Zenza










Afgelopen zaterdag heb ik gegeten bij restaurant Zenza in Breda.
Niet alleen.
Heerlijk Marokkaans/Arabisch.
De bediening was prima.
De mensen vriendelijk.
Een grote gelegenheid, een zaal voor partijen,
een restaurantdeel en een lounge.
Niets mis mee, het was alleen niet druk (understatement).

Daarom blijf ik met gemengde gevoelens naar dit bezoek kijken.

Kunstvaria

Ook deze keer weer heel gevarieerd.





Adrian Paci, Secondo Pasolini, 2010.


Deze van oorsprong Albanese kunstenaar
wooont en werkt nu in Italie.
Hij laat zich in zijn werk vooral inspireren door
de sociale realiteit in Albanie.
Daardoor komt hij dicht tegen Pasolini aan.





Ancestral bust of a woman, New kingdom, Dynasty 18 to early Dynasty 19, circa 1336 – 1279 BC.



Detail.






Andrea Mantegna, La Resurrection, 1457 – 1459.






Anthropoid coffin of the servant of the Great Place, Teti, New kingdom, Dynasty 18, circa 1339 BC – 1307 BC.






Arshile Gorky, Agony, 1947.






Chinese bronze “Li” ritual tripod vessel for cooking grains or meat, Late Shang Dynasty, 12th century BC.


Rituele Chinees vaatwerk. Bronzen driepoot
voor het bereiden van granen en vlees.
Twaalfde eeuw voor Christus.





Claude Monet, The tea service, 1872.


Het theeservies.
Vergelijk dat eens met het werk van James White.





Ferdinand Hodler, On lake Geneva, Landscape with rythmic shapes (Am Genfersee, Landschaftlicher Formenrhythmus), 1908.


Kort geleden was een een ander werk van Hodler op mijn web log te zien.
Zelfde Meer van Geneve maar een heel ander schilderij.
Landschappelijk vormenritme zoals de titel zegt.





Jacopo Tintoretto, Apollo (or Hymen) crowning a poet and giving him a spouse, 1560s – 1570s.


Apollo kroont een dichter en schenkt hem een vrouw.
Kom daar vandaag de dag maar eens om.





Kennard Phillipps, Photo Op, 2007.


Onderdeel van een tentoonstelling over de Britse humor
en de vaak smakeloosheid in de Britse kunst.
Tony Blair.





Louise Bourgeois, Crouching spider, 2003.






Sir Anthony van Dyck, Saint John the Baptist in the wilderness, 17th Century.


Heilige Johannes de Doper in de woestijn (of wildernis).





Stephen Talasnik, Stream: a folded drawing, 2009 – 2010.


Een opgevouwen tekening.





Sunk relief of Queen Neferu, Middle kingdom, Reign of Mentuhotep II, Dynasty 11, circa 2008 – 1957 BC.


Verzonken relief met een afbeelding van koningin Neferu.


Detail.






Teo Gonzalez, Johnny (study 2), 2010.






Thomas Eakins, The Gross clinic, 1875.


Dr House, maar dan anders.





Willem van de Velde, Stille See.





Maider Lxc3xb3pez: Polder cup

De Spaanse kunstenaar Maider Lxc3xb3pez nodigt voetbal- en kunstliefhebbers uit als speler of toeschouwer bij de eerste en enige Polder Cup. Op zaterdag 4 september krijgt het voetbal nieuwe spelregels in het oer-Hollandse landschap van weilanden en sloten bij Ottoland.

Polder Cup is een kunstproject van Maider Lxc3xb3pez (Spanje, 1976). Deze Spaanse kunstenaar maakte internationaal naam met originele, verrassende projecten in de openbare ruimte. Zo veroorzaakte ze in 2005 met de hulp van honderden vrijwillige automobilisten een kunstmatige file in het afgelegen Aralargebergte in Baskenland. Op 17 mei jl. liet ze de bezoekers van het nieuwe Centre Pompidou in Metz met 3000 verlichte paraplu’s rond het gebouw bewegen. Het gebouw kreeg er zodoende voor xc3xa9xc3xa9n avond een nieuwe, dynamische vleugel bij.







Of hebben we daar na het WK geen zin meer in? Maider Lxc3xb3pez: Polder cup, 2010.





James White

Zeg maar Jan de Wit.
Toepasselijk voor iemand met zo’n naam.
Hij maakt zwart/wit, hyperrealistische, moderne,
schilderijen van gebeurtenissen uit zijn eigen leven.

Overigens de eerste keer dat ik een iPhone op een schilderij zie,
of een doos voor een hamburger trouwens.





James White, Milk and stuff, 2010.






James White, Burger box, 2010.





