Breda, JF Kennedylaan.
Tagarchief: selfie
13 foto’s op 13 augustus
De verzameling oude meesters in de Lakenhal in Leiden is
een bezoek meer dan waard.
Toen ik vanochtend de foto’s aan het voorbereiden was
viel me op dat het 13 foto’s waren die ik vandaag
wilde delen op mijn blog.
Later realiseerde ik me dat het vandaag de 13e is.
Een interessant aantal Rembrandts. Zoals deze. Rembrandt Harmensz van Rijn, Brillenverkoper, circa 1624, olieverf op paneel.
Het gaat bij deze werken vooral om de details:
de brillen van de verkoper bijvoorbeeld, of een selfie van Rembrandt,
de gebedsnoten, de boeken.
Dat zal zich in de latere series doorzetten.
Altijd weer die boeken kun je dan denken. Maar hier zit weer een verhaal achter.
Rembrandt Harmensz van Rijn, Musicerend gezelschap, 1626, olieverf op paneel.
‘het tijdelijke karakter van bezittingen en vermaak’
Even iets heel anders. Wat een werk (in meerdere betekenissen). Willem van de Velde de oude, Het uitzeilen van de Hollandse Vloot van Vlieree (= de rede van Vlieland) op 9 juni 1645. Circa 1650. Oost-Indische inkt op paneel.
Volgens de Lakenhal:
Rechts zeilt het admiraalschip de Brederode van Witte de With, voorafgegaan door drie schepen, waaronder het vice-admiraalschip het Huis van Nassau onder bevel van Joris van Cats. Links voor een aantal sloepen, en het strand van Vlieland met een vuurbaak; rechts in het verschiet Terschelling met de Brandaris. Rechts op de voorgrond drie bruinvissen.
Rembrandt Harmensz van Rijn, Historiestuk met zelfportret van de schilder, 1626, olieverf op paneel.
Daar zien we, een beetje verscholen, het selfie van Rembrandt.
Omgeving van Cornelis Engebrechtsz, Portretten van Dirck Ottens en zijn vrouw Cornelia Pietersdr., 1518, olieverf op paneel.
Cornelis Engebrechtsz. (Leiden, ca. 1462 – Leiden, 1527) was een Nederlandse kunstschilder. Hij was de eerste belangrijke kunstschilder uit Leiden en wordt beschouwd als de grondlegger van de Leidse School. Engebrechtsz. was ook de leermeester van een aantal andere Leidse schilders, waaronder Lucas van Leyden, Aertgen van Leyden en Engebrechtsz.’ eigen zoon Pieter Cornelisz.
Misschien denk je: ‘Wat een saaie schilderijen.’
Maar ik was getroffen door de details en ik moest meteen terugdenken
aan de tentoonstelling (pre-corona) in het Rijksmuseum over de gebedsnoot.
Want ik denk dat beide een gebedsnoot in de hand hebben.
Kijk maar eens.
Dit zijn de handen van Dirck en het voorwerp dat ik bedoel. Een gebedsnoot is een voorwerp ter grootte van een walnoot waarvan je de twee helften kunt openen om dan religieuze voorstellingen te zien die mensen gebruikten voor privé devotie. Rijkdom en religie in één beeld.
Dit zijn de handen van Cornelia met een vergelijkbaar voorwerp. Het is alleen nog rijker versierd. Maar als iemand meer info heeft over de voorwerpen, dan hoor ik dat graag. Ik ga de catalogus er nog eens op naslaan.
De artikelen die ik kon vinden gaan vooral over de identificatie van de achtergrond
en het proberen vast te stellen wie precies de schilder was.
Ergens zag ik nog een opmerking over de gesp van Cornelia, maar verder niets.
Pas toen ik van het balkon afliep realiseerde ik me
Mijn blogberichten kunnen niet altijd hoogdravend zijn. Soms is een selfie van mijn voetafdrukken op het balkon als gevolg van de ochtendregen voldoende.
Booster
Gisteren mijn eerste booster gehaald.
