Weekend Vlissingen

Na een wandeling op vorige week zaterdagmiddag
langs de boulevard in Vlissingen,
hebben we het Zeeuws Maritiem MuZeeum bezocht.
Centraal natuurlijk VOC, Michiel de Ruijter enz.
Het museum is gevestigd in het Lampsinshuis,
een prachtig oud, volledig gerestaureerd pand.

Direct achter het beeld van de vissersvrouw op de Nieuwendijk, tegenover de vroegere vissershaven en de huidige jachthaven, staat het Lampsinshuis, een voorbeeld van een 17e-eeuwse rederswoning. In juli 2002 opende hier het Maritiem muZEEum Zeeland haar deuren.

Cornelis Lampsins was de belangrijkste Zeeuwse reder van die eeuw en liet dit kapitale pand in 1641 bouwen. Lampsins rijkdom was dan ook ongekend voor die tijd; hij was eigenaar van tientallen schepen en bezat het eiland Tobago in het Caraxc3xafbisch gebied. In 1662 kocht hij voor veel geld van de Franse koning Louis XIV de titel van baron, nadat een aanvraag van de Hollandse adel was afgewezen. Een van de voorrechten van de hogere adel was dat zij een dubbelspan mochten gebruiken. Lampsins was in zijn tijd dan ook de eerste Zeeuw die rondreed in een karos met vier paarden!

In de 17e eeuw was de Nieuwendijk het belangrijkste deel van Vlissingen. Op de begane grond van het gebouw was het kantoor. Lampsins zelf woonde op de eerste verdieping. Vanuit het torentje op het dak kon hij uitkijken naar de binnenkomende schepen die pal voor de deur gelost konden worden.

Een leuk historisch detail: Michiel de Ruyter begon als touwslagersjongen bij de familie Lampsins en werd later kapitein op een van hun schepen. Door zijn later imposante carrixc3xa8re als vice-admiraal overvleugelde De Ruyter uiteindelijk zijn vroegere werkgever ruimschoots qua beroemdheid.


http://www.vlissingen.nl.



Kostbare staven met VOC-merk.



Toegangsbewijs.



Grote en kleine scheepsmodellen.



Er zijn een paar ruimtes op het Lampsinshuis aangesloten die wisselende
tentoonstellingen verzorgen.
Ook moderne kunst.
ING collectie, Vrouwen aan wal.



Daar is Michiel de Ruijter weer.



De familie Lampsins is goed vertegenwoordigd.







Het uitzicht vanaf het dak (met weer Michiel).





Het gaat langzaam duisteren.

Kunstvaria

Het thema van vorige week (ik loop een beetje achter)
lijkt wel Het Portret En Het Landschap te zijn.
Laten we maar eens een kijkje nemen.



Franoise Gilot, Self portrait with the two diamonds, 1946.
(Zelfportret met twee ruiten)




Frida Kahlo, The broken column, 1944.



Leonardo da Vinci, Angel for the Madonna of the rocks, 1483-85.



Lucian Freud, Bella and Esther, 1988.



Lucian Freud, Naked portrait on a red sofa, 1989.



Claude Monet, Poppies near Vxc3xa9theuil, 1880.



Maurice de Vlaminck, Les ramasseurs de pommes de terre, 1905.



Tom Rankin, verdere informatie ontbreekt.
Kijk eens hoe prachtig de toren in het water weerkaatst.



Wood, Architectural elements from a mosque in Swat (North-West Pakistan)
Hout, architecturele elementen uit een moskee in Swat.
Uit 17e-20e eeuw.


Weekend Vlissingen

Als reactie op mijn logs over Vlissingen en Middelburg
kreeg ik een mail toegestuurd
van een bewoner van Middelburg die mooie tekeningen maakt.
Die tekeningen laat ik nu ook op mijn web log zien:



Vlissingen visserhaven.



Vlssingen Arsenaal.



Soldaat.



Komrij.Bovenstaande foto is gebaseerd op onderstaand gedicht van Gerrit Komrij.

Souvenir

Het huis waarin ik zolang heb gewoond
Woont ook in mij. De fiere gevel die
Zich aan de straatkant scherp aftekent troont
Daarboven met dezelfde acribie.

Daarboven in mijn hoofd. De lange gangen
Vol schemering en halfgedoofde stappen
Doorsnijden hersenen en huis, behangen
Met kille doeken en met lampenkappen.