Paul Klee meets Pablo Ruiz Picasso

De tentoonstelling in Zentrum Paul Klee, in Bern,
heb ik helaas (nog) niet gezien.
Maar de afbeeldingen die ik er van zag zijn zeer veel belovend.
In tegenstelling tot vele musea heeft dit kunstcentrum
een groot aantal afbeeldingen en foto’s naar aanleiding
van deze tentoonstelling ter beschikking gesteld
aan de bezoekers van haar web site.
Afbeeldingen van een erg hoge kwaliteit.
Daar kun je wat mee.
De werken zullen in het echt vast nog mooier zijn
maar deze beelden zijn geweldig.

Het thema is vrouwen.





De poster van de tentoonstelling.






Niet alle werken hebben betrekking op vrouwen. Het merendeel wel. Pablo Ruiz Picasso, Arlequin assis sur fond rouge, 1905.



Pablo Ruiz Picasso, Arlequin assis sur fond rouge, 1905, detail. Om te laten zien wat de kwaliteit van de afbeeldingen is.






Paul Klee, Schauspieler, 1923.






Pablo Ruiz Picasso, La Buveuse assoupie, 1902.






Paul Klee, Verfluchende frau, 1939.






Pablo Ruiz Picasso, Femme assise, 1909..






Paul Klee, Ein weib fxc3xbcr Gxc3xb6tter, 1938.






Pablo Ruiz Picasso, Femme au chapeau bleu, 1938.



Pablo Ruiz Picasso, Femme au chapeau bleu, 1938, detail. De prachtige kleuren en de toets van de kwast






Paul Klee, Angstausbruch III, 1939.






Pablo Ruiz Picasso, La femme qui pleure, 1937.






Pablo Ruiz Picasso, Txc3xaate de femme (Marie-Thxc3xa9rxc3xa8se) en face et en profil, 1926.



Pablo Ruiz Picasso, Txc3xaate de femme (Marie-Thxc3xa9rxc3xa8se) en face et en profil, 1926, detail.






Paul Klee, Hommage xc3xa0 Picasso, 1914.



Paul Klee, Hommage xc3xa0 Picasso, 1914, detail.






Nog een derde kunstenaar: Alexej von Jawlensky, Kopf, 1917.






Pablo Ruiz Picasso, Femme dans un fauteuil, 1927.


Gewelding om al die verschillende stijlen te zien bij Picasso.




China reisverslag / travelogue 42

Er zijn veel dingen waar westerlingen aan moeten wennen in China.
Een van die dingen zijn de Chinese namen
en hun bloemrijke vertalingen.
In deze log gaat het onder andere over de Hal van de Keizerlijke Vrede.
En wat te denken van
De School voor het onderzoek van de cultivering van de natuur.
Hier kreeg The Last Emperor, Pu Yi, les van Sir Reginald Johnston.







Yang Xing Zhai
Study of the cultivation of nature

Built in the Ming Dynasty Yang Xing Zhai, a two-storied building in the form of a character, echoes with Jiang Xue Xuan (pavilion of crimson and white) in the form of another character.
This study has a secluded and beautiful surroundings, emperors Jiaqing and Daoguang of the Qing Dynasty came here vey often to have a rest or a read. It was also here that Sir Reginald Johnston, an English man, gave English lessons to the abdicated Emperor Pu Yi.


Yang Xing Zhai
Onderzoeksruimte voor de ontwikkeling van de natuur.

Dit gebouw met twee verdiepingen is gebouwd tijdens de Ming dynastie.
De vorm van het gebouw sluit perfect aan met dat van
Jiang Xue Xuan (Paviljoen van karmozijnrood en wit).
De plattegrond van beide gebouwen zijn in de vorm van een Chinees karakter.
Deze twee karakters passen precies in elkaar.
Deze school is in een prachtige omgeving gelegen
en keizers als Jiaqing en Daoguang van de Qing Dynastie
verbleven er graag om uit te rusten of te studeren.
Het was ook hier dat Sir Reginald Johnston les gaf
aan de laatste, inmiddels afgezette Keizer van China, Pu Yi.

De karakters waar het over gaat zijn de volgende:

Het karakter dat als plattegrond diende voor Yang Xing Zhai
staat voor het begrip hol of concaaf:


Het karakter van Jiang Xue Xuan staat voor convex, bol:


Nu maar eens het gebouw laten zien.





Een mooi gebouw, een beetje westers van ontwerp. Niet toegankelijk voor het publiek. Het ligt een beetje verhoogd dus binnenkijken was er ook niet bij.






Een beetje teruglopend in de tuin: Qian Qui Ting.






De top van Qian Qui Ting.





De Verboden Stad: 04/10/2009
Yang Xing Zhai/Qin An Dian.








