Maandelijks archief: oktober 2010

Acryl

Posted on by

Vandaag de volgende stappen aan mijn werkje.
Net als bij miniaturen begint het met het goud.
Ik ga op de plaats van het goud eerst rode acrylverf aanbrengen.
Daarna volgt het goud. Geen goudverf maar bladgoud.
Om dat nog mooier van kleur te laten zijn
zal ik de ondergrond eerst rood verven.
Tegelijkertijd wil ik de haarspeld van de engel verven.
Dat geeft me een mooi aanknopingspunt als ik straks
met de haarpartijen aan de slag ga.
De speld verf ik met Humbrol, kleur Antiek Brons.
Past wel bij het onderwerp lijkt me.




De bedoeling is om de relevante delen van de tekening op het doek over te brengen. Ik doe dat met Rode Bolus. Een rode grondsoort die als pigment wordt gebruikt om bijvoorbeeld tempera te maken.





Omdat ik bij het overbrengen van de tekening dadelijk wat moet duwen vul ik het doekje even op met een boek. Dan druk ik straks niet te hard op het doek.





Ik neem de nimbus (de gouden krans rond het hoofd) en de haarspeld over op de achterkant van de tekening zodat ik weet waar ik de rode bolus moet inwrijven.





Ik strooi wat rode bolus op het papier en wrijf met een vinger die delen van de achterkant van de tekening in die ik dadelijk nodig heb om de tekening over te brengen.





Door met een potlood over de lijnen van de tekening te gaan ontstaan er op het schilderij dunne rode lijnen.





Goed de Humbrol schudden en de speld aanbrengen.





Vervolgens met acrylverf de nimbus opgevuld. Later ga ik op de rode verf de lijm aanbrengen en druk ik het bladgoud op het schilderij. Maar nu moet het eerst maar eens drogen.



Erwtensoep

Posted on by

Het is er weer tijd voor: erwtensoep!
Bijna november, het weer is druilerig, niets zo lekker dan,
als erwtensoep gemaakt door mijn moeder.




De herfst kleurt de bomen in prachtige kleuren. Het weer is druilerig. Zie je de reiger op jacht?.





Hier staat de reiger.





De soep in het groene bakje.










Mooi stevig.





Een feest!




De bijbel van Anjou – Napels

Posted on by

De Bijbel van Anjou, ook wel Bible Angevine genoemd, werd rond 1340 gemaakt aan het hof van Robert van Napels (1277-1343), beter bekend als Robert I van Anjou.
Betrokkenen:
Kopiist: Iannutius de Matrice
Miniaturist: Christophorus Orimina.
Opdrachtgever: Robert I van Anjou, koning van Napels
Eerste eigenaars:
Joanna I en haar verloofde Andreas van Hongarije.
Vervolgens eigendom van:
Kanselier Nicolaus de Alifio (tot 1345).
In 1402 wordt het beschreven in de inventaris
van Jean duc de Berry.
Het is rond 1509 in bezit van de bisschop van Arras,
Nicolaus de Ruistre.
In de inleiding op de Leuvense vulgaatbijbel uit 1547
wordt er naar verwezen en in de Notationes in Sacra Biblia
van Franciscus Lucas van Brugge ook (1580).
Tussen 1808 en 1821 behoort het handschrift tot de collectie
van het Grootseminarie van Mechelen.
Sinds 1970 is het in depot gegeven aan de bibliotheek
van de Faculteit Godgeleerdheid van de K.U.Leuven.

Viool spelende engel in de marge van een blad, 6R.

Er werd vijf jaar aan de Bijbel gewerkt.
De kopiist werkte helemaal alleen – wat in die tijd uitzonderlijk was.
Orimina was meer een industrieel die een groot atelier
met assistenten had.
Die miniaturisten hebben zich met de bijbel duidelijk helemaal laten gaan.
Elke pagina heeft een grote initiaal waarvan de tekening rechtstreeks
in verband stond met de bijbeltekst.
Maar de randversieringen rond de tekst
mochten de miniaturisten vrij invullen.
En dat deden ze.
Hieronder een aantal afbeeldingen die het bijbelboek Genesis
illustreren en wel het verhaal van het Paradijs en de verboden vrucht.

Let wel, de volgende 5 afbeeldingen (samen met nog een zesde)
vormen in het boek 1 letter!

God schept de maan en de sterren, 6R.

God creeert Eva uit de rib van Adam, 6R.

De verboden vrucht in het paradijs, 6R.

Adam en Eva worden verbannen uit het paradijs, 6R.

Adam en Eva moeten zwoegen voor hun bestaan, 6R.

Wil je van thuis uit de bijbel bekijken?
Dat kan.
Volg onderstaande link en geniet van de afbeeldingen
waar je pagina voor pagina op kunt inzoemen.
De Bijbel van Anjou

Een zonnebloem die als een monnik in de wind vooroverbuigt

Posted on by

In het voorwoord van het boek ‘Denken over kunst’
(A. A. Van den Braembussche) wordt mijn aandacht getrokken
naar het zinsdeel dat de titel is van dit logje:
‘een zonnebloem die als een monnik in de wind vooroverbuigt’.

De schrijver geeft in de eerste regels van het voorwoord aan
dat mensen heel gemakkelijk en snel een esthetisch oordeel vellen
over heel gewone dingen.
In de tekst noemt hij: ‘een stoel, een theeservies,een zonsondergang en
een zonnebloem die als een monnik in de wind vooroverbuigt’.
Aanleiding om met deze tekst eens op zoek te gaan op het internet.
Ik stuitte op een aantal heel uiteenlopende teksten
en die laat ik in een korte serie op mijn weblog passeren.

Een van de teksten die ik vind is een gedicht van Federico Garcia Lorca.
Deze Spaanse dichter schreef het volgende gedicht over zijn geboortestreek:

Federico Garcia Lorca (5 juni 1898 – 19 augustus 1936)
SINT MICHIEL (Granada)
Voor Diego Buigas de Dalmau

Men ziet vanaf de balustrades
in de bergen, bergen, bergen,
muilezels en muilezelschaduwen
beladen met zonnebloemen.

Hun ogen in de schaduwplekken
worden dof van mateloze nacht.
In de krommingen van de wind
ritselt de brakke dageraad.

