Mochten mensen zich afvragen waar mijn versie van Liefdesbrieven van Multatuli is gebleven, het boek ligt op mijn ‘Te lezen’ stapel.
Tagarchief: Everdina Huberta van Wijnbergen
Multatuli – Liefdesbrieven
Natuurlijk het is saai: iedere keer dezelfde titel voor
een stukje over het stapje voor stapje inbinden van een boek.
Maar voor mij kost het deze tijd.
Het boek is bijna af en ik ben er blij mee.
Op de foto ligt het boek op een stuk Zaansch Bord.
Een leeslint voor Everdina (Tine) van Wijnbergen en een voor Mimi Hamminck Schepel. De boekenlegger ben ik op deze foto vergeten. Dit is mijn versie van het boek Liefdesbrieven van Multatuli dat in de reeks privé-domein is verschenen bij De Arbeiderspers en in losse katernen bij Uitgeverij Boekblok / Atelier de Ganzenweide.
Multatuli – Liefdesbrieven
Een laatste blik op de rug van het boekblok.
De achterkant van het boekblok zit al tegen de achterplat gelijmd.
Nu is het tijd voor de voorkant van het boekblok.
Dit boek is dus gisteren ‘in zijn band gezet’, daarmee is dit
een bandzetter.
Multatuli, Liefdesbrieven in een uitgave in losse katernen van Uitgeverij Boekblok en Atelier de Ganzenweide gaat dadelijk in de boekenpers. Benieuwd naar het eindresultaat? Je ziet het volgende keer.
Multatuli – Liefdesbrieven
Ook bij de tweede boekband gaat iets mis.
Maar iets dat ik kan oplossen.
De meeste problemen kun je wel oplossen bij het boekbinden.
Eerst heb ik het tornen van de blouse afgemaakt.
Dit is het rugpand van de blouse. Dat wil ik gaan gebruiken bij een volgend project. Daarbij wil ik deze textiel gaan bedrukken. Dus dat moet ik eerst gaan uitproberen.
Wat er fout ging laat ik niet zien maar je ziet wel de oplossing. Dan kun je wel raden wat er daar mis is gegaan. Toen ik de omslagen ging lijmen bleek dat het karton toch hoger is en dat de hoeken te kort zijn afgesneden. Het was maar een millimeter maar het lukte niet om het sluitend te krijgen. Daarom heb ik bedacht op de vier hoeken een smal strookje perkament aan te brengen. Dat is stevig genoeg om de opening te overbruggen. Ik laat het perkament in een soort van punt uitlopen dus kan het ook de helft van de hoek bedekken. Als je het niet weet denk je dat het zo hoort.
Zo ziet de binnenkant van de hoek er dan uit. Aan de buitenkant zie je niets van het perkament. Het paste paper dat ik als schutblad gebruik is erg stevig. Ik besloot het voor- en achterplat niet op te vullen tot het niveau van het leer. De rugkant van het boekblok en de boekband zijn gelijmd en het boek ligt nu in de boekenpers. Morgen doe ik de voorkant.
Multatuli – Liefdesbrieven
Eigenlijk wilde ik mijn bericht van vandaag
‘Liefdesbrieven met een zelfgemaakt wattenstaafje’ noemen.
Maar ik wil de serie berichten over het boek Liefdesbrieven,
met brieven geschreven door Multatuli niet verstoren.
Het back pairen is zo goed als gereed. Ik kan me gaan richten
op het schoonmaken van de letters, het plakken van het paste paper
en het lijmen van het leer aan de platten van grijsbord.
Dat schoonmaken van die letters is niet zo’n goed idee, in die zin dat er ook andere manieren moeten zijn om letters of een andere afbeelding op leer aan te brengen en zonder beschadiging weer te verwijderen na afronden van je bewerking. Ik probeer het hier met verdunner en een doek. Dat werkt niet zo goed. Zo’n doek werkt niet fijnmazig genoeg.
Zoals te zien heb ik nog net genoeg paste paper om die achter de letters te lijmen.
De vorige foto’s waren van zaterdag. Het is intussen zondag. Het witte leer ligt mooi in het rode leer verzonken. Mijn ervaring tot nu toe is dat het na het lijmen van het leer op de platten nog mooier komt te zitten.