Qin An Dian
Hall of Imperial Peace

Located on the central axis of the Forbidden City, this hall is a major building in the imperial garden. It was first constructed in 1535 during the Ming Dynasty and is encirceled by a wall. This hall is five bays wide and three bays deep. Itxe2x80x99s roof is covered with yellow glazed tiles and is decorated with carved overhanging eaves and a gold-plated knob in the middle. In the center of the courtyard wall there is a gate named Tian Yi Men (One Heavenly Gate). Inside the gate is a cypress with entwined branches. The glazed pavilion in the east of the courtyard was where silk was burnt during sacrificial rites.
In the Ming and Qing Dynasties, the hall enshrined the statue of Water God Zhenwu, one of the Taoist deities. During the Qing Dynasty, every New Year an altar would be set up within Tian Yi Men (One Heavenly Gate) for the emperor to burn incense and pay homage to the gods. During festivals, Taoist rituals were performed in this hall.



Qin An Dian
Hal van de Keizerlijke Vrede

Dit is een belangrijk gebouw in de keizerlijke tuin
en is daarom gelegen op de centrale as van de Verboden Stad.
De oudste versie dateert uit 1535 en is omgeven door een muur.
Het dak ik bedekt met gele, geglazuurde dakpannen en
heeft een vergulde knop in het midden.
In het midden van de muur rond het hofje dat bij het gebouw hoort
is een poort: Tian Yi Men (Eerste hemelpoort).
Achter de poort is een cipres met takken die zich
met elkaar vergroeid hebben.
Tijdens de Ming en Qing dynastiexc3xabn was de hal het huis van een beeld
van de watergod Zhenwu, een van de Taoxc3xafstische goden.
Gedurende de Qing dynastie werd ieder Nieuwjaar een altaar opgericht
in de poort zodat de keizer er wierrook kon branden
en er de goden kon aanbidden.
Ook tijdens festivals werden hier Taoxc3xafstische rituelen uitgevoerd.





Wierrookbrander.






Qin An Dian, was op deze dag niet toegankelijk voor publiek.






De prachtige dakversiering.





China reisverslag / travelogue 41

De Verboden Stad: 04/10/2009
Qian Qiu Ting (Thousand year pavilion).


De dag in de Verboden Stad in Beijing was erg intensief.
Ik heb er al heel wat maanden plezier van.
Iedere keer als ik werk aan een log over weer een stukje
van de Forbidden City, geniet ik weer.
Het was er prachtig, mooi weer en er was zoveel te zien.
Veel te veel om allemaal in 1 dag te zien.
Dit is de 41ste log.
In het begin heb ik er ook een aantal geschreven over de Chinese Muur,
de Minggraven en Tiananmen Square.
Maar het zijn er al heel wat die over de Verboden Stad gaan.
En na de volgende log bereik ik de achterzijde van de Verboden Stad.
Dan ben ik van Tiananmen naar de achterzijde gelopen
en heb daarvan hier verslag gedaan.
Ik beloof je dat de weg terug sneller zal gaan.

Ik ben in de Keizerlijke tuin aangekomen.
Daar gaat dit log over.





Qian Qui Ting.






Detail van het dak met kunstig houtsnijwerk op het einde van de grote balken, een wolkenbeschildering op de balken zelf, ‘ogen’ aan het eind van de kleine ronde balken en versierde uiteinden van de dakpannen.








Qian Qui Ting
Thousand year pavilion

Constructed in the Ming Dynasty, this pavilion has a round upper part and a square lower part with verandas on all four sides. In the shape of a cross, the pavilion has carved overhanging eaves and multiple angles with the same shape and structure as Wang Chun Ting (Pavilion of Ten Thousand Spring Seasons) in the Imperial Garden.
During the Ming and Qing Dynasties, Buddhist statues were enshrined in the pavilion, as well as the spirit tablet of Emperor Tongzhi. This pavilion is located in the west, which according to Chinese tradition symbolizes autumn.

Wikipedia:
A spirit tablet, spirit seat or ancestor post is a placard used to designate the seat of a deity or past ancestor as well as to enclose it. With origins in traditional Chinese culture, the spirit tablet is a common sight in many East Asian countries where any form of ancestor veneration is practiced.


Qian Qui Ting
Thousand year pavilion

Gebouwd in de Ming dynastie.
Het paviljoen heeft een ronde bovenhelft
terwijl de onderste helft vierkant is.
Aan alle vier de zijdes zijn verandaxe2x80x99s aangebracht.
In de vorm van een kruis heeft het overhangende daken
met meerdere hoeken.
Het gebouw heeft dezelfde vorm en structuur
als Wang Chun Ting (Pavilion of Ten Thousand Spring Seasons,
Paviljoen van tienduizend lentes).
Tijdens de Ming en Qing dynastiexc3xabn stonden er
boeddhistische beelden en voorouderplaquettes
zoals die van Keizer Tongzhi.
Het paviljoen ligt in het westen, in de Chinese traditie
het symbool voor de herfst.





Plafond van het paviljoen. Helaas is de foto bewogen maar het geeft toch wel een beetje een beeld van het interieur.






