Vandaag nog een keer proberen op een stuk afvalleer
de tekst ‘Mimi’ uit te snijden.
Nu op een wat beter stuk leer, in de zin dat hier niet
al kleine scheurtjes inzitten.

Met carbonpapier de letters overgenomen van de schets. Ik ben niet op zoek naar perfecte letters. Het gaat er vooral om dat ze leesbaar zijn. Ik ga morgen of zo nog eens kijken of ik de randen van de letters kan dunnen. Dan krijg je minder of niets te zien van de vleeskant van het leer. Of dat gaat lukken……

Een super leerbewerker ben ik niet. De kleine rafels zal ik bij de definitieve versie weg moeten snijden of knippen. Eigenlijk moet ik een kleiner mes gebruiken, denk ik. Daarmee heb je meer controle over het resultaat maar voor een tweede poging ben ik niet ontevreden.

Een rode achtergrond werkt beter dan een achtergrond van blank perkament. Nog even nadenken of ik het perkament misschien rood of roder wil maken of dat ik overstap op een eenvoudigere oplossing van rood papier. Keuzes, keuzes!

Hier gaat de magie dan gebeuren. Ik schrijf er iedere keer over maar het moment dat je een boekblok schoon snijdt dat heeft iets aparts. Tot dan toe is een boekblok nog een ruwe vorm en dan plots heeft het die scherpe randen en opent het boek zich.

Hier is het dan. Alleen de eerste pagina bolt een beetje. Dat is de pagina met aan de binnenkant het deel van het karton dat eigenlijk als boekband bedoeld was. De afbeelding van Multatuli en de tekst van de Privé-domein reeks van de Arbeiderspers zijn hier zichtbaar.

De boekenlegger steekt er een goed stuk uit.

De platten zijn gesneden. Ook de rug is op maat gemaakt.

Volgende keer verder met het uittesten van de verschillende oplossingsrichtingen. Kraftpapier, rug en platten liggen gereed voor de basis van de boekband. Dat geldt ook voor het basisleer.