Het zolderraam dat oorverdovend beeft
Wanneer een vrachtauto passeert, ziet uit
Op een verlaten park. Erover zweeft
Het gruis van een oud feest, zonder geluid.

Gerrit Komrij.



WO II-veteraan Parijs 1999.

De maker van al dit moois is Jack Gravemaker.
U kunt met hem in contact komen via het volgende emailadres:
jackgrave@zeelandnet.nl

Weekend Vlissingen

Eenmaal terug in Vlissingen hebben we over de boulevard gewandeld.
Dat levert een paar leuke foto’s op van schepen die voorbij komen.
Sommige zijn erg groot.



Michiel de Ruijter kom je overal tegen.
Zo ook op de zeevaartschool.










Een loods wordt aan boord gebracht.
Dat schip zal dus wel naar Antwerpen moeten, vermoed ik.







Weekend Vlissingen

Ons weekend in Vlissingen begon zaterdagochtend 23/02/2008
met een wandeling goor Middelburg.
Een stad met veel mooie oude gebouwen.
Mooi gerestaureerd.



Stadsaanzicht.



De vismarkt.



Vleeshal. Stadhuis en galerie.









Versiering op een ingang van de Roosevelt Academy.







Voormalge brouwerij-ingang. De drie tonnetjes. 1620.



Archief van Zeeland.



Sterk detail.



Andere ingang van de brouwerij.



Detail.



Wapen van Zeeland in een poortgebouw van de gebouwen
waar onder andere het provinciebestuur is ondergebracht.








Straatje van Vermeer ?







Voormalige apotheek op de Dam.



Henk Etienne, Koningin Emma, 1937.



Wat moderne kunst op de Dam.



Keuzes maken is in Middelburg wel vaker een probleem.







Ook hier weet men niet precies wat men wil…









De buitenkant van het uurwerk van de vleeshal in Middelburg.

Gianmaria Testa

Gistermiddag hebben we een concert bezocht van deze Italiaanse zanger:
Gianmaria Testa.















Vreemd, we zaten in de zaal met veel mensen die Gianmaria kenden.
Veel mensen spraken of verstonden Italiaans.
Wij niet.
Dat mensen dan mee gaan zitten zingen is erg irritant.
Tenslotte zijn we niet naar een karaoke-avond gegaan,
maar wilden we deze zanger horen…
… en de muziek die hij en zijn twee begeleiders maakten.
Die muziek alleen was al de moeite waard.
Leuke percussie.
Prachtig bas, klarinet en sax.

Geen nieuwe Paolo Conte.
Veel optimistischer, opener, niet zo’n geneuzel.

09/11/2007

09/11/07: AHMEDABAD / LOTHAL /
BHAVNAGAR (220 KM)
AT LOTHAL IS EXCAVATED SOME YEARS BACK,
IS A SETTLEMENT OF THE HARAPPAN ERA
DATING AS FAR BACK AS THE 2ND MILLENIUM
B.C, EXCAVATIONS HAVE REVEALED
THE REMAINS OF WELL PLANNED BRICK BUILT CITY
WITH UNDERGROUND DRAINAGE SYSTEM
AND WELL DEFINED LIVING AREA
WITH IN HOUSES MANY ARTEFACTS
HAVE ALSO BEEN UNEARTHED
LATE AFTERNOON AT BHAVNAGAR
VISIT TAKTESHWAR TEMPLE AND LOCAL MARKET.
OVER NIGHT NILAMBAG PALACE / BHAVNAGAR

09/11/2007 Vrijdag

Vandaag rijden we vanuit een rustig Ahmedabad naar Bavnagar.
Ons laatste paleisje op deze vakantie.



Eindafrekening Sarovar Portico.

Eerst stop: Lothal.
Een nog erg onbekende plaats in de Westerse wereld.
Maar dit is een van de opgravingen
van een van de oudste beschavingen op aarde.
De drie oudste beschavingen bevonden zich in China,
tussen de Eufraat en de Tigris (Syrixc3xab)
en aan de Indus (op de grens van Pakistan en India).















Er is weinig info beschikbaar ter plaatse
en dat maakt het duiden voor een amateur als ik erg moeilijk.
De site is niet groot maar wel een van de grootste in India.
Grotere sites zijn in Pakistan te zien:
Harappa en Mohenjo-Daro bijvoorbeeld.