De achterkant is opgeruimd. Het dunnen van het leer levert veel vuil op dat je wel wil verwijderen omdat je anders de kans hebt dat je dat straks aan de goede kant kunt zien. Het dunnen van het leer is een interessant proces. Ik heb het nu een paar keer gedaan maar iedere keer is het weer net iets anders. Misschien zie je iedere keer weer meer details. Nu viel me de verkleuring op van die plaats die je aan het dunnen bent.
Om zo gericht mogelijk de letters schoon te maken wilde ik dat proberen te doen met wattenstaafjes. Maar omdat ik die al tot twee keer vergeten was mee te brengen besloot ik een soort van wattenstaafje zelf te maken: sateprikker, stukje pyjama en schildersplakband. Werkte prima. Omdat je veel nauwkeuriger kunt werken verschijnen er ook nog een paar oneffenheden. Ook die zijn weggehaald.
Hier pas en meet ik het paste paper. Het papier moet niet onder de back pairing decoratie komen en ook niet in de scharnier van het boek.
Die zit. Nu kunnen de platten en de rug volgen.
Dat kan dan zo dadelijk in de boekenpers.
We naderen de finish. Dan kan ik eindelijk het boek ook eens gaan lezen!
Multatuli – Liefdesbrieven
Vanochtend weer druk bezig geweest. Op dit moment ligt het leer in de boekenpers. Als morgen blijkt dat de decoraties voldoende in het rode leer liggen dan ga ik verder met het reinigen van de letters en het leer lijmen op de basis voor de boekband. Misschien kan dan maandag het boekblok al in de boekband. Anders later deze week.
Multatuli – Liefdesbrieven
Een sprint op een weblog.
Dat is waar je hier naar kijkt.
Ik probeer mijn achterstand weg te werken die ik heb
opgedaan bij bloggen over het maken van de
leren bekleding voor het boek ‘Liefdesbrieven’.
Net als bij het witte leer eerder, snijd ik nu uit het rode leer de namen van de vrouwen van Multatuli aan wie hij de brieven in het boek schreef: Tine en Mimi. Die zwarte randjes hier en daar moet ik nog proberen schoon te maken.
Het leer is aan de voorkant ver gereed. Ik moet de uitgesneden letters nog nalopen, schoon maken, dan aan de achterzijde het leer gaan dunnen zodat de witte stukken leer mooi in het rode leer ‘zakken’. Back pairing wordt dat genoemd. Zoals je wel kunt zien is er nog voldoende over van het paste paper om een grillige structuur in rood en wit te krijgen achter de letters.
Hier zie je het scherpe uiteinde van het leerdunmes op het stuk leer liggen dat straks de achterzijde van de boekband wordt. Daar heb ik een smalle strook wit leer gelijmd. Door op de plaats van het gelijmde leer voorzichtig de vleeszijde van het leer te dunnen kan het witte stuk leer in de rode basis wegzakken.
Ook bij de hartvormen ben ik deze techniek aan het toepassen. Ik heb deze techniek afgekeken van Mark Cockram. Ik zag een keer een serie video’s van hem en daar besprak hij meerdere manieren om het basisleer van een boekband te decoreren met stukken ander kleurig leer.
Morgen weer verder.
Multatuli – Liefdesbrieven
Eerder kon je hier zien dat hoewel ik tevreden was
over de boekband die ik aan het maken ben, er toch een
probleem mee was waardoor ik besloten heb opnieuw te beginnen.
Het leer was door iets te fanatiek dunnen op twee punten
ingescheurd.
Opnieuw willen beginnen is één ding maar……
Dan heb je wel voldoende leer nodig. Dit is al het witte leer dat ik nog heb. Dus er moet iets anders bedacht worden. Ik heb nog wel de boekband verder afgemaakt en ook het boekblok kreeg nog een paar aanvullingen.
Het boekblok heb ik nog eens in de voornamelijk witte boekband gestopt. Dan zie je dat het er op zich goed uitziet.
Het boekblok heb ik uitgebreid met kapitaalband, wit kapitaalband. Daarnaast twee leeslinten. Twee: één voor Tine en één voor Mimi. Ik weet het, met een speciale boekenlegger zijn twee leeslinten misschien wat veel.
