The Godfather met de magistrale Marlon Brando (en al die andere bijzondere acteurs en actrices. Bijvoorbeeld Al Pacino, Diane Keaton, Robert De Niro, Andy Garcia, James Caan, Robert Duvall, Sterling Hayden en John Cazale. Niet vergeten: Mario Puzo en Francis Ford Coppola.
*****
Alsof ze het rijk alleen hebben.
Vandaag eigenlijk twee dingen gedaan: de sluitriem bevestigd in de gleuf op de voorplat en een messing plaatje aangebracht ter ondersteuning. De tweede actie was het gedeeltelijk in het leer zetten van het boek: stukje achterplat, rug en stukje voorplat. Morgen de omslagen ervan afwerken.
Dan is er nog een hoop te doen:
= kapitaalband maken;
= sluitriem afmaken;
= venster van messing maken voor titel;
= dekbladen aan de binnenkant van de platten bevestigen;
= misschien nog een ‘Van den vos Reynaerde’-versiering aanbrengen.
Ben vast nog het een en ander vergeten.
Ja, het moet niet gekker worden.
De crisis zet alles op zijn kop.
Hoewel als je er over nadenkt, het past eigenlijk
wel in onze tijd:
= geld moeten betalen om je geld op een rekening
bij een bank te mogen zetten;
= in de rij moeten staan om boodschappen te mogen kopen;
= …
In de rij voor de AH op de Vlaszak in Breda.
Van het bestaan van dit museum in Valkenswaard wist ik.
Maar ik heb het nog nooit bezocht.
Vanmorgen vond ik deze folder voor de raam van de deur
van mijn boekbindwerkplaats.
Leuk want steendruk of lithografie, is een van de druktechnieken
die voor mij altijd nog in duistere nevelen is gehuld.
Ik snap de techniek niet, heb het nog nooit uitgevoerd
gezien. De resultaten heb ik wel gezien en die bevallen me.
Dus na de coronacrisis moet ik dit Nederlands Steendruk Museum maar eens gaan bezoeken.
Weer door het museum van Copán te kunnen lopen
aan de hand van mijn foto’s is super.
Tegelijk is het moeilijk.
toen ik er was heb ik niet altijd alle begeleidende teksten
gelezen. Nu doe ik dat wel.
Dan tik ik ze uit om ze op te nemen in mijn blog.
Vaak is dat dan een reden om de foto nog eens beter te bekijken
of om het boek er nog eens bij te pakken.
Vijf pareltjes.
Honduras, Copán, Museo de la Escultura de Copán, Reconstruction of Structure 22A: Popol Nah.
Public buildings called ‘Popol Nah’, which means mat house in Yucatan Mayan and ‘Popol Otot’ in Cholan Mayan were placed for community gatherings and council.
Some buildings with this same function are still in use today in rural Maya communities of Yucatan.
Copán’s structure 22a was an addition to the Acropolis on the west side of structure 22, during the reign of the 14th ruler, K’ahk’ Joplaj Chan K’awiil.
The woven mats translate as ‘pop’ (these were Maya symbols of authority and community).
The mats are coupled with nine niche figures and glyphic place names that designated this structure as the community or council house, ‘Popol Nah’.
Here governors from the nine named divisions of the Copán region gathered to confer on political and religious issues.
Community groups performed dances and feasted.
Each residential division may have had their own smaller versions of the ‘popol nah’.
One Mayan term for governors was ‘holpop’ meaning ‘he at the head of the mat’.
A glyph that is read ‘9 Ajaw’ repeats in pairs around the buildings façade.
It probably has the dual meaning of ‘9 Ajaw’ the day of the period ending when the structure was dedicated (9.15.15.0.0 9 Ajaw 18 Xul: AD 746), and ‘9 Lords’ referring to the nine division governors comparing them to the ‘nine lords of the night’ found in many inscriptions.
Near the roof are flower symbols reading ‘sac nic te’il’ meaning ‘sacred with flower’ a metaphor for the soul.
Serpents (seen in profile at the top) are the flower stamens (meeldraden).
‘Sac nic te’il’ is known to be another name for the community houses.
It perhaps means something like ‘soul of the community’.
Honduras, Copán, Museo de la Escultura de Copán, Structure 9M-195: Mask, woven mat and heads.
The living quarters 150 meters west of group 9N-8 in Las Sepulturas displayed another sculpted façade.
Large grotesque masks were repeated eight times around the main structure.
‘Kan’ signs in the foreheads of the masks signify yellow or precious.