Een hemel van witte muilezels
sluit zijn kwikzilveren ogen
en geeft aan de kalme schemering
een finale van harten.
En het water wordt koud
opdat niemand het beroert.
Wild en open naakt water
in de bergen, bergen, bergen.

In de nis van zijn toren
toont Sint Michiel met kanten
getooid zijn mooie dijen
tussen lantarens geprangd.
De in het middaggebaar
getemde Aartsengel
veinst een zoete woede
van veren en nachtegalen.
Sint Michiel zingt in de ruiten;
Efebe van drieduizend nachten
geurend naar eau de cologne
staat hij ver van de bloemen.
De zee danst aan het strand,
een gedicht van balkons.
De oevers van de maan
verliezen biezen, krijgen stemmen.
Er komen volksmeiden
die zonnebloempitten eten,
hun konten groot en occult
als planeten van koper.
Er komen hoge heren te paard
en dames met triestig uiterlijk,
hun huid is donker van heimwee
naar een gisteren van nachtegalen.
En de bisschop van Manila
saffraanblind en arm,
leest de mis voor twee rijen,
voor vrouwen en voor mannen.

Sint Michiel houdt zich rustig
in de nis van zijn toren,
zijn rokken overladen
met spiegeltjes en sierraden.
Sint Michiel, koning van de glazen bollen
en van de oneven getallen,
in de Berberpracht
van kreten en uitkijktorens.

InfoNu.nl

Federico Garcxc3xada Lorca,
de dichter die verdween in de oorlog
De Spaanse dichter Federico Garcia Lorca (1898-1936) werd aan het begin van de Spaanse burgeroorlog gefusilleerd door de Nationalen, tegenstanders van de Spaanse republiek. Daarmee kwam vroegtijdig een einde aan het leven van een van de grootste dichters, die Spanje ooit gekend heeft. Pas in 1975, na de dood van Franco, werd zijn persoon en zijn poezie weer in ere hersteld.

Federico Garcixada Lorca was zoon van een boer en een onderwijzeres. Hij groeide op in Fuente Vaqueros, een dorp in de provincie Granada (Andalucia). Het was zijn moeder, die al jong belangstelling wekte in de volksverhalen en -liedjes, die later in zijn gedichten zouden terugkomen.

Voorkeur voor de literatuur

De Spaanse dichter Federico Garcia Lorca (1898-1936) werd aan het begin van de Spaanse burgeroorlog gefusilleerd door de Nationalen, tegenstanders van de Spaanse republiek. Daarmee kwam vroegtijdig een einde aan het leven van een van de grootste dichters, die Spanje ooit gekend heeft. Pas in 1975, na de dood van Franco, werd zijn persoon en zijn poezie weer in ere hersteld.

Madrid

In 1919 verhuisde Lorca naar de Spaanse hoofdstad, waar hij in contact kwam met kunstenaars als Luis Bunuel (1900-1983), Salvador Dali (1904-1989) en Manuel de Falla (1876-1946). Hij werd daardoor geinspireerd om ook een stap te zetten in de beeldende kunsten. In 1927 werd het resultaat geexposeerd in Barcelona. In dat jaar deed Lorca ook een tweede poging in het theater met Mariana Pineda. Salvador Dalixad maakte de decors voor de premiere. De recensies waren nu lovend en ook het publiek kon het waarderen.

Generacion del 27

Lorca had in Madrid ook de dichters Rafael Alberti (1902-1999), Damaso Alonso (1898-1990) en Pedro Salinas (1891-1951) kennen. Daarmee wisselde hij inspiratie uit. In 1927 kwam ook de zg. Generacion del 27 (Generatie van ’27) van de grond, een zeer ruim opgezette groep van met elkaar bevriende kunstenaars, die dan ook alle kunsten behelsde, maar vooral bekend is geworden vanwege het gehalte van zijn dichters: Rafael Alberti, latere nobelprijswinnaar Vicente Aleixandre (1898-1984), Damaso Alonso, Jorge Guillen (1893-1984)… Het zwaartepunt lag in Madrid, maar er waren ook enkele oplevingen in andere Spaanse steden, als Sevilla, Malaga en Barcelona.

Het werk van Lorca

In het werk van Federico Garcia Lorca is zijn Andalusische afkomst steeds weer terug te zien. De volksverhalen en muziek uit die streek en ook de zigeunercultuur, die vooral in het zuiden van Spanje erg dominant was, is voor hem aldoor een bron van inspiratie geweest. Zijn poezie is dan ook een afspiegeling van die oude tradities, die in een moderne jas zijn gestoken, gebruik makend van de nieuwe stijlen van de periode, waarin hij leefde. Ook de poezie van de zg. Generacion del 98, ook wel de Edad de Plata (Zilveren tijd) genoemd, was daarin een wegbereider. Daarmee was Lorca opgegroeid.

‘Romancero gitano’

Het beroemste werk van Garcixada Lorca is Romancero gitano (1928). Het werd geschreven rond het thema van de ‘gitanos’, zoals de Spaanse zigeuners genoemd worden, en schept een mythisch beeld van het Andalucia van die periode. Tevens betreurt de tekst dat een oude cultuur als die van de zigeuners steeds meer opgenomen wordt door de sociale burgerlijkheid. De invloed van de componist Manuel de Falla, die zelf in zijn composities teruggreep naar typisch Spaanse elementen in de muziek, speelt er een belangrijke rol in. Deze bundel kent nog altijd een grote internationale weerklank.

De vriendschap met Salvador Dalixad

De surrealistische schilder Salvador Dali zou een van de beste vrienden van Lorca worden. Lorca schreef voor hem Oda a Salvador Dalixad en werd verliefd op hem. Dalixad, waarvan zijn geaardheid in die tijd niet duidelijk was, is nooit op zijn avances in gegaan. In 1929, nadat Dali met Bunuel de film Un chien andalou had gemaakt, brak Lorca met hem, omdat hij de film beschouwde als een aanval op zijn persoon.

New York en de Tweede Republiek

In 1929 reisde Lorca naar New York, dat een grote indruk op hem maakte. Naar aanleiding daarvan schreef hij dan ook zijn Poeta en Nueva York (Dichter in New York). Na New York kwam Lorca in 1930 nog in La Havana (Cuba). Toen hij vervolgens thuiskwam zou de Spaanse republiek een feit zijn en werd Lorca door het Ministerie van Cultuur benoemd tot directeur van het staatstheater La barraca. Daar kreeg hij alle kans om zijn visie op het theater verder te ontwikkelen. In die periode schreef hij ook o.a. zijn bekende toneelstuk x91Bodas de sangresx92 (Bloedbruiloften).

