Op zich is het vreemd dat je een grote tentoonstelling houdt
van een land waarmee we in oorlog zijn.
Tenminste met een deel van de inwoners van dat land.
Van de historische en culturele waarde doet het echter niets af.
De voorwerpen die getoond worden zijn het grote publiek,
zowel hier als in Afghanistan, volledig onbekend.
Dat geldt ook voor mij.
Ik kende er niets van.
Dat maakt deze tentoonstelling ook bijzonder.
Zo ook de schoonheid van de voorwerpen.
Alle reden dus om een kijkje te gaan nemen
in De Nieuwe Kerk in Amsterdam.
Dat heb ik gisteren gedaan.



Ik heb weer wat prentbriefkaarten gekocht die hieronder te zien zijn.
Zelf heb ik ook een beperkt aantal foto’s gemaakt.

De nadruk in de reclame rond deze tentoonstelling ligt met name
op de gouden voorwerpen.
Die zijn dan ook sensationeel.
Maar ik werd het meest getroffen door de ivoren voorwerpen.
Er waren prachtige platte en ruimtelijke voorstellingen,
gesneden uit ivoor.
Zelden zie je kunstvoorwerpen van dit materiaal in een dergelijke kwaliteit.

Omdat het over een voor ons onbekende wereld gaat heeft men besloten
de tentoonstelling te beginnen met een documentaire.
Die werd gisteren goed bezocht en is een aanrader.
De meeste voorwerpen komen aan de orde in de film en worden
in hun context geplaatst.
Ook wordt de geschiedenis, en dan met name de recente geschiedenis,
van deze voorwerpen geschetst: Russische inval, burgeroorlog, Taliban,
‘Enduring Freedom’, enz.
De film duurt 50 minuten maar is erg de moeite waard.

De inrichting van de Nieuwe Kerk, de opstelling van de voorwerpen,
is deze keer erg klassiek.
Dat is jammer.
Bij de vorige tentoonstellingen was daar zoveel werk van gemaakt.
Waarschijnlijk had de organisatie weinig in te brengen of was
de prijs van deze reizende tentoonstelling erg hoog.



Dit is de tweede groep voorwerpen in de tentoonstelling.
De foto is bewogen maar geeft een idee van wat de mogelijkheden zijn
in de Nieuwe Kerk om voorwerpen te tonen.
Een grote groep hoofden van Boeddha in verschillende grootte
en in verschillende stijlen.
Onderliggend thema van de tentoonstelling is dat het noorden
van Afghanistan van 500 voor Christus tot 500 na Christus (ongeveer)
een soort vierbeschavingenpunt was: China, India, Romeinen en
Grieken en Afghanistan kwamen er samen.
De Boeddha-beelden zijn een eerste aanwijzing daarvoor.
Ze verwijzen natuurlijk ook naar de grote, door de Taliban vernielde
Boeddha-beelden in Bamiyan.



Een goed voorbeeld dat het niet allemaal goud is wat er schittert.
Kijk eens naar de mooie versiering aan het uiteinde van het heft
van dit stuk aardewerk. Een offerschaal.



Dit is een voorbeeld van het prachtige ivoor dat in de Nieuwe Kerk
te zien is.



Dit is een uiteinde van een regenwater-afvoersysteem.



Een beeld van het ‘schoolhoofd’ van een gymnasium.

Dat waren mijn foto’s.
Nu ga ik over op de prentbriefkaarten.
Vaak gaat het om opnames van details van voorwerpen.
Soms zijn de voorwerpen in werkelijkheid erg klein.
Des te knapper gemaakt.
Ga ze in het echt zien!



Begram, Riviergodin.
1e eeuw na Christus.

Begram is een van de vier archeologische vondstplaatsen die
in de tentoonstelling aan de orde komen.



Begram, Glazen vis.
1e eeuw na Christus.



Begram, Ivoor, vrouw(en?) onder een Torana.
1e eeuw na Christus.

Torana: Overvloedig gebeeldhouwde ingangspoort vxc3xb3xc3xb3r een Indiase tempel.
Encyclopedia Britannica: torana, or toran (Orissan temple gateway).

Toch weer net iets anders dan onze eigen toran.



Begram, Amazone berijdt griffioen.



Detail van een staande ram, Tillya Tepe.
1e eeuw na Christus.

Tillya Tepe is een tweede plaats in Afghanistan waarvan
vondsten uitgebreid op de tentoonstelling te zien zijn.



Twee amorfiguren op dolfijnen.
Om een idee te geven: 4,2 bij 4,9 cm.



Hartvormige bracteaten, Tillya Tepe.