In het stadskantoor.
Geen afspraak maken, gewoon er naar toe en ik werd
vrijwel meteen geholpen.
Vandaag voel ik me wat ziek, zwak en misselijk maar dat
is tot nu toe steeds geweest bij elke Covid-injectie.
Vanmorgen de pleister er maar afgehaald.Dit is een soort van selfie van mi9jn bovenarm.
Kracht van Kronieken IV
Dit is dan de manier waarop je het Berghse Kroniekenhandschrift op de tentoonstelling kunt zien. Dat valt dan altijd een beetje tegen omdat het boek natuurlijk ingebonden is en je niet al de bladzijdes tegelijk kunt tonen. Maar dat wordt dan weer goed gemaakt door het boek te tonen tussen veel andere, gerelateerde boeken en voorwerpen. Onbekende auteur, Berghse Kroniekenhandschrift, Rijnland, 1450 – 1460.
Dit is de openliggende tekstpagina.
Dit is de openliggende afbeelding. Dit is niet een afbeelding van een specifiek persoon maar een soort van archetype van ‘De Vorst’.
Het gebeurde nogal eens dat een boek uit elkaar gehaald werd om bladen los te verkopen. Zou verboden moeten worden. Met de digitale mogelijkheden van nu is dat niet nodig en kun je ieder detail in beeld brengen. Daarom nog even focus op de afbeelding.
Er is nog meer te zien aan het boek. Je ziet aan de zijkanten bijvoorbeeld de klavieren (zeg maar de tabbladen). Van bijvoorbeeld perkament werd een soort van knoopje gemaakt dat aan een belangrijke pagina werd vast gemaakt. Bijvoorbeeld aan het eerste blad van iedere kroniek. Je ziet het klavier in het bovenste groene vierkant. Het andere groene rechthoek laat zien dat er waarschijnlijk ook sluitwerk aan de buitenkant van het boek zit.
Bij de tentoonstelling is een boek verschenen over het
handschrift van Johan Oosterman. Het boek is bedoeld
voor een breed publiek.
In het boek staat een mooie foto van het gesloten handschrift.
Daar zijn duidelijk de klavieren te zien en het boek heeft ooit sluitwerk gehad. Je ziet er ook ander beslag. In het midden en op de vier hoeken zitten metalen steuntjes. ‘Het Berghse kroniekenhandschrift – Begin van de Gelderse geschiedschrijving’ door Johan Oosterman. Pagina 20.
Getijdenboek, Arnhem, circa 1460 – 1480.
Getijdenboek, Arnhem, circa 1460 – 1480. Initiaal in detail.
Getijdenboek, Brugge, 1475 – 1500. Geen penwerk meer met goud in de marge maar een compleet geschilderde lijst rond de tekst.
Hiëronymusbijbel, Noord Frankrijk, circa 1250. Hiëronymus was de monnik/kerkvader die de bijbel in het latijn vertaalde. In deze versie is een soort van selfie van hem te zien in de eerste letter. Daarin zie je dat hij druk met het manuscript bezig is. Hij heeft een mes in zijn ene hand en een schrijfstift in de andere. Het mes diende om eventuele fouten weg te krabben van het perkament.
De versiering beslaat de volledige hoogte van de tekst (en meer). Hiëronymusbijbel, Noord Frankrijk.
Hiëronymusbijbel, Noord Frankrijk. Prachtig penwerk.
Hier zit Hiëronymus. Hij moet een beetje bukken om goed in beeld te komen. Hiëronymusbijbel, Noord Frankrijk.
Hiëronymus schrijft in de Hiëronymusbijbel, Noord Frankrijk, circa 1250.
Dit is een later voorbeeld van een boek waarin gegevens staan die in een handschrift als het Berghse Kroniekenhandschrift werden opgenomen. Dit is een kroniek speciaal rond Willem II. Gegevens (datums, gebeurtenissen) uit een dergelijk boek dienden als bron voor zo’n groter, meeromvattende kroniek. Kroniek over Willem II van Bergh, ‘s-Heerenberg, 1637.
