In de avond gaan we naar Wagah.
Dart is de grens (die in 1947 is ontstaan) tussen Pakistan en India.
De grens ligt dicht bij Amritsar en het is een ware toeristische attractie.
Maar eigenlijk is het gewoon een vreemd ding.
Er loopt een weg van Amritsar naar Lahore en net voor de grens
staan aan beide kanten in India grote betonnen tribunes.
De grens zelf wordt aangegeven door een ijzeren hek.
Iedere avond wordt dan, aan beide kanten van de grens,
de vlag gestreken.
Dat gaat gepaard met zang van nationalistische liederen en
vreemde pasjes van militairen in showuniformen (misschien zijn
ze wel echt). Erg macho.

Maar het begon ‘rustig’:

Even rusten tussen het verkeer in Amritsar.

Met de riksja naar het hotel en vandaar met de taxi naar de grens.

Wikipedia bespreekt de plaats Wagah wel:

Wagah is de enige land-grensovergang tussen India en Pakistan en ligt op de Grand Trunk Road tussen de steden Amritsar in India en Lahore in Pakistan.
Wagah zelf is een gedeelde stad, de Radcliffe lijn loopt er dwars doorheen, met als gevolg dat sedert de onafhankelijkheid in 1947 de oostelijke helft van de stad in India ligt en de westelijke in Pakistan.

 

De grensovergang van Wagah wordt vaak omschreven als de Aziatische Berlijnse Muur,
alwaar iedere avond een ceremoniële grenssluiting onder de naam het strijken der vlaggen plaatsvindt.
Dit is een nogal agressief overkomende aangelegenheid waarbij de Indiase Border Security Force en de Pakistan Rangers met veel machtsvertoon een parade houden.

Maar bij dit artikel wordt geen melding gemaakt van het feit
dat het er ook veel serieuzer aan toe kan gaan.
Er is wel een speciaal Engelstalig artikel op Wikipedia:

On 2 November 2014, a suicide bombing took place at Wagah border following the daily border ceremony in Pakistan.
At least 60 people were killed and over 100 people were injured.
The Punjab government declared a state of emergency

Op 2 november 2014 vond er een zelfmoordaanslag plaats
aan de Pakistaanse kant van de grenspost.
Er vielen 60 doden.
Pakistan kondigde toen de noodtoestand af.
Dus serieus.

Ruim voor de grens worden de auto’s geparkeerd. Het is erg druk. Wij zijn vroeg. Het laatste stukje moet je lopen, op 23 kilometer van Lahore.

Dit is dan een van de controleposten.

Dit is het pad naar de tribunes. Buitenlandse toeristen, genodigden en mensen met connecties worden op een aparte tribune geplaatst.

Daar bij die tekst ‘BSF’ is het hek en daarachter ligt Pakistan. Daar (in Pakistan)  verzamelen zich ook veel mensen. Soms kun je die horen.

De militairen zijn extra uitgedost. Let op: dit zijn feitelijk de acteurs van deze voorstelling.

Een deel van de tribunes moeten nog worden afgemaakt. Er is een uitbreiding aan de gang. Maar the show must go on!

Het voorste stuk is voor buitenlandse toeristen. Alles zal uiteindelijk helemaal vol zitten en staan.

Het publiek wordt opgezweept. Het heeft nog het meest weg van een voetbalwedstrijd.

Het volgende onderdeel van de spelshow gaat beginnen. De organisator of opruier geeft het voorbeeld.

Dan rennen we ‘spontaan’ voor het moederland, of iets dergelijks.

Dat kan natuurlijk allemaal niet zonder selfie.

Dan paraderen eerst de dames.

Even daarna de heren. We gaan naar de climax.

Dan nog een stukje zingen onder aanvoering van de organisator.

Nog meer speciale pasjes.

Let ook op de handen.

Op de tribunes vermaakt men zich enorm.

Het spel met de vlaggen kan beginnen.

Er is nog meer maar hier alvast een momentopname van een bijzonder pasje. Daarvan meer de volgende keer.