Bracteaten zijn eenzijdig geslagen muntplaatjes.
Althans dat is de omschrijving zoals ik die op verschillende plaatsen
op het internet tegenkom.
De voorwerpen hier hebben niets met muntjes te maken.
Verkeerd woordgebruik?



Drakenmeester, detail van een hanger, Tillya Tepe.



Nogmaals de staande ram. Hier volledig in beeld.



Halssierraad voor op een gewaad (detail), Tillya Tepe.
Tweede kwart van de 1e eeuw na Christus.



Paar hartvormige oorbellen, Tillya Tepe, 7,2 cm in doorsnede.

Deze week slechts een kleine oogst.
Dat kan natuurlijk ook niet anders in de vakantieperiode.
Toch weer een paar juweeltjes.



De Nieuwe Kerk, Amsterdam.

Een mooi gebouw, niet echt geweldig maar toch mooi.
Voldoende om hier opgenomen te worden ?
Nee zou ik zeggen, maar dit krijgt nog een staartje.



Gus Powell, Manhattan Noon: Indiana.



Henri Matisse, The dance, 1910.



Joan Mirxc3xb3, Blue star, 1927.



Max Ernst, Der Hausengel, 1937.



Michael Tetherow, Untitled, 1980.



Rembrandt van Rijn, The storm on the sea of Galilee, 1633.

Mooi schilderij, alleen ik zou niet gelijk zeggen dat het van Rembrandt is.



Sol LeWitt, Brush strokes, 2000.

Oudheden uit het Nabije Oosten en Iran.

Vandaag was ik in Brussel voor deze tentoonstelling.
In Belgie mocht je op de snelwegen vanwege de smog slechts 90 rijden.
Het duurde dus even voor ik er was.
Toen kon ik hety nog moeilijk vinden.
Maar goed de zuurkool met vlees en mosterd
in het restaurant smaakte prima.



De tentoonstelling is een combinatie van stukken uit het Koninklijke
Musea voor Kunst en Geschiedenis en het Louvre in Parijs.
Culturen uit het huidige Iran, Syrie, Jemen en Turkije.
De wieg van onze cultuur.
De voorlopers van de Grieken.
Op het gebied van de kunst maar ook van de taal.



De Belgische rol in de ontdekking van deze stukken is groot.
Ook hun rol in het duiden, verklaren, bewaren, beschrijven
en het bekend maken van de stukken en daarmee deze culturen.
De geschiedenis daarvan komt aan de hand van de stukken
ook aan de orde.



De kwaliteit van de presentatie was iets minder
dan wat ik gewend ben in dit museum.
Soms was de informatie in de vitrines moeilijk te lezen.
Door werkzaamheden aan het gebouw zelf lijkt de tentoonstelling
ook wat weggeduwd.
De kwaliteit van de stukken is er niet minder om.
Uiteenlopende onderwerpen van sierraden, wapenuitrusting,
grafmonumenten, wandversieringen, zegels, zwaarden,
votiefplaatjes, rolzegels, teksten, godenbeelden ed.
Een bezoek waard.

De veiling en kunstwereld komt even tot rust.
Dat is maar goed ook want de bedragen die voor kunst worden betaald
zijn gigantisch.
Je ziet dat er niet alleen veel wordt betaald voor Westerse kunst.
Ook kunst uit Azie, Zuid Amerika en Afrika staan hoog op de
recordlijsten.
Laten we de foto’s niet vergeten.
Ook daar wordt steeds meer voor betaald.
Mooier of lelijker worden ze er niet van.
We krijgen alleen meer te zien.
Ook hier op Argusvlinder.



Andrew Mc Attee, Snapdragon, 2007.

Een zo’n schilderij is leuk, zelfs mooi.
Naar een tentoonstelling gaan met dit soort werk
gaat denk ik snel vervelen.



Fu Baoshi, Landscapes of the four seasons, 1950.

Voorbeeld van toenemende belangstelling voor Aziatische kunst.
Dit werk is uit China.



Lelio Orsi, Apollo driving the chariot of the sun, 1544.



Lucian Freud, Bella, 1981.

Twee werken van mijn favoriete moderne schilder Lucian Freud.



Lucian Freud, Self portrait: reflection, 2002.



Michael Light, OAK 8.9 megatons, Enewetak Atol, 1958.

Afschuwlijke zaken kunnen mooie kunst opleveren.
Dit is een voorbeeld van digitaal bewerkte militaire foto’s
van bovengrondse atoomproeven.
Die naam verzin je zelf niet.



Robert G. Schmidt, La Nocle-Maulaix.

De grootste verrassing tot het laatst bewaren.