Other sculptures scattered around the nearby plazas such as the woven mat, bird, and the jaguar heads tell us about social, political or religious functions of other buildings in this area.
Honduras, Copán, Museo de la Escultura de Copán, Structure 9M-195: Mask, woven mat and heads.
Het volgende artikel stond vorige week zaterdag in BN/De Stem.
Waarom zou iemand het woord ‘schoolkids’ gebruiken
in een krantenartikel?
Zou het artikel duidelijker zijn in de tijd van corona met ‘schoolkids’ dan bijvoorbeeld met het woord ‘scholen’? ‘Breda zoekt vijftig laptops voor scholen’.
Of mijn fietstocht van minder dan 5 minuten naar mijn
werkplaats noodzakelijk is in uw ogen weet ik niet.
Maar ik ga graag naar mijn werkplaats
om te werken aan Van den vos Reynaerde.
Dat heb ik vandaag ook even gedaan.
Omdat ik zulke mooie eikenhouten plankjes heb gekocht om als platten voor het boek te dienen heb ik besloten ze niet helemaal met leer te bekleden. Het wordt een smalle strook op voor en achterplat en de rug wordt helemaal bekleed.
Grote kans dat dit de laatste maal is dat het naaiwerk aan dit boek hier te zien is.
Daarmee maak ik geen verwijzing naar het goede weer
en de coronamaatregelen waar we allemaal van af willen.
Nee, het gaat om de hekken rond het beeld van Hercules
in het Park Valkenberg in Breda.
Het is al weer een tijd terug dat ik hier iets vertelde
over de vervanging van het oude beeld, de aanleg
van een heel nieuw perk en de plaatsing van het nieuwe beeld.
Maar al die tijd stonden er hekken omheen.
Die zijn nu weg. Het park wordt er gelijk een stuk ruimer door.
Mooi.
Maar mijn ochtendwandeling begon vanmorgen bij de buren: het Koningin Wilhelmina Paviljoen dat gisteren zo mooi in de zon lag, net als de KMA.
Zoals overal krijgt de natuur meer ruimte. Hier de kippen die in het park wonen.
Hier zijn de hekken dus weg, en, nee dit is geen corona desinfectiemaatregel. De gemeente maakt op gezette tijden, de paden in het park goed schoon. Dat gaat met warm water (denk ik). Gisterochtend scheen de zon dan al wel, was ook al warm, maar de omgevingstemperatuur was nog laag. Vandaar de stoom.
Hercules bekijkt om zijn gemak de ganzen die in alle vrijheid rondlopen alsof het park van hen is.
Het is een mooie aanwinst voor het park!
Nou, indrukwekkende six-pack. Hij liever dan ik.
Het park kan er zo mooi bij liggen.
Mauritssingel, Breda.
Delpratsingel, Breda.
Mauritsstraat, Breda.
Tulpen, hyacinten en sneeuwklokjes.
Jong groen in het Valkenberg. Dat zal de komende dagen hard gaan.
Over de spelling moeten we het nog eens worden, maar vandaag was ik even in de lockdown ruil bieb op de Grote Markt in Breda.
Mensen die al eerder op mijn weblog kwamen zagen,
met enige regelmaat, dat ik graag naar de film ga.
Nu dat niet meer kan kijken we samen thuis naar een film.
Dat verdelen we over twee avonden (ook in relatie tot
de duur van de film).
Zo keken we 10 dagen geleden naar de kaskraker Seven years in Tibet
met Brad Pitt in de Hoofdrol.
Afgelopen weekend was het tijd voor Troy.
Seven years in Tibet (1997). Jean-Jacques Annaud is de regisseur van de film. Hij maakte ook bijvoorbeeld ‘The name of the rose”.
De film is alleen al de moeite waard door het ongelofelijke verhaal,
de prachtige opnames in de bergen en de cultuur en het lot van de Tibetanen.
Ik heb hem al vaak gezien maar de film blijft leuk.
Ook in Troy (2004) speelt Brad Pitt de hoofdrol. De film vind ik niet zo sterk maar om hem weer eens te zien was geen straf.
****
**
Even leek het of er heel lang niets gebeurde,
maar heel lang duurde het om de katernen te binden op
drie leren riempjes die ieder in de lengte zijn opgedeeld in twee en
aan twee perkamenten strengels.
Maar nu gaan we weer in de versnelling.