De Spaanse burgeroorlog

De nieuwe republiek had veel Spanjaarden hoop gegeven op een rechtvaardigere toekomst. En Lorca was een van de velen, die het nu in woord en daad opnam voor de sociaal zwakke klassen in Spanje. Maar het land was verdeeld; nog altijd waren er conservatieve elementen, die wachtten op een kans om alles terug te draaien en wraak te nemen op degenen, die binnen de republiek hun kop uitstaken. Zulke mensen was het ook een doorn in het oog dat iemand als Lorca te koop kon lopen met zijn homosexualiteit. Vanwege zijn openbare functie liep de dichter eigenlijk dubbel gevaar. Maar zelf voelde Lorca dat niet zo. Hij zag zichzelf als een representant van alle Spanjaarden, niemand uitgezonderd. Hij had niet alleen vrienden onder degenen, die de republiek steunden, maar was ook bevriend met iemand als Primo de Rivera, de oprichter en leider van de Spaanse Falange, die tijdens de burgeroorlog Franco zou steunen. Toen dus de Spaanse burgeroorlog uitbrak genoot Lorca rustig in zijn eigen Granada van een welverdiende vakantie. Op 16 augustus 1936 werd hij daar opgepakt door de Nationalisten. Drie dagen later zou hij tussen Viznar en Alfacar, vlakbij Granada, gefusilleerd worden. Alle bewijsmateriaal werd vernietigd, maar naar het schijnt heeft dat de gouverneur van Granada, Valdes Guzman, daar de opdracht toe heeft gegeven. Pas in 2009 werd het massagraf, waarin hij begraven moet liggen, geopend.

Epiloog

In 1975, na de dood van Franco, werd de persoon van Lorca in ere hersteld. Nu wordt hij beschouwd als een van de belangrijkste dichters van de 20ste eeuw, zowel in Spanje als internationaal. Ook in Nederland is veel van zijn werk vertaald.Lorcaxb4s geboortehuis in Fuente Vaqueros is heden ten dage een museum. Daar kan veel over zijn werk en leven terug gevonden worden. Op de plaats waar hij werd geexecuteerd ligt nu een park, Parque Garcia Lorca, met een monument, die de grote dichter herdenkt.

 

Theebloem

Posted on by

Okay, het is een beetje voorspelbaar.
Maar vanochtend ben ik het weekend begonnen met een theebloem
uit mijn nieuwste serie theebloemen.
Was de eerste serie een set met dezelfde theebloemen.
Deze serie is steeds anders.
Vandaag staat op het menu: Tasty Treasure.
Oftewel de ‘Smakelijke Schat’.




Een groene thee met Jasmijnbloemen, Daglelie en Chrysant uit Fujian, China.





De bloemen ontluiken.





Zie hoe de zuurstofbelletjes ontsnappen.





Langzaam ‘groeit’ de theebloem.





De hoogte in.





Er ontvouwt zich een heus boeket.





Het boeket is gereed voor consumptie.



China reisverslag / travelogue 63

Posted on by

In mijn reisdagboek ben ik inmiddels in het Keizerlijk paleizencomplex
in Shenyang, China.
Het is 6 oktober 2009. Onderdeel van dit paleizencomplex
is een tentoonstelling waarbij mijn foto’s in ieder geval
gaan over aardewerk.

Prachtige voorwerpen vooral afkomstig uit een drietal
regeringsperiodes:
Kangxi:
4 mei 1654 – 20 december 1722, keizer vanaf 1661 tot aan zijn dood
Qianlong:
27 september 1711 – 7 februari 1799, keizer vanaf 1735 tot 1796
Jiaqing:
13 November 1760 – 2 september 1820, Keizer vanaf 1796 tot 1820.

Vase in the shape of a wooden club with figures, story and Kangxi’s reign mark.

Vaas in de vorm van een slaghout met figuren, een verhaal
en met het regeringsmerk van keizer Kangxi.

Detail.

Een motief.

Blue and white oblate bottle with Qianlong’s reign mark.

Blauw en witte, afgeplatte, ronde vaas
met het regeringsmerk van Keizer Qianlong.

Colorful cups symbolizing twelve months with Kangxi’s reign mark.

Kleurrijke kopjes die de twaalf maanden
door het jaar symboliseren. Met het regeringsmerk van Keizer Kangxi.

Detail.

Large color painted plate with Phoenix, flowers and Qianlong’s reign mark.

Groot gekleurd bord met afbeeldingen van de feniks en bloemen.
Regeringsmerk van Keizer Qianlong.

Ik denk dat dit twee gestilleerde feniksen zijn. De feniks is het symbool van de keizerin.

Een van de bloemen.

Powder enamel vase with nine peaches and Qianlong’s reign mark.

‘enamel’ is een schildertechniek.
Vaas met negen perziken.
Regeringsmerk van Keizer Qianlong.

Anderhalve perzik.

Cloisonne Ma E with lotus design and Sanskrit.

Cloisonne is een techniek waarbij metaal (koper) gecombineerd wordt
met aardewerk. Het metaal wordt gebruikt om vormen af te bakenen
op aardewerk die dan vervolgens van een kleur voorzien worden.
De kleurtechniek is hier enamel.
Sanskrit is een oude taal.

Detail.

Afbeelding van een draak.

Black ground purple cloisonne vase with dragon design.

Kijk eens wat een prachtige vogels en bloemen.

Enamel painted with flowers, birds and Qianlong’s reign mark.

Painted enamel.

The painted enamel originated from France in the late 15th century. Different with the light sense of the painted enamel in the western country, the luster of Chinese painted enamel is gentle and elegant, similar to the famille-rose porcelain.

Geschilderd emaille

Het geschilderde emaille is afkomstig uit het Frankrijk
van einde 15e eeuw.
Anders dan het gebruik van emaille in het westen,
is het glanzend Chinese emaille zachter en eleganter,
meer zoals het famille-rose porcelein.

Oblong enamel painted hand warmer with birds and animal design.

Langwerpige handwarmer, geschilderd emaille.
Met afbeeldingen van vogels en fantasiedieren.

Enamel embedded incense burner, canister and candlesticks.