Dus: nieuwe platten uitgesneden en een stukje ruggenbord. Die allemaal weer, op de juiste afstand van elkaar, met elkaar verbonden met kraftpapier. De mal die ik gebruikt heb om de positie van de tekst en de vormen goed aan te brengen had ik nog liggen. De basis voor de boekband past er precies op.
Geen wit leer meer beschikbaar in mijn werkplaats, maar wel rood. Wat nu als we de kleuren wit en rood eens omdraaien?
Hartjes uitsnijden en een smalle witte strook voor op de rug. Het proces verloopt nu allemaal wat sneller omdat ik al weet wat ik moet doen en omdat de afmetingen bekend zijn en de mallen er nog zijn.
Dan gaat het deze kant op.
Ook met het uitsnijden van de letters is begonnen.
Er was ook nog een stuk van het rode paste paper over. Niet veel meer, dus is het wel zoeken naar een bruikbaar stuk. Hier houd ik dat al even achter de letters maar toekomstige foto’s zullen hiervan een beter beeld geven (hoop ik).
Multatuli – Liefdesbrieven
Balen, en nog eens balen.
Het gereed maken van het leer is zo goed als af.
De decoratie (twee hartvormen en de lijn op de achterplat)
is heel mooi in het witte leer komen te liggen.
De boekband heb ik ook afgemaakt. Hier kun je zien dat het leer op de scharnierpunten gedund is (de lichtere streepjes in het bruine leer bij de rug). De rug en platten zijn op het leer gelijmd. Het heeft een nacht in de boekenpers gelegen. Nu haal ik de hoeken van het leer eraf om de omslagen mooi te kunnen bevestigen.
Dit is de ‘mooie’ kant. Maar hier is al te zien wat er mis is gegaan. De scharnieren zijn iets te veel gedund. Daardoor zijn er twee scheuren in het leer ontstaan. Precies op de scharnier, links boven de harten.
Hier zie je dat heel goed. Op zo’n scharnierpunt gaat het leer natuurlijk nog eens extra open staan. Ik maak de band wel af maar heb besloten de band opnieuw te maken. Dat is balen. Veel extra werk terwijl verder deze band goed gelukt was.
Het voorplat ziet er goed uit.
Dit geeft me de gelegenheid om het afwerken van het leer nog eens extra aandacht te geven. Ik had de ruimte tussen de platten en de rug al 1 millimeter breder gemaakt dan ik normaal doe. Leer vraagt meer ruimte dan linnen. Om het boek mooi te laten sluiten moet het leer voldoende ruimte in de rug hebben. Vervolgens had ik het leer gedund langs de scharnierpunten. Nu het inslaan nog eens op een andere manier proberen.
De inslagen zijn gereed. De rode streep op het achterplat zit er mooi op. Mooi in het midden en horizontaal.
Het rode leer is mooi in het witte leer gezonken. Als je er met je vingers over gaat voel je geen hoogteverschil. De letters zijn redelijk uitgesneden. Het zou mooier zijn als de randen van de letters gedund zouden zijn zodat je ze naar binnen kunt laten vallen. Maar dat krijg ik op dit moment nog niet voor elkaar. Voor nu is dit prima.
Maar de inscheuring die stoort me. Even stoppen en later de draad weer oppakken.
Multatuli – Liefdesbrieven
Het thema voor de decoratie van het boek is
intussen de kleur ‘rood’ geworden.
De schutbladen zijn gemaakt uit twee pagina’s paste paper.
Knalrood.
De schutbladen zijn intussen bevestigd aan het boekblok.
Dat ziet er dan zo uit.
Boekblok op de rug gezet, schutbladen geopend en dan ziet het er zo uit.
Ook de speciale boekenlegger heeft een rood accent gekregen: drie gevlochten draden. De draden zijn van gewaxed boekbindersgaren. Toevallig heb ik een stuk rood garen liggen. Na het vlechten het resultaat gelijmd op de boekenlegger en na het drogen onder bezwaar de eindjes er af gesneden.