Lower town
The lower town which occupies a major part of walled city
was divided in three segments namely bazaar in the north
industrial area in the west and residential quarters in north-
west. Particular mention may be made of 3 rooms-shops of
coppersmith and shell workers and merchants house with
six rooms in the bazaar street private residences had neatly
builet kitchens and brickpaved baths each having outlet for
water a bronze smithy is indicated by a cluster of paved sumps
and pot furnaces noticed at northern end of the city.

Lage stad
De lage stad beslaat een groot deel van de ommuurde stad en
was verdeeld in drie delen namelijk de bazaar in het noorden,
het industrieel gebied in het westen en de woningen in het noordwesten.
Vermeldingwaardig zijn de 3-kamer winkels van de koperbewerkers
en de schelpenbewerkers, het huis van een handelaar met 6 kamers
In de bazaar straat hadden de huizen keurige keukens en baden die
bestraat waren en elks had een waterafvoer.
Een bronssmederij kan herkend worden aan een groep zinkputten
en ovens in het noorden van de stad.




Helaas is op vrijdag het museum bij de site in Lothal dicht
en helaas had de reisorganisatie dat ons tevoren niet verteld.
De gids deed alsof hij verrast was maar dat geloof ik niet.
Je moet voor het museum entree betalen
en op andere plaatsen snelde hij (Manu) vooruit
om dat te doen en de kaartjes daarna aan ons te overhandigen.
Hier nam hij de moeite niet.
Jammer want van deze cultuur is weinig echt bekend.
Men heeft het schrift nog niet ontcijferd.
Ieder stuk informatie, en waar kun je dat anders krijgen
dan in dit museum, draagt bij tot een betere beeldvorming.















Deze folder kregen we van een meneer die voor het museum zat
en ons informeerden over het feit dat men gesloten was.








Vandaag is het weer warm.
We zijn rond 10:00 uur bij de site in Lothal
en gaan er rond 11:30 uur weg.
Heel warm.



Het paleis waar we vannacht verblijven, Nilambag Palace,
is een prachtig gebouw.
Gebouwd in 1855 (of zo ongeveer).
We hebben een ruime kamer met twee losse bedden,
met baldakijn maar zonder hemel.
Dat is beter als het warm is.
De badkamer is ruim, blauw.









Rekening van het internetten.



Om 16:00 uur naar een tempel gegaan.
Het ging in dit geval niet zozeer om het gebouw
als wel om het uitzicht.





Daarna naar een markt.
In het begin was het nog niet zo druk maar dat duurde niet lang.
Veel mensen die met de hele familie nog even vuurwerk gingen kopen.
Stickers zijn helemaal in.
Blijkbaar ook het uitknippen van je naam uit een stickervel.
Een maakte een xe2x80x9cMxe2x80x9d voor mij en een xe2x80x9cLxe2x80x9d voor L.



Als we in de buurt komen stoten mensen elkaar aan.
Ze kijken ook naar je, soms met open mond.
Alsof ze nog nooit iemand uit het westen hebben gezien.
Bizar.
Het was allemaal heel ontspannen
en het ging er erg gemoedelijk aan toe.

















Op een gegeven moment hadden we allebei een privxc3xa9-bedelaar
achter ons aanlopen.
Een albinovrouw met dito kind op de arm.
Kind schaars gekleed.
De ander, een al wat oudere vrouw.
Op een gegeven moment gaan ze wel weg.













Men wil ook hier graag op de foto.
Of ze dat doen omdat ze denken dat ik dat leuk vind (en dat is ook zo).
Of omdat dat een manier is om in contact te komen met ons.
Misschien vinden ze het ook wel leuk.
Soms doen ze het uit een vorm van baldadigheid.
Ik weet het niet.
Erg leuk was het in ieder geval en het werd steeds drukker.













We zitten nu xe2x80x98romantischxe2x80x99 te eten in het Garden Restaurant.
Het is 20:45 uur en het is net of het 00:05 uur is met Nieuwjaar.
L schrikt steeds van het vuurwerk.
Het knalt en flitst.
Morgen om 05:00 uur hebben we onze wake-up call.
De tuin stroomt steeds voller met gasten steeds met al hun kinderen
(sommige nog erg jong), familieleden, vrienden en kennissen.
Prachtig gekleed.
Tijd om weg te gaan.
Happy Diwali !





