Het is niet vaak dat ik iets lees in BN De Stem dat de moeite van herhalen waard is maar de column van Edine Wijnands van gisteren is dat wel. In een stad zonder wethouder van Cultuur (!) en twee wethouders voor NAC is het slecht toeven. In deze stad met zogenaamd Europese ambities (?) zijn kunst en cultuur vieze woorden geworden.
Zaterdag gingen de musea open en ik had al eerder vorige
week een kaartje gekocht voor het Stedelijk Museum Breda.
De tentoonstelling Realisten met werk uit Arnhem was
er niet meer te zien. Helaas. Maar er waren wel een paar
andere leuke tentoonstellingen te zien.
Eerder in de ochtend werd een groep mensen, proostend voor dit museum op de foto gezet. De sfeer zat er dus goed in. Het museum gebouw is gevestigd in het oudste gasthuis van de stad. Voor de gelegenheid versierd met gekleurde slierten.
Het gasthuis heeft een kleine binnenplaats. Daar zijn wisselende tentoonstellingen te zien van kunstenaars die werken maken die geen probleem maken van de verschillende elementen van het weer.
Dat geldt dus zeker voor het cortenstaal dat Helen Vergouwen
gebruikt voor haar beeldhouwwerken. Hier in de tentoonstelling
‘Evenwicht in cortenstaal’.
Cortenstaal, ook bekend onder de merknaam COR-TEN-staal, is een metaallegering, bestaande uit ijzer waaraan koper, fosfor, silicium, nikkel en chroom zijn toegevoegd. De sterkte is vergelijkbaar met die van andere gelegeerde staalsoorten zoals roestvast staal. Cortenstaal is een weervast staal en de bruine roestkleur is het meest typische uiterlijke kenmerk.
Dit is de binnenplaats van het museum met een paar van de werken van Helen Vergouwen.
Helen Vergouwen.
Leuk aan de tentoonstelling is dat je ook iets kunt zien van de werkwijze bij het uitdenken, ontwerpen en uitproberen van de vormen voordat ze in staal worden uitgevoerd. Hier een klein model uitgevoerd in hout, op schaal naar ik aan neem en volledig uitgevoerd zoals het uiteindelijke beeld gemaakt zal worden.
Dit is zoals het begint. Schetsen en nog eens schetsen. En stiekem toch nog een boek…..
Edward Grasman schreef: Henk van Os: van kunst naar cultuur.
Wie kent hem niet? Henk van Os de meesterverteller, museumdirecteur,
hoogleraar, televisiestem, schrijver, tentoonstellingmaker,…..
In dit boek krijg je een soort van biografie te lezen.
Het leest heerlijk en regelmatig krijg je het beeld van Henk van Os
voor je ogen. Maar soms is het boek een stuk moeilijker om door te komen.
Er komt een scene voor in het boek die sommige van die delen van het boek
goed beschrijft:
Hij (van Os) bezocht toen, samen met Boschloo, een congres in de Bibliotheca Hertziana in Rome. Er werd daar zo langdurig geredetwist over de vraag of de vloer van de Sint-Pieter in Rome ooit tien of misschien zelfs twintig centimeter hoger lag, dat beide vrienden gekweld de zaal verlieten. Liever geen kunstgeschiedenis dan zo een.
Pagina 64 van het boek ‘Henk van Os: van kunst naar cultuur’.
Interessante reeks afbeeldingen in het boek. Misschien niet baanbrekend
maar niet een reeks onbetwiste, populaire toppers.
De afsluiting van het boek is mooi en staat in relatie tot het schrijven
van een biografie van iemand die nog leeft:
Onder je handen bevriest de tijd in een durend heden, staat de zon stil boven Gibeon en de maan boven het dal van Ajalon en wandelt Van Os op aarde.
Pagina 218 van het boek.
Een tweede logje over de Cultuurnacht in Breda, afgelopen vrijdag.
Een heel bonte avond met erwtensoep (Breda’s museum), poffertjes (Vlaszak),
znigende apparaten (Lokaal01), een middeleeuwse muur (Gebouw F),
heksen en een moeras (Muziekschool), het lezen van tarotkaarten (De Geus),
lange rijen wachtenden (Grote Kerk) en een spook (KMA).
Kortom er was voor iedereeen wat te doen.
Na het Koningin Wilhelmina Paviljoen bezoocht ik Gebouw F.
Naast het lichtkunstwerk uit mijn eerste bericht was daar nog meer te zien.
Zo is er in dit voormalige kantoor van Dagblad De Stem een muur ondekt.
Volgens de ErfgoedBrief Breda (nummer 18) is hier sprake van een muur
die dateert uit de periode 1500 – 1700.
Er was niet veel aandacht voor in de drukte maar hij staat
er al even en dat zal nog wel even zo blijven.
Gelegenheid genoeg dus om de muur nog eens te gaan zien.
In Gebouw F was een fototentoonstelling met een bijbehorende film.
Een beetje saai.
Dan een aantal kunstenaars die met taal en illustraties bezig waren.
Daarnaast kleding van onder andere Magnus Dekker.
Gemaakt van iets dat lijkt op vilt, in felle kleuren,
sterk in vorm en uitstraling.
Onderweg naar Lokaal01 kwam ik langs nog een lichtkunstwerk.
