Daar is dan het resultaat van een boekje met houten platten, een boekblok gemaakt van gebruikte enveloppen en schutbladen van perkament.
De linnen bekleding is van een kussenovertrek ontworpen door Ankita Shinde, een Indiaase ontwerpster.
Tagarchief: boodschap
Boodschappenbriefje of boodschappenboekje
Bij mij is het een boekje geworden.
Het kleine boekje is bijna af.
Ik neem jullie in grote stappen even
mee door de laatste activiteiten.
De basis voor de boekband kan gelijmd gaan worden op de bekleding. Dan kunnen de omslagen gemaakt worden.
Hier zijn de randen links aan de beurt. De rug en het voor- en achterplat heb ik in drie keer van een omslag voorzien.
Natuurlijk kan ik zeggen dat het logo bewust niet midden op de rug is geland. Dat Ankita Shinde niets met een boodschappenboekje te maken heeft. Allemaal waar maar dat is niet wat er gebeurde. Ik was zo bezig om te kijken naar de boven- en onderkant van het logo dat ik de positie ten opzichte van het horizontale midden van de band helemaal vergat. Goede les voor de volgende keer.
De schutbladen zijn gelijmd aan de eerste pagina van het boekblok, voor en achter. Aan de achterkant is dat voor een groot deel het venster van de envelop. Maar zien of dat goed gaat. Om het vocht van de lijm uit het boekblok te houden gebruik ik het bakpapier. Zo kan het in de boekenpers.
Boodschappenboekje
Heel veel is er misschien niet gebeurd.
Maar de laatste 8 weken in de FutureDome zijn begonnen.
Dus ik moet mijn tijd verdelen over het opruimen
van mijn werkplaats en de laatste boekbindactiviteiten.
Eerder gaf ik al aan dat de stempel met ‘Ankita’ waarschijnlijk zou gaan sneuvelen. Dat dit het geval is kun je hier zien. Het ‘logo’ met Ankita Shinde blijft natuurlijk behouden.
Op het op maat gesneden linnen heb ik de contouren van de boekband aangegeven. Dat aftekenen had misschien een tikkeltje netter gekund.
Alles ligt gereed om de boekband in elkaar te gaan zetten. Het ligt nu onder bezwaar te drogen.
Boodschappenboekje
Het idee is om het kleine boodschappenboekje
te maken met houten platten.
Het hout is niet perfect maar kan hier prima voor dienen.
Een plat is al uitgezaagd en tweede moet nog volgen. De ingebonden katernen liggen nog rustig te wachten.
De zaag die ik heb gebruikt laat wat sporen na aan de randen. Daar versplintert multiplex erg gemakkelijk. Daarom ga ik schutbladen van perkament maken. Dat is wat stug van zichzelf en kan oneffenheden hopelijk een beetje opvangen.
De bekleding van de platten ga ik maken van de tegenprestatie die ik een aantal jaren geleden kreeg (ik vond nog een artikel van 7 jaar geleden) bij het steunen van Taxi Fabric. Dit was een initiatief om lokale ontwerpers nieuwe stoffen te laten ontwerpen voor de gele taxi’s van Mumbai. De ontwerpster die ik trof was Ankita Shinde.
De tegenprestaties hingen de afgelopen 5 jaar in mijn werkplaats maar nu de kans groot is dat ik daar weg moet ga ik er delen van verwerken in dit boek. Een van de tegenprestaties was een kussensloop van linnen. Dat heb ik uit elkaar gehaald en zag aan de binnenkant de naam van de ontwerpster nog. Die gaat de rug van mijn boekje sieren.
De twee platten heb ik al voorzien van het perkamenten schutblad (had misschien beter pas later kunnen gebeuren). Normaal verbind ik de platten met een stuk kraftpapier om de ruimte voor de rug vast te leggen maar dit boekje krijgt geen extra rug en ik heb al dat linnen voorhanden. Dus gebruik ik deze keer een strook linnen.
Dit ligt nu te dragen tussen bakpapier onder bezwaar. Op internet is niet veel meer te vinden van het idee van Taxi Fabric. De naam van de website bestaat nog wel maar is nu in gebruik door een technologiebedrijf.
Met de katernen van enveloppen ertussen gaat er dat zo uit zien.
Op het linnen is een soort van logo gestikt met de naam Ankita Shinde maar tijdens productie werden de stoffen ook al gemarkeerd. Met een stempel en die is nog op het stof te zien.
De stempel zal straks in het boek denk ik niet meer te zien zijn. De strook is te hoog in relatie tot de boekband. De naam Ankita Shinde kom ik nog wel op internet tegen. Blijkbaar heeft ze nu een studio met haar partner in Goa.