Volgens mij begint de tekst met ‘In de naam van de vader, de zoon en de heilige geest’ en op dit fragment is goed te zien dat de binding zichtbaar is geworden door een scheur in het perkament. Kroniek over Willem II van Bergh, ‘s-Heerenberg, 1637.
In Kasteel Huis Bergh waren ook de ‘reguliere’
kunstwerken te zien.
Zo zijn twee voorkanten (voorplatten) van boeken
in de collectie aanwezig.
Vond ik toepasselijk bij Kracht van Kronieken.
Voorplat, Jezus aan het kruis met links Maria en rechts Johannes. Bovenaan het voorplat twee engelen, een met de zon en de ander met de maan, Limoges. Circa 1190 – 1210. De basis is van koper. Het kruis, de lendendoek en het andere beslag is email.
Zelfde voorplat maar nu het bovenaanzicht. De vorige foto laat zien hoe dik de voorplat is.
Dit lijkt me de engel met de zon.
Nog een voorplat. Een die helemaal is opgebouwd. De belangrijke afbeelding in het midden is verzonken in de lijst met mooie stenen. Voorplat, Heilige Petrus, Engeland, 12e eeuw. Opnieuw is koper de basis met daarop bergkristal en halfedelstenen.
Petrus heeft in de ene hand een grote sleutel en in de andere een boek. Voorplat, Heilige Petrus, Engeland, 12e eeuw.
De tentoonstelling was zeer de moeite waard.
Ik kan die iedereen aanraden.
Bij de tentoonstelling verschijnen twee boeken:
Het Berghse kroniekenhandschrift – Begin van de Gelderse geschiedschrijving door Johan Oosterman. Dit heb ik intussen gelezen en in een nog te schrijven bericht kom ik daar nog op terug. Het boek is heel leesbaar voor iedereen.
Het tweede boek is de meer wetenschappelijke editie. Voor alle duidelijkheid, geen van beide boeken is een echte catalogus van de tentoonstelling. Dit tweede boek is een bundeling van essays over het Berghse Kroniekenhandschrift. Ik ben al wel in dit boek begonnen en de toon van het boek is compleet anders als dat van Johan Oosterman (in het voordeel van Johan Oosterman die overigens ook één van de essays in dit boek schreef). Het Berghse Kroniekenhandschrift, redactie Wim van Anrooij & Jeanne Verbij-Schillings.
Leeuw met selfie
Vanochtend heb ik toch een korte wandeling gemaakt
in het centrum van Breda.
Dan zie je met de sneeuw toch weer andere dingen
dan dat je ziet zonder sneeuw en ijs.
Het leek vanochtend vrij licht maar als ik de foto’s zie viel dat best mee. Het was nog grijs. Later zou er toch nog meer sneeuw vallen.
De Grote Markt, zonder terrassen, dan wordt het met de sneeuw een kale vlakte.
Decoratie van het bordes van het Stadhuis op de Grote Markt.
Met rechts de leeuw met het stadswapen van Breda.
Links toont de leeuw een selfie aan ons.
Het lijkt alsof er geen sneeuw ligt op de Grote Kerk. Maar voor een deel komt dat door de kleur van de stenen waaruit de kerk is opgebouwd. Als je dichter bij kijkt zie je hier en daar wel degelijk sneeuw liggen.
Stadhouder Willem III in de sneeuw op het Kasteelplein.
IJspegels, ergens in een tuin.
Selfie
Vanavond bekijk ik een live presentatie over papyrus, leer
en perkament door Eliza Jacobi.
Daarom maar 1 bericht.
Mijn wandeling begon vanochtend in de Reigerstraat in Breda.
De weekmarkt op dinsdag was in opbouw naast de kerstbomen.
Ook op de Grote Markt Zuid in Breda staan de kerstbomen.
Zodoende had ik nog wat tijd voor een selfie in de Houtmarkt.
Soms begint het met een enkele zin….
