, 1945.


Lucian Freud, dode reiger.
Het verenpak spat zowat van het doek af.




Maharaja Bakhat Singh and zenana women, 1748xe2x80x931750.


Onlangs zijn er een groot aantal schilderingen ontdekt in Jodhpur, India.
Dit is er een voorbeeld van.
Maharaja Bakhat Singh and zenana women
savor the moonlight evening, attributed here to xe2x80x9cArtist 3xe2x80x9d.
Maharadja Bakhat Singh en de zenana (Indiase variant van de harem) dames
genieten van een met maanlicht overgoten avond.
Toegewezen aan Kunstenaar 3.




Man Ray, A.D. 1914, 1914.





Pablo Picasso, Femme nue au bonnet Turc, 1 er Dxc3xa9cembre 1955.


Naakte vrouw met Turks hoofddeksel.




Pablo Picasso, Nature morte au crxc3xa2ne de mouton royan, 6 Octobre 1939.





Pablo Picasso, Woman in an armchair (Jacqueline Roque Picasso), 1960.





Salvador Dali, Mxc3xa9tamorphose de Narcisse, 1937.


De metamorfose van de eigenliefde.
Al het ‘wangedrag’ van Dali in latere jaren wordt goedgemaakt
met een werk als dit.




Salvador Dalxc3xad, Le Rxc3xaave, 1931.


Of door een werk als dit, de droom.




Zhang Xiaogang, Bloodline: big family No. 2, 1995.



Zaterdag verfdag!

Posted on by

De afgelopen weekenden zijn redelijk geweest van weer.
Dat had tot gevolg dat L. veel heeft kunnen verven.
Vandaag ook.
De diverse projectfases beginnen door elkaar te lopen.
Vandaag zijn de nachtkastjes opnieuw gelakt.
Is het bed uit elkaar gehaald.
Is de ombouw van het bed in de grondverf gezet.
Zijn de poten van het bed in de grondverf gezet.


Nachtkastje na eerste laklaag.


Klaar voor de tweede laklaag.


Het bed in ontbindende staat.




De ombouw.


De schroeven, bouten, ed.


De poten gereed voor de grondverf.


Nachtkastje, nog nat van de tweede lakbeurt.





Reactie

Posted on by

Nog een reactie.
Een tijd terug heb ik een log geschreven over een vernissage
van Alice van der Gaast.
De tentoonstelling was in Molenschot.
De log kun je hier vinden: Alice van der Gaast

Nu kreeg ik het verzoek een link naar haar web site te plaatsen.

Geachte,
Kan ik, webmaster van de site van Alice van der Gaast, u vragen om een link naar de kunstsite van Alice van der Gaast te plaatsen op uw site?



Dat ga ik hier doen.
De web site van Alice van der Gaast is hier te vinden: Alice van der Gaast

Alice schildert momenteel vooral.
Hierbij een van haar werken:


Alice van der Gaast, Engelen.

Reactie

Posted on by

Een web log waar ik wel vaker een reactie op krijg is die log die gaat
over een keizersnede bij een koe.
We waren op een keer bij een kennis die een boerderij heeft
waar hij runderen fokt.
Net tijdens ons bezoek zou de diernarts langskomen om
een koe van een kalf te verlossen.
Het hele verhaal kun je hier vinden: Keizersnede bij koe

Donderdag kreeg ik daar de volgende reactie op:



Volgens mij werd de koe wel verdoofd alleen is daar niets van te zien
op mijn web log.
De koe bleef heel rustig tijdens het hele gebeuren.

Reactie

Posted on by

Heel af en toe krijg ik een reactie op de site
dit ik ook wil plaatsen op de site.
Met wat beeldend materiaal is dat ook eenvoudig.
Al een tijd terug was op mijn site
werk te zien van Jack Gravemakers.
Vandaag dus weer.
Misschien is het leuk om zijn site eens te bezoeken want achter
de volgende tekening zit een heel verhaal.


Jack Gravemakers, Motorongeluk 1996.

Zijn site is op de volgende plaats te vinden: Web site Jack Gravemakers

Nog meer Mulisch

Posted on by

De beeldspraak die Harry Mulisch gebruikt is vaak prachtig.
Hier nog een voorbeeld.

Ik voelde mij als iemand die in een restaurant een kreeft heeft besteld, maar die niet weet hoe hij hem eten moet.

Twee vrouwen, pagina 25.

Maar er staan nog meer verwijzingen naar de cultuurgeschiedenis
in het algemeen en de literatuurgeschiedenis in het bijzonder.
Wat te denken van:

Nel mezzo del cammin di nostra vita
mi ritrovai per una selva oscura

Wikipedia biedt ook hier weer uitkomst.
Het gaat om een citaat van Dante.
Dante (doopnaam Durante) Alighieri
(Florence, tussen 14 mei en 13 juni 1265 – Ravenna, 13/14 september 1321)

Vertaling: Op het midden van onze levensweg gekomen werd mij het zicht door een donker bos benomen Divina commedia, Inferno, Canto I, 1-3

Dante zou dit geschreven hebben op 35-jarige leeftijd.
Toevallig is dat ook de leeftijd van de hoofdpersoon Laura
uit het boek “Twee Vrouwen”.