De stof voor de rug heb ik eerst gestreken en daarna heb ik er vlieseline in gestreken. Dat maakt het steviger en maakt het gemakkelijker om de zaken straks te lijmen met PVA. Je ziet hier de perkamenten schutbladen een beetje omhoogkomen. Daarom onder bezwaar.
Dit was een tweede tegenprestatie. Het doek met de afbeelding hangt nog in mijn werkplaats. Ik heb dit altijd een mooi beeld gevonden maar een bestemming heb ik er nog niet voor.
Boodschappenboekje
Deze foto’s zijn nog van vorige week. Ben er niet eerder aan toe gekomen om ze te plaatsen. Dit zijn de gevouwen katernen die zijn ontstaan door het afgesneden deel van de enveloppen dubbel te vouwen. Ze zijn niet allemaal van dezelfde hoogte. Dat komt omdat de enveloppen verschillend geopend zijn. Dus heb ik bij de ene envelop meer er af moeten snijden dan bij de ander. Natuurlijk had ik ze allemaal gelijk kunnen snijden maar ik vind de verschillen in hoogte niet erg.
Natuurlijk hebben de verschillende hoogtes effect op de plaats van de gaten die ik met de prikmal gemaakt heb (Zeker als je de katernen niet juist op elkaar stapelt).
De katernen zijn ingebonden.
Het boekje gaat ingebonden worden met houten platten. Ik heb wat kleine, dunne plankjes overgehouden aan een boekenrekje/lamp. Een beetje een miskoop. Het hout is van meerdere geperste lagen. Multiplex heet dat. Niet heel geschikt maar voor een boodschappenboekje moet dat kunnen. Grote vraag is waar ik de platten mee ga bekleden.
Boodschappenboekje
Er zijn al twee boodschappenboekjes gereed.
Eén haast vierkant boekje gemaakt van enveloppen
in verschillende groottes.
Nummer twee was gemaakt uit gehalveerde enveloppen waardoor
een smal en hoog boek ontstond.
Nummer drie maak ik van het ‘snijafval’ van nummer twee,
daarover binnenkort meer.
Maar er ligt nog een stapel katernen van grote enveloppen.
Of en hoe ik die dan ga versnijden weet ik nog niet zeker.
Het smalle, hoge formaat spreekt me erg aan.
Maar voor nu ben ik de slecht beschrijfbare bladzijdes
eerst gaan bedrukken met lino’s die ik eerder maakte.
Daarnaast beplak ik delen met lino’s die ik al eerder,
op verschillend papier, heb gedrukt.
Dit is het stapeltje katernen met een van de twee platten (die ik gesneden heb uit een envelop).
Ik had nog een stapeltje afdrukken liggen, in rood en blauw. Afdrukken van lino’s die ik nu gebruik om bijvoorbeeld de adresvensters (deels) af te plakken.
Gelukkig was het warm in de werkplaats. Ik kon de katernen recht overeind zetten. Dan drogen de pagina’s snel. Ze zullen hierna wel in de boekenpers moeten want het drogen zal het papier wel doen bobbelen.
Door het drogen zag ik het bos niet meer.
Boodschappenboekje
Omdat ik nieuwsgierig was naar hoe het
boodschappenboekje zou zijn geworden,
ben ik aan het eind van de middag even naar
de FutureDome gelopen en heb het opgehaald.
De stof voor de band heb ik een beetje ruimer gesneden dan het boekblok. Het voelt erg prettig aan zo zonder harde band. Het textiel zit vooral vast aan het eerste en laatste katern.
De stukken envelop van onze geliefde belastingdienst.
Van een andere afzender.
De tweede helft die nog niet ingebonden is, ben ik al aan het vouwen en samenvoegen tot katernen. De vorige keer zag je daar geen foto’s van omdat mijn telefoon bijna leeg was.
Het volgende boekje wordt dus weer met een oblong-formaat. Het boodschappenboekje dat nu gereed is past mooi in mijn binnenzak. Dus daar kan ik nog heel wat boodschappen mee gaan halen.
Boodschappenboekje: gesneden, geprikt, genaaid, gekaft.
Het was al een beetje doorgeschemerd
maar deze week ben ik nog bezig geweest met een
volgend boodschappenboekje.
Ik heb enveloppen gesneden, gaten geprikt om de
katernen in te kunnen binden, de katernen genaaid
tot een boekblok en ik heb er voor gezorgd dat het boekje
een band krijgt van een oude sjaal.