Zheng He

Van deze Chinese meneer had ik nog nooit gehoord, Zheng He,
totdat ik ‘Geschiedenis in het groot’ beluisterden.
Deze Chinese ontdekkingsreiziger (!) heeft al ruim voor
‘onze’ grote ontdekkingsreizigers, vele tochten gemaakt.

Wikipedia zegt onder andere het volgende:

In 1405 leidde Zheng He een enorme vloot van 62 jonken en meer dan 100 kleinere scheepjes, met in totaal ongeveer 28.000 bemanningsleden, naar het verre Calicut in Zuid-Indixc3xab. Bij latere expedities, tussen 1407 en 1433, deed hij 40 landen rond de Indische Oceaan aan, tot in de Rode Zee en de Swahilisteden in Oost-Afrika.



Nu ben ik voor het eerst een artikel over deze zeevaarder tegengekomen.
Dat kun je dus hier vinden:

Rebuilding a Treasure Ship
by Mara Hvistendahl

In its 15th-century navy, China discovers a model for its new global ambitions.



Using many 15th-century techniques, shipbuilder Fang Jiebo works
on what will become one of the ribs of a reproduction
of a massive “treasure ship” captained by the Muslim eunuch explorer Zheng He.
Modern Chinese officials want to use Zheng He’s legacy to shape perceptions
of their country’s rise to global prominence.

An improbably small worker in gray coveralls tugs at a thick iron chain,
his mouth set in a resolute line.
The chain extends to an overhead pulley and back down to the midpoint
of a massive square log that the worker is slowly, excruciatingly trying
to turn on its side.
Few tasks are too gargantuan in today’s China, but this is a bit much.
The log is 52 feet long and weighs more than eight tons.

Finally, it tips over with a resounding thump.
Once this log is sanded and varnished, it will become part of a titanic reproduction,
based partly on archaeological evidence, of a boat captained by Zheng He,
China’s legendary fifteenth-century explorer.
T. J. Jia smiles approvingly from under his white supervisor’s hard hat.
A good-humored man with wide-set eyes, his supple leather jacket
and flawless English hint at a privileged background.
He is a former Chinese foreign ministry official with an MBA
from the Garvin School of International Management in Arizona.
He stands in a large, hangar-like warehouse.
Outside, the brown waters of the Yangtze River roil by.
“We’ve had to import balau wood from Malaysia,” Jia says apologetically.
“We don’t have it in China anymore. The forests are gone.”

This is just a slight inconvenience.
Jia is deputy general manager of Dragon Boat Development Company,
which is overseeing the project with the city of Nanjing.
With a $10 million budget and a three-year timeline,
he can afford to import wood for historical accuracy.
The company even uses many fifteenth-century construction methods,
which explains why the tiny workman uses a pulley instead of a forklift.

The story of the boat now being reconstructed begins in 1402,
when a dynamic young prince named Zhu Di ousted his brother by force,
usurping the Ming throne.
For centuries, China had been dominated by Confucian advisors
who convinced the emperors to spurn international commerce and look inward.
Referred to as the Yongle (meaning “eternal happiness”) emperor,
Zhu Di wanted to reinstate foreign trade, invite in foreigners,
and unite “the four seas”–what China then saw as the rest of the world.
The following year, he ordered the construction of a fleet
larger than any in history, with 317 boats.
Its centerpieces were majestic “treasure ships,”
named for the wealth of goods they carried.
According to historical sources, each ship boasted a tall, curled prow,
nine staggered masts, and 12 red silk sails.
Watertight compartments carried porcelain, silk, and tea
for trading with distant lands.
It is unclear how many such ships Zhu Di’s initial fleet included–
a novel from the period suggests there were four–
but each was apparently more than 400 feet long,
or four times the length of Columbus’s Santa Maria.