Proloog
Op Goede Vrijdag van het jaar 1300 is Dante 35 jaar oud, “Op het midden van ons levenspad” (Nel mezzo del cammin di nostra vita, canto 1:1)

Dan gebruikt Mulisch op pagina 49 het woord “zoel”.
Ik dacht eerst, een zetfout.
Uit de zin maak ik op dat hier zwoel wordt bedoeld.
Maar dat heb ik mis, in die zin dat het een correct Nederlands woord is.
Volgens Synoniemen.net wel te verstaan:

zoel is 4 maal gevonden als synoniem van een ander trefwoord:

trefwoord: drukkendxa0
synoniemen: beklemmend, benauwd, benauwend, broeierig, klam, zoel, zwaar, zwoelxa0
trefwoord: lauwxa0
synoniemen: koel, luw, zacht, zoelxa0
trefwoord: zachtxa0
synoniemen: zoel
trefwoord: zwoelxa0
synoniemen: broeierig, drukkend, warm, zacht, zoel

En dan de volgende beschrijving van een hotelkamer in Nice.

Mijn kamer is ingericht in neo-gotische stijl anno 1890, met meubels die ik tot nu toe alleen op franse vlooienmarkten heb gezien. Het bed, de stoelen, het sprookjesachtige buffet, alles is van zwart, hoog, puntig gedraaid hout; aan de muur hangt een ingelijste reproductie van het lezende meisje van Fragonard, de enige kleur in de kamer.

Twee vrouwen, pagina 53.

Ik ben dan benieuwd naar dat schilderij.

Wat moet ik zonder Wikipedia:

Jean-Honore Fragonard (1732-1806) was een Frans kunstschilder.
De werken van Jean-Honore Fragonard behoren tot de rococo-periode. Zijn schilderijen lopen over van de tinten creme en roze, maar zijn duidelijk meer dan luchtig vermaak. Fragonard is bezeten van licht en kleur en poogt de tintelingen en bewegingen van het licht op het oppervlak van de dingen te vangen. Daarvoor ontwikkelt hij een stijl die voortuitloopt op het impressionisme uit de 19e eeuw.
Zijn voorkeur voor het verrassende lijnenspel in de natuur en voor de ronduit virtuoze weergave van variatie en grilligheid doen zijn werken op de rand van de romantiek balanceren.

Mooi vind ik het niet. Ik zou het niet in mijn kamer ophangen.
Maar ik zie het zo in een hotelkamer hangen.

Binnenkort meer.

Rhodos, dag 4: Kamiros

Posted on by

Kamiros is de kleinste van de drie Dorische stadstaten die ontstonden tussen 1000-500 jaar v.C. De andere twee steden zijn Lindos aan de Oostkust en oud Ialyssxc3xb3s dat ligt op de Filerimos heuvel. Het stadje werd tweemaal (in 226 v.C. en 142 n.C) door een aardbeving met de grond gelijk gemaakt. In 226 v.C bouwde men Kamiros weer op in Hellinistische stijl (de smaak uit die tijd). In 142 n.C. vluchtten de inwoners en raakte het stadje in de vergetelheid tot het herontdekt werd in 1859. Pas in de jaren dertig van de vorige eeuw werd het door de Italianen opgegraven. De stad is tegen een helling aangebouwd en van bovenaf heb je een prachtig uitzicht op de zee en aan de andere kant op de landerijen onderaan de heuvel.


Zo te zien citeert iedereen hetzelfde stukje tekst.
Zie mijn vorige blog over ons verblijf op Rhodos.
Hier volgen de foto’s die ik er maakte op 10 september van dit jaar.







Tijdens deze fotorapportage loop ik op deze kaart
van onder naar boven (heuvel op)
en weer terug.


Overzicht van de site vanaf het begin (beneden).



Badhuis.

Je ziet hier een vloer die een beetje van de grond op kolommen is aangelegd.
De aldus ontstande ruimte werd gebruikt om het badhuis op temperatuur
te houden. Althans dat heb ik gehoord bij andere vergelijkbare opgravingen.



Als je rondloopt door deze opgravingen vind je op een groot aantal plaatsen
dit soort ‘bordjes’ die je vertellen wat je daar ziet.






Huizenblok.


Uitzicht vanaf de stoa op de heuvel over stad en zee.




In de warmte, heerlijk onder de bomen.




De omgeving, gezien vanaf het hoogste punt van het dorp.




Mislukte restauratie ?

Ik vermoed dat wat je hier ziet het resultaat is van een ‘restauratie’.
Waarschijnlijk uitgevoerd door de Italianen bij de ontdekking van deze plaats.
Het mooiste voor de toeristen zijn de grote originele zuilen.
Maar als je alleen de brokken nog hebt kun je die natuurlijk
proberen te restaureren.
Hier met ijzer en cement/beton.
Het centrum van de zuil is volgestort en zo zijn de stukken
waarschijnlijk weer op elkaar gezet.
De steen is echter niet bestand gebleken tegen uit uitzettende materiaal
en alsnog kapot geklapt.


Waterreservoir.




Hedendaagse dorpsbewoner.












Huizenblok.




Zijstraat tussen de huizen.








Hierothyteion van Kamiros, tempel van de goden en helden.


Fonteinplein.




Ook ik ben gek van pilaren: fonteinstoa.

Dit is een zogenaamde Dorische zuil, Wiki spreekt:

De Dorische orde is ongetwijfeld de oudste van de drie bouworden uit de Griekse oudheid (de andere zijn de Ionische en de Corinthische orde), en heeft als meest typische kenmerk de Dorische zuil. Deze is zeer statig en strak (zoals de Dorixc3xabrs geacht werden te zijn), slechts 5 xc3xa0 6 modulen hoog (de “modulus” is de diameter van de zuil aan de basis: alle afmetingen van het gebouw zijn te herleiden tot een breuk of veelvoud van deze modulus), met 16 xc3xa0 24 cannelures die met een scherpe naad op elkaar aansluiten. Bovenaan heeft de Dorische zuil een eenvoudig kapiteel bestaande uit een vierkante dekplaat (abacus) en een rond “kussen” (echinus).














Wat een fantastische plaats.
Een must voor iedereen die naar Rhodos gaat.