Een tijdje terug vroeg ik de India and Sri Lanka catalogus aan van Antiquariaat Forum. Voor alle duidelijkheid: ik heb niet het geld om daar boeken te kopen. Maar dat neemt niet weg dat ik daar pareltjes van boeken zie. Ik kan het iedereen aanraden een kijkje op hun website te nemen. Ik werd aangetrokken door de omslag. Ik schreef er een maand of wat geleden al eens hierover.
De foto op de omslag is afkomstig uit dit boek: Nawaz Singh, Peintures touchant l’Indoustan, Faizabad, 1770. De aankondiging belooft veel: Magnificent Company School style paintings showing the traveling court of the Mughal Emperor.
Met prachtige voorbeelden.
Het ene zinnetje stond aan het eind van de beschrijving: published in: William Dalrymple, Forgotten Masters, Indian Painting for the East India Company, (2020), pp 143 – 144, figure 36. Dat boek kende ik niet. Had ik nog nooit over gelezen. Op zich niet vreemd maar het was voor mij aanleiding om het boek te bestellen. Overigens is het verband tussen het boek van Nawaz Singh en de tekst in het boek ‘Forgotten Masters’ nog niet helemaal duidelijk.
Nu een paar weken later is het boek bezorgd, heb ik het gelezen/bekeken en ben ik onder de indruk.
Dit boek is verschenen bij een tentoonstelling in Londen
en bevat een aantal essays met steeds een serie van werken
die in het essay genoemd worden.
De schrijvers van de essays mogen genoemd worden:
Rosie Llewellyn-Jones
Andrew Topsfield
H.J. Noltie
Malini Roy
Lucian Harris
Yuthika Sharma
J.P. Losty
De essays geven veel informatie, verhelderen de term
‘Company School’, beschrijven de rol van de geldschieters en
de route die de werken afgelegd hebben van het midden van
de 18e eeuw tot nu en brengen de kunstenaars zelf onder de aandacht.
Dit is een soort van selfie van een van die kunstenaars: Yellapah of Vellore (Yellapah of Vellore, circa 1832 – 1835, opaque watercolour on paper). En neem van mij aan: de toelichting op dit prachtige werk wil je lezen!
Omdat de kunstenaars die in dit boek weinig aandacht krijgen,
wil ik er de komende tijd een paar presenteren.
Alvast een klein voorbeeld:
(Attributed) Shaikh Zain Ud-Din, Sambar Deer, Impey Album, Calcutta, 1779 – 1780, gouache on paper.
De tentoonstelling is er een die ik heel graag had willen bezoeken.
Toeval bestaat niet maar het laatste zetje om dit bericht te schrijven was de etalage van Antiquariaat Plantijn. Ik zag hun etalage op de Ginnekenmarkt tijdens een fietstocht vorige week.
Vooral de prachtige prenten van planten en fruit in de etalage waren een extra motivatie om het boek Forgotten Masters hier onder de aandacht te brengen.
Waarom snappen financiële dienstverleners het nog steeds niet?
De kredietcrisis ligt nog geen 10 jaar achter ons.
We zitten midden in een pandemie met bijbehorende
economische crisis.
Je zou verwachten dat financiële instellingen er
dan op gebrand zijn om iedere vorm van verwarring,
onduidelijkheid en slechte dienstverlening tegen te gaan.
De focus zou moeten liggen bij het wekken van vertrouwen.
De AFM (Autoriteit Financiële Markten) zou daar veel,
heel veel aandacht voor moeten hebben.
Veel mensen in Nederland zullen in deze tijd benaderd worden
door financiële instellingen met de vraag zich
te identificeren. Nu met corona: online identificeren.
Nog even los van de informatie die men verzamelt en
hoeveel zekerheid dat de financiële instellingen gaat geven,
deel ik hier mijn ervaringen met 2 credit card- bedrijven.
Beide organisaties hebben een website voorbereid.