Detail van de zonwering in het paviljoen.






Nog een prachtig gebouw in de tuin.






Al die kleuren en verschillende materialen. Te veel om in een keer naar te kijken






Gebouw weerspiegelt in een vijver met goudvissen.






Detail.






De tuin is best groot maar niet heel ruim van opzet. Hij was vast ook niet bedoeld om heel veel mensen te ontvangen. Op 4 oktober 2009 was het er echter erg druk.






Qian Qui Ting.






Het bijzondere dak.





Open Atelierdagen Breda

De opzet was wat anders dan andere jaren.
Nu waren op zaterdag de ateliers in het centrum open
en die buiten het centrum niet.
Zondag was het precies andersom.
Beetje verwarrend.











Van Schootenstraat, locatie van een aantal ateliers in Het Ginneken..


Deze locatie kende ik helemaal niet.
Zelfs de straat was me onbekend maar door een artikel
in BN/De Stem werd ik er op gewezen.
Zondagmiddag eerst hier gaan kijken.





Lucienne Smit, Monkey Forest Road.


In een aantal gevallen een combinatie van een ets met een nabewerking
met verf, post- en andere zegels.
Soms op houten panelen.
De sfeer van verre landen was goed getroffen.





Antonius Nijssen.


Dit soort Rothko-achtige schilderijen toonde Ton Nijssen
samen met keramiek gemaakt door zijn vrouw/partner.
Dat keramiek is erg intrigerend.
Maar helaas heb ik daar geen foto van.





Op de benedenverdieping stond dit werk nog op de ezel. Helaas heb ik de naam van de kunstenaar niet. Het werk is nog bij lange na niet gereed. Haar andere werken zijn ook uitbundig in kleurgebruik maar heel gedetailleerd. Die fase is hier (nog) niet bereikt.






Sylvia Thijssen toont haar werk bij galerie van Rossum in Breda. Dit is het grootste werk wat er hangt en een van de meest toegankelijke. Mooi is de lichtwerking. Door de zwarte takken op de voorgrond lijkt het licht vanuit het schilderij te komen.






Paul der Kinderen, Ces oeufs sont pas d’oeufs Faberge (links), Karbonades die op Nederland lijken (rechts).


Na het Ginneken hebben we het centrum van Breda bezocht.
Meer precies de ateliers aan de Vlaszak.
De ateliers waren allemaal gesloten maar de centrale tentoonstelling
was wel open voor een bezoek.
De Franse titel van het linkse schilderij heb ik niet correct overgenomen.
Maar dat dit geen Faberge eieren zijn is iedereen wel duidelijk.





Eefje van den Hamsvoort, Rust.






Detail.





Nieuwe haring

Gisteren heb ik voor het eerst dit jaar weer nieuwe haring gehaald.
Op de markt natuurlijk. Niet voorverpakt bij de super.
Via de super koop je vis die zomaar twee dagen minder vers is.
Dat kan ook niet anders, hij moet ingepakt en extra vervoerd worden.

Ik vind hem prima smaken.
De kleur is mooi, de vis is mooi vet.
Met (of zonder) een uitje smaakt hij uitstekend!






















Kunstvaria

Er is binnenkort een zeer indrukwekkende verkoopavond bij Christies.
Alle werken zijn van museumkwaliteit.
Ik heb er een paar uitgekozen.
Het gevolg is dat van een paar kunstenaars meerdere werken
in deze log te vinden zijn.
Met name een paar prachtige Picasso’s, twee Kandinsky’s,
tweemaal Monet, enz.
Voor mij was het gisteravond en vanochtend genieten
om al deze werken te kunnen bekijken.





Ai Weiwei, Forever bicycles, 2003.






Ansel Adams, Santa Elena canyon, Big Bend National Park, Texas, 1947.






Bruce Nauman, Concrete tape recorder piece, 1968.


Bruce Nauman is een bekende kunstenaar die we vooral kennen
van zijn werken met neon licht.
Hier een werk van een andere orde:
betonnen taperecorder.
Veel mensen weten al niet meer wat een taperecorder is.
(Zeg maar een primitieve iPod)
Maar goed het apparaat schijnt in de beton te zitten.
Met die snoer erbij heeft het wel iets komisch.





Bruce Nauman, No No, 1983.






Claude Monet, Nymphxc3xa9as, 1906.


Een ikoon in de impressionistische kunst.
Monet maakte een hele serie.Al dan niet met een Japanse brug.





Claude Monet, xc3x89tude de bateaux sur la plage d’xc3x89tretat, 1885.


Studie van boten op het strand van xc3x89tretat.
Noord Normandie, Frankrijk.
Interessante compositie.





Claudio Bravo, White and yellow package, 2005.


Claudio Bravo plaatst zijn werk in een wel heel bijzonder kader.





Gustav Klimt, Frauenbildnis, Portrait of Ria Munk III, 1917 – 1918.