Emaille wierrookbrander met ingebouwde opbergplaatsen en kandelaars.

Detail.

Grey jade ruyi with the Chinese characters for happines and longevity.

Ruyi-scepter van grijs jade met de Chinese karakters
voor geluk en een lang leven.

Misschien wel het mooiste voorwerp dat ik zag tijdens mijn verblijf in China: powder enamel tea cup with flowers and Jaiqing’s reign mark.

Detail, wat een bloemenpracht.

 

De Pont

Posted on by

Een vervolg op mijn blog van twee dagen geleden.
Nog een aantal werken uit de collectie van De Pont.




Richard Long, Planet circle, 1991.



Richard Long, Planet circle, 1991.





Bernard Frize, Idoine, 2002.

Bernard Frize, Idoine, 2002

In 1975 bracht het Stedelijk Museum in Amsterdam de inmiddels befaamde tentoonstelling Fundamentele Schilderkunst. Deze term werd gebruikt voor die kunstenaars die zich xe2x80x98met de grondbeginselen van de schilderkunst bezighouden. Dat wil zeggen diegene, die zich op de meest sobere wijze beperken tot het anti-illusionistische schilderij waarin bovendien geen compositie-elementen zijn opgenomen.xe2x80x99
In de tentoonstelling waren onder meer de Grave-schilderijen van Gerhard Richter te zien. Er zijn sedertdien talrijke kunstenaars geweest die op xe2x80x98fundamentelexe2x80x99 wijze de schilderkunst hebben onderzocht en haar essenties van kleur, (opper)vlak en kwaststreek volledig hebben ontleend. Tovch heeft deze ultieme reductie de schilderkunst nooit in gevaar gebracht. Blijkbaar is het medium te sterk en biedt het te veel mogelijkheden. Kunstenaar Robert Morris zei ooit terecht dat xe2x80x98een simpele vorm niet noodzakelijkerwijs samenvalt met een simpele ervaringxe2x80x99.
Ook Bernard Frize hanteert eenvoudige uitgangspunten bij het maken van zijn schilderijen. Vooraf bepaalt hij techniek en materiaal, waarna de verrassingen van het resultaat voortvloeien uit de gedragingen van verf en kleur. Door het stollen, vervloeien of druipen ontstaan grillige en kleurrijke patronen waarin de beweging van de kwast goed te volgen is. Hoewel het werk van Frize vanwege de heldere werkwijze wel in verband is gebracht met de Fundamentele Schilderkunst, onderscheidt het zich daarvan door het uitbundig kleurgebruik. Ook is er duidelijk sprake van compositie en soms zelfs van een zeker illusionisme doordat de verfbanen een bijna landschappelijk effect oproepen.




Bernard Frize, Idoine, 2002 (detail).





Sigmar Polke, Hermes Trismegistos I-IV, 1995.

Sigmar Polke, Hermes Trismegistos I-IV, 1995

Deze schilderijen zijn representatief voor Polkexe2x80x99s opmerkelijke schilderkunstige inventiviteit, zijn plezier in experimenteren en het vrijmoedig gebruik van bestaand beeldmateriaal. De cyclus ontleent zijn yiyel aan Hermes Trimegistos, de mythische figuur die als de grondlegger van de alchemie en de uitvinder van de hixc3xabrogliefen wordt beschouwd. De afbeelding die Polke heeft gebruikt is die van een vloermozaxc3xafek in de Dom van Siena, waarop te zien is hoe Hermes het schrift en de Rechtsleer aan de Arabieren ten geschenke geeft. Op het kleinste doek is de afbeelding in zijn geheel weergegeven; op de drie grote zijn verschillende fragmenten uitvergroot. Het gebruikte doek is doorzichtig en de spielatten zijn duidelijk te zien. Deze drager is aan beide zijden beschilderd, waardoor een complexe gelaagdheid in het beeld ontstaat. De afbeelding is op de voorkant aangebracht. De hiervoor gebruikte rasterpunten spelen een grote rol in Polkexe2x80x99s werk sinds de jaren zestig, toen hij samen met Gerhard Richter aan de wieg stond van het Kapitalistisches Realismus, de ironische tegenvoeter van het sociaal-realisme die de geschiedenis is ingegaan als Duitse Pop.




Howard Hodgkin: Time and Place

Posted on by

De reden waarom ik afgelopen zondag naar De Pont in Tilburg ging
was de tentoonstelling Time and Place met werken van Howard Hodgkin.
De tentoonstelling loopt van 2 oktober 2010 tot en met 16 januari 2011.

Eerlijk gezegd was ik vooral onder de indruk van het museum.

Op de tentoonstelling is een interview te zien met Howard Hodgkin.
Dat interview zegt veel over de kunstenaar en zijn werk.
Misschien niet eens door wat hij zegt maar vooral door de manier waarop.
Howard Hodgkin spreekt langzaam. Heel langzaam.
Niet zozeer bedachtzaam, maar langzaam.
Als je dan hoort dat de man expressionistisch werk maakt
verwacht je juist een bron van energie te gaan zien.
Extravert, druk, veel geluid.
Maar dat is niet zo.
En dat zie je ook terug in zijn werk.
Vaak wordt er door hem jaren aan een werk gewerkt
maar dat is niet altijd aan de werken af te zien.
Het kleurgebruik is helder, mooi.

Om meer grip op het werk te krijgen volgt hier een citaat
uit het kwartaalbericht van De Pont (najaar 2010):

De Franse filosoof Merleau Ponty heeft ooit over Cxc3xa9zanne geschreven dat deze schilder niet het resultaat maar de activiteit van het waarnemen in verf probeerde te vatten. Over Hodgkin zou je kunnen zeggen dat hij niet het herinnerde beeld, maar de herbeleving ervan wil schilderen.

De Pont, kwartaalbericht, Howard Hodgkin, Time and place

De aankondiging van de tentoonstelling.

Een vaak getoond werk van Howard Hodgkin: Leaf (blad). Een klein werk.

Howard Hodgkin.

Howard Hodgkin.

Howard Hodgkin, Home home on the range, 2001-2007.

Howard Hodgkin, Where the deer and the antilope play, 2001 – 2007.

De titels van een aantal van zijn werken zijn prachtig, zoals hier:
‘Waar het hert en de antiloop spelen’.

Howard Hodgkin, Lawn, 2009.