The man the emperor chose to captain the voyages,
a Chinese Muslim eunuch from among his closest advisors,
was as imposing as the fleet he led.
Standing over six feet tall, Admiral Zheng He had distinguished himself
in an offensive against the Mongols in 1390 and again
when the emperor seized China’s throne.
As head of the fleet from 1405 to 1433, Zheng He led explorations of Vietnam,
Siam, Malacca, Java, India, Sri Lanka, Arabia, and other lands.
He commanded 27,000 sailors, along with doctors, astrologers, translators,
and pharmacologists.
Eighty years before Vasco da Gama rounded the Cape of Good Hope,
Zheng He reached eastern Africa.
Before the death of the Yongle emperor and subsequent political shuffling
put an end to his voyages, China ruled the seas.
“We have traversed more than one hundred thousand li [around 25,000 miles]
of immense waterspaces and have beheld in the ocean huge waves,
like mountains rising sky-high,” boasts a tablet Zheng He had erected
in Fujian in 1432, near the port from which he sailed.

In 1424, the Yongle emperor died.
Zheng He followed him in 1433, at age 62, dying at sea of unknown causes.
In the next few decades, the Chinese elite began to question the cost
of maintaining a large fleet.
Just as Europe was launching its own maritime expeditions,
power reverted to the Confucians, who scaled back the shipyard’s operations
and eventually banned maritime trade altogether.
By the next century, China had again closed out the world.

Zheng He’s legacy endures in the Fujian tablet,
which was erected shortly before his death.
“We have set eyes on barbarian regions far away,” it reads,
“hidden in a blue transparency of light vapors, while our sails,
loftily unfurled like clouds day and night, continued their course
[as rapidly as] a star, traversing the savage waves
as if we were treading a public thoroughfare.”

Once the replica treasure ship is completed,
its planners intend it to follow a similar course,
retracing Zheng He’s voyages.
And, like its Ming predecessors, the ship will one day be part of a fleet.
Dragon Boat is already fielding orders–
a cultural bureau from New York’s Chinatown is among those expressing interest.
When asked about the future, Jia smiles.
“We will build another one,” he says. “And another one. And another one.”

Mara Hvistendahl is a freelance writer based in Shanghai.

xc2xa9 2008 by the Archaeological Institute of America
http://www.archaeology.org/0803/abstracts/zhenghe.html


Gianmaria Testa

De komende tijd ga ik naar een concert van Gianmaria Testa.
Daarom alvast een kort verhaal over hem.

Jarenlang zag Gianmaria Testa de treinen komen en gaan.
Als stationschef van een klein Italiaans provinciestadje brachten de treinen
passagiers met verhalen mee.
xe2x80x99s Avonds maakte hij van die verhalen kleine liedjes.
Hij had er twintig jaar voor nodig om genoeg moed bij elkaar te rapen
en zijn liedjes op te nemen.
Vanaf dat moment,zoxe2x80x99n elf jaar geleden, groeide zijn reputatie
van het bestbewaarde muzikale geheim van Italixc3xab
tot een van de belangrijkste xe2x80x98cantautorexe2x80x99, de Italiaanse versie
van de singer/songwriter.
Het was een lange, langzame weg naar succes,
een reis die nog altijd niet ten einde is.

Zijn nieuwste CD xe2x80x98Da questa parte del marexe2x80x99
is op te vatten als een conceptalbum.
Het thema is een poxc3xabtische kijk op moderne migratie,
en de veranderende ideexc3xabn omtrent volk en vaderland
en hoe het is om ontworteld te zijn.
Zonder overigens in politiek pamflettisme te vervallen.
De afzonderlijke liedjes zijn meer als hoofdstukken in een roman.
De albumtitel laat zich vertalen als xe2x80x98Aan de andere zijde van de zeexe2x80x99,
de andere kant van de Middellandse Zee waar tallozen
de oversteek wagen op zoek naar een beter bestaan.
Gianmaria Testa bracht als laatbloeier elf jaar geleden
zijn eerste plaat xe2x80x98Montgolfixc3xa8rexe2x80x99 uit. Hij schreef al twintig jaar liedjes
en begon voorzichtig met optreden in zijn geboortestreek rondom Piemonte.
Het succes groeide langzaam, hij speelde vaker door heel Italixc3xab
en brak in 1997 door in Frankrijk met een reeks uitverkochte concerten
in het Walhalla van het chanson, het Parijse lxe2x80x99Olympia.
Hoewel bijna 40 jaar oud, werd hij gezien als een exponent
van de nieuwe generatie Italiaanse zanger/liedjesschrijvers.
Inmiddels is Testa een vaste waarde in het Italiaanse muzikale landschap.
Een vergelijking met Paolo Conte, ook zoxe2x80x99n zanger met een doorleefde stem,
ligt voor de hand.Toch zijn de verschillen groot.
Waar Conte een melancholieke mopperkont is,
is Testa meer een observator van de kleine dingen des levens.
Zo weet hij op xe2x80x98Da questa parte del marexe2x80x99 het verdriet
van de ontheemden in een paar kleine beelden te vangen.

