De Gekruiste Structuur binding vraagt, denk ik, wel wat
van je materiaal.
Het leer waar ik nu gebruik van maak, een beetje vreemd
materiaal. Het ‘pluist’ en rafelt heel erg, is soepel.
Misschien wel te soepel.
Dat materiaal heb ik gekregen tijdens de workshop van
Toon Van Camp, een heel goede boekbinder in Antwerpen.
Aan één kant heb ik de donkerblauwe stroken ‘vastgezet’
door het uiteinde te laten eindigen in een soort van pijlpunt.
De pijlpunt zit aan de buitenkant van de band en kan niet
terugschieten in de smalle insnijding.

Aan de achterkant ziet dat er zo uit. De pijlpunten zie je niet want die zitten aan de andere kant en wijzen naar je toe. Je ziet dat het stuk leer niet rechthoekig is. Het idee is om aan beide uiteinden een flap te laten oversteken.

Zo ziet dat er dan aan de andere kant uit. Ik ga iets vergelijkbaars aan de andere kant doen. Met het lichtblauwe leer. Wat je hier wel ziet is dat sommige hoeken makkelijk omvouwen. Dat ga je zonder lijm niet zomaar voorkomen.

Dit is de kant van de lichtblauwe stroken. Het boekblok zit aan deze stroken genaaid. Je ziet ze hier onder het donkerblauwe leer duiken. Ook hier een flap.

Toon Van Camp had voor de workshop documentatie gemaakt. Die heb ik bewaard. Op dit titelblad zie je ook een kleine foto van hoe de binding kan worden. Je ziet ook waar het idee van de flap van komt en een manier om een sluiting te maken.

Leuk is dat bij de literatuur het boek dat ik eigenlijk wil inbinden van Henk Francino genoemd wordt.
Er staat ook een website genoemd.
Dat is de website van Carmencho Arregui, de bedenkster van deze bindwijze.

Dit is de binnenkant met de lichtblauwe stroken. De uitgangspositie voor vandaag.

Eerst heb ik nog een extra vlecht gemaakt. In lijn met de tekst. Misschien werkt dit goed bij stuggere materialen. Maar hier geeft het naar mijn gevoel te weinig ondersteuning.

Net zoals bij de onderste strook ga ik bij de andere twee stroken ook een pijlpunt aanbrengen.
Vind ik leuk:
Like Laden...