In dit geval is het voorwerp waarop/-achter wordt geprojecteerd vlak.
De ruimtelijke werking wordt door het licht bereikt.
Je ziet kubussen zich vormen, openen en sluiten enz.
Maker bij mij onbekend.
In lokaal waren ook verschillende dingen te zien (en horen).
Ook hier was net als in Gebouw F een optreden gepland
(ik heb die overigens niet gezien of gehoord).
Een aantal kunstenaars maakten een werk onder de noemer Habitat.
Eehn van de kunstenaars is Rene Verberne.
Het werk heet:
‘Gehavende schimmen van langvergeten zomers’.
Het bestaat (volgens zijn website) uit:
‘Een op de kop hangend moeras vol rottende, bruine planten,
die langzaam op de vloer druppen.’
Het werk wat de meeste indruk maakte was dat van Chris Hendriks:
‘De droom van een wrak’.
Boven een kaart van de Biesbosch staat een machine.
Je hoort het water, de golven, eb en vloed.
De machine bestuurt vele draden die elk verbonden zijn
met een deel van een wrak.
Als een groep marionetten dansen de onderdelen van het wrak,
gerangschikt naar hun originele plaats in het wrak, op de imaginaire golven.
Mooi uitgelicht.
Op zolder was onder andere een video te zien van een performance
die eind vorig jaar plaats vond in Lokaal01:
‘It’s a wash out’ van Ton Vermeulen.
Volgens de website van Lokaal01:
It’s a wash out:
Een concert voor 3 wasmachines dat live wordt opgevoerd
op 12 november om 20 uur in de Geluidpost van Lokaal 01 Breda.
In samenwerking met Luc Houtkamp (saxofoon en electronica).
De titel roept bij mij wel wat vragen op.
‘Wash out’ staat voor het al dan niet bewust verkleuren van stoffen
als het gevolg van wassen. Zeg maar ‘verbleken’.
Zonder meer heel grappig.
Ik zie zo ‘The Supremes’ voor me.
In het Breda’s museum stond ik voor het eerst,
oog-in-oog met de tegels uit het renaissance paleis van het Kasteel van Breda:
de oogtegels:
En wat te denken van het portret van de naamgever van het gebouw
waarin ik nu woon: Justinus van Nassau.
In het Breda’s museum was ook nog een zaal met moderne, Breda’s, kunst.
Hier een paar werken uit zijn serie Metamorphosis:
Gisteren ben ik naar de tentoonstelling
“Gouden eeuw van China” geweest.
Het Drents Museum heeft een nieuwe, grote, tentoonstelligsruimte.
De ruimte is bedoeld als de plaats waar de archeologische vondsten
getoond gaan worden.
Maar voor het zo ver is staan er de voorwerpen van de Tang dynastie.
Een soort opvolgingstentoonstelling op
het terracotta leger.
Een voorbeeld van Sancai (de drie kleuren).
____________________________________________________________
Assen is echt een provinciaal dorp.
Het komt als heel klein over (er schijnen 65.000 mensen te wonen).
Gisteren was het weer bij vlagen somber.
Als je dan het museum binnenstapt
nadat je een kaartje hebt gekocht,
stap je van een donkere, sombere wereld,
in een witte wereld waar je ogen eerst aan moeten wennen.
De nieuwe grote ruimte is erg inefficent ingedeeld.
Daardoor staan de bezoekers steeds te dringen
terwijl minder dan een kwart
van de beschikbare ruimte wordt gebruikt.
Jammer.
De voorwerpen komen daardoor ook minder tot hun recht.
Bovendien zijn een aantal grotere voorwerpen
weer buiten de thematische ruimtes opgesteld.
Zo van, oh ja, deze hebben we ook nog.
De voorwerpen zijn er niet minder mooi en interessant om.
Je mag in het museum fotograferen zonder flits
maar er is veel aan gedaan om er voor te zorgen dat het erg moeilijk is
een goede foto te maken.
Hemelse vorst, Xi’an.
____________________________________________________________
Een prachtexemplaar.
____________________________________________________________
Boeddhistische zuil.
____________________________________________________________
Let op de oren van deze vaas: aan iedere kant een draak.
____________________________________________________________
De twaalf tekens van de Chinese dierenriem.
____________________________________________________________
Detail van een muurschildering.
____________________________________________________________
De paarden en kamelen mogen niet ontbreken op ee tentoonstelling over de Tang dynastie.
____________________________________________________________
In de Vrij Nederland van 25 juni 2011 staat zoals zowat
iedere week een verhaal van Stephan Sanders.
Het staat nog niet op de VN website maar dat gaat vast
binnenkort gebeuren.
Hij schrijft over de manier waarop er door de Nederlandse cultuurwereld
wordt gereageerd op de bezuinigingen.
Stof tot nadenken!
|
Er gaat een merkwaardige tegenstelling schuil in de term ‘massaal protest’: de protestant is iemand die opstaat en ‘nee’ zegt, om met Remco Campert te spreken. Maar het massale protest kent door haar conformisme geen enkele protestant meer. Zelfs het ‘goede doel’ rechtvaardigt geen eensluidendheid. Een zaal die massaal opstaat en ‘hey, hey’ roept of desnoods ‘nee’, dat blijft hoe dan ook een zaal vol ja-knikkers. |
Argusvlinder 