Het boek zal af te sluiten zijn met een leren sluitriem. Die begint op het voorplat (de plat die nu nog los is van het bindwerk en de achterplat) en zal vast gezet kunnen worden op de achterplat. Maar gisteren nog even de ondiepe uitsparing gemaakt waar de riem komt te zitten.
Als ik het voorplat aan de leren riempjes rijg dan zie je dat het boek mooi kan openvallen. Dit vind ik echt prachtig.
Die leren riempjes steken van buiten het voorplat naar binnen. Daar moet ik ze op maat maken. Hier is dat nog niet gebeurd.
Deze strengel is eigenlijk te kort. Hij steekt in de eikenhoutenplat maar het uiteinde komt bijna aan de oppervlakte.
Deze is beter. Hoewel ook deze zeker niet te lang is.
Even de eerste versie van de sluitriem passen.
De riempjes zijn op maat gemaakt en geplakt. Die moeten nog met messing spijkertjes vastgezet worden. De strengel die een klein eindje uitstak heb ik weer uitgerold en op de voorplat gelijmd. Onder druk kan dat nu drogen.
Tijdens de ochtendwandeling vandaag wat verder uit het centrum gelopen. Dit is de Adriaan van Bergenstraat. Deze hoek van Breda is vanaf mijn jeugd tot nu helemaal veranderd. Stond er vroeger de Kwatta, de Gasfabriek en heel veel woningen, dat is door de jaren na leegstand en sloop, veranderd in veel lage flats met woningen en winkels. Het Oude Mannenhuis Haagdijk is doorontwikkeld tot Woonzorgcentrum Elisabeth.
Nieuwe Dieststraat.
Door de sloop van de wijk ontstond ruimte voor een nieuwe indeling en straten met de naam Donkvaart. Hier wordt nog steeds gebouwd.
Alle drie van deze in de zon staande flats maken deel uit van het Woonzorgcentrum Elisabeth. Foto genomen vanaf de parking van een grote supermarkt aan de Haagdijk.
Haagdijk in de richting van Princenhage.
Haagdijk in de richting van de Grote Markt. Foto gemaakt ter hoogte van de supermarkt.
Haagdijk, ooit was dit een Argentijns restaurant.
Vismarkt. Ooit was de muurschildering een goed idee.
Reigerstraat met achterin de overgang naar de Catharinastraat.
Met het boek ben ik net begonnen.
Ik ben op pagina 63 (van 517 pagina’s tekst).
Dan lees ik ook nog eens meerdere boeken tegelijkertijd.
Dus het kan even duren voor ik het uit heb.
Waarom zouden zoveel mensen dit boek lezen?
Even los van het feit dat DWDD aandacht aan het boek schonk.
Dat op zich lijkt me geen reclame voor het boek.
De periode van de geschiedenis is interessant maar dat is waar
voor zoveel periodes.
Eerlijk gezegd kan ik niet beoordelen of de visie van Van Loo klopt.
Daarvoor heb ik eenvoudigweg te weinig kennis.
Is het misschien zijn schrijfstijl?
Dat zou best wel eens kunnen.
Wat denk je van de volgende passage:
In 1314 gaf de Franse koning Filips de Schone de geest. Hij liet drie zonen na die verzuimden troonopvolgers te verwekken en op de koop toe allemaal vroeg de pijp uit gingen. Lodewijk de Twister, Filips de Lange en Karel de Schone zongen het samen amper 14 jaar uit als vorst. De krap vijf dagen durende regeerperiode van babykoning Jan de Postume zette al helemaal geen zoden aan de dijk.
De Bourgondiërs, pagina 54.
Bart van Loo, De Bourgondiërs – Aartsvaders van de Lage Landen.
Tot nu vermaakt het boek me wel.
Zoals voorspeld kon ik vandaag het naaiwerk aan mijn versie van ‘Van den vos Reynaerde’ afronden. Het wordt een beetje krap voor een van de strengels. Die is maar precies lang genoeg. Dus dat komt wel goed. Wel vraag ik me af of ik niet te veel ruimte tussen de katernen heb gelaten. Daardoor wordt het boek in de rug breder. Dat is niet erg maar kost natuurlijk meer materiaal en is meer werk.
De leren riempjes kunnen op maat gemaakt worden en dan moeten ze nog door de voorplat geleid worden om aan de binnenkant bevestigd te worden. Maar dat is niet veel werk meer. Dan kunnen we gaan werken aan de bekleding, het kapitaal en de messing sluiting. Ik geniet van het eikenhout. Eigenlijk zou ik dat niet helemaal moeten bekleden. Maar dan moet ik een andere sluiting bedenken. Nou nog even over nadenken.