Ik weet niet goed wat ik met Klimt aanmoet.
Het is erg populair.
Ik vind het bijna kitsch.





Henri Matisse, Nu xc3xa0 la chaise longue, 1923.






Jean-Baptiste Camille Corot, Jeune femme a la fontaine, 1860 – 1870.


Heel krachtig schilderij.
Prachtige zware kleuren.
Vergelijk dat maar eens met het volgende portret:





Joan Miro, Femme et oiseaux dans la nuit, Maart 1968.






Lxc3xa1szlxc3xb3 Moholy-Nagy, Composition A 19, 1927.






Marc Chagall, L’xc3xa2ne vert, 1969.


De groene ezel.
Een geweldig voorbeeld van Chagall’s typisch kleurgebruik
en de typische voorstellingselementen:
een jong paar, dieren, bos met bloemen,…
Een heel eigen beeldtaal.





Maria Helena Vieira da Silva, Hiver, 1960.


Aan het begin van de zomer misschien een vreemd onderwerp: de winter.





Maximilien Luce, Port of Rotterdam, 1903.


De kunstenaar ken ik niet maar een schilderij
met als onderwerp De haven van Rotterdam kon ik niet achterlaten.





Pablo Picasso, La liseuse, 1921.






Pablo Picasso, Nature morte, 4 july 1938.






Pablo Picasso, Vase de fleurs, 1904.






Pablo Ruiz Picasso, Mother and child, circa 1901.






Rackstraw Downes, Under the off-ramp from the George Washington Bridge, 2009.


door de gebruikte techniek lijkt het wel een tekening
van Da Vinci of Michelangelo maar
het onderwerp zegt meteen dat het veel recenter is.
De werken die ik van hem gezien heb hadden bijna allemaal
een afwijkende vorm. Hier heel breed bijvoorbeeld.





Sir Henry Rushbury, The walls of Gerona, Spain, 1936.






Wassily Kandinsky, Gekreuzigter Christus, 1911.


Ook de lijst is beschilderd.





Wassily Kandinsky, Orientalisches, 1909.




Paarden: Deborah Butterfield

Schroot, takken, gegoten delen,….
Paarden samengesteld uit allerlei materiaal.
Dat is de basis voor het werk van Deborah Butterfield.
Vandaag op het internet ontdenkt.





Deborah Butterfield, Red Branch, 2007.






Hibiscus, 2003.






Delight, 2002.






Dapple, 2003.






Cat Creek, 2001.






With the current, 2002.




Rutte 0



Laat de chaos beginnen!.





Normaal gesproken schrijf ik niet over politiek.
Maar er is nu wel echt iets aan de hand:
we hebben met zxe2x80x99n allen op een heel moeilijk moment
de LPF weer over ons afgeroepen:
onbekwame dames en heren die alleen uit zijn
op eigenbelang, rollen over elkaar heen
om op de televisie te komen.
We zullen snel weer naar de stembussen moeten.

Rutte.
De onbekwame, eeuwige scholier.
Gisteren nog een nieuw kabinet voor 1 juli,
vandaag: xe2x80x9dHet wordt heel ingewikkeld om voor 1 juli
een nieuw kabinet te formeren,xe2x80xa6xe2x80x9d

Blijkt dus onbetrouwbaar te zijn.

Wilders.
Gisteren had hij nog een breekpunt, vandaag is dat al weggenuanceerd.
De discipelen vallen hem al af (Hero (held) Brinkman)

We wisten al dat hij onbetrouwbaar is.

Het CDA.
Verbluft. Uit het veld geslagen.
Dat terwijl het leiderschap al jaren afwezig was.
De ene minister laat zich, als een echte LPF-er, op kosten van de overheid,
op een glossy zetten (Als je haar maar goed zit Verburg).
Terwijl de andere minister voor miljoenen vaccins inslaat
voor een griepvirus dat maar niet kwam (Klink).
Samen slaagde ze er niet in een veilige en fatsoenlijke oplossing
te bedenken voor de Q-koorts.
Het zuiden ziek, de agrarixc3xabrs in de steek gelaten.
De Vries, boegbeeld van fatsoen, bron voor Balkenende,
probeert een buitenechtelijke relatie te verbergen.
Slachtoffert daarbij eerst nog zijn nieuwe liefde.
Vandaag kiest men dan MaximeVerhagen als fractieleider.
De man die achter de rug van Balkenende
het vorige kabinet om zeep hielp.
Een mes in de rug van Balkenende en we trekken hem op het schild.
Waarom kiezen de mensen niet meer op het CDA?

Halsema.
Grote mond, weinig inhoud, meestal niet slim.
vindt dat ze mee moet regeren omdat ze 6.6 procent
van de zetels heeft in de 2e Kamer.
Als ze dan wel slim is, is ze arrogant en alleen maar uit op haar eigenbelang.