Howard Hodgkin, Blood, 2005 – 2010.

 

De Pont

Posted on by

De Pont is een prachtig museum van Moderne kunst in Tilburg.
Ik kom van Breda en dus is alles uit Tilburg slecht.
Maar voor wat betreft De Pont is dat zeker niet het geval.
Deze voormalige wolspinnerij is een geweldig museum voor moderne kunst
met een prachtige collectie.
Ik ging er gisteren naar toe voor een tentoonstelling maar
vandaag sta ik eerst eens stil bij een eerste serie foto’s
over de vaste collectie van het museum.

De aankondiging van De Pont. Het museum heeft een mooie parkeerplaats voor de deur.

Het museum.

Naast kleinere ruimtes beschikt het museum ook over een hele grote ruimte die prachtig wordt ingedeeld in kleinere zalen. Het dak is deels van glas en er komt dus veel natuurlijk licht naar binnen.

Marien Schouten, De Groene Kamer/Slang, 2000 – 2002, Marien Schouten, Beeld met stammen, 2003.

In een mooie ruimte met groene tegels staat
een bijzonder keramisch beeld.

Marien Schouten, De Groene Kamer/Slang, 2000 – 2002
Marien Schouten, Beeld met stammen, 2003

De wanden van Marien Schouten’s monumentale Groene Kamer zijn bekleed met groen geglazuurde tegels die de kunstenaar tijdens een werkperiode bij het Europees Keramisch Werkcentrum in ’s Hertogenbosch maakte. In deze tijd ontstond ook een reeks keramische beelden: grote amorfe koppen, die in ruwe vormen zijn gemodelleerd. Schouders, hals en hoofd tekenen zich af in een bonkige anatomie. De groene glazuurlaag versterkt de indruk van een organische groeivorm die de beelden gestalte geeft. Rudi Fuchs schreef ooit over de ‘schilderkunstige ruimte’ in het werk van Schouten, die wordt gekenmerkt door ‘een labiel evenwicht tussen orde en de overwoekering daarvan, door gewicht van kleur en vorm, tussen regelmatig ritme en ornament, beheersing en verstoring’.

Angela Bulloch, Lanzarote, 2006.

Angela Bulloch, Lanzarote, 2006

Het werk van Angela Bulloch is complex en veelzijdig: licht- en geluidswerken, tekenmachines, interactieve installaties, fotoseries, videoprogramma’s en tekstwerken. Maar achter de diversiteit van vorm, techniek en presentatie zit altijd een gerichte belangstelling voor maatschappelijke en sociale structuren en systemen. Net zomin als deze processen en gedragingen een statisch karakter hebben, heeft haar werk geen vast vorm of volgorde. Het meest bekend zijn haar Pixel Boxes: houten of aluminium kubussen in verschillende maten, waarvan een zijkant uit een beeldscherm bestaat. De schermen lichten bij afwisseling op met een monochroom kleurvlak. De kleurbeelden die zo ontstaan zijn feitelijk de kleinste digitale beeldeenheden (pixels) afkomstig uit bestaand film- en videomateriaal. De pixelpatronen liggen ook ten grondslag aan grote wandschilderingen van regelmatig geordende kleurvlakken, zoals op deze muur in De Pont.

 

Gerhard Richter, Abstraktes Bild (784/1-120), 1992.

Gerhard Richter, Abstraktes Bild (784/1-120), 1992

Gerhard Richter is bekend als een schilder die op veel verschillende manieren werkt. Abstraktes Bild laat hiervan een aantal aspecten zien. Opvallend is de strakke vlakverdeling die zowel wordt bepaald door het raster van de kleurbanen op de 120 schilderijtjes als door het rechte patroon van de tussenruimte. De kleurbanen zijn ontstaan doordat Richter de opgebrachte verf weer gedeeltelijk heeft afgeschraapt. De regelmaat van de handeling is zichtbaar in de verfsporen. Toch gaat het Richter niet om de expressie van een persoonlijk handschrift. Hij onderzoekt de vele mogelijkheden die de schilderkunst nog altijd te bieden heeft. Hij maakt ook veel figuratieve schilderijen waarop foto’s het uitgangspunt vormen. Maar door de foto’s onscherp na te schilderen maakt hij van een realistisch beeld een schilderij waarin de grens tussen abstract en figuratief letterlijk is vervaagd.

Gerhard Richter, Abstraktes Bild (784/1-120), 1992 (detail).

Luc Tuymans, Bathroom, 1996.jp.

Marlene Dumas, The First People (I-IV), 1991.

Marlene Dumas, The First People (I-IV), 1991

Het werk van Dumas gaat vaak over de spanning tussen kijken en bekeken worden en over het problem van interpretatie. Ze werkt naar bestaande afbeeldingen die ze verzamelt in een persoonlijk beeldarchief. Het beeldmateriaal weerspiegelt maatschappelijke codes die onze manier van kijken bepalen. Bijvoorbeeld in The First People uit 1990, dat uit vier manshoge babyportretten bestaat. In de commentaren op het werk overheerst de mening dat de kinderen onwaarschijnlijk lelijk zijn. De sterk vergrote weergave van hun lichamen wordt door velen als schokkend ervaren. De reacties lijken onbewust beinvloed door het clichebeeld van de blije ‘reclamebaby’. Deze schilderijen van Dumas zijn eigenlijk juist behoorlijk realistisch door enkele imaginaire ingrepen, zoals de toegepaste schaalvergroting en de techniek waarmee zij met details omgaat. ‘Het moederschap is een schok’, zegt Dumas, ‘omdat je je niet hebt gerealiseerd hoe baby’s er in werkelijkheid uitzien’. Haar ‘eerste mensen’ drukken wellicht iets van die confrontatie uit.

 

Marc Mulders, Roosvensters I. II, III, 1999.

Marc Mulders, Roosvensters I. II, III, 1999

Het oeuvre van Marc Mulders wordt bepaald door wat misschien wel het grote thema in de kunstgeschiedenis is: de eeuwige cyclus van leven en dood. De uitdrukking van leven en sterven, dood en herrijzenis, heeft in de westerse schilderkunst lange tijd centraal gestaan en Mulders plaatst zichzelf bewust in die traditie. In reeksen schilderijen werkt hij deze htematiek uit en verkent hij de picturale mogelijkheden ervan. Daarbij is zijn werkwijze geenszins objectief of puur observerend, maar uiterst betrokken en geladen met betekenissen.Schilderen betekent voor Mulders inleving, en zijn expressieve, pasteuze schilderijen zijn de weerslag van zijn worsteling met zowel de onderwerpen als met de materie waarin hij deze transformeert. Want uiteindelijk gaat het hem erom dat de cyclus van leven en dood zich ook in het schilderij voortzet, dat de verf van dode materie tot levend beeld wordt.