Grafische Werkplaats Amsterdam is precies wat de naam zegt:
een club in Amsterdam met veel mogelijkheden om zelf drukwerk
te realiseren op oudere drukpersen.
Zeg maar een margedrukker.
Op dit moment kan ik het GWA niet bezoeken, is ook onder
normale omstandigheden voor mij niet eenvoudig: met openbaar
vervoer (eerst trein, dan tram) vanuit Breda. Dat kost wat tijd.
Maar hun collectie drukpersen is de moeite waard.
Omdat het moeilijk is nu zelf naar het GWA te gaan en
een cursus te volgen biedt men aan een poster voor jou te drukken.
Goed idee dacht ik.
Grafische Werkplaats Amsterdam, niet bang zijn.
Grafische Werkplaats Amsterdam, houd moet.
Vanaf vanmorgen hangen ze voor het raam van mijn werkplaat in de FutureDome in Breda. Vanaf nu dus ook te zien op mijn weblog.
Gewoon grappig: Grieks restaurant Sirtaki heeft het woord ‘gesloten’ niet goed afgesloten.
Vanochtend weer een stille wandeling gemaakt door een klein stuk van de stad. Ik moet zeggen dat het op de weekmarkt, later op de ochtend, drukker was dan wat goed voor ons is. Maar in de ochtend is de stad bijna verlaten. Dit was weer rond 08:00 uur. Breda, Molenstraat.
Oude Vest.
Nonnenveld.
De achterkant van het Chassé Theater. Dit is de mooie kant. Het dak komt van zo mooi uit.
De kolenkitten op het Nonnenveld.
Dat is geen titel die mensen uitnodigt om een stuk te lezen.
Jona Lendering zou zeggen: Geschiedenis is geen amusement,
leuk voor een vrijblijvend stukje in een tijdschrift of een item op TV.
Nee, het is serieus.
Daarom maar even deze vreemde titel.
Het goede nieuws is: je kunt ook zonder dat je alle finesses
begrijpt, genieten van mooie voorwerpen uit de geschiedenis en
misschien iedere keer weer een klein stukje informatie oppikken
van het verhaal achter de voorwerpen.
Zo kun je het langzaam keren begrijpen.
Terwijl ik in Copán door het museum liep (Museo de la escultura
de Copán) heb ik vooral genoten van wat er allemaal te zien was.
Er was heel veel te zien.
Originele voorwerpen, replica’s, soms het origineel en een replica.
Steeds nieuw, overweldigend en ongelofelijk interessant.
Als ik vandaag de foto’s die ik toen maakte opnieuw zou kunnen
maken, zouden velen er anders uit zien. Met de kennis van nu…..
Een aantal motieven uit een muur van Tempel 26 waren er te zien: een strijder en een zittende figuur. Dit is die fantastische zittende figuur.
Situated at the top of the Hieroglyphic Stairway, Temple 26 had completely collapsed by the 19th century when the stairway was uncovered.
Recent excavation and sculpture analysis have led to a better understanding of the themes displayed on this late Classic building.
It was commissioned after the loss of the 13th ruler, Waxaklajun Ubaah K’awiil who was taken in battle and sacrificed by neighboring Quirigua.
The structure as a whole celebrates the important events in the dynastic history of Copán.
Images of hearts, rectangular shields, and ancestral rulers as warriors, repeating in groups of six each (together with the masks from the previous panel), created a complex of symbols meant to reinforce the powerful warfare role of the ruling dynasty.
The six small, seated figures have not been identified.
Honduras, Copán, Museo de la escultura de Copán: Tempel 26.
Het museum is gebouwd rond de replica van de tempel met de naam Rosalila. Dat Maya’s tempels ‘begroeven’ onder een nieuwe tempel is misschien de grootste vondst in Copán. Het origineel is niet helemaal uitgegraven. Een deel is op de site te zien. Maar hier in het museum is een replica te zien. Je kunt er omheen en zelfs in lopen. Deze foto geeft ook een beeld van het museum. Let ook eens op de schilderingen tegen het plafond (grijs). Op die manier brengt men thema’s nog eens extra in beeld die op en in de opgegraven gebouwen te zien zijn.
Een van de elementen is een ‘skyband’ uitgevoerd in de vorm van een bank.
A Series of symbols for the sun, moon and planets, grouped together in a long frame are called a skyband.