Vrij naar de web site van Klassieke Zaken.

Als je hem wilt zien en horen:
Uitzending gemist.nl, de uitzending van vorige week.

Grammy

Onlangs waren er weer de Grammy’s.
De grote Amerikaanse muziekprijzen.
Opvallend was het ‘Album of the year’.
De prijs ging naar Herbie Hancock met ‘River: the Joni letters’.
Dit album heb ik besproken op 23 september van vorig jaar.
Daar staat een nummer op dat zo prachtig gezongen wordt.
De zangeres is Luciana Souza. Het nummer is Amelia.



Herbie Hancock, Luciana Souza, Amelia.

Ik heb de prijzen eens bekeken en kwam een paar ‘vreemde’ categorieen tegen.
Wat denk je van:

Best rock or rap gospel album.
Best Tejano album.
Best Norteno album.
Best native American music album.
Best Polka album.
Best surround sound album (blijkbaar is dat geen muziek).
Best Hawaiian music album.

Overigens was ‘River’ ook Best contemporary jazz album (best hedendaags
jazz album) en won Joni Mitchell zelf de ‘Best pop instrumental performance’
met het nummer ‘One week last summer’.




Joni Mitchell, One week last summer.

Kunstvaria

Zijn de krenten al uit de pap.
Nee hoor, hier nog een paar bijzondere werken in de kunstvaria van deze week.



Norman Jean Roy, Hilary Swank, March2005.

Los van het athletische lichaam van de actrice Hilary Swank
is het moment waarop deze foto is genomen perfect.
De stand van de armen en benen maakt dit een bijzondere foto.



John White, A fire ceremony, 1585.

Dit is niet het mooiste werk over indianen maar wel een van de oudste.
Dit werk is uit 1585 dus nog geen 100 jaar na de ontdekking door Columbus !



Joseph Mallord William Turner, Regulus, 1828.

Turner is hot bij verzamelaars.
Vandaar dat veel werk heel regelmatig te zien is.



Pablo Picasso, Harlequin with folded hands, 1923 (gedeelte).

Kleuren en tekening lopen hier niet synchroon.
Dat fascineert me om de een of andere reden altijd.



Robert E. Peppers, Cross rose, Hush Harbor series, 2002.



Rudolf Balogh, Shepherd with dogs (Hongaarse herder met honden)
Juhsz Kutyxc3xa1ival, 1930.


Foto met verhaal

De onderstaande foto is van Bani Abidi, een Pakistaanse videokunstenares.
Ik ken haar werk niet maar deze foto en de toelichting die ik er bij las
is wel heel bijzonder.
Pakistan is niet de grootste democratie in de wereld.
Verkiezingen worden er wel gehouden maar niet probleemloos.
Zie het nieuws vandaag met 27 doden en negentig gewonden
bij een kieskantoor in Parachinar.
Twee dagen voor de verkiezingen.
De kunstenares heeft de ruimte laten nabouwen van waaruit
typisch machthebbers toespraken houden.
In dit geval met Pakistaanse vlag en een portret van Jinnah,
de Pakistaanse vader des vaderlands.
Dit tafereel heeft ze opgenomen op video en voorzien van een geluidsband
waarop een speech wordt afgestoken.
Feit is dat de persoon die de toespraak houdt niet te zien is.
Deze video werd vervolgens in openbare gelegenheden getoond
in Lahore, Pakistan en vervolgens maakte Bani Abidi foto’s.
Hieronder is zo’n foto te zien.
Hoe machthebbers mensen in hun greep houden ook als ze zelf
physiek niet aanwezig zijn.



Bani Abidi, The Address (De toespraak), 2007.

Kunstvaria

Eerst een stukje over een paar afbeeldingen die om de verkeerde
redenen in het nieuws zijn.



Vincent van Gogh, Kastanjetakken in bloei, 1890.

Dit werk is deze week in Zwitserland gestolen.



Lucas Cranach de oudere, Venus, 1532.

Deze afbeelding is in Londen verboden door de organisatie van de metro.
Te bloot.