We gaan zware tijden tegemoet.
Er zal weer heel veel wachtgeld betaald moeten worden
en de kiezers trekken aan het kortste eind.

Maar wij hebben dan ook gekozen.

China reisverslag/travelogue 40



De Verboden Stad: 04/10/2009
Hall of State Unity (Ti Yuan Dian).


Ti Yuan Dian
(Hall of State Unity)

This hall was built on the site of the old rear hall of Tai Ji Dian (Hall of Great Supremacy) and Chang Chun Men (Gate of Eternal Spring) in 1859. To the North of this hall is the opera stage of Chang Chun Gong (Hall of Eternal Spring).
During the Qing Dynasty, it was the residence for Imperial Concubines. Empress Dowager Ci Xi once lived here.
In 1884 Ci Xi and the imperial concubines watched operas here for 15 days in celebration of het 50th birthday. xe2x80x9cTi Yuanxe2x80x9d means xe2x80x9cmanifesting the morals of heaven and earth.xe2x80x9d


Ti Yuan Dian
(Hal van de eenheid van de staat)

Deze hal is in 1859 gebouwd na de renovatie van Tai Ji Dian
(zie vorige blog in deze reeks).
Ten noorden van deze hal is het operagebouw.
Tijdens de Qing dynastie leefden hier de keizerlijke concubines.
Keizerin Ci Xi heeft hier gewoond.
In 1884 heeft Ci Xi, samen met de keizerlijke concubines,
gedurende 15 dagen operaxe2x80x99s bekeken.
Allemaal ter gelegenheid van haar vijftigste verjaardag.





Detail van een kamerscherm in Ti Yuan Dian. Links onder zijn twee paarden te zien.






De zon stond hoog die dag in oktober, het was een stralende dag. Een foto zonder bezoekers was dan ook niet eenvoudig te maken maar in dit kleine straatje lukte dat.






Interieur van het paleis van onder andere Ci Xi. Rechts het zwarte, houten kamerscherm waar ik al eerder een detail van toonde. Dit voormalige privepaleis is voor bezoekers alleen te zien door de ramen. Begrijpelijkerwijs zijn die vuil en de zon schittert er in. Wat je precies ziet was zo niet te achterhalen.






Vooruitblik op de gebouwen in de Keizerlijke tuin die zich ook binnen de muren van de Verboden Stad bevindt.






Blauwe dakpannen voor de verandering.






Schilderingen op de balken van het plafond/dak. Met een geometrisch perspectief.






Vogel in een versierd kader.






Detail van de vogel van de vorige foto.






Binnenplaats met de vele bezoekers.






Rijk versierde poort.






Detail van de poort, onder: geel en groene tegels, in het midden in de schaduw de houten sierconstructie, boven de versierde dakpannen.






Keramische poortversiering.






Dit soort tegeltableau’s vind ik prachtig. Hier met een draak.






Detail van voorgaande foto.






Tegeltableau met een vijver of sloot.






Zie eens hoe mooi de zwaantjes zijn die in de vijver zwemmen.





Nassaudag, Breda

De Blyde Incomste

En op het eerste gezicht heeft dat niets met geld te maken.
In werkelijkheid was een dergelijke intocht in de stad wel degelijk
ook een financiele aangelegenheid.
Maar vandaag in Breda was daar geen sprake van.
De opvoering van de historische intocht van Engelbrecht van Nassau
en Johanna van Polanen vond aan het begin van de middag plaats,
nog net voor de regen.
Ik maakte er wat foto’s.





Toen we kort na 12 uur aankwamen bij het Baroniemomument of het Nassau-Baroniemonument waren er al heel wat mensen op de been.






De militaire begeleiding voor de hoogheden was aanwezig.












De burgemeester had een korte speech.






Het kanon werd in gereedheid gebracht.






Engelbrecht van Nassau en Johanna van Polanen.






Een beetje zuinigjes werden de tekstboekjes uitgedeeld.






Ridders en hun begeleiders.






Koningin Wilhelmina en Prins Hendrik.












Groepen edelen.






Engelbrecht van Nassau en Johanna van Polanen.






Gegoede burgerij van Breda.






Edelen.






Hendrik en Wilhelmina.






Engelbrecht van Nassau.






Johanna van Polanen.


















Het hof.






Willem van Nassau en zijn vrouwen.






Een edelvrouw.






Begijntjes met scholieren.






Gegoede burgerij.






Wilhelmina en Hendrik in het Valkenberg.












Willem-Alexander, Maxima en de kids.






De hoofdober bij de picknick.















Bij de tent voor de edelen is genoeg te halen.






Grote Kerk van piepschuim.






Militairen heeft de Catharinastraat eerder gezien.






Het gilde op het Kasteelplein.






Engelbrecht van Nassau en Johanna van Polanen gaan naar het kasteel van Breda.




