Deze cactus gaf al een paar bloemen dit jaar. De vorige werd het slachtoffer van een harde regenbui. De bloem herstelde daar niet meer van. Maar tijdens onze korte vakantie hadden we hem maar binnen gezet. Thuisgekomen stond hij weer in bloei. We waren volkomen verrast!
Overigens is dit een Parodia Magnifica.
Vandaag regende het, er was zelfs even hagel bij.
Dat was geen goed idee voor de cactus.
De Parodia Magnifica hebben we ook even binnen gehaald. De zon schijnt nu weer dus de cactus en zijn bloem staan in de zon.
Deze foto is gemaakt toen de cactus een tijdje binnen stond.
Zaterdag kwam de derde knop steeds verder open.
Vanochtend was de Parodia Magnifica al weer wat verder open gekomen. Men voorspelt hoge temperaturen en veel regen. We gaan het zien.
Dit is de status van onze cactus rond vier uur in de middag.
Het heeft even geduurd.
De eerste twee knoppen kwamen kort na elkaar in bloei.
Al een paar dagen kijken we bijna de bloem naar buiten.
Dit was het beeld gisteravond (Woensdag). Ik zie een 4-tal knoppen. Twee met zwarte uiteindes. Dat zijn de knoppen die gebloeid hebben. Knop nummer 3 is er al een tijd maar is steeds bruin. Knop nummer 4, hier in het midden tussen de twee zwarte knoppen, die begint geel te worden.
Vandaag zet de Parodia Magnifica door. De knop lijkt groter en steeds geler te worden.
Morgen wordt het weer warm (met regen). Hopelijk gaat hij morgen weer een stuk verder open.
Dat groeit en bloeit zomaar op ons balkon!
Wij zijn er heel blij mee. Parodia Magnifica.
Met een beetje zon worden de foto’s nog mooier. Dus misschien morgen.
Ik ben benieuwd hoe ver onze cactus vandaag open komt.
Rechts zie je de uitgebloeide knop. Links is duidelijk dat knop nummer twee op open komen staat. Daarvoor zie je nog een knop nummer drie.
Op Flickr reageerde iemand op een van de foto’s van onze cactus.
De plant blijkt ‘Parodia magnifica’ te heten.
Op internet vond ik daar het volgende over:
Parodia magnifica is a species of flowering plant in the cactus family Cactaceae, native to southern Brazil. One of several species called ball cactus, it grows to 7–15 cm (3–6 in) tall by 45 cm (18 in) broad, with heavily ribbed, spherical to columnar, spiny and hairy stems, bearing pale yellow flowers in summer. Its natural habitat is cool, dry temperate grassland at elevations of up to 800 m (2,600 ft).
Populations are sparse and fragmented, and it has been designated as “Endangered” by the IUCN Red List.
In cultivation it must be kept above 10 °C (50 °F), so in temperate regions is grown under glass. It has gained the Royal Horticultural Society’s Award of Garden Merit.
De plant komt uit het zuiden van Brazilië. In de zomer krijgt de plant bleek gele bloemen. Origineel leeft deze plant in koele maar droge omstandigheden op hoogtes tot 800 meter. De gekweekte uitvoering (die van ons bijvoorbeeld) moet een temperatuur hebben van ten minste 10 graden. In het wild is het een bedreigde plantensoort.
Volgens ons komt een tweede knop open.
De komende dagen houden we hem goed in de gaten.
Of het bij die eerste bloem blijft weet ik niet.
We hopen dat de knoppen (nog 3) allemaal open komen
maar dat zullen we moeten afwachten.
Deze foto is wat later op de avond gemaakt. Je kunt dit nog zien als een bloem die dichtgaat maar hij lijkt uitgebloeid.
De bloem komt niet meer open maar er staan nog een paar knoppen.
Vanochtend was de bloem van de cactus bijna helemaal dicht.
Vanmiddag weer prachtig open. Een schitterend gezicht.
In de bijna helemaal gesloten stand.
Dit is de situatie van een half uur geleden.
We maken altijd grapjes over ons gebrek aan ‘groene’ vingers.
Pas konden we melden dat we een kamerplant in bloei hadden staan.
Nu staat de cactus in bloei!
In de winter staat hij binnen, in de zomer op ons balkon.
In die winterperiode wordt hij meestal vergeten bij het water geven.
Op het balkon krijgt hij veel zon, maar ook veel regen.
Zoveel regen dat we met enige regelmaat de pot op zijn kant leggen
zodat het water er uit kan lopen.
Nu staat hij toch in bloei, en hoe:
Hoe dit voorwerp heet weet ik niet. Ik zou zeggen een sleuteltasje. Het is maar klein. Het past in je hand. Rechts zit een lusje. Bij dit tasje is het kapot. Daar zat de ring aan met sleutels. In het tasje kun je kleine dingen bewaren: fietssleutel, muntje voor winkelwagentje enz. Dat het lusje kapot is maakt het een stuk minder bruikbaar.
Eerst heb ik de twee stukjes leer die het lusje vormden weggehaald. Ik had het tasje aan de binnenkant kunnen openmaken en dan het stiksel kunnen losmaken maar dan moet je daarna het tasje ook weer netjes dichtmaken. Dat is net een brug te ver.