De een laat de website optreden als een soort app met
mogelijkheden om foto’s te maken van documenten en van
mijzelf. De andere organisatie heeft op een website alleen
de mogelijkheid gemaakt om documenten (foto’s) te verzenden.
Kortom:
= verschillende benaderingen;
= verschillende techniek;
= de een vindt een rijbewijs een geldige document om je te
identificeren, de ander niet;
= de een wil een foto van een recente rekening met je adres erop,
de ander wil een selfie.
Het wordt nog gekker.
Deze organisatie zegt: geef ons je BSN niet. Scherm het af. We hebben het niet nodig.
De andere organisatie zegt: we hebben je BSN nodig en we hebben het recht om er naar te vragen.
Tegengestelde verhalen op belangrijke punten terwijl
beide organisaties zich beroepen op dezelfde regelgeving.
Je mag veronderstellen dat de Autoriteit Financiële Markten
hier met kromme tenen naar zit te kijken.
Zou het niet beter zijn als de AFM dit wat beter zou voorbereiden
met de financiële organisaties.
Het beeld dat dit uitstraalt is dat van een sector die niet
weet wat de regels zijn, de regels naar de eigen hand zet
als het hen uitkomt.
Geen bedrijfstak gereed voor een volgende crisis.
Geen betrouwbare partner.
Overigens geeft een recente rekening, een kopie van een
legitimatiebewijs en een selfie via een webpagina
net zoveel zekerheid dat er niets fout zal gaan met
het financiële product in de nabije toekomst,
als een coronatest zekerheid geeft dat je geen corona krijgt.
Geen. Het is een momentopname, niet meer, niet minder.
Oh ja, die app die foto’s maakt werkt heel slecht en
vraagt daardoor veel tijd.
Vervolgens duurt het ongeveer drie weken voordat die
credit card organisatie je laat weten dat je identificatie
gelukt is.
Alles bij elkaar een klassiek voorbeeld van hoe het niet moet.
Voorlopig mogen we nog 4 weken binnen blijven
Gezien de feiten lijkt me dat heel terecht.
Vandaag werden er 175 doden bijgeschreven.
Nu al meer dan DUIZEND.
Ben je over 4 weken nog niet ziek geweest en hoor je
in een van de risicogroepen dan zal de periode nog langer duren.
Daarom vanochtend wederom een wandeling gemaakt.
Daar is het prachtig helder vriesweer voor.
Iedere dag probeer ik een andere route te lopen. Vandaag werd de route bepaald door mijn agenda en de plaats van de bakker (en zijn openingstijden). Valkenstraat in Breda.
De Wilhelminafontein in de Sophiastraat. Dit is een hoek in het centrum van Breda waar verhoudingsgewijs veel mensen wonen en kantoren zijn.
De Sophiastraaat richting Valkenberg. Met selfie.
De Mauritsstraat richting centrum.
De Mauritsstraat richting Terheijden. Rond kwart over acht in de ochtend.
Sophiastraat met in de verte de Nassaustraat.
De wandeling van vrijdag
Het begint in de Cingelstraat. Met een verkapte selfie.
Even verderop heb je een mooi zicht op een deel van het KMA-terrein.
Rechts de bibliotheek van de KMA en het begin van het Huis van Brecht.
De Schoolstraat. Het is rond 08:00 uur en erg rustig in de stad.
De Kraanstraat met uitzicht op de Nieuwe Prinsenkade.
De Kraanstraat en Haven.
De Nieuwe Prinsenkade en het Spanjaardsgat (rechts).
De Vishal.
De Vismarktstraat.
De Grote Toren in het raam van Restaurant Taj Mahal.
De Haagdijk. Met nog een selfie.
Markendaalseweg en Nieuwe Mark.
Galerie Ecker.
De Nieuwe Mark.
IJsfabriek de Noordpool.
Snellenshof.
Snellenshof.
Markendaalseweg.
Waterstraat:O.L. Vrouwe- of Waterstraatse kerk. Nu horeca.
Karrestraat.
Eindstraat.