Tijd om het leer te dunnen (back pairing). Ik verklap al vast dat dit heel goed gelukt is. Je ziet dat al heel snel, na schuren of schaven, de vormen zichtbaar worden op de achterzijde van het basisleer. Omdat je het basisleer dunt, ‘zakt’ het decoratieleer, de vormen die ik eerder op de basisbekleding heb gelijmd, als het ware in het leer weg. Ga je dan straks met je vingers over de boekband dan voel je de overgang van basis naar decoratie niet behalve door de verandering van de textuur van het leer.
Op een foto zie je niet eenvoudig dat de rode decoratie in het witte leer is ‘weggezakt’. Maar dat is wel wat hier gebeurd.
De laatste stap voor vandaag is dan het bevestigen van het paste paper achter de weggesneden letters. Zo worden de letters toch ook op een speciale manier rood.
Multatuli – Liefdesbrieven
Mijn berichten over mijn versie van Liefdesbrieven
loopt wat achter op de werkelijke stand van het boek.
Dus ik moet altijd wat graven in mijn geheugen.
Ik was de tekst aan het uitsnijden maar was daarmee
nog niet helemaal gereed. En toen…
Het snijden van de tekst ging eigenlijk best voorspoedig.
Vervolgens heb ik het schutblad op maat gesneden. Voordat het schutblad wordt bevestigd aan het boekblok heb ik het helemaal op maat gesneden. De ene kant, die aan het boekblok bevestigd gaat worden, is kleiner dan de kant die tegen het plat zal worden gelijmd. Je ziet het maatverschil bij de vouw.
Dat deel dat tegen de plat wordt gelijmd is natuurlijk groter en steekt dan ook een beetje over bij het boekblok. Zie onderkant van de foto.
De basis voor de boekband met de twee schutbladen. Deze liggen los op de basis. Ze worden op het boekblok vastgemaakt. Pas later ga ik die op de boekband lijmen. Maar eerst moet die boekband gereed gemaakt worden.
De mal ga ik nu gebruiken om de leren ‘harten’ op de juiste plaats te lijmen.
De ‘harten’ en de rode streep op de achterkant zijn nu op het leer gelijmd. Ik had nog een stuk paste paper liggen en dat ga ik gebruiken als ondergrond bij de tekst. Nu kan ik, na het drogen van het leer onder bezwaar, met het back pairing beginnen. Het leer ga ik aan de achterkant dunnen waardoor die delen die op de voorkant gelijmd zitten ‘in het witte leer zakken’. Alsof het witte en rode leer eigenlijk één zijn.
Multatuli – Liefdesbrieven
Stap voor stap komen we verder.
Het tweede ‘hart’ maak ik uit een donkere tint rood
– want rood is eigenlijk het thema van de decoratie
van het boek – en het leer is veel dunner.
Dus maar eens zien hoe dat met het back pairing straks verloopt.
Alle onderdelen van de decoratie liggen hier nog los. Dus de positie kan nog veranderen. Om dat langzaam uit te sluiten zal ik vandaag een mal maken voor de decoratie en de tekst van de leren bekleding van deze boekband.
Een tijdje gelden maakte ik deze past papers en ik heb besloten deze pagina’s te gebruiken om daaruit de schutbladen te snijden.
Dit is een stuk van de mal. Ik ga het gebruiken om straks de ‘harten’ op de juiste plaats te lijmen maar nu om de tekst ‘Tine + Mimi’ op de juiste plaats te krijgen. Ook de rode lijn op de achterkant van het boek gaat met deze mal zijn plaats vinden.
Links is een ruimte uitgesneden die ik zal gebruiken om de rode lijn te gaan lijmen. Dat ga ik pas doen als de tekst is gesneden uit het leer. Ik kom steeds meer op het punt aan waarop de kans van beschadiging of vuil maken van het leer, toeneemt.
Met behulp van carbonpapier is de tekst overgezet op het leer. Het goede nieuws is dat het niet meevalt om met het carbon vormen aan te brengen op het leer want dat beperkt de kans om het leer vuil te maken. Het carbon kan ik ook nog eenvoudige met een beetje vocht verwijderen.
De tekst even aangezet met een stift.
Dan kan het uitsnijden beginnen. Doordat ik me er minder op richt om de letters er in één stuk uit te halen en omdat het mes veel scherper is lukt het beter dan bij de eerste twee tests.
Dit is zover als ik gisteren gekomen ben. Eens zien waar ik dit weekend ga komen.