Vervolgens heb ik een andere tas eens goed bekeken. Die heb ik onlangs uit elkaar gehaald om het leer te gaan gebruiken om een boek in in te binden. Daar zit deze kapotte rits aan. Ik kan zowel het stukje leer als de metalen ring goed gebruiken.
Het stukje leer zit nu aan de binnenkant van het tasje en de ring heb ik op het tasje genaaid op de plaats waar het kapotte leren lusje zat. Hopelijk houdt het goed.
Wat ik me nou afvroeg: bestaat het woord ‘sleuteltasje’?
Via Twitter kwam ik op Delpher.
Een website om een groot aantal kranten te doorzoeken.
Geweldig!
Daar vond ik onder andere de volgende drie advertenties en artikelen:
Sleuteltasje in Het Parool, 28 januari 1988.
Sleuteltasje in het Limburgs Dagblad, dinsdag 27 januari 1976.
Sleuteltasje in Amigoe, Nederlandstalige middagkrant van Curaçao, Bonaire en Aruba, 5 mei 1978.
Conclusie: het woord bestaat!
Tussen het werken aan de stofomslag en een volgend project
introduceer ik een snijmachine in mijn werkplaats
maar moet er ook nog een tafel voor op het balkon
geverfd worden.
Ik ben begonnen met het schuren van de tafel.
Dit is de tafel van bovenaf gezien. De tafel is gemaakt van hardhout en is zo’n vijf jaar geleden geverfd. Op sommige plaatsen komt de verf eraf dus tijd voor iets nieuws.
Dit is de onderkant. Tijdens het schuren blijkt ook dat sommige schroeven wel wat aangedraaid mogen worden. Daar waar ik bij kan met een schuurmachine, is de tafel nu geschuurd.
Bij een poot is het echt misgegaan. Daar is de poot gaan rotten op de plaats waar een plactic nop met spijker zat. Het hout is nu helemaal droog en het rotte/vermolmde hout is verwijderd. Nu kan het geverfd gaan worden.
De letterbak in onze kamer is een soort
tentoonstellingsruimte.
Tot nu toe was een een muntencollectie te zien.
Een bescheiden deel van de verzameling van mijn moeder.
Afgelopen week was ik in het Rijksmuseum in Amsterdam
en daar verkochten ze bloemtakjes in perspex.
Die vond ik erg leuk en die passen goed in de letterbak,
zo was het idee.
Voorbeeld van zo´n bloemtakje in perspex.
Hier zie je de 6 stukjes perspec met bloementjes, of eigenlijk, je ziet ze nauwelijks. Omdat ze klein en doorzichtig zijn vallen ze niet op. Daar moet ik iets aan doen.
Van een oude doos maak ik standaards. Daardoor kunnen ze beter vooraan staan en vallen ze beter op door de witte achtergrond.
Dat is al beter. Nog even voor allemaal een standaard maken.
Maar nu vind ik ze er nog altijd een beetje verloren bij staan. De afgelopen tijd heb ik hier en daar veren gevonden. Vooral in het Valkenberg. Als ik die nu ook eens op een kaartje plak…
Dan is dit het resultaat. De letterkast is weer vol. Deze tentoonstelling kan weer even vooruit.
Waterdruppels.
Balkonbloempje. We hebben deze zomer heel veel geluk met onze planten op het balkon. De bloemen blijven komen.
Vorig jaar hebben we een tapijt gekocht
met de naam Structures Mix.
In ons geval is PJ van Aalst de leverancier.
Door allerlei omstandigheden kwam het er maar niet van
om het tapijt ook op te hangen.
Tot gisteren dan.
Dit was onze kamer voorheen:
Hier ligt het tapijt nog op de grond, al wel vastgemaakt op een plaat.
Vervolgens de kamer nadat het tapijt is opgehangen.
Het is een prachtig gezicht.
Precies wat de kamer nodig had.
In Breda is in het voormalige gebouw van de gemeente (sociale dienst)
aan de Vlaszak, tijdelijk een winkel geopend (Kunstroof).
Een winkel met producten van (Voormalige) studenten van de St Joost
in Breda. Zeg maar de kunstacademie.
Vanmiddag ben ik er binnen gelopen.
Ik ken dat deel van het gebouw redelijk goed
want vroeger was hier Da Nino gevestigd.
Een heel goed Italiaans restaurant.
In de winkel zag ik een paar dingen
die mijn aandracht trokken:
= een serie foto’s van fruit waarbij het fruit gefotografeerd
is terwijl het op een lichtbak ligt. Mooi effect;
= een serie tafeltjes. Hout met grote bouten en moeren in elkaar gezet.
Leuke felle kleuren;
= een lamp in de vorm van een lopend vogelhuisje;
De lamp is een doorontwikkeling van een lopend vogelhuisje
gemaakt voor een festival vorig jaar.
Op de website http://www.paprikachips.com staat er een foto van:
Tom l’Istelle: Walking Home, Festival Hongerige Wolf, Groningen, 2012.
De lamp ziet er dan als volgt uit:
We moeten nog nadenken over de afwerking.
Ons straatmeubilair / onze vrijmarkt.
Ons straatmeubilair / onze vrijmarkt.