Deze gevel, op de hoek van de Ridderstraat/Karrestraat was me eerder niet opgevallen: London Bazar.
Bakkerskraam op de vrijdag weekmarkt. Met corona-afzetting met gekleurde lampenkappen.
Kaaskraam met afstand houden in de vorm van een middenstip.
Ook vanochtend gewandeld
Ook vanochtend heb ik een klein rondje gelopen in Breda.
Doel: in beweging blijven in tijden met corona.
Vandaag niet direct het park Valkenberg in gelopen maar eerst door de Catharinastraat. Het was rond 07:45 uur.
St. Annastraat.
De ingang van het Valkenberg, de ingang van het Begijnhof en de Waalse kerk.
In de Catharinastraat is een pand door de gemeente afgesloten. Het pand is eerst jaren door de eigenaar verwaarloosd. Daarna is het verschillende keren gekraakt. De laatste keer liep dat dus uit de hand. Jammer dat de gemeente het pand niet kan onteigenen en herbestemmen. Nu is het pand een gevaar voor de krakers en de buurt.
De Vlaszak met in de verte het Kloosterplein/Oude Vest.
De kop van de Veemarktstraat (links) en de Catharinastraat (rechts). De foto’s zouden het niet slecht doen op Street view.
De JF Kennedylaan met links het Valkenberg. Inderdaad ik loop er met een boogje omheen.
Een selfie aan de ingang van het Valkenberg, kant JF Kennedylaan.
Mooie bomen aan het water.
De Delpratsingel spiegelend in het water van de singel.
Het Valkenberg.
Aldo Rossi, The Lighthouse.
De Academiesingel.
Aldo Rossi, The Lighthouse.
Het Valkenberg.
Selfie gemaakt in Malaga
De zon kreeg alle ruimte en de temperatuur was uitstekend!
Wagah: de grens tussen India en Pakistan
In de avond gaan we naar Wagah.
Dart is de grens (die in 1947 is ontstaan) tussen Pakistan en India.
De grens ligt dicht bij Amritsar en het is een ware toeristische attractie.
Maar eigenlijk is het gewoon een vreemd ding.
Er loopt een weg van Amritsar naar Lahore en net voor de grens
staan aan beide kanten in India grote betonnen tribunes.
De grens zelf wordt aangegeven door een ijzeren hek.
Iedere avond wordt dan, aan beide kanten van de grens,
de vlag gestreken.
Dat gaat gepaard met zang van nationalistische liederen en
vreemde pasjes van militairen in showuniformen (misschien zijn
ze wel echt). Erg macho.
Maar het begon ‘rustig’:
Even rusten tussen het verkeer in Amritsar.
Met de riksja naar het hotel en vandaar met de taxi naar de grens.
Wikipedia bespreekt de plaats Wagah wel:
Wagah is de enige land-grensovergang tussen India en Pakistan en ligt op de Grand Trunk Road tussen de steden Amritsar in India en Lahore in Pakistan.
Wagah zelf is een gedeelde stad, de Radcliffe lijn loopt er dwars doorheen, met als gevolg dat sedert de onafhankelijkheid in 1947 de oostelijke helft van de stad in India ligt en de westelijke in Pakistan.
De grensovergang van Wagah wordt vaak omschreven als de Aziatische Berlijnse Muur,
alwaar iedere avond een ceremoniële grenssluiting onder de naam het strijken der vlaggen plaatsvindt.
Dit is een nogal agressief overkomende aangelegenheid waarbij de Indiase Border Security Force en de Pakistan Rangers met veel machtsvertoon een parade houden.
Maar bij dit artikel wordt geen melding gemaakt van het feit
dat het er ook veel serieuzer aan toe kan gaan.
Er is wel een speciaal Engelstalig artikel op Wikipedia:
On 2 November 2014, a suicide bombing took place at Wagah border following the daily border ceremony in Pakistan.
At least 60 people were killed and over 100 people were injured.
The Punjab government declared a state of emergency
Op 2 november 2014 vond er een zelfmoordaanslag plaats
aan de Pakistaanse kant van de grenspost.