Multatuli – Liefdesbrieven
Afgelopen weekend ben ik al verder gekomen
met mijn versie van dit deel uit de Privé-domein reeks
van De Arbeiderspers.
Mijn set losse katernen heb ik gekocht via uitgeverij Boekblok.
Hierboven zie je de basis voor de boekband. De twee platten en de rug, verbonden met kraftpapier. Deze keer heb ik de ruimte tussen rug en platten 1 mm groter gelaten om het leer meer ruimte te geven bij het scharnieren. Eens zien hoe dat bevalt.
Je krijgt een steeds beter idee hoe het boek er uit zal komen te zien. De boekenlegger steekt een behoorlijk eind uit het boek maar het is dan ook een bijzondere boekenlegger.
Dit is de vleeszijde van een stuk wit leer. Hier heb ik de basis van de boekband op afgetekend met een extra ruimte van 3 centimeter voor de omslag van het boek.
Vervolgens is de afgetekende vorm uit het leer gesneden.
Steeds opnieuw even passen en ik heb op de verschillende delen opgeschreven wat de voorkant en achterkant van het boek wordt en ook wat boven en onder is. Op die manier komt de basis steeds op dezelfde manier op het leer te liggen. Misschien mag dat niets uitmaken maar het stoort niet om het wel te doen. Het dwingt je ook steeds opnieuw te overwegen of je de juiste keuze hebt gemaakt.
Ik had me voorgenomen nieuwe mesjes te gebruiken om het leer dadelijk zo goed mogelijk te snijden. De vormen die ik uit wil snijden zijn klein en dat maakt het niet eenvoudiger. Een scherp mes helpt dan.
Uit restjes leer snij ik de ‘hartenhelften’. Deze harten gaan de illustratie vormen op de bovenste helft van de voorkant van het boek.
Ook hier steeds weer even passen. Het idee is dat als het tweede hart ook gereed is dat de nu nog losse delen gelijmd worden op de band en dat ik later het leer aan de achterkant ga dunnen. Dat heb ik bij een eerder boek al een keer gedaan. Toen ging het om grote, brede stroken. Nu gaat het om smalle, kleine, kromme vormen. Spannend.
Okay, het is zo op het oog niet heel spannend. Op de achterkant van het boek breng ik een streep van rood leer aan. Maar dit is spannender dan het lijkt. Je maakt hier de leren bekleding los van de basisvorm van de boekband. Het leer kan door verdere bewerking nog vervormen en de streep komt bij voorkeur wel recht op de achterplat. Nu ligt het allemaal nog los. Voor mij dus heel spannend.
Multatuli – Liefdesbrieven
Vandaag nog een keer proberen op een stuk afvalleer
de tekst ‘Mimi’ uit te snijden.
Nu op een wat beter stuk leer, in de zin dat hier niet
al kleine scheurtjes inzitten.
Met carbonpapier de letters overgenomen van de schets. Ik ben niet op zoek naar perfecte letters. Het gaat er vooral om dat ze leesbaar zijn. Ik ga morgen of zo nog eens kijken of ik de randen van de letters kan dunnen. Dan krijg je minder of niets te zien van de vleeskant van het leer. Of dat gaat lukken……
Een super leerbewerker ben ik niet. De kleine rafels zal ik bij de definitieve versie weg moeten snijden of knippen. Eigenlijk moet ik een kleiner mes gebruiken, denk ik. Daarmee heb je meer controle over het resultaat maar voor een tweede poging ben ik niet ontevreden.
Een rode achtergrond werkt beter dan een achtergrond van blank perkament. Nog even nadenken of ik het perkament misschien rood of roder wil maken of dat ik overstap op een eenvoudigere oplossing van rood papier. Keuzes, keuzes!
Hier gaat de magie dan gebeuren. Ik schrijf er iedere keer over maar het moment dat je een boekblok schoon snijdt dat heeft iets aparts. Tot dan toe is een boekblok nog een ruwe vorm en dan plots heeft het die scherpe randen en opent het boek zich.
Hier is het dan. Alleen de eerste pagina bolt een beetje. Dat is de pagina met aan de binnenkant het deel van het karton dat eigenlijk als boekband bedoeld was. De afbeelding van Multatuli en de tekst van de Privé-domein reeks van de Arbeiderspers zijn hier zichtbaar.