China reisverslag / travelogue 39




De Verboden Stad: 04/10/2009
Hall of Great Supremacy (Tai Ji Dian).








Tai Ji Dian
(Hall of Great Supremacy)

This building was first constructed in 1420
during the Ming Dynasty.
After renovation in 1859, it was linked with Chang Chun Gong
(Palace of Eternal Spring) and four courtyards were added.
Originally it was named Wei Yang Gong (endless Palace).
It was renamed Qi Xiang Gong (palace of the Auspicious Sign)
by Emperor Jiajing of the Ming Dynasty and his father
Prince Xian was born here.
It was named Tai Ji Dian in the late Qing Dynasty.
In 1596 during the Ming Dynasty, Qian Qing Gong
(Palace of Heavenly Purity)
and Kun Ning Gong (Hall of Earthly Tranquility)
were destroyed by fire.
Thereafter, Emperor Shenzong (Zhu Yijun) of the Ming Dynasty
lived in Tai Ji Dian for more than 10 years.
He was the only emperor of either Ming or Qing Dynasty
who lived and handled state affairs in this hall.
In the Qing Dynasty it was the residence for imperial concubines.
Before Emperor Pu Yi, the last emperor of the Qing Dynasty,
left the Imperial Palace,
Emperor Tongzhixe2x80x99s Concubine Yu lived here.
The words xe2x80x9cTai Jixe2x80x9d come from the Book of Changes
and mean universe.

Tai Ji Dian
(Hall of Great Supremacy)

Het gebouw is geconstrueerd in 1420.
In 1859 is het bij een renovatie verbonden met een ander paleis
en uitgebreid met vier hofjes.
In 1596 werden twee paleizen verwoest door brand en
als gevolg daarvan heeft Keizer Shenzong
hier meer dan 10 jaar gewoond.
Hij is de enige keizer die hier woonde
en de staatszaken vanuit hier afhandelden.
In the Qing dynastie woonden hier de keizerlijke concubines.
De woorden xe2x80x9cTai Jixe2x80x9d komen uit het Book of Changes
en betekenen xe2x80x9cUniversumxe2x80x9d.
Het Book of Changesxe2x80x9d is een klassiek Chinese tekst met orakel- en filosofische aspecten.
Oudste versies van deze tekst dateren uit 300 xe2x80x93 400 jaar voor Christus.

 





Houtsnede met vleermuis.






Vleermuis.






Vleermuizen tegen het plafond met het Fu-symbool.





China reisverslag / travelogue 38

Eenvoudiger wordt het niet.
De dag dat ik de Verboden Stad in Beijing bezocht is alweer
acht maanden geleden.
Tijdens de dag werd ik langzaam moe.
Er was zoveel te zien en ik had maar een dag.
Het weer was stralend en het was er erg druk vanwege de feestdagen.
Ik heb er enorm genoten, hopelijk laten de foto’s dat zien,
maar het was erg moeilijk me te blijven orienteren en concentreren.
Sommige van de foto’s die nu volgen vertonen dan ook wat minder
samenhang dan tot nog toe.

De volgende foto’s horen misschien niet allemaal bij elkaar.
Het begint met een van de hoofdstraten van de Forbidden City
gevolgd door onder andere wat foto’s van een groot tegeltableau.
Die tableau’s hangen meestal tegen de buitenmuren
van een hof waar een aantal paleizen en zalen bij elkaar uitkomen.
Misschien zijn deze foto’s dan ook niet van zomaar een straat
maar is het tegeltableau bij het paleis dat
Tai Ji Dian (Hall of Great Supremacy) heet.
Daarover een beetje meer in mijn volgende log over de Verboden Stad.





Zomaar een straat in de Verboden Stad.




De toegang naar een hof in de Verboden Stad is altijd via een poort.
Symmetry is erg belangrijk in de Chinese levensovertuiging.
Heel vaak staat een hal of paleis op een van de denkbeeldige assen
die door het complex lopen.
De toegang, de poort is daarmee in lijn gebracht.
Vaak is de toegangspoort recht tegenover de ingang van het
belangrijkste gebouw in het hofje.
Maar om zich te beschermen tegen kwade geesten, on hun geen vrije
toegang te verlenen, staat er achter de paart gelijk een soort
veiligheidsmuur.


Schematische weergave van zo’n hofje. De toegang tot het hof is aan de onderkant van het plaatje. Direct na de ingang staat een muur, een scherm. Pas daarachter komen de werkelijke gbouwen.

Die muur wordt vaak gebruikt om prachtig te versieren.
De volgende foto’s tonen een versiering van een buitenwand van een paleis.


Schildering (in restauratie ?).






Met veel voorkomende motieven: vleermuizen en wolken. Er staan ten minste 5 complete vleermuizen op deze foto.