Er vielen 60 doden.
Pakistan kondigde toen de noodtoestand af.
Dus serieus.
Ruim voor de grens worden de auto’s geparkeerd. Het is erg druk. Wij zijn vroeg. Het laatste stukje moet je lopen, op 23 kilometer van Lahore.
Dit is dan een van de controleposten.
Dit is het pad naar de tribunes. Buitenlandse toeristen, genodigden en mensen met connecties worden op een aparte tribune geplaatst.
Daar bij die tekst ‘BSF’ is het hek en daarachter ligt Pakistan. Daar (in Pakistan) verzamelen zich ook veel mensen. Soms kun je die horen.
De militairen zijn extra uitgedost. Let op: dit zijn feitelijk de acteurs van deze voorstelling.
Een deel van de tribunes moeten nog worden afgemaakt. Er is een uitbreiding aan de gang. Maar the show must go on!
Het voorste stuk is voor buitenlandse toeristen. Alles zal uiteindelijk helemaal vol zitten en staan.
Het publiek wordt opgezweept. Het heeft nog het meest weg van een voetbalwedstrijd.
Het volgende onderdeel van de spelshow gaat beginnen. De organisator of opruier geeft het voorbeeld.
Dan rennen we ‘spontaan’ voor het moederland, of iets dergelijks.
Dat kan natuurlijk allemaal niet zonder selfie.
Dan paraderen eerst de dames.
Even daarna de heren. We gaan naar de climax.
Dan nog een stukje zingen onder aanvoering van de organisator.
Nog meer speciale pasjes.
Let ook op de handen.
Op de tribunes vermaakt men zich enorm.
Het spel met de vlaggen kan beginnen.
Er is nog meer maar hier alvast een momentopname van een bijzonder pasje. Daarvan meer de volgende keer.
De Gouden Tempel in een paar portretten
Er liepen bij de Gouden Tempel (Sri Harmandir Sahib) nogal wat mensen rond die ik opvallend vond. Andere dingen waren gewoon mooi.
Of uitgesproken…
Er was een bijeenkomst waar vooral vrouwen op af kwamen. Of heel kleurrijk…
Of in gebed…
Of gewoon mooi…
Of kleine stukjes schaduw…
Of een beetje ijdel op een selfie…
Noem je dat nou een groepsselfie?
Of op de groepsfoto…
Of heel vroom…
Amritsar: Harmandir Sahib
In de omgeving van de Gouden tempel in Amritsar werd hard
gewerkt aan de infrastructuur.
De wegen werden onder handen genomen en het grote plein
voor de hoofdingang van het complex was al ver gereed.
Maar aan de toegangswegen werd nog veel gewerkt.
Dat is voor je souvenirshop misschien niet ideaal
maar iedereen zit in het zelfde schuitje.
In deze winkel verkocht men traditionele Sikh-zwaarden. In allerlei maten.
Hoe dichter je bij het tempelcomplex komt, hoe drukker het er is en van vrij toegankelijke wegen gaat het over is een voetgangersdomein met extra politiebewaking.
In de buurt van het complex was ook een soort winkelcentrum. Daar waren de muren nog niet allemaal wit en waren ook nog andere aanpassingen nodig. Deze bouwvakkers lieten zich niet afleiden door alle bedevaartgangers.
Voor deze ondernemers konden de verbouwingen niet snel genoeg gaan.
Zicht op het grote plein voor het tempelcomplex.
Deze muur moet ook nog even wit worden.
Selfie. Voor alle duidelijkheid: ik sta zelf niet op deze foto.
Deze meneer bereidt zich voor op het nemen van een bad in de sarovar.
Sikhs met mooie baarden en snorren.
Ook op deze 15e maart was het erg druk.
Nog een selfie en weer sta ik er zelf niet op.
Detail van de vorige foto met wachtenden voor de ingang van de feitelijke Gouden Tempel. Sommige mensen lijken er te zitten wachten.