Bovenaanzicht van mijn snijmachine met de enveloppen onder het mes. Ze kwamen hier recht uit de boekenpers.
Hier liggen ze onder het mes.
Zo werden het dan twee delen. Het materiaal van de vensters is taai. Het laat zich niet eenvoudig snijden. Maar met een mes waren de laatste restjes er zo af. Het deel van de enveloppen waarvan de katernen met een vouw nog aan elkaar zitten, wordt het eerste boekje.
In de prikmal worden de gaten gemaakt.
Op het naaibankje werden de katernen aan elkaar genaaid. Dat bankje is misschien een beetje ‘te’. Maar dat is de macht van gewoonte, moet je maar denken.
Toen ik om me heen keek in mijn werkplaats zag ik nog een stuk van een sjaal liggen die ik eerder al gebruikte om een boek in te binden. De sjaal was in de was gaan vervilten en daarbij verliest de sjaal zijn vorm. Zo goed en kwaad als me dat lukte heb ik dat verholpen en voor mijn boodschappenboekje kan het prima dienst doen. Ik maak het boekje zonder harde platten en rug. De katernen, het naaiwerk, de lijm en de stof moeten het boekje zijn stevigheid geven.
Dat gaat best lukken. Het boekje zal heel flexibel aanvoelen, denk ik. Hier zie je de gelijmde omslag met bakpapier tussen de buitenste, gelijmde bladen en de rest van het boekblok. In een poging het vocht van de lijm zoveel mogelijk uit het boekblok te houden. Nu ligt het in de boekenpers te drogen.
Boodschappenboekje
De bandjes (meer voor de sier dan voor de structuur) heb ik er vanmorgen als eerste op gemaakt. Dan is meteen duidelijk hoeveel ruimte er nog is voor de decoratie.
Dit is het schutblad zoals dat met het voorplat is verbonden. Veel geluk gehad met het vinden van dit papier. Twee kommetjes en twee theepotten (voor achterin het boek).
Dit is zoals het voorplat geworden is.
Dit is de achterkant van mijn eerste boodschappenboekje geworden (met dank aan Borre Akkersdijk en het NRC).
De enveloppen die ik in dit eerste boekje gebruikt heb
zijn allemaal enveloppen van wenskaarten.
De afmetingen zijn heel uiteenlopend.
Ik heb ze in groepen bij elkaar gebracht, in katernen
en vervolgens per katern op één maat gesneden.
Bij een tweede groep enveloppen is dat niet nodig.
Ze komen ook van meerdere afzenders maar zijn
allemaal van dezelfde maat.
Daarmee heb je andere mogelijkheden.
Hier zie je 4 enveloppen waarvan ik een smalle reep links en rechts van de envelop gesneden heb. Als ik dat gedaan heb, open ik alle enveloppen. Daarmee controleer ik of dat ze helemaal open zijn (de ene envelop wordt anders open gemaakt dan de andere). Ik zie dan ook meteen dat de envelop helemaal leeg is. Dan leg ik ze om en om in elkaar. Dus dan zit het adresvenster aan de voorkant, dan aan de achterkant. Dan sluit ik het ‘katern’ en als laatste snij ik dan de bovenkant recht. Dan zijn de 4 enveloppen aan elkaar gelijk en het katern is gelijk. Het katern gaat op de stapel. Ook die katernen leg ik om en om.
Hier zie je goed dat ook een beperkt aantal van 4 katernen aan de bovenkant (die we normaal als ontvanger van de envelop openen) er al een verschil zit. Daar deze rand als laatste te snijden valt dat verschil natuurlijk weg.
In de stapel enveloppen die ik kreeg zaten er erg veel van één afzender. Geheel witte enveloppen. Maar een beperkt aantal waren anders (oa blauw, nou dan weet je het wel….). De verschillende kleuren heb ik verdeeld over de katernen.
Deze envelop ontving ik afgelopen week. Zoals je kunt zien is hij van Drukwerk in de Marge. Die weten hoe je drukwerk verstuurd: in een ruime, stevige, kartonnen envelop. Die kan ik nu als voor- en achterplat gebruiken.
Hoe nu verder. Ik heb 20 katernen. Maar het formaat is misschien minder geschikt voor boodschappenbriefjes. Daarom ga ik daar een andere oplossing voor toepassen. Bovendien zitten er ook niet witte binnenkanten van enveloppen tussen. Ook dat heeft mogelijkheden.
Wellicht kunnen deze stempels en lino’s daar nog bij helpen. Het kan nog een heel creatieve Pasen worden.
Boodschappenboekje
Vandaag kreeg ik nog een hele stapel enveloppen.