Marc Mulders, Roosvensters I. II, III, 1999 (Detail).

Anton Henning, Blumenstilleben No 388, 2008.

Anton Henning, Interieur/Interior No. 15, 1998

Het werk van Henning kenmerkt zich door een eclectisch gebruik van allerlei voorstellingen, motieven en citaten. Abstractie en figuratie wisselen elkaar af en lopen soms letterlijk in elkaar over. Bloemstillevens worden zwierige arabesken, interieurs zijn geschilderd in uitbundige kleurvlakken, landschappen en naakten zijn ouderwets realistisch en hebben tegelijk Hennings onmiskenbare handschrift en kleurrijke patronen. Dikwijls schildert hij meerdere versies van een voorstelling of laat hij bepaalde voorstellingen terugkomen als een schilderij-in-een-schilderij. Het is duidelijk dat het hem vooral om het plezier van het schilderen gaat. Met name in abstracte schilderijen (interieurs) bereikt Henning fascinerende resultaten met zijn composities van kronkelende kleurbanen en wervelende patronen, die ‘trompe-l’oeil’ geschilderd lijken. Met hun draaikolkpatronen roepen de schilderijen psychedelische ‘jaren-zeventig’-interieurs in herinnering en vormen ze een geheel eigen ruimte vol kleur en beweging.

Anton Henning, Interieur/Interior No. 15, 1998.

Gevonden in Tilburg

Posted on by

Vanmiddag heb ik in Tilburg ‘twee kaarten gevonden’
in museum De Pont van het evenement PARKPLATZ in Breda.




Gabriel Lester, Cracks, Codes & Conditions, 2010.





Thomas Bakker, Breda, 2010.




Ik vind het idee om een parkeerplaats op een parkeerterrein
in het midden van de stad gedurende een langere tijd te reserveren
voor kunstwerken een heel goed idee.
Veel mensen worden op deze manier met wisselende werken geconfronteerd.
Leuk bedacht!

Acryl

Posted on by

Onlangs kreeg ik een hele hoop verfspullen.
Om te werken met acrylverf om precies te zijn.
Gisteren kreeg ik alweer een hoop verf.
Voldoende reden om iets te gaan proberen.
Een van de zaken die ik kreeg waren twee doekjes.
Beide hebben al een ondergrond.
Een zelfs al een tekening.
Maar degene zonder tekening heeft een mooie combinatie
van blauw en roze. Dat wordt de basis voor mijn werk.




Zo ziet die ondergrond er uit.





En dit is het hele doek.





In een boek waarin uitgelegd wordt hoe je ikonen kunt schilderen vond ik ook een aantal voortekeningen. Ik neem de meest eenvoudige. Een engel. Ik ga die met acryl verven. Het voordeel is naar mijn idee dat ik me niet zo hoef je concentreren op de vorm. Het is een geabstraheerd beeld. Niet naturalistisch. Dus kan ik me meer toeleggen op de techniek. Wat zijn de prettige kwasten. Hoe dun moet de verf zijn. Hoe krijg ik op het doek dat wat ik in mijn hoofd heb.





Eerst maak ik een kader waarin het hoofd gaat komen. Mag een beetje ruw zijn.





Met een smalle, rode rand om het kader te accentueren.



China reisverslag / travelogue 62

Posted on by

Het Shenyang Imperial Palace, het keizerlijk paleis in Shenyang,
bestaat grofweg uit drie delen:
= de prive gebouwen/vertrekken van de keizerlijke familie
= het ceremonieel deel van het paleizencomplex
= het administratief/regeringsdeel van het complex.

Het bekendste gebouw van het Shenyang Imperial Palace
is Dazheng Hall.
Een achthoekig gebouw dat door de keizer gebruikt werd
voor zijn ceremoniele taken. Het ligt aan een groot plein
met daaraan gelegen de gebouwen van de elitekorpsen
van het Chinese leger.
Dazheng Hall is het centrale gebouw van het ceremonieel deel
van het paleizencomplex.

Dazheng Hall




De draak, symbool voor de keizerlijke macht, siert aan beide zijdes, de ingang van het achthoekige gebouw.





Detail.





Dazheng Hall.





Detail.





Versiering midden boven de ingang.





De draken zijn overal, ook op de buitenpanelen van het gebouw en de deuren.





De houten constructie van het dak is interessant en steeds weer sierlijk en versierd.





In de hal staat een houten troon voor de keizer. Vanaf die plaats konden de officiele gebeurtenissen plaatsvinden. De pilaren zijn bedekt met afbeeldingen van draken. Dat zal een hele indruk achtergelaten hebben bij die mensen die hier moesten verschijnen.





De troon.





De feitelijke zitplaats. Een troon bestaat niet alleen uit de plaats waar de keizer zit maar ook uit een verhoog, een aantal vaste attributen, hekwerk om mensen op afstand te houden en dat alles rijk versierd.





De constructie van het plafond.





Nogmaals de troon.





De draken lijken vrij spel te hebben op de armleuning van de troon.





De dakconstructie aan de buitenkant op een van de acht hoeken.





Geen centimeter blijft onbenut voor versieringen.





De prachtige dakpannen van Dazheng Hall.




Kunstvaria

Posted on by

Vier werken van Picasso die politiek of in ieder geval
maatschappelijk geengageerd zijn.
Bij een aantal werken ligt de nadruk op schaduw en/of herfst.
Twee werken van Titiaan.




Arman, White orchird, 1963.


Als je naar een witte orchidee kijkt zie je een heel scala
van witte kleuren. Zeker als je daar de schaduwpartijen bij betrekt.
Hier is dat ook het geval.
Denk eens niet daar hangt een oude auto aan de muur,
maar kijk eens naar de kleurschakeringen van wit naar zwart.




Arthur Rothstein, Inhabitants in front of the post office Nethers, Virginia in Shenandoah National Park, October 1935.