Het dak van de Gouden Tempel.
Boekje in boekje
Afgelopen zaterdag was de open dag of donateursdag
van de Stichting Handboekbinden.
Daar ben ik naar toe gegaan.
Dit was de tweede of derde keer.
Deze keer leverde het me niet zoveel op.
Dat is jammer.
Ontbijt in de trein. De dag is in de Gruyterfabriek in Den Bosch. Een mooie locatie met heel veel startende ondernemers. Leuke sfeer. Zelfs als de meeste kantoren gesloten zijn. De afstand van het station naar de fabriek viel tegen. Dat was niet de beloofde 10 minuten maar meer 40 minuten. En dan. Waar was de ingang?
Onderweg had ik dus genoeg tijd voor een selfie.
De Gruyterfabriek heeft een mooie brasserie. Jammer dat die soort van dicht was. Je kon er koffie kopen maar het eten was beperkt tot het lunchpakket.
Een agenda was er ook niet echt. Eigenlijk waren er alleen wat stands van ‘commerciële’ partijen: boeken over boekbinden, handgeschept papier en veel onderwijs. Er waren twee sessies maar de start- en eindtijden werden pas ter plaatse duidelijk. Een sessie ging over het Boekje in boekje. De andere sessie over koud ‘vergulden’.
Omdat er te weinig tijd was om het boekje te maken heb ik het mee naar huis genomen om het er af te maken. Daar bleek dat ik het materiaal voor de sluiting niet had meegenomen (wist niet dat het er bij hoorde). Het is een beetje een onduidelijk boekje. een concertina met groter katern en een klein katern. Dat kleine katern komt als het ware op een standaard te liggen. Individueel leuk gevonden maar als boekje….
Als bijvangst van mijn klein Dada-projectje had ik een kleine tekst klaarstaan op de pers. Die heb ik voor de boekjes gebruikt.
De tekst is een zogenaamd elfje.
Elf woorden over 5 regels:
1 regel met 1 woord
1 regel met twee woorden
1 regel met 3 woorden
1 regel met vier woorden
en de laatste regel met 1 samenvattend woord.
Mijn tekst is:
letters
gebeeldhouwd begrip
lijnen in orde
gebogen inkt, strepen, tekens
woord
Om het dada-karakter te benadrukken heb ik de tekst gezet
in kolommen waarbij de woordbreedte de kolombreedte bepaald.
Woordbreedte is kolombreedte.
Met een titel en het boekje is gereed.
Volgend jaar nog eens zien of ik nog naar de open dag ga.
Selfie
Dat doe ik natuurlijk nooit.
Maar zondag kon ik de verleiding niet weerstaan.
Een selfie van de Argusvlinder.
Ik heb de haven volgeladen: Breda Drijft
Veel tekst is er niet nodig.
Het is vandaag zonnig, warm en dus druk bij Breda Drijft.
Het is druk bij de aanmeld en te-water-gaan plaatsen. Maar het is nergens te druk.
Het is af en toe wel even pompen of de boot maar weer opruimen.
En als je even niets te doen hebt op het water dan maak je een selfie.
Sommige zijn als matroos of kapitein.
Anderen zijn met zwembanden en ik zag ook een heel volleybalveld.
Dan nog een filmpje van de buren.
Er zijn natuurlijk ook nog andere dingen die je kunt doen met je telefoon.
Mooi druk.
’t Kielegat is ok gestart
Veul vlagge in de wind in ’t Kielegat.
De afzetting wordt opgesteld voor het stadhuis.
Striptent.
Leuk selfie.
Voor de thuisblijvers: de Alpenexpress.
D’r zat weer veul huisvlijt in de gordijnen.
Er waren weer veel bekenden en mensen uit allerlei landen. Hier Willie Wortel.
Een grote groep prinsen bij de burgemeester.
Deze smurf is al blauw.
Een Amerikaanse indiaan.
Prins Petrus C Lie d’un Alleraller Irste
Een sadhu uit India.
Argusvlinder 