De vijf vleermuizen zijn het symbool van de vijf aardse gelukzaligheden:
een lang leven;
rijkdom;
gezondheid;
deugdzaamheid en….
een natuurlijke dood.





In de hoeken een heel ander insekt.






Tegeltableau. Draken in de wolken, Dragon in the clouds.






Tegeltableau centraal op de muur met prachtige afwerking in de hoeken en een mooie dakpartij.






Drakenkop (detail van het tegeltableau).




Kunstvaria

Ik moet nog een inhaalslag doorvoeren.
De afbeeldingen van deze log zijn eigenlijk al van vorige week.
Heel leuk vond ik een schilderij dat dit jaar gemaakt is
en waarin een abstract schilderij verstopt is in
een heel realistisch schilderij.
Mooi van kleur.





Claerwen James, Sisters in grey and yellow, 2009.


Modern dubbelportret.
Zussen in grijs en geel.
De titel geeft ook al aan dat de persoonlijke kenmerken
van de meisjes veel minder van belang zijn dan bijvoorbeeld de kleuren.





Edgar Degas, Race horses before the stands, 1867.


De racepaarden voor de tribunes.
De titel hier vermeldt het niet maar misschien had Degas
dezelfde bedoelingen als de maker van het vorige werk.





Francisco de Goya y Lucientes, Peasant carrying a woman (Album F 72), 1814 xe2x80x93 1820.


Een lust voor het oog.





Frank Auerbach, Head of Estella Olive West III, 1961.


Daar moet je eerst maar eens even naar kijken.





Hendrick ter Bruggen, Saint Sebastian tended by Irene, 1625.






Henri Rousseau, Suprise I, 1891.






John Anster Fitzgerald, The chase of the white mouse, 1860.






Medrie MacPhee, Big bang, 2010.






Pablo Picasso, Le tailleur Minguell, 1901.






Raphael, The miraculous draught of fishes.


De wonderbaarlijke visvangst.
Het ontwerp is van Raphael.
Het tapijt is uiteindelijk in Brussel gemaakt.




Kijken zonder kaders

Dat is de intrigerende titel van de bijeenkomst
van afgelopen zondag in het Valkhof in Nijmegen.
De bijeenkomst werd gehouden in een samenwerkingsverband
van het Soeterbeeck programma en het museum Valkhof.

Over het Soeterbeeck Programma

Is er verschil tussen mens en dier? Waarin onderscheiden populisten zich van traditionele politici? Kunnen het jodendom, het christendom en de islam vreedzaam naast elkaar bestaan? Zijn hoge en lage cultuur met elkaar te verbinden?Filosofische, politieke en levensbeschouwelijke vragen als deze komen aan bod tijdens de lezingen, debatten en symposia van het Soeterbeeck Programma van de Radboud Universiteit Nijmegen: een toegankelijk programma op academisch niveau.

Het programma was als volgt:
1. bezoek de tentoonstelling The Valkhof Experience;
2. een inleiding op het concept achter de tentoonstelling

door Frank van de Schoor;

3. lezing over de rol van nieuwe media in de tentoonstellingspraktijk

door Dr. Martijn Stevens;

4. lezing ‘Loenzen in het Valkhof’, de filosofie van het kijken

door Dr. Gert-Jan van der Heijden;

5. lezing over de hedendaagse kunstwereld

door Frank van de Schoor.

De twee lezingen door de universitaire docenten waren goed voorbereid.
Leuk en aangenaamd te volgen. Geen droge stof.
Maar zeker niet oppervlakkig.
De inleiding en lezing van de hoofd collecties en conservator
moderne kunst van het museum het Valkhof was zeer geinformeerd
en gepassioneerd.
Ik kom zeker nog eens inhoudelijk terug op de lezing van
Gert-Jan van der Heijden, maar nu wil ik nog even stilstaan
bij een prachtig werk dat zo mooi aansluit bij het thema:
Kijken zonder kaders


Teun Hocks, Zonder titel, 2000.


Dit werk van Teun Hocks hing samen met een video tegen een grote muur.
De video toont ‘Het mannetje’ die in een soort van museum loopt
langs een rij schilderijen.
Een van de schilderijen, zo te zien een landschap,
trekt zijn aandacht nog meer dan de andere werken.
Hij loopt nog eens terug en plots krijgt hij een inval.
Hij loopt (uit het beeld) weg en komt terug met een mooie,
klassieke stoel.
Die plaatst hij voor het schilderij en gaat er zelf op staan.
Vervolgens bekijkt hij het schilderij van dichtbij en
gaat zelfs met zijn hoofd het schilderij in.
Hij kijkt niet met kaders, hij doorbreekt het kader.
Leuk in dit verband is de titel.
Vaak geeft een titel een extra kader aan een werk
in de zin dat het een richting geeft waar je
het achterliggend idee van het werk moet zeken.
‘Zonder titel’ is dus een soort ‘zonder kader’.