De boekenlegger steekt er een goed stuk uit.
De platten zijn gesneden. Ook de rug is op maat gemaakt.
Volgende keer verder met het uittesten van de verschillende oplossingsrichtingen. Kraftpapier, rug en platten liggen gereed voor de basis van de boekband. Dat geldt ook voor het basisleer.
Het wordt grijs voor de ogen
Vandaag even grijsbord gehaald om de platten en de
rug te kunnen haan maken voor het boek Liefdesbrieven
van Multatuli.
Een stuk heel dun karton voor de rug en dikker karton voor de voor- en achterplat.
Multatuli – Liefdesbrieven
Vandaag eerst de boekenpers en ‘onder bezwaar’ leeg gemaakt.
Dit katerntje met de tekst en afbeelding van de kartonnen band en mijn zelf gemaakte boekenlegger van de restanten van het karton, kwamen te voor schijn. Het katern ga ik gelijk mee naaien in het boekblok.
Dit is het boekblok zoals ik het genaaid heb. De rug is met lijm ingesmeerd en het blok ligt nu in de boekenpers. Daar zal het een paar dagen blijven. Ik heb na een jaar van corona geen karton meer groot genoeg om de platten te maken. Ben vanmiddag ook al even naar de lokale leverancier gegaan om de voorraad te bekijken. Dat komt goed.
Het idee is, onder andere, om de namen ‘Tine’ en ‘Mimi’ uit het leer te snijden waarmee ik de boekband ga bekleden. Ik had nog een restje van het witte leer liggen en daar ben ik eens mee gaan oefenen. Vooral om het snijden uit te proberen maar ook om te zien hoe het er uit ziet als ik er straks perkament achter bevestig. Eerst de naam eens overbrengen op het leer. Je ziet wel dat ik niet bij het beste stuk van het restje begin. Daar zitten al wat kleine scheuren in.
Het leer heeft ook een lelijke vlek. Het was een soort van coupon in de uitverkoop. Maar om dit uit te proberen is het prima. Het viel nog niet tegen.
In werkelijkheid heeft het perkament een warmere uitstraling dan je hier ziet. Het is wat geler. Ik denk dat het wel kan werken. Een volgende keer wil ik nog even zien of het dunnen van het leer aan de achterkant me hiermee nog gaat helpen.
Multatuli – Liefdesbrieven
Het kwam er gisteren niet meer van om de volgende stappen
te tonen van het werk aan het boek: Liefdesbrieven
uit de Privé-domeinreeks van De Arbeiderspers.
Ik kocht de katernen los bij Uitgeverij Boekblok.
Te beginnen bij waar ik de vorige keer gebleven was: mijn ontwerp voor het voorplat van de boekband. Daarbij de twee soorten leer die ik ga gebruiken om met ‘back pairing’ de ‘cushion onlays’ zoveel mogelijk te laten wegzinken in het leer. Anders gezegd: ik ga een wit leren band maken. Daarom ga ik leer lijmen in een andere kleur (hier rood). Door de achterkant van het leer te egaliseren zal ik meer van het leer weghalen bij de oneffenheden die het gevolg zijn van het leer dat op de bovenkant is gelijmd. Dat gekleurde leer zal langzaam wat wegzakken in het witte basisleer. Eerder deed ik dat bij een band voor een kookboek voor gerechten met paddenstoelen. De namen ‘Tine’ en ‘Mimi’ wil ik uit het leer snijden zodat het perkament wat ik eronder ga aanbrengen, zichtbaar wordt. Dit laatste moet ik nog gaan uitproberen.
Dit zijn de ongesneden, speciaal gevouwen katernen, die ik ga inbinden. Nog even iets over de volgorde. Er zit bij de bedrukte losse katernen één onbedrukt katern. Dat ga ik in het boek opnemen net voor het nawoord. Zelf vind ik het altijd wel prettig lege pagina’s in een boek te hebben om aantekeningen te kunnen maken.
Dit is de dun kartonnen band die bij de katernen geleverd wordt. Ik ga een band maken met stevige platten en een leren bekleding. Maar ik wil de afbeelding van Multatuli (voorplat), de rug van het boek en de tekst van het achterplat niet onbenut laten.