Een foto uit oktober 1935 van inwoners van Nethers,
een plaats in de Verenigde Staten.
Ze zitten voor hun postkantoor.
Het Wilde Westen uit de cowboy-films.




ArtistUnknownIndiaBattleOfPollilur1780-1800.


Een onbekende kunstenaar schilderden waarschijnlijk kort na 1780
een serie over de slag bij Pollilur, waar de Engelse koloniale militairen
verslagen werden door een Indiaas leger.
De slag vond plaats op 10 september 1780.




Clive Smith, Natural and artificial markings #8, 2008.





Ellis Gallagher Ludlow Street.


Shaduw als onderwerp van een kunstwerk.




Gerhard Richter, Matrosen (Sailors), 1966.





John Cage, Not wanting to say anything about Marcel, 1969.


Een eerbetoon van de componist John Cage aan Marcel Duchamps.




Kees van Dongen, Lieuses (Sheaf binders), 1905.


De vlakverdeling van dit werk is opmerkelijk.
Het is hier geen herfst maar het zit er dicht tegen aan.
De werksters op het veld maken schoven (bundels halmen).
Dat doe je typisch tegen het eind van de zomer.




KhubilaiKhanAsTheFirstYuanEmperorShizuYuanDynasty1271-1368.


De maker van dit portret is onbekend.
Het toont Khubilai Khan of Kublai of Kubla Khan.
Mongool en grondlegger van de Yuan dynastie.
Keizer van China.
Hij leefde van 23 september 1215 xe2x80x93 18 februari 1294.




Lynn Davis, Iceberg 31, Disko Bay, Greenland, 2000.





Martien Mulder, Trees (Mist), 2005.





Martin Lewis, Shadow dance, Drypoint (ets), 1930.





Michael Mazur, Gailxe2x80x99s Island III, 1998.





Pablo Picasso, Das Leichenhaus Paris, 1944 – 1945.


Lijkenhuis Parijs, 1944 – 1945.


Pablo Picasso, Fliegende taube im regenbogen, 23 oktober 1952.


Helaas vindt de Albertina dat zij kunstwerken mogen verminken
als ze die tonen op hun web site,
Vandaar die grote ‘A’ op de afbeelding.


Pablo Picasso, Taube mit olivenzweig, 28 december 1961.



Pablo Picasso, Ziegenschxc3xa4del, flasche und kerze, 1952.





Paul Gauguin, Christ in The Garden of Olives, 1889.


Christus op de Olijfberg.
Prachtige kleur haar.




Robert Capa, Exiled republicans being marched down the beach to an internment camp, Le Barcarxc3xa8s, France, March 1939.


Robert Capa maakte deze foto van gevangenen onderweg naar een kamp
op een strand in 1939.




Tim Noble en Sue Webster, The head of Isabella Blow, 2002.


Isabella Blow was een bekende style ikoon in Engeland.
Onder andere bekend van de hoeden die ze droeg.




Titian of Tiziano Vecellio, Diana and Actaeon, 1556 – 1559.





Titian of Tiziano Vecellio, Diana and Callisto, 1556 xe2x80x93 1559.




Theebloem

Posted on by



Vandaag de laatste theebloem uit de eerste reeks.
Volgende week begin ik dan aan de serie nieuwe theebloemen
met hopelijk verrassende smaken en beelden.




Het begint met het opwarmen van de theepot en het theeglas en natuurlijk het koken van het water.





Al snel verschijnt de eerste bloem.





Het blijken twee bloemen boven elkaar te zijn.









Een avond op de kermis in Breda

Posted on by

Eerder deze week foto’s van de kermis van afgelopen zondagmiddag.
Maar een kermis is nog leuker in de avond.
De magie met de lichten werkt dan beter.
Vandaar nog een reeks foto’s.
Ik vind het moeilijk om in het donker te fotograferen.
Ik moet mijn camera en de instelmogelijkheden nog beter leren.
Maar leuk is het zeker.

In de reeks komen dus een aantal beelden terug
die eerder te zien waren in het daglicht.
Zoek de verschillen en de volle maan!








Hoog boven alles uit.









































Beetje mistroostig.





Overdag zag dit er zelfs zielig uit.





































Jammer genoeg stelt de camera zich hier scherp op de reling op de voorgrond. De bedoeling was scherp te stellen op de staander, op de tekst Power.












































China reisverslag / travelogue 61

Posted on by

Vandaag over het bezoek aan het Stele Pavilion,
een van de gebouwen van het Shenyang Imperial Palace.
Een stele is een grote steen die voorzien is van tekst.
Een gewoonte die je vaker ziet bij oudere culturen:
denk bijvoorbeeld aan de obelisk bij de Egyptenaren.
In China wordt dan soms een gebouw over de steen geplaatst
om de tekst en de steen te beschermen tegen de weersomstandigheden.

The Stele Pavilion

The Stele Pavilion was constructed from 1782 to 1783, with the stele inside inscribed in the Manchu and Han languages. On the front side of the stele, xe2x80x98the Record of the Wensu Pavilionxe2x80x99 by emperor Qianlong was inscribed and on the backside. xe2x80x98On Emperor Xiaozong of the Song Dynastyxe2x80x99 by Emperor Qianlong was inscribed.



Gebouwd tussen 1782 en 1783, bevat het gebouw een stele met
twee teksten:
= aan de ene kant een tekst van Keizer Qianlong met
xe2x80x98the Record of the Wensu Pavilionxe2x80x99
= aan de andere kant nog een tekst van Keizer Qianlong maar nu
over Keizer Xiaozong van de Song dynastie.




De stele in het Stele Pavilion.





Het paleiscomplex ligt, zoals hier te zien is, tussen de huizen en gebouwen van de stad in.





Mooi beschilderde balken.















Het paleiscomplex heeft ook een tuin.





Soms kunnen de gebouwen, schilderingen enz wel een restauratie gebruiken.





Obama ligt hier al naast/bij de Grote Roerganger en Michael Jackson. De keizers van onze tijd.





Een groot tegeltableau met kraanvogels (?).





Vol verwachting kijken we uit naar de volgende gebouwen.



Kermis in Breda

Posted on by

Misschien is het al wel 30 jaar geleden dat ik op de Bredase kermis
ben geweest, maar gisteren ben ik even gaan kijken.
Het weer was redelijk, wel koud, maar prima om wat foto’s te maken.
En die deel ik vandaag natuurlijk met alle bezoekers
van deze weblog.