Skyband frames are found at sites throughout Mesoamerica, and serve to put the scene they surround in a heavenly context.
The beautifully carved bench you see here is from the interior room of the larger central structure.
It is the only known full-figure depiction of a skyband in the Maya area.
There are two mythical birds at either end.
They carry the carved images of the celestial bodies.
The figures are from left to right, the graceful image of the moon deity, the sun both by day anf by night and the planet Venus.
In between are repeating masks of the Milky Way.
These figures parade across the heavenly frame and transform this bench into a seat of power.
Op onze atlassen of ook op schilderijen kom je ook voorstellingen tegen waarbij de zon of de maan een rol spelen. Maar ook wolken of engeltjes. Kleine ondersteunende afbeeldingen die de context van de grote voorstelling ondersteunen of verklaren. Maya’s deden dat blijkbaar ook en hier zijn ze in de vorm van een bank om op te zitten uitgebeeld.
Skyband, bench Structure 8N-66 Central.
Reconstruction of Structure 8N-66 South.
A paved roadway (sache in Mayan) connected the residential areas of Las Sepilturas with the Principal Group.
The eastern end of the road ended at a group made up of several structures with sculpted façades.
It would be another one of the nine places named on Structure 22A, the Popol Nah.
Two buildings were excavated in 1990.
The smaller of the two buildings revealed some of the most beautiful mosaic sculpture known from Copán.
Youthful maize deities were repeated around the façade and delicate maize foliation sprouted from the roof.
Cave niches on the moulding housed the patron deity, an old K’atun lord.
Flanking the doorway were masks with waterlily vegetation and maize sprouting from its head.
They show the fertility and subsistence theme important to the rulers and their nobles.
De catalogus van de tentoonstelling georganiseerd door de Stichting Handboekbinden. Deze week ontving ik hem en ik moet zeggen het is een zeer geslaagd boekwerk.
Het afgelopen jaar stond in het teken van de middeleeuwen
bij de Stichting Handboekbinden.
Een actieve groep mensen met meer dan 1000 leden die allemaal
op de een of andere manier geïnteresseerd zijn in boeken en boekbinden.
De leden werden uitgedaagd om het boek ‘Van den vos Reynaerde’
in te binden met een knipoog naar de middeleeuwen.
De inzendingen zijn te zien op een tentoonstelling in Nederland
(nu even opgeschort) en later ook in België.
De details staan op de website van de Stichting.
De tentoonstelling heb ik nog niet gezien maar met het boek
beleef je ook een hoop plezier.
Iedere boekband wordt toegelicht door de binder en is voorzien
van foto’s.
Het plezier en de inspiratie spat van de pagina’s.
Het boek is in een kartonnen band gezet. De band staat vol met afbeeldingen die in het boek uitgebreid voorgesteld worden.
De band is zo bevestigt dat het naaiwerk op de rug
zichtbaar blijft. Een mooie bindwijze.
Het boek wordt ingeleid door een bespreking van het
middeleeuwse boek door Henk Francino.
Daarna gaat Rik van Daele in op de betekenis van het boek
voor de cultuur van de Lage Landen door een aantal
verschillende aspecten van de tekst toe te lichten.
Naast foto’s van de boekbanden wordt het boek verlucht met afbeeldingen die speciaal voor de ‘Van de vos Reynaerde’ gemaakt zijn.
Vervolgens is er voor iedere inzending een pagina om de boekband te bespreken. Hier een voorbeeld van een band van Harrie Knoors en een van Rob Koch. De creativiteit bij de banden is overweldigend. Van traditioneel tot moderne technieken. Negende-eeuwse inspiratiebronnen en platten gemaakt met een fused deposition modeling 3D-printer.
Waar ik dan helemaal diep van onder de indruk ben is dat er ten minste drie mensen zijn die niet 1 boek hebben ingezonden maar twee. Een voorbeeld is Rob Koch. Bij al dat moois is het me nog eens heel duidelijk geworden dat ik echt nog maar een prille beginneling ben in het handboekbinden. Er is nog heel veel te leren en te doen!
Een terechte vraag is dan ook: waar sta ik met mijn Van den vos Reynaerde? Nou dat zie je op bovenstaande foto. Het werk op de naaibank zit er bijna op. Ik vermoed dat komend weekend ik ook de tweede eikenhouten plat kan bevestigen aan het boekblok. Dit is de tweede keer dat ik dit doe en het gaat al veel beter, met een veel mooier, vooral rustiger, resultaat als de eerste keer.
Argusvlinder 