Dit is een stuk van de kartonnen band met allerlei drukmarkeringen. Die wil ik zichtbaar maken doordat dit de achterkant van de speciale boekenlegger wordt.
Voor de voorkant gebruik ik twee stukken karton: de rug compleet met markeringen en een tekst die de productiedatum aangeeft. De boekenlegger ligt nu in de boekenpers. De lengte van de boekenlegger is groter dan de hoogte van het boek. Overigens is hier de boekenlegger nog niet helemaal af.
Het voorplat en het achterplat vormen nu een katern van 1 blad. De vouw van het blad zal ik nog wat versterken en op dikte brengen. Dit extra introductiekatern komt voor in het boek. Dit katern ligt nu onder bezwaar.
Intussen ben ik al begonnen met het inbinden van de katernen. Dat zal later deze week, nadat het introductiekatern is toegevoegd, wel afgerond worden.
Multatuli – Liefdesbrieven
Op 2 maart 2020 is het 200 jaar geleden dat Multatuli in Amsterdam werd geboren. In het kader hiervan herdrukt De Arbeiderspers uit de privé-domeinreeks nummer 54 uit 1979, ‘Liefdesbrieven’.
Dat was de reden dat Uitgeverij Boekblok de kans kreeg
om het boek uit te brengen in een versie van losse katernen.
Daar heb ik een exemplaar van gekocht.
Het speelt al een tijd in mijn hoofd maar ik kon maar geen
binding bedenken die me aansprak.
De afgelopen dagen ben ik daar actiever mee bezig geweest.
Een beetje ongewoon voor mij, maar de afgelopen dagen
probeer ik een ontwerp voor de boekband te maken.
Dus begon ik eerder deze week een soort van eigen lettertype te ontwerpen om die te gebruiken op de boekband. Maar dat is niet zo eenvoudig. Ik kijk altijd met veel bewondering naar al die verschillende lettertypes maar het lukt me eigenlijk nooit daar een soort van ontwerpbeleid in te ontdekken. Toch vreemd want we hebben maar 26 letters en een handvol leestekens en cijfers.
Druk bezig met die lettertypes maar of en hoe die dan op een boekband gaan passen? Daar was ik nog niet mee bezig. Dus ik liep wat vast.
Eduard Douwes Dekker trouwde op Java op 10 april 1846
met Tine van Wijnbergen.
De eerste groep brieven in deze bundel zijn aan haar gericht.
In september 1874 overleed Tine en op 1 april 1875
hertrouwde hij met Mimi Hamminck Schepel.
De tweede groep brieven zijn aan haar gericht.
Vanmorgen weer eens opnieuw begonnen met de letters met meer volume rechtsboven. Idee is wel de twee voornamen van de vrouwen aan wie Multatuli zijn brieven richtte als uitgangspunt te nemen.
Dan langzaam ontwikkelt zich een meer bruikbaar idee. Een combinatie van een soort van hart. Niet een hart uit één stuk maar uit onregelmatige lijndelen. Die kan ik misschien met rood leer maken en dan de cushion onlay techniek gebruiken.
Misschien met twee harten?
Als ik het linker hart wat kantel dan is het beeld misschien spannender?
In de bak met resten vind ik nog materiaal met twee kleuren rood.
Dan de tekst eens uitschrijven. Idee is nu om de letters uit het leer te snijden die de boekband gaat vormen. Dat wordt dan wit leer. Dan moet onder het leer straks wel eerst een materiaal met een kleur worden aangebracht. Zou perkament een idee zijn?
Met potlood getekende letters en vormen overtrokken met een zwarte pen. De plus tussen Tine en Mimi zou misschien ook een soort hart kunnen zijn.
Er moet nog het een en ander worden uitgedacht.
Misschien ook nog iets op de achterplat of de rug?
Daarnaast is bij het boek de dun kartonnen band meegeleverd.
In de kleuren van de privé-domeinreeks.
Die wil ik wel in het boek gebruiken maar niet persé
als boekband.
Morgen maar eens beginnen met het naaien van de katernen.
Meer informatie over:
= Everdina Huberta van Wijnbergen
= Mimi Hamminck Schepel
Argusvlinder 