Mij verbazen dergelijke beelden. Route 66 en de sfeer die opgeroepen wordt en de auto’s die getoond worden. Ze zijn uit de jaren ’50 en ’60 en dan nog uit Amerika. Jonge mensen van nu kennen dit alleen maar van televisie en van horen zeggen. Waarom spreekt dit dan toch zo aan?.








Michael is overal onder ons.








De botsauto’s blijven het goed doen.








Op veel foto’s heb ik mensen onherkenbaar gemaakt.




Deze foto niet omdat gebaren en uitdrukking in dit geval de foto zoveel beter maakt.




Redelijk actueel.




Maar ik heb mooiere Mona Lisa’s gezien.




Er is veel rommel.




Weer zo’n typisch Amerikaans beeld.








Superhelden.




Ik begrijp dat de naam van deze tent verwijst naar het spel met de grijpers dat er kan worden gespeeld maar het symboliseert ook de graai- en grijpcultuur.












De romantische afbeeldingen in de oliebollenkraam.






Kunstvaria

Posted on by

Dit is waarschijnlijk een van de uitgebreidste afleveringen
van Kunstvaria.
Drieendertig afbeeldingen.
Zeer uiteenlopend, van allerlei culturen, continenten,
kunstenaars, stijlen, periodes enz.




Andrzej Maciejewski, Weather report #30, November 27, 2003, 7:15 am, Mostly cloudy, temperature 1 Celcius, wind 5,6 km/h.


Een gefotografeerd weerbericht.
Gedurende maanden werden op een zelfde plaats,
dagelijke foto’s gemaakt met als doel het weer vast te leggen.
Dit is weerbericht nummer 30.




Attributed to Angelos Akotantos, Icon of the Mother of God and infant Christ (Virgin Eleousa), circa 1425 xe2x80x93 1450.


Eleousa betekent zij die vergiffenis schenkt.




Chaim Soutine, The Landscape, View of Ceret, 1919 – 1920.





The Crosby Garrett Helmet, dates from the late 1st – 2nd Century AD.


Vorig jaar gevonden Romeinse helm die onlangs is geveild in Engeland.
Laten we het er op houden dat de hobby voor deze metaaldetector heeft geloond.




Cy Twombly, Ferragosto V, 1961.


Ferragosto is de Italiaanse naam voor een korte vakantie.
Origineel markeerde deze term een feest in midden augustus.




David Kapp, Rearview, 2008.


Uitzicht in de achteruitkijkspiegel.




Ernesto Neto, Simple and light as a dream…the gravity don’t lie…just loves the time, 2006.



Ernesto Neto, While nothing happens, 2008.





Francisco Ribalta, The ecstacy of St. Francis of Assisi, The vision of the musical angel, 1620 – 1625.





Frantisek Kupka, Plans par couleurs/Grand nu, 1909 – 1910.





Fu Baoshi, Court ladies, 1945.





Gabriel Metsu, A baker blowing his horn, circa 1660 – 1663.





Gold funeral mask from the Sican culture of Peru, 800 BC – 1350 AC.





Henri Matisse, La Musique, 1939.





Hu Zhengyan, Three oranges on knotted stand, circa 1633, Woodblock print.





Jan Knap, Untitled, 2006.





Jean Franxc3xa7ois Millet, Dandelions, 1867 xe2x80x93 1868.



Jean Franxc3xa7ois Millet, Man turning over the soil, 1863.


Millet, inspiratiebron voor Vincent van Gogh.
Deze drie werken geven al een aardig beeld waarom en op welke manier
die invloed verliep.


Jean Franxc3xa7ois Millet, Pears, 1862 xe2x80x93 1866.





Li Cunsong, She has been working the long night shift, circa 1947.





Liesje Reyskens, Rani, 2010.


Vlaamse fotografe.




Nellie King Solomon, Magenta and hooker’s green rings 1, 2010.





Nicolas Poussin, Ordination, 1630.





Paul Gauguin, Landscape with dog, 1903.





Peter Paul Rubens, The finding of Erichthonius, 1632 – 1633.


Rubens is niet vaak te zien op Kunstvaria.
Daarom vandaag wat extra aandacht voor dit werk.
Erichthonius is een figuur uit de Griekse mythology.

LeerWiki.nl / Wikipedia

Athena bleef maagd maar soms wordt er een kind aan haar toegeschreven, Erichthonius. Athena had een nogal ongemakkelijke verhouding met de god Hephaitos. Dit was de god die misschien bij haar geboorte was geweest. Maar de twee goden zaten ook in elkaars xe2x80x98werkgebiedxe2x80x99, beide goden beschermden de ambachten. Misschien vond Hephaitos wel dat hij meer rechten had omdat hij Zeus van zijn vreselijk pijn had verlost.

Volgens de mythe was Hephaitos verliefd op de mooie Athena. Athena vond de mismaakte god niets, maar de smidgod wilde niet luisteren. Athena weet aan een heftige omhelzing van de god te ontkomen maar daarbij valt zaad van Hephaitos op haar been. Met een beetje wol haalt Athena dit weg en gooit het op de grond. Daar ontstaat Erichthonius, half mens en half slang. Athena besluit dit wezentje op te voeden en verstopt het voor de ander
e goden. Veel later wordt hij koning van Athene.

Waarom nu die vondst zoals op dit schilderij:
Athena nam het kind tot zich en borg het in een kistje, dat zij aan Pandrosos de dochter van Kekrops ter bewaring gaf, met het stellige verbod het te openen. De zusters van Pandrosos echter Herse en Aglauros konden hun nieuwsgierigheid niet bedwingen, openden het kistje en vonden daarin het kind door een slang omslingerd. Onmiddellijk werden zij door waanzin bevangen en stortten zich van een hoge rots (de Akropolis te Athene).






Phillip King, Genghis Khan, 1963.





Renxc3xa9 Magritte, The Annunciation, 1930.





Roy Lichtenstein, Still life with silver pitcher, 1972.





Salvador Dali, Female head, 1954.





Stefan Heyne, 0456, 2010.


Heel bijzondere fotografie.


Stefan Heyne, No title, 2008.





Wine vessel and cover, Fangyi, late Shang Dynasty, Anyang, 12th -11th century BC.





Zhao Shao’Ang, Ginko tree and kingfisher, 1965.