Dus mijn tweede boekje wordt een boek.
Met de grote enveloppen die ik al eerder verzameld had is dit nu een behoorlijke stapel geworden.
Het eerste boodschappenboekje heeft katernen met enveloppen van verschillende maten. Die heb ik katern voor katern wel gelijk qua afmetingen gesneden. Maar de katernen lopen op van klein naar groot. Dus voor het eerste katern ben ik op zoek naar een klein stuk papier als schutblad. Voor het achterplat een groter stuk. Ik vond een stuk papier waar iets in verpakt heeft gezeten maar met mooie afbeeldingen van theepotten en kommen. Dit is het schutblad voor achter.
Zo zal dat tegen het achterplat aan gelijmd worden. Hierbij zal ik slechts een strook werkelijk lijmen. Een strook van een halve centimeter aan de rugkant van het boekblok. Het schutblad lijm ik wel helemaal vast tegen het eerste en laatste katern van het boekblok.
Er zitten nog wel stukken plakband aan de achterkant. Die haal ik natuurlijk eerst nog even weg.
Dit wordt het schutblad aan de voorkant.
De vorige keer had ik al twee platten uit karton gesneden. Maar nog geen rug. Dit boekje wordt echt smal dus wil ik geen rug aan het boekje maken. Je kijkt dan straks op de genaaide katernen. De stevigheid van het boekje moet dus komen van het naaiwerk. fr lijm op de rug, de platten en de gelijmde schutbladen. Voor de sier wil ik nog wel wat extra decoratie op de rug maken. Bij de restjes lag nog wit leer, blauw kunstleer, een groen stuk van een jasje of stukken dun, bruin geverfd perkament.
Ik denk dat ik iets van het groene materiaal ga gebruiken.
Naar de decoratie van de platten heb ik ook al even gekeken maar ik laat het boekje even drogen. Kan ik door met de grote enveloppen. Net als bij de kleine enveloppen loop ik wel iedere envelop even na want bij het openen kan van alles gebeurd zijn. Eigenlijk kun je de enveloppen altijd wel gebruiken. Je kunt ze op de maat snijden die je wilt hebben en kleinere maten kun je ‘verbergen’ in grote katernen.
Misschien dat niet alle enveloppen even goed gaan werken als boodschappenbriefjes?
De schutbladen zijn gelijmd en gaan de boekenpers in. Volgende keer alleen nog afwerken.
Al zo’n stuk of acht katernen zijn gereed voor boek nummer 2.
Boodschappenboekje
Pas geleden las ik een bericht van iemand die boekjes
maakt van oude enveloppen, kaartjes en andere stukken papier.
Toen mijn ouders afgelopen zaterdag een stapeltje gebruikte
enveloppen wilden weggooien heb ik ze meegenomen.
Thuis had ik er ook nog een stel tussen het oud papier liggen.
Onderling wijkt de maat nogal wat af. Maar het worden boekjes die ik zelf ga gebruiken dus dat maakt me niet zo veel uit. Een deel zijn van precies dezelfde maat (belastingdienst enz). Anderen hebben een zeer bruikbare kartonnen achterkant.
De enveloppen die ik eerst in één boekje ga verwerken leg ik in groepjes bij elkaar. Als het kan drie of vier exemplaren. Beetje afmeting bij afmeting. Dit zijn mijn katernen.
Dan snijd ik eerst de kant open waar de postzegels zitten. Die wil ik behouden. Daarna snij ik de enveloppen gelijk (en de linkerkant open).
Soms zijn de enveloppen verkeerd of slordig open gemaakt. Dat corrigeer ik dan zodat een soort van rechthoekig of vierkant stuk papier ontstaat.
Dan ziet het open geklapte exemplaar er zoiets uit.
Mijn stapeltje bewerkte katernen. Je ziet op mijn foto’s geen adressen op de enveloppen. Die staan er natuurlijk wel op. Maar die heb ik even weggepoetst op de foto’s.
Deze zeven katernen heb ik met een restje garen dat nog op mijn werkbank lag genaaid.
Dit groen karton had ik nog liggen. Helaas een beetje gehavend. Maar niets dat een paar dagen onder bezwaar niet gaat oplossen.
Het boekje zal nog wat gedecoreerd worden. Daarvoor ben ik door de gratis boekjes van de grootgrutter heen gegaan. de teksten die ik leuk vond (kleur, vorm, woord) heb ik uitgeknipt. De ondergrond is de voorpagina van een NRC-magazine. Een werk van een textielkunstenaar Borre Akkersdijk.
Argusvlinder 